Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4-3.4012.167.2021.2.MP
z 15 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 15 marca 2021 r. (data wpływu 18 marca 2021 r.), uzupełnionym pismem z 17 maja 2021 r. (data wpływu 17 maja 2021 r.) na wezwanie Organu z 5 maja 2021 r. (doręczone 10 maja 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania przeniesienia nakładów na rzecz M. za transakcję podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania przeniesienia nakładów na rzecz M. za transakcję podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wniosek został uzupełniony pismem z 17 maja 2021 r. (data wpływu 17 maja 2021 r.) na wezwanie Organu z 5 maja 2021 r. (doręczone 10 maja 2021 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

R. podpisała z Gminą (zwana dalej Gminą) w dniu 19 grudnia 1996 r. porozumienie w sprawie sprzedaży w trybie bezprzetargowym nieruchomości położonej w …… przy ulicach: ….., stanowiącej własność Gminy, w którym Gmina zobowiązała się do uregulowania stanu prawnego działki …. na swoją rzecz, a następnie sprzedaży jej w drodze bezprzetargowej na rzecz R. Następnie Gmina wyraziła zgodę R. na wybudowanie czterech budynków mieszkalnych, wielorodzinnych:…….. Realizując powyższe w latach 1999 - 2003 R. wybudowała z własnych środków wielorodzinne budynki mieszkalne: …… W celu przyśpieszenia procesu regulacji stanu prawnego opisywanej nieruchomości, R., po uzyskaniu odpowiednich pełnomocnictw od ….., przeprowadziła w Sądzie Rejonowym sprawę o zasiedzenie przez Skarb Państwa działki nr ….. W wyniku tego postępowania zostało wydane w dniu 14 września 2005 r. postanowienie stwierdzające zasiedzenie przedmiotowego gruntu na rzecz Skarbu Państwa. Następnie M. uzyskało od Wojewody decyzję komunalizacyjną. W dniu 29 stycznia 2007 r. działka ewidencyjna nr …. została objęta księgą wieczystą nr ….., w której wpisano M., jako właściciela. R. w dniu 12 kwietnia 2007 r. ponownie złożyła wniosek o sprzedaż w trybie bezprzetargowym wspomnianej działki. W kolejnych latach pomimo intensywnych działań R., do dzisiaj M. (następca prawny Gminy) nie wywiązało się z ww. zobowiązania i nie zawarło ze R. notarialnej umowy sprzedaży opisywanej nieruchomości.

W dniu 22 grudnia 2014 r. R. otrzymała pismo z M. S, w którym M. uzależniło sprzedaż przedmiotowej nieruchomości od przyjęcia przez R. szeregu zobowiązań. Wśród wymaganych zobowiązań znalazł się ten o następującej treści: ,, R. oraz M. zawrą umowę przejęcia przyszłego długu, na podstawie której R. zwolni M. od wszelkich przyszłych zobowiązań, które mogą powstać w wyniku wyrażenia zgody na zbycie ww. nieruchomości. R. przejmie taki dług w pełnym zakresie i wysokości, przy czym M. i R. postanowią, że jeśli wierzyciele odmówią zgody na przejęcie tego długu, R. będzie względem M. odpowiedzialna za to, że wierzyciel nie będzie od M. żądać spełnienia jakichkolwiek świadczeń z tego tytułu, w szczególności R. zobowiąże się zapłacić ten dług z własnych środków”.

R. wyraziła zgodę na zaproponowaną procedurę i warunki, z wyjątkiem zacytowanej wyżej kwestii przejęcia przyszłego długu, uważając, iż dopuszczalność przejęcia długu przyszłego jest uwarunkowana możliwością jego określenia, co najmniej przez rodzajowe wskazanie źródeł oraz podmiotów będących dłużnikami. Pomimo szeregu pism kierowanych do M. , o doprecyzowanie zaproponowanych zapisów, za każdym razem R. otrzymywała odmowę i żądanie umieszczenia tego zapisu w umowie nabycia nieruchomości. Ostatecznie, po ponownych analizach prawnych, R. przyjęła wszystkie postawione przez M. warunki, w tym wyznaczoną cenę sprzedaży.

Zbycie miało nastąpić w trybie art. 37 ust. 2 pkt 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, w celu poprawienia warunków zagospodarowania nieruchomości sąsiedniej, należącej do R., tj. działek ew. nr …. i …. objętych księgą wieczystą nr …...

