-Zainteresowanego będącego stroną postępowania:

M.H., Pożyczkodawca;

-Zainteresowanego niebędącą stroną postępowania:

M.E., Pożyczkobiorca,

przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

M.H. z siedzibą w Polsce (dalej: Pożyczkodawca) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Podstawowym przedmiotem działalności gospodarczej M.H. jest świadczenie usług marketingowych na rzecz innych podmiotów z grupy zajmujących się produkcją i dystrybucją leków i wyrobów medycznych. W rubryce „Przedmiot działalności” Krajowego Rejestru Sądowego (dalej: „KRS”) Pożyczkodawcy nie została wpisana działalność związana z udzielaniem pożyczek ani jakakolwiek inna działalność finansowa.

M.E. (dalej: Pożyczkobiorca) również jest podmiotem z siedzibą w Polsce oraz czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Głównym przedmiotem działalności M.E. jest sprzedaż hurtowa gotowych produktów leczniczych, wyrobów medycznych i suplementów diety.

Spółki nie są ze sobą bezpośrednio powiązane, niemniej należą do jednej grupy spółek działającej w sektorze farmaceutycznym. Obie spółki uczestniczą w systemie nettingowym prowadzonym przez jeden z podmiotów grupy, w ramach którego mogą deponować nadwyżki finansowe i pokrywać niedobory (na zasadzie kredytu w rachunku bieżącym).

Jednakże, z uwagi na zwiększone potrzeby finansowe M.E., 5 marca 2021 roku spółki zawarły umowę pożyczki, na podstawie której M.H. udzielił M.E., w ramach swojej działalności gospodarczej, oprocentowanej pożyczki, udostępniając Pożyczkobiorcy środki pieniężne w wysokości 40.000.000 złotych w ramach linii kredytowej. W celu zapewnienia stabilizacji finansowej Pożyczkobiorcy i zabezpieczenia ewentualnych jego potrzeb w zakresie finansowania np. konieczności zwiększonych dostaw produktów leczniczych, umowa pożyczki została zawarta na okres 10 lat. Jednakże w chwili obecnej nie wiadomo, czy faktycznie przez cały ten okres Pożyczkobiorca będzie potrzebował finansowania, ani w jakiej wysokości.

Dlatego też Spółki postanowiły, że wypłata pożyczki będzie następowała w razie potrzeby w transzach, a poszczególne transze pożyczki będą wypłacane M.E. na podstawie powiadomienia zawierającego:

(i) walutę i kwotę żądanej wypłaty,

(ii) termin wypłaty, z uwzględnieniem 2-dniowego terminu realizacji żądania,

(iii) wspólnie uzgodnione instrukcje płatnicze.

Poszczególne transze będą wypłacane Pożyczkobiorcy ze środków własnych M.H.

Oprocentowanie pożyczki oparte jest na stopie WIBOR 1M z danego miesiąca, aktualizowanej 1. dnia każdego miesiąca i opublikowanej przez Narodowy Bank Polski, zwiększonej o 15/16 z 1%. Odsetki naliczane będą co miesiąc, najpóźniej do ostatniego dnia danego miesiąca, a Pożyczkodawca ma obowiązek poinformować Pożyczkobiorcę o kwocie naliczonych odsetek najpóźniej 7-go dnia miesiąca następującego po miesiącu ich naliczenia. Spółki postanowiły także, że fundusze wypłacone z linii kredytowej w okresie obowiązywania umowy zostaną spłacone (przez co rozumie się wpływ środków pieniężnych na konto Pożyczkodawcy) przez Pożyczkobiorcę najpóźniej w dniu rozwiązania umowy, o ile nie zostanie ona przedłużona. Z powyższego wynika więc, że w związku z udzieleniem pożyczki M.H. otrzyma wynagrodzenie w postaci naliczonych i otrzymanych od Pożyczkobiorcy odsetek. Niemniej, uzyskanie wynagrodzenia nie jest podstawowym powodem udzielenia pożyczki M.E. przez M.H., a konsekwencją takiego działania. Pożyczka została udzielona z uwagi na potrzeby finansowe oraz w celu zabezpieczenia bieżącej i przyszłej działalności M.E. przez znajdującą się w lepszej sytuacji finansowej M.H. Takie działanie było dla obu spółek łatwiejsze niż poszukiwanie środków finansowych na rynku zewnętrznym. Przewiduje się, że udział wynagrodzenia z tytułu udzielonej pożyczki w całkowitym rocznym przychodzie M.H. z działalności podstawowej mając na uwadze przychody osiągane w latach poprzednich wyniesienie nie więcej niż 1 %.

