Interpretacja Szef Krajowej Administracji Skarbowej
DOP7.8101.8101.29.2001.PBD
z 1 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325, z późn. zm.) – dalej: Ordynacja podatkowa, Szef Krajowej Administracji Skarbowej, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 17 stycznia 2019 r., nr 0113-KDIPT1-3.4012.845.2018.2.ALN, wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej dla Pan (…), (…) , ul. (…) , NIP (…), zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 listopada 2018 r. (data wpływu 14 listopada 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 28 grudnia 2018 r. (data wpływu 7 stycznia 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania faktur ujętych w rejestrze zakupów za zapłacone za pośrednictwem rachunku bankowego podatnika w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług w sytuacji, gdy zostały zapłacone za pośrednictwem:

• karty płatniczej przy użyciu terminala w sklepie stacjonarnym kontrahenta Wnioskodawcy – jest prawidłowe,

• przez Internet karty płatniczej lub szybkiego przelewu przez Internet za pośrednictwem serwisu …..pl, … czy …. – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 14 listopada 2018 r. do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej wpłynął wniosek z dnia 3 listopada 2018 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania faktur ujętych w rejestrze zakupów za zapłacone za pośrednictwem rachunku bankowego podatnika w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług w sytuacji, gdy zostały zapłacone za pośrednictwem karty płatniczej przy użyciu terminala w sklepie stacjonarnym kontrahenta Wnioskodawcy oraz przez Internet karty płatniczej lub szybkiego przelewu przez Internet za pośrednictwem serwisu ….pl, … czy ….. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony w dniu 7 stycznia 2019 r. pismem z dnia 28 grudnia 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Zgodnie z art. 87 ust. 6 pkt 1 pkt a ustawy o podatku od towarów i usług zwrot różnicy podatku VAT następuje w terminie 25 dni jeśli „faktury dokumentujące kwoty należności, które zostały w całości zapłacone za pośrednictwem rachunku bankowego podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju albo rachunku podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem, wskazanego w zgłoszeniu identyfikacyjnym, o którym mowa w odrębnych przepisach”. Pozostałe faktury nie mogą przekraczać kwoty 15.000 zł (pkt b).

Wnioskodawca prosi o wydanie interpretacji czy sformułowanie „zapłacone za pośrednictwem rachunku bankowego” obejmuje zarówno usługę płatniczą przelewu bankowego, jak i transakcji kartą płatniczą wydaną do tego rachunku. W związku ze sprzecznymi informacjami udzielanymi przez pracowników urzędu skarbowego Wnioskodawca prosi o zajęcie jednoznacznego stanowiska.

Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Opisywana sytuacja dotyczy deklaracji, w której wystąpi nadwyżka podatku naliczonego nad należnym i Wnioskodawca wystąpi o zwrot ww. nadwyżki bezpośrednio na rachunek bankowy w terminie 25 dni. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca wykonuje czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług. Zostaną spełnione wszystkie warunki zwrotu w terminie 25 dni wskazane w art. 87 ust. 6 pkt 1-4 ustawy, przy czym przedmiotem wniosku jest wydanie interpretacji indywidualnej czy płatności kartą oraz szybki przelew przez Internet np. za pośrednictwem serwisu …..pl, …. czy ….. stanowią płatności za pośrednictwem rachunku bankowego w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca wskazał, że każdy z tych rodzajów płatności finalnie obciąża rachunek bankowy podatnika wskazany w zgłoszeniu identyfikacyjnym.

Wnioskodawca prosi o wydanie interpretacji czy sformułowanie „zapłacone za pośrednictwem rachunku bankowego” obejmuje zarówno usługę płatniczą przelewu bankowego, jak i transakcji kartą płatniczą wydaną do tego rachunku oraz szybki przelew przez Internet np. za pośrednictwem serwisu …..pl, …. czy …..

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy dokonując płatności za fakturę ujętą w rejestrze zakupów dokumentującą kwotę należności za pośrednictwem karty płatniczej lub za pośrednictwem szybkiego przelewu przez Internet np. za pośrednictwem serwisu …..pl, …. czy …. można uznać w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, iż została ona zapłacona za pośrednictwem rachunku bankowego podatnika?

Zdaniem Wnioskodawcy:

W ocenie Wnioskodawcy odpowiedź na postawione pytanie jest twierdząca. We wszystkich wskazanych sposobach płatności (przelew, płatność kartą oraz szybki przelew za pośrednictwem serwisu np. ….pl, … czy …) dochodzi do bezgotówkowego obciążenia rachunku bankowego nabywcy i uznanie rachunku bankowego sprzedawcy. Zgodnie z art. 63 ust. 3 punkt 4 ustawy prawo bankowe (Dz. U. Nr 140 poz. 939 z 1997 roku z późniejszymi zmianami) transakcje kartą płatniczą zostały wymienione expressis verbis jako rozliczenia bezgotówkowe, co uniemożliwia traktowanie ich jak płatności gotówką.

Z kolei na gruncie art. 3 ust. 1 punkt 2 ustawy o usługach płatniczych (Dz.U. Nr 199 poz. 1175 z 2011 roku późniejszymi zmianami) płatność kartą płatniczą stanowi usługę płatniczą należącą do tej samej kategorii co przelew bankowy, tj. usługę polegającą na wykonywaniu transakcji płatniczych, w tym transferu środków pieniężnych na rachunek płatniczy u dostawcy. Transakcja kartą jest jednoznacznie identyfikowalna na podstawie daty, kwoty i miejsca dokonania transakcji i bez żadnych wątpliwości powiązana z otrzymaną od sprzedawcy fakturą VAT, ujętą w rejestrze zakupów.

Istota płatności kartą płatniczą polega na powiązaniu rachunku bankowego nabywcy z rachunkiem bankowym sprzedawcy. W ramach transakcji dochodzi do przelewu środków pieniężnych poprzez:

• obciążenie rachunku bankowego nabywcy, a następnie
  

• uznanie rachunku bankowego sprzedawcy.
  
  

Jest więc dokładnie tak jak opisuje to ww. ustawa o usługach płatniczych określająca płatność kartą jako usługę transferu środków pieniężnych, niczym nie różniącą się od przelewu bankowego.

Z kolei szybki przelew przez Internet nie różni się niczym od tradycyjnego, poza tym, iż występuje firma pośrednicząca w płatności, ale efektem ww. transakcji tak jak w zwykłym przelewie jest obciążenie rachunku bankowego nabywcy, a następnie uznanie rachunku bankowego sprzedawcy. Transakcja ta jest jednoznacznie identyfikowalna poprzez datę, kwotę i odbiorcę płatności.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej działając na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) – w dniu 17 stycznia 2019 r. wydał interpretację indywidualną nr 0113-KDIPT1-3.4012. 845.2018.2.ALN w której uznał, iż stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie uznania faktur ujętych w rejestrze zakupów za zapłacone za pośrednictwem rachunku bankowego podatnika w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług w sytuacji, gdy zostały zapłacone za pośrednictwem:

• karty płatniczej przy użyciu terminala w sklepie stacjonarnym kontrahenta Wnioskodawcy – jest nieprawidłowe,
  

• karty płatniczej lub szybkiego przelewu przez Internet za pośrednictwem serwisu …..pl, …. czy …. –jest prawidłowe.
  
  

Po zapoznaniu się z aktami sprawy, Szef Krajowej Administracji Skarbowej stwierdza, że interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej jest nieprawidłowa w zakresie uznania, że w przypadku nabycia towarów i usług, za które zapłata będzie dokonywana kartą płatniczą przy użyciu terminala w sklepie stacjonarnym kontrahenta Wnioskodawcy (sprzedawcy), to zapłata dokonana w taki sposób powinna być traktowana jak zapłata gotówką.

