Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-1.4012.191.2021.2.WK
z 8 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 kwietnia 2021 r. (data wpływu 2 kwietnia 2021 r.), uzupełnionym pismem z dnia 27 maja 2021 r. (data wpływu 27 maja 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek niezabudowanych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 kwietnia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek niezabudowanych. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 27 maja 2021 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz brakującą opłatę.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Stan faktyczny.

Przedmiotem sprzedaży jest własność niezabudowanej nieruchomości położonej w miejscowości (…), stanowiącą działkę oznaczoną nr (...) o obszarze 1,0001 ha, dla której Sąd Rejonowy w (...). prowadzi księgę wieczystą oznaczoną (...). Wnioskodawca nie prowadzi gospodarstwa rolnego i nie świadczy usług rolniczych. Opłaca podatek rolny od posiadanych gruntów rolnych.

Dnia 29 czerwca 2015 r. nastąpiła umowa darowizny Aktem Notarialnym z Repertorium A nr (...) w Kancelarii Notarialnej w (...). Darowizna otrzymana od rodziców obejmowała niezabudowaną nieruchomość stanowiącą grunty rolne: działkę nr (...) o obszarze 1,4672 ha, działkę nr (...) o obszarze 1,0001 ha, działkę nr (...) o obszarze 1,6577 oraz zabudowaną nieruchomość nr działki (...) o obszarze 0,510 ha. Pozostałe działki nr (...) o łącznym obszarze 0,4148 nie stanowią gruntów ornych. Grunty rolne od dnia otrzymania darowizny przekazane były dzierżawcom. Wnioskodawca nigdy nie uprawiał gruntów rolnych, nie produkował i nie sprzedawał płodów rolnych.

Od dnia 9 stycznia 2017 r. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie transportu drogowego towarów (PKD 49.41.Z), działalność usługowa związana z przeprowadzkami (PKD 49.42.Z). Jest czynnym podatnikiem VAT od dnia rozpoczęcia działalności. Z wyżej opisaną działalnością nie jest związana nieruchomość działka ewidencyjna nr (...), która przewidziana jest do sprzedaży. Ww. nieruchomość została przekazana umową darowizny Aktem Notarialnym z dnia 29 czerwca 2015 r. Repertorium A nr (...) w Kancelarii Notarialnej w (...).,. Darowizna otrzymana od rodziców.

W dniu przekazania darowizny działki stanowiły nieruchomość rolną (grunty rolne) i znajdowały się na obszarze, na którym nie obowiązywał miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego określający funkcję tego terenu. Działka nie była przedmiotem dzierżawy i posiada bezpośredni dostęp do drogi publicznej. Po otrzymaniu darowizny grunty rolne zostały przekazane w dzierżawę okolicznemu rolnikowi na podstawie umowy, który to do dnia 5 października 2020 r. (tj. do dnia wydania decyzji zatwierdzającej podział nieruchomości) użytkował grunt na działalność rolniczą (siał zboża) i to on pobierał dopłaty bezpośrednie związane z posiadaniem gruntów rolnych. Od dnia zatwierdzenia podziału do nadal grunt nie jest użytkowany w żaden sposób.

W dniu 20 września 2019 r. udzielono pełnomocnictwa geodecie celem uzyskania decyzji o warunkach zabudowy dla ww. działki. W ramach tych działań w dniu 16 października 2019 r. został złożony wniosek do Wójta Gminy o ustalenie warunków zabudowy z informacją z zamierzeniem inwestycji, tj. budowy 7 domów jednorodzinnych, wolnostojących powierzchni zabudowy 6*185m², 1*193,4m² w tradycyjnej technologii.

Dnia 16 października 2019 r. złożono również wniosek do (...). O wydanie Opinii Technicznej na dostarczanie wody i odprowadzanie ścieków oraz wniosek o zapewnienie dostawy energii elektrycznej do (…). W odpowiedzi w dniu 21 października 2019 r. (…) wydaje zapewnienie o dostawie energii elektrycznej do zespołu 7 obiektów domów jednorodzinnych, wolnostojących na przedmiotowej działce. Również w dniu 21 października 2019 r. zostało wydane zapewnienie na dostawę wody i odprowadzania ścieków z ww. działki. W dniu 4 listopada Wójt Gminy wydaje zawiadomienie o sygnaturze (...) o wszczęciu postępowania administracyjnego, w sprawie wydania decyzji o warunkach zabudowy przedmiotowej inwestycji. Postępowanie to zakończono w dniu 14 maja 2020 r.

W dniu 15 czerwca 2020 r. Wójt Gminy wydał decyzję o warunkach zabudowy dla działki nr (...) dla inwestycji obejmującej budowę maksymalnie siedmiu jednorodzinnych budynków mieszkalnych wolnostojących wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi oraz pozostałą niezbędną infrastrukturą.

W związku z tym w dniu 27 lipca 2020 r. wystąpiono o wydanie postanowienia opiniującego wstępny projekt podziału działki nr (...), a 26 sierpnia 2020 r. uzyskano postanowienie o zgodności proponowanego podziału. Na podstawie wniosku do Wójta Gminy z dnia 24 września 2020 r. o wydanie decyzji zatwierdzającej projekt podziału działki nr (...), otrzymano decyzję sygn. (…) o zatwierdzeniu podziału nieruchomości działki położonej w (...) nr (...) o powierzchni 1,0001 ha KW (...). Powyższa działka została podzielona na 7 działek z pośrednim dostępem do drogi publicznej i dwie drogi wewnętrzne dojazdowe z oznaczeniem podziału działek nr (…).

