2021.06.10 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.165.2021.1.KK
z 10 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 kwietnia 2021 r. (data wpływu 20 kwietnia 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na podstawie posiadanych dokumentów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 kwietnia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na podstawie posiadanych dokumentów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. (dalej: Wnioskodawca albo Spółka) prowadzi działalność w zakresie produkcji, tworzenia i sprzedaży (…). Wnioskodawca należy do międzynarodowej grupy.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w Polsce. Wnioskodawca jest również zarejestrowany na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych i posiada ważny numer VAT UE.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka współpracuje z podmiotami posiadającymi siedzibę w innych krajach Unii Europejskiej (dalej: Kontrahenci). Kontrahenci są podatnikami podatku od wartości dodanej zidentyfikowanymi na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium innych państw członkowskich Unii Europejskiej. Spółka dokonuje i będzie dokonywać na rzecz Kontrahentów wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów (dalej: WDT). Kontrahenci posiadają właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez właściwe dla nich państwo członkowskie i numer ten Kontrahenci podają Spółce. Spółka wykazuje i będzie wykazywać dokonywane przez siebie WDT w deklaracjach VAT. Ponadto, Spółka prawidłowo i terminowo wykazuje oraz będzie wykazywać dokonywane przez siebie WDT w informacjach podsumowujących VAT-UE. W przypadku składanych informacji podsumowujących VAT-UE nie występują i nie wystąpią więc przesłanki negatywne, wynikające z art. 42 ust. 1 a ustawy o podatku od towarów i usług nie dające prawa do zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 0% dla WDT.

Możliwe są sytuacje, w których towary będące przedmiotem WDT transportowane są i będą do Kontrahenta:

własnym środkiem transportu Kontrahenta (dalej: Wariant I),
przez firmę transportową, której Kontrahent zlecił transport towarów (dalej: Wariant II),
przez firmę kurierską, której Kontrahent zlecił odbiór towarów w przesyłce od Wnioskodawcy i ich doręczenie do Kontrahenta (dalej: Wariant III).

Zarówno w Wariancie I, w Wariancie II jak i w Wariancie III, miejscem rozpoczęcia transportu towarów jest terytorium Polski, a miejscem ich przeznaczenia (tj. zakończenia transportu) jest terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej.

Spółka, w celu zastosowania stawki 0% podatku VAT dla WDT, gromadzi dokumenty potwierdzające, że towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z terytorium Polski i dostarczone do Kontrahenta na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska.

Zarówno w Wariancie I, jak i w Wariancie II Spółka posiada i będzie posiadała list przewozowy CMR podpisany przez pracownika magazynu, z którego wydawany jest towar oraz przez osobę przyjmującą towar do transportu (przedstawiciela Kontrahenta w przypadku transportu towaru własnym środkiem transportu Kontrahenta albo przedstawiciela przewoźnika w przypadku transportu przez firmę transportową działającą na zlecenie Kontrahenta). Natomiast w Wariancie III Spółka posiada i będzie posiadała list przewozowy wydawany przez firmę kurierską potwierdzający przyjęcie przez kuriera przesyłki z towarem do doręczenia, podpisany przez pracownika magazynu, z którego wydawany jest towar oraz przez kuriera przyjmującego przesyłkę.

Często zdarza się jednak, że po dokonaniu WDT na rzecz danego Kontrahenta, Spółka nie posiada oświadczenia tego Kontrahenta potwierdzającego przyjęcie przez niego towarów do miejsca ich przeznaczenia na terytorium innego państwa Unii Europejskiej, nie posiada międzynarodowego listu przewozowego CMR z podpisem tego Kontrahenta, ani nie posiada potwierdzenia doręczenia przesyłki kurierskiej do Kontrahenta.

Zarówno w Wariancie I, w Wariancie II, jak i w Wariancie III Spółka przygotowuje jednak dla Kontrahentów miesięczne zbiorcze zestawienia towarów wysłanych do nich w danym miesiącu określane jako „Potwierdzenie wywozu i dostarczenia towarów własnym środkiem transportu w ramach WDT" (dalej: Zestawienie). Pod pojęciem „własny środek transportu” użytym w nazwie Zestawienia należy rozumieć każdy środek transportu niebędący własnym środkiem Wnioskodawcy, czyli zarówno własny środek transportu Kontrahenta, środek transportu należący do przewoźnika (firmy transportowej), której Kontrahent zlecił transport towarów oraz środek transportu należący do firmy kurierskiej. Zestawienie zawiera w szczególności dane takie jak: nazwa, adres siedziby i numer VAT UE Spółki; nazwa, adres siedziby i numer VAT UE nabywcy (tj. Kontrahenta): adres pod który przewożone są towary, jeśli jest inny niż adres siedziby; specyfikację ładunku, w tym: datę wystawienia faktury, numer faktury, określenie towarów i ich ilości. Ze względu na model biznesowy przyjęty w grupie, w której działa Wnioskodawca zgodnie z przyjętym modelem biznesowym Zestawienia są w pierwszej kolejności wysyłane do spółki-matki Wnioskodawcy zlokalizowanej w Portugalii, a następnie przez pracowników tzw. „back office” spółki-matki do Kontrahentów. Zestawienia wysyłane są w formie elektronicznej w postaci pliku w formacie pdf poprzez wiadomość e-mail, z prośbą o potwierdzenie przez Kontrahenta dostarczenia towarów ujętych w Zestawieniu. Zestawienia są przesyłane do spółki-matki po zakończeniu okresu, którego dotyczą (np. Zestawienie dostaw dokonanych w lutym wysyłane jest po zakończeniu tego miesiąca).

Spółka w odniesieniu do wszystkich trzech ww. Wariantów zamierza wprowadzić zmianę w zakresie potwierdzania dostarczenia do Kontrahenta towarów ujętych w Zestawieniu. Spółka zamierza wprowadzić w ustaleniach z Kontrahentami zasadę zgodnie z którą w przypadku gdy w odpowiedzi na wysłane Zestawienie (wysyłane w dotychczasowej elektronicznej formie pliku w formacie pdf) nie otrzyma od Kontrahenta żadnej informacji zwrotnej w określonym terminie (termin ten będzie przypadał przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy), Spółka będzie uznawała, że Kontrahent tym samym potwierdza, że towary ujęte w danym Zestawieniu zostały przyjęte przez Kontrahenta do miejsca ich przeznaczenia na terytorium innego państwa UE. Po zmianie, w Zestawieniach wysyłanych do Kontrahentów również będzie zawarta informacja, że w przypadku braku otrzymania od Kontrahenta informacji zwrotnej w określonym terminie Spółka będzie uznawała, że Kontrahent tym samym potwierdza, że towary ujęte w danym Zestawieniu zostały przez niego przyjęte do miejsca ich przeznaczenia na terytorium innego państwa UE (dalej: Informacja). Możliwa jest zatem sytuacja, w której Kontrahent nie zgłosi zastrzeżeń do otrzymanego Zestawienia zawierającego Informację i tym samym nie odeśle do Spółki informacji zwrotnej w tym zakresie. Zestawienia zawierające Informację będą przesyłane po zakończeniu okresu, którego dotyczą (np. Zestawienie dostaw dokonanych w lutym wysyłane jest po zakończeniu tego miesiąca). Zestawienia będą przesyłane przez pracowników tzw. „back office” spółki-matki do Kontrahentów w ten sposób, że każdorazowo pracownik Spółki w momencie jego wysyłania będzie otrzymywał do wiadomości treść e-maila z Zestawieniem zawierającym Informację wysłanego do Kontrahenta. Spółka będzie zatem posiadała w swojej dokumentacji korespondencję mailową z Kontrahentem, z której będzie wynikało, że kontrahent otrzymał Zestawienie zawierające Informację.

Po zmianie, zarówno w Wariancie I jak i w Wariancie II, Spółka będzie dysponowała następującymi dokumentami:

fakturą dokumentującą WDT,
listem przewozowym CMR podpisanym przez pracownika magazynu, z którego wydawany jest towar oraz przez osobę przyjmującą towar do transportu (przedstawiciela Kontrahenta w przypadku transportu towaru własnym środkiem transportu Kontrahenta albo przedstawiciela przewoźnika w przypadku transportu przez firmę transportową działającą na zlecenie Kontrahenta),
Zestawieniem zawierającym Informację,
korespondencją mailową potwierdzającą wysłanie do Kontrahenta Zestawienia zawierającego Informację,
wygenerowanym z systemu bankowego dokumentem potwierdzającym zapłatę za towar.

