Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.137.2021.3.PG
z 11 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 18 marca 2021 r. (data wpływu 22 marca 2021 r.), uzupełnionym pismem z 27 maja 2021 r. (data wpływu 4 czerwca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT udostępnienia dostawcom powierzchni magazynowych, socjalno-biurowych i administracyjnej, sprzętów i urządzeń należących do Spółki wyłącznie na potrzeby realizacji dostaw towarów i usług na rzecz Spółki – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

22 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT udostępnienia dostawcom powierzchni magazynowych, socjalno-biurowych i administracyjnej, sprzętów i urządzeń należących do Spółki wyłącznie na potrzeby realizacji dostaw towarów i usług na rzecz Spółki. Wniosek został uzupełniony 4 czerwca 2021 r. o informacje doprecyzowujące opis sprawy oraz dodatkową opłatę od wniosku.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

A. Sp. z o.o. (dalej jako: „Spółka”, „A.” lub „Wnioskodawca”) jest członkiem międzynarodowego koncernu. Przedmiotem działalności Spółki jest produkcja samochodów i części do produkcji samochodów.

W procesie prowadzenia działalności A. zawiera umowy z podmiotami trzecimi na świadczenie usług niezbędnych w procesie prowadzenia przedsiębiorstwa (np. sprzątanie, prowadzenie stołówki, administracyjne, budowa lub montaż w związku z prowadzonymi inwestycjami, konserwacja maszyn i urządzeń).

Usługi będące przedmiotem umów, podmioty trzecie świadczą na terenie zakładów należących do A., w tym na nieruchomościach, które A. dzierżawi od innych podmiotów. A. udostępnia tym dostawcom powierzchnie w obrębie nieruchomości, którymi dysponuje zarówno w obszarze produkcyjnym jak i w obszarze biurowym, w zależności od rodzaju usługi.

Dostawcy świadczący usługi materialne m.in. takie jak: prowadzenia magazynów, sprzątania, czyszczenia powierzchni produkcyjnej, obsługi informatycznej pracowników, prowadzenia stołówki pracowniczej:

• korzystają z przestrzeni socjalno-biurowej,
• świadczą usługi w ramach powierzchni A.,
• wykorzystują sprzęty, pomieszczenia warsztatowe, urządzenia należące do A.,
• ponoszą odpowiedzialność za ewentualne szkody.

Dostawcy świadczący usługi administracyjne:

• świadczą usługi w ramach powierzchni administracyjnej A.,
• korzystają z przestrzeni socjalno-biurowej jak wszyscy pracownicy A.,
• ponoszą odpowiedzialność za szkody.

Zgodnie z intencją A., powierzchnie mają być udostępniane dostawcom:

• wyłącznie na potrzeby świadczenia usług na rzecz A.,
• tylko na czas kiedy podmioty te są dostawcami A.

W żadnym z opisanych wyżej przypadków nie jest intencją A. czerpanie korzyści z najmu powierzchni.

Porządkując umowy z dostawcami A. zamierza wprowadzić procedurę, zgodnie z którą dokona wyceny, na potrzeby negocjacji z dostawcami, wartości usługi udostępnienia powierzchni. A. nie będzie pobierać opłat z tytułu korzystania przez dostawców z powierzchni magazynowych, socjalno-biurowych i administracyjnej, pomieszczeń warsztatowych, ani z tytułu wykorzystywania sprzętów i urządzeń należących do A. o ile powierzchnie te będą wykorzystywane wyłącznie na potrzeby współpracy z A.

Wartość usługi A. będzie miała wpływ na cenę po jakiej dostawcy realizować będą dostawy towarów lub usług (obniżą odpowiednio tę cenę). Wartość usług A. opisanych wyżej będzie widoczna tylko na etapie negocjacji cen z dostawcą – w kalkulacji ceny dostaw.

1. zawrze też z tymi dostawcami porozumienia określające oprócz opisu powierzchni oddanej do używania, przede wszystkim zasady odpowiedzialności za szkody jakie ewentualnie korzystający z powierzchni dostawcy usług mogą wyrządzić w majątku A.
   
   

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że używanie przez dostawców A. pomieszczeń, urządzeń i sprzętów należących do A., pozostaje w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością. A. udostępnia powierzchnie i urządzenia tylko tym podmiotom, które dostarczają towary lub usługi na potrzeby działalności prowadzonej przez A.

