2021.06.15 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDWT.4011.36.2021.2.KG
z 15 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 1 oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 marca 2021 r. (data wpływu 31 marca 2021 r.) uzupełnionym pismem z dnia 28 maja 2021 r. (data wpływu 2 czerwca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania odliczenia z tytułu ulgi rehabilitacyjnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania odliczenia z tytułu ulgi rehabilitacyjnej.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 12 maja 2021 r., Nr 0115-KDWT.4011.36.2021.1.KG, wezwano Wnioskodawczynię, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 12 maja 2021 r. (skutecznie doręczone w dniu 24 maja 2021 r.). W dniu 2 czerwca 2021 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Zespół Orzekający Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej wydał dla syna Wnioskodawczyni orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego w związku ze stwierdzoną niepełnosprawnością sprzężoną z niepełnosprawnością ruchową, autyzm w tym zespół (...). Ponadto stwierdzono u syna Wnioskodawczyni zaburzenie SI oraz jakościowe nieprawidłowości w zakresie komunikacji, kontaktu społecznego oraz zaburzenie zachowań wymagających wieloprofilowych specjalistycznych oddziaływań edukacyjno-terapeutycznych, które stymulowałyby jego rozwój oraz umożliwiły funkcjonowanie w środowisku.

W związku z powyższym zalecono aby objąć dziecko różnymi formami zajęć rewalidacyjnych, rozwijających umiejętności społeczne, umiejętności komunikacyjne, korygujące postawę, tj. zalecono:

terapię psychologiczną – stymulowanie rozwoju społeczno-emocjonalnego (w tym samoregulacji) i komunikacji (indywidualne – adekwatne do aktualnych potrzeb i możliwości dziecka),
terapię logopedyczną – ukierunkowaną na poprawę funkcjonalnej kompetencji językowej dziecka, cech prozodycznych wypowiedzi, rozwój mowy dialogowej i narracyjnej oraz umiejętności społecznych,
terapię pedagogiczną – stymulowanie rozwoju ruchowego, poznawczego, grafomotoryki, samodzielności, obrazu percepcji słuchowej i wzrokowej,
terapię SI – Integracji Sensorycznej wraz z okresową rediagnozą,
terapię TSU – zajęcia grupowe uspołeczniające,
terapię usprawniająco-ruchową.

Zważywszy na niepełnosprawność dziecka oraz potrzebę objęcia go kompleksową pomocą oraz wskazanymi terapiami – Wnioskodawczyni szukała stosownej placówki i miejsca, które objęłoby syna Wnioskodawczyni wymaganymi terapiami. Z pomocą przyszło Centrum Terapii, które obejmuje dzieci z niepełnosprawnościami kompleksowymi terapiami, udziela pomocy psychologiczno-pedagogicznej, prowadzi terapie dla dzieci z autyzmem z uwagi na kwalifikacje zatrudnionej kadry specjalistycznej, mającej adekwatne wykształcenie do prowadzenia wysokospecjalistycznych zajęć terapeutycznych i rewalidacyjnych.

Syn Wnioskodawczyni dzięki opiece Centrum Terapii rozwija umiejętności poznawcze (wyobraźnie, myślenie, pamięć), kształtuje potrzebne umiejętności i sprawności, pobudza sferę emocjonalną oraz wspomaga proces uczenia się. Wsparcie Centrum wspomaga funkcjonowanie syna Wnioskodawczyni w pełni i adekwatnie odpowiada na jego potrzeby mając na uwadze specyfikę jego zaburzeń. Uczęszczanie do Centrum Terapii jest odpłatne.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawczyni doprecyzowała, że data urodzenia syna to (…) lutego 2014 r. Syn Wnioskodawczyni posiada:

orzeczenia wydane (…) października 2018 r., na okres wychowania przedszkolnego, stopień niepełnosprawności określony jako niepełnosprawność sprzężona, niepełnosprawność ruchowa i Zespół (…),
orzeczenie wydane (…) lutego 2021 r. na okres pierwszego etapu edukacji, stopień niepełnosprawności określony jako autyzm w tym Zespół (...).

Wnioskodawczyni wskazała, że Jej syn nie osiągnął dochodów (opodatkowanych lub zwolnionych z podatku) w roku podatkowym, którego dotyczy wniosek.

Jak wskazała Wnioskodawczyni, terapia psychologiczna, logopedyczna, usprawniająco-ruchowa, integracji sensorycznej, zajęcia grupowe uspołeczniające są zabiegami rehabilitacyjnymi.