Natomiast w Wariancie III, Spółka będzie dysponowała następującymi dokumentami:

fakturą dokumentującą WDT,
listem przewozowym wydanym przez firmę kurierską potwierdzającym przyjęcie przez kuriera przesyłki z towarem do doręczenia podpisanym przez pracownika magazynu, z którego wydawany jest towar oraz przez kuriera przyjmującego przesyłkę,
Zestawieniem zawierającym Informację,
korespondencją mailową potwierdzającą wysłanie do Kontrahenta Zestawienia zawierającego Informację,
wygenerowanym z systemu bankowego dokumentem potwierdzającym zapłatę za towar.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy po dokonaniu zmiany przedstawionej w opisie zdarzenia przyszłego wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów na rzecz Kontrahentów udokumentowane przy pomocy dokumentów wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego, zarówno w Wariancie I, w Wariancie II jak i w Wariancie III, będą mogły być opodatkowane 0% stawką VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, po dokonaniu zmiany przedstawionej w opisie zdarzenia przyszłego wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów na rzecz Kontrahentów udokumentowane przy pomocy dokumentów wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego, zarówno w Wariancie I, w Wariancie II, jak i w Wariancie III, będą mogły być opodatkowane 0% stawką VAT.

Uzasadnienie stanowiska

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2021 r., poz. 685 ze zmianami; dalej: Ustawa VAT) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlega wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 Ustawy VAT przez wewnątrzwspólnotowa dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5 rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu (art. 13 ust. 2 Ustawy VAT).

Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7 (art. 13 ust. 6 Ustawy VAT).

Zgodnie z art. 41 ust. 3 Ustawy VAT w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%. z zastrzeżeniem art. 42.

Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, który nabywca podał podatnikowi;
podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE (art. 42 ust. 1 Ustawy VAT).

Od 1 lipca 2020 r. do Ustawy VAT został dodany warunek, od którego uzależnione jest zastosowanie stawki 0% dla WDT. Zgodnie bowiem z art. 42 ust. 1a Ustawy VAT stawka podatku, o której mowa w ust. 1, nie ma zastosowania, jeżeli:

podatnik nie dopełnił obowiązku, o którym mowa w art. 100 ust. 1 pkt 1 lub ust. 3 pkt 1, lub
złożona informacja podsumowująca nie zawiera prawidłowych danych dotyczących wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów zgodnie z wymogami, o których mowa w art. 100 ust. 8

– chyba że podatnik należycie na piśmie wyjaśnił uchybienie naczelnikowi urzędu skarbowego.

Warunek opisany w art. 42 ust. 1a Ustawy VAT wiąże się z obowiązkiem złożenia prawidłowej informacji podsumowującej VAT- UE w wymaganym terminie. Zgodnie bowiem z art. 100 ust. 1 pkt 1 Ustawy VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów w rozumieniu art. 13 ust. 1 i 3, do których ma zastosowanie art. 42 ust. 1, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej.

Jak stanowi zaś art. 100 ust. 3 pkt 1 Ustawy VAT informacje podsumowujące składa się za okresy miesięczne, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu dokonania transakcji, o których mowa w ust. 1 pkt 1-4.

Należy przy tym zaznaczyć, że stosowanie 0% stawki VAT dla WDT nie powinno być postrzegane jako wyjątek od reguły, lecz jako reguła, od której wyjątkiem jest stosowanie stawki krajowej. Jak bowiem zauważył Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w prawomocnym wyroku z dnia 16 stycznia 2012 r. (III SA/Wa 1220/11): „dokonanie dostaw skutkować powinno stawką podatkową 0%. która – wbrew stanowisku Organów – w ramach WDT nie jest żadną stawką preferencyjną, lecz jedyną i podstawową. Art. 42 ust. 3-5 oraz ust. 11 ustawy nie ma natomiast na celu przede wszystkim zapobieganie oszustwom podatkowym poprzez zwolnienie z opodatkowania transakcji de facto krajowych, lecz głównie zapewnienie rzeczywistej neutralności ekonomicznej podatku i wyeliminowanie podwójnego opodatkowania”. W związku z tym, wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów powinny być co do zasady opodatkowane stawką 0% VAT, a nie stawką krajową.

W sytuacji przedstawionej w niniejszym wniosku, warunki wskazane w art. 42 ust. 1 pkt 1 i 3 Ustawy VAT w odniesieniu do Wnioskodawcy są i będą spełnione. Jednocześnie nie występują i nie wystąpią przesłanki negatywne, wynikające z art. 42 ust. 1a Ustawy VAT, nie dające prawa do zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 0% dla WDT. Jak bowiem wskazano w opisie zdarzenia przyszłego:

Spółka dokonuje i będzie dokonywać dostaw na rzecz Kontrahentów posiadających właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla Kontrahenta i Kontrahent podaje ten numer Spółce,
Spółka składając deklarację podatkową, w której wykazuje dostawy towarów dla Kontrahentów, jest i będzie zarejestrowana jako podatnik VAT UE,
Spółka wykazuje i będzie wykazywać dokonywane przez siebie WDT w informacjach podsumowujących VAT-UE.

Zatem Spółka wypełnia opisane powyżej warunki zastosowania stawki 0% VAT dla WDT. Tym samym, warunkiem jaki powinien podlegać analizie w celu stwierdzenia, czy Spółce będzie przysługiwało prawo do zastosowania 0% stawki VAT w przypadku dokonywanych WDT, jest posiadanie przez nią dokumentacji potwierdzającej, że towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Odnosząc się do tej kwestii w pierwszej kolejności należy zauważyć, że 1 stycznia 2020 r. weszły w życie przepisy rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2018/1912 z dnia 4 grudnia 2018 r. zmieniającego rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 282/2011 w odniesieniu do niektórych zwolnień związanych z transakcjami wewnątrzwspólnotowymi (Dz. Urz. UE L Nr 311/10; dalej: Rozporządzenie 2018/1912). Rozporządzenie to ma zasięg ogólny, wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Rozporządzenie 2018/1912 wprowadziło do rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 2011 77/1; dalej: Rozporządzenie Wykonawcze) art. 45a. Zgodnie z ustępem 1 tego artykułu do celów stosowania zwolnień ustanowionych w art. 138 dyrektywy 2006/112/WE domniemywa się, że towary zostały wysłane lub przetransportowane z państwa członkowskiego do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza jego terytorium, ale na terytorium Wspólnoty, w którymkolwiek z następujących przypadków:

sprzedawca wskazuje, że towary zostały wysłane lub przetransportowane przez niego lub przez osobę trzecią działającą na jego rzecz, oraz sprzedawca jest w posiadaniu co najmniej dwóch niebędących ze sobą w sprzeczności dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy, albo sprzedawca jest w posiadaniu jakichkolwiek pojedynczych dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), wraz z jakimikolwiek pojedynczymi niebędącymi ze sobą w sprzeczności dowodami, o których mowa w ust. 3 lit. b), potwierdzających wysyłkę lub transport, które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy;
sprzedawca jest w posiadaniu następujących dokumentów:
- pisemnego oświadczenia nabywcy potwierdzającego, że towary zostały wysłane lub przetransportowane przez nabywcę lub przez osobę trzecią działającą na rzecz nabywcy, oraz wskazującego państwo członkowskie przeznaczenia towarów; takie pisemne oświadczenie określa: datę wystawienia; nazwę lub imię i nazwisko oraz adres nabywcy; ilość i rodzaj towarów; datę i miejsce przybycia towarów; w przypadku dostawy środków transportu, numer identyfikacyjny środków transportu; oraz identyfikację osoby przyjmującej towary na rzecz nabywcy; oraz
- co najmniej dwóch niebędących ze sobą w sprzeczności dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i nabywcy, lub jakichkolwiek pojedynczych dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), wraz z jakimikolwiek pojedynczymi niebędącymi ze sobą w sprzeczności dowodami, o których mowa w ust. 3 lit. b), potwierdzających transport lub wysyłkę, które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy.

Nabywca dostarcza sprzedawcy pisemne oświadczenie, o którym mowa w lit. b) ppkt (i), do dziesiątego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła dostawa.

Organ podatkowy może obalić domniemanie przyjęte na podstawie ust. 1 (art. 45a ust. 2 Rozporządzenia Wykonawczego).

Zgodnie z art. 45a ust. 3 Rozporządzenia Wykonawczego do celów ust. 1 następujące dokumenty są akceptowane jako dowód wysyłki lub transportu:

dokumenty odnoszące się do wysyłki lub transportu towarów, takie jak podpisany list przewozowy CMR, konosament, faktura za towarowy przewóz lotniczy lub faktura od przewoźnika towarów;
następujące dokumenty
- polisa ubezpieczeniowa w odniesieniu do wysyłki lub transportu towarów lub dokumenty bankowe potwierdzające zapłatę za wysyłkę lub transport towarów;
- dokumenty urzędowe wydane przez organ władzy publicznej, na przykład notariusza, potwierdzające przybycie towarów do państwa członkowskiego przeznaczenia;
- poświadczenie odbioru wystawione przez prowadzącego magazyn w państwie członkowskim przeznaczenia, potwierdzające składowanie towarów w tym państwie członkowskim.

