Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
1462-IPPB4.4511.1078.2016.2021.9.S.JM
z 10 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1948 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 11 grudnia 2017 r. sygn. akt III SA/Wa 3890/16 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 15 marca 2021 r.), stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 31 sierpnia 2016 r. (data wpływu 5 września 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika z tytułu nagród przekazanych osobom fizycznym w ramach akcji promocyjnej organizowanej na zlecenie podmiotu zewnętrznego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 września 2016 r. do tutejszego organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika z tytułu nagród przekazanych osobom fizycznym w ramach akcji promocyjnej organizowanej na zlecenie podmiotu zewnętrznego

Dotychczasowy przebieg postępowania.

W dniu 31 października 2016 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wydał dla Wnioskodawcy interpretację Nr 1462-IPPB4.4511.1078.2016.1.JM, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy w zakresie obowiązków płatnika z tytułu nagród przekazanych osobom fizycznym w ramach akcji promocyjnej organizowanej na zlecenie podmiotu zewnętrznego za nieprawidłowe.

W interpretacji tej stwierdzono, że na Wnioskodawcy nie będą ciążyły obowiązki płatnika, o których mowa w powołanym powyżej art. 30 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem Wnioskodawca będzie działać na rzecz podmiotu zlecającego, jego rola będzie ograniczać się tylko do pośrednictwa w wydawaniu nagród. Płatnikiem tego podatku będzie podmiot zlecający, ponoszący ekonomiczny (finansowy) ciężar organizacji Akcji Promocyjnych oraz wypłaty nagród.

Interpretacja została doręczona Wnioskodawcy w dniu 7 listopada 2016 r.

W związku z powyższym rozstrzygnięciem, Wnioskodawca wniósł 10 listopada 2016 r. wezwanie do usunięcia naruszenia prawa (data wpływu 14 listopada 2016 r.). Pismem z 22 listopada 2016 r. Nr 1462-IPPB4.4511.1078.2016.2.JM (data doręczenia 1 grudnia 2016 r.) stwierdzono brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Wnioskodawca złożył na interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego z 31 października 2016 r. Nr 1462-IPPB4.4511.1078.2016.1.JM skargę (data wpływu 28 listopada 2016 r.) do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 11 grudnia 2017 r. sygn. akt III SA/Wa 3890/16, uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną z 31 października 2016 r., Nr 1462-IPPB4. 4511.1078.2016.1.JM. Od powyższego wyroku 28 lutego 2018 r. została złożona skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Wyrokiem z 25 listopada 2020 r. Naczelny Sąd Administracyjny sygn. akt II FSK 1915/18 oddalił skargę kasacyjną Organu. W związku z powyższym, wyrok z 11 grudnia 2017 r. sygn. akt III SA/Wa 3890/16 stał się prawomocny od 25 listopada 2020 r. Prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wraz z aktami wpłynął do tut. Organu w dniu 15 marca 2021 r.

W myśl art. 153 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 ze zm.), ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony w zakresie obowiązków płatnika wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. organ.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Sp. z o. o. z siedzibą w W. (Spółka, Wnioskodawca) jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług promocji oraz marketingu towarów i usług. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka organizuje, na zlecenie oraz koszt przedsiębiorców (Zleceniodawcy), różnego rodzaju akcje promocyjne (Akcje Promocyjne) skierowane do konsumentów oraz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą (Klienci), których celem jest zwiększenie przychodów realizowanych przez Zleceniodawców. Wśród Akcji Promocyjnych znajdują się akcje, o których mowa w art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Ustawa o PIT), w tym konkursy, sprzedaż premiowa, loterie promocyjne, loterie audioteksowe a także inne akcje promocyjne z nagrodami.

