Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4013.61.2021.1.PJ
z 15 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 marca 2021 r. (data wpływu: 15 marca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie:

• zastosowania zwolnienia od akcyzy dostaw wyrobów węglowych w ilości nieprzekraczającej 200 kilogramów jednorazowo – jest prawidłowe,
• braku obowiązku ewidencjonowania dostaw wyrobów węglowych w ilości nieprzekraczającej 200 kilogramów jednorazowo – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

15 marca 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zastosowania zwolnienia od akcyzy dostaw wyrobów węglowych w ilości nieprzekraczającej 200 kilogramów jednorazowo oraz braku obowiązku ewidencjonowania dostaw wyrobów węglowych w ilości nieprzekraczającej 200 kilogramów jednorazowo.

Wnioskodawca przedstawił następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka (dalej: „Wnioskodawca”) prowadzi działalność gospodarczą obejmującą m.in. sprzedaż wyrobów węglowych w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 1a ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tekst jednolity: Dz. U. z 2020 r. poz. 722 ze zm.; dalej: „ustawa” lub „ustawa o podatku akcyzowym"). Wnioskodawca posiada status pośredniczącego podmiotu węglowego w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 23a ustawy (dalej: ,,PPW”).

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca dokonuje m.in. sprzedaży wyrobów węglowych na rzecz finalnych nabywców węglowych w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 23c ustawy (dalej: ,,FNW”), którzy deklarują przeznaczenie nabywanych wyrobów do celów objętych zwolnieniem od akcyzy na podstawie art. 31a ust. 1 ustawy. W takich przypadkach Wnioskodawca, co do zasady, w celu zastosowania zwolnienia od akcyzy wystawia fakturę zawierającą dane wymienione w art. 31a ust. 3c ustawy oraz odbiera od FNW oświadczenie, o którym mowa w art. 31a ust. 3 ustawy o podatku akcyzowym.

W związku ze sprzedażą wyrobów węglowych na rzecz FNW Wnioskodawca prowadzi również ewidencję, o której mowa w art. 138i ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym (dalej: „ewidencja węglowa”). W ewidencji tej Wnioskodawca ujmuje:

• ilość każdorazowo sprzedanych wyrobów węglowych w kilogramach (lub 1000 kilogramów) wraz z ich nazwą oraz pozycją CN,
• datę sprzedaży wyrobów węglowych,
• datę wydania wyrobów węglowych na rzecz FNW,
• imię i nazwisko lub nazwę FNW nabywającego wyroby węglowe oraz jego adres zamieszkania lub siedziby,
• datę wystawienia i numer faktury dokumentującej daną dostawę wyrobów węglowych.
  
  

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej zdarzają się przypadki, w których ilość dostarczanych przez Wnioskodawcę wyrobów węglowych nie przekracza 200 kilogramów jednorazowo. W odniesieniu do tego rodzaju transakcji Wnioskodawca zamierza korzystać z uproszczenia przewidzianego w § 3 Rozporządzenia Ministra Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej z dnia 26 stycznia 2021 r. w sprawie warunków stosowania niektórych zwolnień od podatku akcyzowego (Dz. U. z 2021 r. poz. 205; dalej: „rozporządzenie” lub „nowe rozporządzenie”), w konsekwencji czego w odniesieniu do tego rodzaju transakcji:

• w przypadku dostaw na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej Wnioskodawca zamierza nie wystawiać faktur i dokumentować daną transakcją wyłącznie za pomocą paragonów fiskalnych drukowanych przez kasę rejestrującą (w pozostałych zaś przypadkach wystawiana będzie faktura, która nie zawsze będzie zawierać elementy wymienione w art. 31 a ust. 3a ustawy)

oraz

• Wnioskodawca nie będzie odbierać od nabywców posiadających status FNW oświadczeń, o których mowa w art. 31a ust. 3c ustawy ani jakichkolwiek innych dokumentów potwierdzających przeznaczenie wyrobów węglowych do celów objętych zwolnieniem.
  
  

Zastosowanie zwolnienia od akcyzy będzie w takim przypadku uzależnione wyłącznie od przekazywanej (w dowolny sposób) deklaracji nabywcy o zamiarze wykorzystania wyrobów do celów zwolnionych od akcyzy. Przy czym Wnioskodawca nie będzie w jakikolwiek sposób weryfikować ani dokumentować przekazywanych przez nabywców informacji o zamierzanym sposobie wykorzystania wyrobów węglowych dostarczanych przez Wnioskodawcę w ilościach nieprzekraczających 200 kg jednorazowo.

W związku z powyższym opisem Wnioskodawca zadał następujące pytania:

1. Czy przedstawiony we wniosku sposób dokumentowania transakcji objętych uproszczeniem przewidzianym w § 3 rozporządzenia, tj. dostawy wyrobów węglowych w ilości nieprzekraczającej 200 kilogramów jednorazowo pozwala Wnioskodawcy na zastosowanie w odniesieniu do tych dostaw zwolnienia od akcyzy na podstawie art. 31a ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym?
2. Czy transakcje objęte uproszczeniem przewidzianym w § 3 rozporządzenia, tj. dostawy wyrobów węglowych w ilości nieprzekraczającej 200 kilogramów jednorazowo będą musiały być ujmowane przez Wnioskodawcę w prowadzonej przez niego ewidencji węglowej?
   
   

Wnioskodawca przedstawił następujące stanowisko w zakresie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego:

1.Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawiony we wniosku sposób dokumentowania transakcji objętych uproszczeniem przewidzianym w § 3 rozporządzenia, tj. dostawy wyrobów węglowych w ilości nieprzekraczającej 200 kilogramów jednorazowo pozwala Wnioskodawcy na zastosowanie w odniesieniu do tych dostaw zwolnienia od akcyzy na podstawie art. 31a ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym.

2.Zdaniem Wnioskodawcy, na gruncie stanu prawnego obowiązującego od 1 lutego 2021 r. transakcje objęte uproszczeniem przewidzianym w § 3 rozporządzenia, tj. dostawy wyrobów węglowych w ilości nieprzekraczającej 200 kilogramów jednorazowo nie będą musiały być ujmowane przez Wnioskodawcę w prowadzonej przez niego ewidencji węglowej.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

1.Uproszczenie przewidziane w § 3 nowego rozporządzenia

Nowe rozporządzenie wprowadza uproszczenie obejmujące sprzedaż na rzecz FNW wyrobów węglowych w ilości nieprzekraczającej 200 kg jednorazowo. Zgodnie z § 3 rozporządzenia w odniesieniu do tego rodzaju transakcji, PPW dokonujący sprzedaży na terytorium kraju wyrobów węglowych do celów zwolnionych od akcyzy, w celu zastosowania zwolnienia przewidzianego w art. 31a ust. 1 ustawy nie jest zobowiązany do spełniania warunków określonych w art. 31a ust. 3 ustawy o podatku akcyzowym.

W związku z powyższym, Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż w odniesieniu do transakcji objętych uproszczeniem dla zastosowania zwolnienia od akcyzy na podstawie art. 31a ust. [1 – przypis Organu] nie jest on zobowiązany do wystawienia faktury zawierającej dodatkowe elementy wymienione w art. 31a ust. 3a ustawy o podatku akcyzowym ani odbierania oświadczenia o którym mowa w art. 31a ust. 3 i 3c ustawy. Równocześnie ustawa ani rozporządzenie nie wprowadza w odniesieniu do transakcji objętych wspomnianym uproszczeniem jakichkolwiek dodatkowych obowiązków dokumentacyjnych ani warunków, od spełnienia których uzależnione byłoby zastosowanie zwolnień od akcyzy przewidzianych w art. 31a ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym. Tym samym w przypadku dostaw objętych wspomnianym uproszczeniem Wnioskodawca nie jest zobowiązany do spełnienia jakichkolwiek warunków formalnych w celu objęcia dostarczanych wyrobów węglowych zwolnieniem od akcyzy.

Dla zastosowania zwolnienia w tym przypadku wystarczająca jest deklaracja nabywcy złożona w jakiejkolwiek formie - w tym telefonicznie lub osobiście w trakcie dokonywania zakupu lub składania zamówienia. Wnioskodawca nie jest zobligowany przez obecnie obowiązujące przepisy do uzyskiwania, utrwalania, tworzenia lub archiwizowania dokumentów potwierdzających wspomnianą deklarację.

Odnosząc powyższe do opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku, należy zatem zauważyć, że przedstawiony sposób dokumentowania dostaw wyrobów węglowych w ilościach nieprzekraczających 200 kg jednorazowo jest prawidłowy i pozwala na objęcie dostarczanych wyrobów węglowych zwolnieniem od akcyzy przewidzianym w art. 31a ust. 1 ustawy. W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania nr 1 należy uznać za prawidłowe.

2.Uproszczenie przewidziane w rozporządzeniu jako kontynuacja wcześniejszych rozwiązań funkcjonujących do 31 stycznia 2021 r.

W tym miejscu Wnioskodawca pragnie podkreślić, że analogiczne rozwiązanie do dnia 31 stycznia 2021 r. funkcjonowało również na gruncie dotychczasowego rozporządzenia (Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 12 grudnia 2018 r. w sprawie warunków stosowania niektórych zwolnień od podatku akcyzowego - tekst jednolity: Dz. U. z 2018 r. poz. 2379; dalej: „dotychczasowe rozporządzenie”). Z kolei regulacja zawarta w dotychczasowym rozporządzeniu jest kontynuacją wcześniejszego rozwiązania funkcjonującego do 31 grudnia 2018 r. na gruncie jeszcze starszego rozporządzenia (Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 2015 r. w sprawie warunków stosowania niektórych zwolnień od podatku akcyzowego - tekst jednolity: Dz. U. z 2018 r. poz. 375). Oba wskazane akty (dotychczasowe rozporządzenie, jak również rozporządzenie je poprzedzające) w § 3 stanowiły m.in., że w przypadku sprzedaży na terytorium kraju przez pośredniczący podmiot węglowy finalnemu nabywcy węglowemu korzystającemu ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 1 ustawy, wyrobów węglowych w ilości nieprzekraczającej 200 kg jednorazowo, dla zastosowania zwolnienia od akcyzy nie muszą być spełnione warunki, o których mowa w art. 31a ust. 3 ustawy. Tym samym uproszczenie przewidziane w nowym rozporządzeniu nie jest nowym rozwiązaniem prawnym, gdyż funkcjonowało ono już również na gruncie wcześniejszych regulacji. Należy zatem zauważyć, iż umieszczenie wspomnianego uproszczenia w nowym rozporządzeniu ma na celu zachowanie dotychczasowych zasad obrotu wyrobami węglowymi w niewielkich ilościach (tj. ilości nieprzekraczającej 200 kg jednorazowo) również na gruncie nowych zasad dokumentowania dostaw wyrobów węglowych objętych zwolnieniem od akcyzy, które zostały wprowadzone nowelizacją ustawy o podatku akcyzowym.

Mając na uwadze fakt, iż § 3 nowego rozporządzenia nie jest nową regulacją (stanowi on wyłącznie przeniesienie na grunt aktualnego stanu prawnego rozwiązania i regulacji funkcjonującej do dnia 31 stycznia 2021 r. na gruncie dotychczasowego rozporządzenia, jak również rozporządzenia je poprzedzającego), w ocenie Wnioskodawcy interpretacja tego przepisu powinna w całości opierać się na praktyce wypracowanej na gruncie dotychczasowego rozporządzenia, jak również rozporządzenia je poprzedzającego.

W myśl podejścia organów podatkowych powszechnie prezentowanego na gruncie poprzednio funkcjonujących regulacji, w odniesieniu do transakcji objętych uproszczeniem (tj. dostaw wyrobów węglowych w ilości nieprzekraczającej 200 kg jednorazowo) PPW dokonujący dostawy wyrobów węglowych na terytorium kraju na rzecz FNW nie byli zobowiązani do: (i) dokumentowania w szczególny sposób dostaw wyrobów węglowych objętych wspomnianym uproszczeniem ani (ii) ujmowania tych transakcji w prowadzonych ewidencjach węglowych.

Przykładem takiego podejścia jest m.in. interpretacja indywidualna wydana 14 marca 2016 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (sygn. IBPP4/4513-30/16/LG) oraz indywidualna interpretacja wydana 30 maja 2016 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (sygn. IBPP4/4513-99/16/MK).

Zgodnie z podejściem prezentowanym przez organy podatkowe na gruncie obowiązujących wtedy przepisów (których treść pozostaje aktualna również obecnie), w ewidencji węglowej, o której mowa w art. 138i ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym, ujmuje się wyłącznie te transakcje, które objęte są obowiązkiem dokumentowania na zasadach przewidzianych w art. 31a ust. 3 ustawy o podatku akcyzowym. Zgodnie z podejściem Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach przedstawionym w interpretacji z dnia 14 marca 2016 r. (sygn. IBPP4/4513-30/16/LG): „(...) zgodnie z art. 138i ust. 2 ustawy ewidencja wyrobów węglowych powinna zawierać m.in. datę wystawienia i numer identyfikujący dokument dostawy albo inny dokument zastępujący dokument dostawy, na podstawie którego te wyroby zostały sprzedane na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu. Przepis ten koresponduje z art. 31a ust. 3 ustawy, zgodnie z którym warunkiem zwolnienia wyrobów węglowych od akcyzy jest wystawienie dokumentu dostawy potwierdzającego sprzedaż finalnemu nabywcy węglowemu. Zatem w ewidencji, o której mowa w art. 138i ust. 1 ustawy, odnotowuje się tylko sprzedaż na terenie kraju wyrobów węglowych podlegających zwolnieniu od akcyzy potwierdzoną dokumentem dostawy lub innym dokumentem zastępującym dokument dostawy, na podstawie którego te wyroby zostały sprzedane na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu”.

Odnosząc powyższe na grunt nowego rozporządzenia (które, jak wskazano powyżej, ma na celu wyłącznie kontynuację rozwiązania dotychczas funkcjonującego w obrocie prawnym), należy zauważyć, że w ewidencji węglowej należy ujmować wyłącznie te transakcje, które podlegają obowiązkowi dokumentacji zgodnie z art. 31a ust. 3 ustawy o podatku akcyzowym. Tym samym transakcje, w odniesieniu do których nie stosuje się regulacji przewidzianych w art. 31a ust. 3 ustawy, nie są objęte obowiązkiem ujmowania w ewidencji, o której mowa w art. 138i ustawy o podatku akcyzowym. Przykładem transakcji, w odniesieniu do których nie stosuje się wymagań przewidzianych w art. 31a ust. 3 ustawy o podatku akcyzowym są dostawy wyrobów węglowych objętych uproszczeniem, o którym mowa w § 3 nowego rozporządzenia - tj. dostaw wyrobów węglowych w ilości nieprzekraczającej 200 kg jednorazowo. Tym samym należy zauważyć, iż skoro realizowane przez Wnioskodawcę dostawy wyrobów węglowych objętych wspomnianym uproszczeniem nie muszą być dokumentowane na zasadach przewidzianych w art. 31a ust. 3 ustawy, transakcje te nie muszą być również ujmowane w ewidencji węglowej. W konsekwencji czego stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

3.Brak możliwości ujęcia transakcji objętych uproszczeniem w ewidencji węglowej

Dodatkowo Wnioskodawca pragnie również zauważyć, iż z uwagi na naturę oraz cel rozwiązania przewidzianego w § 3 rozporządzenia, w praktyce Wnioskodawca nie ma możliwości ujmowania transakcji objętych uproszczeniem w prowadzonej przez siebie ewidencji węglowej.

Należy bowiem zauważyć, że zgodnie z art. 138i ust. 2 ustawy w ewidencji węglowej powinny zostać ujęte w szczególności następujące informacje:

• ilość każdorazowo sprzedanych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu wyrobów węglowych, w kilogramach, według nazwy oraz pozycji CN;
• data sprzedaży wyrobów węglowych i data ich wydania finalnemu nabywcy węglowemu;
• imię i nazwisko lub nazwę oraz adres zamieszkania lub siedziby finalnego nabywcy węglowego;
• data wystawienia i numer faktury, z której wynika zapłata należności za wyroby węglowe przeznaczone do celów opałowych, o których mowa w art. 31a ust. 1, sprzedane przez pośredniczący podmiot węglowy, na podstawie której wyroby te zostały sprzedane na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu.
  
  

W przypadku standardowych dostaw wyrobów węglowych dokumentowanych na zasadach określonych w art. 31a ust. 3 ustawy, informacje takie jak dane nabywcy czy adres jego zamieszkania/siedziby są przez dostawcę zbierane i umieszczane na fakturze wystawianej przez PPW oraz oświadczeniu, o którym mowa w art. 31a ust. 3c ustawy. Tym samym Wnioskodawca nie ma jakichkolwiek trudności z ujmowaniem tego rodzaju transakcji w ewidencji węglowej.

Natomiast w przypadku transakcji objętych wspomnianym powyżej uproszczeniem (tj. dostaw wyrobów węglowych w ilości nieprzekraczającej 200 kg jednorazowo) PPW dla zastosowania zwolnienia od akcyzy nie jest zobowiązany do:

• wystawiania faktury dokumentującej dostawę wyrobów węglowych - w przypadku dostaw na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej (w pozostałych zaś przypadkach wystawiana faktura nie musi zawierać elementów wskazanych w art. 31a ust. 3a ustawy o podatku akcyzowym)

oraz

• odbierania od FNW oświadczeń, o których mowa w art. 31a ust.3 ustawy.
  
  

Tym samym należy zauważyć, iż w odniesieniu do transakcji objętych uproszczeniem przewidzianym w § 3 rozporządzenia Wnioskodawca niejednokrotnie nie będzie dysponować informacjami niezbędnymi do ujęcia tych transakcji w prowadzonej ewidencji węglowej – w szczególności Wnioskodawca, co do zasady, w takich przypadkach nie będzie dysponować imieniem i nazwiskiem nabywcy oraz adresem jego zamieszkania. W konsekwencji Wnioskodawca nie będzie miał możliwości ujęcia tych danych w prowadzonej przez niego ewidencji węglowej.

Dodatkowo, jak wskazano powyżej, w myśl art. 138i ust. 2 o podatku akcyzowym w ewidencji węglowej powinna zostać ujęta również data wystawienia faktury dokumentującej daną dostawę wyrobów węglowych. Natomiast w przypadku dostaw wyrobów węglowych objętych uproszczeniem przewidzianym w § 3 rozporządzenia Wnioskodawca nie ma obowiązku wystawiania wspomnianej faktury (w przypadkach gdy nabywca jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej). W konsekwencji, w przypadku dostaw realizowanych na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, Wnioskodawca nie byłby w stanie prawidłowo ująć tych transakcji w prowadzonej ewidencji węglowej.

Skoro w praktyce zastosowanie uproszczenia przewidzianego w § 3 rozporządzenia uniemożliwia Wnioskodawcy prawidłowe ujęcie danej transakcji w ewidencji węglowej, nie ulega wątpliwości, że intencją ustawodawcy było, by we wspomnianej ewidencji ujmowane były wyłącznie te dostawy wyrobów węglowych, w odniesieniu do których nie ma zastosowania wspomniane uproszczenie (tj. dostawy dokumentowane na zasadach określonych w art. 31a ust. 3 ustawy). Przyjęcie odmiennego podejścia skutkowałoby koniecznością uzyskiwania przez PPW dokonującego transakcji objętej uproszczeniem przewidzianym w § 3 rozporządzenia tych samych danych/informacji jak w przypadku dostaw nieobjętych regulacją przewidzianą w rozporządzeniu - w konsekwencji zastosowanie uproszczenia przewidzianego w rozporządzeniu byłoby całkowicie bezcelowe, gdyż nie wpływałoby realnie na zakres obowiązków formalnych ciążących na dostawcy wyrobów.

4.Podsumowanie

W świetle powyższego zdaniem Wnioskodawcy nie ulega wątpliwości, że na gruncie stanu prawnego obowiązującego od 1 lutego 2021 r. transakcje objęte uproszczeniem przewidzianym w § 3 rozporządzenia, tj. dostawy wyrobów węglowych w ilości nieprzekraczającej jednorazowo 200 kilogramów:

-dla zastosowania zwolnienia od akcyzy nie muszą być dokumentowane w szczególny sposób, w związku z czym przedstawiony przez Wnioskodawcę sposób dokumentowania tych transakcji jest wystarczający i pozwala na objęcie sprzedawanych wyrobów węglowych objętych uproszczeniem zwolnieniem od akcyzy

oraz

-nie muszą być ujmowane w ewidencji węglowej, gdyż:

• rozwiązanie przewidziane w § 3 rozporządzenia funkcjonowało również na gruncie stanu prawnego obowiązującego przed 1 lutego 2021 r. i zgodnie z linią interpretacyjną wypracowaną na gruncie dotychczasowego rozporządzenia, jak również rozporządzenia je poprzedzającego, dostawy wyrobów węglowych w ilości nieprzekraczającej 200 kg jednorazowo nie podlegają obowiązkowi ujmowania w ewidencji węglowej;
• zastosowanie uproszczenia przewidzianego w § 3 rozporządzenia uniemożliwia prawidłowe ujęcie w ewidencji węglowej transakcji objętych tym uproszczeniem,

w konsekwencji czego stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

• zastosowania zwolnienia od akcyzy dostaw wyrobów węglowych w ilości nieprzekraczającej 200 kilogramów jednorazowo – jest prawidłowe,
• braku obowiązku ewidencjonowania dostaw wyrobów węglowych w ilości nieprzekraczającej 200 kilogramów jednorazowo – jest prawidłowe.
  
  

Stosownie do art. 2 ust. 1a ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2020 r. poz. 722 ze zm., dalej jako „ustawa” lub „ustawa akcyzowa”), użyte w ustawie określenie wyroby węglowe oznacza wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy.

W poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy, zawierającego wykaz wyrobów akcyzowych wskazano na wyroby oznaczone kodem CN:

• poz. 19 - ex 2701, tj. węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych;
• poz. 20 - ex 2702, tj. węgiel brunatny (lignit), nawet aglomerowany, z wyłączeniem gagatu - jeżeli jest przeznaczony do celów opałowych;
• poz. 21 - ex 2704, tj. koks i półkoks, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany; węgiel retortowy - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych.
  
  

Przeznaczenie wyrobów węglowych do celów opałowych – jak wynika z cyt. powyżej poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy – pozwala zaliczyć je do wyrobów akcyzowych.

Zgodnie z art. 9a ust. 1 pkt 1 w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu.

Finalny nabywca węglowy jest to podmiot, który:

1. nabywa na terytorium kraju, importuje lub nabywa wewnątrzwspólnotowo wyroby węglowe, lub
2. posiada uzyskane w sposób inny niż w drodze nabycia wyroby węglowe,

-niebędący pośredniczącym podmiotem węglowym (art. 2 ust. 1 pkt 23c ustawy).

Natomiast stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 23a ustawy, pośredniczący podmiot węglowy to podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju:

1. dokonujący sprzedaży, dostawy wewnątrzwspólnotowej, nabycia wewnątrzwspólnotowego, importu lub eksportu wyrobów węglowych, lub
2. używający wyrobów węglowych do celów objętych zwolnieniem od akcyzy i do celów nieobjętych zwolnieniem od akcyzy, lub
3. używający wyrobów węglowych do celów objętych zwolnieniem od akcyzy i do celów niepodlegających opodatkowaniu akcyzą

-który dokonał zgłoszenia rejestracyjnego zgodnie z art. 16.

Zasadą jest zatem, że obrót wyrobami węglowymi jest objęty systemem podatku akcyzowego, niemniej prawodawca przewidział liczne wyłączenia od tej zasady.

Zgodnie z art. 31a ust. 1 ustawy zwalnia się od akcyzy czynności podlegające opodatkowaniu, których przedmiotem są wyroby węglowe przeznaczone do celów opałowych:

1. w procesie produkcji energii elektrycznej;
   
2. w procesie produkcji wyrobów energetycznych;
   
3. przez gospodarstwo domowe, organ administracji publicznej, jednostkę Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, podmiot systemu oświaty, o którym mowa w art. 2 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe (Dz. U. z 2019 r. poz. 1148, z późn. zm.), żłobek i klub dziecięcy, o których mowa w ustawie z dnia 4 lutego 2011 r. o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3 (Dz. U. z 2020 r. poz. 326), podmiot leczniczy, o którym mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. z 2020 r. poz. 295), jednostkę organizacyjną pomocy społecznej, o której mowa w art. 6 pkt 5 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2019 r. poz. 1507, 1622, 1690, 1818 i 2473), organizacje, o których mowa w art. 3 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2019 r. poz. 688, 1570 i 2020 oraz z 2020 r. poz. 284);
   
4. do przewozu towarów i pasażerów koleją;
   
5. do łącznego wytwarzania ciepła i energii elektrycznej;
   
6. w pracach rolniczych, ogrodniczych, w hodowli ryb, oraz w leśnictwie;
   
7. w procesach mineralogicznych, elektrolitycznych i metalurgicznych oraz do redukcji chemicznej;
   
8. przez zakład energochłonny wykorzystujący wyroby węglowe, w którym wprowadzony został w życie system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej;
   
9. (uchylony).
   
   

Jak stanowi art. 31a ust. 3 pkt 1 ustawy warunkiem zwolnienia, o którym mowa w ust. 1, jest w przypadku sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju przez pośredniczący podmiot węglowy:

a) który w poprzednim roku kalendarzowym sprzedał do 30 mln kg wyrobów węglowych - uzyskanie od finalnego nabywcy węglowego oświadczenia, że odebrane przez niego wyroby węglowe są przeznaczone do celów uprawniających do zwolnienia od akcyzy, oraz:

• wystawienie faktury dokumentującej tę sprzedaż albo
• sporządzenie listy finalnych nabywców węglowych uprawnionych do odbioru deputatu węglowego,

a) który w poprzednim roku kalendarzowym sprzedał powyżej 30 mln kg wyrobów węglowych:

• sporządzenie, po dostarczeniu finalnemu nabywcy węglowemu wyrobów węglowych, projektu e-DD na podstawie faktury dokumentującej tę sprzedaż, przesłanie tego projektu e-DD do Systemu w terminach określonych odpowiednio w art. 46na ust. 3, 4 lub 6 i uzyskanie z Systemu e-DD z nadanym numerem referencyjnym, sprawdzonego pod względem kompletności i prawidłowości danych zawartych w tym dokumencie, zgodnie z art. 46na ust. 8, oraz dokonanie czynności wymaganych do zakończenia monitorowania sprzedaży wyrobów węglowych z użyciem Systemu w terminie, o którym mowa w art. 46ba,
• złożenie oświadczenia przez finalnego nabywcę węglowego, że odebrane przez niego wyroby węglowe zostaną zużyte do celów uprawniających do zwolnienia w ilości wskazanej na fakturze wystawionej przez pośredniczący podmiot węglowy.
  
  

Faktura, o której mowa w ust. 3 pkt 1 lit. a tiret pierwsze, zawiera pozycję CN wyrobów węglowych oraz ich ilość wyrażoną w kilogramach – art. 31a ust. 3a ustawy.

Na podstawie § 3 Rozporządzenia Ministra Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej z dnia 26 stycznia 2021 r. w sprawie warunków stosowania niektórych zwolnień od podatku akcyzowego (Dz. U. z 2021 r. poz. 205, dalej „rozporządzenie”) w przypadku:

1. sprzedaży na terytorium kraju przez pośredniczący podmiot węglowy finalnemu nabywcy węglowemu korzystającemu ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 1 ustawy,
2. nabycia wewnątrzwspólnotowego przez finalnego nabywcę węglowego korzystającego ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 1 ustawy,
3. importu przez finalnego nabywcę węglowego korzystającego ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 1 ustawy

-wyrobów węglowych w ilości nieprzekraczającej 200 kg jednorazowo, dla zastosowania zwolnienia od akcyzy nie muszą być spełnione warunki, o których mowa w art. 31a ust. 3 ustawy.

Stosownie do powyższego, w sytuacji sprzedaży na terytorium kraju wyrobów węglowych w ilości nieprzekraczającej 200 kg jednorazowo przez pośredniczący podmiot węglowy finalnemu nabywcy węglowemu w ramach zwolnień, o których mowa w art. 31a ust. 1 ustawy, nie muszą być spełnione warunki, o których mowa w art. 31a ust. 3 ustawy.

Tym samym w analizowanej sprawie, przy sprzedaży wyrobów węglowych w ilości nieprzekraczającej 200 kg jednorazowo, do zastosowania względem wyrobów węglowych zwolnienia Wnioskodawca nie ma w szczególności obowiązku wystawienia faktury i uzyskania oświadczenia od finalnego nabywcy węglowego.

Odpowiadając zatem wprost na pytanie Wnioskodawcy oznaczone nr 1 należy stwierdzić, że przedstawiony we wniosku sposób dokumentowania transakcji objętych uproszczeniem przewidzianym w § 3 rozporządzenia, tj. dostawy wyrobów węglowych w ilości nieprzekraczającej 200 kilogramów jednorazowo pozwala Wnioskodawcy na zastosowanie w odniesieniu do tych dostaw zwolnienia od akcyzy na podstawie art. 31a ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 138i ust. 1. ustawy ewidencję wyrobów węglowych prowadzą:

1. pośredniczący podmiot węglowy dokonujący sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu;
2. pośredniczący podmiot węglowy używający wyrobów węglowych.
   
   

Stosownie do art. 138i ust. 2. ustawy ewidencja prowadzona przez pośredniczący podmiot węglowy, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, powinna zawierać następujące dane:

1. ilość każdorazowo sprzedanych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu wyrobów węglowych, w kilogramach, według nazwy oraz pozycji CN;
2. datę sprzedaży wyrobów węglowych i datę ich wydania finalnemu nabywcy węglowemu;
3. imię i nazwisko lub nazwę oraz adres zamieszkania lub siedziby finalnego nabywcy węglowego;
4. datę wystawienia i numer faktury, z której wynika zapłata należności za wyroby węglowe przeznaczone do celów opałowych, o których mowa w art. 31a ust. 1, sprzedane przez pośredniczący podmiot węglowy, na podstawie której wyroby te zostały sprzedane na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu.
   
   

Ewidencja prowadzona przez pośredniczący podmiot węglowy, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, powinna zawierać dane dotyczące wyrobów węglowych:

1. użytych w ramach zwolnień, o których mowa w art. 31a ust. 1, lub
2. użytych do celów nieobjętych zwolnieniem

-w podziale na miesiące, w kilogramach, według nazwy oraz pozycji CN (art. 138i ust. 3 ustawy).

Tym samym zgodnie z art. 138i ust. 2 ustawy ewidencja wyrobów węglowych powinna zawierać m.in. dane finalnego nabywcy węglowego oraz datę wystawienia i numer faktury, z której wynika zapłata należności za wyroby węglowe przeznaczone do celów opałowych, o których mowa w art. 31a ust. 1, sprzedane przez pośredniczący podmiot węglowy, na podstawie której wyroby te zostały sprzedane na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu. Przepis ten koresponduje z art. 31a ust. 3 ustawy, zgodnie z którym warunkiem zwolnienia wyrobów węglowych od akcyzy jest wystawienie m.in. faktury dokumentującej tę sprzedaż i uzyskanie oświadczania finalnego nabywcy węglowego.

Zatem w ewidencji prowadzonej przez pośredniczący podmiot węglowy co do zasady nie odnotowuje się sprzedaży wyrobów węglowych w ramach zwolnień w ilości nieprzekraczającej 200 kg jednorazowo (tzw. sprzedaży paragonowej), w ramach której nie jest wymagane wystawienie faktury i uzyskanie oświadczenia.

Odpowiadając zatem wprost na pytanie Wnioskodawcy, należy stwierdzić, że transakcje objęte uproszczeniem przewidzianym w § 3 rozporządzenia, tj. dostawy wyrobów węglowych w ilości nieprzekraczającej 200 kilogramów jednorazowo nie będą musiały być ujmowane przez Wnioskodawcę w prowadzonej przez niego ewidencji.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należy uznać za prawidłowe.

Podsumowując, należy stwierdzić, że stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenie przyszłego w zakresie

• zastosowania zwolnienia od akcyzy dostaw wyrobów węglowych w ilości nieprzekraczającej 200 kilogramów jednorazowo – jest prawidłowe,
• braku obowiązku ewidencjonowania dostaw wyrobów węglowych w ilości nieprzekraczającej 200 kilogramów jednorazowo – jest prawidłowe.
  
  

Odnosząc się do powołanych w stanowisku Wnioskodawcy interpretacji indywidualnych wskazać należy, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i kształtują wyłącznie sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia. Nie mają tym samym mocy prawa powszechnie obowiązującego i z uwagi na odmienny stan faktyczny jak i często odmienny stan prawny, należy je traktować indywidualnie (por. prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 27 marca 2015 r. sygn. akt III SA/Łd 109/15).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Organ zastrzega, że niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie przedstawionego we wniosku zapytania i została oparta na zdarzeniu przyszłym przedstawionym przez Zainteresowanego.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

POUCZENIE

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.