Jednocześnie jednak nie zostały uchylone przepisy Ustawy VAT dotyczące dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki 0% dla WDT. Oznacza to, że od dnia 1 stycznia 2020 r. w polskim porządku prawnym obowiązują dwie regulacje mogące być podstawą gromadzenia dokumentacji w celu zastosowania stawki 0% VAT dla WDT – tj. przepisy Ustawy VAT oraz art. 45a Rozporządzenia Wykonawczego.

Tak więc, zdaniem Spółki, w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2020 r. Spółka nadal jest uprawniona do gromadzenia dokumentacji uprawniającej do stosowania stawki 0% VAT dla WDT w oparciu o przepisy Ustawy VAT. Zawarte w Rozporządzeniu regulacje dotyczące dokumentacji WDT ustanawiają bowiem jedynie wzruszalne domniemanie, zgodnie z którym w przypadku zgromadzenia określonej dokumentacji uważa się, że doszło do przemieszczenia towarów między krajami UE, co związane jest z prawem do zastosowania stawki 0% z tytułu WDT. Brak dokumentacji określonej w art. 45a Rozporządzenia Wykonawczego nie oznacza automatycznego wyłączenia prawa do zastosowania stawki 0% do WDT. Oznacza to jedynie tyle, że nie znajdzie zastosowania ww. domniemanie. Spółka nadal może, na podstawie obowiązujących przepisów Ustawy VAT, w inny sposób udowodnić, że towary zostały dostarczone do nabywcy w innym państwie członkowskim i w konsekwencji zastosować stawkę 0% dla WDT.

Potwierdzają to objaśnienia podatkowe z dnia 17 grudnia 2020 r. w sprawie dokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów dla celów podatku od towarów i usług, w których stwierdzono: „Niespełnienie przez podatnika warunków domniemania wprowadzonych w art. 45a ust. 1 Rozporządzenia 282/2011 nie oznacza jednocześnie, że zostanie on pozbawiony możliwości zastosowania stawki 0% z tytułu dokonanej WDT. W takiej sytuacji podatnik, będzie musiał udowodnić zgodnie z obowiązującymi przepisami ustawy o VAT (art. 42 ust. 3-5 i 11). że warunek zastosowania stawki 0% polegający na tym, aby towary zostały dostarczone do nabywcy w innym państwie członkowskim, został przez niego spełniony. Innymi słowy, jeżeli podatnik nie spełni warunków określonych w art. 45a ust. 1 lit. a) lub b) Rozporządzenia 282/2011 i domniemanie nie znajdzie zastosowania, sytuacja podatnika pozostaje taka sama jak przed wejściem w życie art. 45a Rozporządzenia 282/2011. Powyższe znajduje oparcie także w wydanych przez Komisję Europejską notach wyjaśniających do ww. przepisów, w których podkreślone m.in., że niespełnienie warunków określonych w Rozporządzeniu 282/2011, nie oznacza, że zwolnienie określone w art. 138 Dyrektywy VAT (stawka 0% z tytułu WDT) nie będzie miało zastosowania. W takim przypadku dostawca jest obowiązany udowodnić, zgodnie z wymogami organów podatkowych, że warunki zwolnienia określone w art. 138 Dyrektywy VAT są spełnione. Podsumowując, od 1 stycznia 2020 r z uwagi na ujednolicenie zasad dokumentowania WDT na obszarze całej Unii Europejskiej, podatnik może posługiwać się dokumentami określonymi w art. 45a Rozporządzenia 282/2011 i w tym zakresie korzystać z domniemania przewidzianego w tym przepisie Powyższe nie jest jednak obowiązkiem podatnika, co oznacza, że w celu skorzystania ze zwolnienia (stawki 0%) z tytułu WDT podatnik nie jest bezwzględnie zobowiązany do gromadzenia wszystkich dokumentów zgodnie z warunkami wskazanymi w art. 45a ust. 1 Rozporządzenia 282/2011. W celu zastosowania zwolnienia (stawki 0%) dla WDT, podatnik nadal może udowodnić zgodnie z art. 42 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 42 ust. 3-5 i 11 ustawy o VAT, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, na zasadach i na podstawie dowodów wskazanych w tych przepisach”.

Powyższe potwierdzają również interpretacje Dyrektora KIS z dnia 8 lutego 2021 r. nr 0113-KDIPT1-2.4012.820.2020.4.KT, z dnia 12 stycznia 2021 r. nr 0113-KDIPT1-2.4012.706.2020.2.KW, z dnia 25 września 2020 r. nr 0112-KDIL1- 3.4012.336.2020.1.JK, z dnia 15 czerwca 2020 r. nr 0114-KDIP1-2.4012.161.2020.1.RD. z dnia 29 kwietnia 2020 r. nr 0111- KDIB3-3.4012.50.2020.1.PJ, z dnia 20 marca 2020 r. nr 0114-KDIP1-2.4012.9.2020.1.PC, z dnia 12 lutego 2020 r. nr 0112- KDIL1-3.4012.522.2019.1.AKR.

Odnosząc się więc do przepisów Ustawy VAT należy zauważyć, że zgodnie z art. 42 ust. 3 pkt 1 i 3 Ustawy VAT dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,

– z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

W przypadku wywozu towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów bezpośrednio przez podatnika dokonującego takiej dostawy lub przez ich nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy, podatnik oprócz dokumentu, o którym mowa w ust. 3 pkt 3, powinien posiadać dokument zawierający co najmniej:

imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz nabywcy tych towarów;
adres, pod który są przewożone towary, w przypadku gdy jest inny niż adres siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania nabywcy;
określenie towarów i ich ilości;
potwierdzenie przyjęcia towarów przez nabywcę do miejsca, o którym mowa w pkt 1 lub 2, znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
rodzaj oraz numer rejestracyjny środka transportu, którym są wywożone towary, lub numer lotu – w przypadku gdy towary przewożone są środkami transportu lotniczego (art. 42 ust. 4 Ustawy VAT).

W przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny – dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju (art. 42 ust. 11 Ustawy VAT).

Zgodnie z art. 42 ust. 12 Ustawy VAT jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie został spełniony przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za:

okres kwartalny – podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za ten okres; podatnik wykazuje tę dostawę w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za następny okres rozliczeniowy ze stawką właściwą dla dostawy danego towaru na terytorium kraju, jeżeli przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten następny okres rozliczeniowy nie posiada dowodów, o których mowa w ust. 1 pkt 2;
okres miesięczny – podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za ten okres; podatnik wykazuje tę dostawę w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za kolejny po następnym okresie rozliczeniowym okres rozliczeniowy ze stawką właściwą dla dostawy danego towaru na terytorium kraju, jeżeli przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatnik za ten kolejny po następnym okresie rozliczeniowym okres rozliczeniowy nie posiada dowodów, o których mowa w ust. 1 pkt 2.

Stosownie do art. 42 ust. 12a Ustawy VAT w przypadkach, o których mowa w ust. 12, otrzymanie dowodów, o których mowa w ust. 1 pkt 2, upoważnia podatnika do wykazania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów ze stawką 0% w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za okres rozliczeniowy, w którym dostawa została dokonana, i dokonania korekty deklaracji podatkowej oraz odpowiednio informacji podsumowującej, o której mowa w art. 100 ust. 1.

W art. 42 ust. 3 Ustawy VAT został określony podstawowy katalog dokumentów, potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 Ustawy VAT. Nie oznacza to jednak, że dla potwierdzenia tej okoliczności wymagane jest łączne posiadanie wszystkich typów dokumentów wymienionych w powyższych przepisach, o ile posiadane dokumenty jednoznacznie potwierdzają dostarczenie nabywcy towarów na terytorium innego państwa członkowskiego. Należy również zauważyć, że katalog dokumentów „uzupełniających” określony w art. 42 ust. 11 Ustawy VAT ma charakter otwarty (użycie sformułowania „w szczególności”), co oznacza, że fakt dostarczenia towarów do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju może być potwierdzany również innymi dokumentami niewskazanymi wprost w tym przepisie.