Niestety pomimo przyjętych ustaleń, M. nie zawarło ze R. oczekiwanego aktu notarialnego sprzedaży nieruchomości. W dniu 4 marca 2020 r. R. otrzymała pismo, w którym M. przedstawiło kolejne warunki zbycia przedmiotowej nieruchomości. Tym razem M. zwróciło uwagę na kwestie związane z opodatkowaniem umowy sprzedaży przedmiotowej nieruchomości. Zgodnie ze stanowiskiem M. przedstawionym w ww. piśmie, zbycie przedmiotowej nieruchomości zabudowanej powinno być poprzedzone przeniesieniem na M. nakładów poniesionych przez R. na wybudowanie naniesień. W powyższym piśmie wskazano ponadto, że biorąc pod uwagę, że zgodnie z przepisami ustawy o VAT, transakcja sprzedaży przedmiotowej nieruchomości gruntowej będzie korzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, M. nie będzie przysługiwało prawo do rozliczania podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej nabycie nakładów poniesionych na wybudowanie naniesień, będących w dalszej kolejności przedmiotem planowanej transakcji sprzedaży. W związku z powyższym, M. uznało, iż cenę nieruchomości należałoby powiększyć w ten sposób, aby zrekompensowała naliczony podatek VAT od nabycia nakładów, bądź strony transakcji powinny zrezygnować ze zwolnienia, przy spełnieniu przesłanek wskazanych w art. 43 ust. 10 w zw. z art. 43 ust. 11 ustawy o VAT, co spowodowałoby, że planowana transakcja byłaby opodatkowana podatkiem od towarów i usług w wysokości 23% po stronie M.

Tym samym, w pierwszej kolejności R. dokona rozliczenia nakładów z M. , a następnie M. sprzeda na rzecz R. grunt stanowiący działkę …… wraz z budynkami mieszkalnymi.

W trakcie użytkowania budynków (posadowionych przez R.), R. ponosiła koszty remontów budynków, które nie przekroczyły 30% wartości początkowej każdego z ww. budynków.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy R.”, dokonując transakcji przeniesienia nakładów na rzecz M. może uznać, że transakcja będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Jak wynika z art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Stosownie natomiast do treści art. 47 § 1 K.c., część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Zaś zgodnie z § 2 tego artykułu, częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. Tak więc, z punktu widzenia prawa cywilnego, nakłady poniesione na gruncie na wybudowanie budynku czy ulepszenie istniejących budynków, stanowią część składową gruntu i tym samym własność właściciela (użytkownika wieczystego) gruntu.

Jeżeli użytkownik gruntu, dokonał nakładów (np. poprzez wybudowanie budynku na obcym gruncie), może żądać od właściciela gruntu zwrotu poniesionych wydatków na dokonanie nakładów (np. związanych z wybudowaniem budynku). Po zakończeniu okresu użytkowania gruntu przez użytkownika, należy podjąć decyzje w zakresie rozliczenia poniesionych przez użytkownika nakładów.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług (dalej VAT) nie określają, czy zwrot nakładów ulepszających powinien zostać uznany za dostawę towaru, czy usługę. Organy podatkowe przyjmują, że rozliczenie poniesionych nakładów stanowi wynagrodzenie za usługę opodatkowaną VAT.

Jak wyjaśnił Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej z dnia 4 kwietnia 2019 r., nr 0112-KDIL2-3.4012.39.2019.2.AS, w takim przypadku, przedmiotem zbycia będą poniesione nakłady stanowiące inwestycję w obcym środku trwałym. Nakłady nie będą stanowić odrębnej rzeczy, a jedynie będą skutkować powstaniem po stronie najemcy roszczenia o zwrot poniesionych kosztów. Roszczenie to nie będzie stanowić natomiast prawa rzeczowego, a jedynie prawo o charakterze zobowiązaniowym, uprawniające do żądania zwrotu dokonanych nakładów. Tym samym prawo to nie będzie mogło również stanowić towaru w rozumieniu ustawy o VAT. W konsekwencji, w przypadku zbycia nakładów, nie będzie dochodzić do przeniesienia prawa do dysponowania towarami jak właściciel.

W związku z tym, organ podatkowy przyjął, że przeniesienie nakładów poniesionych w cudzym środku trwałym nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, gdyż nie mamy tu do czynienia z odrębną rzeczą, która mogłaby stanowić towar. Zdaniem organów podatkowych, odpłatna czynność zbycia nakładów, jako przekazanie za wynagrodzeniem ulepszeń na cudzą rzecz, stanowi odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, które podlega opodatkowaniu VAT. Stawka podatku w tym przypadku wynosi, co do zasady, 23%. Czynność ta powinna zostać udokumentowana fakturą. Problem jednak może powodować rozliczenie VAT przy zwrocie nakładów związanych z wybudowaniem budynku na cudzym gruncie. Organy podatkowe uznają, że w tym przypadku także mamy do czynienia z wynagrodzeniem za usługę, która opodatkowana jest 23% VAT.

Warto tu zwrócić uwagę na wyrok z dnia 20 stycznia 2017 r., sygn. akt I FSK 1204/15, w którym NSA przyznał, że w świetle prawa cywilnego budynek posadowiony na gruncie jako część składowa tego gruntu dzieli jego los prawny. Jednak, zdaniem NSA, nie oznacza to, że nierozłączność gruntu i budynku, który nie stanowi odrębnego przedmiotu własności, dla ustalenia prawidłowej stawki VAT powoduje, że dostawę gruntu zawsze należy traktować jako jednorodną dostawę z budynkiem. Zdaniem NSA podzielenie stanowiska organów, że skoro podatnik nie posiadał tytułu prawnego do gruntu, na którym budynek został posadowiony i nie mógł nim rozporządzać jak właściciel, skutkuje naruszeniem prawa materialnego. W związku z tym NSA przyjął, że w tym przypadku doszło do dostawy budynku, a nie do świadczenia usług.

Także NSA w wyroku z dnia 10 stycznia 2013 r., sygn. akt I FSK 310/12, wskazał, że nie można uznać, iż przedmiotem dostawy, będzie budynek nierozerwalnie związany z gruntem, jeżeli budynek został zbudowany przez nabywcę z własnych środków bez udziału właściciela gruntu, a cena zbycia została tak skalkulowana, że nie obejmuje wartości tego budynku. Przy czym, w wyroku z dnia 4 października 2018 r., sygn. akt I FSK 1815/16, NSA orzekł, że dostawy towaru w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT nie może dokonać posiadacz zależny - podmiot, który poniósł nakłady na cudzą nieruchomość.

Również w wyroku z dnia 19 lutego 2019 r., sygn. akt III SA/Wa 1247/18, WSA w Warszawie uznał, że zbycie nakładów poniesionych na wybudowanie budynku na cudzym gruncie stanowi wynagrodzenie za usługę, a nie dostawę towaru.

R. stoi na stanowisku, iż rozliczenie jej nakładów związanych z posadowieniem budynków na gruncie M. , będzie stanowiło usługę podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT wg stawki 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych bez względu na formę w jakiej dokonano czynności prawnej,
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub tolerowania czynności lub sytuacji,
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W powyższym przepisie przyjęto generalną zasadę, zgodnie z którą, usługami są wszelkie odpłatne świadczenia, niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, że definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług, transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Określeniem „usługi” w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług objęto obszerny krąg czynności, obejmujący swym zakresem zarówno czynności określone przez stosowne klasyfikacje statystyczne, jak i cały szereg innych świadczeń, które nie są ujęte w tych klasyfikacjach. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy zatem rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Podatnikami – według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W tym miejscu należy wskazać, że na mocy art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.), zwanej dalej k.c., nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Stosownie natomiast do treści art. 47 § 1 k.c., część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych.

Z kolei zgodnie z § 2 cyt. przepisu, częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. W myśl § 3 powołanego przepisu, przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych.

Jak stanowi art. 48 k.c., z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów, nakłady poniesione na nieruchomość (np.: wybudowanie budynku lub budowli oraz ulepszenie i modernizacja istniejących budynków lub budowli), stanowią część składową gruntu i tym samym własność właściciela gruntu. Wszystko to, co zostało trwale z gruntem złączone, stanowi bowiem jego część składową.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że R. w dniu 19 grudnia 1996 r. podpisała z Gminą porozumienie w sprawie sprzedaży w trybie bezprzetargowym nieruchomości położonej w …… przy ulicach: ….. stanowiącej własność Gminy, w którym Gmina zobowiązała się do uregulowania stanu prawnego działki …. na swoją rzecz, a następnie sprzedaży jej w drodze bezprzetargowej na rzecz R. Następnie Gmina wyraziła zgodę R. na wybudowanie czterech budynków mieszkalnych, wielorodzinnych: …….. Realizując powyższe w latach 1999 - 2003 R. wybudowała z własnych środków wielorodzinne budynki mieszkalne: …… W kolejnych latach pomimo intensywnych działań R., M. (następca prawny Gminy) nie wywiązało się z ww. zobowiązania i nie zawarło ze R. notarialnej umowy sprzedaży opisywanej nieruchomości.

W dniu 4 marca 2020 r. R. otrzymała pismo, w którym M. przedstawiło kolejne warunki zbycia przedmiotowej nieruchomości. Zgodnie ze stanowiskiem M. przedstawionym w ww. piśmie, zbycie przedmiotowej nieruchomości zabudowanej powinno być poprzedzone przeniesieniem na M. nakładów poniesionych przez R. na wybudowanie naniesień. W powyższym piśmie wskazano ponadto, że biorąc pod uwagę, że zgodnie z przepisami ustawy o VAT, transakcja sprzedaży przedmiotowej nieruchomości gruntowej będzie korzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, M. nie będzie przysługiwało prawo do rozliczania podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej nabycie nakładów poniesionych na wybudowanie naniesień, będących w dalszej kolejności przedmiotem planowanej transakcji sprzedaży. W związku z powyższym, M. , iż cenę nieruchomości należałoby powiększyć w ten sposób, aby zrekompensowała naliczony podatek VAT od nabycia nakładów, bądź strony transakcji powinny zrezygnować ze zwolnienia, przy spełnieniu przesłanek wskazanych w art. 43 ust. 10 w zw. z art. 43 ust. 11 ustawy o VAT, co spowodowałoby, że planowana transakcja byłaby opodatkowana podatkiem od towaru i usług w wysokości 23% po stronie M.

Tym samym, w pierwszej kolejności R. dokona rozliczenia nakładów z M. , a następnie M. sprzeda na rzecz R. grunt stanowiący działkę ….. wraz z budynkami mieszkalnymi.

Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie dotyczą wskazania, czy zbycie nakładów na rzecz M. stanowić będzie transakcję opodatkowaną podatkiem VAT.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy należy wskazać, że z punktu widzenia prawa cywilnego nakłady na nieruchomość (np. wybudowanie budynku ) stanowią część składową gruntu i tym samym własność właściciela gruntu. Wszystko to, co zostało trwale z gruntem złączone, stanowi bowiem jego część składową.

W rozpatrywanej sprawie wybudowane przez Spółdzielnię budynki mieszkalne, wielorodzinne …… stanowią część składową gruntu, której właścicielem jest M. W świetle przywołanych przepisów należy zauważyć, że nakłady poniesione przez Spółdzielnię, nie stanowią towaru w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy (tj. nie są rzeczą lub jej częścią). Przedmiotem zbycia w niniejszej sprawie nie będą zatem budynki oznaczone: ……. wzniesione przez Spółdzielnię, a wyłącznie poniesione nakłady na wybudowanie i ulepszenie tych budynków, stanowiące inwestycję na cudzym gruncie.

Przedmiotowe nakłady nie stanowią, jak wskazano powyżej, odrębnej rzeczy, a jedynie powodują po stronie Wnioskodawcy powstanie roszczenia, względem właściciela gruntu, o zwrot poniesionych kosztów. Roszczenie to nie stanowi natomiast prawa rzeczowego, a jedynie prawo o charakterze zobowiązaniowym, uprawniające do żądania zwrotu poniesionych nakładów. Natomiast podmiot, który dysponuje takim prawem w postaci poniesionych nakładów, może to prawo przenieść na rzecz innego podmiotu. W konsekwencji, w przypadku zbycia poniesionych nakładów, nie dochodzi do przeniesienia prawa do dysponowania towarem jak właściciel. Zatem należy przyjąć, że przeniesienie nakładów poniesionych na obcym gruncie nie stanowi dostawy towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, gdyż nie mamy tu do czynienia z odrębną rzeczą, która mogłaby stanowić towar.

Tym samym wskazać należy, że nakład jest prawem majątkowym, które może być przedmiotem obrotu gospodarczego. Z uwagi na powyższe unormowania, odpłatna czynność przeniesienia nakładów, jako sprzedaż za wynagrodzeniem ulepszeń dokonanych na cudzej rzeczy, stanowi odpłatne świadczenie usług, w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, a tym samym podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Reasumując należy stwierdzić, że przedmiotem planowanej przez Wnioskodawcę sprzedaży będzie prawo majątkowe stanowiące poniesione nakłady na cudzym gruncie (na budowę i ulepszenie budynków mieszkalnych ……, stanowiące odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, podlegające opodatkowaniu tym podatkiem na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednocześnie należy wskazać, że ani przepisy ustawy, ani też rozporządzeń wykonawczych do ustawy nie przewidują zwolnienia dla świadczenia usług w postaci sprzedaży nakładów poniesionych na cudzym gruncie, zatem będą one opodatkowane według stawki właściwej dla tychże usług.

Stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie należało uznać za prawidłowe.

W myśl art. 14b § 1a Ordynacji podatkowej, w zakresie objętym wiążącymi informacjami stawkowymi, o których mowa w przepisach ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, nie wydaje się interpretacji indywidualnych. Tym samym, należy jednoznacznie stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie jest uprawniony do wydania interpretacji indywidualnej w zakresie określenia stawki podatku od towarów i usług dla czynności zbycia nakładów na budowę lokalu użytkowego.

Na podstawie art. 42b ust. 1 w powiązaniu z art. 42a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług podatnik może wystąpić do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej o wydanie wiążącej informacji stawkowej (WIS), która jest wydawana w formie decyzji na potrzeby opodatkowania podatkiem dostawy towarów, importu towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo świadczenia usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy wyłącznie podatku od towarów i usług (pytania oznaczonego we wniosku nr 1 ). W zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych (pytania nr 2 sformułowanego ostatecznie w uzupełnieniu wniosku z dnia 17 maja 2021 r.) wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.