W wyniku przeprowadzonej analizy przedmiotowej sprawy stwierdzono, że interpretacja indywidualna z 17 stycznia 2019 r., nr 0113-KDIPT1-3.4012.845.2018.2.ALN, wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej jest nieprawidłowa w powyższym zakresie, dlatego też uzasadnione jest dokonanie jej zmiany. Zdaniem Szefa Krajowej Administracji Skarbowej stanowisko Wnioskodawcy, wyrażone we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – w myśl art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. Na mocy tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu, albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast na podstawie przepisu art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Na mocy art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

W myśl art. 87 ust. 2 ustawy, zwrot różnicy podatku, z zastrzeżeniem ust. 6 i 6a, następuje w terminie 60 dni od dnia złożenia rozliczenia przez podatnika na rachunek bankowy podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju albo na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem, wskazany w zgłoszeniu identyfikacyjnym, o którym mowa w odrębnych przepisach, lub na wskazany przez podatnika rachunek banku mającego siedzibę na terytorium kraju lub na rachunek spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej, jako zabezpieczenie udzielanego przez ten bank lub przez tę kasę kredytu, na podstawie złożonego przez podatnika do naczelnika urzędu skarbowego, w terminie do złożenia deklaracji podatkowej, pisemnego, nieodwołalnego upoważnienia organu podatkowego, potwierdzonego przez bank lub spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową udzielających kredytu, do przekazania tego zwrotu. Jeżeli zasadność zwrotu wymaga dodatkowego zweryfikowania, naczelnik urzędu skarbowego może przedłużyć ten termin do czasu zakończenia weryfikacji rozliczenia podatnika dokonywanej w ramach czynności sprawdzających, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej lub postępowania podatkowego.

Jeżeli przeprowadzone przez organ czynności wykażą zasadność zwrotu, o którym mowa w zdaniu poprzednim, urząd skarbowy wypłaca należną kwotę wraz z odsetkami w wysokości odpowiadającej opłacie prolongacyjnej stosowanej w przypadku odroczenia płatności podatku lub jego rozłożenia na raty.

Stosownie do art. 87 ust. 6 ustawy, urząd skarbowy jest obowiązany dokonać zwrotu różnicy podatku, o której mowa w ust. 2, w terminie 25 dni, licząc od dnia złożenia rozliczenia, w przypadku gdy łącznie spełnione są następujące warunki:

1. kwoty podatku naliczonego, wykazane w deklaracji podatkowej, z wyłączeniem kwoty podatku naliczonego lub różnicy podatku, o której mowa w ust. 1, nierozliczonej w poprzednich okresach rozliczeniowych i wykazanej w deklaracji, wynikają z:
   1. faktur dokumentujących kwoty należności, które zostały w całości zapłacone za pośrednictwem rachunku bankowego podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju albo rachunku podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem, wskazanego w zgłoszeniu identyfikacyjnym, o którym mowa w odrębnych przepisach,
   2. faktur, innych niż wymienione w lit. a, dokumentujących należności, jeżeli łączna kwota tych należności nie przekracza 15 000 zł,
   3. dokumentów celnych, deklaracji importowej oraz decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34, i zostały przez podatnika zapłacone,
   4. importu towarów rozliczanego zgodnie z art. 33a, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, świadczenia usług, dla którego podatnikiem jest ich usługobiorca, lub dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, jeżeli w deklaracji podatkowej została wykazana kwota podatku należnego od tych transakcji,
2. kwota podatku naliczonego lub różnicy podatku, o której mowa w ust. 1, nierozliczona w poprzednich okresach rozliczeniowych i wykazana w deklaracji nie przekracza 3000 zł,
3. podatnik złoży w urzędzie skarbowym dokumenty potwierdzające zapłatę podatku za pośrednictwem rachunku bankowego podatnika albo rachunku podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, o których mowa w ust. 2,
   
4. podatnik przez kolejne 12 miesięcy poprzedzających bezpośrednio okres, w rozliczeniu za który występuje z wnioskiem o zwrot w terminie 25 dni:
   1. był zarejestrowany jako podatnik VAT czynny,
   2. składał za każdy okres rozliczeniowy deklaracje, o których mowa w art. 99 ust. 1-3

- przy czym przepisy ust. 2 zdanie drugie i trzecie, ust. 2a-2c oraz ust. 4a-4f stosuje się odpowiednio.

Z powołanego przepisu wynika, że zwrot różnicy podatku w terminie 25 dni od daty złożenia deklaracji podatkowej ma miejsce wyłącznie w sytuacji spełnienia wszystkich warunków wymienionych w art. 87 ust. 6 ustawy. Niedopełnienie któregokolwiek z powyższych warunków nie pozwala na zwrot różnicy podatku w terminie 25 dni od dnia złożenia rozliczenia.

W przypadków prawa do zwrotu podatku VAT naliczonego zwrócić uwagę należy na ograniczenie terminów dokonywanych zwrotów wynikających z art. 87 ust. 5a ustawy, zgodnie z którym w przypadku gdy podatnik nie wykonał w okresie rozliczeniowym czynności opodatkowanych na terytorium kraju oraz czynności wymienionych w art. 86 ust. 8 pkt 1, podatnikowi przysługuje, zwrot kwoty podatku naliczonego, podlegającego odliczeniu od podatku należnego w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą na terytorium kraju lub poza tym terytorium, w terminie 180 dni od dnia złożenia rozliczenia, z zastrzeżeniem art. 86 ust. 19. Na pisemny wniosek podatnika urząd skarbowy dokonuje zwrotu, o którym mowa w zdaniu pierwszym, w terminie 60 dni, jeżeli podatnik złoży w urzędzie skarbowym zabezpieczenie majątkowe. Przepisy ust. 2 zdanie drugie i trzecie, ust. 2a-2c oraz ust. 4a-4f stosuje się odpowiednio.

Należy także wskazać, iż jak wynika z art. 63 ust. 1 ustawy Prawo bankowe (Dz. U. z 2018 r., poz. 2187 z późn. zm.) rozliczenia pieniężne przeprowadza się gotówkowo lub bezgotówkowo za pomocą papierowych lub informatycznych nośników danych. Przy czym, jak stanowi art. 63 ust. 3 ww. ustawy rozliczenia bezgotówkowe przeprowadza się w szczególności:

1. poleceniem przelewu;
2. poleceniem zapłaty;
3. czekiem rozrachunkowym;
4. kartą płatniczą.
   
   

Natomiast zgodnie z art. 2 pkt 15a) ustawy o usługach płatniczych (Dz. U. z 2017 r., poz. 2003 r. z późn. zm.) przez kartę płatniczą rozumie się kartę uprawniającą do wypłaty gotówki lub umożliwiającą złożenie zlecenia płatniczego za pośrednictwem akceptanta lub agenta rozliczeniowego, akceptowaną przez akceptanta w celu otrzymania przez niego należnych mu środków, w tym kartę płatniczą w rozumieniu art. 2 pkt 15 rozporządzenia (UE) 2015/751. Natomiast zleceniem płatniczym jest oświadczenie płatnika lub odbiorcy skierowane do jego dostawcy zawierające polecenie wykonania transakcji płatniczej.

Na mocy art. 3 ust. 1 pkt 2 lit. b) ww. ustawy o usługach płatniczych przez usługi płatnicze rozumie się działalność polegającą na wykonywaniu transakcji płatniczych, w tym transferu środków pieniężnych na rachunek płatniczy u dostawcy użytkownika lub u innego dostawcy przy użyciu karty płatniczej lub podobnego instrumentu płatniczego.

Z okoliczności sprawy wynika, Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Opisywana sytuacja dotyczy deklaracji, w której wystąpi nadwyżka podatku naliczonego nad należnym i Wnioskodawca wystąpi o zwrot ww. nadwyżki bezpośrednio na rachunek bankowy w terminie 25 dni. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca wykonuje czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług. Zostaną spełnione wszystkie warunki zwrotu w terminie 25 dni wskazane w art. 87 ust. 6 pkt 1-4 ustawy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii uznania faktur ujętych w rejestrze zakupów za zapłacone za pośrednictwem rachunku bankowego podatnika w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług w sytuacji, gdy zostały zapłacone za pośrednictwem:

• karty płatniczej przy użyciu terminala w sklepie stacjonarnym kontrahenta Wnioskodawcy,
  

• karty płatniczej lub szybkiego przelewu przez Internet za pośrednictwem serwisu ….pl, …. czy …..
  
  

Szef Krajowej Administracji Skarbowej zauważa, że obie przedstawione powyżej sytuacje zasadniczo dotyczą rozstrzygnięcia kwestii, czy płatności za pomocą karty płatniczej przy użyciu terminala w sklepie stacjonarnym albo za pomocą karty płatniczej lub szybkiego przelewu przez Internet za pośrednictwem serwisu …..pl, …. czy …. należy uznać za płatność „za pośrednictwem rachunku bankowego” czy też powinny być traktowane jako płatności gotówką.

W ocenie Szefa Krajowej Administracji Skarbowej w obu przypadkach opisanych powyżej, płatności dokonane za pośrednictwem karty płatniczej przy użyciu terminala w sklepie stacjonarnym albo za pomocą karty płatniczej lub szybkiego przelewu przez Internet za pośrednictwem serwisu …..pl, … czy …. powinny być traktowane jako płatności dokonane „za pośrednictwem rachunku bankowego”. Przepis art. 87 ust. 6 pkt 1 lit. a) ustawy o VAT jako warunek jego zastosowania wskazuje, że zapłata ma być dokonana za pośrednictwem rachunku bankowego.

Jak wskazano powyżej zgodnie z art. 87 ust. 6 ustawy o VAT urząd skarbowy jest obowiązany dokonać zwrotu różnicy podatku, o której mowa w ust. 2, w terminie 25 dni, licząc od dnia złożenia rozliczenia, w przypadku gdy spełniony jest m.in. warunek wskazany w pkt 1 lit. a) tego przepisu aby kwoty podatku naliczonego, wykazane w deklaracji podatkowej wynikały z faktur dokumentujących kwoty należności, które zostały w całości zapłacone za pośrednictwem rachunku bankowego podatnika.

Odnosząc się do powyższego Szef Krajowej Administracji Skarbowej zauważa, że ustawodawca posłużył się określeniem „za pośrednictwem rachunku bankowego podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju albo rachunku podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem, wskazanego w zgłoszeniu identyfikacyjnym, o którym mowa w odrębnych przepisach”.

Zdaniem Szefa Krajowej Administracji Skarbowej ww. sformułowanie obejmuje wszystkie rodzaje płatności, które odbywają się za pośrednictwem banku (rachunku bankowego), w tym również płatności dokonywane kartami płatniczymi.

Taka interpretacja wynika przede wszystkim z brzmienia przepisów, które w sposób ogólny odnoszą się do płatności za pośrednictwem banku (rachunku bankowego). Płatność kartą dokonana przy użyciu terminala w sklepie stacjonarnym niewątpliwie odbywa się za pośrednictwem banku (rachunku bankowego), nie może być zatem interpretowana jako płatność dokonana gotówką, bowiem taka interpretacja byłaby wbrew brzmieniu tych przepisów.

Tym bardziej jeśli miałoby być różne podejście w zależności od tego czy płatność kartą odbywa się przy użyciu terminala w sklepie stacjonarnym, czy też poprzez systemy płatnicze on-line. Ani w jednej ani w drugiej sytuacji nie występuje bowiem gotówka. Brak jest zatem uzasadnienia do różnego traktowania tych płatności.

Reasumując, Szef Krajowej Administracji Skarbowej odnosząc powyższe przepisy do opisanego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy w całości jest prawidłowe.

Należy jednak podkreślić, iż prawidłowość stanowiska Wnioskodawcy, Szef Krajowej Administracji Skarbowej uznaje za prawidłowe, przy założeniu, że płatność dokonana przez podatnika za pomocą karty płatniczej za transakcje dokumentowane fakturami nastąpi:

• z rachunku podatnika wykazanego w zgłoszeniu identyfikacyjnym lub zgłoszeniu aktualizacyjnym jako rachunek dla prowadzonej działalności gospodarczej podatnika, oraz
  

• możliwe będzie zidentyfikowanie opłaconej w ten sposób faktury VAT.
  
  

Tym samym należało dokonać zmiany interpretacji z 17 stycznia 2019 r. nr nr 0113-KDIPT1-3.4012.845.2018.2.ALN jako nieprawidłowej w zakresie nie uznania przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej faktur ujętych w rejestrze zakupów za zapłacone za pośrednictwem rachunku bankowego podatnika w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług w sytuacji, gdy zostały zapłacone za pośrednictwem karty płatniczej przy użyciu terminala w sklepie stacjonarnym kontrahenta Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14e § 1 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może, z urzędu, zmienić ją w dowolnym czasie.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Należy wskazać, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionych we wniosku stanów faktycznych lub zdarzeń przyszłych, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie ustalony odmienny stan faktyczny, to interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Interpretacja dotyczy stanów faktycznych lub zdarzeń przyszłych przedstawionych przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stosownie do art. 14k § 1 ustawy – Ordynacja podatkowa zastosowanie się przez wnioskodawcę do otrzymanej interpretacji indywidualnej przed jej zmianą, stwierdzeniem jej wygaśnięcia lub przed doręczeniem organowi podatkowemu odpisu prawomocnego orzeczenia sądu administracyjnego uchylającego interpretację indywidualną nie może szkodzić wnioskodawcy, jak również w przypadku nieuwzględnienia jej w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej. Powołany przepis ustanawia tzw. zasadę nieszkodzenia, która jest wyrazem funkcji gwarancyjnej (ochronnej) instytucji interpretacji indywidualnej i której szczegółowa treść została uregulowana w art. 14k-14n ww. ustawy. Skorzystanie z mocy ochronnej interpretacji indywidualnej oznacza: brak odpowiedzialności z kodeksu karnego skarbowego, brak naliczania odsetek za zwłokę, oraz w przypadku, gdy zobowiązanie nie zostało prawidłowo wykonane w wyniku zastosowania się do interpretacji oraz skutki podatkowe związane ze zdarzeniem, któremu odpowiada stan faktyczny będący przedmiotem interpretacji, miały miejsce po doręczeniu interpretacji indywidualnej - zwolnienie z obowiązku zapłaty podatku w zakresie wynikającym ze zdarzenia będącego przedmiotem interpretacji. Z mocy ochronnej interpretacji indywidualnej, która została zmieniona, wnioskodawca może nadal korzystać w odniesieniu do rozliczeń podatkowych dokonywanych za okres do końca roku, kwartału następującego po kwartale lub miesiąca następującego po miesiącu (w zależności od okresu rozliczenia podatku), w którym doręczono wnioskodawcy zmienioną interpretację indywidualną lub stwierdzono jej wygaśnięcie albo doręczono organowi podatkowemu odpis orzeczenia sądu administracyjnego uchylającego interpretację indywidualną ze stwierdzeniem jego prawomocności (por. art. 14m § 2 ustawy – Ordynacja podatkowa).

Warunkiem skorzystania z ww. ochrony jest zastosowanie się do interpretacji (zob. art. 14k § 1 i art. 14m § 1 ustawy – Ordynacja podatkowa) oraz złożenie przez podatnika wniosku, o którym mowa w art. 14m § 3 ustawy – Ordynacja podatkowa, w trakcie trwania postępowania podatkowego. Organy podatkowe bowiem nie uwzględniają z urzędu interpretacji prawa podatkowego.

Zgodnie z art. 14na ustawy – Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy – Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

POUCZENIE

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), w terminie 30 dni od dnia jej doręczenia (art. 3 § 2 pkt 4a, art. 13 § 1 i § 2 i art. 53 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Szefa Krajowej Administracji Skarbowej (którego działanie jest przedmiotem skargi):

• w dwóch egzemplarzach, na adres: Ministerstwo Finansów, ul. Świętokrzyska 12, 00 916 Warszawa (art. 47 § 1 i art. 54 § 1 ww. ustawy)
  

lub

• w formie dokumentu elektronicznego bez dołączania odpisów, zawierającą adres elektroniczny oraz podpisaną kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo podpisem osobistym, na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Ministerstwa Finansów na platformie ePUAP: /bx1qpt265q/SkrytkaESP (art. 46 § 2a, art. 47 § 3 i art. 54 § 1a ww. ustawy). Datą wniesienia skargi w formie dokumentu elektronicznego jest określona w urzędowym poświadczeniu odbioru data jej wprowadzenia do systemu teleinformatycznego Ministerstwa Finansów (art. 83 § 5 ww. ustawy).
  
  

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.