Potwierdza to uchwała składu 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 października 2010 r. (I FPS 1/10), zgodnie z którą: „W świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54. Poz. 535 ze zm.) dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm. ), o ile łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju”. W uzasadnieniu tej uchwały NSA stwierdził, że „samo brzmienie art. 42 ust. 3 i 4 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy (...). Przenosząc to zagadnienie na grunt unormowania art. 42 ust. 3, 4 i 11 u.p.t.u. stwierdzić należy, że wprawdzie w przepisach art. 42 ust. 3 i 4 ma miejsce ustawowe określenie dokumentów dowodzących, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, lecz z uwagi na treść art. 42 ust. 11, pozwalającego na dowodzenie tej okoliczności również innymi – nie tylko wymienionymi w tym przepisie – dowodami, ustawowy katalog dowodowy określony w ust. 3 i 4, nie może być uznany za zamknięty, a tym samym nie wyłącza w tym zakresie stosowania normy art. 180 § 1 O.p., zwłaszcza w sytuacji braku jednoznacznego unormowania formy i trybu pozyskiwania na dokumentach określonych w art. 42. ust. 3 pkt 1 i ust. 4 ustawy, potwierdzenia dostarczenia towarów do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju (Polski). (...) Wynika z tego, że już przy uwzględnieniu dokładnej analizy gramatycznej powyższych przepisów można stwierdzić, że dowody, o których mowa w art. 42 ust. 3 i 4 u.p.t.u., nie mają charakteru bezwzględnie obligatoryjnych, lecz jedynie dowodów względnie obowiązkowych, co oznacza, że podatnik powinien co do zasady nimi dysponować, lecz w przypadku ich braku lub braku pewnych danych na dokumentach wymaganych tymi przepisami – co czyni je niepełnowartościowymi dowodami w zakresie wykazania dowodzonej okoliczności – może ona zostać udowodniona również innymi dowodami, określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Zastrzec jednak przy tym należy, że z uwagi na treść tego przepisu, udowodnienie okoliczności, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju (Polski), może nastąpić «w szczególności» enumeratywnie wymienionymi w tej normie dokumentami oraz – na podstawie art. 180 § 1 O.p. – innymi dowodami, mającymi jednak formę dokumentów. Ustawowe bowiem określenie w art. 42 ust. 3, 4 i 11 u.p.t.u. dowodów, którymi można udowadniać przesłankę określoną w ust. 2 pkt 1 tego artykułu, upoważniającą do stosowania w przypadku WDT stawki 0% podatku, wskazuje jednoznacznie, że katalog ten został zawężony do dowodów mających jedynie formę dokumentów. (...) Niniejszym orzeczeniem Naczelny Sąd Administracyjny, opowiadając się za otwartym katalogiem dowodów, którymi można udowadniać przesłankę z art. 42 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u., czyli że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, nie przesądza w żaden sposób, jakimi dowodami w formie dokumentów – oprócz wymienionych enumeratywnie w art. 42 ust. 3, 4 i 11 ustawy – podatnik może wykazywać tę przesłankę, gdyż każdorazowo zależy to od konkretnych okoliczności sprawy”.

W przedstawionej uchwale NSA zaprezentował więc stanowisko, że podatnik posiada pewną swobodę w doborze dokumentów, którymi może udowodnić realizację transakcji WDT. Dokumenty takie muszą jednak łącznie potwierdzać fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem WDT do nabywcy, znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

W związku z powyższym Spółka stoi na stanowisku, że dla zastosowania stawki 0% VAT z tytułu WDT, nie jest konieczne posiadanie wszystkich dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 3 Ustawy VAT, a jedynie posiadanie jednego z dowodów wskazanych w tym przepisie razem z innymi dokumentami wymienionymi w art. 42 ust. 11 Ustawy VAT (bądź też innymi dowodami w formie dokumentów, niewymienionymi w tym przepisie), które łącznie potwierdzą fakt wywiezienia z terytorium kraju i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Jednym z dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 3 Ustawy VAT jest specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku. W ocenie Wnioskodawcy specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku nie musi być jednak przez podatnika sporządzana oddzielnie. Rolę takiego dokumentu może pełnić faktura, jeżeli zawiera treść wypełniającą znamiona specyfikacji i umożliwia identyfikację towaru będącego przedmiotem dostawy. Zarówno organy podatkowe, jak i sądy administracyjne dopuszczają możliwość zamieszczania specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku w fakturze dokumentującej WDT. Potwierdza to m.in. wyrok NSA z dnia 9 grudnia 2009 r. (I FSK 1388/08), w którym stwierdzono: „nie wydaje się by podatnik był zmuszony do posiadania w swej dokumentacji odrębnej specyfikacji dostarczanych w ramach WDT towarów, jeśli specyfikacja taka została zawarta w fakturze VAT. (…) dla udowodnienia faktu wywozu towarów objętych dostawą za granicę, istotne znaczenie ma treść wymienionych w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT dokumentów, a nie ich liczba Innymi słowy nie budzi wątpliwości, że w celu wykazania faktu dokonania wywozu towarów za granicę, możliwe jest posłużenie się przez podatników dokumentem, który będzie jednocześnie pełnić kilka funkcji dowodowych. ( ) Rację należy przyznać Sądowi pierwszej instancji również w zakresie w jakim stwierdza, że specyfikacja nie jest żadnym konkretnym dokumentem, a jedynie pewnego rodzaju wyliczeniem, które w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego podatnik może sporządzić zarówno na odrębnym dokumencie jak i w ramach wystawionej faktury, z podkreśleniem, że zarówno w jednym, jak i w drugim przypadku chodzi o osiągnięcie celu jakim jest możliwości identyfikacji towaru będącego przedmiotem dostawy”.

Stanowisko tożsame z powyższym zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 9 czerwca 2014 r. nr ILPP4/443-117/14-2/BA oraz Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 25 kwietnia 2018 r. nr 0114-KDIP1-2.4012.250.2018.1.WH. W drugiej z wymienionych interpretacji organ podatkowy uznał za prawidłowe stanowisko podatnika, zgodnie z którym: „Jeżeli na fakturze wskazano dane, jakie powinna zawierać specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku (tj. m.in. nazwę i ilość towarów), faktura taka w istocie stanowi specyfikację poszczególnych sztuk ładunku. Zdaniem Spółki, posiadanie w takim przypadku odrębnej od faktury specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku nie jest konieczne do zastosowania 0% VAT w przypadku WDT”.

W ocenie Wnioskodawcy faktura dokumentująca WDT wystawiana przez Spółkę spełnia wymogi uznania jej za specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, ponieważ zawiera dane takie jak: dane nabywcy oraz sprzedawcy, specyfikację towarów (nazwa towaru, jednostka miary, ilość, waga, cena), miejsce załadunku, datę wysyłki, miejsce rozładunku, numer rejestracyjny środka transportu. Tak więc Wnioskodawca każdorazowo będzie posiadał jeden z dokumentów podstawowych wskazanych w art. 42 ust. 3 Ustawy VAT, tj. wskazaną w punkcie 3 tego przepisu specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, która jest ujęta w fakturze.

Ponadto Spółka będzie gromadziła dodatkową dokumentację, która łącznie z tym dokumentem podstawowym jednoznacznie będzie potwierdzała, że towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z terytorium Polski i dostarczone na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE. Taką dokumentacją będzie korespondencja mailowa z Kontrahentem, w ramach której Wnioskodawca, za pośrednictwem pracowników tzw. „back office” spółki-matki, będzie przesyłał Kontrahentom Zestawienia zawierające Informację, przy pomocy których Kontrahenci będą potwierdzali – w drodze tzw. milczącej akceptacji – fakt dostarczenia towarów do ich miejsca przeznaczenia w innym niż Polska kraju UE, ujętych w fakturach wymienionych w tym Zestawieniu zawierającym Informację.

W tym miejscu Wnioskodawca – kierując się powołaną uchwałą NSA z dnia 11 października 2010 r. (I FPS 1/10) – podkreśla, że nieposiadanie dokumentu przewozowego, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 Ustawy VAT, przy jednoczesnym posiadaniu dokumentu wskazanego w art. 42 ust. 3 pkt 3 i gromadzeniu dokumentacji dodatkowej, o której mowa w art. 42 ust. 11 Ustawy VAT – jeżeli łącznie i jednoznacznie potwierdzają one dostawę towarów do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego – nie pozbawia Spółki prawa do zastosowania stawki 0% VAT.

Należy również podkreślić, że przepisy Ustawy VAT nie uzależniają zastosowania stawki 0% od posiadania oryginałów dokumentów w formie papierowej. Skoro przepisy nie stanowią
o ich formie, stąd można wnioskować, że każda forma jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów została uprawdopodobniona. W dobie szeroko rozwiniętych technik komunikacji nie ma podstaw, aby odmawiać mocy dowodowej dokumentowi sporządzonemu i przesłanemu w formie elektronicznej. Jeżeli zatem jest to dokument udostępniony w formie elektronicznej, e-mail, ksero, skan lub faks dokumentu, niebudzący wątpliwości co do jego autentyczności, może on stanowić dowód, o którym mowa w powołanych przepisach Ustawy VAT. Takie stanowisko jest powszechnie akceptowane przez organy podatkowe. Tytułem przykładu Wnioskodawca wskazuje, że przedstawiono je m.in. w interpretacjach Dyrektora KIS z dnia 8 lutego 2021 r. nr 0113-KDIPT1-2.4012.820.2020.4.KT, z dnia 12 stycznia 2021 r. nr 0113-KDIPT1-2.4012.706.2020.2.KW, z dnia 25 września 2020 r. nr 0112-KDIL1- 3.4012.336.2020.1.JK, z dnia 20 marca 2020 r. nr 0114-KDIP1-2.4012.9.2020.1.PC. Tym samym, zdaniem Spółki, dopuszczalne jest, aby niektóre dokumenty miały formę elektroniczną, bądź też były przesyłane w formie elektronicznej, np. w formie skanu przesłanego poprzez e-mail.

W ocenie Spółki gromadzone przez nią dokumenty będą potwierdzały w sposób jednoznaczny, że towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z terytorium Polski i dostarczone do Kontrahenta na terytorium innego państwa członkowskiego UE.

Spółka każdorazowo będzie posiadała następujące dokumenty:

fakturę zawierającą specyfikację poszczególnych sztuk ładunku,
Zestawienie zawierające Informację, list przewozowy CMR podpisany przez pracownika magazynu, z którego wydawany jest towar oraz przez osobę przyjmującą towar do transportu (w przypadku transportu towaru własnym środkiem transportu Kontrahenta lub przez firmę transportową, której Kontrahent zlecił transport towarów) albo list przewozowy wydany przez firmę kurierską podpisany przez pracownika magazynu, z którego wydawany jest towar oraz przez kuriera przyjmującego przesyłkę,
korespondencją mailową potwierdzającą wysłanie do Kontrahenta Zestawienia zawierającego Informację,
wygenerowany z systemu bankowego dokument potwierdzający zapłatę za towar.

Co istotne – wskazane powyżej dokumenty będą ze sobą ściśle powiązane. Jak zostało wykazane powyżej, Zestawienie zwierające Informację będzie bowiem identyfikowało w sposób szczegółowy faktury, które zostały wystawione przez Wnioskodawcę w celu udokumentowania przeprowadzonych transakcji. Mając na uwadze powyższe okoliczności, w ocenie Wnioskodawcy, powyższe dokumenty niewątpliwie wskazują jakie towary były przedmiotem dokonanych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów. Zgromadzona dokumentacja – zdaniem Spółki – w ujęciu kompleksowym jednoznacznie potwierdza że towary wydane z miejsca znajdującego się na terytorium Polski oraz towary dostarczone do ich miejsca przeznaczenia znajdującego się na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE to te same towary wymienione szczegółowo na fakturze.

Jednocześnie Wnioskodawca uważa, że bez znaczenia w tym zakresie pozostaje fakt, że w opisanym w zdarzeniu przyszłym Kontrahent nie będzie odsyłał do Spółki informacji zwrotnej dotyczącej otrzymanego Zestawienia zawierającego Informację. Z ustaleń stron (potwierdzonych dodatkowo Informacją zawartą w Zestawieniu) będzie bowiem wynikało, że w przypadku braku otrzymania od Kontrahenta informacji zwrotnej w określonym terminie Spółka będzie uznawała, że Kontrahent tym samym potwierdza, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego UE innego niż Polska (ma miejsce zatem tzw. milcząca akceptacja faktu dostarczenia towarów). Brak odpowiedzi na przesłanie Zestawienia zawierającego Informację będzie miał taki sam skutek jak odesłanie do Spółki potwierdzenia otrzymania towarów ujętych w tym Zestawieniu. Takie Zestawienie zawierające Informację ma w ocenie Spółki jednakową moc dowodową, co takie, którego otrzymanie zostałoby potwierdzone przez Kontrahenta. Należy bowiem wskazać, że ustalony przez strony sposób komunikacji każdorazowo będzie dawał Kontrahentowi możliwość dokonania szczegółowej weryfikacji danych zawartych w Zestawieniu zawierającym Informację oraz przedstawienie ewentualnych uwag co do jego treści. Nie ulega natomiast wątpliwości, że każdy racjonalny przedsiębiorca zgłosiłby Spółce wszelkie zauważone braki w towarach mających być przedmiotem dostaw dokonywanych na jego rzecz udokumentowanych fakturami dostarczonymi Kontrahentowi.

Należy w tym miejscu również podkreślić, że niezgłoszenie przez Kontrahenta zastrzeżeń może być w ocenie Spółki postrzegane jako jego oświadczenie woli – zgodne z ustaleniami Stron oraz z Informacją zawartą w Zestawieniu. Jak wskazują bowiem przedstawiciele doktryny prawa cywilnego „bierne zachowanie podmiotu prawa cywilnego, brak jego aktywności (nazywany w doktrynie milczeniem) może być sposobem złożenia oświadczenia woli, jeżeli istnieją reguły znaczeniowe wiążące z nim sens w postaci woli wywołania skutku prawnego” (P. Machnikowski [w:] Kodeks Cywilny. Komentarz, red. E. Gniewek, P. Machnikowski. Legalis 2019). Taką formę złożenia oświadczenia woli dopuszcza uregulowanie przepisu art. 682 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740 ze zmianami; dalej: KC), zgodnie z którym jeżeli przedsiębiorca otrzymał od osoby, z którą pozostaje w stałych stosunkach gospodarczych, ofertę zawarcia umowy w ramach swej działalności, brak niezwłocznej odpowiedzi poczytuje się za przyjęcie oferty. Spółka podkreśla, że w analizowanym przypadku – zgodnie z ustaleniami stron – brak odpowiedzi na przesłane Zestawienie zawierające Informację w określonym terminie oznacza jego akceptację i potwierdzenie dostarczenia do Kontrahenta określonych w nim towarów. W konsekwencji, powyższy dokument, zdaniem Spółki, jednoznacznie poświadcza fakt otrzymania towarów przez Kontrahenta.

Pogląd ten jest również aprobowany w najnowszych interpretacjach indywidualnych wydawanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej. Przykładowo w interpretacji indywidualnej z dnia 23 grudnia 2020 r. nr 0113-KDIPT1- 2.4012.727.2020.2.KW Dyrektor KIS potwierdził stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym: „bez znaczenia w tym zakresie pozostaje fakt, że w opisanym w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym Przypadku 2 Nabywca nie odsyła do Spółki informacji zwrotnej dotyczącej otrzymanego Zestawienia z ustnych ustaleń Stron (potwierdzonymi dodatkowo informacją zawartą w Zestawieniu) wynika bowiem, że w przypadku braku odpowiedzi Nabywcy w uzgodnionym przez Strony terminie, uznaje się, że Nabywca potwierdza, iż towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego UE innego niż Polska (ma miejsce zatem tzw milcząca akceptacja faktu dostarczenia towarów). Dodatkowo w treści wiadomości e-mail, do której załączane jest Zestawienie, Wnioskodawca wskazuje, że milczenie ze strony Nabywcy oznacza potwierdzenie, że towar został dostarczony. Biorąc pod uwagę powyższe, dokument taki ma w ocenie Spółki jednakową moc dowodową, co Zestawienie faktur, którego otrzymanie zostało potwierdzone przez Nabywcę Należy bowiem wskazać, że ustalony przez Strony sposób komunikacji każdorazowo daje Kontrahentowi możliwość dokonania szczegółowej weryfikacji danych zawartych w tym Zestawieniu oraz przedstawienie ewentualnych uwag co do jego treści Nie ulega natomiast wątpliwości, że każdy racjonalny przedsiębiorca zgłosiłby Spółce wszelkie zauważone braki w towarach mających być przedmiotem dostaw dokonywanych na jego rzecz (udokumentowanych fakturami dostarczonymi Nabywcy). (...) Spółka podkreśla, że w analizowanym przypadku – zgodnie z ustnymi ustaleniami Stron – brak odpowiedzi na przesłane Zestawienie w określonym terminie oznacza jego akceptację. W konsekwencji, powyższy dokument, zdaniem Spółki, jednoznacznie poświadcza fakt otrzymania towarów przez Nabywcę”.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdzają również liczne interpretacje indywidualne. Przykładowo:

w interpretacji indywidualnej Dyrektora KIS z dnia 25 września 2020 r. nr 0112-KDIL1-3.4012.336.2020.1.JK potwierdzono, że: „dokumenty posiadane przez Wnioskodawcę w odniesieniu do dostawy towarów realizowanej przez Wnioskodawcę w Wariantach I, II i III, stanowić będą dowody dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej, które zgodnie z art. 42 ust. 3 i ust. 11 ustawy, łącznie dla każdego z Wariantów będą potwierdzały dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, a w konsekwencji będą upoważniały Wnioskodawcę (przy spełnieniu pozostałych warunków z art. 42 ust. 1 ustawy) do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% w odniesieniu do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów”. W Wariancie III Wnioskodawca wskazał, że będzie posiadał dokumenty takie jak: „kopia faktury zawierająca dane Kontrahenta, dokument «(...)» (zawierający specyfikację poszczególnych sztuk załadunku, dane nadawcy oraz odbiorcy, adres załadunku oraz wysyłki) podpisany wyłącznie przez nadawcę, zbiorcze zestawienie faktur dokumentujących dostawy dokonane na rzecz Kontrahenta w danym okresie – zestawienie to będzie przesyłane Kontrahentowi drogą elektroniczną po zakończeniu okresu, którego dotyczy Zgodnie z ustaleniami z Kontrahentem oraz informacją, która będzie zawarta w przedmiotowym zestawieniu, w przypadku braku dokonania potwierdzenia do 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, którego dotyczy przesłane zestawienie. Spółka będzie uznawała, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego UE innego niż Polska. Możliwa jest zatem sytuacja, w której Kontrahent nie zgłosi zastrzeżeń do otrzymanego zestawienia i tym samym nie odeśle do Spółki informacji zwrotnej w tym zakresie”.
w interpretacji indywidualnej Dyrektora KIS z dnia 15 czerwca 2020 r. nr 0114-KDIP1-2.4012.161.2020.1.RD organ ten uznał, że: „(...) w Przypadku 2b dowody obejmujące: kopię faktury, zawierającej m.in. dane Nabywcy (tj. jego nazwę i adres siedziby) oraz specyfikację poszczególnych sztuk ładunku (w tym nazwę towaru); zbiorcze zestawienia faktur dokumentujących dostawy dokonane na rzecz Nabywcy w danym okresie, które jest przesyłane Nabywcy drogą elektroniczną, po zakończeniu okresu, którego dotyczy (zazwyczaj jest to okres miesięczny, a zestawienie jest przesyłane około 10 dnia następnego miesiąca) i w odniesieniu, do którego zgodnie z ustaleniami z Nabywcą oraz informacją zawartą w przedmiotowym zestawieniu, w przypadku braku dokonania potwierdzenia do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, którego dotyczy przesłane zestawienie, uznaje się. że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska (możliwe są zatem sytuacje, w których Nabywca nie zgłasza zastrzeżeń w odniesieniu do otrzymanego zestawienia i tym samym nie odsyła do Spółki informacji zwrotnej w tym zakresie), – będą uprawniały Wnioskodawcę w przypadku dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, do zastosowania opodatkowania stawką VAT 0% (przy spełnieniu pozostałych warunków z art. 42 ust. 1 ustawy). Będą to dowody o których mowa w art. 42 ust. 3 i ust. 11 ustawy, które (jak wynika z opisu sprawy) łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju”.
w interpretacji indywidualnej Dyrektora KIS z dnia 27 lutego 2020 r. nr 0113-KDIPT1-2.4012.706.2019.2.KT organ ten rozstrzygnął, że: „Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz okoliczności sprawy należy stwierdzić, że dokumenty wymienione przez Wnioskodawcę w poszczególnych Wariantach, tj (...) 3. Wariant C: kopii faktury, specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku oraz zbiorczego zestawienia faktur dokumentujących dostawy dokonane na rzecz Kontrahenta w danym okresie; Zgodnie z ustaleniami z Kontrahentem oraz informacją zawartą w przedmiotowym zestawieniu, w przypadku braku dokonania potwierdzenia do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, którego dotyczy przesłane zestawienie, uznaje się, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska – stanowią dowody dokonania danej dostawy wewnątrzwspólnotowej, które zgodnie z art. 42 ust. 3 i ust. 11 ustawy, łącznie będą potwierdzały dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju i tym samym upoważniają Wnioskodawcę do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% w odniesieniu do tych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów”.
w interpretacji indywidualnej Dyrektora KIS z dnia 6 września 2019 r. nr 0113-KDIPT1-2.4012.420.2019.1.PRP, organ ten zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawcy, zgodnie z którym: „(...) dokumenty wskazane w Wariantach A), B) i C) w opisie zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jednoznacznie potwierdzają, że towary zostały wywiezione z terytorium Polski oraz otrzymane przez Kontrahentów (lub odbiorców ostatecznych w przypadku dostaw łańcuchowych) na terytorium innego państwa członkowskiego. Tym samym nie ulega wątpliwości, iż warunek zastosowania 0% stawki VAT z tytułu dokonanych przez Spółkę dostaw wewnątrzwspólnotowych został w analizowanych przypadkach spełniony i Spółka powinna być uprawniona do zastosowania 0% stawki VAT”. Wnioskodawca w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wskazał, że w wariancie „C” będzie w posiadaniu: „kopii faktury, specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku oraz zbiorczego zestawienia faktur dokumentujących dostawy dokonane na rzecz Kontrahenta w danym okresie; zestawienie to jest przesyłane Kontrahentowi drogą elektroniczną, po zakończeniu okresu, którego dotyczy (zazwyczaj jest to okres miesięczny, a zestawienie jest przesyłane około 10 dnia następnego miesiąca). Zgodnie z ustaleniami z Kontrahentem oraz informacją zawartą w przedmiotowym zestawieniu, w przypadku braku dokonania potwierdzenia do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, którego dotyczy przesłane zestawienie, uznaje się, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska (możliwe są zatem sytuacje, w których Kontrahent nie zgłasza zastrzeżeń w odniesieniu do otrzymanego zestawienia i tym samym nie odsyła do Spółki informacji zwrotnej w tym zakresie)”.
w interpretacji indywidualnej Dyrektora KIS z dnia 2 listopada 2018 r. nr 0112-KDIL1-3.4012.580.2018.1.AK organ ten zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawcy, który uważał, że posiadane przez niego dokumenty: „w sposób jednoznaczny potwierdzają, że towary zostały wywiezione z terytorium Polski oraz dostarczone do Nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego. W konsekwencji nie ulega wątpliwości, iż warunek zastosowania stawki VAT 0% z tytułu dokonanych przez Wnioskodawcę dostaw wewnątrzwspólnotowych został w analizowanym przypadku spełniony i tym samym Spółka powinna być uprawniona do zastosowania dla tych dostaw stawki VAT 0%”. Wnioskodawca w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wskazał, że: „zakres gromadzonej przez Spółkę dokumentacji różni się w zależności od przypadku i obejmuje odpowiednio: II. przypadku 2.: kopię faktury, na której widnieją wskazane w punkcie (i) powyżej dane; specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, na której widnieją wskazane w punkcie (ii) powyżej dane; zbiorcze zestawienie faktur, które dokumentują dokonane na rzecz Nabywcy w okresie, którego dotyczy zestawienie dostawy – przy czym uznaje się, że zestawienie to zostało potwierdzone z uwagi na niezgłoszenie przez Nabywcę zastrzeżeń do jego treści do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, do którego dokument ten się odnosi”.
w interpretacji indywidulanej Dyrektora KIS z dnia 13 czerwca 2017 r. nr 0112-KDIL1-3.4012.94.2017.1.AP organ ten potwierdził prawidłowość stanowiska wnioskodawcy, który twierdził, że: „w przypadku, gdy Nabywcy nie odeślą do Spółki informacji zwrotnej w zakresie informacji znajdujących się w treści zbiorczego zestawienia faktur w ustalonym terminie, Wnioskodawca będzie uznawać, że Nabywca potwierdza tym samym, iż towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska. Będzie to wynikać z indywidualnych ustaleń dokonanych z poszczególnymi Nabywcami oraz z informacji zawartych w przedmiotowym zestawieniu Tym samym potwierdzenie w tym przypadku będzie przybierać formę tzw. milczącej akceptacji. (...) W świetle powyższego, w przypadku gdy Nabywca w ustalonym terminie nie zakwestionuje dostawy towarów opisanych na poszczególnych fakturach i nie wniesie innych uwag/zastrzeżeń do zbiorczego zestawienia faktur przesyłanego drogą elektroniczną do Nabywcy, zestawienie to będzie – łącznie z fakturą – jednoznacznie potwierdzać, iż towary będące przedmiotem dostawy zostały wywiezione z terytorium Polski, a następnie dostarczone do Nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego. Stanowić więc będzie dokument uprawniający Wnioskodawcę do zastosowania stawki 0%”.

Mając na uwadze powyższe. Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie zajętego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...) – art. 7 ust. 1 ustawy.

Jak stanowi art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zgodnie z art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Na podstawie art. 13 ust. 6 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Dla uznania danej czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów musi zaistnieć wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, w wyniku dokonania dostawy tych towarów (przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel).

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie produkcji, tworzenia i sprzedaży (…). Wnioskodawca należy do międzynarodowej grupy.

Możliwe są sytuacje, w których towary będące przedmiotem WDT transportowane są i będą do Kontrahenta:

własnym środkiem transportu Kontrahenta (dalej: Wariant I),
przez firmę transportową, której Kontrahent zlecił transport towarów (dalej: Wariant II),
przez firmę kurierską, której Kontrahent zlecił odbiór towarów w przesyłce od Wnioskodawcy i ich doręczenie do Kontrahenta (dalej: Wariant III).

Zarówno w Wariancie I, w Wariancie II, jak i w Wariancie III Spółka przygotowuje jednak dla Kontrahentów miesięczne zbiorcze zestawienia towarów wysłanych do nich w danym miesiącu określane jako „Potwierdzenie wywozu i dostarczenia towarów własnym środkiem transportu w ramach WDT”. Pod pojęciem „własny środek transportu” użytym w nazwie Zestawienia należy rozumieć każdy środek transportu niebędący własnym środkiem Wnioskodawcy, czyli zarówno własny środek transportu Kontrahenta, środek transportu należący do przewoźnika (firmy transportowej), której Kontrahent zlecił transport towarów oraz środek transportu należący do firmy kurierskiej. Zestawienie zawiera w szczególności dane takie jak: nazwa, adres siedziby i numer VAT UE Spółki; nazwa, adres siedziby i numer VAT UE nabywcy (tj. Kontrahenta): adres pod który przewożone są towary, jeśli jest inny niż adres siedziby; specyfikację ładunku, w tym: datę wystawienia faktury, numer faktury, określenie towarów i ich ilości. Ze względu na model biznesowy przyjęty w grupie, w której działa Wnioskodawca zgodnie z przyjętym modelem biznesowym Zestawienia są w pierwszej kolejności wysyłane do spółki-matki Wnioskodawcy zlokalizowanej w Portugalii, a następnie przez pracowników tzw. „back office” spółki-matki do Kontrahentów. Zestawienia wysyłane są w formie elektronicznej w postaci pliku w formacie pdf poprzez wiadomość e-mail, z prośbą o potwierdzenie przez Kontrahenta dostarczenia towarów ujętych w Zestawieniu. Zestawienia są przesyłane do spółki-matki po zakończeniu okresu, którego dotyczą (np. Zestawienie dostaw dokonanych w lutym wysyłane jest po zakończeniu tego miesiąca).

Po zmianie, zarówno w Wariancie I jak i w Wariancie II, Spółka będzie dysponowała następującymi dokumentami:

fakturą dokumentującą WDT,
listem przewozowym CMR podpisanym przez pracownika magazynu, z którego wydawany jest towar oraz przez osobę przyjmującą towar do transportu (przedstawiciela Kontrahenta w przypadku transportu towaru własnym środkiem transportu Kontrahenta albo przedstawiciela przewoźnika w przypadku transportu przez firmę transportową działającą na zlecenie Kontrahenta),
Zestawieniem zawierającym Informację,
korespondencją mailową potwierdzającą wysłanie do Kontrahenta Zestawienia zawierającego Informację, wygenerowanym z systemu bankowego dokumentem potwierdzającym zapłatę za towar.

Natomiast w Wariancie III, Spółka będzie dysponowała następującymi dokumentami:

fakturą dokumentującą WDT,
listem przewozowym wydanym przez firmę kurierską potwierdzającym przyjęcie przez kuriera przesyłki z towarem do doręczenia podpisanym przez pracownika magazynu, z którego wydawany jest towar oraz przez kuriera przyjmującego przesyłkę,
Zestawieniem zawierającym Informację,
korespondencją mailową potwierdzającą wysłanie do Kontrahenta Zestawienia zawierającego Informację,
wygenerowanym z systemu bankowego dokumentem potwierdzającym zapłatę za towar.

Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie dotyczą wskazania, czy dostawy udokumentowane przy pomocy dokumentów, o których mowa w Wariancie I, II i III (po dokonaniu zmiany opisanej w opisie zdarzenia przyszłego) powinny być opodatkowane 0% stawką podatku VAT.

Wskazać należy, że w kwestii dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów od dnia 1 stycznia 2020 r. zastosowanie mają przepisy rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2018/1912 z dnia 4 grudnia 2018 r. zmieniającego rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 282/2011 w odniesieniu do niektórych zwolnień związanych z transakcjami wewnątrzwspólnotowymi (Dz. Urz. UE L Nr 311 z 7.12.2018, s. 10), zwanego dalej rozporządzeniem 2018/1912. Rozporządzenie 2018/1912 ma zasięg ogólny, wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich. Rozporządzenie 2018/1912 wprowadza m.in. domniemania wzruszalne odnoszące się do dowodów wymaganych do zastosowania zwolnienia z prawem do odliczenia (stawki 0%) z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Zgodnie z treścią art. 45a wprowadzonego rozporządzeniem 2018/1912:

Do celów stosowania zwolnień ustanowionych w art. 138 dyrektywy 2006/112/WE domniemywa się, że towary zostały wysłane lub przetransportowane z państwa członkowskiego do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza jego terytorium, ale na terytorium Wspólnoty, w którymkolwiek z następujących przypadków:
1. sprzedawca wskazuje, że towary zostały wysłane lub przetransportowane przez niego lub przez osobę trzecią działającą na jego rzecz, oraz sprzedawca jest w posiadaniu co najmniej dwóch niebędących ze sobą w sprzeczności dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy, albo sprzedawca jest w posiadaniu jakichkolwiek pojedynczych dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), wraz z jakimikolwiek pojedynczymi niebędącymi ze sobą w sprzeczności dowodami, o których mowa w ust. 3 lit. b), potwierdzających wysyłkę lub transport, które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy;
2. sprzedawca jest w posiadaniu następujących dokumentów:
  1. pisemnego oświadczenia nabywcy potwierdzającego, że towary zostały wysłane lub przetransportowane przez nabywcę lub przez osobę trzecią działającą na rzecz nabywcy, oraz wskazującego państwo członkowskie przeznaczenia towarów; takie pisemne oświadczenie określa: datę wystawienia; nazwę lub imię i nazwisko oraz adres nabywcy; ilość i rodzaj towarów; datę i miejsce przybycia towarów; w przypadku dostawy środków transportu, numer identyfikacyjny środków transportu; oraz identyfikację osoby przyjmującej towary na rzecz nabywcy; oraz
  2. co najmniej dwóch niebędących ze sobą w sprzeczności dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i nabywcy, lub jakichkolwiek pojedynczych dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), wraz z jakimikolwiek pojedynczymi niebędącymi ze sobą w sprzeczności dowodami, o których mowa w ust. 3 lit. b), potwierdzających transport lub wysyłkę, które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy.
Nabywca dostarcza sprzedawcy pisemne oświadczenie, o którym mowa w lit. b) ppkt (i), do dziesiątego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła dostawa.
Organ podatkowy może obalić domniemanie przyjęte na podstawie ust. 1.
Do celów ust. 1 następujące dokumenty są akceptowane jako dowód wysyłki lub transportu:
1. dokumenty odnoszące się do wysyłki lub transportu towarów, takie jak podpisany list przewozowy CMR, konosament, faktura za towarowy przewóz lotniczy lub faktura od przewoźnika towarów;
2. następujące dokumenty:
  1. polisa ubezpieczeniowa w odniesieniu do wysyłki lub transportu towarów lub dokumenty bankowe potwierdzające zapłatę za wysyłkę lub transport towarów;
  2. dokumenty urzędowe wydane przez organ władzy publicznej, na przykład notariusza, potwierdzające przybycie towarów do państwa członkowskiego przeznaczenia;
  3. poświadczenie odbioru wystawione przez prowadzącego magazyn w państwie członkowskim przeznaczenia, potwierdzające składowanie towarów w tym państwie członkowskim.

Jednakże wskazać należy, że niespełnienie warunków wprowadzonych ww. rozporządzeniem nie oznacza, że stawka 0% nie będzie miała zastosowania. W takiej sytuacji dostawca będzie musiał udowodnić w inny sposób, zgodnie z dotychczasowymi przepisami ustawy, że warunki zastosowania stawki 0% zostały spełnione.

Stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast na podstawie art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42 (art. 41 ust. 3 ustawy).

Należy zaznaczyć, że stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Warunki te muszą być spełnione łącznie. Spełnienie pierwszego z nich ma zagwarantować, że czynność zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w kraju odbiorcy i zostanie tam faktycznie opodatkowana, a drugi wskazuje, że istotnie nastąpił wywóz towarów z jednego państwa członkowskiego (z kraju) i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego. Istotą transakcji wewnątrzwspólnotowych jest faktyczne opodatkowanie dostawy towaru w państwie przeznaczenia (do którego towar jest docelowo przemieszczany). Dostawa, która następuje na terytorium państwa dostawcy towarów, jest opodatkowana stawką 0%, a w państwie nabywcy następuje opodatkowanie tej dostawy według stawki podatku tam właściwej. Transakcja opodatkowana w ten sposób ma na celu uniknięcie zakłócania konkurencji, powodowanego podwójnym opodatkowaniem lub brakiem opodatkowania. Jednak zastosowanie stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów uzależnione jest także od zarejestrowania podatnika jako podatnika VAT UE, najpóźniej w momencie składania deklaracji uwzględniającej daną dostawę.

Podstawowe znaczenie dla udokumentowania wywozu towarów w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, realizowanej z udziałem przewoźnika lub spedytora odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy.

Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2 – zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy – są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
(uchylony),
specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,
(uchylony)

– z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Jednak w myśl art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny – dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Należy wskazać, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu dostawy, tj. przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie. Podkreślić należy, że zakwalifikowanie danej transakcji jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy, wymaga czasowego i materialnego związku pomiędzy dostawą danego towaru i jego transportem.

W związku z tym istotne jest to, aby ww. dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego. Ponadto, dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, mają łącznie potwierdzać określony fakt, co oznacza, że zebrane razem mają dać jednoznaczną informację, której wymaga ten przepis.

Brzmienie art. 42 ust. 3 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów, potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Nie oznacza to jednak, że dla potwierdzenia tej okoliczności wymagane jest „łączne” posiadanie wszystkich typów dokumentów wymienionych w powyższych przepisach, o ile posiadane dokumenty jednoznacznie potwierdzają dostarczenie nabywcy towarów na terytorium innego państwa członkowskiego. Przepisy te określają rodzaje dokumentów, których posiadanie gwarantuje podatnikom bezpieczne stosowanie stawki preferencyjnej w dostawach wewnątrzwspólnotowych.

Powyższe rozważania potwierdza uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 października 2010 r., sygn. akt I FPS 1/10, w której Sąd podkreślił, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów jest przede wszystkim jedną z czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, o czym stanowi art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy. Co do zasady, polega ona na wywozie towarów z terytorium kraju (Polski), w wykonaniu czynności określonych w art. 7, czyli dostawy towarów, na terytorium innego państwa członkowskiego, w określonych w ustawie warunkach. Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, przy spełnieniu określonych w ustawie przesłanek, podlega opodatkowaniu według stawki 0% (tzw. wspólnotowe zwolnienie z prawem do odliczenia), co z jednej strony powoduje, że transakcja wywozu towaru z Polski do innego kraju członkowskiego nie jest obciążana podatkiem, a jednocześnie dostawcy pozwala na odzyskanie podatku uiszczonego przy nabyciu tego towaru, co zapewnia realizację zasady neutralności podatku od towarów i usług. Zasada ta obowiązuje jednak tylko wówczas, gdy w wyniku tej transakcji (wywozu) obowiązek naliczenia podatku ciąży na nabywcy towaru (w innym państwie członkowskim), w wyniku wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru (WNT) na terenie jego kraju (zasada opodatkowania w kraju przeznaczenia, konsumpcji). NSA stwierdził, że samo brzmienie art. 42 ust. 3 i 4 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Tym samym, zdaniem Sądu, w świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, o ile łącznie potwierdzają fakt dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Zatem mając na uwadze powołane powyżej przepisy oraz uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego, należy stwierdzić, że dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest na gruncie polskich przepisów, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Podsumowując, dla zastosowania stawki podatku w wysokości 0% podatnik musi posiadać w swojej dokumentacji dowody, które łącznie potwierdzą fakt wywiezienia z terytorium kraju i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Należy wskazać, że przepisy ustawy nie uzależniają zastosowania stawki 0% od posiadania oryginałów dokumentów w formie papierowej. Skoro przepisy nie stanowią o ich formie, stąd można wnioskować, że każda forma jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów została uprawdopodobniona. W dobie szeroko rozwiniętych technik komunikacji nie ma podstaw, aby odmawiać mocy dowodowej dokumentowi sporządzonemu i przesłanemu w formie elektronicznej. Jeżeli zatem jest to dokument udostępniony w formie elektronicznej, e-mail, ksero, skan lub faks dokumentu, niebudzący wątpliwości co do jego autentyczności, może on stanowić dowód, o którym mowa w powołanych przepisach ustawy.

Zatem posiadanie przez dostawcę dokumentów, o których mowa w art. 42 ust. 3 i 11 ustawy będzie uprawniało do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów.

W analizowanej sprawie, Wnioskodawca będzie w posiadaniu następujących dokumentów:

W Wariancie I i II

faktura dokumentującą WDT,
list przewozowy CMR podpisany przez pracownika magazynu z którego wydawany jest towar oraz przez osobę przyjmującą towar do transportu,
wygenerowany z systemu bankowego dokumentu potwierdzającego zapłatę za towar,
zbiorcze zestawienie towarów dokumentujących dostawy dokonane na rzecz Kontrahenta w danym okresie – zestawienie to będzie przesyłane Kontrahentowi drogą elektroniczną po zakończeniu okresu, którego dotyczy. Zgodnie z ustaleniami z Kontrahentem oraz informacją, która będzie zawarta w przedmiotowym zestawieniu, w przypadku nie otrzymania od Kontrahenta żadnej informacji zwrotnej w określonym terminie, Spółka będzie uznawała, że Kontrahent tym samym potwierdza, że towary ujęte w danym Zestawieniu zostały przez niego przyjęte do miejsca ich przeznaczenia na terytorium innego państwa UE. Możliwa jest zatem sytuacja, w której Kontrahent nie zgłosi zastrzeżeń do otrzymanego zestawienia i tym samym nie odeśle do Spółki informacji zwrotnej w tym zakresie.
korespondencją mailową potwierdzającą wysłanie do Kontrahenta Zestawienia zawierającego Informację.

W Wariancie III:

faktura dokumentującą WDT
list przewozowy wydawany przez firmę kurierską, potwierdzający przyjęcie przez kuriera przesyłki z towarem do doręczenia, podpisany przez pracownika magazynu, z którego wydawany jest towar oraz przez kuriera przyjmującego przesyłkę,
wygenerowany z systemu bankowego dokumentu potwierdzającego zapłatę za towar,
zbiorcze zestawienie towarów dokumentujących dostawy dokonane na rzecz Kontrahenta w danym okresie – zestawienie to będzie przesyłane Kontrahentowi drogą elektroniczną po zakończeniu okresu, którego dotyczy. Zgodnie z ustaleniami z Kontrahentem oraz informacją, która będzie zawarta w przedmiotowym zestawieniu, w przypadku nie otrzymania od Kontrahenta żadnej informacji zwrotnej w określonym terminie, Spółka będzie uznawała, że Kontrahent tym samym potwierdza, że towary ujęte w danym Zestawieniu zostały przez niego przyjęte do miejsca ich przeznaczenia na terytorium innego państwa UE. Możliwa jest zatem sytuacja, w której Kontrahent nie zgłosi zastrzeżeń do otrzymanego zestawienia i tym samym nie odeśle do Spółki informacji zwrotnej w tym zakresie.
korespondencją mailową potwierdzającą wysłanie do Kontrahenta Zestawienia zawierającego Informację.

Uwzględniając powołane przepisy prawa oraz okoliczności sprawy należy stwierdzić, że dokumenty posiadane przez Wnioskodawcę w odniesieniu do dostawy towarów realizowanej przez Wnioskodawcę w Wariantach I, II i III, stanowić będą dowody dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej, które zgodnie z art. 42 ust. 3 i ust. 11 ustawy, łącznie dla każdego z Wariantów będą potwierdzały dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, a w konsekwencji będą upoważniały Wnioskodawcę (przy spełnieniu pozostałych warunków z art. 42 ust. 1 ustawy) do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% w odniesieniu do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Podsumowując należy stwierdzić, że Wnioskodawca (po dokonaniu zmiany w zakresie potwierdzania dostarczenia do Kontrahenta towarów ujętych w Zestawieniu) dokonując wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy, posiadając wskazane w Wariancie I, Wariancie II oraz Wariancie III dokumenty (przy spełnieniu pozostałych warunków z art. 42 ust. 1 ustawy) będzie uprawniony do stosowania stawki podatku w wysokości 0%.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto Organ zastrzega, że rozstrzygnięcie czy dokumenty, którymi dysponuje/będzie dysponować podatnik rzeczywiście potwierdzają dokonanie wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów może być stwierdzone ostatecznie jedynie w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej, przeprowadzonej przez właściwy organ podatkowy, a nie w postępowaniu dotyczącym wydania interpretacji indywidualnej.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku wyroków sądów, tutejszy organ wyjaśnia, że powołane wyroki są rozstrzygnięciami w indywidualnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych i tylko do nich się zawężają. Zatem, wskazane we wniosku wyroki sądów nie mają wpływu na podjęte w niniejszej interpretacji rozstrzygnięcie.

W analogiczny sposób tutejszy organ odnosi się do powołanych przez Spółkę interpretacji, gdyż zostały one wydane w indywidualnych sprawach, w których indywidualnie oceniano stan faktyczny/zdarzenie przyszłe i stanowisko wnioskodawcy. W związku z tym powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa i tutejszy organ nie jest nimi związany.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin