Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.104.2021.2.RD
z 15 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 grudnia 2020 r. (data wpływu 2 marca 2021 r.), uzupełnionym w dniu 11 czerwca 2021 r. za pośrednictwem platformy e-PUAP na wezwanie Organu z dnia 28 maja 2021 r. (skutecznie doręczone w dniu 7 czerwca 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania sprzedaży towarów w Polsce po likwidacji oddziału – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 marca 2021 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania sprzedaży towarów w Polsce po likwidacji oddziału.

Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 11 czerwca 2021 r. złożonym za pośrednictwem platformy e-PUAP będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 28 maja 2021 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka mająca siedzibę w Niemczech - jest zarejestrowana w Polsce na potrzeby podatku od towarów i usług, posiada status podatnika VAT. W roku 2014 spółka utworzyła w Polsce oddział, który zarejestrowany został z tym samym numerem NIP. Oznacza to, że oddział posługuje się tym samym numerem NIP, co spółka z siedzibą w Niemczech.

Najpierw to oddział zarejestrował się w Polsce, po czym okazało się, że przed momentem rejestracji oddziału Spółka niemiecka wykonywała czynności opodatkowane, przez co Spółka dokonała wstecznej rejestracji i rozliczenia podatku od towarów i usług. Ta sytuacja spowodowała, że jeden nr NIP związany był z Spółką i oddziałem w Polsce.

Spółka sprzedaje w Polsce towary, produkowane przez polskie firmy. Towary nie opuszczają granic państwa polskiego.

Spółka zamierza zlikwidować oddział w Polsce, poprzez wykreślenie z KRS-u. Po wykreśleniu oddziału z KRS-u Spółka zawiadomi Urząd Skarbowy, odpowiednio na druku NIP-2 oraz VAT-R, nie dokonując zawiadomienia o zaprzestaniu wykonywania przez nią czynności opodatkowanych VAT. Spółka zamierza nadal prowadzić działalność na terytorium Polski, działać jako zagraniczny przedsiębiorca zarejestrowany w Polsce, jako podatnik VAT, rozliczać polski podatek od towarów i usług, składać stosowne deklaracje VAT, a na fakturze VAT umieszczać NIP nadany w Polsce. Zamierza dokonywać zakupu towaru w różnych krajach UE i będzie je dostarczać do odbiorców znajdujących się na terenie Polski. Od momentu likwidacji oddziału Spółka będzie posługiwać się danymi zagranicznego podmiotu z dopiskiem polskiego NIP, którym aktualnie się posługuje.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w odpowiedzi na wezwanie):

1. Czy Wnioskodawca po likwidacji oddziału w Polsce, nadal dokonując sprzedaży opodatkowanej towarów w Polsce, na wystawionych fakturach VAT dokumentujących te transakcje, ma prawo posługiwania się numerem NIP, który był pierwotnie nadany oddziałowi, po likwidacji tego oddziału?
   
2. Czy jako dane sprzedawcy na fakturach dokumentujących sprzedaż towarów w Polsce Wnioskodawca po likwidacji oddziału polskiego powinien się posługiwać swoimi danymi niemieckimi tj (…)?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowane w odpowiedzi na wezwanie):

W ocenie Wnioskodawcy ma on prawo po likwidacji oddziału w Polsce, nadal dokonując sprzedaży opodatkowanej towarów w Polsce, na wystawionych fakturach VAT dokumentujących te transakcje, posługiwania się numerem NIP, który był pierwotnie nadany oddziałowi, po likwidacji tego oddziału.

Wnioskodawca stoi na stanowisko, że jako dane sprzedawcy na fakturach dokumentujących sprzedaż towarów w Polsce, po likwidacji oddziału powinien się posługiwać swoimi danymi niemieckimi tj. (…)

Wykreślenie oddziału w Polsce, pomimo zaprzestania prowadzenia wykonywania czynności opodatkowanych przez oddział, nie będzie miało dla przedsiębiorcy zagranicznego żadnych konsekwencji w zakresie podatku od towarów i usług. Spółka nie utraci statusu podatnika VAT i nadal będzie posługiwać się tym samym numerem NIP. Oddział zagranicznego przedsiębiorcy nie stanowi odrębnego podatnika podatku od towarów i usług. Rejestrując oddział w Polsce Podatnik zarejestrował swoje przedsiębiorstwo a nie odrębnego podatnika. Oddział funkcjonuje wprawdzie na terytorium Polski, ale podatnikiem jest przedsiębiorca zagraniczny, który prowadzi działalność za pośrednictwem utworzonego do tego celu oddziału. Jest to równoznaczne z tym, że zarówno przed zlikwidowaniem oddziału jak i po tym zdarzeniu podatnikiem pozostaje zagraniczny przedsiębiorca. Zlikwidowanie oddziału nie ma wpływu na zakres jego uprawnień i obowiązków na gruncie podatku od towarów i usług. Nie dojdzie do zlikwidowania przedsiębiorcy, który nadal będzie prowadził swoją działalność na terenie państwa członkowskiego UE.

Stosownie do uregulowań zawartych w art. 106e ust 1 pkt 3-5 ustawy o VAT na fakturze VAT należy wykazywać nazwę i adres jednostki macierzystej wraz z numerem identyfikacji podatkowej (numerem VAT) jednostki macierzystej.

Spółka zagraniczna, która zarejestrowała się w Polsce i uzyskała numer NIP, jest identyfikowana poprzez ten numer, nazwę i adres. Z uwagi na dokonanie rejestracji, podatek należny od dostaw przeprowadzanych na terytorium Polski rozliczany jest przez Wnioskodawcę. Na fakturach z tytułu tych czynności Spółka powinna umieszczać swój polski NIP.

W opisanym stanie faktycznym, do prawidłowego rozliczania podatku od towarów i usług nie jest konieczne posiadanie oddziału. Za prawidłowe uznać należy posługiwanie się nadanym w Polsce numerem NIP przedsiębiorcy zagranicznego. W zaistniałej sprawie nie będzie miał zastosowania przepis art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT, gdyż Wnioskodawca zarejestrował się na potrzeby polskiego VAT, zatem to on a nie nabywca będzie rozliczał podatek z tytułu dostaw na terytorium Polski.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że Wnioskodawca, który będzie występował jako podatnik po zlikwidowanym oddziale, będzie miał również prawo do korekty deklaracji VAT jak i do zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym. Oddział nie jest odrębnym podmiotem od spółki, stąd Wnioskodawcy będą przysługiwały jego prawa jak i obowiązki względem VAT. Zobowiązanym do zapłaty jak i uprawnionym do zwrotu będzie Wnioskodawca - zagraniczny przedsiębiorca. Likwidacja oddziału nie oznacza likwidacji osoby prawnej ze wszystkimi skutkami likwidacji. Wnioskodawca będzie zatem kontynuował działalność jako czynny podatnik VAT i będzie posługiwał się swoimi dany oraz NIP nadanego przez organy podatkowe krajowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług
(Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
   
2. eksport towarów;
   
3. import towarów na terytorium kraju;
   
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
   
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich dostawy/świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Kwestie dotyczące funkcjonowania oddziału podmiotu zagranicznego działającego w Polsce regulują przepisy ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2020 r. poz. 1252 ze zm.), zwanej dalej UPZ.

W myśl art. 3 pkt 4 UPZ - oddział oznacza wyodrębnioną i samodzielną organizacyjnie część działalności gospodarczej, wykonywaną przez przedsiębiorcę poza siedzibą przedsiębiorcy lub głównym miejscem wykonywania działalności.

Ponadto, stosownie do przepisu art. 19 pkt 1 UPZ, przedsiębiorca zagraniczny, który utworzył oddział, jest obowiązany używać do oznaczenia oddziału oryginalnej nazwy przedsiębiorcy zagranicznego wraz z przetłumaczoną na język polski nazwą formy prawnej przedsiębiorcy oraz dodaniem wyrazów „oddział w Polsce”.

Oddział posiada więc jedynie samodzielność organizacyjną (jest wydzielony ze struktur firmy macierzystej), natomiast nie dysponuje możliwością prowadzenia działalności gospodarczej we własnym imieniu i na własny rachunek, a prowadzona działalność stanowi jedynie część działalności gospodarczej przedsiębiorcy zagranicznego.

W świetle powołanych regulacji prawnych, podmiot zagraniczny prowadzący działalność na terytorium Polski w formie oddziału, zarejestrowany dla potrzeb podatku od towarów i usług, traktowany jest jako jeden podmiot – przedsiębiorca zagraniczny. Rejestracja tego oddziału jest jednoznaczna z rejestracją przedsiębiorcy zagranicznego. Zatem podmiotem prowadzącym działalność w Polsce pozostaje, pomimo utworzenia i funkcjonowania oddziału w Polsce, przedsiębiorca zagraniczny. Oddział nie jest odrębnym podmiotem w stosunku do jednostki macierzystej, lecz jest jej częścią, a tym samym nie stanowi odrębnego podatnika podatku od towarów i usług.

Jednocześnie zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Faktury są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku od towarów i usług, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury.

W myśl art. 106e ust. 1 pkt 1-15 ustawy – faktura powinna zawierać:

1. datę wystawienia;
   
2. kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
   
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
   
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany dla podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
   
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany dla podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
   
6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
   
7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
   
8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
   
9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
   
10. kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
    
11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
    
12. stawkę podatku;
    
13. sumę wartości sprzedaży netto z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
    
14. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
    
15. kwotę należności ogółem (…).
    
    
    

Należy również zwrócić uwagę na uregulowania prawne zawarte w przepisach ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. z 2020 r. poz. 170 ze zm.), zwanej dalej „ustawą o NIP”, dotyczące posiadania i posługiwania się numerem identyfikacji podatkowej NIP.

I tak, stosowanie do treści art. 2 ust. 1 ustawy o NIP, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu.

Na podstawie art. 2 ust. 2 i ust. 3 ustawy o NIP, obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają również inne podmioty niż wymienione w ust. 1, jeżeli na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, oraz płatnicy podatków, a także podmioty będące, na podstawie odrębnych ustaw, płatnikami składek ubezpieczeniowych.

W myśl art. 5 ust. 1 ustawy o NIP, podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2a, są obowiązani do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego do naczelnika urzędu skarbowego albo organu właściwego na podstawie odrębnych przepisów. Zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jednokrotnie, bez względu na rodzaj oraz liczbę opłacanych przez podatnika podatków, formę opodatkowania, liczbę oraz rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej oraz liczbę prowadzonych przedsiębiorstw.

Zgodnie z art. 5 ust. 3 ustawy o NIP, zgłoszenie identyfikacyjne podatników niebędących osobami fizycznymi zawiera: pełną i skróconą nazwę (firmę), formę organizacyjno-prawną, adres siedziby, numer identyfikacyjny REGON, organ rejestrowy lub ewidencyjny i numer nadany przez ten organ, wykaz rachunków bankowych, adresy miejsc prowadzenia działalności, dane prowadzącego dokumentację rachunkową w tym jego NIP, adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej oraz przedmiot wykonywanej działalności określony według obowiązujących standardów klasyfikacyjnych, a ponadto:

1. w przypadku zakładów (oddziałów) osób prawnych oraz innych wyodrębnionych jednostek wewnętrznych będących podatnikami – NIP oraz inne dane dotyczące jednostki macierzystej;
2. w przypadku spółek cywilnych, osobowych spółek handlowych i podmiotów podlegających wpisowi do rejestru przedsiębiorców na zasadach określonych dla spółek osobowych – dane dotyczące wspólników, w tym również identyfikator podatkowy poszczególnych wspólników;
3. w przypadku podatkowych grup kapitałowych - dane dotyczące spółek wchodzących w skład grupy, w tym również NIP nadane tym spółkom.

Trzeba podkreślić, że numer identyfikacji podatkowej nie może być używany w oderwaniu od nazwy podmiotu, która występuje w decyzji o nadaniu numeru identyfikacji podatkowej. Numer identyfikacji podatkowej może być przypisany wyłącznie jednemu podatnikowi (płatnikowi). Zgodnie bowiem z art. 11 ustawy o NIP, podatnik jest zobowiązany do podawania numeru identyfikacji podatkowej na dokumentach związanych z wykonywaniem zobowiązań podatkowych oraz niepodatkowych należności budżetowych, do których poboru obowiązane są organy podatkowe lub celne. Inaczej rzecz ujmując, identyfikacja danego podmiotu, a tym samym wynikających z tego tytułu obowiązków, odbywa się na podstawie nadanego mu numeru identyfikacji podatkowej. Konsekwencją decyzji administracyjnej o nadaniu numeru NIP jest jednoznaczna identyfikacja podmiotu poprzez jego NIP, nazwę i adres.

W świetle powyższych regulacji prawnych, należy stwierdzić, że podmiotem identyfikowanym na podstawie numeru identyfikacji podatkowej jest Spółka (jednostka macierzysta). Tym samym jest ona obowiązana do podawania swojej nazwy wraz z numerem identyfikacji podatkowej oraz adresem na wszelkich dokumentach związanych z wykonywaniem zobowiązań podatkowych.

Prawidłowość materialno-prawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze. Nie można uznać faktury za prawidłową, gdy wskazuje ona co prawda zaistniałe zdarzenie gospodarcze, ale które wystąpiło między innymi podmiotami.

Prawidłowo wystawiona faktura powinna zawierać nazwę jednostki macierzystej z jej danymi i numerem NIP. Dodatkowo, w celu łatwiejszej identyfikacji, oprócz danych identyfikacyjnych Spółki, faktury mogą zawierać informacje dodatkowe pozwalające na identyfikację Oddziału (np. nazwę jaką posługuje się w obrocie gospodarczym oraz jego adres).

Z opisu sprawy wynika, że Spółka mająca siedzibę w Niemczech jest zarejestrowana w Polsce na potrzeby podatku od towarów i usług, posiada status podatnika VAT. Spółka sprzedaje w Polsce towary (produkowane przez polskie firmy), które nie opuszczają granic państwa polskiego. W 2014 roku Spółka utworzyła w Polsce oddział, który zarejestrowany został z tym samym numerem NIP, tj. oddział posługuje się tym samym numerem NIP, co Spółka (jeden nr NIP związany jest z Spółką z siedzibą w Niemczech i oddziałem w Polsce). Spółka zamierza zlikwidować oddział w Polsce, poprzez wykreślenie z KRS-u. Po wykreśleniu oddziału z KRS-u Spółka zawiadomi Urząd Skarbowy nie dokonując zawiadomienia o zaprzestaniu wykonywania przez nią czynności opodatkowanych VAT. Spółka zamierza nadal prowadzić działalność na terytorium Polski (jako zagraniczny przedsiębiorca zarejestrowany w Polsce, jako podatnik VAT).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy po likwidacji oddziału w Polsce dokonując sprzedaży opodatkowanej towarów w Polsce, na wystawionych fakturach VAT dokumentujących te transakcje, ma prawo posługiwania się numerem NIP, który był pierwotnie nadany oddziałowi. Wątpliwości związane są również z tym czy jako dane sprzedawcy na fakturach dokumentujących sprzedaż towarów w Polsce Wnioskodawca po likwidacji oddziału polskiego powinien się posługiwać swoimi danymi niemieckimi tj. (…)

Odnosząc się do niniejszych wątpliwości należy wskazać, że - skoro Spółka utworzyła w Polsce oddział, który zarejestrowany został z tym samym numerem NIP (oddział posługiwał się tym samym numerem NIP co Spółka z siedzibą w Niemczech) i po likwidacji oddziału w Polsce Spółka będzie kontynuowała działalność gospodarczą na terytorium Polski - Spółka ma prawo posługiwać się numerem NIP, który pierwotnie nadany został oddziałowi. Jak wskazano rejestracja oddziału jest jednoznaczna z rejestracją przedsiębiorcy zagranicznego. Podmiot zagraniczny prowadzący działalność na terytorium Polski w formie oddziału, zarejestrowany dla potrzeb podatku od towarów i usług, traktowany jest jako jeden podmiot – przedsiębiorca zagraniczny. Podmiotem prowadzącym działalność w Polsce pozostaje, pomimo utworzenia i funkcjonowania oddziału w Polsce, przedsiębiorca zagraniczny. Oddział nie jest odrębnym podmiotem w stosunku do jednostki macierzystej, lecz jest jej częścią, a tym samym nie stanowi odrębnego podatnika podatku od towarów i usług. Dlatego też po likwidacji oddziału dokonując sprzedaży opodatkowanej towarów w Polsce, na wystawionych fakturach VAT dokumentujących te transakcje, Spółka ma prawo posługiwania się numerem NIP, który był pierwotnie nadany oddziałowi (będący numerem tożsamym z numerem NIP właściwym dla Spółki z siedzibą w Niemczech jako jednostki macierzystej). Jednocześnie Spółka jako dane sprzedawcy na fakturach dokumentujących sprzedaż towarów w Polsce po likwidacji oddziału polskiego powinna się posługiwać swoimi danymi niemieckimi tj. (…)

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w zakresie dokumentowania sprzedaży towarów w Polsce po likwidacji oddziału należy uznać za prawidłowe.

Tut. Organ informuje, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP lub /KIS/wnioski. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.