Zdarzenie przyszłe.

Wszystkie działki wraz z drogami wewnętrznymi zostaną sprzedane jednemu podmiotowi, który nie przeznacza nieruchomości na działalność rolniczą a zamierza wykorzystać nieruchomość do działalności gospodarczej.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 27 maja 2021 r., w którym Wnioskodawca udzielił następujących odpowiedzi na poniższe pytania:

1. Czy przy nabyciu przedmiotowej nieruchomości przysługiwało Panu prawo do odliczenia podatku naliczonego? Jeżeli tak, należy wskazać czy Pan z tego prawa skorzystał.
   Przy nabyciu przedmiotowej nieruchomości nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo odliczenia podatku naliczonego.
2. Czy nabycie działki nr (...) zostało dokonane w wykonaniu czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (należy jednoznacznie określić, czy była to czynność opodatkowana, tj. czy został naliczony podatek VAT, czy zwolniona)?
   Nabycie działki nr (...) zostało dokonane w wykonaniu czynności zwolnionej z VAT.
3. Czy działki będące przedmiotem sprzedaży były/są/będą do momentu sprzedaży wykorzystywane przez Pana wyłącznie do czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług? Jeżeli tak, należy wskazać, jaką działalność zwolnioną z opodatkowania podatkiem Pan wykonywał/wykonuje wraz z podaniem podstawy prawnej zwolnienia. Informacji należy udzielić odrębnie dla każdej działki będącej przedmiotem sprzedaży.
   Działki będące przedmiotem sprzedaży, tj. nr (...) były/są/będą, nr (...) były/są/będą, nr (...) były/są/będą, nr (...) były/są/będą, nr (...) były/są/będą, nr (...) były/są/będą, nr (...) były/są/będą, nr (...) były/są/będą, nr (...) były/są/będą do momentu sprzedaży, wykorzystywane przez Wnioskodawcę wyłącznie do czynności zwolnionych art. 43 ust. 1 ustawy o VAT.
4. W jaki sposób Wnioskodawca wykorzystywał grunty mające być przedmiotem sprzedaży od dnia 5 października 2020 r., tj. od dnia zakończenia dzierżawy przez okolicznego rolnika? Informacji należy udzielić odrębnie dla każdej działki.
   Grunty mające być przedmiotem sprzedaży, tj. działki nr (...) pozostawiona bez kolejnych czynności, nr (...) pozostawiona bez kolejnych czynności, nr (...) pozostawiona bez kolejnych czynności, nr (...) pozostawiona bez kolejnych czynności, (...) pozostawiona bez kolejnych czynności, nr (...) pozostawiona bez kolejnych czynności, nr (...) pozostawiona bez kolejnych czynności, nr (...) pozostawiona bez kolejnych czynności, nr (...) pozostawiona bez kolejnych czynności. Od dnia 5 października 2020 r. wszystkie działki są zostawione bez kolejnych czynności.
5. W jakim celu i dokładnie w jakim zakresie udzielił Pan pełnomocnictwa Geodecie?
   Pełnomocnictwo dla Geodety obejmuje reprezentowanie Wnioskodawcy przed wszystkimi osobami fizycznymi, osobami prawnymi i innymi podmiotami, a także przed sądami powszechnymi, organami administracji publicznej we wszelkich sprawach dotyczących uzyskania decyzji o warunkach zabudowy dla nieruchomości dotyczącej działki ewidencyjnej oznaczonej numerem geodezyjnym (...) o pow. 1ha, położonej w (...) o oznaczeniu KW (...). Obejmuje ono również uprawnienie do uzyskania wszelkich dokumentów dotyczących wyżej wymienionej nieruchomości, oraz wszelkich innych informacji lub dokumentów. Upoważnia ono również do udzielania dalszych pełnomocnictw.
6. Czy udzielił Pan pełnomocnictwa Geodecie, na podstawie którego 16 października 2019 r. złożył On wniosek do Wójta Gminy (...) o ustalenie warunków zabudowy dla działki nr (...)?
   Geodeta w ramach ww. pełnomocnictwa dokonał złożenia wniosku o ustalenie warunków zabudowy do Wójta Gminy.
7. Jakie dokładnie czynności wykonał/wykona Geodetę (jako Pana pełnomocnik) w związku ze sprzedażą przedmiotowych działek?
   Geodeta dokonał złożenia wniosku o ustalenie warunków zabudowy do Wójta Gminy, złożył wniosek o wydanie opinii technicznej na dostarczanie wody/odprowadzania ścieków do (...)., złożył wniosek o zapewnienie dostawy energii elektrycznej do (...).
8. Czy zawarł/zawrze Pan przedwstępną umowę sprzedaży działek z Nabywcą, w której zobowiąże się Pan np. udzielić pełnomocnictwa Nabywcy do występowania w jego imieniu np.: przed organami administracji publicznej, do podejmowania w jego imieniu działań faktycznych i prawnych, niezbędnych do uzyskania wszelkich decyzji i pozwoleń, składania wniosków, odbioru decyzji i postanowień itp.? Jeśli tak, to należy wskazać, jakie warunki zawarcia umowy przyrzeczonej sprzedaży działek zawiera/będzie zawierała umowa przedwstępna oraz jaki jest/będzie zakres pełnomocnictwa udzielonego Nabywcy do występowania w Pana imieniu?
   Umowa przedwstępna nie została zawarta i na dzień dzisiejszy nie jest przewidziana, jak również Wnioskodawca nie przewiduję udzielania pełnomocnictw Nabywcy do występowania przed organami administracji publicznej, podejmowania działań faktycznych i prawnych niezbędnych do uzyskania wszelkich decyzji i pozwoleń, składania wniosków, odbioru decyzji i postanowień.
9. Kto i na podstawie jakiego dokumentu złożył wniosek do (…) o wydanie Opinii Technicznej na dostarczenie wody i odprowadzenie ścieków?
   Geodeta w ramach ww. pełnomocnictwa dokonał złożenia wniosku o wydanie opinii technicznej na dostarczanie wody/odprowadzania ścieków do (...).
10. Kto i na podstawie jakiego dokumentu złożył wniosek do (…) o zapewnienie dostawy energii elektrycznej?
    Geodeta w ramach ww. pełnomocnictwa dokonał złożenia wniosku o zapewnienie dostawy energii elektrycznej do (...)
11. Kto i na podstawie jakiego dokumentu złożył wniosek do Wójta Gminy (...) o wydanie decyzji zatwierdzającej projekt podziału działki nr (...)?
    Prośbę o wydanie postanowienia opiniującego wstępny projekt podziału działki nr (...) podpisał i złożył Wnioskodawca.
12. Czy w związku z wnioskami do (…) o wydanie Opinii Technicznej na dostarczenie wody i odprowadzenie ścieków, do (…) o zapewnienie dostawy energii elektrycznej, do Wójta Gminy (...) o wydanie decyzji zatwierdzającej projekt podziału działki nr (...), wystąpił Pan, Pana pełnomocnik lub inna osoba działająca w Pana imieniu?
    Prośbę o wydanie decyzji zatwierdzającej projekt podziału działki nr (...) podpisał i złożył Wnioskodawca.
13. Czy poniósł Pan lub też zamierza Pan ponieść do dnia sprzedaży jakiekolwiek nakłady związane z przygotowaniem działki/działek do sprzedaży, np.: ogrodzenie, uzbrojenie terenu, podział geodezyjny, wytyczenie dróg dojazdowych, utwardzenie dróg dojazdowych lub inne działania zwiększające atrakcyjność działki/działek? Jeśli tak, to jakie to były/będą nakłady? Informacji należy udzielić odrębnie dla każdej działki.
    Wnioskodawca do dnia sprzedaży działek: nr (...) nie ponosił i nie zamierza ponosić, nr (...) nie ponosił i nie zamierza ponosić, nr (...) nie ponosił i nie zamierza ponosić, nr (...) nie ponosił i nie zamierza ponosić, nr (...) nie ponosił i nie zamierza ponosić, nr (...) nie ponosiłem i nie zamierza ponosić, nr (...) nie ponosił i nie zamierza ponosić, nr (...) nie ponosił i nie zamierza ponosić, nr (...) nie ponosił i nie zamierza ponosić, żadnych nakładów związanych z przygotowaniem działki/działek do sprzedaży. Wnioskodawca nie ogrodził, nie uzbroił terenu, nie dokonał podziałów geodezyjnych, nie wytyczał dróg dojazdowych, nie utwardzał dróg dojazdowych i nie zwiększał atrakcyjności działek ani tez nie zamierza tego dokonywać w przyszłości.
14. Czy dla każdej działki będącej przedmiotem zbycia na dzień sprzedaży będzie obowiązywała decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu? Jeśli nie, to należy wskazać:
    1. dla których konkretnie działek decyzja ta będzie obowiązywała?
    2. czy dla działek, dla których nie będzie obowiązywała decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, na dzień sprzedaży obowiązywał będzie miejscowy planu zagospodarowania przestrzennego i jakie przeznaczenie wynikać będzie z tego planu – należy podać symbole wraz z ich objaśnieniem (czy plan ten będzie poduszczał zabudowę poszczególnych dziełek budynkami lub budowlami)?
    Informacji należy udzielić odrębnie dla każdej działki.
    W decyzji o warunkach zabudowy nr (...) zostały ustalone warunki zabudowy działki oznaczonej nr (...) (jako cały obszar oznaczony (...) bez wymienienia poszczególnych numerów działek wg nowego podziału) położonej we wsi (…) a dotyczy budowy maksymalnie siedmiu jednorodzinnych budynków mieszkalnych wolnostojących wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi oraz pozostałą niezbędną infrastrukturą. Rodzaj inwestycji: zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna.
    
    

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy do ceny sprzedaży nieruchomości podmiotowi, którego celem nie jest przeznaczenie nieruchomości do działalności rolniczej i podlega podatkowi od towarów i usług należy doliczyć podatek VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają, odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonywana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Podatnik nie wykonuje działalności zgodnych z art. 2 pkt 15, 19, 20 ustawy o podatku od towarów i usług, gdzie mowa o:

• działalności rolniczej – rozumie się przez to produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (CN 4403 41 00 i 4403 49) oraz bambusa (CN 1401 10 00), a także świadczenie usług rolniczych;
• rolniku ryczałtowym – rozumie się przez to rolnika dokonującego dostawy produktów rolnych lub świadczącego usługi rolnicze, korzystającego ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 z wyjątkiem rolnika obowiązanego na podstawie odrębnych przepisów do prowadzenia ksiąg rachunkowych;
• produktach rolnych – rozumie się przez to towary pochodzące z własnej działalności rolniczej rolnika ryczałtowego oraz towary, o których mowa w art. 20 ust. 1c i 1d ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387 ze zm.);
• usługach rolniczych – rozumie się przez to:
  1. usługi związane z rolnictwem oraz chowem i hodowlą zwierząt, z wyłączeniem usług weterynaryjnych (PKWiU ex 01.6), z wyłączeniem usług podkuwania koni i prowadzenia schronisk dla zwierząt gospodarskich (PKWiU ex 01.62.10.0),
  2. usługi związane z leśnictwem (PKWiU ex 02.40.10), z wyłączeniem patrolowania lasów wykonywanego na zlecenie przez jednostki inne niż leśne (PKWiU ex 02.40.10.3),
  3. usługi wspomagające rybactwo (PKWiU ex 03.00.7), z wyłączeniem usług związanych z rybołówstwem morskim (PKWiU 03.00.71.0),
  4. wynajem i dzierżawę maszyn i urządzeń rolniczych, bez obsługi (PKWiU 77.31.10.0).
  
  

Dostawa towaru podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonana będzie przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Nie jest działalnością handlową ani gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani wykorzystywany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą. Sprzedaż ma być dokonana jednorazowo, bez regularnej ceny i zapłaty, a działalność gospodarcza nie jest prowadzona w zakresie obrotu nieruchomościami w celach zarobkowych.

W celach sprzedaży nie były podjęte działania marketingowe, reklamowe ani inne zmierzające do sprzedaży gruntów np. oferty u pośredników obrotu nieruchomościami. Sprzedaż przedmiotowych gruntów związana jest ze zwykłym wykonywaniem prawa własności a liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie a poza nią. Wszystkie działania podjęte przez podatnika odnosiły się do zarządzania majątkiem prywatnym. Wg. Wnioskodawcy sprzedaż działki nr (...) podzielonej na 7 działek z pośrednim dostępem do drogi publicznej i dwoma drogami wewnętrznymi dojazdowymi z oznaczeniem podziału działek na nr (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...) nie będzie podlegała podatkowi VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, (...).

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku od towarów i usług jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 str.1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

Jak wskazano wyżej „działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Jednocześnie, w art. 12 ust. 1 lit. b) powołanej Dyrektywy 2006/112/WE Rady wskazano, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego. „Teren budowlany” to każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie (art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE Rady).

Opodatkowaniu VAT podlega, na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady, odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów, jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem w kwestii opodatkowania sprzedaży działek powstałych w wyniku podziału działki nr (...) istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy, Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży ww. gruntu, podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Wnioskodawcę za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy 2006/112/WE Rady, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – jak wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, że przedmiotem sprzedaży jest własność niezabudowanej nieruchomości nr (...). Wnioskodawca nie prowadzi gospodarstwa rolnego i nie świadczy usług rolniczych. Dnia 29 czerwca 2015 r. nastąpiła umowa darowizny otrzymana od rodziców, która obejmowała niezabudowaną nieruchomość stanowiącą grunty rolne: w tym działkę nr (...).

Grunty rolne od dnia otrzymania darowizny przekazane były dzierżawcom. Podatnik sam nigdy nie uprawiał gruntów rolnych, nie produkował i nie sprzedawał płodów rolnych. Od dnia 9 stycznia 2017 r. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie transportu drogowego towarów, działalność usługowa związana z przeprowadzkami. Jest czynnym podatnikiem VAT od dnia rozpoczęcia działalności. Z wyżej opisaną działalnością nie jest związana nieruchomość działka ewidencyjna nr (...), która przewidziana jest do sprzedaży.

W dniu przekazania darowizny działki stanowiły nieruchomość rolną (grunty rolne) i znajdowały się na obszarze, na którym nie obowiązywał miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego określający funkcję tego terenu. Wnioskodawca oddał działkę nr (...) w dzierżawę okolicznemu rolnikowi na podstawie umowy, który to do dnia 5 października 2020 r. (tj. do dnia wydania decyzji zatwierdzającej podział nieruchomości) użytkował grunt na działalność rolniczą (siał zboża) i to on pobierał dopłaty bezpośrednie związane z posiadaniem gruntów rolnych. Od dnia zatwierdzenia podziału do nadal grunt nie jest użytkowany w żaden sposób. W dniu 15 czerwca 2020 r. Wójt Gminy wydał decyzję o warunkach zabudowy dla działki nr (...) dla inwestycji obejmującej budowę maksymalnie siedmiu jednorodzinnych budynków mieszkalnych wolnostojących wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi oraz pozostałą niezbędną infrastrukturą. Na podstawie wniosku do Wójta Gminy z dnia 24 września 2020 r. o wydanie decyzji zatwierdzającej projekt podziału działki nr (...), otrzymano decyzję o zatwierdzeniu podziału nieruchomości działki nr (...). Powyższa działka została podzielona na 7 działek z pośrednim dostępem do drogi publicznej i dwie drogi wewnętrzne dojazdowe. Wszystkie działki wraz z drogami wewnętrznymi zostaną sprzedane jednemu podmiotowi, który zamierza wykorzystać nieruchomość do działalności gospodarczej.

Przy nabyciu przedmiotowej nieruchomości nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo odliczenia podatku naliczonego. Działki były/są/będą do momentu sprzedaży, wykorzystywane przez Wnioskodawcę wyłącznie do czynności zwolnionych art. 43 ust. 1 ustawy o VAT. Grunty mające być przedmiotem sprzedaży pozostawione są bez kolejnych czynności – od dnia 5 października 2020 r. wszystkie działki są zostawione bez kolejnych czynności.

Pełnomocnictwo dla Geodety obejmuje do reprezentowania Wnioskodawcy przed wszystkimi osobami fizycznymi, osobami prawnymi i innymi podmiotami, a także przed sądami powszechnymi, organami administracji publicznej we wszelkich sprawach dotyczących uzyskania decyzji o warunkach zabudowy dla nieruchomości dotyczącej działki ewidencyjnej oznaczonej numerem geodezyjnym (...). Obejmuje ono również uprawnienie do uzyskania wszelkich dokumentów dotyczących wyżej wymienionej nieruchomości, oraz wszelkich innych informacji lub dokumentów. Upoważnia ono również do udzielania dalszych pełnomocnictw. Geodeta w ramach ww. pełnomocnictwa dokonał złożenia wniosku o ustalenie warunków zabudowy do Wójta Gminy. Geodeta dokonał złożenia wniosku o ustalenie warunków zabudowy do Wójta Gminy, złożył wniosek o wydanie opinii technicznej na dostarczanie wody/odprowadzania ścieków do (…), ponadto złożył wniosek o zapewnienie dostawy energii elektrycznej.

Wnioskodawca do dnia sprzedaży działek nie ponosił i nie zamierza ponosić, żadnych nakładów związanych z przygotowaniem działki/działek do sprzedaży. Wnioskodawca nie ogrodził, nie uzbroił terenu, nie dokonał podziałów geodezyjnych, nie wytyczał dróg dojazdowych, nie utwardzał dróg dojazdowych i nie zwiększał atrakcyjności działek ani tez nie zamierza tego dokonywać w przyszłości.

W decyzji o warunkach zabudowy nr (...) zostały ustalone warunki zabudowy działki oznaczonej nr (...) (jako cały obszar oznaczony (...) bez wymienienia poszczególnych numerów działek wg nowego podziału), a dotyczy budowy maksymalnie siedmiu jednorodzinnych budynków mieszkalnych wolnostojących wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi oraz pozostałą niezbędną infrastrukturą. Rodzaj inwestycji: zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy, wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy ustalenia, czy do ceny sprzedaży przedmiotowych nieruchomości podmiotowi, którego celem nie jest przeznaczenie nieruchomości na cele działalności rolniczej należy doliczyć podatek od towarów i usług.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawa towarów (np. gruntów) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy zatem ustalić, czy w odniesieniu do opisanej czynności sprzedaży przedmiotowych działek wydzielonych z działki nr (...), Wnioskodawca będzie spełniał przesłanki do uznania za podatnika podatku od towarów i usług.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Jak wynika z okoliczności sprawy, po otrzymaniu darowizny, tj. od dnia 29 czerwca 2015 r., grunty rolne, zostały przekazane w dzierżawę okolicznemu rolnikowi na podstawie umowy, który to do dnia 5 października 2020 r. (tj. do dnia wydania decyzji zatwierdzającej podział nieruchomości) użytkował grunt na działalność rolniczą (siał zboża) i to on pobierał dopłaty bezpośrednie związane z posiadaniem gruntów rolnych.

W tym miejscu należy wskazać, że na mocy art. 693 § 1 ustawy Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.), zwanej dalej Kodeks cywilny, przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Tak więc dzierżawa jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierania pożytków, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Umowa dzierżawy jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wydzierżawiającego jak i dzierżawcę – określone przepisami obowiązki.

W kontekście niniejszej sprawy należy zwrócić uwagę na treść zdania drugiego definicji pojęcia „działalność gospodarcza”, w której mówi się o wykorzystywaniu m.in. towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych. Takie wykorzystywanie towarów ma miejsce poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne (najem, dzierżawa, leasing itp.).

Istota umowy dzierżawy wskazuje, że na jej podstawie dochodzi do odpłatnego świadczenia usług przez właściciela na rzecz dzierżawcy. Dzierżawca za oddaną mu w dzierżawę rzecz płaci umówiony czynsz. Istnieje zatem bezpośredni związek między świadczoną usługą a przekazanym za nią wynagrodzeniem.

W konsekwencji, dzierżawa nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Tym samym wypełnia ona określoną w art. 15 ust. 2 ustawy, definicję działalności gospodarczej, bez względu na to, czy dzierżawa jest prowadzona w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że przedmiotowa nieruchomość wydzierżawiana na podstawie zawartej umowy, de facto wykorzystywana była przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem, taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego.

Ponadto należy zwrócić uwagę na kwestię udzielania pełnomocnictw, która to została uregulowana w Tytule IV Działu VI Przedstawicielstwo, Rozdział I Przepisy ogólne, Rozdział II Pełnomocnictwo, ustawy Kodeks cywilny.

W myśl art. 95 § 1 Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych albo wynikających z właściwości czynności prawnej, można dokonać czynności prawnej przez przedstawiciela. W świetle § 2 tego artykułu, czynność prawna dokonana przez przedstawiciela w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego.

Zgodnie z art. 96 ww. Kodeksu, umocowanie do działania w cudzym imieniu może opierać się na ustawie (przedstawicielstwo ustawowe) albo na oświadczeniu reprezentowanego (pełnomocnictwo). Stosownie do art. 98 ww. Kodeksu, pełnomocnictwo ogólne obejmuje umocowanie do czynności zwykłego zarządu. Do czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu potrzebne jest pełnomocnictwo określające ich rodzaj, chyba że ustawa wymaga pełnomocnictwa do poszczególnej czynności.

Na mocy art. 99 § 1 Kodeksu cywilnego, jeżeli do ważności czynności prawnej potrzebna jest szczególna forma, pełnomocnictwo do dokonania tej czynności powinno być udzielone w tej samej formie. W myśl § 2 powołanego artykułu, pełnomocnictwo ogólne powinno być pod rygorem nieważności udzielone na piśmie.

Stosownie do art. 108 ww. Kodeksu, pełnomocnik nie może być drugą stroną czynności prawnej, której dokonuje w imieniu mocodawcy, chyba że co innego wynika z treści pełnomocnictwa albo że ze względu na treść czynności prawnej wyłączona jest możliwość naruszenia interesów mocodawcy. Przepis ten stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy pełnomocnik reprezentuje obie strony.

Z regulacji art. 109 ww. Kodeksu wynika, że przepisy działu niniejszego stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy oświadczenie woli ma być złożone przedstawicielowi.

Jak wynika z przepisów art. 95 do art. 109 Kodeksu cywilnego, pełnomocnictwo – to jednostronne oświadczenie osoby (mocodawcy), na mocy którego inna osoba (pełnomocnik) staje się upoważniona do działania w imieniu mocodawcy. Zatem każda czynność wykonana przez pełnomocnika w imieniu mocodawcy i w zakresie udzielonego pełnomocnictwa wywoła skutki bezpośrednio w sferze prawnej mocodawcy.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca udzielił pełnomocnictwa Geodecie. Pełnomocnictwo to obejmuje reprezentowanie Wnioskodawcy przed wszystkimi osobami fizycznymi, osobami prawnymi i innymi podmiotami, a także przed sądami powszechnymi, organami administracji publicznej we wszelkich sprawach dotyczących uzyskania decyzji o warunkach zabudowy dla nieruchomości dotyczącej działki ewidencyjnej oznaczonej numerem geodezyjnym (...). Obejmuje ono również uprawnienie do uzyskania wszelkich dokumentów dotyczących wyżej wymienionej nieruchomości, oraz wszelkich innych informacji lub dokumentów. Upoważnia ono również do udzielania dalszych pełnomocnictw. Geodeta w ramach ww. pełnomocnictwa dokonał złożenia wniosku o ustalenie warunków zabudowy do Wójta Gminy, złożył wniosek o wydanie opinii technicznej na dostarczanie wody/odprowadzania ścieków i złożył wniosek o zapewnienie dostawy energii elektrycznej.

W świetle powyższego uznać należy, że Geodeta, dokonywał szeregu określonych czynności w związku ze sprzedażą przez Wnioskodawcę działek niezabudowanych będących przedmiotem wniosku. Pomimo że ww. czynności dokonywane będą przez Geodetę, to aby takie czynności mogły być poczynione, to faktyczny właściciel przedmiotowych działek –Wnioskodawca udzielił Geodecie pełnomocnictwa w zakresie niezbędnym do przeprowadzenia ww. czynności.

Zatem fakt, że ww. działania nie były podejmowane bezpośrednio przez Wnioskodawcę, ale przez osoby trzecie nie oznacza, że pozostają bez wpływu na sytuację prawną Wnioskodawcy. Po udzieleniu pełnomocnictwa czynności wykonane przez osoby trzecie (Geodetę) wywołają skutki bezpośrednio w sferze prawnej Wnioskodawcy (mocodawcy). Z kolei osoby trzecie, dokonując ww. działań, uatrakcyjniły przedmiotowy grunt stanowiący nadal własność Wnioskodawcy. Działania te dokonywane za pełną zgodą Wnioskodawcy, wpłynęły generalnie na podniesienie atrakcyjności nieruchomości jako towaru i wzrost jej wartości.

W tym miejscu należy wskazać, że co prawda Wnioskodawca wskazał, że do dnia sprzedaży działek nie ponosił i nie zamierza ponosić żadnych nakładów związanych z przygotowaniem działki/działek do sprzedaży. Wnioskodawca nie ogrodził, nie uzbroił terenu, nie dokonał podziałów geodezyjnych, nie wytyczał dróg dojazdowych, nie utwardzał dróg dojazdowych i nie zwiększał atrakcyjności działek ani tez nie zamierza tego dokonywać w przyszłości.

Jednakże Wnioskodawca wskazał, że w dniu 27 lipca 2020 r. wystąpiono o wydanie postanowienia opiniującego wstępny projekt podziału działki nr (...), a 26 sierpnia 2020 r. uzyskano postanowienie o zgodności proponowanego podziału. Co istotne w rozpatrywanej sprawie prośbę o wydanie postanowienia opiniującego wstępny projekt podziału działki nr (...) podpisał i złożył Wnioskodawca.

Wobec powyższego, Wnioskodawca dokonując sprzedaży 9 działek wydzielonych z działki nr (...), nie będzie korzystał z przysługującemu Jemu prawa do rozporządzania własnym majątkiem prywatnym, nie jest to bowiem typowe (zwykłe) rozporządzanie prawem własności. Wnioskodawca w taki sposób zorganizował sprzedaż Nieruchomości, że niejako Jego działania łącznie z działaniami Geodety, stanowią pewnego rodzaju wspólne przedsięwzięcie.

Zatem, w przedmiotowej sprawie, Wnioskodawca podejmując ww. czynności, zaangażował środki podobne do tych, jakie wykorzystują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, o których mowa we wskazanych orzeczeniach w sprawach C-180/10 i C-181/10, tj. wykazał aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

W ocenie tut. Organu uznać należy, że podejmowane przez Wnioskodawcę działania oraz dokonane czynności wykluczają sprzedaż 9 działek wydzielonych z działki nr (...) w ramach zarządu Swoim majątkiem prywatnym. Wobec powyższego, należy stwierdzić, że sprzedaż przez Wnioskodawcę przedmiotowych działek będzie dostawą dokonaną w ramach prowadzenia działalności gospodarczej w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, a Wnioskodawca będzie działał jako podatnik VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Z uwagi na powyższe, w tej konkretnej sytuacji nie można uznać, że przedmiotem dostawy będzie składnik majątku osobistego Wnioskodawcy, a sprzedaż przedmiotowych działek, stanowiła będzie realizację prawa do rozporządzania majątkiem osobistym.

Za uznaniem, w opisanej sprawie, Wnioskodawcy, za profesjonalny podmiot prowadzący działalność gospodarczą przemawia również fakt, że Wnioskodawca zawarł umowę dzierżawy przedmiotowych działek. Działania takiego nie można interpretować inaczej niż jako cel osiągania korzyści majątkowych, a więc cel zarobkowy.

W konsekwencji, skoro w przedmiotowej sprawie występują przesłanki stanowiące podstawę uznania Wnioskodawcy za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, to czynność sprzedaży przedmiotowych działek, będzie podlegała po stronie Wnioskodawcy opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatna dostawa towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

W tym miejscu wskazać należy, że dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

I tak, stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane – w świetle art. 2 pkt 33 ustawy – rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Opodatkowane są zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe niezabudowane, będące terenami budowlanymi w rozumieniu ww. art. 2 pkt 33 ustawy, pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane – są zwolnione od podatku.

Należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2021 r. poz. 741 ze zm.), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ww. ustawy – ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – na podstawie ust. 2 powołanego przepisu – określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
   
   

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu– jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany” oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.

Zatem, także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy o podatku od towarów i usług art. 2 pkt 33, odpowiada więc także treści orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

W związku z powyższym, ustawa o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Podkreślić należy, że analiza powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) innych niż tereny budowlane.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że w decyzji o warunkach zabudowy, zostały ustalone warunki zabudowy działki oznaczonej nr (...) (jako cały obszar oznaczony (...) bez wymienienia poszczególnych numerów działek wg nowego podziału), a dotyczy budowy maksymalnie siedmiu jednorodzinnych budynków mieszkalnych wolnostojących wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi oraz pozostałą niezbędną infrastrukturą. Rodzaj inwestycji: zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna. W rezultacie, planowana sprzedaż przez Wnioskodawcę 9 działek wydzielonych z działki nr (...) nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W tym miejscu należy wskazać, że jeżeli przy zbyciu nieruchomości wystąpią przesłanki uniemożliwiające zastosowanie zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, to należy przeanalizować możliwość zwolnienia dostawy w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

W celu zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

1. towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
2. przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
   
   

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca dnia 29 czerwca 2015 r. umową darowizny otrzymał od rodziców działkę obejmowała niezabudowaną działkę nr (...). Następnie Wnioskodawca wskazał, że przy nabyciu przedmiotowej nieruchomości nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo odliczenia podatku naliczonego.

W tym miejscu należy wskazać, że brak prawa do odliczenia należy odczytywać w kontekście tez zawartych w wyroku TSUE z dnia 8 grudnia 2005 r. w sprawie C-280/04 Jyske Finans A/S przeciwko Skatteministeriet (pkt 24-26). W sprawie tej Trybunał wskazuje, że: „Zwolnienie przewidziane w art. 13 część B lit. c szóstej dyrektywy może obejmować zatem jedynie dostawy towarów, przy których nabyciu wyłączone było, na podstawie ustawodawstwa krajowego, prawo do odliczenia. Treść tego artykułu nie może być w tym aspekcie interpretowana w inny sposób, który umożliwiłby uniknięcie sytuacji, w której podatnik pozbawiony możliwości skorzystania z takiego zwolnienia podlegałby podwójnemu opodatkowaniu (pkt 24).

Jeśli tego rodzaju ustawodawstwo, jak to rozpatrywane w postępowaniu przed sądem krajowym, przewiduje, że przedsiębiorstwa, których działalność polega na wynajmie pojazdów mechanicznych mogą odliczyć podatek od zakupów przeznaczonych na tę działalność, to wynika z tego, że nabycie pojazdu przez tego rodzaju przedsiębiorstwo nie dotyczy w rozumieniu art. 13 część B lit. c szóstej dyrektywy wyłączenie prawa do odliczenia zgodnie z art. 17 ust. 6 tej dyrektywy. Nie można zatem uznawać, że odsprzedaż tego pojazdu zalicza się do dostaw podlegających zwolnieniu przewidzianemu w owym art. 13 część B lit. c. Okoliczność, że przy takim nabyciu nie przysługiwało prawo do odliczenia z tego względu, że – podobnie jak w sprawie przed sądem krajowym – nastąpiło ono od sprzedawców, którzy sami nie mogli, zgodnie z ustawodawstwem krajowym, odliczyć podatku naliczonego od dokonanych przez nich zakupów pojazdów i stąd nie zadeklarowali naliczonego podatku VAT, jest bez znaczenia dla kwalifikacji tego nabycia do celów stosowania owego art. 13 (pkt 25).

W tej sytuacji (…) art. 13 część B lit. c szóstej dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że nie jest z nim sprzeczne ustawodawstwo krajowe, które poddaje opodatkowaniu podatkiem VAT czynności, w ramach których podatnik odsprzedaje, po przeznaczeniu na potrzeby swojego przedsiębiorstwa, towary, przy których nabyciu nie miało zastosowania wyłączenie prawa do odliczenia zgodnie z art. 17 ust. 6 zmienionej dyrektywy 77/388, i to mimo tego, że przy owym nabyciu, od podatnika pozbawionego możliwości zadeklarowania podatku VAT, nie przysługiwało z tego względu prawo do odliczenia (pkt 26)”.

W art. 13 część B lit. c szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. Urz. UE. L Nr 145, str. 1) wskazano, że nie naruszając innych przepisów Wspólnoty, Państwa Członkowskie zwalniają, na warunkach, które ustalają w celu zapewnienia właściwego i prostego zastosowania zwolnień od podatku i zapobieżenia oszustwom podatkowym, unikaniu opodatkowania lub nadużyciom: dostawy towarów przeznaczonych w całości dla działalności, która jest zwolniona od podatku na podstawie art. 28 ust. 3 lit. b), jeśli dla tych towarów nie przedsięwzięte zostały odliczenia podatkowe, jak również dla towarów, od których nabycia lub produkcji nie przysługiwało na podstawie art. 17 ust. 6 prawo do odliczenia podatku od wartości dodanej.

Zgodnie z art. 17 ust. 6 szóstej Dyrektywy, przed upływem najwyżej czterech lat od daty wejścia w życie niniejszej dyrektywy, Rada, stanowiąc jednogłośnie na wniosek Komisji, podejmie decyzję, które wydatki nie będą się kwalifikowały do odliczenia podatku od wartości dodanej. Odliczenie podatku od wartości dodanej nie będzie w żadnym przypadku obejmowało wydatków niebędących wydatkami ściśle związanymi z działalnością gospodarczą, takich jak wydatki na artykuły luksusowe, rozrywkowe lub wydatki reprezentacyjne.

TSUE w podanym wyżej wyroku orzekł, że art. 13 część B lit. c szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku, zmienionej Dyrektywą Rady 94/5/WE z dnia 14 lutego 1994 r., należy interpretować w ten sposób, że nie jest z nim sprzeczne ustawodawstwo krajowe, które poddaje opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej czynności, w ramach których podatnik odsprzedaje, po przeznaczeniu na cele swojego przedsiębiorstwa, towary, przy których nabyciu nie miało zastosowanie wyłączenie prawa do odliczenia zgodnie z art. 17 ust. 6 zmienionej dyrektywy 77/388, i to mimo tego, że przy owym nabyciu, od podatnika pozbawionego możliwości zadeklarowania podatku VAT, nie przysługiwało z tego względu prawo do odliczenia.

Wobec powyższego, należy wskazać, że w odniesieniu do czynności nabycia przez Wnioskodawcę działki nr (...), nie wystąpił podatek od towarów i usług. Nie można zatem uznać, że Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT, skoro dostawa nie była objęta tym podatkiem. W takiej sytuacji nie można mówić, że Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu ww. działki, lub że takie prawo Zainteresowanemu nie przysługiwało.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że działki będące przedmiotem sprzedaży były/są/będą do momentu sprzedaży, wykorzystywane przez Wnioskodawcę wyłącznie do czynności zwolnionych art. 43 ust. 1 ustawy. Następnie jednak Zainteresowany wskazał, że grunty mające być przedmiotem sprzedaży, od dnia 5 października 2020 r., tj. od dnia zakończenia dzierżawy przez okolicznego rolnika są zostawione bez kolejnych czynności. Od dnia zatwierdzenia podziału do nadal grunt nie jest użytkowany w żaden sposób. W takiej sytuacji nie można więc stwierdzić, że działki będące przedmiotem sprzedaży były/są/będą do momentu sprzedaży wykorzystywane przez Wnioskodawcę wyłącznie do czynności zwolnionych, bowiem od dnia 5 października 2020 r. grunt nie jest użytkowany w żaden sposób.

W konsekwencji, nie zostaną spełnione warunki niezbędne do zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, bowiem – jak wynika z powyższej analizy –przy nabyciu działki nr (...) nie wystąpił VAT należny, który mógłby podlegać odliczeniu przez Wnioskodawcę, a ponadto działki będące przedmiotem sprzedaży nie były/nie są/nie będą do momentu sprzedaży wykorzystywane przez Wnioskodawcę wyłącznie do czynności zwolnionych.

Wobec powyższego, jak już wskazano powyżej, sprzedaż przez Wnioskodawcę 9 działek wydzielonych z działki nr (...), będzie dostawą dokonywaną przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 2 ustawy, a więc przez podatnika podatku od towarów i usług, zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy i w konsekwencji sprzedaż ww. działek będzie stanowiła – wskazaną w art. 7 ust. 1 ustawy – dostawę towarów, która zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ponadto, sprzedaż przez Wnioskodawcę przedmiotowych działek, nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, ani w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, a w konsekwencji dostawa przez Wnioskodawcę ww. działek będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, do ceny sprzedaży nieruchomości, tj. 9 działek wydzielonych z działki nr (...), podmiotowi, którego celem nie jest przeznaczenie nieruchomości na cele działalności rolniczej należy doliczyć podatek od towarów i usług.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto zaznaczyć należy, że Wnioskodawca w opisie sprawy wskazał w odniesieniu do 9 działek wydzielonych z działki nr (...), że będą miały one nr (...), natomiast w uzupełnieniu do wniosku wskazał, że działki te będą miały nr (...). Jednakże zaznaczyć należy, że przedmiotowa interpretacja dotyczy ustalenia, czy do ceny sprzedaży nieruchomości, tj. 9 działek wydzielonych z działki nr (...), podmiotowi, którego celem nie jest przeznaczenie nieruchomości na cele działalności rolniczej należy doliczyć podatek od towarów i usług. Natomiast błędne oznaczenie przez Wnioskodawcę numeru 1 z działek powstałych w wyniku podziału działki nr (...) nie miało wpływu na przedmiotowe rozpatrzenie sprawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.