UZASADNIENIE

W dniu 6 kwietnia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy płatności z tytułu opisanych we wniosku opłat cyklicznych, za świadczenie usługi rozpoznawania znaków i całych tekstów z obrazu faktury oraz przeniesienia rozpoznanych tekstów do oprogramowania księgowego, ponoszone przez Spółkę na rzecz Kontrahenta, będą objęte zakresem stosowania art. 21 ust. 1 ustawy o PDOP, a w konsekwencji, czy na Spółce będą ciążyły obowiązki płatnika z tego tytułu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością utworzoną zgodnie z przepisami prawa polskiego, z siedzibą na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, gdzie podlega opodatkowaniu od całości swoich dochodów. Spółka wchodzi w skład międzynarodowej grupy kapitałowej (dalej: Grupa), która jest światową grupą przedsiębiorstw medycznych dostarczającą usługi i produkty do dializ dla szpitali i pacjentów. Podstawowym przedmiotem działalności Spółki jest świadczenie usług finansowo-księgowych jako tzw. Centrum Usług Wspólnych. Spółka świadczy usługi wyłącznie na rzecz spółek w ramach Grupy z regionu EMEA (Europa, Bliski Wschód i Afryka). Główna siedziba Grupy dla regionu EMEA znajduje się w Niemczech. Grupa ponadto utworzyła Centra Usług Wspólnych dla Ameryki Północnej, Ameryki Południowej i Środkowej oraz w regionie Azji i Pacyfiku. Usługi świadczone przez Spółkę stanowią dla spółek z Grupy usługi o charakterze wspomagającym oraz są wykorzystywane w prowadzeniu podstawowej działalności operacyjnej.

Usługi księgowe obejmują następujące procesy:

• zobowiązania (dalej: P2P),
• należności i utrzymywanie kartotek dostawców/odbiorców (O2C & MD) oraz
• księga główna i środki trwałe (R2R).
  
  

Na poziomie Grupy podjęta została decyzja dotycząca wdrożenia u Wnioskodawcy, oraz w innych Centrach Usług Wspólnych, usługi rozpoznawania znaków i całych tekstów z obrazu faktury oraz przeniesienia rozpoznanych tekstów do oprogramowania księgowego (dalej: Usługa).

W związku z powyższym nawiązano współpracę z podmiotem niepowiązanym świadczącym profesjonalnie Usługę w technologii kompatybilnej z używanym przez Grupę systemem finansowo-księgowym ERP SAP (dalej: SAP). Wdrożenie Usługi zakończone zostało u Wnioskodawcy w 2020 roku i obecnie Wnioskodawca korzysta z nowego rozwiązania. Podmiotem świadczącym przedmiotowe Usługi jest X GmbH (dalej: X lub Kontrahent), osoba prawna. X nie prowadzi działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej za pośrednictwem oddziału/zakładu.

Wnioskodawca dysponuje certyfikatem rezydencji podatkowej Kontrahenta, wystawionym przez Republikę Federalną Niemiec. Podmiotem odpowiedzialnym za wdrożenie Usługi po stronie Grupy była spółka powiązana z Wnioskodawcą, Y GmbH (dalej: FMC GmbH), której siedziba mieści się w Niemczech. Główna umowa na wdrożenie oraz świadczenie Usługi została podpisana pomiędzy X GmbH a FMC GmbH, natomiast Wnioskodawca dołączył do świadczenia Usługi na podstawie aneksu do umowy głównej (tzw. Accession Agreement). Wdrożenie usługi rozpoznawania znaków i całych tekstów z obrazu faktury oraz przeniesienia rozpoznanych tekstów do oprogramowania księgowego ma na celu m.in. ujednolicenie procesów w Grupie, podniesienie efektywności i jakości pracy, oszczędność kosztów, większą kontrolę nad przepływem dokumentów a także optymalizację procesów księgowych oraz utrzymania systemu IT. Usługa jest świadczona przez Kontrahenta na zewnętrznej platformie chmurowej (w tzw. Technologii Software as a Service - SaaS), bez konieczności instalowania oprogramowania u klienta. Technologia ta jest kompatybilna z systemem księgowo-finansowym ERP Spółki, umożliwiając wymianę ustrukturyzowanych dokumentów księgowych. Pracownicy Spółki logują się dodatkowo na stronę internetową Kontrahenta (tzw. Service portal) celem zgłaszania ewentualnych uwag i błędów. Oprogramowanie, infrastruktura oraz dane aplikacji znajdują się więc centrum danych Kontrahenta lub jego podwykonawcy. Wskutek zawarcia umowy wdrożenia i świadczenia Usługi, Spółka nie przyjęła do używania żadnej z kategorii wartości niematerialnych i prawnych, które wskazane zostały w art. 16b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: ustawa o PDOP). Spółka poniosła jedynie koszty wdrożenia technologii SaaS (przystosowania jej do wymagań Spółki). Bieżące świadczenie Usługi natomiast rozliczane będzie w oparciu o opisane poniżej cykliczne opłaty.

Świadczenie przedmiotowej Usługi przebiega w następujący sposób:

• Usługa wdrożona została w zakresie obsługi zobowiązań, co oznacza że obejmuje jedynie faktury zakupu. Dostawcy Wnioskodawcy przesyłają bezpośrednio do Spółki faktury w formie papierowej bądź elektronicznej. Pracownicy Wnioskodawcy skanują faktury papierowe za pomocą firmowego skanera, bądź importują faktury elektroniczne do archiwum Wnioskodawcy. Następnie zeskanowane/zaimportowane faktury przesyłane są na serwer Kontrahenta. Przesłane faktury konwertowane są przez system Kontrahenta w uzgodniony wcześniej elektroniczny format (np. z formatu PDF na IDOC). System odczytuje z faktur wybrane słowa lub cyfry (tekst). Tekst jest odczytywany (przechwytywany) przez system Kontrahenta metodą OCR (tj. metodą optycznego rozpoznawania znaków). Po odczytaniu tekstu uzupełniane są nim wybrane pola tekstowe edytora OCR. Pola tekstowe do uzupełnienia uzgodnione zostały ze Spółką na etapie wdrożenia i odpowiadają one polom systemu finansowo-księgowego Spółki. System odczytuje tekst w oparciu o różne kryteria: słowa - klucze, dostarczoną przez Spółkę bazę danych dostawców oraz inne uzgodnione algorytmy. Oznacza to, że Kontrahent nie świadczy usługi analizowania danych, a jedynie udostępnia system, który w oparciu o zaktualizowane przez Wnioskodawcę bazy danych, wpisuje test w uzgodnione pola edytora. W przypadku gdyby Spółka nie zaktualizowała bazy dostawców, dostarczyła błędne dane dostawców lub nie zaktualizowała innych uzgodnionych na etapie wdrożenia danych, to system Kontrahenta pozostawi puste pola wraz z informacją o błędzie.
  
  

Przykładowe informacje, które są uzupełniane w ramach świadczonej usługi to:

• nazwa dostawcy,
• data wystawienia,
• kwota netto,
• numer rachunku bankowego.
  
  

Tak uzupełnione pola trafiają następnie do pracowników Kontrahenta lub jego podwykonawcy celem walidacji poprawności przechwyconego tekstu. Pracownicy dokonują manualnej weryfikacji i ewentualnej korekty uzupełnionych pól, co pozwala na dostarczenie wysokiej jakości usług oraz zidentyfikowanie luk w bazach. Pracownicy Kontrahenta nie analizują danych oraz nie weryfikują poprawności merytorycznej danych na samej fakturze, przemawia za tym między innymi fakt, iż często nie znają oni języka w jakim jest wystawiony dokument księgowy. Po takiej weryfikacji faktura, wraz z odczytanym tekstem, przesyłana jest w nowym uzgodnionym wcześniej formacie do systemu finansowo-księgowego Spółki. Dalsze kroki związane z księgowaniem dokumentu (w tym dekretację, weryfikację merytoryczną, odpowiednie ujęcie podatkowe) realizuje Wnioskodawca. Zgodnie z umową, Usługa świadczona przez Kontrahenta nie obejmuje przechowywania oraz archiwizacji dokumentów. Dokonywana jest jedynie tymczasowa archiwizacja celem wykonania Usługi. Kontrahent nie świadczy także usługi utrzymywania baz danych np. dostawców. Taka baza danych jest przekazywana Kontrahentowi jedynie celem poprawnego odczytania tekstów z faktur, jednakże same dane są utrzymywane i archiwizowane na serwerach Wnioskodawcy. Usługa nie obejmuje również, ani nie będzie obejmowała, usług projektowania procesów księgowych czy jakiegokolwiek wsparcia w zarządzaniu tymi procesami. W związku ze świadczeniem bieżącej Usługi, Kontrahent obciąży Wnioskodawcę (na podstawie faktur) następującymi umownymi opłatami cyklicznymi:

1. E-invoice receiving subscription fee (abonament): Opłata stanowi formę rocznego abonamentu za dostęp do Usługi. Opłata jest ustalana z góry w oparciu o iloczyn ilości planowanych do wysyłki faktur oraz umówionej stawki ryczałtowej za jeden dokument.
2. Customer service management fee (opłata za obsługę klienta): Opłata obejmuje usługę opiekuna klienta. Opiekun klienta nadzoruje jakość świadczonych usług, przyjmuje skargi i zapytania oraz ściśle współpracuje z menadżerami projektu i działem wsparcia technicznego (helpdesk) Kontrahenta. Opłata będzie ustalana na rok z góry w stałej, określonej umową kwocie.
3. Cloud scan add-on fee (opłata dodatkowa): Opłata dodatkowa będzie ustalana z dołu w oparciu o iloczyn faktycznie wysłanych faktur i ustalonej w umowie głównej stawki ryczałtowej.

Kontrahent będzie wystawiał fakturę za umówione okresy (np. kwartalne). Wszystkie powyższe opłaty pomimo, że będą wyszczególnione na fakturach, to są bezpośrednio i nierozerwalnie związane ze świadczeniem Usługi głównej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy płatności z tytułu opisanych w stanie faktycznym opłat cyklicznych, za świadczenie usługi rozpoznawania znaków i całych tekstów z obrazu faktury oraz przeniesienia rozpoznanych tekstów do oprogramowania księgowego, ponoszone przez Spółkę na rzecz Kontrahenta, będą objęte zakresem stosowania art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2020 r. poz. 1406 ze zm., dalej: „ustawa o PDOP”), a w konsekwencji, czy na Spółce będą ciążyły obowiązki płatnika z tego tytułu?

Zdaniem Wnioskodawcy, płatności z tytułu opisanych w stanie faktycznym opłat cyklicznych za świadczenie usługi rozpoznawania znaków i całych tekstów z obrazu faktury oraz przeniesienia rozpoznanych tekstów do oprogramowania księgowego, ponoszone przez Wnioskodawcę na rzecz Kontrahenta, nie będą objęte zakresem stosowania art. 21 ust. 1 z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2020 r. poz. 1406 ze zm., dalej: „ustawa o PDOP”), a w konsekwencji na Wnioskodawcy nie będą ciążyły obowiązki płatnika z tego tytułu. Zgodnie z zasadą ograniczonego obowiązku podatkowego sformułowaną w art. 3 ust. 2 ustawy o PDOP podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Jednocześnie, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 i pkt 2a ustawy o PDOP podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 ustawy, przychodów:

1. z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) (pkt 1),
2. z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze (pkt 2a),

-ustala się w wysokości 20% przychodów.

Natomiast w myśl art. 26 ust. 1 ustawy o PDOP, w przypadku wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 ustawy o PDOP, podmiot wypłacający należności może być zobowiązany pobrać, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat (dalej także: WHT lub podatek u źródła). Jednocześnie, w świetle z art. 21 ust. 2 ustawy o PDOP przepisy artykułu 21 ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Oznacza to, iż zgodnie z art. 26 ust. 1 powyższej ustawy zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż wynikająca z art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku [...] płatnik jest zobowiązany do dochowania należytej staranności. Celem stwierdzenia czy w związku z płatnościami na rzecz Kontrahenta, za opisane w stanie faktycznym usługi rozpoznawania znaków i całych tekstów z obrazu faktury oraz przeniesienia rozpoznanych tekstów do oprogramowania księgowego, na Wnioskodawcy będą ciążyły obowiązki płatnika, konieczne jest ustalenie czy należności te podlegają opodatkowaniu podatkiem u źródła w rozumieniu art. 21 ust. 1 ustawy o PDOP. Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o PDOP, źródłami przychodów opodatkowanych podatkiem u źródła są między innymi przychody z praw autorskich lub praw pokrewnych. W myśl art. 12 Umowy między Rzeczpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisaną w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. (dalej: UPO), należności licencyjne powstające w Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie. Jednakże należności licencyjne mogą być również opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym powstają i zgodnie z jego ustawodawstwem, ale jeżeli osoba uprawniona do należności licencyjnych ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5% kwoty brutto należności licencyjnych. Zgodnie z definicją zawartą w art. 12 ust. 3 UPO określenie „należności licencyjne” oznacza wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin, wszelkiego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego lub za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje dotyczące doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej. Postanowienie to stosuje się odpowiednio do wszelkiego rodzaju wypłat za użytkowanie lub prawo do użytkowania nazwy, zdjęcia lub innych podobnych praw osobistych oraz do wypłat otrzymywanych jako wynagrodzenie za nagranie przez radio lub telewizję występów sportowców lub artystów. Analizując definicję należności licencyjnych warto odwołać się również do Modelowej Konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku (dalej: Konwencja) oraz Komentarza do niej (dalej: Komentarz). Zarówno Konwencja, jak i Komentarz, nie stanowią źródła powszechnie obowiązującego prawa, zostały jednak one wypracowane w drodze konsensusu przez państwa członkowskie OECD i stanowią wskazówkę do interpretowania zapisów UPO. Należy więc podkreślić, iż zgodnie z treścią punktu 14 Komentarza do art. 12, prawa umożliwiające jedynie faktyczne korzystanie z programu, nie stanowią tytułu do naliczania opłat z tytułu praw autorskich lub praw pokrewnych. Spółka w ramach opisanych w stanie faktycznym cyklicznych opłat nabędzie jedynie prawo do korzystania z oprogramowania jako usługi w technologii SaaS. Spółka nie uzyska w szczególności praw do czerpania korzyści z autorskich praw majątkowych na zasadach przewidzianych w art. 74 ust. 4 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Spółka nie uzyskała również takich praw na etapie wdrożenia/przystosowania przedmiotowego oprogramowania w chmurze. Wnioskodawca korzysta z własnego oprogramowania finansowo-księgowego, a usługa Kontrahenta stanowi jedynie dodatkową funkcjonalność, z której Spółka korzysta i będzie korzystała tylko na własne potrzeby. Wynagrodzenie na rzecz kontrahenta, w tym abonament za korzystanie z usługi w modelu SaaS, nie będzie stanowił więc wynagrodzenia z tytułu praw autorskich i praw pokrewnych (w tym należności licencyjnych) w związku z czym opłaty cykliczne ponoszone przez Spółkę na rzecz Kontrahenta nie będą objęte zakresem art. 21 ust. 1 pkt 1. Takie stanowisko potwierdzają liczne interpretacje indywidualne, m.in. interpretacja indywidualna z 22 listopada 2019 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej Znak: 0114-KDIP2-1.4010.409.2019.1.JS oraz interpretacja indywidualna z 7 czerwca 2018 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej Znak: 0111-KDIB1-2.4010.166.2018.1.BG w której Dyrektor KIS przedstawił następujące stanowisko „Nabywca tego typu oprogramowania nabywa bardzo wąski zakres uprawnień, które sprowadzają się do użytkowania nabytego egzemplarza oprogramowania zgodnie z jego przeznaczeniem.[...] W przedstawionym zdarzeniu przyszłym nie będzie obejmował on Wnioskodawcy, gdyż wypłacane przez niego należności z tytułu nabycia programu komputerowego na własny użytek nie stanowią należności licencyjnych. [.]”.

Zdaniem Wnioskodawcy, nabywana od Kontrahenta Usługa, nie będzie również stanowiła użytkowania lub prawa do użytkowania urządzenia przemysłowego, bądź informacji związanych ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how). Pojęcie „urządzenie przemysłowe” nie jest zdefiniowane w polskich ustawach podatkowych ani w umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania. W związku z powyższym, zgodnie z zasadami wykładni przepisów prawa podatkowego, pierwszeństwo przyjmuje wykładnia językowa. Należy w tym miejscu podkreślić, iż ani internetowy Słownik języka polskiego PWN (https://sjp.pwn.pl) ani inne słowniki języka polskiego nie definiują pojęcia „urządzenie przemysłowe” w związku z czym należy przeanalizować osobno pojęcie „urządzenie” oraz pojęcie „przemysłowe”. Internetowy słownik języka polskiego PWN definiuje „urządzenie” jako „mechanizm lub zespół mechanizmów, służący do wykonywania określonych czynności”. Natomiast pojęcie „przemysłowy” jest zdefiniowane przez Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego jako „dotyczący przemysłu, związany z przemysłem; mający zastosowany w przemyśle”. Pojęcie „przemysł” internetowy słownik języka polskiego PWN definiuje natomiast jako „produkcja materialna polegająca na wydobywaniu z ziemi bogactw naturalnych i wytwarzaniu produktów w sposób masowy przy użyciu urządzeń mechanicznych”. W ocenie natomiast Naczelnego Sądu Administracyjnego (wyroku z 9 kwietnia 2019 r., sygn. akt II FSK 1120/17 NSA) wskazano, że „urządzenie przemysłowe” to takie urządzenie, które przeznaczone jest do wykorzystania w przemyśle i jego zastosowanie wiąże się z tą dziedziną. Natomiast skład orzekający WSA w Warszawie potwierdził w wyroku z dnia 22 listopada 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 3042/16 iż nie można zgodzić się z poglądem, że pojęcie „urządzenie przemysłowe” powinno być rozumiane maksymalnie szeroko. Również Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 22 lutego 2019 r. (sygn. akt I SA/Wr 947/18) stwierdził, iż pojęcie „urządzenie przemysłowe” powinno być rozumiane jako „składnik majątku pełniącego pomocniczą funkcję w ramach procesu przemysłowego rozumianego jako ciąg działań mechanicznych lub chemicznych służących do masowej produkcji towarów”.

Opisana w stanie faktycznym Usługa, świadczona przez Kontrahenta na rzecz Spółki, nie może być w żaden sposób utożsamiana z pojęciami „urządzenia” i „przemysłu”. Spółka korzysta jedynie z platformy Kontrahenta udostępnionej w modelu SaaS oraz z dodatkowych usług związanych z usługą główną. W szczególności ani abonament ani opłata za wysłane faktury nie będzie obejmowała wynagrodzenia za usługi archiwizacji czy przechowywania dokumentów na serwerach, przestrzeniach dyskowych czy innych strukturach informatycznych. Dokumenty archiwizowane są przez Spółkę we własnym zakresie. Kontrahent nie świadczy także w związku z powyższym, na rzecz Spółki, usług hostingu ani tym podobnych. Kontrahent nie utrzymuje też baz danych dla Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie posiada również dostępu do serwerów funkcjonujących w ramach przedmiotowej chmury ani nie dochodzi do korzystania z serwerów Kontrahenta na zasadach, które mogłyby zostać uznane za dzierżawę, leasing, najem czy innego rodzaju faktyczne użytkowanie. W ocenie Wnioskodawcy, w wyniku świadczenia Usługi przez Kontrahenta, nie dochodzi także do udzielenia informacji związanych ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how). Zgodnie z internetowym Słownikiem języka polskiego PWN (https://sjp.pwn.pl), know-how to praktyczna umiejętność lub wiedza w zakresie technologii produkcji lub technik zarządzania. Za know-how uznaje się więc pewien zespół mierzalnej wiedzy, jak np. doświadczeń, koncepcji, technologii, procesów, rozwiązań oraz wszelkiego innego dorobku technicznego i intelektualnego. Wynagrodzenie za opisane w stanie faktycznym bieżące Usługi, obejmie jedynie dostęp do technologii SaaS oraz dodatkowych, ściśle związanych z Usługą główną, usług. Nie dochodzi jednak w najmniejszym stopniu, w wyniku świadczonej usługi, do przekazania jakichkolwiek informacji w zakresie dziedziny naukowej czy technologicznej. Kontrahent wykorzystuje co najwyżej własny know-how na własny użytek, celem świadczenia wysokiej jakości usług na rzecz Spółki. Ponadto, w wyniku świadczonej Usługi, nie dochodzi do korzystania przez Wnioskodawcę z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych czy z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego. W związku z powyższym Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż świadczone przez Kontrahenta usługi rozpoznawania znaków i całych tekstów z obrazu faktury oraz przeniesienia rozpoznanych tekstów do oprogramowania księgowego nie mieszczą się w katalogu przedmiotowym art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o PDOP. Spółka nie będzie miała obowiązku stosowania art. 21 ust. 1 w zw. z art. 26 ustawy o PDOP w zakresie obliczania, pobierania oraz odprowadzania zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłacanego cyklicznie wynagrodzenia i tym samym Spółka nie będzie zobowiązania do sporządzania deklaracji CIT-10Z, informacji IFT-2R oraz nie będzie miała obowiązku weryfikowania i spełniania warunków wynikających z UPO celem niepobrania podatku. Jak wskazano na wstępie, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o PDOP podatek dochodowy z uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez nierezydentów przychodów z tytułu usług: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze - ustala się w wysokości 20% przychodów. Biorąc pod uwagę fakt, iż ani ustawa o PDOP ani inne ustawy podatkowe nie definiują wprost pojęć „usług doradczych”, „usług księgowych”, „usług badania rynku”, „usług reklamowych”, „usług zarządzania i kontroli” czy „usług przetwarzania danych”, to należy zastosować wykładnię językową celem ustalenia zakresu znaczeniowego tych pojęć. Warto również dodać, iż przepis art. 21 ust.1 pkt 2a obejmuje usługi niematerialne i ma charakter otwarty. Oznacza to, że poza powyżej wymienionymi usługami obejmuje on również „świadczenia o podobnym charakterze”. Za świadczenia o podobnym charakterze uznane mogą być jedynie świadczenia równorzędne, pod względem prawnym, do świadczeń wymienionych w pkt 2a (art. 21 ust. 1 ustawy o PDOP). Dane świadczenie może być więc zakwalifikowane do katalogu wskazanego powyżej pod warunkiem, że wynikają z niego takie same prawa i obowiązki dla stron, bądź gdy jest spełniona taka sama przesłanka aby je uzyskać. Zgodnie z komentarzem do ustawy o PDOP, opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem u źródła na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej będą podlegały jedynie te świadczenia niematerialne, niewymienione wprost w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o PDOP, które wykazują liczne cechy wspólne z którymkolwiek z określonych w tym unormowaniu świadczeń. Istotą jest to, by elementy świadczeń o podobnym charakterze były w takiej proporcji, by elementy charakterystyczne dla świadczeń wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o PDOP, przeważały nad elementami właściwymi dla innych świadczeń (K. Gil, A. Obońska, A. Wacławczyk, A. Walter (red.) Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz, Wyd. 2, Warszawa 2016 r.). Usługi rozpoznawania znaków i całych tekstów z obrazu faktury oraz przeniesienia rozpoznanych tekstów do oprogramowania księgowego, zdaniem Spółki, nie można uznać za usługę o charakterze doradczym. Zgodnie z internetowym Słownikiem języka polskiego PWN (https://sjp.pwn.pl) pojęcie „doradztwo” oznacza „udzielanie fachowych porad”. Z kolei zgodnie ze Słownikiem języka polskiego PWN pod red. E. Sobol pojęcie „doradczy” oznacza służący radcy, doradzający (Słownik języka polskiego PWN, oprac. E. Sobol, Warszawa 2005, s. 150). Istotą usługi doradczej jest więc zaproponowanie najbardziej korzystnego sposobu postępowania w określonym przypadku. Jak opisano w stanie faktycznym, istotą świadczonych przez Kontrahenta usług jest przede wszystkim udostępnienie usługi OCR. W trakcie świadczenia bieżących usług związanych z udostępnieniem technologii czy obsługą klienta nie dochodzi do świadczenia porad. Kontrahent co najwyżej udziela wskazówek związanych z poprawnym funkcjonowaniem oprogramowania. Efektem usługi nie jest więc fachowa porada czy wskazanie sposobu postępowania a jedynie zapewnienie właściwego funkcjonowania dostarczonego rozwiązania. Kontrahent nie udzielał i nie będzie udzielał wskazówek odnośnie usprawnienia procesów w Spółce. W ocenie Wnioskodawcy nabywane usługi nie charakteryzują się cechami zrównującymi je z usługami doradczymi.

Ustawy podatkowe nie definiują również „usług księgowych”. Odwołać się zatem należy do pojęcia „księgowość”, które zdefiniowane jest w internetowym Słowniku języka Polskiego PWN (https://sjp.pwn.pl), jako „prowadzenie ksiąg, w które wpisuje się wpływy, wydatki, transakcje i inne zmiany stanu majątkowego przedsiębiorstwa lub instytucji”, a także jako „dział biura, przedsiębiorstwa, instytucji, którego zadaniem jest prowadzenie ksiąg rachunkowych”. Warto również odwołać się do interpretacji indywidualnych w których podatnicy mianem usług księgowych określali: - „(...) określenie usług księgowych nie odchodzi od standardowego rozumienia usług księgowych, tj. prowadzenia dokumentacji księgowej, księgowania faktur i rachunków w systemie finansowo-księgowym, sporządzania sprawozdań finansowych, przygotowania rozliczeń podatkowych.” (...). (interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 20 lutego 2018 r. Znak 0111-KDIB1-2.4010.2.2018.1.AW) – „W ramach Umowy Spółka Babka świadczy Spółce m.in. następujące usługi: Finansowe i księgowe, włączając w to doradztwo i wsparcie w formie konsultacji w tematach związanych z inwestycjami i finansowaniem, raportami finansowymi, przygotowaniem danych księgowych i ich analizą, opracowaniem odpowiedniej struktury finansowej i podatkowej, udzieleniem wsparcia w negocjacjach i relacjach z bankami i w przeprowadzaniu operacji finansowych” (interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 5 sierpnia 2015 r. Znak: ILPB4/4510-1-185/15-2/MC). Usługi świadczone przez Kontrahenta nie obejmują prowadzenia ksiąg rachunkowych, księgowania faktur, przygotowywania danych księgowych ani tym podobnych świadczeń. Kontrahent dostarcza jedynie oprogramowanie w modelu SaaS, które przechwytuje tekst z faktur metodą OCR i konwertuje format dokumentu. Pracownicy Kontrahenta i jego podwykonawców dokonują jedynie technicznej walidacji przechwyconych danych. Wnioskodawca otrzymuje od Kontrahenta elektroniczny dokument uzupełniony bardzo podstawowymi danymi. Kontrahent nie ma wpływu jednak na sposób dekretacji dokumentu ani nie ma dostępu do systemu księgowego Spółki. Kontrola dokumentów księgowych pod względem merytorycznym, formalnym i rachunkowym oraz decyzja o sposobie ujęcia w księgach rachunkowych jest po stronie pracowników Spółki.

W odniesieniu natomiast do pojęcia „zarządzania i kontroli”, zgodnie z internetowym Słownikiem języka polskiego pwn (https://sjp.pwn.pl), „zarządzać” oznacza „wydać polecenie”, „sprawować nad czymś zarząd”. „Kontrola” zaś to „sprawdzanie czegoś, zestawianie stanu faktycznego ze stanem wymaganym” oraz „nadzór nad kimś lub nad czymś”. Zakres usług świadczonych przez Kontrahenta bez wątpienia różni się od zarządzania i kontroli. Usługi opisane w stanie faktycznym mają charakter techniczny, wykonawczy i nie wiążą się w żaden sposób z wydawaniem poleceń lub nadzorem. Co prawda Spółka będzie ponosiła na rzecz Kontrahenta opłaty za tzw. „Customer service management fee, co w dosłownym tłumaczeniu z języka angielskiego będzie oznaczać „opłata za zarządzanie obsługą klienta”, niemniej jednak użyte pojęcie „management”/„zarządzanie” przy określaniu niniejszej usługi nie może przesądzać o faktycznym zakresie, celu i charakterze świadczonej usługi. Tak zwane „Customer service management fee” w tym przypadku stanowi nic innego jak opłatę za usługę obsługi klienta, tj. wyznaczenie Spółce opiekuna, który jest odpowiedzialny za komunikację z innymi działami Kontrahenta, za pomoc w rozwiązywaniu problemów czy przyjmowanie zgłoszeń. Opiekun klienta nie wydaje poleceń, nie sprawuje nadzoru ani zarządu. Ponadto, jak zostało wspomniane na wstępnie, opłata za obsługę klienta stanowi jedynie składową Usługi i jest wyodrębniona na fakturze jedynie w celu informacyjnym. Świadczone przez Kontrahenta, na rzecz Spółki, usługi nie posiadają więc cech zarządzania i kontroli, a tym samym nie stanowią one tego rodzaju usług. Warto w tym miejscu przytoczyć także fragment wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 13 marca 2019 r. sygn. akt I SA/Po 991/18 „W ocenie Sądu, analiza organu jest jednak w tym zakresie błędna. Okoliczność, że w nazwie danej usługi występuje słowo „zarządzanie” lub „administrowanie” nie może przesądzać o tym, że dana usługa mieści się w katalogu usług z art. 15e ustawy o p.d.o.p.”. Pomimo, iż powyższy wyrok został wydany w odniesieniu do art. 15e ustawy o PDOP, to katalogi wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 2a i art. 15e ustawy o PDOP są bardzo zbliżone, więc interpretacja ich treści nie powinna znacząco się różnić. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że usługi świadczone przez Kontrahenta nie stanowią również usług podobnych do przetwarzania danych. Analizując pojęcie „przetwarzania danych” należy odwołać się do definicji słownikowych oraz definicji przyjętej przez OECD. Internetowy Słownik języka polskiego PWN (https://sjp.pwn.pl), definiuje czasownik „przetwarzać” jako „przekształcić coś twórczo”, „opracować zebrane dane, informacje itp., wykorzystując technikę komputerową”. Przedmiotem usługi świadczonej przez Kontrahenta nie jest opracowywanie czy też twórcze przekształcanie danych. Uzyskane z faktur informacje nie są prezentowane w inny, nowy sposób. Odczytanie tekstów metodą OCR i przekazanie ich do systemu księgowego stanowi po prostu zmianę formatu prezentowania tych samych informacji. W wyniku świadczonych przez Kontrahenta usług nie są też zasilane żadne bazy danych. Kontrahent świadczy jedynie usługę przekształcania formatu otrzymanej faktury (np. z PDF do IDOC), odczytania uzgodnionych treści z faktur i przypisania ich do odpowiednich pól edytora. Można więc twierdzić, iż dochodzi co najwyżej do przetwarzania samego dokumentu (zmiany jego formy, pliku), ale nie danych. Na etapie wdrożenia Wnioskodawca dostarczył Kontrahentowi dane dostawców, w oparciu o które Kontrahent stworzył reguły kwalifikacyjne (algorytmy, słowa klucze) pozwalające na przechwycenie z otrzymanych faktur potrzebnego tekstu. Spółka musi aktualizować na bieżąco dane dostawców, w przeciwnym razie ani oprogramowanie Kontrahenta ani pracownicy Kontrahenta nie będą w stanie uzupełnić wymaganych pól, w wyniku czego Spółka otrzyma pusty dokument. Kontrahent dostarcza więc technologię optycznego rozpoznawania znaków (OCR) oraz usługę prostej walidacji poprawności uzupełnionych przez OCR informacji, przez pracowników Kontrahenta. Pozostały proces związany z dekretacją, weryfikacją oraz opracowaniem otrzymanych danych, przygotowaniem raportu czy sprawozdań z danych zawartych w fakturach jest po stronie Wnioskodawcy. Usługom Kontrahenta, świadczonym poprzez udostępnienie narzędzia w technologii SaaS, jest więc bliżej do technicznego wsparcia niż do jakiejkolwiek pracy na danych. Warto w tym miejscu przytoczyć definicję przyjętą przez OECD, zgodnie z którą przetwarzanie danych polega na podejmowaniu czynności w stosunku do danych, celem pozyskania nowych informacji według uzgodnionych zasad (OECD Glossary of Statistical Terms - Data processing (DP) Definition na dzień 18 stycznia 2021 r). Również w interpretacjach indywidualnych podkreślane jest, że przetwarzanie danych wiąże się z uzyskaniem pewnych danych wynikowych. Przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 1 marca 2013 r. (Znak: IPPB5/423-1258/12-3/MW) potwierdzono iż przetwarzanie danych wiąże się z uzyskaniem pewnego wyniku analizy „Z opisu przedstawionego przez Spółkę wynika, iż Spółka wykupuje także usługi polegające na obróbce (analizie) zdjęć wykonywanych nakładką optyczną (dalej „Usługi”). W ramach Usług dokonywana jest analiza danych pochodzących z wykonanych nakładką optyczną zdjęć w celu uzyskania parametrów centracji soczewek optycznych dla konkretnego ich użytkownika. Istotą Usług jest przesłanie konkretnych danych za pomocą udostępnionego interfejsu oraz otrzymanie wyników ich analizy (...) przedmiotem Usług jest przetwarzanie danych, usługi te powinny więc zostać zakwalifikowane jako usługi przetwarzania danych”. Świadczona przez Kontrahenta Usługa nie stanowi więc usług przetwarzania danych, gdyż nie prowadzi do pozyskania nowych danych czy informacji. Usługa polega jedynie na przechwyceniu tekstu z faktur i przesłaniu go wraz z dokumentem księgowym do systemu ERP Wnioskodawcy. Również manualna walidacja poprawności uzupełnionych tekstów, oraz obsługa klienta nie są tożsame z przetwarzaniem danych. Usługi świadczone przez Kontrahenta nie stanowią również usług badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu czy gwarancji i poręczeń, ani usług do nich podobnych. Opisane w stanie faktycznym usługi rozpoznawania znaków i całych tekstów z obrazu faktury oraz przeniesienia rozpoznanych tekstów do oprogramowania księgowego, zdaniem Wnioskodawcy, nie zostały więc wymienione w katalogu usług niematerialnych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o PDOP. W ocenie Wnioskodawcy nie sposób również uznać ich za usługi o podobnym charakterze do wymienionych w katalogu usług. Aby można było uznać świadczone przez Kontrahenta usługi za usługi o podobnym charakterze, powinny one posiadać cechy wskazujące na podobieństwo pod względem prawnym do świadczeń niematerialnych wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o PDOP. Brak jest w niniejszym przypadku wątpliwości, że usługi nabywane przez Wnioskodawcę nie są podobne do usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze. Mając na względzie powyższą argumentację, zdaniem Wnioskodawcy, usługa rozpoznawania znaków i całych tekstów z obrazu faktury oraz przeniesienia rozpoznanych tekstów do oprogramowania księgowego, które Spółka nabywa i będzie nabywać od Kontrahenta, nie mieści się w katalogu świadczeń, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 i 2a ustawy o PDOP, ponieważ nie stanowi świadczenia wprost wymienionego w tych przepisach. Nie można jej również uznać za świadczenie o podobnym charakterze do świadczeń wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a. W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, zasadne jest stanowisko iż wynagrodzenie z tytułu opisanej w stanie faktycznym usługi rozpoznawania znaków i całych tekstów z obrazu faktury oraz przeniesienia rozpoznanych tekstów do oprogramowania księgowego, ponoszone przez Spółkę na rzecz X GmbH, nie będzie objęte zakresem stosowania art. 21 ust. 1 ustawy o PDOP. W związku z powyższym na Spółce nie będą ciążyły obowiązki płatnika w związku z dokonywaniem na rzecz X GmbH płatności z tytułu opłat cyklicznych ponoszonych za korzystanie z przedmiotowej Usługi, tj.: rocznego abonamentu (e-invoice receiving subscripton fee), obsługi klienta (customer service management fee) oraz opłaty dodatkowej za faktycznie wysłane faktury (cloud scan add-on fee). Spółka tym samym nie będzie również zobowiązania do sporządzania deklaracji CIT-10Z, informacji IFT-2R oraz nie będzie miała obowiązku weryfikowania warunków wynikających z UPO celem niepobrania podatku u źródła bądź zastosowania niższej niż podstawowa stawki podatku u źródła.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Stosownie do art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych. Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we … za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.