Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-2.4011.250.2021.2.MB
z 21 maja 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 marca 2021 r. (data wpływu 9 marca 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP Box) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek – uzupełniony pismem z 19 maja 2021 r. (data wpływu 19 maja 2021 r.) – o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP Box).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym i prowadzi na terenie Polski pozarolniczą działalność gospodarczą oraz jest czynnym podatnikiem VAT. Przeważającym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest działalność związana z oprogramowaniem (PKD 62.01.2.). Polega ona przede wszystkim na programowaniu – stworzeniu, a następnie utrzymywaniu i rozwijaniu programu komputerowego według indywidualnych potrzeb klienta. Działalność Wnioskodawcy ma charakter indywidulany – nie zatrudnia on pracowników.

W ramach swojej działalności gospodarczej Wnioskodawca zajmuje się tworzeniem i rozwijaniem autorskiego specjalistycznego oprogramowania według indywidualnych potrzeb klienta, z którym stale współpracuje. Wskazane oprogramowanie służy zwiększeniu wydajności przedsiębiorstw należących do nabywców oprogramowania, które współtworzy Wnioskodawca. Zadaniem tworzonego programu jest zwiększenie efektywności w przedsiębiorstwach klientów.

Narzędzie to umożliwia (…)

Aplikacja tworzona jest od podstaw od około roku. Wnioskodawca pracuje nad jej powstaniem od lutego 2020 roku. Kiedy Wnioskodawca dołączył do projektu tylko niewielka część pracy nad aplikacją była wykonana. Aplikacja tworzona jest w zespole programistów i inżynierów. Wnioskodawca odpowiedzialny jest głównie za warstwę prezentacji danych (interfejs), jak i ich przechowywania oraz przetwarzania. Wnioskodawca pełni również rolę inżyniera do spraw wydajności. Wnioskodawca dba, by obecny kod działał szybko i stabilnie oraz ulepsza już istniejący kod, gdy tylko zlokalizuje jakiekolwiek problemy w postaci powolnego działania systemu w dowolnym obszarze. Tym samym gotowa aplikacja jako całość będzie dziełem zespołu programistów świadczących swoje usługi dla klienta, który stanie się właścicielem gotowej aplikacji. Wnioskodawca jest zatem jednym z członów zespołu, bez którego pracy jednak aplikacja by nie powstała w zakładanym kształcie.

Podczas przygotowania aplikacji Wnioskodawca (jak też pozostali członkowie zespołu) wykorzystują gotowe biblioteki, komponenty i frameworki, które pozwalają mu oszczędzić czas i zająć się na tworzeniu nowej, unikalnej wartości dla użytkowników, zamiast pisania tych elementów na nowo.

Aplikacja, po ukończeniu jej finalnej wersji i wprowadzeniu licencji do powszechnej sprzedaży, będzie w dalszym ciągu rozwijana przez Wnioskodawcę i pozostałych programistów. Rozwój aplikacji będzie polegał na poprawie zauważonych błędów oraz wprowadzaniu nowych funkcjonalności.

Działalność Wnioskodawcy ma na celu tworzenie nowych rozwiązań w oparciu o wykorzystanie zasobów wiedzy z zakresu programowania i informatyki. Wnioskodawca prowadzi swoją działalność programistyczną w sposób stały, regularny i metodyczny. Jest to przy tym główne źródło dochodu Wnioskodawcy. Wskutek działalności Wnioskodawcy powstają utwory (w rozumieniu prawa autorskiego) w postaci kodu (programu komputerowego), do którego autorskie prawa majątkowe przysługują Wnioskodawcy.

Tworzenie i rozwijanie aplikacji przez Wnioskodawcę następuje na podstawie pisemnej umowy o współpracy zawartej ze sprzedawcą gotowego oprogramowania. Wnioskodawca jest zatem podwykonawcą – indywidualnym programistą zobowiązanym do stałego świadczenia usług programistycznych na rzecz podmiotu oferującego gotowe oprogramowanie na rynku.

Jak już wskazano, Wnioskodawca jest jednym z kilku programistów, a gotowe oprogramowanie jest wynikiem pracy całego zespołu. Zawarta przez Wnioskodawcę umowa o współpracy przewiduje miesięczne ryczałtowe wynagrodzenie Wnioskodawcy, które obejmuje wynagrodzenie z tytułu świadczenia usług programistycznych, przeniesienia majątkowych praw autorskich do utworów powstałych w wykonaniu umowy oraz z tytułu ochrony informacji chronionych zleceniodawcy. Umowa nie przewiduje rozbicia wynagrodzenia na poszczególne części (np. procentowo) odpowiadające poszczególnym czynnościom. Wynagrodzenie ma charakter niepodzielny i jednorodny – jest ono należne za wszystkie czynności związane z wykonaniem umowy, w tym za przeniesienie autorskich praw majątkowych do stworzonych utworów (zmian kodu programu komputerowego).

Przenoszenie majątkowych praw autorskich do utworów stworzonych w wykonaniu ww. umowy o współpracy następuje co kwartał, na podstawie pisemnego oświadczenia Wnioskodawcy o przeniesieniu majątkowych praw autorskich do wszystkich utworów stworzonych przez Wnioskodawcę w danym kwartale. Utwory te maję postać zmian kodu źródłowego oprogramowania, które utrwalane są poprzez ich zatwierdzenie i wprowadzenie do systemu.

Wnioskodawca prowadzi w ramach swojej działalności gospodarczej Podatkową Księgę Przychodów i Rozchodów. Dodatkowo Wnioskodawca na bieżąco (od chwili uzyskania pierwszego dochodu z kwalifikowanego IP) prowadzi odrębną ewidencję, w której:

1. wyodrębniono każde prawo autorskie do programu komputerowego;
2. zapewniono ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde prawo autorskie do programu komputerowego;
3. wyodrębniono koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 u.p.d.o.f., przypadające na każde prawo autorskie do programu komputerowego, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
4. dokonuje się zapisów w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z praw autorskich do wytworzonych przez Wnioskodawcę zmian w kodzie (programów komputerowych).
   
   

Wnioskodawca zamierza w zeznaniu rocznym za rok 2020 rozliczyć dochód uzyskany z opisanych powyżej autorskich praw do programów komputerowych z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%. Podobne zasady opodatkowania Wnioskodawca zamierza stosować również w rozliczeniu za przyszłe lata podatkowe.

Wytwarzanie aplikacji odbywa się w ramach działalności obejmującej nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany maję charakter ulepszeń.

Działalność Wnioskodawcy jest działalnością twórczą podejmowaną w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Wykonywane przez Wnioskodawcę zmiany w kodzie stanowią przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze (wyraz własnej twórczości intelektualnej). Efektem prowadzonych prac jest współprojektowanie i współtworzenie przez Wnioskodawcę produktów, które maję nowy, bardziej innowacyjny, ulepszony charakter względem rozwiązań dotychczas funkcjonujących w praktyce gospodarczej (jak już wskazano, Wnioskodawca jest członkiem większego zespołu i współtworzy te rozwiązania). Efektem prowadzonych przez Wnioskodawcę prac jest współtworzenie produktu, który jest innowacyjny w ogólnej praktyce gospodarczej.

Efektem prac prowadzonych samodzielnie przez Wnioskodawcę jest część większego oprogramowania, która to jednak część ma charakter samodzielny – jest to kombinacja komend adresowanych do komputera w postaci kody źródłowego i wynikowego. Dlatego też w wyniku usług świadczonych przez Wnioskodawcę powstają utwory – programy komputerowe lub ich części, chronione w rozumieniu ustawy prawo autorskie i prawa pokrewne. Dlatego także programy i części programów tworzone samodzielnie przez Wnioskodawcę będę stanowić kwalifikowane prawo IP podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Wnioskodawca przenosi na klienta jedynie prawa do stworzonych przez siebie części oprogramowania i z tego tytułu Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie.

