Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.63.2021.2.SK
z 15 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 27 stycznia 2021 r. (data wpływu 10 lutego 2021 r.), uzupełnionym 29 kwietnia 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka posiada status małego podatnika i ma prawo do zastosowania 9% stawki podatku dochodowego od osób prawnych pomimo tego, że jej rok podatkowy nie jest tożsamy z rokiem kalendarzowym i trwa od 1 października do 30 września kolejnego roku - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 lutego 2021 r. do Organu wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka posiada status małego podatnika i ma prawo do zastosowania 9% stawki podatku dochodowego od osób prawnych pomimo tego, że jej rok podatkowy nie jest tożsamy

z rokiem kalendarzowym i trwa od 1 października do 30 września kolejnego roku. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych dlatego też pismem z 16 kwietnia 2021 r. Znak: 0111-KDIB1-2.4010.63.2021.1.SK wezwano do uzupełnienia braków formalnych wniosku, co też nastąpiło 29 kwietnia 2021 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”) jest spółką posiadającą siedzibę i zarząd na terytorium Polski oraz podlegającą w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych (dalej: „podatek”, „pdop”) od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania (polski rezydent podatkowy).

Rok podatkowy Spółki trwa 12 miesięcy, ale nie pokrywa się z rokiem kalendarzowym. Rok podatkowy Spółki rozpoczyna się 1 października a kończy 30 września.

W roku podatkowym 2019/2020 (1 października 2019 r. - 30 września 2020 r. ) Spółka uiszczała zaliczki na pdop w formie tzw. zaliczek uproszczonych zgodnie z art. 25 ust. 6 updop. W 2019/2020 r. Spółka osiągnęła przychody mniejsze niż równowartość w PLN 1.200.000 euro.

W roku podatkowym poprzedzającym (tj. 2018/2019) Spółka osiągnęła wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) wyższą niż równowartość w PLN 1.200.000 euro, ale mniejszą niż równowartość w PLN 2.000.000 euro.

W uzupełnieniu wniosku w piśmie z 23 kwietnia 2021 r. Spółka poinformowała, że:

• została powołana do życia aktem notarialnym sporządzonym 25 lipca 1996 roku i od tego czasu prowadzi działalność gospodarczą;
• nie tworzy podatkowej grupy kapitałowej;
• w roku podatkowym 2019/2020 oraz w roku podatkowym poprzedzającym rok podatkowy 2019/2020, nie dokonano podziału Spółki oraz Spółka nie dokonała wniesienia wkładu do innego podmiotu, w tym na poczet kapitału.

Tym samym, w przypadku Spółki, nie mają zastosowania wyłączenia wynikające z zapisów art. 19 ust. 1a, 1b oraz 1c ustawy z 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1406 ze zm.).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Spółka w roku podatkowym 2019/2020 posiada status małego podatnika w rozumieniu art. 4a pkt 10 updop?
2. Czy Spółka za rok podatkowy 2019/2020 ma prawo stosować 9% stawki podatku CIT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, posiada ona w roku podatkowym 2019/2020 status małego podatnika w rozumieniu art. 4a pkt 10 updop. Spółka ma prawo stosować 9% stawkę podatku CIT w roku 2019/2020.

W stanie prawnym obowiązującym 31 grudnia 2019 r. art. 4a pkt 10 ustawy z 15 lutego 1992 r. podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: updop) stanowił, że ilekroć w ustawie jest mowa o: małym podatniku - oznacza to podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł.

Powyższy przepis został zmieniony przez art. 8 pkt 1 lit. a ustawy z 9 listopada 2018 r. o zmianie niektórych ustaw w celu wprowadzenia uproszczeń dla przedsiębiorców w prawie podatkowym i gospodarczym (Dz.U. 2018 poz. 2244, dalej: Ustawa nowelizująca).

Przepis zmieniający wprowadził następujące brzmienie art. 4a pkt 10 updop - ilekroć w ustawie jest mowa o małym podatniku - oznacza to podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2.000.000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł.

Zgodnie z treścią art. 54 pkt 3 Ustawy nowelizującej ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2019 r., z wyjątkiem art. 7 pkt 1 i art. 8 pkt 1 lit. a, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2020 r. W konsekwencji więc nowe brzmienie art. 8 pkt 1 lit. a, a tym samym znowelizowana definicja podatnika weszła w życie i była stosowana od 1 stycznia 2020 r.

Wobec powyższego w wyniku tej nowelizacji zmieniła się definicja małego podatnika, poprzez podniesienie maksymalnej kwoty przychodów ze sprzedaży za poprzedni rok podatkowy uprawniająca do statusu małego podatnika z równowartości 1.200.000 euro do 2.000.000 euro.

Zmiana art. 4a pkt 10 updop weszła w życie 1 stycznia 2020 roku. Jednocześnie w ustawie nowelizującej ustawodawca nie zawarł odrębnych przepisów przejściowych dla podatników, których rok podatkowy nie pokrywa się z rokiem kalendarzowym.

Wobec tego zmiana z perspektywy Spółki następuje 1 stycznia 2020 r., jako że brak w stosunku do niej odrębnych przepisów przejściowych.

W konsekwencji, na pierwszy dzień roku podatkowego Spółki, tj. na 1 października 2019 r. obowiązywała definicja małego podatnika, w świetle której status małego podatnika był uzależniony od limitu przychodów ze sprzedaży za poprzedni rok, a więc równowartości kwoty 1.200.000,00 euro. Natomiast na ostatni dzień roku podatkowego, tj. na 30 września 2020 r. obowiązywała definicja małego podatnika, gdzie status małego podatnika był uzależniony od limitu przychodów ze sprzedaży za poprzedni rok, a więc równowartości kwoty 2.000.000,00 euro.

Średni kurs euro ogłoszony przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień października roku poprzedniego, a więc roku 2018 roku wynosi 4,2795 zł. W konsekwencji limit przychodów ze sprzedaży dla statusu małego podatnika może wynosić 5.135.400 zł lub 8.559.000 zł, w zależności od tego, która ustawa powinna mieć zastosowanie.

Zgodnie z § 30 ust. 1 Rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z 20 czerwca 2002 r., w sprawie „Zasad techniki prawodawczej” (dalej: Rozporządzenie) w przepisach przejściowych reguluje się wpływ nowej albo znowelizowanej ustawy na stosunki powstałe pod działaniem ustawy albo ustaw dotychczasowych bez względu na to, czy do tych stosunków zamierza się stosować przepisy dotychczasowe, przepisy nowe czy przepisy regulujące ten wpływ w sposób odmienny od przepisów dotychczasowych i przepisów nowych.

Z kolei na podstawie § 31 ust. 1 Rozporządzenia jeżeli w stosunku do spraw, o których mowa w § 30 ust. 2 pkt 1-3, zamierza się czasowo stosować przepisy dotychczasowej ustawy, zaznacza się to wyraźnie, nadając przepisowi przejściowemu odpowiednio brzmienie: „W sprawach ... stosuje się art. ... ustawy ... (tytuł dotychczasowej ustawy).” albo „W sprawach ... stosuje się art. ... ustawy ... (tytuł znowelizowanej ustawy), w brzmieniu dotychczasowym”.

W art. 54 ustawy nowelizującej ustawodawca zdecydował, że przepis zmieniający definicję małego podatnika w updop (tj. art. 8 pkt 1 lit a ustawy nowelizującej) wejdzie w życie z opóźnieniem względem reszty ustawy - z dniem 1 stycznia 2020 r.

Jednocześnie Ustawodawca nie zdecydował się na zastosowanie rozwiązania z § 31 ust. 1 Rozporządzenia, a więc na zapis, wskazujący na stosowanie norm w dotychczasowym brzmieniu w niektórych sytuacjach, w szczególności w przypadku podatników stosujących inny niż kalendarzowy rok podatkowy. W konsekwencji w ustawie nowelizującej w stosunku do podatników dla których rok podatkowy jest inny niż kalendarzowy nie pojawiły się dodatkowe przepisy regulujące zasady wejścia w życie zmiany dotyczącej art. 4a pkt 10 updop. W związku z tym zdaniem Wnioskodawcy nie ma podstaw, aby przepisy stosować w innym kształcie, niż w obowiązującym od 1 stycznia 2020 r.

Taki pogląd dotyczący stosowania znowelizowanych przepisów jest ukształtowany w orzecznictwie sądów administracyjnych i znajduje wyraz w wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego np.:

• wyrok z 6 stycznia 2010 r., sygn. akt II GSK 266/09, w którym Sąd orzekł: od chwili wejścia w życie nowych norm prawnych należy je stosować do stosunków prawnych (zdarzeń, stanów rzeczy) danego rodzaju niezależnie od tego, czy dopiero powstaną, czy też powstały wcześniej przed wejściem w życie nowego prawa, lecz trwają nadal w czasie dokonywania zmiany prawa,
• wyrok z 20 maja 2020 r., sygn. akt I GSK 1864/19, w którym Sąd orzekł: Zatem jeżeli w ustawie brak jest wyraźnych i szczególnych przepisów przejściowych, ustawę tę stosuje się od dnia jej wejścia w życie wprost i bezpośrednio do wszystkich stanów prawnych objętych jej zakresem podmiotowym i przedmiotowym. Innymi słowy, uniemożliwia to stosowanie innych przepisów, niż przepisy nowe (przepisy w brzmieniu nadanym nowelizacją),
• wyrok z 15 listopada 2018 r., sygn. akt II FSK 3141/16, w którym Sąd orzekł: Zatem w sytuacji, gdy ustawa zmieniająca nie zawiera odmiennych unormowań intertemporalnych, kwestia międzyczasowa jest rozstrzygnięta na korzyść bezpośredniego stosowania ustawy nowej, zarówno do stosunków nowo powstałych, jak i tych, które trwając w momencie wejścia w życie nowelizacji nawiązały się wcześniej.
  
  

Dodatkowo należy zwrócić uwagę, że w odniesieniu do zasad intertemporalnych w polskim porządku prawnym obowiązuje zasada działania nowego prawa wprost. Pogląd ten został wyrażony w orzeczeniach Trybunału Konstytucyjnego: w wyroku z 8 listopada 2006 r., sygn. akt K 30/06, w którym Trybunał orzekł: Milczenie ustawodawcy co do reguły intertemporalnej należy uznać za przejaw jego woli bezpośredniego działania nowego prawa, chyba że przeciw jej zastosowaniu przemawiają ważne racje systemowe lub aksjologiczne, oraz w wyroku z 10 maja 2004 r. sygn. akt SK 39/03, w którym orzeczono: Gdy ustawodawca milczy w kwestii intertemporalnej, zasadniczo przyjmuje się, że zakres stosowania ustawy jest wyznaczony gdy idzie o datę początkową - datą jej wejścia w życie.

Ustawa nowelizująca wskazuje wprost, że przepis zmieniający art. 4a pkt 10 updop (przepis z definicją małego podatnika) wchodzi w życia od 1 stycznia 2020 r.

Następnie Spółka zwraca uwagę, że zmiana wprowadzoną ma charakter korzystny dla podatników. W uzasadnieniu projektu ustawy wskazano: podwyższenie progu uprawniającego do uzyskania statusu „małego podatnika” zmniejszy obciążenia administracyjno-finansowe uprawnionym przedsiębiorcom, poprzez umożliwienie im skorzystania z preferencyjnych rozwiązań. Nie ulega więc wątpliwości, że celem ustawy nowelizującej było zmniejszenie obciążenia fiskalnego spoczywającego na przedsiębiorcach.

Ogólne zasady pewności prawa oraz zaufania do państwa i stanowionego przez nie prawa zostały wyrażone w art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z 2 kwietnia 1997 r. (Dz.U. Nr 78, poz. 483 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem Rzeczpospolita Polska jest demokratycznym państwem prawnym, urzeczywistniającym zasady sprawiedliwości społecznej.

Z zasadą państwa prawa wynikającą z art. 2 Konstytucji ściśle wiąże się podstawowa zasada prawa intertemporalnego, tj. niedziałania prawa wstecz (lex retro non agit). Zasada ta sprowadza się w istocie do zakazu stosowania nowo ustanowionych uregulowań do zdarzeń które miały miejsce przed wejściem ich w życie, z którymi to zdarzeniami prawo nie wiązało dotąd skutków prawnych przewidzianych nowymi unormowaniami. Sytuacja, w której prawo działa wstecz, jest też niezgodna z wynikającą z art. 2 Konstytucji RP zasadą demokratycznego państwa prawnego.

Zasada lex retro non agit ma dodatkowy wymiar w prawie podatkowym w kontekście wprowadzenia zmian w ustawach podatkowych w trakcie trwania roku podatkowego.

Zgodnie z orzecznictwem Trybunału Konstytucyjnego treścią zasady lex retro non agit jest zakaz nadawania prawu mocy wstecznej. Zakaz ten dotyczy zwłaszcza przepisów normujących prawa i obowiązki obywateli, jeżeli prowadzi to do pogorszenia ich sytuacji w stosunku do stanu poprzedniego (np. orzeczenie z 30 listopada 1993 r., sygn. K. 18/92, OTK z 1993 r.). Zasada ta nie ma jednak charakteru absolutnego i zgodnie z dotychczasowym orzecznictwem Trybunału Konstytucyjnego można od niej odstępować, jednak wyjątkowo i tylko z usprawiedliwionych względów (np. orzeczenie z 19 października 1993 r., sygn. K. 14/92, OTK z 1993 r., cz. II, poz. 35).

Z dotychczasowego orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego wynika również, że zakaz wprowadzania zmian w prawie podatkowym w czasie trwania roku podatkowego rzeczywiście jest traktowany jako uszczegółowienie, w odniesieniu do prawa daninowego, zasady zaufania obywatela do państwa i stanowionego przez nie prawa oraz ochrony bezpieczeństwa prawnego (zob. wyrok TK z 15 lipca 2013 r., sygn. K 7/12).

W świetle wyroku TK z 25 kwietnia 2001 r., sygn. K 13/01, OTK ZU nr 4/2001, poz. 81 zakaz ten jest „zabezpieczeniem możliwości rozporządzania przez jednostkę swoimi interesami życiowymi przy uwzględnieniu regulacji podatkowych opublikowanych i znanych podatnikowi jeszcze przed rozpoczęciem roku podatkowego”.

Jednocześnie należy podkreślić, że zakaz wprowadzania zmian prawnych w czasie trwania roku podatkowego dotyczy wszystkich podatków, w których wymiar podatku dokonywany jest za okresy roczne (zob. wyrok TK z 15 lutego 2005 r., sygn. K 48/04, OTK ZU nr 2/A/2005, poz. 15). W orzecznictwie Trybunału brak jest wprawdzie ogólnej definicji pojęcia „podatek rozliczany w skali rocznej”, ale w tym zakresie można odwołać do typowych cech podatku dochodowego od osób fizycznych i uznać, że jest to, po pierwsze, podatek wymierzany od sumy dochodów uzyskanych w ciągu roku podatkowego, bez względu na to, którego dnia tego roku dochody wpłynęły do podatnika; i że, po drugie, rozliczenie tego podatku może nastąpić dopiero w następnym roku kalendarzowym (zob. sygn. K 7/12).

Wobec powyższego, w ramach odstępstwa od zasady lex retro non agit, możliwe jest zastosowanie przepisów nowej ustawy z mocą wsteczną, wówczas jeśli zmiana prawa, która nastąpiła doprowadzi do polepszenia sytuacji podatnika w stosunku do stanu poprzedniego.

Zmiana przepisu art. 4a pkt 10 updop ma charakter korzystny, a więc doprowadzi do polepszenia sytuacji podatnika w stosunku do stanu poprzedniego. W związku z tym, w ramach odstępstwa od zasady lex retro non agit, zdaniem Wnioskodawcy możliwe jest stosowanie przepisu art. 4a pkt 10 w brzmieniu od 1 stycznia 2020 r. dla całego roku podatkowego Spółki, a więc roku podatkowego rozpoczynającego się w październiku 2019, a kończącego się we wrześniu 2020 r.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, w dacie złożenia przez niego zeznania podatkowego za rok podatkowy 2019/2020 (kończący się 31 września 2020 r.) zasadne jest stosowanie przepisu art. 4a pkt 10 updop w takim brzmieniu, w jakim obowiązuje od 1 stycznia 2020 r., a w konsekwencji przyjęcie, że Spółka jest małym podatnikiem w rozumieniu updop.

Należy zwrócić uwagę, że posiadanie statusu małego podatnika Spółka ustala dopiero na koniec roku podatkowego (tutaj 30 września 2020 roku), a więc już w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2020 r.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 updop podatek, z zastrzeżeniem art. 21, art. 22, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, wynosi:

1. 19% podstawy opodatkowania;
2. 9% podstawy opodatkowania od przychodów (dochodów) innych niż z zysków kapitałowych - w przypadku podatników, u których przychody osiągnięte w roku podatkowym nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł.
   
   

Z kolei art. 19 ust. 1d updop stanowi, że podatnicy, o których mowa w ust. 1 pkt 2, stosują stawkę podatku, o której mowa w tym przepisie, jeżeli posiadają status małego podatnika.

Zgodnie z art. 19 ust. 1f updop, z zastrzeżeniem ust. 1g, przy obliczaniu zaliczek miesięcznych i kwartalnych nie stosuje się stawki podatku określonej w art. 19 ust. 1 pkt 2.

Jednocześnie zgodnie z art. 27 ust. 1 updop podatnicy, z wyjątkiem zwolnionych od podatku na podstawie art. 6 ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 1d, art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a oraz przepisów ustawy wymienionej w art. 40 ust. 2 pkt 8, są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2a, składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości dochodu osiągniętego (straty poniesionej) w roku podatkowym - do końca trzeciego miesiąca roku następnego i w tym terminie wpłacić podatek należny albo różnicę między podatkiem należnym od dochodu wykazanego w zeznaniu a sumą należnych zaliczek za okres od początku roku.

Spółka odprowadza zaliczki uproszczone w trakcie roku podatkowego 2019/2020 w oparciu o podatek należny wykazany w zaznaniu za rok podatkowy 2018/2019. Wobec tego, Spółka nie kalkuluje wysokości podatku na potrzeby zapłaty zaliczki na podatek, ponieważ wartość zaliczek wynika z podatku należnego za rok poprzedni.

W konsekwencji możliwość zastosowania stawki podatkowej 9% jest możliwa jedynie przy ustalaniu podatku w zeznaniu rocznym. Zdaniem Wnioskodawcy dopiero na koniec roku podatkowego podatnik może ustalić, czy jest uprawniony do zastosowania stawki 9%. Jednym z wymogów do zastosowania niższej stawki jest posiadanie statusu małego podatnika.

W związku z tym, że w ostatnim dniu roku podatkowego Spółki (tj. 30 września 2020 r.) obowiązywał przepis art. 4a pkt 10 updop na podstawie którego maksymalna kwota przychodów ze sprzedaży za poprzedni rok podatkowy uprawniająca do statusu małego podatnika to równowartość 2.000.000 euro wyrażona w złotych, Spółka powinna ustalić swój status małego podatnika w oparciu o ten przepis w brzmieniu obowiązującym na moment ustalania tego statusu.

Podsumowując:

• obecne brzmienie art. 4a pkt 10 updop obowiązuje od 1 stycznia 2020 r.;
• ustawodawca nie przewidział innego terminu wejścia w życie znowelizowanego art. 4a pkt 10 updop dla podatników z rokiem podatkowym inny niż kalendarzowy;
• status małego podatnika ustala się na zakończenie roku podatkowego, tj. przy zapłacie podatku w zeznaniu rocznym.
  
  

Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, dla ustalenia, czy jest on małym podatnikiem w roku podatkowym 2019/2020, należy stosować art. 4a pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w wersji obowiązującej w ostatnim dniu roku podatkowego podatnika czyli od 1 stycznia 2020 r., w świetle którego maksymalna kwota przychodów ze sprzedaży za poprzedni rok podatkowy uprawniający do statusu małego podatnika to równowartość 2.000.000 euro wyrażona w złotych.

W konsekwencji za rok podatkowy 2019/2020 Wnioskodawca jest małym podatnikiem w rozumieniu art. 4a pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w wersji obowiązującej od 1 stycznia 2020 r. i ma prawo stosowania a z 9% stawki podatku CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacja podatkowa, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.