Wnioskodawczyni pokrywa wydatki związane z opłatami za Centrum Terapii z własnych dochodów. Przedmiotowe wydatki nie zostały zwrócone Wnioskodawczyni w jakiejkolwiek formie (w całości lub części) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych oraz nie zostały one zaliczone do kosztów uzyskania przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku.

Wnioskodawczyni posiada dokumenty (faktury VAT, rachunki, dowody zapłaty), potwierdzające poniesione wydatki, których wniosek dotyczy. Została w nich wyszczególniona kwota dotycząca poniesionych wydatków na zabiegi rehabilitacyjne.

Wnioskodawczyni uzyskała w roku podatkowym, którego dotyczy wniosek dochody pozwalające na skorzystanie z ulgi rehabilitacyjnej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie: Czy w związku z przedstawionym stanem faktycznym Wnioskodawczyni może skorzystać z ulgi rehabilitacyjnej, uwzględniając koszty z tytułu uczęszczania do Centrum Terapii, tj. odliczyć je od dochodu podczas rozliczenia podatkowego za 2020 r. ?

Zdaniem Wnioskodawczyni może ona odliczyć wskazane wydatki w ramach ulgi rehabilitacyjnej od podatku dochodowego od osób fizycznych za 2020 rok.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 z późn. zm.), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30cb i art. 30da-30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 23o, art. 23u, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7 i 7b-7g tego artykułu.

Zgodnie z art. 26 ust. 7 pkt 4 tej ustawy, wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty - w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

Z art. 26 ust. 7a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne.

Stosownie do art. 26 ust. 7b tejże ustawy, wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Zgodnie z art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach lub
decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

W myśl art. 26 ust. 7f ww. ustawy ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
1. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji, albo
2. znaczny stopień niepełnosprawności;
II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
1. całkowitą niezdolność do pracy, albo
2. umiarkowany stopień niepełnosprawności.

Przepisy ust. 7a-7d i ust. 7g stosuje się odpowiednio do podatników, na których utrzymaniu pozostają następujące osoby niepełnosprawne: współmałżonek, dzieci własne i przysposobione, dzieci obce przyjęte na wychowanie, pasierbowie, rodzice, rodzice współmałżonka, rodzeństwo, ojczym, macocha, zięciowie i synowe, jeżeli w roku podatkowym dochody tych osób niepełnosprawnych nie przekraczają dwunastokrotności kwoty renty socjalnej określonej w ustawie z dnia 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej (Dz. U. z 2019 r. poz. 1455, 1622, 1818 i 2473), w wysokości obowiązującej w grudniu roku podatkowego. Do dochodów, o których mowa w zdaniu pierwszym, nie zalicza się alimentów na rzecz dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4, świadczenia uzupełniającego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 100a, oraz zasiłku pielęgnacyjnego.

Stosownie do art. 26 ust. 13a cytowanej ustawy, wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od dochodów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Należy również podkreślić, że zgodnie z powołanymi powyżej przepisami wydatki w ramach ulgi rehabilitacyjnej mogą podlegać odliczeniu od dochodu jedynie w roku podatkowym w którym zostały poniesione.

Zgodnie z art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie od dnia 15 lutego do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym. Zeznania złożone przed początkiem terminu uznaje się za złożone w dniu 15 lutego roku następującego po roku podatkowym.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że syn Wnioskodawczyni, będący na Jej utrzymaniu, urodził się (…) lutego 2014 r. Od 2018 r. posiadał orzeczenie o niepełnosprawności określonej jako niepełnosprawność sprzężona, niepełnosprawność ruchowa i zespół (...), na okres wychowania przedszkolnego. Od 2021 r. posiada orzeczenie o niepełnosprawności związanej z autyzmem i Zespołem (...), na okres pierwszego etapu edukacji. Ponadto u syna Wnioskodawczyni stwierdzono zaburzenie SI oraz jakościowe nieprawidłowości w zakresie komunikacji, kontaktu społecznego oraz zaburzenie zachowań wymagających wieloprofilowych specjalistycznych oddziaływań edukacyjno- terapeutycznych, które stymulowałyby jego rozwój oraz umożliwiły funkcjonowanie w środowisku w związku z powyższym zalecono aby objąć dziecko różnymi formami zajęć rewalidacyjnych, rozwijających umiejętności społeczne, umiejętności komunikacyjne, korygujące postawę, tj:

Terapię psychologiczną – stymulowanie rozwoju społeczno-emocjonalnego (w tym samoregulacji) i komunikacji (indywidualne – adekwatne do aktualnych potrzeb i możliwości dziecka),
Terapię logopedyczną – ukierunkowaną na poprawę funkcjonalnej kompetencji językowej dziecka, cech prozodycznych wypowiedzi, rozwój mowy dialogowej i narracyjnej oraz umiejętności społecznych,
Terapię pedagogiczną – stymulowanie rozwoju ruchowego, poznawczego, grafomotoryki, samodzielności, obrazu percepcji słuchowej i wzrokowej,
Terapię SI – Integracji Sensorycznej wraz z okresową rediagnozą,
Terapię TSU – zajęcia grupowe uspołeczniające,
Terapię usprawniająco-ruchową.

