Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.180.2021.1.AR
z 15 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 21 kwietnia 2021 r., który w tym samym dniu wpłynął do tut. organu za pośrednictwem e-puap, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia czy przychody z tytułu otrzymanych przez Spółkę odszkodowań należy zaliczyć do przychodów z działalności rolniczej, do których zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 nie stosuje się przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 kwietnia 2021 r. do tutejszego organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia czy przychody z tytułu otrzymanych przez Spółkę odszkodowań należy zaliczyć do przychodów z działalności rolniczej, do których zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 nie stosuje się przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca na mocy umowy dzierżawy z dnia 15 czerwca 1994 roku zawartej z Agencją Własności Skarbu Państwa (aneksowanej następnie w związku ze zmianami organizacyjnymi po stronie przedstawicieli Skarbu Państwa, jako organów będących zarządcami wód śródlądowych, obecnie prawa właścicielskie w stosunku do wód publicznych stanowiących własność Skarbu Państwa wykonują (...)), jest dzierżawcą nieruchomości rolnych, na których utworzone są obwody rybackie wraz z rybami bytującymi w wodach tych obwodów, o łącznej powierzchni ponad 4 337 ha. Na mocy tej umowy dzierżawca zobowiązuje się m.in. do corocznego zarybiania jezior materiałem zarybieniowym o równowartości nie mniejszej niż 15% wartości odławianych ryb w ilościach i asortymentach, gatunkach i terminach uzgodnionych każdorazowo z Wydzierżawiającym, sporządzania protokołu zarybienia, prowadzenia jeziorowej księgi gospodarczej, corocznego odławiania ryb na poziomie zbliżonym do uzyskiwanej dotychczas wydajności połowowej ryb towarowych, nie więcej jednak niż 120% średniej wieloletniej dotychczasowych połowów oraz nie większym niż 100% naturalnego potencjału produkcyjnego. Wnioskodawca w trakcie korzystania z przedmiotu dzierżawy zobowiązany jest do przestrzegania obowiązujących przepisów z zakresu ochrony środowiska, w tym w szczególności przepisów ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. Prawo wodne (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 624). Ustawa ta w art. 9, stanowi, że gospodarowanie wodami prowadzi się z zachowaniem zasady racjonalnego i całościowego traktowania zasobów wód powierzchniowych i podziemnych, z uwzględnieniem ich ilości i jakości, uwzględnia się zasadę wspólnych interesów i wymaga się współdziałania administracji publicznej, użytkowników wód i przedstawicieli lokalnych społeczności w zakresie pozwalającym uzyskać maksymalne korzyści społeczne, opiera się na zasadzie zwrotu kosztów usług wodnych, uwzględniających koszty środowiskowe i koszty zasobowe oraz analizę ekonomiczną oraz prowadzi się w zgodzie z interesem publicznym, nie dopuszczając do wystąpienia możliwego do uniknięcia pogorszenia ekologicznych funkcji wód oraz pogorszenia stanu ekosystemów lądowych zależnych od wód. Z kolei