W obrocie gospodarczym praktyką jest udostępnianie przez zleceniodawcę/kupującego bez wynagrodzenia powierzchni lub narzędzi na rzecz zleceniobiorcy/dostawcy, w celu umożliwienia realizacji przez tego drugiego obowiązków wynikających z umowy o świadczenie usług produkcyjnych i w obszarach administracyjnych lub umowy na dostawy w systemie „just in time”, czy „just in sequence”. W takiej sytuacji, strony transakcji dzielą między sobą zarówno obowiązki, jak i koszty związane z realizacją uzgodnionych transakcji, a także ryzyko z nich wynikające. Ponadto, strony umów często zobowiązane są do dokonywania zróżnicowanych świadczeń, by zrealizować założony cel gospodarczy.

„Just-In-Time” (JIT) jest to strategia produkcji, która pozwala zmniejszyć koszty produkcji poprzez zredukowanie kosztów związanych z magazynem i powiązanymi z nim kosztami. Ma na celu zapewnienie ciągłego przepływu, redukcji zapasów, zmniejszenia ogólnych kosztów wytworzenia oraz poprawę efektywności procesu produkcyjnego.

Just-In-Sequence (JIS) oznacza dostarczenie właściwych części, w odpowiedniej ilości, we właściwym czasie, na właściwe miejsce, oraz w odpowiedniej kolejności, tak aby mogły być one przetworzone bezpośrednio w produkcji. Korzystanie z tej metody wymaga przekazywania dostawcy informacji na etapie przygotowania dostaw. Wówczas na etapie realizacji dostawy komponenty układane są zgodnie z zapotrzebowaniem.

W sytuacji będącej przedmiotem wniosku, udostępnianie powierzchni pozwala A. na realizację procesów produkcji bez gromadzenia zapasów części i komponentów we własnych magazynach i zarządzania tym procesem poprzez usługi służące produkcji samochodów i części. Ma to wpływ na:

• terminowe wywiązywanie się z zobowiązań przez A. na rzecz odbiorców,
• możliwość stałej kontroli jakości produkowanych dla A. części/komponentów, wykonywanych na rzecz A. usług,
• ograniczenie kosztów związanych z gromadzeniem zapasów części, komponentów, użytkowania powierzchni magazynowych.
  
  

Powyższe czynniki przekładają się na przyszłe obroty przedsiębiorstwa, jego zyski oraz odbiór przez kontrahentów.

Z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia sprzętu i urządzeń, A. przysługiwało w całości prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy A. zobowiązana jest naliczać podatek od towarów i usług z tytułu udostępnienia dostawcom powierzchni magazynowych, socjalno-biurowych i administracyjnej, sprzętów i urządzeń należących do Spółki wyłącznie na potrzeby realizacji dostaw towarów i usług na rzecz A.?

Zdaniem Wnioskodawcy, jak wynika z przepisu art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Zatem, czynnością podlegającą opodatkowaniu jest użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

A. udostępnia dostawcom, powierzchnie magazynowe, socjalno-biurowe i administracyjne oraz sprzęty i urządzenia, w celu świadczenia przez dostawców usług na rzecz Spółki. A. zobowiązuje dostawców do prowadzenia działań wyłącznie dla celów realizacji obowiązków wynikających z umów zawartych pomiędzy A. a tymi dostawcami. Zatem, używanie przez dostawców A. pomieszczeń, urządzeń i sprzętów należących do A., pozostaje w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością.

Tym samym czynność oddania do używania dostawcom powierzchni magazynowych, socjalno-biurowych i administracyjnej, pomieszczeń warsztatowych oraz sprzętów i urządzeń należących do A. nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Pod pojęciem sprzedaży – na podstawie art. 2 pkt 22 ustawy – rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towaru oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie (za wynagrodzeniem).

Orzecznictwo TSUE wskazuje, że odpłatność ma miejsce, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług, a otrzymanym wynagrodzeniem będącym świadczeniem wzajemnym; dostawcę towarów lub usługodawcę łączy z odbiorcą stosunek prawny, z którego wynika obowiązek dostawy towarów lub świadczenia usług oraz wysokość wynagrodzenia (świadczenia wzajemnego) za dokonanie tych czynności; wynagrodzenie jest wyrażalne w pieniądzu, co oznacza, że istnieje możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za dostawę towarów lub świadczenie usług.

Wynagrodzenie (zapłata) może mieć postać zarówno świadczenia pieniężnego, jak i rzeczowego (określonego w naturze), np. w przypadku dostawy towaru w zamian za świadczenie usługi czy też w sytuacji zamiany towarów bądź usług. Zatem odpłatną dostawę towaru (odpłatne świadczenie usług) identyfikuje się zarówno w sytuacji klasycznej transakcji (pieniądze za towar/usługę), jak również w sytuacji np. wymiany barterowej.

Barter w rozumieniu powszechnym to wymiana bezgotówkowa, czyli zamiana towaru (bądź usługi) za towar (bądź usługę). Polega na wzajemnej wymianie, bez konieczności sięgania po pieniądze. Pomimo braku rozliczenia w środkach pieniężnych, ma charakter umowy odpłatnej. Istotne jest, aby wymieniane towary/usługi były sobie równe co do wartości. Celem umów barterowych jest niedokonywanie dodatkowych rozliczeń pieniężnych pomiędzy kontrahentami, a w konsekwencji maksymalne uproszczenie obrotu gospodarczego. Należy dodać, że z orzecznictwa TSUE wynika, że zapłata musi być wyrażalna w formie pieniężnej, choć niekoniecznie w jednostkach pieniężnych (może to być np. świadczenie usługi lub dostawa towarów). Podstawą opodatkowania jest zapłata faktycznie otrzymana (którą ma otrzymać podatnik), a nie wartość oszacowana według obiektywnych kryteriów (m.in. wyroki w sprawie C-33/93 czy C-154/80).

Odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju oznacza wykonanie tych czynności za wynagrodzeniem. Przepisy podatkowe nie zawierają jakichkolwiek ograniczeń, co do formy zapłaty.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest członkiem międzynarodowego koncernu. Przedmiotem działalności Spółki jest produkcja samochodów i części do produkcji samochodów. W procesie prowadzenia działalności Wnioskodawca zawiera umowy z podmiotami trzecimi na świadczenie usług niezbędnych w procesie prowadzenia przedsiębiorstwa (np. sprzątanie, prowadzenie stołówki, administracyjne, budowa lub montaż w związku z prowadzonymi inwestycjami, konserwacja maszyn i urządzeń). Usługi będące przedmiotem umów, podmioty trzecie świadczą na terenie zakładów należących do Wnioskodawcy, w tym na nieruchomościach, które Wnioskodawca dzierżawi od innych podmiotów. Wnioskodawca udostępnia tym dostawcom powierzchnie w obrębie nieruchomości, którymi dysponuje zarówno w obszarze produkcyjnym jak i w obszarze biurowym, w zależności od rodzaju usługi. Dostawcy świadczący usługi materialne m.in. takie jak: prowadzenia magazynów, sprzątania, czyszczenia powierzchni produkcyjnej, obsługi informatycznej pracowników, prowadzenia stołówki pracowniczej:

• korzystają z przestrzeni socjalno-biurowej,
• świadczą usługi w ramach powierzchni A.,
• wykorzystują sprzęty, pomieszczenia warsztatowe, urządzenia należące do A.,
• ponoszą odpowiedzialność za ewentualne szkody.
  
  

Dostawcy świadczący usługi administracyjne:

• świadczą usługi w ramach powierzchni administracyjnej A.,
• korzystają z przestrzeni socjalno-biurowej jak wszyscy pracownicy A.,
• ponoszą odpowiedzialność za szkody.
  
  

Zgodnie z intencją A., powierzchnie mają być udostępniane dostawcom:

• wyłącznie na potrzeby świadczenia usług na rzecz A.,
• tylko na czas kiedy podmioty te są dostawcami A.
  
  

W żadnym z opisanych wyżej przypadków nie jest intencją A. czerpanie korzyści z najmu powierzchni.

Porządkując umowy z dostawcami Wnioskodawca zamierza wprowadzić procedurę, zgodnie z którą dokona wyceny, na potrzeby negocjacji z dostawcami, wartości usługi udostępnienia powierzchni. A. nie będzie pobierać opłat z tytułu korzystania przez dostawców z powierzchni magazynowych, socjalno-biurowych i administracyjnej, pomieszczeń warsztatowych, ani z tytułu wykorzystywania sprzętów i urządzeń należących do Wnioskodawcy o ile powierzchnie te będą wykorzystywane wyłącznie na potrzeby współpracy z Wnioskodawcą. Wartość usługi Wnioskodawcy będzie miała wpływ na cenę po jakiej dostawcy realizować będą dostawy towarów lub usług (obniżą odpowiednio tę cenę). Wartość usług Wnioskodawcy opisanych wyżej będzie widoczna tylko na etapie negocjacji cen z dostawcą – w kalkulacji ceny dostaw.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że używanie przez jego dostawców pomieszczeń, urządzeń i sprzętów należących do Wnioskodawcy, pozostaje w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością. Wnioskodawca udostępnia powierzchnie i urządzenia tylko tym podmiotom, które dostarczają towary lub usługi na potrzeby działalności prowadzonej przez Spółkę.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą naliczania podatku VAT z tytułu udostępnienia dostawcom powierzchni magazynowych, socjalno-biurowych i administracyjnej, sprzętów i urządzeń należących do Spółki wyłącznie na potrzeby realizacji dostaw towarów i usług na jego rzecz.

Zatem z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zamierza udostępnić powierzchnie swoim dostawcom. Jak wskazał Wnioskodawca nie będzie on pobierał opłat z tytułu korzystania przez dostawców z powierzchni magazynowych, socjalno-biurowych i administracyjnej, pomieszczeń warsztatowych ani z tytułu wykorzystania sprzętu i urządzeń należących do niego o ile powierzchnie te będą wykorzystywane wyłącznie na potrzeby współpracy z Wnioskodawcą.

Ponadto Wnioskodawca we własnym stanowisku powołuje się na art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy, który zrównuje nieodpłatne świadczenie za odpłatne świadczenie usług. Zatem to także potwierdza, że Wnioskodawca nie będzie pobierał żadnego wynagrodzenia od swoich dostawców z tytułu udostępnienia tych powierzchni.

Przeanalizować należy zatem czy jest to świadczenie nieodpłatne, tj. czy udostępnienie powierzchni swoim dostawcom będzie odpowiadało umowie użyczenia.

W kontekście niniejszej sprawy należy wskazać, że w art. 353¹ ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.) określona została zasada swobody umów, w świetle której, strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Należy zauważyć, że umowa użyczenia jest jedną z umów nazwanych, obok umowy najmu i dzierżawy, regulujących zasady używania rzeczy. Umowa użyczenia jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno użyczającego, jak i biorącego w użyczenie – określone przepisami obowiązki. Jak wynika z przepisu art. 710 Kodeksu cywilnego – użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy.

Na podstawie art. 713 Kodeksu cywilnego, biorący do używania ponosi zwykłe koszty utrzymania rzeczy użyczonej. Jeżeli poczynił inne wydatki lub nakłady na rzecz, stosuje się odpowiednio przepisy o prowadzeniu cudzych spraw bez zlecenia.

Odnośnie umowy użyczenia, należy wskazać, że istotnymi cechami takiej umowy są dwa elementy: oddanie rzeczy do używania na pewien czas oraz nieodpłatność. Jednakże jeśli pojawia się jakakolwiek płatność związana z użytkowaniem rzeczy oddanej w używanie, to na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług umowa ta przestaje być umową nieodpłatną i staje się czynnością odpłatną, a więc jako taka podlega opodatkowaniu.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie występują czynności częściowo odpłatne. Jeśli tylko czynność została wykonana za wynagrodzeniem, to jest ona odpłatna. Nie ma żadnego znaczenia, czy wynagrodzenie to pokrywa koszty świadczenia tej czynności poniesione przez podatnika, ewentualnie kreuje dla podatnika zysk. Także czynności wykonane „po kosztach” ich świadczenia, bądź poniżej tych koszów, są czynnościami odpłatnymi, o ile tylko pobrano za nie wynagrodzenie.

Potwierdzeniem powyższej tezy jest orzecznictwo TSUE. Przykładowo w wyroku w sprawie C 412/03 Hotel Scandic Gasaback AB v. Riksskatteverket, TSUE wskazał, iż według VI Dyrektywy dostawa jest albo odpłatna albo nieodpłatna. Uzyskanie zapłaty, która pokrywa jedynie koszty, czy też tylko ich część nie oznacza w ocenie TSUE, że czynność ma charakter nieodpłatny lub częściowo nieodpłatny.

Zatem w następnej kolejności należy przeanalizować czy faktycznie Wnioskodawca udostępni powierzchnie, sprzęt i urządzenia swoim dostawcom w sposób nieodpłatny.

Jak wynika z opisu sprawy, porządkując umowy z dostawcami Wnioskodawca zamierza wprowadzić procedurę, zgodnie z którą dokona wyceny, na potrzeby negocjacji z dostawcami, wartości usługi udostępnienia powierzchni. Wartość usługi Wnioskodawcy będzie miała wpływ na cenę po jakiej dostawcy realizować będą dostawy towarów lub usług (obniżą odpowiednio tę cenę). Wartość usług Wnioskodawcy opisanych wyżej będzie widoczna tylko na etapie negocjacji cen z dostawcą – w kalkulacji ceny dostaw.

Jak już wyżej wskazano, z przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie (za wynagrodzeniem).

Wynagrodzenie (zapłata) – jak wskazano powyżej – nie musi nastąpić w formie świadczenia pieniężnego. Może to być również świadczenie rzeczowe. Taki sposób rozliczania wzajemnych należności przedsiębiorców nie stanowi naruszenia dyspozycji zawartej w art. 19 ustawy z 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2021 r. poz. 162), który zastrzega jedynie, że bezpośrednie przepływy pieniężne powinny odbywać się w formie bezgotówkowej. Inne sposoby wykonania zobowiązań skutkujące zapłatą nie zostały wyłączone.

Świadczenia rzeczowe mogą również zostać uznane za transakcje barterowe. Barter w polskim prawie uważa się za jeden z rodzajów umowy zamiany. Celem umów barterowych jest niedokonywanie dodatkowych rozliczeń pieniężnych pomiędzy kontrahentami, a w konsekwencji maksymalne uproszczenie obrotu gospodarczego, w tym oczywiście rozliczeń podatkowych. Należy podkreślić, że barter polega nie tylko na równoważącej się wartościowo transakcji towar za towar, lecz również: usługa za usługę, towar za usługę lub usługa za towar.

Jak już wyżej wskazano wartość usługi Wnioskodawcy będzie miała wpływ na cenę po jakiej dostawcy realizować będą dostawy towarów lub usług (obniżą odpowiednio tę cenę).

Zatem – biorąc powyższą informację pod uwagę – stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie nie mamy do czynienia z nieodpłatnym świadczeniem, ponieważ Wnioskodawca zna wartość swojej usługi polegającej na udostępnieniu swoim dostawcom powierzchni oraz sprzętu i urządzeń oraz jednocześnie obniża o tę wartość cenę usług świadczonych przez dostawców.

W odniesieniu do wątpliwości Wnioskodawcy należy wskazać, że przesłanką opodatkowania czynności, zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy, jest odpłatność dostawy towarów lub świadczenia usług. Warunek ten jest spełniony w tym przypadku. W ramach stosunków łączących Wnioskodawcę z dostawcami można wyodrębnić świadczenia wzajemne, tj. udostępnienie powierzchni oraz sprzętu i urządzeń w zamian za obniżenie ceny usług świadczonych przez dostawców.

W związku z powyższym stwierdzić należy, że zapłatą (wynagrodzeniem) dla Wnioskodawcy z tytułu udostępnienia powierzchni oraz sprzętu i urządzeń należących do Wnioskodawcy stanowi właśnie obniżenie ceny usług świadczonych przez dostawców.

Zatem w tej sytuacji nie mamy do czynienia z nieodpłatnym świadczeniem polegającym na udostępnieniu powierzchni, lecz z czynnością odpłatną.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z odpłatnym świadczeniem usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, które podlega opodatkowaniu podatkiem VAT w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W konsekwencji należy uznać, że odpłatne udostępnienie przez Wnioskodawcę powierzchni oraz sprzętu i urządzeń na rzecz dostawców stanowi po stronie Wnioskodawcy czynność podlegającą opodatkowaniu.

Zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku w stosunku do niektórych czynności. Jednak w tym miejscu należy zauważyć, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy (od ogólnej zasady powszechności opodatkowania) i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalne. W efekcie podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji jedynie, gdy charakter czynności świadczonych przez niego w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

W tym miejscu podkreślić należy, że świadczenie usług udostepnienia za odpłatnością powierzchni oraz sprzętów i urządzeń nie zostało przez ustawodawcę wymienione wśród usług zwolnionych od podatku.

Reasumując, Wnioskodawca jest zobowiązany naliczać podatek od towarów i usług z tytułu udostępnienia dostawcom powierzchni magazynowych, socjalno-biurowych i administracyjnej, sprzętów i urządzeń należących do Spółki wyłącznie na potrzeby realizacji dostaw towarów i usług na rzecz Wnioskodawcy.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Podkreślić należy, że niniejszą interpretacją załatwiono wniosek dotyczący podatku od towarów i usług w zakresie naliczania podatku VAT z tytułu udostępnienia dostawcom powierzchni magazynowych, socjalno-biurowych i administracyjnej, sprzętów i urządzeń należących do Spółki wyłącznie na potrzeby realizacji dostaw towarów i usług na rzecz Spółki. Natomiast pozostała część wniosku dotycząca podatku dochodowego od osób prawnych została rozstrzygnięta osobnym pismem.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.