Wytworzony przez Wnioskodawcę utwór, mający postać zmian kodu źródłowego oprogramowania jest samodzielnym programem komputerowym. Utwór ten podlega ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach i stanowi on część większego utworu (kompletnego oprogramowania).

Wnioskodawca osiąga dochody z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży usługi programistycznej. Jak już wskazano, zryczałtowane wynagrodzenie Wnioskodawcy obejmuje wynagrodzenie za przeniesienie praw autorskich, usługi programistyczne i ochronę informacji. Z perspektywy stron najistotniejszy jest pierwszy składnik – bez praw autorskich sama usługa Wnioskodawcy jest bezużyteczna. Działania Wnioskodawcy polegające na ulepszaniu i rozwijaniu oprogramowania zmierzają do poprawy ich użyteczności oraz funkcjonalności.

W przypadku rozwijania i ulepszania aplikacji powstają nowe, odrębne od tego oprogramowania, utwory w postaci oprogramowania podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Utworami tymi są stworzone przez Wnioskodawcę przez kwartał rozliczeniowy zmiany w kodzie. Wskazane zmiany są utrwalone i maję charakter indywidualny oraz twórczy, wobec czego są utworem w rozumieniu prawa autorskiego. Wynagrodzenie Wnioskodawcy za przeniesienie autorskich praw majątkowych uwzględnione jest w cenie sprzedaży usługi programistycznej Wnioskodawcy. Jak już wskazano, zryczałtowane wynagrodzenie Wnioskodawcy obejmuje wynagrodzenie za przeniesienie praw autorskich, usługi programistyczne i ochronę informacji. Z perspektywy stron najistotniejszy jest pierwszy składnik – bez praw autorskich sama usługa Wnioskodawcy jest bezużyteczna.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku udzielono odpowiedzi na następujące pytania:

Jakiego rodzaju dochody z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiąga Wnioskodawca, w szczególności czy są to dochody:

• ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co oznacza, że Wnioskodawca przenosi prawa własności do poszczególnych programów komputerowych, a wartość tego prawa została określona w umowie lub na fakturze,
• z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi.
  
  

Wnioskodawca uzyskuje dochody z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży usługi programistycznej (wynagrodzenie uwzględnia honorarium za przeniesienie praw autorskich do programów komputerowych i zostało one określone jako niepodzielna całość). Z perspektywy stron najistotniejszy jest pierwszy składnik – bez praw autorskich sama usługa Wnioskodawcy jest bezużyteczna.

Czy efektem prowadzonych prac jest projektowanie i tworzenie przez Wnioskodawcę produktów, które – w stosunku do dotychczasowej jego działalności – mają nowy, bardziej innowacyjny, ulepszony charakter; czy te produkty w znacznym stopniu odróżniają się od tych dotychczas funkcjonujących w ofercie Wnioskodawcy albo w ogóle w praktyce gospodarczej.

Efektem prowadzonych przez Wnioskodawcę prac jest współtworzenie produktu, który jest innowacyjny w ogólnej praktyce gospodarczej.

Jaka jest rola Wnioskodawcy w tworzeniu aplikacji – warstwy prezentacji danych (interfejs), jak i ich przechowywania oraz przetwarzania, tj.:

1. czy Wnioskodawca jest wyłącznym twórcą aplikacji, w której jest odpowiedzialny za warstwę prezentacji danych (interfejs), jak i ich przechowywania oraz przetwarzania – w opisie stanu faktycznego Wnioskodawca wskazał bowiem, że (…) Aplikacja tworzona jest od podstaw od około roku. Wnioskodawca pracuje nad jej powstaniem od lutego 2020 roku,
2. czy Wnioskodawca nie jest wyłącznym twórcą aplikacji – w opisie stanu faktycznego Wnioskodawca wskazał bowiem, że (…) gotowa aplikacja jako całość będzie dziełem zespołu programistów świadczących swoje usługi dla klienta, który stanie się właścicielem gotowej aplikacji. Wnioskodawca jest zatem jednym z członów zespołu, bez którego pracy jednak aplikacja by nie powstała w zakładanym kształcie (…).
   
   

Wnioskodawca nie jest wyłącznym twórcą aplikacji. Jak już wskazano, gotowa aplikacja jako całość będzie dziełem zespołu programistów świadczących swoje usługi dla klienta, który stanie się właścicielem gotowej aplikacji. Zatem praca Wnioskodawcy jest wykonywana w ściślej współpracy z innymi programistami i gotowy program jest efektem ich wspólnej pracy.

Jeżeli Wnioskodawca nie jest wyłącznym twórcą aplikacji:

1. czy w efekcie gdy Wnioskodawca odpowiedzialny jest za warstwę prezentacji danych (interfejs), jak i ich przechowywania oraz przetwarzania, Wnioskodawca wytworzył jako wyłączny autor program komputerowy podlegający ochronie określonej w art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych,
2. czy Wnioskodawcy przysługują jakiekolwiek prawa do aplikacji.
   
   

W zakresie, w jakim Wnioskodawca odpowiedzialny jest za warstwę prezentacji danych (interfejs), jak i ich przechowywania oraz przetwarzania, Wnioskodawca wytwarza jako wyłączny autor utwór stanowiący określone i utrwalony zmiany w kodzie. Wnioskodawcy przysługują wyłączne prawa autorskie (które przenosi na wynagrodzeniem). Wnioskodawca nie nabywca jednak praw autorskich do aplikacji jako całości (i odrębnego od utworu).

Jeżeli Wnioskodawca jest wyłącznym twórcą ww. aplikacji:

1. czy preferencyjną stawką podatku dochodowego Wnioskodawca zamierza opodatkować dochód z przeniesienia praw do tej aplikacji (tj. wniosek dotyczy dochodu z przeniesienia praw do tej aplikacji),
2. jak w kontekście rozumienia używanego we wniosku pojęcia aplikacji jako wytworzenie wyłącznie przez Wnioskodawcę warstwy prezentacji danych (interfejs), jak i ich przechowywania oraz przetwarzania, należy rozumieć zawarte w opisie okoliczności faktycznych sprawy wskazanie – (…) Zawarta przez Wnioskodawcę umowa o współpracy przewiduje miesięczne ryczałtowe wynagrodzenie Wnioskodawcy, które obejmuje wynagrodzenie z tytułu świadczenia usług programistycznych, przeniesienia majątkowych praw autorskich do utworów powstałych w wykonaniu umowy oraz z tytułu ochrony informacji chronionych zleceniodawcy (…). (…) Przenoszenie majątkowych praw autorskich do utworów stworzonych w wykonaniu ww. umowy o współpracy następuje co kwartał (…).
   
   

Pytanie nie dotyczy Wnioskodawcy.

Od kiedy dokładnie Wnioskodawca prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, o której mowa we wniosku – w szczególności, czy Wnioskodawca prowadzi ją od lutego 2020 r. (tj. od momentu, gdy Wnioskodawca rozpoczął prace nad powstaniem aplikacji), czy od momentu poniesienia pierwszych kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, o której mowa we wniosku, od lutego 2020 r. (tj. od momentu, gdy Wnioskodawca rozpoczął prace nad powstaniem aplikacji). Przed tym momentem Wnioskodawca nie poniósł żadnych kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Czy i w jaki sposób Wnioskodawca obliczy tzw. wskaźnik nexus (art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Wnioskodawca do tej pory nie obliczał wskaźnika nexus, gdyż zgodnie z art. 30ca ust. 4 u.p.d.o.f. dokonuje się tego przy rozliczeniu rocznym. Dopiero po zakończeniu roku podatkowego możliwe jest ustalenie kosztów składających się na ten wskaźnik.

Czy klient, o którym mowa we wniosku, jest podmiotem polskim, czy zagranicznym (w jakim kraju); jeśli jest podmiotem zagranicznym, to czy usługi dla tego podmiotu są wykonywane przez Wnioskodawcę w Polsce czy w kraju, w którym podmiot ten ma siedzibę.

Klient jest podmiotem z siedzibą w Polsce i usługi Wnioskodawcy również są świadczone w Polsce.

Jeśli usługi są wykonywane w kraju, w którym podmiot ten ma siedzibę, to proszę wskazać, czy działalność gospodarcza w tym państwie jest prowadzona za pośrednictwem zakładu w rozumieniu umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej między Polską a tym państwem.

Pytanie nie dotyczy Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym, podatek od osiągniętych przez podatnika dochodów z tytułu wynagrodzenia za realizację umowy o współpracy, obliczony zgodnie z art. 30ca ust. 4 u.p.d.o.f., będzie wynosił 5% podstawy opodatkowania?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym, podatek od osiągniętych przez podatnika dochodów z tytułu wynagrodzenia za realizację umowy o współpracy, obliczony zgodnie z art. 30ca ust. 4 u.p.d.o.f., będzie wynosił 5% podstawy opodatkowania.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 u.p.d.o.f. podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania. Z kolei, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 u.p.d.o.f., kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest m.in. autorskie prawo do programu komputerowego, podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej. Ponadto, warunkiem preferencyjnego opodatkowania jest również prowadzenie ewidencji odpowiadającej wymogom opisanym w art. 30cb u.p.d.o.f.

Definicję działalności badawczo-rozwojowej zawiera art. 5a pkt 38 u.p.d.o.f. Zgodnie z tym przepisem wskazane pojęcie oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Z kolei prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń (art. 4 ust. 3 prawa o szkolnictwie wyższym).

W ocenie Wnioskodawcy dochody uzyskiwane przez niego z praw autorskich do tworzonych i rozwijanych przez siebie programów komputerowych (zmian w kodzie źródłowym), obliczone zgodnie ze wskaźnikiem nexus (art. 30ca ust. 4 u.p.d.o.f.) spełniają wszystkie warunki niezbędne do opodatkowania w sposób określony w art. 30ca u.p.d.o.f.

Nie ulega wątpliwości, że Wnioskodawca w ramach opisanej we wniosku działalności programistycznej i w wykonaniu zawartej umowy o współpracę tworzy programy komputerowe (rozumiane jako zmiany w kodzie źródłowym), do których przysługują mu autorskie prawa majątkowe. Przeniesienie tych praw na zleceniodawcę, jest źródłem kwalifikowanego dochodu Wnioskodawcy. Tworzone przez Wnioskodawcę programy komputerowe mają postać zatwierdzonych i wprowadzonych do systemu zmian kodu źródłowego. Są to utwory chronione prawem autorskim, które spełniają przyjętą w doktrynie definicję programu komputerowego. Za program komputerowy rozumie się bowiem kombinację komend adresowanych do komputera w formie kodu źródłowego i kodu wynikowego. Tworzenie takich kombinacji w postaci zmian kodu źródłowego jest głównym obowiązkiem Wnioskodawcy, w ramach jego działalności programistycznej.

Co istotne, przedmiot praw autorskich Wnioskodawcy, czyli wytworzone przez niego programy komputerowe, powstają w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej. Jest to bowiem efekt działalności twórczej Wnioskodawcy w postaci prac rozwojowych, podejmowanych w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Po pierwsze, prace prowadzone przez Wnioskodawcę, polegające na tworzeniu i rozwijaniu oprogramowania mają twórczy charakter, ponieważ służą tworzeniu nowych i oryginalnych rozwiązań dopasowanych do wymagań klienta. Inwencja i zaprojektowanie tych rozwiązań leży natomiast po stronie Wnioskodawcy. Zmiany w kodzie pisane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej stanowią oryginalny wytwór jego twórczej pracy oraz przedmiot ochrony prawa autorskiego.

Po drugie, prace wykonywane przez Wnioskodawcę obejmują zdobywanie i wykorzystywanie wiedzy i umiejętności w zakresie narzędzi informatycznych i oprogramowania do projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. Działalność Wnioskodawcy przyczynia się do tworzenia, rozwoju i ulepszania innowacyjnego programu.

Po trzecie, prace nad zmianami w kodzie mają systematyczny charakter. Są one bowiem wykonywane jako główny przedmiot działalności gospodarczej Wnioskodawcy, a więc w sposób zorganizowany i ciągły.

Stanowisko Wnioskodawcy w podobnego rodzaju działalności potwierdzają liczne interpretacje indywidualne wydane w bardzo podobnych sprawach. Jako przykład wskazać można interpretacje o numerach: O112-KDIL3-3.4011.326.2019.2.AA; 0113-KDIPT2-3.4011.456.2019.2.GG; O112-KDIL3-3.4O11.307.2019.2.MM.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm.): podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy: kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432 oraz z 2020 r. poz. 288),
8. autorskie prawo do programu komputerowego

– podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stosownie natomiast do ust. 4 art. 30ca tej ustawy: wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a + b) * 1,3

------------------------

a + b + c + d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

• a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,
• b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,
• c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,
• d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.
  
  

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ww. ustawy).

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy: dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.
   
   

Powyższe przepisy wprowadzają korzystne rozwiązania podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej, tzw. Innovation Box. W tym zakresie wpisują się one w realizację „Planu na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju”, „Strategii na rzecz doskonałości naukowej, nowoczesnego szkolnictwa wyższego, partnerstwa z biznesem i społecznej odpowiedzialności nauki” oraz „Strategii na Rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju” w obszarze innowacyjności. Znowelizowane przepisy mają prowadzić do wzrostu zainteresowania pracami badawczo-rozwojowymi prowadzonymi w Polsce oraz stanowić swoiste „zamknięcie” łańcucha wartości związanego z procesem tworzenia i komercjalizacji innowacyjnych rozwiązań będących efektem prac badawczo-rozwojowych.

Należy także wskazać, że powyższe regulacje polegają na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”.

Możliwość skorzystania z ulgi Innovation Box ma miejsce również w sytuacji, gdy podatnik dokona zakupu kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa powyżej, pod warunkiem że następnie poniesie on koszty związane z rozwojem lub ulepszeniem nabytego prawa.

Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również, co istotne, dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży produktu lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z omawianej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus. Poziom dochodu kwalifikowanego do zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania będzie wyliczany przy zastosowaniu formuły (wzoru) wynikającej z raportu nr 5 BEPS. Przewidziano także możliwość zlecenia wykonania prac badawczo-rozwojowych innym podmiotom zarówno niepowiązanym, jak i powiązanym.

Podatnik będzie miał możliwość stosowania niniejszej ulgi przez cały okres trwania ochrony prawnej kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W przypadku tych aktywów, które podlegają procedurze zgłoszenia/rejestracji, podatnik będzie mógł skorzystać z preferencji podatkowej od momentu zgłoszenia lub złożenia wniosku o rejestrację (obowiązek zwrotu kwoty ulgi w przypadku wycofania wniosku, odmowy udzielania prawa lub odrzucenia wniosku o rejestrację).

Należy także wskazać, że oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1231 ze zm.). Stąd oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych: ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

W związku z tym, że przepisy dotyczące IP Box odnoszą się do działalności badawczo-rozwojowej, należy także przytoczyć definicje, które wynikają w tym zakresie z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz z ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2021 r. poz. 478 ze zm.).

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą: ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej − oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Definicje badań naukowych i prac rozwojowych zostały zawarte w art. 5a pkt 39 i 40 powoływanej ustawy.

I tak, w myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy: ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych − oznacza to:

1. badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. − Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r. poz. 85, 374, 695, 875, 1086),
2. badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. − Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.
   
   

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. − Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce: badania naukowe są działalnością obejmującą:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.
   
   

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy: prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zatem z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Z ustawowej definicji zawartej w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną [działalność] w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalność w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: (i) badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy − Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz (ii) prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 ww. ustawy.

Należy zwrócić uwagę na wyłączenie zawarte w art. 4 ust. 3 tej ustawy, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z działalności badawczo-rozwojowej tych przejawów aktywności podatnika, które mimo ulepszenia istniejących procesów lub usług, z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość), nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Należy także podkreślić, że podatnik, który chce skorzystać z preferencji IP Box, jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

W myśl bowiem art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.
   
   

Na podstawie art. 30cb ust. 2 tej ustawy: podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Stosownie do art. 30cb ust. 3 ww. ustawy: w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Tym samym – stosowanie ulgi IP BOX (niższej stawki podatku do kwalifikowanych dochodów) będzie prawem, a nie obowiązkiem podatnika. Jest to o tyle istotne, gdyż z korzystaniem z ulgi wiążą się, bądź co bądź, dodatkowe obowiązki po stronie podatników, w szczególności obowiązek prowadzenia ewidencji pozwalającej na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Odnosząc powyższe przepisy podatkowe do przedstawionego opisu sprawy, należy wskazać, że:

1. Wnioskodawca tworzy, rozwija i ulepsza oprogramowanie (aplikację) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej; prace te rozpoczął w lutym 2020 r.,
2. Wnioskodawca ww. czynności wykonuje w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, spełniającej definicję wskazaną w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych; wytwarzanie aplikacji odbywa się w ramach działalności obejmującej nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany maję charakter ulepszeń; jak wskazał Wnioskodawca – jego działalność jest działalnością twórczą podejmowaną w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań; wykonywane przez Wnioskodawcę zmiany w kodzie stanowią przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze (wyraz własnej twórczości intelektualnej); efektem prowadzonych prac jest współprojektowanie i współtworzenie przez Wnioskodawcę produktów, które maję nowy, bardziej innowacyjny, ulepszony charakter względem rozwiązań dotychczas funkcjonujących w praktyce gospodarczej,
3. wytwarzane przez Wnioskodawcę w ramach tworzenia opisanej aplikacji utwory stanowią utwory podlegające ochronie prawnej na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych,
4. w sytuacji rozwijania i ulepszania przez Wnioskodawcę oprogramowania (aplikacji), powstają nowe, odrębne od tego oprogramowania utwory (nowe kwalifikowane prawo własności intelektualnej w postaci nowego autorskiego programu komputerowego), podlegające ochronie na podstawie art. 74 ww. ustawy.
5. Wnioskodawca osiąga dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej uwzględnione w cenie sprzedaży usługi,
6. Wnioskodawca od lutego 2020 r. prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, która wyodrębnia każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz pozwala na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przypadających na każde ww. prawo, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.
   
   

Mając powyższe na uwadze, dochód z kwalifikowanych praw własności intelektualnej (tu: oprogramowania) uwzględniony w cenie usługi, w sytuacji gdy oprogramowanie to stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP. To oznacza, że Wnioskodawca może skorzystać od lutego 2020 r. z preferencyjnego opodatkowania według stawki 5% dochodów z tego tytułu.

Reasumując – Wnioskodawca jest uprawniony do skorzystania z opodatkowania wynoszącego 5% podstawy opodatkowania wobec dochodów z tytułu wynagrodzenia za realizację umowy o współpracy, uzyskanego z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży usługi, na zasadach określonych w art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W odniesieniu natomiast do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji należy stwierdzić, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego niniejszą interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.