art. 10 wskazuje, że zarządzanie zasobami wodnymi służy zaspokajaniu potrzeb ludności i gospodarki oraz ochronie wód i środowiska związanego z tymi zasobami, w szczególności w zakresie ochrony zasobów wodnych przed zanieczyszczeniem oraz niewłaściwą lub nadmierną eksploatacją oraz tworzenia warunków dla energetycznego, transportowego oraz rybackiego wykorzystania wód. Hodowla ryb oraz ich połów przez Wnioskodawcę jest działalnością rolniczą, wymienioną w art. 2 ust. 2 ustawy, zaś korzystanie z akwenów wodnych i prowadzenie prawidłowej gospodarki i hodowli ryb jest uwarunkowane możliwościami połowu i naturalnego rozrodu ryb. Wraz z rozwojem turystyki oraz agroturystyki na obszarze wokół zbiorników wodnych stanowiących przedmiot dzierżawy prowadzona jest intensywna działalność związana z budową pomostów rekreacyjnych. Budowa pomostu rekreacyjnego wiąże się w określonych sytuacjach z koniecznością uzyskania pozwolenia wodnoprawnego, zaś Wnioskodawca, jako podmiot uprawniony do rybactwa, narażony jest na szkody w związku z wykonywaniem tego pozwolenia wodnoprawnego. Na mocy art. 401 ustawy Prawo wodne Wnioskodawca staje się stroną prowadzonych postępowań, jako podmiot, na który będzie oddziaływać zamierzone korzystanie z wód, lub podmiot znajdujący się w zasięgu oddziaływania planowanych do wykonania urządzeń wodnych. Z posiadanej przez Wnioskodawcę opinii biegłego sądowego w zakresie rybactwa śródlądowego i ochrony wód powierzchniowych wynika, że budowa pomostu rekreacyjnego prowadzi do ograniczenia możliwości prowadzenia odłowów sprzętem ciągnionym (niewodem). Z kolei według opinii specjalisty ichtiologa rybactwo to niezwykle szerokie pojęcie, oznaczające działalność ludzką oraz całokształt przedsięwzięć związanych z gospodarowaniem, wykorzystaniem oraz kształtowaniem żywych zasobów wód (ryb i innych organizmów wodnych). Należy pamiętać, że rybactwo oprócz tej powszechnie znanej roli, odgrywa znaczące funkcje w rekreacji i ochronie środowiska, poprawie jakości wód, zwiększeniu retencji i poprawie stosunków wodnych oraz ochronie ryb i innych organizmów wodnych. W obliczu rosnącej eutrofizacji oraz zaostrzania norm dotyczących ochrony środowiska, rybactwo staje się głównym narzędziem ochrony ekosystemów wodnych. Wraz ze wzrostem antropogenicznej presji, związanej w dużej mierze z aktywnością rekreacyjno-turystyczną, ekosystemy wodne, a w szczególności strefa litoralu i linia brzegowa mogą być bezpośrednio narażone na degradację. Niszczenie strefy brzegowej wód powierzchniowych odbywa się przede wszystkim przez zabudowę wszelakiego rodzaju molami, pomostami i kładkami rekreacyjno-wędkarskimi. Takie budowle tworzy się zwykle w gęstym pasie roślinności wynurzonej jak i zanurzonej. Niszczenie litoralu najczęściej związane jest z miejscami gdzie znajdują się pomosty oraz miejsca cumowania łodzi, żaglówek lub innego sprzętu pływającego, który dodatkowo zmniejsza dostęp światła do dna. Takie niszczenie fitolitoralu powoduje zdecydowane ograniczenie powierzchni tarlisk dla ryb fitofilnych, w tym tak cennych gatunków jak szczupak czy lin.

W połączeniu z suszą i obniżeniem poziomu wód oraz nieprzemyślaną melioracją takie konstrukcje jak wszelakie pomosty mają znaczny wpływ na naturalną rekrutację ww. gatunków.

Budowa pomostów ma negatywny wpływ na zbiorniki wodne, w następujących obszarach:

1. Ograniczenie dostępu do linii brzegowej.
2. Zniszczenie pasa roślinności wynurzonej (miejsce gniazdowania ptactwa).
3. Zniszczenie pasa roślinności zanurzonej które jest miejscem żerowania i rozmnażania wielu gatunków ryb oraz bytowania wielu organizmów wodnych pełniących ważną funkcję w ekosystemie, tj. bentos.
4. Zniszczenie roślinności przybrzeżnej pozbawia wodę z naturalnego filtra wszelkich spływów powierzchniowych.
5. Wykorzystanie pomostu przez człowieka powoduje czynnik stresogenny u zwierząt nie tylko w bezpośrednim kontakcie z nim.
6. Zanieczyszczenie środowiska śmieciami po turystach i wędkarzach.
   
   

Bardzo intensywna zabudowa brzegów naszych jezior przez najróżniejsze kładki, pomosty stałe czy pływające zauważalnie przyczynia się do degradacji środowiska wodnego, co z kolei powoduje, że spółka jako użytkownik rybacki, ponosi coraz większe koszty (głównie zarybienia) aby utrzymać stan jezior na prawidłowym poziomie. Ograniczona jest również możliwość potencjału odłowów, co wpływa negatywnie na wartość osiąganych przez spółkę przychodów ze sprzedaży ryb. Mając na uwadze powyższe w toku prowadzonego postępowania o udzielenie pozwolenia wodnoprawnego Wnioskodawca zawiera z każdym z inwestorów ugodę pozasądową. Z treści ugody wynika, że pomost, z którego będzie korzystał inwestor, ograniczy możliwość prowadzenia racjonalnej gospodarki rybackiej i ograniczy dostęp do linii brzegowej jeziora i na podstawie art. 469 i nast. ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. (Dz.U. z 2017 r., poz. 1566) Prawo wodne, z tytułu ograniczenia rybackiego użytkowania jeziora, tj. braku możliwości połowu i hodowli ryb, spowodowanych przez postawienie i funkcjonowanie pomostu, Inwestor zobowiązuje się płacić na rzecz Wnioskodawcy corocznie odszkodowanie umowne w określonej kwocie. Ustalane jest ono w oparciu o powszechnie przyjętą praktykę i kształtuje się na poziomie od 10 do 30 zł/m2 pomostu rocznie. Ostateczna wysokość odszkodowania ustalana jest na drodze negocjacji pomiędzy Spółką, a inwestorem, po indywidualnej konsultacji z ichtiologiem w zakresie wpływu określonej budowli na ekosystem danego akwenu wodnego. Na mocy zawartej ugody, inwestorzy corocznie wpłacają na konto Wnioskodawcy kwotę odszkodowania w niej wskazaną.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy przychody z tytułu otrzymanych przez spółkę odszkodowań należy zaliczyć do przychodów z działalności rolniczej, do których zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 nie stosuje się przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, uzyskiwane w opisanym stanie faktycznym przychody, należy zaliczyć do przychodów z działalności rolniczej, do których zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 nie stosuje się przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wprawdzie ustawodawca precyzyjnie określił, co dla celów podatku dochodowego od osób prawnych należy rozumieć przez działalność rolniczą, poprzez wyliczenie dokonane w art. 2 ust. 2 ustawy, jednak mając na uwadze wskazane w opisie stanu faktycznego skutki budowy pomostów czy też innych urządzeń wodnych, z całą pewnością można stwierdzić, że wywierają one niekorzystny wpływ na realizacją zadań ciążących na Wnioskodawcy, w związku z prowadzeniem działalności rybackiej, ograniczają możliwości zarybiania, naturalnego rozrodu oraz połowu ryb, co prowadzi w konsekwencji do zmniejszenia przychodów z działalności rolniczej, głównie poprzez ograniczenie wielkości przychodów ze sprzedaży złowionych ryb. Wypłacane odszkodowanie ma na celu rekompensatę tych strat, jednocześnie powodując, że otrzymująca je Spółka ma możliwość uzyskania przychodów z działalności rolniczej w takiej wysokości, w jakiej uzyskałaby te przychody, gdyby szkody nie zostały wyrządzone. Tym samym odszkodowanie to należy uznać za przychód z działalności rolniczej, który nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Podobny pogląd, wprawdzie wyrażony na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych, znajdujemy w licznych interpretacjach indywidualnych, np. Interpretacja z 21 listopada 2017 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, Znak: 0114-KDIP3-3.4011.411.2017.1.AK, interpretacja z 23 czerwca 2017 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, Znak: 0115-KDIT2-1.4011.33.2017.3.AS, interpretacja z 20 kwietnia 2018 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, Znak: 0112- KDIL3-3.4011.138.2018.1 .MC, interpretacja z 28 lipca 2020 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, Znak: 0113-KDIPT2-2.4011.441.2020.2.AKR.

Mając jednak na uwadze, że definicje działalności rolniczej są w przypadku obu ustaw tożsame, należy uznać, że stanowisko wyrażone w przywołanych interpretacjach, winno znaleźć zastosowanie podczas oceny wniosku. Odmienne traktowanie uzyskiwanych odszkodowań uzyskiwanych przez osoby fizyczne i prawne byłoby bowiem nieuzasadnione.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2020 r. poz. 1406 ze zm., dalej: updop), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem dochodów z działów specjalnych produkcji rolnej.

Jednocześnie w myśl art. 2 ust. 2 updop, działalnością rolniczą w rozumieniu ust. 1 pkt 1 jest działalność polegająca na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowo-fermowego oraz hodowla ryb, a także działalność, w której minimalne okresy przetrzymywania zakupionych zwierząt i roślin, w trakcie których następuje ich biologiczny wzrost, wynoszą co najmniej:

1. miesiąc - w przypadku roślin,
2. 16 dni - w przypadku wysokointensywnego tuczu specjalizowanego gęsi i kaczek,
3. 6 tygodni - w przypadku pozostałego drobiu rzeźnego,
4. 2 miesiące - w przypadku pozostałych zwierząt

-licząc od dnia nabycia.

Działami specjalnymi produkcji rolnej w myśl art. 2 ust. 3 tej ustawy, są: uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermowa hodowla i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowla i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, hodowla dżdżownic, hodowla entomofagów, hodowla jedwabników, prowadzenie pasiek oraz hodowla i chów innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym.

Zgodnie art. 2 ust. 5 updop, nie stanowią działów specjalnych produkcji rolnej uprawy, hodowla i chów zwierząt w rozmiarach nieprzekraczających wielkości określonych w załączniku nr 2 do ustawy.

W myśl art. 2 ust. 4 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o gospodarstwie rolnym, oznacza to gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów ustawy o podatku rolnym.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 333), za gospodarstwo rolne uważa się obszar gruntów, o których mowa w art. 1, o łącznej powierzchni przekraczającej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy, stanowiących własność lub znajdujących się w posiadaniu osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej, w tym spółki, nieposiadającej osobowości prawnej.

Z powyższych przepisów wynika, że ustawodawca dla celów podatku dochodowego precyzuje wyraźnie co należy rozumieć przez działalność rolniczą, a wyliczenie dokonane w przepisie art. 2 ust. 2 updop, ma charakter wyczerpujący. Zgodnie z przedstawioną definicją działalności rolniczej, podstawową jej cechą jest uzyskiwanie produktów w stanie nieprzetworzonym, pochodzącym z uprawy (produkty roślinne), chowu lub hodowli (produkty zwierzęce), w tym hodowli ryb. Definicja ta określa więc w ujęciu rzeczowym rodzaje działalności zaliczane do działalności rolniczej.

Dodatkowo należy wskazać, iż zgodnie z art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 18 kwietnia 1985 r. o rybactwie śródlądowym (Dz.U. z 2019 r., poz. 2168) za chów ryb uważa się działania zmierzające do utrzymywania i zwiększania produkcji ryb, a za hodowlę - chów połączony z doborem i selekcją, w celu zachowania i poprawienia wartości użytkowej ryb.

