Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-3.4014.131.2021.3.BB
z 11 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 9 marca 2021 r. (data wpływu – 30 marca 2021 r.), uzupełnionym 8 czerwca 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy nabycia lokalu mieszkalnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 marca 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy nabycia lokalu mieszkalnego.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w związku z tym w piśmie z 25 maja 2021 r., znak: 0111-KDIB2-3.4014.131.2021.2.BB, 0111-KDIB3-1.4012.273.2021.3.ASY, wezwano Wnioskodawczynię do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 8 czerwca 2021 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 22 września 2020 r. Wnioskodawczyni nabyła w drodze przetargu ustnego nieograniczonego lokal mieszkalny. Lokal został nabyty od Gminy Miejskiej K. Przetarg przeprowadzono zgodnie z art. 35 ust. 1, art. 37 ust. 1, art. 38, art. 40, art. 41 ustawy o gospodarce nieruchomościami.

Lokal był przeznaczony do sprzedaży na podstawie:

• Uchwały Rady Miasta z 26 lutego 2020 r. – wyrażenie zgody na sprzedaż lokalu w drodze przetargu ustnego nieograniczonego;
• Zarządzenia Prezydenta Miasta z 17 marca 2020 r. – przeznaczenie lokalu do sprzedaży w drodze przetargu.
  
  

Przetarg przeprowadzono 22 września 2020 r. Umowę notarialną zawarto 15 października 2020 r. Cena zakupu mieszkania 403.430,00 zł.

Zgodnie z zapisem w akcie notarialnym:

• Sprzedaż lokalu zwolniona jest z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust.1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług;
• Nie poprano podatku od czynności cywilnoprawnych od umowy ustanowienia odrębnej własności lokalu i sprzedaży oraz od ustanowienia hipoteki – podstawa art. 2 pkt 1 lit. g) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych;
• Poprano podatek od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. h) oraz art. 7 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych w kwocie 19 zł;
• Tytułem podatku od towarów i usług na podstawie art. 41 i 146a ustawy o podatku od towarów i usług w stawce 23% pobrano 161 zł.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy notariusz prawidłowo naliczył i pobrał podatki związane z zakupem mieszkania, w szczególności czy prawidłowo postąpił i nie naliczył, nie pobrał i nie zgłosił do Urzędu Skarbowego podatku od czynności cywilnoprawnych od wartości lokalu?

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni doprecyzowała, że oczekuje interpretacji wyłącznie w przedmiocie podatku od czynności cywilnoprawnych. Interpretacja ma dotyczyć skutków podatkowych nabycia lokalu na gruncie podatku od czynności cywilnoprawnych.

Zdaniem Wnioskodawczyni, notariusz prawidłowo naliczył i pobrał należności związane z zakupem mieszkania oraz prawidłowo nie pobrał i nie wpłacił do Urzędu Skarbowego podatku od czynności cywilnoprawnych od wartości lokalu. Prawidłowo uznał, że nie należy pobierać podatku od czynności cywilnoprawnych od umowy ustanowienia odrębnej własności lokalu i sprzedaży oraz od ustanowienia hipoteki – podstawa prawna art. 2 pkt 1 lit. g) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie zaznaczamy, że przedmiotem niniejszej interpretacji – zgodnie z wolą Wnioskodawczyni – jest ocena stanowiska Wnioskodawczyni wyłącznie w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych. Ocena ta dotyczy skutków podatkowych umowy zakupu lokalu mieszkalnego. Tym samym część stanowiska Wnioskodawczyni, która odnosi się do innych uregulowań zawartych w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych oraz podatku od towarów i usług, uznano za element własnego stanowiska niepodlegający ocenie w ramach wydawanej interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 815 ze zm.) podatkowi temu podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych.

W myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 oraz art. 4 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej i przy umowie sprzedaży ciąży na kupującym.

Podstawę opodatkowania przy umowie sprzedaży w myśl ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych stanowi wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego (art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy). Zgodnie z art. 6 ust. 2 ww. ustawy wartość rynkową przedmiotu czynności cywilnoprawnych określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich miejsca położenia, stanu i stopnia zużycia, oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia dokonania tej czynności, bez odliczania długów i ciężarów.

Przepis art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy od czynności cywilnoprawnych określa stawkę podatku, która wynosi m.in. od umowy sprzedaży nieruchomości, rzeczy ruchomych, prawa użytkowania wieczystego, własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego oraz wynikających z przepisów prawa spółdzielczego: prawa do domu jednorodzinnego oraz prawa do lokalu w małym domu mieszkalnym – 2%.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 i 2 ww. ustawy, podatnicy są obowiązani, bez wezwania organu podatkowego, złożyć deklarację w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych, według ustalonego wzoru, oraz obliczyć i wpłacić podatek w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego, z wyłączeniem przypadków, gdy podatek jest pobierany przez płatnika. Notariusze są płatnikami podatku od czynności cywilnoprawnych dokonywanych w formie aktu notarialnego.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, że sprzedaż nieruchomości podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tegoż podatku ciąży na kupującym, natomiast podstawę opodatkowania stanowi wartość rynkowa nieruchomości określona na podstawie przeciętnych cen, a zatem bez uwzględnienia ulg przysługujących nabywcom. W przypadku, gdy umowa sprzedaży jest dokonywana w formie aktu notarialnego obowiązkiem notariusza (jako płatnika) jest pobór tego podatku.

Niezależnie od powyższego, w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Zgodnie z art. 2 pkt 1 lit. g) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne w sprawach podlegających przepisom o gospodarce nieruchomościami lub przepisom o autostradach płatnych.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w dniu 22 września 2020 r. Wnioskodawczyni nabyła w drodze przetargu ustnego nieograniczonego lokal mieszkalny. Lokal został nabyty od Gminy Miejskiej K. Przetarg przeprowadzono zgodnie z art. 35 ust. 1, art. 37 ust. 1, art. 38, art. 40, art. 41 ustawy o gospodarce nieruchomościami.

Zgodnie z cytowanym powyżej art. 2 pkt 1 lit. g) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych wyłączone z opodatkowania są czynności cywilnoprawne podlegające przepisom o gospodarce nieruchomościami lub przepisom o autostradach płatnych.

Należy zauważyć, że przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami określają zasady gospodarowania nieruchomościami stanowiącymi własność Skarbu Państwa i własność jednostek samorządu terytorialnego.

Stosownie do art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2020 r. poz. 1990 ze zm.) do gminnego zasobu nieruchomości należą nieruchomości, które stanowią przedmiot własności gminy i nie zostały oddane w użytkowanie wieczyste oraz nieruchomości będące przedmiotem użytkowania wieczystego gminy.

Gospodarowanie gminnym zasobem nieruchomości polega między innymi na zbywaniu nieruchomości wchodzących w skład tego zasobu (art. 25 ust. 2 w związku z art. 23 ust. 1 pkt 7 ustawy o gospodarce nieruchomościami).

Zgodnie z art. 35 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami właściwy organ sporządza i podaje do publicznej wiadomości wykaz nieruchomości przeznaczonych do zbycia lub oddania w użytkowanie, najem, dzierżawę lub użyczenie. Wykaz ten wywiesza się na okres 21 dni w siedzibie właściwego urzędu, a także zamieszcza się na stronach internetowych właściwego urzędu. Starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej, przekazuje wykaz wojewodzie, w celu jego zamieszczenia na stronie podmiotowej wojewody w Biuletynie Informacji Publicznej przez okres 21 dni. Informację o zamieszczeniu wykazu właściwy organ podaje do publicznej wiadomości przez ogłoszenie w prasie lokalnej o zasięgu obejmującym co najmniej powiat, na terenie którego położona jest nieruchomość.

W myśl art. 37 ust. 1 ww. ustawy – z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, nieruchomości są sprzedawane lub oddawane w użytkowanie wieczyste w drodze przetargu.

Zgodnie z art. 40 ust. 1 omawianej ustawy przetarg przeprowadza się w formie przetargu ustnego nieograniczonego.

Z zacytowanych przepisów wynika, że w przypadku gospodarowania nieruchomościami stanowiącymi własność jednostek samorządu terytorialnego, podstawę prawną do działania stanowią przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami. To bowiem jej przepisy stanowią podstawę dla działania dla właściwych organów i wskazują jako sposób zbycia m.in. tryb przetargu ustnego nieograniczonego.

Reasumując należy wskazać, że opisana we wniosku umowa sprzedaży lokalu mieszkalnego, jako że była zawarta na podstawie przepisów o gospodarce nieruchomościami korzystała z wyłączenia z opodatkowania określonego w art. 2 pkt 1 lit. g) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W związku z tym należy potwierdzić, że notariusz prawidłowo nie pobrał podatku od czynności cywilnoprawych w związku z zakupem przez Wnioskodawczynię lokalu mieszkalnego od gminy, gdyż na Wnioskodawczyni nie ciążył obowiązek podatkowy z tego tytułu.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.