Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4011.218.2021.2.JM
z 10 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 26 lutego 2021 r. (data wpływu 26 lutego 2021 r.) uzupełnionym pismem z 31 maja 2021 r. (data nadania 31 maja 2021 r., data wpływu 31 maja 2021 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie z 24 maja 2021 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.218.2021.1.JM (data nadania 24 maja 2021 r., data doręczenia 25 maja 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z udostępnieniem prezesowi samochodu służbowego do celów służbowych i prywatnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 lutego 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z udostępnieniem prezesowi samochodu służbowego do celów służbowych i prywatnych.

Z uwagi na braki formalne, z 24 maja 2021 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.218.2021.1.JM (data nadania 24 maja 2021 r., data doręczenia 25 maja 2021 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych wniosku. Pismem z 31 maja 2021 r. (data nadania 31 maja 2021 r., data wpływu 31 maja 2021 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej również jako „Spółka”) jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, polskim rezydentem podatkowym, podlegającym opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Głównym przedmiotem działalności Spółki jest sprzedaż hurtowa sprzętu i artykułów medycznych. Wnioskodawca podpisał z Prezesem Zarządu umowę managerską (dalej również jako „Umowa”). Prezes Zarządu Spółki jest osobą fizyczną posiadającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski oraz podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób fizycznych. Prezes Zarządu nie prowadzi pozarolniczej działalności gospodarczej na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Na podstawie Umowy Prezes Zarządu zobowiązał się do zarządzania Spółką i prowadzenia spraw Spółki, natomiast Spółka zobowiązała się do zapłaty Prezesowi Zarządu wynagrodzenia, zgodnie z zasadami określonymi w Umowie. Wynagrodzenie Prezesa Zarządu z tytułu wykonywania Umowy stanowi dla niego przychód, o którym mowa w art. 13 pkt 9 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa o PIT), tj. przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze. Zgodnie z Umową, Prezes Zarządu wykonuje obowiązki wynikające z Umowy w czasie i miejscu według własnego uznania. Prezes Zarządu jest zobowiązany odbywać zlecone mu przez Spółkę podróże służbowe, jeżeli pozostają one w związku z wykonywanymi przez Prezesa Zarządu obowiązkami. W celu wykonywania zadań wynikających z Umowy, Spółka udostępnia Prezesowi Zarządu samochód służbowy, przy korzystaniu z którego Prezes Zarządu jest zobowiązany do przestrzegania zasad określonych w umowie o korzystanie z pojazdu służbowego. Wspomniana umowa przewiduje m.in., że miejscem garażowania samochodu jest teren posesji, na której znajduje się miejsce zamieszkania Prezesa Zarządu. W związku z pełnioną funkcją do obowiązków Prezesa Zarządu należy zarządzanie Spółką, prowadzenie spraw Spółki oraz reprezentowanie Spółki. Czynności te wymagają wyjazdów w szereg miejsc wykonywania obowiązków służbowych, w szczególności do siedziby Spółki. Charakter pełnionej funkcji i wykonywanych czynności wymaga od Prezesa Zarządu stałej mobilności i dyspozycyjności, bez względu na porę dnia. Samochód służbowy jest powierzony Prezesowi Zarządu w celu ułatwienia wykonywania obowiązków służbowych, wymagających stałej dyspozycyjności oraz przemieszczania się między wieloma lokalizacjami. Prezes Zarządu jest uprawniony do wykorzystywania pojazdu służbowego także do celów prywatnych. Spółka pokrywa wszystkie niezbędne wydatki związane z używaniem pojazdu przez Prezesa Zarządu, tj. koszty jego utrzymania i eksploatacji (np. ubezpieczenie, bieżące naprawy, materiały eksploatacyjne, badania techniczne, przeglądy okresowe, wymiana opon, oleju i innych płynów oraz zużywających się w wyniku korzystania z pojazdu części). Jednocześnie zarówno w przypadku wykorzystywania samochodu służbowego do celów służbowych, jak i prywatnych, Spółka pokrywa koszty paliwa. W związku z wykorzystywaniem przez Prezesa Zarządu samochodu służbowego do celów prywatnych, Spółka rozpoznaje po Jego stronie przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia. Wartość tego przychodu jest kalkulowana przez Spółkę przy zastosowaniu następującego algorytmu: liczba dni wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych x średni dzienny koszt wynajmu danego typu samochodu przez firmy profesjonalnie zajmujące się wynajmem samochodów. Średni dzienny koszt wynajmu samochodu wykorzystywanego przez Prezesa Zarządu ustalany jest na podstawie cen stosowanych przy wynajmie samochodów tego samego typu (model i rocznik) przez firmy profesjonalnie zajmujące się wynajmem samochodów. W tym celu Spółka wystąpiła z zapytaniem o ofertę cenową wynajmu pojazdu tego samego typu jak samochód powierzony Prezesowi Zarządu (z uwzględnieniem jego stanu i stopnia zużycia) do 3 firm wynajmujących samochody na rynku lokalnym, na którym działa Spółka. W odpowiedzi Spółka otrzymała trzy oferty, na podstawie których został skalkulowany średni dzienny koszt wynajmu samochodu, w oparciu o średnią arytmetyczną cen wynajmu wynikających z przedstawionych ofert. Dodatkowo, Spółka dolicza do przychodów Prezesa Zarządu wartość zużytego w celach prywatnych paliwa. Wartość tę Spółka oblicza jako iloczyn następujących wartości: 1. sumy przejechanych przez Prezesa Zarządu kilometrów w danym miesiącu w celach prywatnych, 2. współczynnika średniego spalania ustalonego przez Spółkę dla pojazdu wykorzystywanego przez Prezesa Zarządu, 3. średniej detalicznej ceny paliwa za 1 litr, ustalanej na koniec danego miesiąca dla województwa, w którym mieści się siedziba Spółki oraz miejsce zamieszkania Prezesa Zarządu. Prezes Zarządu zobowiązany jest do prowadzenia miesięcznego wykazu przejazdów prywatnych z wyodrębnieniem przebytej trasy w kilometrach, w poszczególnych dniach miesiąca. Na podstawie ww. wykazu Spółka ustala liczbę dni wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych oraz ilość zużytego paliwa dla celów prywatnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

1. Czy Prezes Zarządu, korzystając z udostępnionego mu samochodu służbowego, w celu realizacji powierzonych Mu przez Spółkę zadań (obowiązków służbowych) uzyska z tego tytułu przychód z umowy managerskiej, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, w odniesieniu do którego Spółka będzie zobowiązana wypełnić obowiązki płatnika?
2. Czy Spółka prawidłowo ustala przychód Prezesa Zarządu z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych, w wysokości wartości rynkowej tego świadczenia odpowiadającej iloczynowi średniego dziennego kosztu wynajmu tego typu samochodu przez firmy profesjonalnie zajmujące się wynajmem samochodów oraz liczby dni wykorzystywania samochodu do celów prywatnych przez Prezesa Zarządu?
3. Czy Spółka postępuje prawidłowo, jeżeli przy ustalaniu przychodu z tytułu używania przez Prezesa Zarządu samochodu służbowego do celów prywatnych, nie uwzględnia dni, w których jedynym sposobem korzystania z samochodu służbowego przez Prezesa Zarządu są przejazdy między miejscem zamieszkania Prezesa Zarządu a siedzibą Spółki?
4. Czy Spółka prawidłowo ustala przychód Prezesa Zarządu z tytułu zużycia paliwa w związku z wykorzystywaniem samochodu służbowego do celów prywatnych, którego koszt nabycia pokrywa Spółka, jako wartość rynkową zużytego paliwa odpowiadającą iloczynowi sumy przejechanych przez Prezesa Zarządu kilometrów w danym miesiącu w celach prywatnych, współczynnika średniego spalania ustalonego przez Spółkę dla pojazdu wykorzystywanego przez Prezesa Zarządu oraz średniej detalicznej ceny paliwa za 1 litr, ustalanej na koniec danego miesiąca dla województwa, w którym mieści się siedziba Spółki oraz miejsce zamieszkania Prezesa Zarządu?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie Nr 1 i 3. W zakresie pytanie Nr 2 i 4 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1 Prezes Zarządu, korzystając z udostępnionego mu samochodu służbowego w celu realizacji powierzonych Mu przez Spółkę zadań (obowiązków służbowych) nie uzyska z tego tytułu przychodu z umowy managerskiej, który podlegałby opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, w odniesieniu do którego Spółka byłaby zobowiązana wypełnić obowiązki płatnika.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Jednym ze źródeł przychodów w podatku dochodowym od osób fizycznych jest działalność wykonywana osobiście. Zgodnie z art. 13 pkt 9 ustawy o PIT, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej – z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7. Definicję przychodu zawiera natomiast art. 11 ust. 1 ustawy o PIT, zgodnie z którym przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Jak wynika z przytoczonego przepisu, do przychodów podatników podatku dochodowego od osób fizycznych zalicza się, obok otrzymanych lub postawionych do dyspozycji podatnika pieniędzy i wartości pieniężnych, również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. W przepisach ustawy o PIT brak jest definicji legalnej pojęcia „nieodpłatnego świadczenia”. W związku z powyższym należy odwołać się do znaczenia tego terminu wypracowanego i powszechnie przyjmowanego w orzecznictwie sądów administracyjnych. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, na gruncie przepisów o podatku dochodowym termin „nieodpłatne świadczenie” ma „szerszy zakres niż w prawie cywilnym, obejmuje bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy” (zob. np. uchwały NSA z 18 listopada 2002 r. sygn. akt FPS 9/02 oraz z 16 października 2006 r. sygn. akt FPS 1/06). Mając powyższe na uwadze, zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym Prezes Zarządu nie uzyska żadnej korzyści majątkowej kosztem Wnioskodawcy, korzystając z udostępnionego mu samochodu służbowego w celu realizacji powierzonych Mu przez Spółkę zadań, tj. w celach służbowych. Udostępnienie Prezesowi Zarządu samochodu służbowego ma służyć przede wszystkim efektywnemu wykonywaniu przez Niego obowiązków służbowych, niezależnie od pory dnia. Charakter wykonywanych przez Prezesa Zarządu czynności wymaga bowiem od Niego stałej mobilności oraz dyspozycyjności, w związku z czym, samochód jest niezbędnym narzędziem umożliwiającym Prezesowi Zarządu skuteczne wywiązywanie się przez Niego z powierzonych zadań. On sam nie uzyskuje z tego tytułu żadnej wymiernej korzyści osobistej, gdyż udostępnienie samochodu służbowego jest przede wszystkim w interesie Spółki, która w ten sposób zapewnia możliwość skutecznego działania Prezesa Zarządu. Natomiast wykorzystywanie samochodu służbowego dla celów prywatnych przez Prezesa Zarządu jest wyraźnie oddzielone od wykorzystywania samochodu do realizacji obowiązków służbowych, poprzez prowadzenie przez Prezesa Zarządu wykazu (ewidencji) przejazdów prywatnych, z wyodrębnieniem przebytej trasy w kilometrach, w poszczególnych dniach miesiąca. Na podstawie ww. wykazu Spółka ustala liczbę dni wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych oraz ilość zużytego paliwa dla celów prywatnych, które służą następnie do określenia wysokości przychodu z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych. Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, Prezes Zarządu, korzystając z udostępnionego mu samochodu służbowego, w celu realizacji powierzonych Mu przez Spółkę zadań (obowiązków służbowych) nie uzyska z tego tytułu przychodu z umowy managerskiej, który podlegałby opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a w odniesieniu do którego Spółka byłaby zobowiązana wypełnić obowiązki płatnika. Powyższe stanowisko potwierdzają również organy podatkowe w wydawanych interpretacjach indywidualnych (np. interpretacja z 10 marca 2020 r. Nr 0114- KDIP3-2.4011.613.2019.6.JM bądź interpretacja z 2 października 2020 r. Nr 0113- KDIPT2-3.4011.594.2020.1.GG).

Ad. 3 Spółka postępuje prawidłowo, jeżeli przy ustalaniu przychodu z tytułu używania przez Prezesa Zarządu samochodu służbowego do celów prywatnych, nie uwzględnia dni, w których jedynym sposobem korzystania z samochodu służbowego przez Prezesa Zarządu są przejazdy między miejscem zamieszkania Prezesa Zarządu a siedzibą Spółki. Powyższe wynika z faktu, że zdaniem Wnioskodawcy przejazdy między miejscem zamieszkania Prezesa Zarządu a siedzibą Spółki nie stanowią wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych, lecz służą wykonywaniu obowiązków służbowych przez Prezesa Zarządu. Jak zostało wskazane w uzasadnieniu do stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania pierwszego, charakter wykonywanych przez Prezesa Zarządu czynności wymaga od Niego stałej mobilności oraz dyspozycyjności, w związku z czym samochód jest niezbędnym narzędziem umożliwiającym Prezesowi Zarządu skuteczne wywiązywanie się przez Niego z powierzonych zadań. On sam nie uzyskuje z tego tytułu żadnej wymiernej korzyści osobistej, gdyż udostępnienie samochodu służbowego jest przede wszystkim w interesie Spółki, która w ten sposób zapewnia możliwość skutecznego działania Prezesa Zarządu. Gdyby nie okoliczność wykonywania obowiązków służbowych w siedzibie Spółki, Prezes Zarządu nie odbywałby przejazdów do tej siedziby. Tym samym, nie można uznać, że przejazdy między miejscem zamieszkania Prezesa Zarządu a siedzibą Spółki stanowią wykorzystywanie samochodu służbowego do celów prywatnych, które jest źródłem przychodu z nieodpłatnego świadczenia dla Prezesa Zarządu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z jego treścią opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie, bądź, od których zaniechano poboru podatku.

Art. 10 ust. 1 ww. ustawy, zawiera usystematyzowany zbiór źródeł przychodów, a dalsze przepisy szczegółowo normują poszczególne źródła i stanowią o zróżnicowanych zasadach opodatkowania.

Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 2 tej ustawy, źródłem przychodów jest działalność wykonywana osobiście.

Zgodnie z art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych.

Natomiast, w myśl art. 13 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 uważa się przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej – z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Należy zauważyć, że wyodrębnienie w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w katalogu przychodów z działalności wykonywanej osobiście, przychodów z umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze – przy jednoczesnym zdefiniowaniu na użytek tej ustawy pojęcia pozarolniczej działalności gospodarczej – nie pozostawia wątpliwości, że źródłem tych przychodów jest zawsze działalność wykonywana osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Konsekwencją zakwalifikowania przychodów z tytułu umowy managerskiej jako przychodów z działalności wykonywanej osobiście jest ich opodatkowanie za pośrednictwem płatnika – na zasadach określonych w art. 41 i art. 42 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Na podstawie art. 42 ust. 1 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) – na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka podpisała z Prezesem Zarządu umowę managerską. Prezes Zarządu Spółki jest osobą fizyczną posiadającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski oraz podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób fizycznych. Prezes Zarządu nie prowadzi pozarolniczej działalności gospodarczej na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Na podstawie Umowy Prezes Zarządu zobowiązał się do zarządzania Spółką i prowadzenia spraw Spółki, natomiast Spółka zobowiązała się do zapłaty Prezesowi Zarządu wynagrodzenia, zgodnie z zasadami określonymi w Umowie. Zgodnie z Umową, Prezes Zarządu wykonuje obowiązki wynikające z Umowy w czasie i miejscu według własnego uznania. Prezes Zarządu jest zobowiązany odbywać zlecone mu przez Spółkę podróże służbowe, jeżeli pozostają one w związku z wykonywanymi przez Prezesa Zarządu obowiązkami. W celu wykonywania zadań wynikających z Umowy, Spółka udostępnia Prezesowi Zarządu samochód służbowy, przy korzystaniu z którego Prezes Zarządu jest zobowiązany do przestrzegania zasad określonych w umowie o korzystanie z pojazdu służbowego. Wspomniana umowa przewiduje m.in., że miejscem garażowania samochodu jest teren posesji, na której znajduje się miejsce zamieszkania Prezesa Zarządu. W związku z pełnioną funkcją do obowiązków Prezesa Zarządu należy zarządzanie Spółką, prowadzenie spraw Spółki oraz reprezentowanie Spółki. Czynności te wymagają wyjazdów w szereg miejsc wykonywania obowiązków służbowych, w szczególności do siedziby Spółki. Charakter pełnionej funkcji i wykonywanych czynności wymaga od Prezesa Zarządu stałej mobilności i dyspozycyjności, bez względu na porę dnia. Samochód służbowy jest powierzony Prezesowi Zarządu w celu ułatwienia wykonywania obowiązków służbowych, wymagających stałej dyspozycyjności oraz przemieszczania się między wieloma lokalizacjami. Prezes Zarządu jest uprawniony do wykorzystywania pojazdu służbowego także do celów prywatnych. Spółka pokrywa wszystkie niezbędne wydatki związane z używaniem pojazdu przez Prezesa Zarządu, tj. koszty jego utrzymania i eksploatacji (np. ubezpieczenie, bieżące naprawy, materiały eksploatacyjne, badania techniczne, przeglądy okresowe, wymiana opon, oleju i innych płynów oraz zużywających się w wyniku korzystania z pojazdu części) oraz koszty paliwa. W związku z wykorzystywaniem przez Prezesa Zarządu samochodu służbowego do celów prywatnych, Spółka rozpoznaje po Jego stronie przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia.

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi kwestia, czy Prezes Zarządu, korzystając z udostępnionego mu samochodu służbowego, w celu realizacji powierzonych Mu przez Spółkę zadań (obowiązków służbowych) oraz do celów prywatnych uzyska z tego tytułu przychód z umowy managerskiej, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, w odniesieniu do którego Spółka będzie zobowiązana wypełnić obowiązki płatnika.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym o osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychód należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego – zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Pod pojęciem przychodu należy rozumieć każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Stosownie do art. 11 ust. 2 ww. ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem ust. 2c oraz art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Według art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy. Rozumienie tego pojęcia zostało jednak wypracowane w orzecznictwie.

W uchwałach z 18 listopada 2002 r. sygn. akt FPS 9/02 oraz z 16 października 2006 r. sygn. akt FPS 1/06 Naczelny Sąd Administracyjny ustalił znaczenie tego terminu w oparciu o przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że na gruncie tej ustawy, termin „nieodpłatne świadczenie” ma „szerszy zakres niż w prawie cywilnym, obejmuje bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy”. W uchwale z 24 maja 2010 r. sygn. akt II FPS 1/10, NSA potwierdził powyższe stanowisko uznając, że ma ono również zastosowanie do podatku dochodowego od osób fizycznych, w stosunku do sytuacji wynikających z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Dla celów podatkowych nieodpłatne świadczenie obejmuje działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób, których skutkiem jest nieodpłatne – to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu – przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego wykorzystywanie samochodu służbowego przez Prezesa Zarządu do podróży służbowych oraz do przejazdów z miejsca zamieszkania do siedziby Spółki następuje w celu wykonywania zadań służbowych. Charakter pełnionej funkcji i wykonywanych czynności wymaga od Prezesa Zarządu stałej mobilności i dyspozycyjności, bez względu na porę dnia. Samochód służbowy jest powierzony Prezesowi Zarządu w celu ułatwienia wykonywania obowiązków służbowych, wymagających stałej dyspozycyjności oraz przemieszczania się między wieloma lokalizacjami. W związku z czym, samochód jest niezbędnym narzędziem umożliwiającym Prezesowi Zarządu skuteczne wywiązywanie się przez Niego z powierzonych zadań.

Tym samym, przenosząc powyższe na grunt przedstawionego stanu faktycznego należy stwierdzić, że udostępnienie Prezesowi samochodu służbowego dla celów wykonywania zadań służbowych w ramach umowy managerskiej (tj. podróże służbowe oraz dojazdy z miejsca zamieszkania do siedziby Spółki), po stronie Prezesa, nie skutkuje powstaniem przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem, Spółka nie będzie miała z tego tytułu obowiązku ustalenia przychodu po stronie Prezesa Zarządu oraz obliczania, pobrania i odprowadzenia zaliczek na podatek dochodowy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43 – 300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.