Z wyżej przytoczonych definicji wynika zatem, iż hodowla ryb obejmuje zarówno działania mające na celu utrzymanie i zwiększenie produkcji ryb jak i ich dobór i selekcję w celu poprawy i zachowania ich wartości użytkowych.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca na mocy umowy dzierżawy z dnia 15 czerwca 1994 roku zawartej z Agencją Własności Skarbu Państwa jest dzierżawcą nieruchomości rolnych, na których utworzone są obwody rybackie wraz z rybami bytującymi w wodach tych obwodów, o łącznej powierzchni ponad 4 337 ha. Na mocy tej umowy dzierżawca zobowiązuje się m.in. do corocznego zarybiania jezior materiałem zarybieniowym o równowartości nie mniejszej niż 15% wartości odławianych ryb w ilościach i asortymentach, gatunkach i terminach uzgodnionych każdorazowo z Wydzierżawiającym, sporządzania protokołu zarybienia, prowadzenia jeziorowej księgi gospodarczej, corocznego odławiania ryb na poziomie zbliżonym do uzyskiwanej dotychczas wydajności połowowej ryb towarowych, nie więcej jednak niż 120% średniej wieloletniej dotychczasowych połowów oraz nie większym niż 100% naturalnego potencjału produkcyjnego. Hodowla ryb oraz ich połów przez Wnioskodawcę jest działalnością rolniczą, wymienioną w art. 2 ust. 2 ustawy, zaś korzystanie z akwenów wodnych i prowadzenie prawidłowej gospodarki i hodowli ryb jest uwarunkowane możliwościami połowu i naturalnego rozrodu ryb. Wraz z rozwojem turystyki oraz agroturystyki na obszarze wokół zbiorników wodnych stanowiących przedmiot dzierżawy prowadzona jest intensywna działalność związana z budową pomostów rekreacyjnych. Budowa pomostu rekreacyjnego wiąże się w określonych sytuacjach z koniecznością uzyskania pozwolenia wodnoprawnego, zaś Wnioskodawca, jako podmiot uprawniony do rybactwa, narażony jest na szkody w związku z wykonywaniem tego pozwolenia wodnoprawnego. Na mocy art. 401 ustawy Prawo wodne Wnioskodawca staje się stroną prowadzonych postępowań, jako podmiot, na który będzie oddziaływać zamierzone korzystanie z wód, lub podmiot znajdujący się w zasięgu oddziaływania planowanych do wykonania urządzeń wodnych. Bardzo intensywna zabudowa brzegów jezior przez najróżniejsze kładki, pomosty stałe czy pływające zauważalnie przyczynia się do degradacji środowiska wodnego, co z kolei powoduje, że spółka jako użytkownik rybacki, ponosi coraz większe koszty (głównie zarybienia) aby utrzymać stan jezior na prawidłowym poziomie. Ograniczona jest również możliwość potencjału odłowów, co wpływa negatywnie na wartość osiąganych przez spółkę przychodów ze sprzedaży ryb. Mając na uwadze powyższe w toku prowadzonego postępowania o udzielenie pozwolenia wodnoprawnego Wnioskodawca zawiera z każdym z inwestorów ugodę pozasądową. Z treści ugody wynika, że pomost, z którego będzie korzystał inwestor, ograniczy możliwość prowadzenia racjonalnej gospodarki rybackiej i ograniczy dostęp do linii brzegowej jeziora i na podstawie art. 469 i nast. ustawy Prawo wodne, z tytułu ograniczenia rybackiego użytkowania jeziora, tj. braku możliwości połowu i hodowli ryb, spowodowanych przez postawienie i funkcjonowanie pomostu, Inwestor zobowiązuje się płacić na rzecz Wnioskodawcy corocznie odszkodowanie umowne w określonej kwocie. Na mocy zawartej ugody, inwestorzy corocznie wpłacają na konto Wnioskodawcy kwotę odszkodowania w niej wskazaną.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest kwestia ustalenia czy przychody z tytułu otrzymanych przez spółkę odszkodowań należy zaliczyć do przychodów z działalności rolniczej, do których zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 nie stosuje się przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Odnosząc przytoczone wyżej uregulowania prawne do przedstawionego stanu faktycznego należy zgodzić się z Wnioskodawcą, iż w przypadku prowadzonej przez niego działalności rolniczej polegającej na hodowli i połowie ryb, wskazana we wniosku budowa pomostów czy też innych urządzeń wodnych wywiera niekorzystny wpływ na efekt tej działalności, tj. ogranicza możliwości zarybiania, naturalnego rozrodu oraz połowu ryb, co prowadzi w konsekwencji do zmniejszenia przychodów z działalności rolniczej, poprzez ograniczenie wielkości przychodów ze sprzedaży złowionych ryb, jak również ponoszenia większych kosztów związanych z zarybieniem jezior. Otrzymywane przez Wnioskodawcę odszkodowania mają na celu rekompensatę tych strat. Odszkodowania te powodują bowiem, że Wnioskodawca ma możliwość uzyskania przychodów z działalności rolniczej w takiej wysokości, w jakiej uzyskałaby te przychody, gdyby szkody w związku z wykonywaniem wskazanych we wniosku pozwoleń wodnoprawnych (szkody spowodowane intensywną zabudową brzegów jezior przez najróżniejsze kładki, pomosty stałe czy pływające) nie miały miejsca.

Tym samym odszkodowania te należy uznać za przychód z działalności rolniczej, który nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 i 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r., poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.