Akcje promocyjne realizowane są przez Spółkę w ramach następującego modelu: Spółka występuje w roli oficjalnego organizatora Akcji Promocyjnej, przyrzekającego nagrody oraz faktycznie wydającego nagrody, zaś Zleceniodawca jest jedynie fundatorem nagród i zlecającym zorganizowanie i przeprowadzenie Akcji Promocyjnej. Spółka jest odpowiedzialna za prawne i techniczne aspekty Akcji Promocyjnej, w tym nabywa i wydaje nagrody we własnym imieniu. Akcje Promocyjne na zasadach przedstawionych powyższej będą organizowane również w przyszłości (zdarzenie przyszłe).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania

Czy w stanie faktycznym przedstawionym powyżej oraz w zdarzeniu przyszłym podmiotem zobowiązanym do poboru podatku dochodowego od wydawanych nagród, zgodnie z art. 41 ust. 4 ustawy o PIT, jest Spółka?

Zdaniem Wnioskodawcy, w stanie faktycznym przedstawionym powyżej i w zdarzeniu przyszłym, podmiotem zobowiązanym do poboru podatku dochodowego od wydawanych nagród zgodnie z art. 41 ust. 4 ustawy o PIT jest Spółka.

Stanowisko przedstawione przez Spółkę oparte jest na następującej wykładni przepisów prawa.

1. Regulacje prawne z ustawy o PIT

W myśl art. 41 ust. 4 ustawy o PIT, płatnicy są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych m.in. w art. 30 ust. 1 pkt 2. Przepis ten dotyczy wygranych w konkursach, grach i zakładach wzajemnych lub nagród związanych ze sprzedażą premiową, uzyskanych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 6, 6a i 68.

W art. 21 ust. 1 pkt 6, 6a i 68 Ustawy o PIT, wymienione zostały przypadki, w których wygrane podlegają zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych – regulacje te nie znajdują jednak zastosowania w przypadku Akcji Promocyjnych organizowanych przez Spółkę.

W treści art. 41 ust. 1 ustawy o PIT, wymienione zostały, jako płatnicy, m.in. osoby prawne, które dokonują świadczeń na rzecz osób fizycznych, które mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i podlegają tam obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów.

Z kolei art. 42a ustawy o PIT stanowi, że m.in. osoby prawne, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Art. 20 ust. 1 ustawy o PIT, dotyczy przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9.

Natomiast w art. 21, art. 52, art. 52a i art, 52c wymienione są przypadki, w których przychody (dochody) podlegają zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Podsumowując przywołane powyżej przepisy można stwierdzić, że podmioty gospodarcze dokonujące świadczeń na rzecz polskich rezydentów występujących w charakterze konsumentów są obowiązane, jako płatnicy, do pobrania podatku dochodowego od osób fizycznych od dokonywanych wypłat i świadczeń bądź do sporządzenia i przekazania podatnikowi i urzędowi skarbowemu informacji o dokonanych wypłatach należności i świadczeniach.

W tym miejscu warto zwrócić uwagę, że w treści przytoczonych powyżej przepisów prawa ustawodawca posłużył się następującymi wyrażeniami:

1. podmioty, „które dokonują świadczeń” (art. 41 ust. 1),
2. „od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnik pieniędzy lub wartości pieniężnych” (art. 41 ust. 4),
3. oraz podmioty, „które dokonują wypłaty należności lub świadczeń” (art. 42a).

W ocenie Spółki oznacza to, że obowiązki płatnika i obowiązki informacyjne, o których mowa powyżej ciążą na podmiocie faktycznie dokonującym świadczeń. W przypadku, o którym mowa jest w opisie stanu faktycznego, takim podmiotem jest to Spółka. Trzeba bowiem pamiętać, że tylko Spółka, czyli podmiot który faktycznie dokonuje świadczeń, posiada pełną wiedzę co do ilości, wartości, momentu przekazania świadczeń oraz otrzymujących świadczenia, dzięki czemu jest w stanie prawidłowo wypełnić obowiązki płatnika.

Należy również mieć na uwadze, że w myśl art. 41 ust. 7 ustawy o PIT, w przypadku gdy przedmiotem wygranej (nagrody) w Akcjach Promocyjnych (a w szczególności w loteriach promocyjnych i audioteksowych) nie są pieniądze, podatnik (Klient) jest zobowiązany wpłacić płatnikowi (Spółce) kwotę zaliczki lub należnego zryczałtowanego podatku przed udostępnieniem wygranej (nagrody) lub świadczenia. W celu usprawnienia procesu wydania tego typu nagród Spółka stosuje praktykę w myśl której w treści zatwierdzanych przez Dyrektora Izby Celnej regulaminów loterii obok nagrody rzeczowej występuje równolegle nagroda pieniężna, która kalkulowana jest w taki sposób aby stanowiła równowartość podatku dochodowego, który powinien zostać zapłacony przez Klienta (zwycięzcę) przed wydaniem mu przez Spółkę nagrody. W rezultacie nagroda składa się z dwóch elementów: nagrody rzeczowej oraz kwoty pieniężnej – w treści regulaminu loterii jest wyraźnie określone, że Spółka, jako jej organizator, jest zobowiązana w stosunku do zwycięzcy, aby wydać mu nagrodę – zobowiązanie to wynika z treści art. 919 § 1 K.c. (przyrzeczenie publiczne) oraz zezwolenia Dyrektora Izby Celnej, w którego treści zostało jednoznacznie wskazane, że to Spółka jest organizatorem loterii, zobowiązanym do wydania nagród na rzecz zwycięzców. Skoro więc Spółka, jako organizator loterii, zobowiązane jest do tego, aby wydać nagrodę na rzecz zwycięzcy, a jednocześnie na mocy art. 41 ust. 7 ustawy o PIT, jako podmiot wydający nagrody, zobowiązana jest do pobrania od zwycięzcy (podatnika) zryczałtowanego podatku dochodowego, to tym samym, to właśnie Spółka powinna być traktowana przez organy podatkowe jako płatnik tego podatku. Nie można bowiem zgodzić się z taką wykładnią przepisów prawa podatkowego, która prowadziłaby do konkluzji, że podmiot wydający nagrodę rzeczową, pobierający zryczałtowany podatek dochodowy w oparciu o treść ustawy o PIT oraz ustawy o grach hazardowych nie jest jego płatnikiem. W ocenie Spółki, taki sposób wykładni przepisów prawa byłby sprzeczny z obowiązującą na gruncie polskiego systemu prawnego zasadą racjonalności prawodawcy.

Z reguły racjonalnego prawodawcy wypływa bowiem konkluzja, że skoro prawodawca jest racjonalny, to i wytwór jego pracy w postaci aktu normatywnego jest racjonalny, należy więc go tak tłumaczyć, aby nie stał się nieracjonalny. Akt normatywny powinien być interpretowany przez jego odbiorców w taki sposób aby nadać mu racjonalności w maksymalnym stopniu. W piśmiennictwie prawniczym zgodnie uznaje się, że w myśl koncepcji racjonalnego prawodawcy to prawodawca racjonalny jest twórcą norm odtwarzanych przez interpretatora z tekstu prawnego. Założenie to nakłada na interpretatora obowiązek odtworzenia z tekstu prawnego wysłowionych w nim norm prawnych jako wypowiedzi jednoznacznych, niezależnie od błędów, jakie w zakresie redagowania przepisów popełnił prawodawca instytucjonalny (tak: L. Morawski, Teoria prawodawcy racjonalnego a postmodernizm, Państwo i Prawo 2000/11). Trzeba pamiętać, że domniemanie racjonalności prawodawcy jest jednym z najczęściej powoływanych domniemań interpretacyjnych przez polskie sądy. Trybunał Konstytucyjny domniemanie racjonalności prawodawcy uważa wręcz za niezbędne założenie każdej interpretacji przepisów prawnych (tak: orzeczenie TK z 25 lutego 1992 r., K 3/91, OTK 1992/1/34) stwierdzając, że „fundamentalne reguły wykładni przepisów prawnych za punkt wyjścia przyjmują założenie – rzecz jasna idealizujące – o racjonalnym prawodawcy, a więc takim ustawodawcy, który stworzy przepisy w sposób sensowny, racjonalny, celowy, znając cały system prawny i nadając poszczególnym słowom i zwrotom zawsze takie same znaczenie, nie zamieszczając jednocześnie zbędnych sformułowań”. Z domniemania racjonalności orzecznictwo i doktryna wyprowadza cały szereg bardziej szczegółowych reguł, takich jak domniemanie, że prawodawca nie stanowi norm sprzecznych, norm zawierających luki lub zbędnych, dąży do społecznie aprobowanych celów, liczy się z konsekwencjami empirycznymi podejmowanych decyzji (tak: wyrok NSA z 15 maja 2008 r., II OSK 548/07). W praktyce orzeczniczej NSA podkreśla się także, że wszelkie unormowania prawne powinny być wykładane w ten sposób, aby mieć na względzie dyrektywę dążenia prawodawcy do utworzenia zbioru norm prawnych o charakterze zupełnym i niesprzecznym (tak: wyroki NSA z 20 grudnia 2011 r., I FSK 481/11 oraz z 10 grudnia 2007 r., II FPS 3/07).

Skoro zatem Spółka, jako organizator loterii, zobowiązana jest w myśl art. 919 § 1 K.c., regulaminu loterii oraz zezwolenia Dyrektora Izby Celnej do wydania nagrody oraz pobrania od zwycięzcy (podatnika) zryczałtowanego podatku dochodowego z tego tytułu celem odprowadzenia go, jako płatnik, na rachunek bankowy właściwego naczelnika urzędu skarbowego, to mając na względzie opisane w tym miejscu dyrektywy wykładni przepisów prawa należy jednoznacznie stwierdzić, że na gruncie podanego przez Spółkę stanu faktycznego wyłącznie jej przysługuje status płatnika tegoż podatku. Odmienna wykładnia powołanych przepisów prawa prowadziłaby bowiem do konkluzji sprzecznych z zasadami racjonalności ustawodawcy podatkowego ponieważ obciążałaby obowiązkami płatnika podmiot, który nie jest organizatorem loterii w myśl przepisów ustawy o grach hazardowych, nie dokonuje wydania nagród i który może nie posiadać szczegółowej wiedzy o tym na rzecz kogo, w jakiej dacie i o jakiej wartości zostały wydane przez Spółkę nagrody w ramach loterii.

2. Praktyka orzecznicza organów podatkowych
   
   

Stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w szeregu interpretacji indywidualnych wydanych przez organy podatkowe – stanowisko takie zostało wyrażone m.in. przez:

1. Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z 5 grudnia 2012 r. (ITPB1/415-976/12/MR),
2. Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z 20 lipca 2012 r. (ITPB2/415-409/12/IB),
3. Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 27 lipca 2012 r. (IPPB1/415-553/12-2/ES),
4. Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 24 stycznia 2013 r. (IPPB1/415-1328/12-2/ES),
5. Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 28 stycznia 2014 r. (ILPB2/415-1016/13-5/TR),
6. Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 24 czerwca 2014 r. (IPPB2/415-357/14-4/MG).

W ramach niniejszego wniosku o wydanie interpretacji warto wskazać, że Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 14 maja 2012 r. (IPPB2/415-210/12-2/AS) trafnie uznał, że „(...) na podmiocie przekazującym świadczenie w postaci nagrody w konkursie ciąży obowiązek poboru zryczałtowanego podatku dochodowego. (...) podmiot wydający nagrodę powinien pobrać i odprowadzić należny od tej nagrody zryczałtowany podatek. W sytuacji, kiedy Agencja zobowiązała się, jako podwykonawca innej spółki z tej branży do przeprowadzenia konkursu i dokonała wypłaty uzyskanej w nim nagrody, miała obowiązek w ramach wykonywania obowiązków płatnika pobrać należny podatek”. Analogiczne stanowisko został zajęte także przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w treści interpretacji indywidualnej z 3 sierpnia 2012 r. (IBPBII/1/415-442/12/MK) gdzie możemy przeczytać, że: „(...) Wnioskodawca posiada środki pieniężne na nagrodę (nagroda jest wkalkulowana w wartość usługi) i to Wnioskodawca, a nie podmiot, na rzecz którego zorganizowany jest konkurs, przekazuje zwycięzcy konkursu wygraną pieniężną. Zatem płatnikiem obowiązanym do poboru zaliczki na podatek jest Wnioskodawca”.

3. Praktyka orzecznicza sądów administracyjnych
   
   

Stanowisko zbieżne z tym, jakie przedstawione zostało w opisanych powyżej interpretacjach indywidualnych, wyrażone zostało także w szeregu prawomocnych orzeczeń sądów administracyjnych. W ocenie sądów administracyjnych, pojęcie „dokonywanie wypłat”, o którym mowa w art. 41 ust. 4 ustawy o PIT, powinno się rozumieć w sposób literalny, a mianowicie jako faktyczną realizację wypłaty („faktyczne wypłacenie”). Analiza rozstrzygnięć sądów administracyjnych prowadzi także do konkluzji, że analogicznie jak podmiot, który faktycznie dokonuje wypłat (świadczeń), należy rozumieć podmiot, który stawia do dyspozycji podatnika pieniądze lub wartości pieniężne. Przez „faktyczne wypłacenie” sądy rozumieją bowiem wypłatę środków finansowych rzeczywiście dokonaną przez określony podmiot, bez względu na źródła pochodzenia tych środków. Bez znaczenie pozostaje fakt, że ostatecznie koszt finansowy wydania nagród pokryje ten podmiot w interesie ekonomicznym, którego organizowana jest dana Akcja Promocyjna (Zleceniodawca) – koszt ten bowiem jest zwracany przez Zleceniodawców na rzecz Spółki w postaci należnego jej wynagrodzenia za usługi świadczone na ich rzecz. Wszystko to prowadzi zaś do konkluzji, że podmiotem faktycznie wypłacającym jest podmiot przekazujący środki pieniężne osobie uprawnionej do ich otrzymania, czyniąc to czy to w gotówce, czy też na np. rachunek bankowy (tak: wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 19 lutego 2015 r., III SA/Wa 1889/14; z 12 marca 2015 r., III SA/Wa 2799/14 oraz z 6 grudnia 2010 r., III SA/Wa 730/2010).

4. Regulacje prawne z ustawy o grach hazardowych
   
   

W ocenie Spółki, w przedstawionym przez nią stanie faktycznym, na sposób wykładni przepisów prawa podatkowego (ustawa o PIT) wpływ mają także unormowania zawarte w treści Ustawy z 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Ustawa o grach hazardowych) – część bowiem Akcji Promocyjnych, tj. loterie audioteksowe oraz loterie promocyjne mogą być organizowane przez Spółkę wyłącznie na podstawie zezwoleń wydawanych przez organy administracji publicznej i w przypadku tychże loterii Spółka zobowiązana jest aby postępować zgodnie z bezwzględnie obowiązującymi unormowaniami prawa administracyjnego, które nakładają na nią szereg zakazów prawnych oraz ograniczeń, co w konsekwencji wpływa także na sposób realizacji obowiązków wynikających z treści ustawy o PIT.

Po pierwsze wskazać trzeba, że w myśl art. 32 ust. 3 ustawy o grach hazardowych zezwolenia na urządzanie loterii audioteksowej oraz loterii promocyjnej urządzanych na obszarze właściwości miejscowej jednego dyrektora izby celnej udziela dyrektor izby celnej, na którego obszarze właściwości miejscowej są urządzane i prowadzone takie gry. Natomiast z art. 32 ust. 4 tej ustawy wynika, że zezwolenia na urządzanie loterii audioteksowej oraz loterii promocyjnej urządzanych na obszarze właściwości miejscowej więcej niż jednego dyrektora izby celnej udziela dyrektor izby celnej właściwy według miejsca zamieszkania lub siedziby wnioskodawcy albo siedziby oddziału przedsiębiorcy zagranicznego, albo głównego miejsca wykonywania działalności gospodarczej przez przedstawiciela. W innych przypadkach, gdy wnioskodawcą jest podmiot, który nie ma siedziby lub miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz w przypadku gdy nie można ustalić właściwości miejscowej organu, organem właściwym jest Dyrektor Izby Celnej w Warszawie. Z tej regulacji wypływa więc wniosek, że prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie organizacji loterii audiotekstowych i promocyjnych jest uzależnione od uzyskania zezwolenia wydawanego przez organy administracji publicznej – tak więc nie każdy podmiot może prowadzić działalność gospodarczą w tym zakresie, tym samym taki rodzaj aktywności gospodarczej nosi znamiona „koncesjonowanego”.

Po drugie trzeba zwrócić uwagę, że przepisy ustawy o grach hazardowych określają bardzo dokładnie jaką treść powinien zawierać wniosek przedsiębiorcy o udzielenie zgody na urządzanie loterii audioteksowej oraz promocyjnej (art. 39 oraz art. 39a tejże ustawy). Zgodnie z tymi przepisami, podmiot zainteresowany uzyskaniem takiego zezwolenia, zobligowany jest aby przedłożyć m.in. bankowe gwarancje wypłat nagród oraz projekt regulaminu loterii.

Trzecim aspektem prawnym, który nie może umknąć uwadze w trakcie analizowania statusu Spółki w przypadku organizowania loterii audioteksowej oraz loterii promocyjnej jest fakt, że zgodnie z bezwzględnie obowiązującym unormowaniem zawartym w art. 28 ustawy o grach hazardowych: „podmiot prowadzący działalność w zakresie gier hazardowych nie może powierzyć innemu podmiotowi wykonywania czynności związanych z urządzaniem tych gier” z zastrzeżeniem wyjątków, które nie znajdują jednak zastosowania w przedmiotowym stanie faktycznym. Należy również pamiętać, że w myśl art. 66 ust. 1 ustawy o grach hazardowych „Podmiot ubiegający się o udzielenie zezwolenia na urządzanie loterii promocyjnej lub loterii audioteksowej jest obowiązany posiadać gwarancję bankową wypłaty nagród do wysokości wartości nagród określonej w regulaminie loterii”.

Podsumowując przedstawione w tym miejscu unormowania zawarte w ustawie o grach hazardowych trzeba stwierdzić, że skoro w przypadku organizacji przez Spółkę loterii audioteksowych oraz promocyjnych:

1. przeprowadzenie tego typu akcji promocyjnych uzależnione jest od zezwolenia wydawanego przez organ administracji publicznej na rzecz konkretnego podmiotu (którym jest Spółka) i tylko ona może prowadzić taką grę (art. 32 ust. 3 i 4)
2. Spółka jest zobligowana, aby posiadać gwarancję bankową wypłaty nagród w grach (art. 66 ust. 1)
3. Spółkę obciąża zakaz podzlecania innemu podmiotowi wykonywania czynności związanych z urządzaniem tych gier (art. 28) to w konsekwencji należy uznać, że to Spółka jest podmiotem, który dokonuje wydania nagród w powyższych grach, wobec czego powinna być uznana za płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego z tytułów określonych w art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy o PIT.
   

Mając powyższe na uwadze, Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości stanowiska przedstawionego na wstępie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym oraz w dacie wydania pierwotnej interpretacji, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z 11 grudnia 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 3890/16.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów ustawy Ordynacja podatkowa zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W treści art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, ustawodawca jako źródła przychodów wskazał pozarolniczą działalność gospodarczą oraz inne źródła.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nie należące do przychodów określonych w art. 12 – 14 i 17 oraz przychody nie znajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Z wniosku wynika, że Spółka jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług promocji oraz marketingu towarów i usług. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka organizuje, na zlecenie oraz koszt przedsiębiorców (Zleceniodawcy), różnego rodzaju akcje promocyjne (Akcje Promocyjne) skierowane do konsumentów oraz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą (Klienci), których celem jest zwiększenie przychodów realizowanych przez Zleceniodawców. Wśród Akcji Promocyjnych znajdują się akcje, o których mowa w art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Ustawa o PIT), w tym konkursy, sprzedaż premiowa, loterie promocyjne, loterie audioteksowe a także inne akcje promocyjne z nagrodami. Akcje promocyjne realizowane są przez Spółkę w ramach następującego modelu: Spółka występuje w roli oficjalnego organizatora Akcji Promocyjnej, przyrzekającego nagrody oraz faktycznie wydającego nagrody, zaś Zleceniodawca jest jedynie fundatorem nagród i zlecającym zorganizowanie i przeprowadzenie Akcji Promocyjnej. Spółka jest odpowiedzialna za prawne i techniczne aspekty Akcji Promocyjnej, w tym nabywa i wydaje nagrody we własnym imieniu. Akcje Promocyjne na zasadach przedstawionych powyższej będą organizowane również w przyszłości.

Na podstawie art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy, z tytułu wygranych w konkursach, grach i zakładach wzajemnych lub nagród związanych ze sprzedażą premiową, uzyskanych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 6, 6a i 68 – w wysokości 10% wygranej lub nagrody.

Zgodnie z art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, płatnicy, o których mowa w ust. 1 (tj. osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej), są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13 i 14 oraz art. 30 ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10.

Natomiast w myśl art. 41 ust. 7 pkt 1 cytowanej ustawy, jeżeli przedmiotem wygranych (nagród), o których mowa w art. 30 ust. 1 pkt 2 – nie są pieniądze, podatnik jest obowiązany wpłacić płatnikowi kwotę zaliczki lub należnego zryczałtowanego podatku przed udostępnieniem wygranej (nagrody) lub świadczenia.

Na podstawie art. 42 ust. 1 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) – na rachunek urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, przesyłając równocześnie roczną deklarację według ustalonego wzoru (PIT-8AR).

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi kwestia, czy Spółka jest podmiotem zobowiązanym do poboru podatku dochodowego od wydawanych nagród, zgodnie z art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak wynika ze stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, organizatorem Akcji Promocyjnych jest Spółka, natomiast fundatorem nagród i zlecającym zorganizowanie i przeprowadzenie Akcji Promocyjnej jest Zleceniodawca (przedsiębiorca).

W wyroku z 11 grudnia 2017 r. sygn. III SA/Wa 3890/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odwołał się do orzeczenia z 6 grudnia 2010 r., sygn. akt III SA/Wa 730/10, w którym uznano, że „(...) „dokonywanie wypłat”, o którym mowa w art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy rozumieć dosłownie, a mianowicie jako właśnie faktyczną realizację wypłaty („faktyczne wypłacenie”). Uprawniony jest przy tym pogląd, że analogicznie jak podmiot, który faktycznie dokonuje wypłat (świadczeń) należy rozumieć podmiot, który stawia do dyspozycji podatnika pieniądze lub wartości pieniężne. Przez „faktyczne wypłacenie” Sąd rozumie wypłatę środków finansowych rzeczywiście dokonaną przez określony podmiot, niezależnie od źródła pochodzenia tych środków. Innymi słowy, podmiotem faktycznie wypłacającym jest podmiot przekazujący środki pieniężne osobie uprawnionej do ich otrzymania, czyniąc to czy to w gotówce, czy też na np. „rachunek bankowy”. (...) ani generalna definicja płatnika zamieszczona w art. 8 Ordynacji podatkowej, ani też przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie wykluczają zatem możliwości uznania za płatnika podmiotu, który faktycznie wypłaca pieniądze regulując zobowiązanie obciążające inną osobę i to w sytuacji, gdy takie działanie nakazane jest przepisami prawa normującymi jego działalność” (podobnie w wyroku z 12 marca 2015 r. sygn. III SA/Wa 2798/14, sygn. III SA/Wa 2799/14, 19 lutego 2015 r. sygn. III SA/Wa 1889/14, sygn. III SA/Wa 1982/14, CBOSA).

W związku z powyższym, Sąd za trafne uznał stanowisko Wnioskodawcy, że obowiązki określone w art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych będą miały zastosowanie w opisanych wyżej sytuacjach, do Wnioskodawcy a nie podmiotów zlecających jej przeprowadzenie akcji promocyjnej.

W konsekwencji, przyjmując rozstrzygnięcie Sądu, należy stwierdzić, że na Wnioskodawcy będą ciążyły obowiązki płatnika, o których mowa w powołanym powyżej art. 30 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.