Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4011.352.2021.1.KF
z 25 maja 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 23 listopada 2020 r. (data wpływu 17 marca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni ma dziecko w wieku 24 lat, które kontynuuje naukę w szkole wyższej spełniającej warunki określone w ustawie. W trakcie nauki w 2019 r. córka była zatrudniona na umowę zlecenie. Z tego tytułu uzyskała dochód w wysokości 1812,75 zł oraz przychód zwolniony od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w kwocie 4663, 58 zł.

Wnioskodawczyni w zeznaniu za 2019 r. skorzystała z ulgi na dzieci na podstawie art. 27f i w ramach odliczeń oprócz małoletnich dzieci ujęła także dorosłą uczącą się córkę, wobec której ciąży na niej obowiązek alimentacyjny.

W sierpniu br. Wnioskodawczyni została wezwana do złożenia korekty zeznania PIT-37 za 2019 r. w związku z odliczeniem ulgi na pełnoletnie dziecko, które osiągnęło dochody w roku podatkowym przekraczające kwotę 3.091 zł. W odpowiedzi na wezwanie organu podatkowego Wnioskodawczyni złożyła stosowną korektę zeznania oraz zwróciła kwotę otrzymanej ulgi wraz z należnymi odsetkami.

Jednak po ponownej analizie przepisów, tj. art. 27f w zw. z art. 6 ust. 4 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatniczka doszła do wniosku, że miała prawo skorzystania z ulgi na pełnoletnie dziecko pomimo osiągnięcia przez córkę dochodu oraz przychodu zwolnionego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy pdof.

Albowiem zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.) od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym wykonywał władze rodzicielska, pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało, sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sadu lub umowy zawartej ze starostą.

Natomiast zgodnie z ust. 6 art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3, w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Z art. 6 ust. 4 pkt 3 pdof wynika, że aby skorzystać z ulgi na pełnoletnie dziecko muszą być spełnione następujące warunki:

• dzieci do ukończenia 25 roku życia,
• uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym i nauce lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym:
• nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b,
• lub uzyskały przychody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 148, w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej.
  
  

Kwota, o której mowa powyżej w 2019 r., wg Wnioskodawczyni wynosiła 3089 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy przepis art. 6 ust. 4 pkt 3 pdof należy interpretować w ten sposób, iż wysokość przychodu osiągniętego w roku podatkowym na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 148 przez pełnoletnie uczące się dziecko nie ma wpływu na prawo do skorzystania z ulgi na dzieci na podstawie art. 27f przez rodziców, którzy mają obowiązek alimentacyjnych wobec dziecka?

W takiej sytuacji czy Wnioskodawczyni miała prawo do ujęcia w ramach ulgi na dzieci pełnoletniej uczącej się córki w zeznaniu podatkowym za 2019 rok?

Zdaniem Wnioskodawczyni, biorąc pod uwagę przepisy art. 6 ust. pkt 3 pdof należy uznać, iż miała prawo do skorzystania z ulgi na pełnoletnie uczące się dziecko, gdyż spełniła wszystkie ustawowe przesłanki, tj. córka Wnioskodawczyni:

• nie ukończyła 25 lat,
• kontynuuje naukę na studiach wyższych zgodnie z przepisami o szkolnictwie wyższym – jest studentką medycyny, w roku podatkowym:
  
• nie uzyskała dochodu podlegającego opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub 30b pdof, dochód uzyskała w wysokości 1812,75 zł a zatem poniżej 3089 zł, więc nie podlegał opodatkowaniu,
• uzyskała przychód na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 148 pdof w kwocie 4663,58 zł, a z literalnego brzmienia przepisu wynika, że przychód zwolniony może przekraczać kwotę 3089 zł.
  
  

W przeciwnym razie przepis powinien brzmieć „uzyskała przychody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 148, w łącznej wysokości nie przekraczającej”. Natomiast w przepisie brak przeczenia „nie”. A przepis brzmi „lub uzyskały przychody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 148, w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1”.

W związku z powyższym Wnioskodawczyni miała prawo do odliczenia ulgi na pełnoletnie dziecko w zeznaniu podatkowym za 2019 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426 ze zm.), od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.
   
   

W myśl art. 27f ust. 2 ww. ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka – kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:
   1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł,
   2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;
2. dwojga małoletnich dzieci – kwota 92,67 zł na każde dziecko;
3. trojga i więcej małoletnich dzieci – kwota:
   1. 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
   2. 166,67 zł na trzecie dziecko,
   3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.

Przepis art. 27f ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

Wedle art. 27f ust. 2b ww. ustawy odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka.

Stosownie do art. 27f ust. 2c przytoczonej ustawy, odliczenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

1. na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych;
2. wstąpiło w związek małżeński.
   
   

W przypadku gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Na podstawie art. 27f ust. 4 powołanej ustawy, odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

W świetle art. 27f ust. 5 ww. ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów – imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka;
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.
   
   

Jednocześnie, jak stanowi art. 27f ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3, w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Z art. 27f ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika natomiast, że przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6.

Wskazany wyżej przepis art. 6 ust. 4 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w brzmieniu obowiązującym od 1 sierpnia 2019 r. – obejmuje swoją dyspozycją dzieci do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym i nauce lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b lub uzyskały przychody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 148, w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej.

Przy czym, stosownie do treści art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni ma dziecko w wieku 24 lat, które kontynuuje naukę w szkole wyższej spełniającej warunki określone w ustawie. W trakcie nauki w 2019 r. córka była zatrudniona na umowę zlecenie. Z tego tytułu uzyskała dochód w wysokości 1812,75 zł oraz przychód zwolniony od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w kwocie 4663, 58 zł.

Wątpliwości Zainteresowanej dotyczą tego, czy wysokość przychodu osiągniętego w roku podatkowym na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez pełnoletnie uczące się dziecko nie ma wpływu na prawo rodziców do skorzystania z ulgi na dzieci na podstawie art. 27f tej ustawy.

Przystępując do analizy przedstawionego we wniosku stanu faktycznego podkreślić należy, że korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym ulgi przewidzianej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzależnione jest od spełnienia wszystkich ustawowych przesłanek wymaganych do jej zastosowania.

Jak wynika z ww. uregulowań prawnych, aby móc skorzystać z ulgi, o której mowa w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy m.in. utrzymywać w roku podatkowym pełnoletnie dziecko do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach ściśle przez ustawę określonych, które w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b lub uzyskały przychody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 148, w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej. W 2019 r. wysokość ww. limitu wynosiła 3089 zł.

Dla ustalenia dochodu dziecka – uprawniającego rodzica do skorzystania z ulgi prorodzinnej – dochód należy określić zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. jako różnicę pomiędzy przychodem, a kosztami uzyskania przychodu.

Omawiany przepis art. 6 ust. 4 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy interpretować w ten sposób, że przy ustalaniu kryterium dochodowego pełnoletnich, uczących się dzieci uwzględnia się zarówno – tj. w łącznej wysokości – ich przychody objęte tzw. ulgą dla młodych wolne od podatku, jak i dochody podlegające opodatkowaniu na ogólnych zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b ww. ustawy (z wyjątkiem renty rodzinnej).

Powyższe potwierdza uzasadnienie do projektu – wprowadzającej od 1 sierpnia 2019 r. zmianę omawianego przepisu – ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o świadczeniach rodzinnych oraz ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Druk Sejmowy VIII kadencji nr 3551, Warszawa, 25 czerwca 2019 r.), w którym wskazano: Celem tej zmiany jest zachowanie status quo w odniesieniu do dochodów pełnoletniego (do 25. roku życia), uczącego się dziecka, które obecnie są uwzględniane przy ustalaniu prawa rodzica do preferencyjnego opodatkowania dochodów w sposób przewidziany dla osób samotnie wychowujących dzieci lub z prawa do ulgi, o której mowa w art. 27f ustawy PIT. Po zmianie, tak jak obecnie, zarobki dziecka (z pracy oraz z umów zlecenia) – niezależnie od tego czy będą opodatkowane, czy objęte zwolnieniem na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy PIT – nie będą mogły przekroczyć kwoty 3089 zł, aby nie pozbawić prawa rodzica do tych preferencji podatkowych.

Brak tej zmiany spowodowałby nierówność między osobami będącymi rodzicami młodych osób, których wysokie przychody korzystają ze zwolnienia, a rodzicami, których dzieci uzyskują okazjonalne, wakacyjne dochody, np. z umowy o dzieło.

Zatem ze względu na zmianę wprowadzoną w brzmieniu ww. przepisu art. 6 ust. 4 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, możliwość skorzystania z ulgi prorodzinnej (art. 27f ww. ustawy), mają wyłącznie rodzice dzieci, których dochody w roku podatkowym nie przekroczyły limitu w wysokości 3089 zł, do którego zaliczać się będą również dochody zwolnione z opodatkowania na podstawie przepisu art. 21 ust. 1 pkt 148 cyt. ustawy.

Mając na uwadze powyższe ustalenia oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, że skoro córka Wnioskodawczyni w 2019 r. uzyskała dochód z tytułu umowy zlecenia podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz przychody zwolnione od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 148 tej ustawy, które łącznie przekroczyły kwotę 3089 zł, uznać należy, że nie została spełniona jedna z przesłanek warunkujących możliwość skorzystania z ulgi wynikającej z art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podsumowując, nie można zgodzić się z Wnioskodawczynią, że wysokość przychodu osiągniętego w roku podatkowym na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez pełnoletnie uczące się dziecko nie ma wpływu na prawo rodziców do skorzystania z ulgi na dzieci. Przepis art. 6 ust. 4 pkt 3 ww. ustawy należy interpretować w ten sposób, że przy ustalaniu kryterium dochodowego pełnoletnich, uczących się dzieci uwzględnia się zarówno – tj. w łącznej wysokości – ich przychody objęte tzw. ulgą dla młodych wolne od podatku, jak i dochody podlegające opodatkowaniu na ogólnych zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b ww. ustawy (z wyjątkiem renty rodzinnej).

W związku z powyższym, skoro w analizowanej sprawie nie została spełniona jedna z przesłanek określonych w art. 27f ust. 6 w zw. z art. 6 ust. 4 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. uzyskane przez córkę Wnioskodawczyni w 2019 r. dochody podlegające opodatkowaniu na podstawie art. 27 ustawy oraz przychody objęte zwolnieniem na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy łącznie przekroczyły kwotę 3089 zł, to Wnioskodawczyni nie przysługiwało prawo do ujęcia w ramach ulgi prorodzinnej pełnoletniej uczącej się córki w zeznaniu podatkowym za 2019 r. (nawet przy spełnieniu wszystkich pozostałych warunków normujących przedmiotową preferencję podatkową).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.