Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.288.2021.1.MŻ
z 18 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 30 kwietnia 2021 r. (data wpływu 13 maja 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• opodatkowania sprzedaży nieruchomości w trybie sprzedaży licytacyjnej nieruchomości gruntowej nr 1/1 i 1/2, (sygnatura akt Km …) - jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

13 maja 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości w trybie sprzedaży licytacyjnej j nieruchomości gruntowej nr 1/1 i 1/2, (sygnatura akt Km …).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w (…)(…), Kancelaria Komornicza nr (…) w (…) prowadzi egzekucję z nieruchomości Dłużnika (sygnatura akt Km …). Dłużnik nie jest płatnikiem podatku VAT – dłużnik jest osobą fizyczną.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest nieruchomość niezabudowana, położona (…) gmina (…), dla której Sąd Rejonowy w (…) Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczysta o nr (…), o niżej wskazanych numerach:

• numer działki 1/1 – identyfikator działki (…),
  

• numer działki 1/2 – identyfikator (…).
  
  
  

Dłużnik nabył nieruchomość na podstawie umowy darowizny oraz oświadczenia o ustanowieniu hipoteki nr akt (…) z 9 sierpnia 2007 r. u notariusza Pana (…) w (…).

Z informacji ustalonych w toku egzekucji wynika, że nieruchomość nie była wykorzystywana w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej i stanowi majątek osobisty dłużnika. Dłużnik nie jest zarejestrowany jako osoba prowadząca działalność gospodarczą, ani jako czynny podatnik podatku VAT.

Nabyta nieruchomość z tytułu darowizny w 2007 r. nie była w żaden sposób wykorzystywana przez dłużnika. Dłużnik nie poczynił żadnych kroków w celu zwiększenia jej atrakcyjności. Ww. nieruchomość nie była przedmiotem najmu, dzierżawy ani innych umów o podobnym charakterze.

Nieruchomość niezabudowana składa się z dwóch działek, tj. z nr działki 1/1 – identyfikator działki (…) oraz nr działki 1/2 identyfikator działki (…)

Zgodnie z miejscowym planem przestrzennego wsi (…), (…) gm. (….) zatwierdzonym Uchwałą Rady Gminy (…) nr (…) z 22 czerwca 2005 r. działka nr ew. 1/2 z obrębu (…), położona jest na terenach przeznaczonych pod zabudowę jednorodzinną, oznaczonych symbolem M.

Działka nr 1/1 w części zachodniej i środkowej położona jest na terenach przeznaczonych pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną i usługową, oznaczonych symbolem MU, w części wschodniej i środkowej położona jest na terenach przeznaczonych pod zabudowę jednorodzinną, oznaczonych symbolem M.

Działka nr 1/1 w niewielkich fragmentach - w pasach poprzecznych ma przeznaczenie pod wody wewnętrzne - WW i pod planowaną budowę drogi 2 KUL.

Działka nr 1/1 o powierzchni (…)m². Działka w kształcie długiego prostokąta o wymiarach ok. 902m x 36m. Nieruchomość nie jest ogrodzona, teren płaski - działka utrzymana w formie łąki, porośnięta samosiejkami drzew. Przez działkę w jej wschodniej części przebiega ciek wodny (przeznaczenie WW), ma być również poprowadzona droga lokalna (przeznaczenie 2 KUL). Przez działkę biegną również 2 linie energetyczne średniego napięcia. Działka posiada bezpośredni dostęp do drogi publicznej - ul. (…). Dla działki dostępna jest linia energetyczna, wodociąg, kanalizacja i gazociąg.

Działka nr 1/2 o powierzchni (…)m². Działka w kształcie długiego czworokąta o wymiarach ok. 222m x 36m. Nieruchomość nie jest ogrodzona. Teren płaski - działka utrzymana w formie łąki, porośnięta samosiejkami drzew. Działka posiada dostęp do drogi publicznej – ul. … przez działkę …. – dojazd ul. (…). Utrudniony dostęp do komunikacji publicznej. Dla działki dostępna jest linia energetyczna, wodociąg i gazociąg.

Dłużnik od 2007r nie poczynił żadnych czynności uatrakcyjniających działkę w celu korzystnego jej sprzedania. Jest osobą fizyczną, która nabył nieruchomość na cele prywatne jako osoba fizyczna nie prowadząca działalność gospodarczej. Nie jest podatkiem podatku VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Komornik sądowy przy Sądzie Rejonowym w (…) (…) , Kancelaria Komornicza (…) wnosi o stwierdzenie istnienia obowiązku naliczenia i pobrania podatku od towarów i usług VAT w związku ze sprzedażą nieruchomości w trybie egzekucji sadowej?

Stanowisko Wnioskodawcy,

Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w (…) (…), Kancelaria Komornicza w (…), który nie posiada specjalistycznej wiedzy w zakresie podatku VAT uważa, że od sprzedaży ww. nieruchomości nie należy odprowadzać podatku VAT.

W przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na podstawie uregulowania zawartego w art. 18 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem organy egzekucyjne określone w ustawie z 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2020 r. poz. 1427, 1492 i 2320 oraz z 2021 r. poz. 11 i 41) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Z kolei w świetle art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów,
3. import towarów na terytorium kraju,
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju,
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Należy jednak wskazać, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – w myśl art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe przepisy pozwalają stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Wobec tego, właściwe jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników podatku VAT w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. W tym kontekście, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Jednakże każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT jest uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Zatem wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej. Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11 grudnia 2006 r. str. 1, ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

„Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Jednocześnie, w art. 12 ust. 1 lit. b) powołanej Dyrektywy 2006/112/WE Rady wskazano, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego. „Teren budowlany” to każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie (art. 2 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE Rady).

Opodatkowaniu VAT podlega, na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady, odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów, jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

Z opisu sprawy wynika, że Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w (…) (…) dokonał wszczęcia egzekucji z nieruchomości niezabudowanej (sygnatura akt Km …). Nieruchomość niezabudowana składa się z dwóch działek, tj. z działki numer 1/1 – identyfikator działki (…) oraz działki numer 1/2 identyfikator działki (…).

Dłużnik ww. nieruchomości nabył na podstawie umowy darowizny oraz oświadczenia o ustanowieniu hipoteki. Z informacji uzyskanych w toku egzekucji wynika, że nieruchomość nie była wykorzystywana w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej. Przedmiotową nieruchomość Dłużnik nabył do majątku osobistego. Ponadto z okoliczności sprawy wynika, nieruchomość nie była w żaden sposób wykorzystywana, nie była również przedmiotem najmu, dzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze. Dłużnik nie wykorzystywał nieruchomości do wykonywania czynności opodatkowanych, a także zwolnionych z podatku VAT. Dłużnik nie poczynił również żadnych czynności mających na celu uatrakcyjnienia nieruchomości.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii opodatkowania licytacyjnej sprzedaży nieruchomości (sygnatura akt Km …).

Analiza przedstawionego opisu sprawy oraz treści powołanych uregulowań prawnych prowadzi do stwierdzenia, że sprzedaż nieruchomości (działek nr 1/1 1/2) należącej do Dłużnika, o której mowa we wniosku, w drodze postępowania egzekucyjnego nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż stanowi ona majątek prywatny, a Dłużnik nie wykorzystywał nieruchomości do prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W opisanej sytuacji Dłużnik nie występuje dla tej czynności w charakterze podatnika, tym samym sprzedaż licytacyjna jest sprzedażą majątku osobistego Dłużnika, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie znajdą zastosowania. Zatem również Wnioskodawca (Komornik Sądowy) nie jest zobowiązany do naliczenia i odprowadzenia podatku od towarów i usług od dokonanej dostawy w zakresie sprzedaży licytacyjnej opisanej we wniosku nieruchomości Dłużnika.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
   
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), ul. (…), (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.