Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3.4012.95.2021.2.AK
z 10 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 kwietnia 2021 r. (data wpływu 22 kwietnia 2021 r.) uzupełnionym pismem z dnia 17 maja 2021 r. (data wpływu 17 maja 2021 r.) oraz z dnia 8 czerwca 2021 r. (data wpływu 8 czerwca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 kwietnia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku VAT. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 17 maja 2021 r., będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 13 maja 2021 r. znak: 0112-KDIL3.4012.95.2021.1.AK oraz pismem z dnia 8 czerwca 2021 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (ostatecznie sformułowany w piśmie z dnia 17 maja 2021 r. i z dnia 8 czerwca 2021 r.).

Wnioskodawczyni od roku 2019 prowadzi działalność agentów i brokerów z PKD wpisanym do działalności gospodarczej nr 66.22.Z. Jest zwolniona od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy VAT. W marcu 2021 roku dopisała kod PKD 69.20.Z – działalność rachunkowo-księgowa, doradztwo podatkowe.

Wnioskodawczyni prosi o interpretację, czy postąpiła zgodnie z literą prawa w związku z tym, że prowadzi działalność w tym zakresie, a nie wpisała się jako podatnik VAT.

Wnioskodawczyni nie jest wpisana do rejestru jako doradca podatkowy, jak również nie posiada kwalifikacji doradcy podatkowego, dlatego jej firma nie prowadzi usług doradczych na rzecz klientów, których obsługuje. Nie reprezentuje swoich klientów przed instytucjami takimi jak urząd skarbowy, nie podpisuje się za klientów na dokumentach podatkowych.

Zakresem obowiązków firmy Wnioskodawczyni jest: prowadzenie podatkowej książki przychodów i rozchodów, prowadzenie rejestrów sprzedaży, ewidencji środków trwałych, rozliczanie zaliczek na podatek dochodowy, sporządzanie list płac, prowadzenie akt osobowych, obliczanie i rozliczanie ZUS. W umowie zawartej z klientem widnieje zapis, że Wnioskodawczyni nie prowadzi czynności doradztwa podatkowego.

Wnioskodawczyni pyta, czy wobec zaistniałej zmiany, czyli rozszerzenie działalności o obsługę księgową, zwalnia ją z możliwości korzystania ze zwolnienia z VAT. Firma Wnioskodawczyni na dzień dzisiejszy korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 do limitu 200 tys. złotych. Wcześniej Wnioskodawczyni korzystała z ulgi dla usług ubezpieczeniowych art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT.

Ponadto Wnioskodawczyni wskazuje, że prowadzi działalność w zakresie usług ubezpieczeniowych. Współpracuje z Towarzystwami Ubezpieczeń i na ich rzecz zawiera umowy z Ubezpieczającym. Korzysta ze zwolnienia VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT dotyczącego usług ubezpieczeniowych i pośrednictwa w ubezpieczeniach.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 17 maja 2021r.).

Czy korzystanie ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 jest zasadne?

Zdaniem Wnioskodawczyni, po przeanalizowaniu sytuacji prawnej Wnioskodawczyni uważa, że ma możliwość korzystania ze zwolnienia z VAT z uwagi na nieosiąganie obrotów 200 tys. rocznie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, ze zm.) zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy – przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że ustawodawca przewiduje zwolnienie od podatku VAT dla pewnej grupy podatników. Regulacje w tym zakresie zawarte zostały w art. 113 ustawy.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Na podstawie art. 113 ust. 2 ustawy – do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   1. transakcji związanych z nieruchomościami,
   2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
   3. usług ubezpieczeniowych
   – jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.
   
   

Z art. 113 ust. 2 pkt 2 lit c) ustawy wynika, że do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 nie wlicza się odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, z wyjątkiem usług ubezpieczeniowych, jeżeli nie mają one charakteru transakcji pomocniczych.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny należy zauważyć, że przepis art. 113 ust. 2 pkt 2 lit c) ustawy dotyczy tylko usług ubezpieczeniowych, nie powołując się na usługi wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT, które obejmują szerszy zakres czynności a wśród nich usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych.

A zatem do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, nie wlicza się odpłatnego świadczenia usług w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego.

W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, zwalnia się od podatku usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy, należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek od towarów i usług pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

Jak stanowi art. 113 ust. 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności – przed dniem wykonania tej czynności.

Z przepisu art. 113 ust. 5 ustawy, wynika, że jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Natomiast, stosownie do art. 113 ust. 9 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę (art. 113 ust. 10 ustawy). Podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1 (art. 113 ust. 11 ustawy).

Zgodnie z art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy, zwolnień o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników świadczących usługi:

1. prawnicze,
2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
3. jubilerskie,
4. ściągania długów, w tym factoringu.
   
   

Biorąc pod uwagę powołany powyżej przepis art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy, należy stwierdzić, że ze zwolnienia określonego w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy nie korzystają m.in. usługi w zakresie doradztwa.

W tym miejscu podkreślić należy, że ani ustawa o podatku od towarów i usług, ani przepisy wykonawcze do niej, nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin „doradztwo” obejmuje szereg usług doradczych, tj. np.: podatkowe, prawne, finansowe. Zakres znaczeniowy pojęcia „usługi w zakresie doradztwa” jest szerszy niż termin „usługi w zakresie doradztwa podatkowego”. Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN, pod pojęciem „doradcy” należy rozumieć „tego, kto doradza”. Natomiast „doradzać”, w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego PWN, oznacza „udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie”. Doradztwo jest zatem udzieleniem fachowych zaleceń, porad, np. ekonomicznych czy finansowych. Użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin „usługi w zakresie doradztwa” należy rozumieć w związku z tym szeroko.

Ustawa przywołując pojęcie usług w zakresie doradztwa (w tym również doradztwa podatkowego), nie odwołuje się wprost do innych aktów prawnych, w tym do ustawy o doradztwie podatkowym, zatem do celów stosowania przepisu art. 113 ust. 13 pkt 2 lit b ustawy definicją czynności doradztwa podatkowego, stworzoną na potrzeby uregulowania zawodu doradcy podatkowego, można posiłkować się jedynie pomocniczo – decydujące znaczenie ma więc w omawianym zakresie wykładnia językowa.

Czynności polegające na prowadzeniu ksiąg i ewidencji podatkowych z istoty swej bliskie są działalności zawodowej osób uprawnionych do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych, czyli czynnościom księgowym, a czynności polegające na sporządzaniu deklaracji i zeznań podatkowych mają w znacznej mierze charakter techniczny, a nie prawny, choćby z tego względu, że sporządzane są na podstawie innych dokumentów, w szczególności ksiąg rachunkowych. Tym samym czynności te nie stanowią doradztwa, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit b ustawy, niezależnie od tego, że zostały uznane za czynności doradztwa podatkowego w rozumieniu ustawy o doradztwie podatkowym (art. 2 ust. 1 pkt 2 i 3 Dz. U. 2020, poz. 103, ze zm.).

W sytuacji gdy podmiot (niezależnie od jego statusu czy też posiadania określonych uprawnień) będzie świadczył wyłącznie usługi prowadzenia ksiąg rachunkowych, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych lub też sporządzania (wypełniania) zeznań i deklaracji podatkowych i nie będzie świadczył usług doradczych lub prawniczych (takich jak wskazane w art. 2 ust. 1 pkt 1 lub pkt 4 ustawy o doradztwie podatkowym) nie znajdą zastosowania przepisy art. 113 ust. 13 pkt 2 lit a lub lit b ustawy. Podmiot taki będzie zatem mógł korzystać ze zwolnienia z podatku VAT (chyba, że zajdą inne niż omawiane przesłanki wyłączające ze zwolnienia określonego w art. 113 ustawy).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi działalność agentów i brokerów z PKD wpisanym do działalności gospodarczej nr 66.22.Z i korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy. W marcu 2021 r. Wnioskodawczyni dopisała kod PKD 69.20.Z – działalność rachunkowo-księgowa, doradztwo podatkowe. Wnioskodawczyni nie jest wpisana do rejestru podatników VAT. Nie jest wpisana do rejestru jako doradca podatkowy, jak również nie posiada kwalifikacji doradcy podatkowego. Firma Wnioskodawczyni nie prowadzi usług doradczych na rzecz klientów, których obsługuje, nie reprezentuje klientów przed instytucjami takimi jak urząd skarbowy ani nie podpisuje się za klientów na dokumentach podatkowych. Do zakresu obowiązków firmy Wnioskodawczyni należy prowadzenie podatkowej książki przychodów i rozchodów, prowadzenie rejestrów sprzedaży, ewidencji środków trwałych, rozliczanie zaliczek na podatek dochodowy, sporządzanie list płac, prowadzenie akt osobowych, obliczanie i rozliczanie ZUS. Wnioskodawczyni korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 113 pkt 1 i 9 do limitu 200 tys. złotych.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą kwestii, czy świadcząc opisane we wniosku usługi, w związku z rozszerzeniem działalności o obsługę księgową, będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy.

Odnosząc się do powyższego należy wskazać, że podatnik może korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie i według zasad określonych przepisami art. 113 ust. 1 i 9 ustawy, pod warunkiem, że nie wykonuje czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy.

W sytuacji, gdy Wnioskodawczyni świadczy wyłącznie usługi prowadzenia podatkowej książki przychodów i rozchodów, prowadzenie rejestrów sprzedaży, ewidencji środków trwałych, rozliczanie zaliczek na podatek dochodowy, sporządzanie list płac, prowadzenie akt osobowych, obliczanie i rozliczanie ZUS i nie świadczy usług doradczych, nie znajdą zastosowania przepisy art. 113 ust. 13, a zatem Wnioskodawczyni może korzystać ze zwolnienia podmiotowego z VAT.

Wnioskodawczyni w ramach prowadzonej działalności gospodarczej oprócz usług księgowo-rachunkowych, świadczy usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego, w ramach którego współpracuje z towarzystwami ubezpieczeń i na ich rzecz zawiera umowy z ubezpieczającymi, i które są zwolnione z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy. Usług tych, na podstawie art. 113 ust. 2 ustawy, nie należy wliczać do limitu, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że skoro jak wskazano we wniosku, czynności świadczone przez Wnioskodawczynię nie polegają na świadczeniu usług w zakresie doradztwa, to Wnioskodawczyni po rozszerzeniu działalności gospodarczej o obsługę księgową, a świadcząc dodatkowo usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1.

Zatem stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Czynności agentów i brokerów (PKD 66.22.Z), które Wnioskodawczyni wykonuje, są czynnościami podlegającymi zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37. Niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii sposobu opodatkowania ww. czynności.

Zwrócić należy uwagę, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawczyni. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy, tj. dotyczące świadczenia usług agentów i brokerów (PKD 66.22.Z), które są czynnościami zwolnionymi z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, i które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – w wydanej interpretacji rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art.14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art.54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art.47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.