Należy również wskazać, że umowa może zostać wypowiedziana przez każdą ze stron:

i. przez M.H. w sytuacji gdy po analizie przedłożonych przez M.E. informacji będzie wątpliwe, czy z powodu złego stanu majątkowego Pożyczkobiorcy pożyczka zostanie zwrócona – Pożyczkodawca ma prawo żądać natychmiastowego zwrotu całej sumy pożyczki wraz z bieżącymi i zaległymi odsetkami,

ii. przez M.E. z zachowaniem jednotygodniowego okresu wypowiedzenia – całkowita spłata zadłużenia powinna nastąpić najpóźniej ostatniego dnia okresu wypowiedzenia.

Pożyczka udzielona M.E. jest pierwszą pożyczką udzieloną przez M.H., a do momentu podpisania umowy, M.H. nie wykonywała żadnych czynności z zakresu udzielania pożyczek.

W celu udzielenia pożyczki Pożyczkodawca zaangażował następujące aktywa:

• czas pracy osób zarządzających, polegający na podjęciu decyzji i zawarciu umowy pożyczki oraz czas pracy pracowników zaangażowanych w podstawową działalność M.H., które w związku z koniecznością wykonania takich czynności jak: uzgodnienie umowy pożyczki, przelew transzy pożyczki, czy ujęcie rachunkowe pożyczki, zostały w stopniu minimalnym i sporadycznym zaangażowane w czynności związane z udzieleniem pożyczki. Jednocześnie, w związku z udzieleniem pożyczki M.H. nie zatrudniła dodatkowych pracowników, ani nie stworzyła specjalnego, dedykowanego pożyczce stanowiska pracy,
• biurowe używane w podstawowej działalności Spółki, takie jak: papier, tusz, drukarki, komputery, telefony itp. w minimalnym zakresie i nie nabyła żadnych, dodatkowych artykułów biurowych.

M.H. nie ma planów polegających na udzielaniu dalszych pożyczek. W chwili obecnej M.H. ani nie poszukuje potencjalnych pożyczkobiorców wśród podmiotów z grupy czy podmiotów trzecich, ani nie prowadzi jakichkolwiek działań mających na celu faktyczne udzielanie kolejnych pożyczek.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy udzielając pożyczki M.H. działa jako podatnik podatku od towarów i usług, a tym samym udzielenie pożyczki:

• jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, i
• korzystającą ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług, i
• jednocześnie wyłączoną z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych zgodnie z art. 2 pkt 4 lit. b ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, i w związku z tym na Pożyczkobiorcy nie będą ciążyły obowiązki w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych? (pytanie oznaczone nr 1 we wniosku)
  
  

Zdaniem Zainteresowanych, udzielnie pożyczki jest czynnością wyłączoną z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych zgodnie z art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, co oznacza, że na Pożyczkobiorcy nie będą ciążyły żadne obowiązki w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych. Zgodnie z art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, inne niż umowa spółki i jej zmiany jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:

• umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
• umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.

W opinii Zainteresowanych powyższy przepis jest odzwierciedleniem zasady, zgodnie z którą założeniem podatku od czynności cywilnoprawnych jest opodatkowanie czynności cywilnoprawnych dokonywanych w ramach obrotu nieprofesjonalnego, a więc zasadniczo, prywatnego. Wprowadza on podział i dualizm opodatkowania pomiędzy podatkiem od towarów i usług, którym opodatkowany jest obrót profesjonalny, zawodowy oraz podatkiem od czynności cywilnoprawnych, którym opodatkowane są czynności dokonywane przez nieprofesjonalistów. Z tego powodu przyjęto rozgraniczenie pomiędzy reżimami obu podatków i wprowadzono zasadę, zgodnie z którą jeśli dana czynność dokonywana jest przez profesjonalistę, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i tym samym podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, choćby korzystała jednocześnie ze zwolnienia z tego podatku, nie będzie, zasadniczo, opodatkowana podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W konsekwencji, mając na względzie powyższe rozważania, należy uznać, że skoro czynność udzielenia pożyczki przez M.H podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i jednocześnie korzysta ze zwolnienia z podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, jest także wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W związku z tym na M.E. nie będą ciążyły żadne obowiązki, jako na pożyczkobiorcy, na gruncie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Powyżej przywołano tylko tę część stanowiska Zainteresowanych, która odnosi się do opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest wyłącznie ocena stanowiska Zainteresowanych zajęta na gruncie podatku od czynności cywilnoprawnych. W zakresie podatku od towarów i usług wydano odrębne rozstrzygnięcie – interpretację indywidualną z 09 czerwca 2021 r. znak: 0114-KDIP4-3.4012.227.2021.2.SW

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2020 r. poz. 815 ze zm.) – podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Stosownie do art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.) przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Stosownie do treści art. 3 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej. W myśl art. 4 pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych obowiązek podatkowy – przy umowie pożyczki – ciąży na biorącym pożyczkę.

Umowa pożyczki podlega zatem generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tego podatku ciąży na pożyczkobiorcy.

W ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano jednak sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

1. w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
   
2. jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:
   
   • umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
   • umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.

Z treści art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych wynika, że o wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają generalnie status podatnika podatku od towarów i usług, lecz wyłącznie fakt, że dana czynność (ta konkretna) jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub przynajmniej jedna ze stron tej czynności jest z tego podatku zwolniona. Przy czym według przepisu (lit. a) wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych jest czynność tylko w takim zakresie, w jakim jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Analizowany przepis uzależnia więc opodatkowanie podatkiem od czynności cywilnoprawnych od opodatkowania podatkiem od towarowi usług. Przy czym nie ma znaczenia, czy dana czynność zawarta jest w ramach działalności gospodarczej czy też nie. Istotnym jest, jakie skutki w podatku od towarów i usług ta czynność wywołuje.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia wynika, że 5 marca 2021 r. M.H. (Pożyczkodawca) zawarł umowę pożyczki z M.E (Pożyczkobiorcą), udostępniając określoną kwotę pieniężną w ramach linii kredytowej. Wypłata pożyczki będzie następowała w transzach, a poszczególne transze pożyczki będą wypłacane Pożyczkobiorcy na podstawie powiadomienia zawierającego m.in. walutę i kwotę żądanej wypłaty oraz termin wypłaty. W związku z udzieleniem pożyczki M.H. otrzyma wynagrodzenie w postaci naliczonych i otrzymanych od Pożyczkobiorcy odsetek.

W interpretacji indywidualnej z 09 czerwca 2021 r. znak: znak: 0114-KDIP4-3.4012.227.2021.2.SW, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził m.in., że:

• czynność udzielenia przez M.H. pożyczki na M.E., jako odpłatne świadczenie usługi zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,
• powyższa czynność korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych.

Zatem skoro omawiana we wniosku czynność jest zwolniona z podatku od towarów i usług – to do opisanej transakcji zastosowanie wyłączenie zawarte w art. 2 pkt 4 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. To oznacza, że umowa pożyczki faktycznie nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Pożyczkobiorca nie był/nie będzie zobligowany do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu opisanego zdarzenia, gdyż czynność ta jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Stanowisko Zainteresowanych należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionych przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem podanym przez Zainteresowanych w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.