Zajęcia prowadzone są odpłatnie w Centrum Terapii. Dzięki nim syn Wnioskodawczyni rozwija umiejętności poznawcze (wyobraźnie, myślenie, pamięć), kształtuje potrzebne umiejętności i sprawności, pobudza sferę emocjonalną oraz wspomaga proces uczenia się. Wsparcie tego centrum wspomaga funkcjonowanie syna Wnioskodawczyni w pełni i adekwatnie odpowiada na jego potrzeby mając na uwadze specyfikę jego zaburzeń.

Terapia psychologiczna, logopedyczna, usprawniająco-ruchowa, integracji sensorycznej, zajęcia grupowe uspołeczniające są zabiegami rehabilitacyjnymi. Wnioskodawczyni posiada dokumenty (faktury VAT, rachunki, dowody zapłaty), potwierdzające poniesione wydatki, których wniosek dotyczy. Została w nich wyszczególniona kwota dotycząca poniesionych wydatków na zabiegi rehabilitacyjne.

Przenosząc przedstawione uprzednio uregulowania prawne na grunt niniejszej sprawy podkreślić należy, że ustawodawca nie zdefiniował w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pojęć: „zabieg”, „rehabilitacja” oraz „rehabilitacja lecznicza”, zatem koniecznym jest wyjaśnienie tych pojęć w oparciu o definicje encyklopedyczne oraz wydaną z zakresu rehabilitacji literaturę. Zgodnie z definicją tych pojęć zawartą w „Słowniku wyrazów obcych” (PWN, Warszawa 1991 r.) oraz „Encyklopedii” PWN, zabieg stanowi interwencję mającą na celu wywołanie określonego skutku, zwykle będącą środkiem zaradczym przeciwdziałającym czemuś (np. skutkom choroby); rehabilitacja jest to przywrócenie choremu sprawności fizycznej i psychicznej poprzez stosowanie odpowiednich zabiegów leczniczych; rehabilitacja lecznicza zaś to połączenie leczenia z postępowaniem usprawniającym, które obejmuje m. in. zabiegi fizykoterapeutyczne, wodolecznictwo, światłolecznictwo, elektrolecznictwo, mechanoterapię, kinezyterapię.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2020 r., poz. 426, z późn. zm.) wyjaśnia pojęcie rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zgodnie z którym rehabilitacja osób niepełnosprawnych oznacza zespół działań, w szczególności organizacyjnych, leczniczych, psychologicznych, technicznych, szkoleniowych, edukacyjnych i społecznych, zmierzających do osiągnięcia, przy aktywnym uczestnictwie tych osób, możliwie najwyższego poziomu ich funkcjonowania, jakości życia i integracji społecznej.

Należy przy tym podkreślić, że ostateczne rozstrzygnięcie kwestii, czy dany zabieg wchodzi w zakres zabiegów rehabilitacyjnych, wykracza poza kompetencje organu podatkowego i należy do lekarza specjalisty.

Na podstawie informacji podanych we wniosku stwierdzić zatem należy, że wydatki poniesione przez Wnioskodawczynię w związku z niepełnosprawnością syna (pozostającego na Jej utrzymaniu), na zabiegi rehabilitacyjne – w ramach terapii wykonywanych pod kierunkiem wyspecjalizowanych osób stanowią wydatki na cele rehabilitacyjne, o których mowa w art. 26 ust. 7a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji Wnioskodawczyni może dokonać odliczenia poniesionych wydatków od dochodu za 2020 r. W sytuacji, gdy Wnioskodawczyni w 2020 r. poniosła wydatki na ww. cele rehabilitacyjne syna (udokumentowane fakturami VAT i przelewami bankowymi), a wydatków tych nie uwzględniła w zeznaniu podatkowym za 2020 r. może złożyć korektę tego zeznania i dokonać stosownego odliczenia.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy Ordynacja podatkowa.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin