2021.06.04 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.69.2021.2.DS
z 4 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 lutego 2021 r. (data wpływu 27 lutego 2021 r.), uzupełnionym pismem z dnia 30 kwietnia 2021 r. (data wpływu 30 kwietnia 2021 r.) oraz pismem z dnia – brak daty sporządzenia (data wpływu 5 maja 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wskazania, czy planowana przez Wnioskodawcę transakcja sprzedaży wydzielonej geodezyjnie działki niezabudowanej składającej się z części działek o nr A, B oraz C będzie stanowić czynność opodatkowaną podatkiem VAT, a tym samym spowoduje obowiązek zapłaty podatku VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 lutego 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wskazania, czy planowana przez Wnioskodawcę transakcja sprzedaży wydzielonej geodezyjnie działki niezabudowanej składającej się z części działek o nr A, B oraz C będzie stanowić czynność opodatkowaną podatkiem VAT, a tym samym spowoduje obowiązek zapłaty podatku VAT. Wniosek uzupełniono w dniach 30 kwietnia 2021 r. oraz 5 maja 2021 r. o informacje doprecyzowujące opisane zdarzenie przyszłe.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od czerwca 1999 r., w zakresie sprzedaży detalicznej paliw – Stacja paliw LPG. Od początku prowadzenia działalności jest płatnikiem podatku VAT.

We wrześniu 1998 r. Wnioskodawca nabył na podstawie aktu notarialnego od osoby prywatnej dwie działki rolne. Działki te zostały w 1999 r. w części wprowadzone do działalności gospodarczej, a po uzyskaniu pozwolenia na budowę i uregulowaniu opłat za rekultywację (po ich częściowym odrolnieniu) zostały uzbrojone we wszystkie media, a następnie wybudowano na ich terenie stację paliw ze zbiornikami naziemnymi, budynkiem biurowym, utwardzeniem placu i wykonano wjazd z drogi publicznej.

Od wszystkich wydatków związanych z prowadzonymi inwestycjami dokonywano odliczenia podatku naliczonego VAT. Pozostała część działek pozostała jako rolna i nie dokonywano ich podziału.

W planie zagospodarowania przestrzennego Miasta działki te zostały uznane za komercyjne w pasie 130 metrów od granicy drogi wojewódzkiej, pozostała część pod zabudowę jednorodzinną. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej w kolejnych latach występowano o pozwolenie WZ.

W październiku 2009 r. Wnioskodawca dokonał zakupu, na podstawie aktu notarialnego, sąsiadującej działki również od osoby prywatnej. Działka posiada status – działka rolna.

Przedmiotowa działka nie została wprowadzona do działalności gospodarczej, ani nie dokonano jej podziału. Działka ta jak dwie poprzednie w planie zagospodarowania przestrzennego Miasta również zostanie uznana za komercyjną w pasie 130 metrów od granicy drogi wojewódzkiej, pozostała część pod zabudowę jednorodzinną. Na terenie tej działki nie udało się przeprowadzić żadnych inwestycji pomimo występowania w różnych latach do właściwych organów o wydanie WZ na prowadzenie inwestycji.

W 2020 r. odnośnie opisanych działek zawarto umowę przedwstępną sprzedaży z przyszłym inwestorem, który postawił warunki zakupu, tj. uzyskanie przez niego pozwolenia na budowę oraz przedstawienie interpretacji w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży przedmiotowych nieruchomości.

Jednocześnie z przyszłym potencjalnym nabywcą działek zawarto w 2020 r. umowy dzierżawy na część przedmiotowych działek z ustalonym czynszem dzierżawnym. Zawarta umowa dzierżawy ma pozwolić przyszłemu nabywcy na występowanie przed właściwymi organami jako strona, w celu uzyskania pozwolenia na budowę, uzbrojenia działek w media, wykonania dróg wjazdowych itp. W przypadku uzyskania przez inwestora decyzji na budowę, przed sprzedażą zostanie dokonany geodezyjny podział wszystkich działek i wyodrębnienie nieruchomości w części komercyjnej podlegającej sprzedaży.

Ponadto, wniosek w dniu 30 kwietnia 2021 r. został uzupełniony o następujące informacje:

Działka będąca przedmiotem sprzedaży będzie się składać z części działek o numerach: A, B, C – tym samym będzie posiadać odrębny numer po jej geodezyjnym wyodrębnieniu. Wydzielenie geodezyjne i nadanie numeru ewidencyjnego zostanie dokonane przed jej sprzedażą, w przypadku zrealizowania warunków umowy przedwstępnej i uzyskania przez ich dzierżawcę ostatecznej prawomocnej decyzji budowlanej.
W ramach zawartej umowy przedwstępnej sprzedaży do dnia dzisiejszego odnośnie przedmiotowej działki nie udzielano żadnych pełnomocnictw, zgód lub upoważnień do występowania w imieniu właściciela działki przed jakimikolwiek organami władzy.
Obecnie na części działek A i B, prowadzona jest działalność gospodarcza w zakresie stacji paliw LPG (zabudowania stacji i zbiorniki). W przypadku jeżeli dojdzie do transakcji sprzedaży – przedmiotem jej będzie wydzielona geodezyjnie nowa działka składająca się z części trzech wymienionych w pkt 1 działek, które w tych częściach nie były i nie są obecnie zabudowane jakimikolwiek budynkami lub budowlami.
1. działki A i B były i są obecnie jako całość wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej;
2. na działkach o numerach A i B była i jest obecnie prowadzona działalność gospodarcza opodatkowana podatkiem VAT. Nigdy nie była wykorzystywana do prowadzenia działalności korzystającej ze zwolnienia z podatku VAT;
3. oznaczone części działek A, B i C od dnia 19 czerwca 2020 r., są przedmiotem umowy dzierżawy zawartej z jej potencjalnym nabywcą. Umowa dzierżawy jest odpłatna i została zawarta do dnia 20 czerwca 2021 r., z możliwością jej przedłużenia. Zawarcie umowy dzierżawy było warunkiem koniecznym dla zawarcia przedwstępnej umowy sprzedaży ponieważ na jej podstawie przyszły potencjalny nabywca może się ubiegać o uzyskanie ostatecznej decyzji na budowę na przedmiotowych działkach, które zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego posiadają symbol – U „budynki usługowe”;
4. na przedmiotowych działkach nie będą na dzień dzisiejszy ponoszone żadne nakłady inwestycyjne i jako ich obecny właściciel Wnioskodawcy nie będzie występował we własnym imieniu o uzyskanie warunków zabudowy lub wyłączenie gruntów z produkcji rolnej;
5. odnośnie przedmiotowych działek nie dokonywano żadnych czynności w zakresie ogłoszeń, jak również innych zabiegów marketingowych.
Na moment sprzedaży działka mająca być przedmiotem sprzedaży nie będzie zabudowana.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż wydzielonej geodezyjnie działki komercyjnej dokonana po uzyskaniu przez potencjalnego jej nabywcę prawomocnego ostatecznego pozwolenia na budowę, będzie stanowić czynność opodatkowaną podatkiem VAT, a tym samym spowoduje obowiązek zapłaty podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, w transakcji sprzedaży tych działek – po podziale geodezyjnym, będzie występował jako podatnik podatku od towarów i usług zobowiązany do zapłaty podatku od tej sprzedaży, gdyż spełnia przesłanki zawarte w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, a co za tym idzie nie można będzie skorzystać z możliwości zwolnienia tej sprzedaży od podatku VAT wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 9.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Według art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Nie każda jednak czynność, która stanowi dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność jest opodatkowana VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Uwzględniając powyższe przepisy stwierdzić należy, iż opodatkowanie danej czynności podatkiem od towarów i usług uwarunkowane jest łącznym spełnieniem dwóch przesłanek. Po pierwsze więc, konkretna czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, po wtóre – musi być dokonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od czerwca 1999 r., w zakresie sprzedaży detalicznej paliw – Stacja paliw LPG. Od początku prowadzenia działalności jest płatnikiem podatku VAT.

Od wszystkich wydatków związanych z prowadzonymi inwestycjami dokonywano odliczenia podatku naliczonego VAT. Pozostała część działek pozostała jako rolna i nie dokonywano ich podziału.

W planie zagospodarowania przestrzennego Miasta, działki te zostały uznane za komercyjne w pasie 130 metrów od granicy drogi wojewódzkiej, pozostała część pod zabudowę jednorodzinną. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej w kolejnych latach występowano o pozwolenie WZ.

W październiku 2009 r. Wnioskodawca dokonał zakupu, na podstawie aktu notarialnego, sąsiadującej działki również od osoby prywatnej. Działka posiada status – działka rolna.

W ramach zawartej umowy przedwstępnej sprzedaży do dnia dzisiejszego odnośnie przedmiotowej działki nie udzielano żadnych pełnomocnictw, zgód lub upoważnień do występowania w imieniu właściciela działki przed jakimikolwiek organami władzy.

Działka będąca przedmiotem sprzedaży będzie się składać z części działek o numerach: A, B, C – tym samym będzie posiadać odrębny numer po jej geodezyjnym wyodrębnieniu. Wydzielenie geodezyjne i nadanie numeru ewidencyjnego zostanie dokonane przed jej sprzedażą, w przypadku zrealizowania warunków umowy przedwstępnej i uzyskania przez ich dzierżawcę ostatecznej prawomocnej decyzji budowlanej.

Obecnie na części działek A i B, prowadzona jest działalność gospodarcza w zakresie stacji paliw LPG (zabudowania stacji i zbiorniki). W przypadku jeżeli dojdzie do transakcji sprzedaży – przedmiotem jej będzie wydzielona geodezyjnie nowa działka składająca się z części trzech wymienionych wyżej działek, które w tych częściach nie były i nie są obecnie zabudowane jakimikolwiek budynkami lub budowlami.

Oznaczone części działek A,B i C od dnia 19 czerwca 2020 r., są przedmiotem umowy dzierżawy zawartej z jej potencjalnym nabywcą. Umowa dzierżawy jest odpłatna i została zawarta do dnia 20 czerwca 2021 r., z możliwością jej przedłużenia. Zawarcie umowy dzierżawy było warunkiem koniecznym dla zawarcia przedwstępnej umowy sprzedaży ponieważ na jej podstawie przyszły potencjalny nabywca może się ubiegać o uzyskanie ostatecznej decyzji na budowę na przedmiotowych działkach, które zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego posiadają symbol – U „budynki usługowe”.

Działki A i B były i są obecnie jako całość wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej. Na działkach o numerach A i B była i jest obecnie prowadzona działalność gospodarcza opodatkowana podatkiem VAT. Nigdy nie była wykorzystywana do prowadzenia działalności korzystającej ze zwolnienia od podatku VAT. Na przedmiotowych działkach nie będą na dzień dzisiejszy ponoszone żadne nakłady inwestycyjne i jako ich obecny właściciel Wnioskodawca nie będzie występował we własnym imieniu o uzyskanie warunków zabudowy lub wyłączenie gruntów z produkcji rolnej.

Odnośnie przedmiotowych działek nie dokonywano żadnych czynności w zakresie ogłoszeń, jak również innych zabiegów marketingowych. Na moment sprzedaży działka mająca być przedmiotem sprzedaży nie będzie zabudowana.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy sprzedaż wydzielonej geodezyjnie działki niezabudowanej składającej się z działek o nr A i B oraz C, dokonana po uzyskaniu przez potencjalnego jej nabywcę prawomocnego ostatecznego pozwolenia na budowę, będzie stanowić czynność opodatkowaną podatkiem VAT, a tym samym spowoduje obowiązek zapłaty podatku VAT.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W analizowanej sprawie Wnioskodawca – czynny podatnik podatku VAT – nabył we wrześniu 1998 r. oraz w październiku 2009 r. na podstawie aktu notarialnego od osoby prywatnej trzy działki. W 2020 r. odnośnie opisanych działek zawarto umowę przedwstępną sprzedaży z przyszłym inwestorem, który postawił warunki zakupu, tj. uzyskanie przez niego pozwolenia na budowę oraz przedstawienie interpretacji w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży przedmiotowych nieruchomości. Wydzielona geodezyjnie działka składająca się z części działek A i B, C, mająca być przedmiotem sprzedaży, od dnia 19 czerwca 2020 r., jest przedmiotem umowy dzierżawy zawartej z jej potencjalnym nabywcą. Umowa dzierżawy jest odpłatna i została zawarta do dnia 20 czerwca 2021 r. z możliwością jej przedłużenia. Zawarta umowa dzierżawy ma pozwolić przyszłemu nabywcy na występowanie przed właściwymi organami jako strona, w celu uzyskania pozwolenia na budowę, uzbrojenia działek w media, wykonania dróg wjazdowych itp.

W tym miejscu wyjaśnić należy, że zgodnie z art. 693 § 1 ustawy Kodeks cywilny, przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Tak więc dzierżawa jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

W kontekście niniejszej sprawy, należy zwrócić uwagę na treść zdania drugiego definicji pojęcia „działalność gospodarcza”, w której mówi się o wykorzystywaniu m.in. towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych. Takie wykorzystywanie towarów ma miejsce poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne (najem, dzierżawa, leasing itp.).

Istota umowy dzierżawy wskazuje, że na jej podstawie dochodzi do odpłatnego świadczenia usług przez właściciela na rzecz dzierżawcy. Dzierżawca za oddaną mu w dzierżawę rzecz płaci umówiony czynsz. Istnieje zatem bezpośredni związek między świadczoną usługą a przekazanym za nią wynagrodzeniem.

Z treści przywołanego wyżej art. 8 ust. 1 ustawy i przedstawionych w tym zakresie objaśnień wynika, że ustawodawca przyjął generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, że definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów”. Jest ona wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej.

W konsekwencji, dzierżawa nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Tym samym, wypełnia ona określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej.

W związku z powyższym w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca występuje w odniesieniu do sprzedaży przedmiotowego gruntu w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. Zatem sprzedaż ta będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatna dostawa towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

Przy czym, wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Powyższe oznacza, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym itp.

Przez tereny budowlane – w myśl art. 2 pkt 33 ustawy – rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2021 r., poz. 741 ze zm.) reguluje zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

W myśl art. 3 ust. 1 ww. ustawy, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 cyt. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W myśl art. 4 ust. 2 powołanej ustawy, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

Ponadto, stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”.

Tym samym również w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy art. 2 pkt 33, w zgodny sposób odpowiada zatem treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Z powyższych przepisów wynika, że ustawa o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości. Bez znaczenia zatem pozostaje klasyfikacja według ewidencji gruntów i budynków lub studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego.

Podkreślić należy, że analiza powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) innych niż tereny budowlane.

W rozpatrywanej sprawie wydzielona geodezyjnie działka niezabudowana składająca się z części działek o nr A, B i C jest uznana w planie zagospodarowania przestrzennego Miasta za komercyjną w pasie 130 metrów od granicy drogi wojewódzkiej, a pozostała jej część pod zabudowę jednorodzinną, natomiast w momencie sprzedaży – jak wynika z wniosku – grunt będzie przeznaczony pod zabudowę.

W związku z powyższym wskazać należy, że dostawa opisanej we wniosku działki niezabudowanej składającej się z części działek o nr A, B i C, nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, gdyż przepis ten stosuje się tylko do dostawy terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

W tym miejscu należy wskazać, że jeżeli przy zbyciu nieruchomości wystąpią przesłanki uniemożliwiające zastosowanie zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, to przepisy dopuszczają również możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy przy spełnieniu łącznie obu warunków, o których mowa w tym przepisie.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy, czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Jak wskazano wyżej, aby zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie może przysługiwać dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W opisie sprawy Wnioskodawca wskazał, że przedmiotowa wydzielona działka niezabudowana składająca się z części działek o nr A, B i C jest dzierżawiona od dnia 19 czerwca 2020 r. do 20 czerwca 2021, z możliwością jej przedłużenia przyszłemu nabywcy na podstawie umowy dzierżawy, odpłatnie.

W świetle powyższego, sprzedaż wydzielonej geodezyjnie działki niezabudowanej nie będzie korzystała także ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, z uwagi na fakt, że nie został spełniony jeden z warunków, o których mowa w tym przepisie, tj. grunt od momentu nabycia do momentu zbycia nie służył wyłącznie działalności zwolnionej.

Zatem, sprzedaż wydzielonej działki niezabudowanej składającej się z części działek o nr A, B i C nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, ani w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, a w konsekwencji planowana dostawa ww. działki będzie opodatkowana podatkiem VAT według właściwej stawki.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawione okoliczności analizowanej sprawy należy stwierdzić, że sprzedaż wydzielonej działki komercyjnej, dokonana po uzyskaniu ostatecznego pozwolenia na budowę, będzie stanowić czynność opodatkowaną podatkiem VAT, a tym samym spowoduje obowiązek zapłaty podatku VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin