2021.06.15 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-2.4011.271.2021.2.MB
z 15 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 marca 2021 r. (data wpływu 9 marca 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP Box) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek – uzupełniony pismami: z 4 czerwca 2021 r. (data wpływu 8 czerwca 2021 r.) oraz z 11 czerwca 2021 r. (data wpływu 11 czerwca 2021 r.) – o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP Box).

We wniosku przedstawiono następujące stany faktyczne oraz następujące zdarzenia przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 2008 roku w zakresie pisania, modyfikowania, badania, dokumentowania i wspomagania oprogramowania, włączając pisanie zleceń sterujących programami dla użytkowników (PKD 62.01.Z Działalność związana z oprogramowaniem oraz PKD 72.19.Z Badania naukowe i prace rozwojowe w dziedzinie pozostałych nauk przyrodniczych i technicznych).

Wnioskodawca korzysta z opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, o której mowa we wniosku, na zasadach określonych w art. 30c ust. 1 ustawy o PIT (tzw. podatek liniowy). W ramach działalności Wnioskodawca świadczy przede wszystkim usługi związane z wytwarzaniem nowego oprogramowania (programów komputerowych) lub ulepszania istniejącego oprogramowania na rzecz różnych podmiotów (dalej: „Kontrahentów”).

Przedmiotowe usługi Wnioskodawca świadczy osobiście w ramach własnej działalności gospodarczej. Usługi wykonywane są bez nadzoru i kierowania ze strony zamawiającego, jedynie przy uwzględnieniu wskazówek i uwag, które są niezbędne dla osiągnięcia zamierzonych przez Kontrahentów celów. Świadczone usługi programistyczne wykonywane są przez Wnioskodawcę na terytorium Polski, na zasadzie pracy osobistej w biurze bądź pracy zdalnej na rzecz Kontrahenta. Wnioskodawca ma pełną dowolność wyboru miejsca i czasu wykonywania prac. Może być co jakiś czas zobowiązany do stawienia się w siedzibie Kontrahenta w celu prezentacji efektów dotychczasowych prac (demonstracji oprogramowania) oraz ustalenia zakresu i planu dalszych prac.

Kontrahenci mają swoje siedziby w Polsce albo poza granicami Polski. Wykonując czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Współpraca z poszczególnymi podmiotami trwa od kilku tygodni do kilkunastu miesięcy, w zależności od rodzaju projektu.

Wnioskodawca posiada na terytorium Polski nieograniczony obowiązek podatkowy, stosownie do art. 3 ust. 1 w zw. z ust. 1a ustawy o PIT. Wnioskodawca nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego określonego w ustawie z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej (Dz. U. z 2019 r. poz. 1402).

Wnioskodawca oświadcza, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego. Wnioskodawca zamierza skorzystać z preferencyjnego rozliczenia za rok 2020 oraz kolejne lata.

Działalność gospodarcza Wnioskodawcy, polega na: projektowaniu oprogramowania i programowaniu, tworzeniu, poprzez pisanie kodu źródłowego, od podstaw autorskiego oprogramowania komputerowego, budowie modeli statystycznych oraz ekonometrycznych w formie oprogramowania komputerowego, ulepszaniu i rozwijaniu oprogramowania/systemu na podstawie kodu źródłowego (działalność w obszarze IT), utrzymywaniu i obsłudze istniejącego oprogramowania poprzez podnoszenie precyzyjności działania oprogramowania i naprawę ewentualnych błędów (działalność w obszarze IT), tworzeniu autorskiego oprogramowania służącego automatyzacji lub zastąpienia pracy ludzkiej Wnioskodawca, w ramach prowadzonej działalności, osobiście tworzy, rozwija i ulepsza programy komputerowe na zlecenie Kontrahentów.

Wnioskodawca przygotowuje warstwę frontendową, czyli wszystko, co dzieje się po stronie przeglądarki, analizuje kliknięcia oraz przejścia do kolejnych stron w obszarze serwisu, wejścia ze stron zewnętrznych i wysyła dane na serwer, gdzie są przetwarzane.

Przykładowe zadania Wnioskodawcy to (…).

Podczas tworzenia oprogramowania komputerowego Wnioskodawca wykorzystuje język programowania JavaScript z wykorzystaniem bibliotek (…), komunikacja odbywa się z API poprzez rozwiązania oparte na platformie (…).

Omawiane oprogramowanie komputerowe można podzielić zasadniczo na: (…)

Na rynku nie istnieją gotowe rozwiązania pozwalające na automatyczne wdrożenie i ulepszenie tego typu procesów. Z racji skomplikowania systemów informatycznych, złożoności procesów biznesowych wewnątrz sklepów, które nie posiadają własnego algorytmu do analizy behawioralnej, Wnioskodawca musiał stworzyć indywidualne rozwiązania dopasowane do potrzeb rynku.

Zleceniodawca był zainteresowany poprawieniem procesu uzupełniania stanów produktowych zbieranych z sklepów internetowych opartych na najpopularniejszych obecnie systemach.

W tym celu Wnioskodawca czyta publikacje naukowe dotyczących nowatorskich technik predykcji i optymalizacji, a także testuje nowe i obecne modele statystyczne i uczenia maszynowego. Kod źródłowy tworzony jest przez Wnioskodawcę na podstawie jego doświadczenia i bazuje na jego kreatywności.

Tworzone przez Wnioskodawcę oprogramowanie jest przejawem działalności twórczej, gdyż każdy jego fragment, element, jest tworzony przez Wnioskodawcę samodzielnie, na podstawie zdobytej wiedzy z dziedziny matematyki i oprogramowania. Wynikiem tej pracy są nowe i ulepszone rozwiązania, nieistniejące dotychczas na rynku, a będące odpowiedzią na zapotrzebowanie Kontrahentów. Omawiane systemy zawierają szereg unikalnych w skali światowej funkcjonalności.

Innowacyjność wytwarzanego oprogramowania polega przede wszystkim na tym, że wytworzone programy, m.in. dzięki pracom programistycznym Wnioskodawcy, są w stanie same, bez udziału człowieka, ocenić wprowadzane dane i zdecydować o dalszym postępowaniu.

Omawiane oprogramowania są rozwijane przy wykorzystaniu najnowszych technologii wytwarzania oprogramowania. Wnioskodawca wykorzystuje w swojej pracy prace rozwojowe obejmujące nabywanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do projektowania i tworzenia nowych produktów. Wnioskodawca prowadzi swoją działalność w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany, przyjmując do swoich projektów określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Wnioskodawca wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i własne umiejętności w zakresie narzędzi informatycznych oraz oprogramowania do tworzenia zupełnie nowych na rynku, innowacyjnych programów komputerowych i rozwiązań informatycznych.

Rezultat pracy Wnioskodawcy ma indywidualny charakter i rozwiązania na tyle innowacyjne, że wyróżniają się od tych już funkcjonujących. Poza tym posiadają nowe funkcjonalności, specyficzne i unikalne, dostosowane do indywidualnych potrzeb klienta. Nie są to działania rutynowe ani okresowe.

Wnioskodawca zwykle jest częścią zespołu programistów pracujących nad przedmiotowym oprogramowaniem. Oprogramowanie tworzone przez zespół jest złożone, a każdy członek zespołu tworzy jego poszczególne części, moduły. Każdą z tych części można wydzielić, nazwać i przetestować.

Wnioskodawca nie nabywa wyników prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez inne podmioty ani praw autorskich innych podmiotów. W przypadku, gdy Wnioskodawca modyfikuje, tj. rozwija lub ulepsza oprogramowanie komputerowe, nie jest On właścicielem ani współwłaścicielem tego oprogramowania, ani użytkownikiem posiadającym prawo do jego użytkowania na podstawie licencji wyłącznej.

Wnioskodawca działa na zlecenie podmiotu będącego właścicielem tego oprogramowania (Kontrahenta). Oprogramowanie jest udostępniane Wnioskodawcy w tym celu nieodpłatnie przez Kontrahenta, nie na zasadzie wyłączności, tj. np. inni programiści świadczący usługi na rzecz Kontrahenta również mają dostęp do tego oprogramowania (również w celu jego modyfikacji).

W wyniku dokonywanego przez Wnioskodawcę ulepszenia/modyfikacji oprogramowania tworzone są unikalne kody, algorytmy oprogramowania (utwory), które stanowią przedmiot nowego prawa własności intelektualnej. Wnioskodawcy przysługują prawa autorskie do nowego kodu powstałego w wyniku dokonania ulepszania/modyfikacji oprogramowania. Zarówno Kontrahent, jak i pozostali członkowie zespołu mają dostęp, na podstawie konkretnych uprawnień i autoryzacji, do całości tworzonego oprogramowania.

Powstały kod źródłowy jest wykorzystywany produkcyjnie i w kolejnych etapach prac projektowych uaktualniany o nowe moduły funkcyjne i sterujące zgodnie z przyjętymi standardami informatycznymi, które zakładają, że oprogramowanie rozwijane jest w sposób przyrostowy, wszelkie nowe elementy oprogramowania wymagają fazy testowania i weryfikacji poprawności wykonania oraz sprawdzenia przez innych członków zespołu zarówno działania, kodu jak i również jego szybkości, czystości i zastosowanych metod programistycznych.

Wszelkie prawa autorskie do stworzonych przez Wnioskodawcę rozwiązań, kodu oraz innowacji, w ramach realizacji zawartej umowy, przechodzą na rzecz Zleceniodawcy za wynagrodzeniem z chwilą wskazaną w umowie. Wnioskodawca, przed przystąpieniem do realizacji usługi, zawiera z Kontrahentem umowę o świadczenie usług programistycznych, której przedmiotem jest świadczenie bieżących usług informatycznych oraz przeniesienie praw autorskich do wytworzonego oprogramowania. Z tytułu realizowanych usług, na podstawie zawartych umów, Wnioskodawcy każdorazowo przysługuje wynagrodzenie.

Rozliczenie usług Wnioskodawcy zależy od zapisów umowy. Wnioskodawca zawiera bądź planuje zawierać umowy w następujących wariantach:

Za świadczone przez Wnioskodawcę usługi przysługuje mu wynagrodzenie miesięczne w kwocie zryczałtowanej bądź wynagrodzenie rozliczane godzinowo. Faktura za usługi zawiera jedną pozycję, bez wyszczególnienia kwoty wynagrodzenia przysługującego za prawa autorskie. Wnioskodawca dzieli samodzielnie wynagrodzenie na część przypadającą na prawa autorskie i część przypadającą na pozostałe usługi informatyczne. Podział ten nie ma swojego odzwierciedlenia w zapisach umowy.

Za świadczone przez Wnioskodawcę usługi przysługuje mu wynagrodzenie miesięczne w kwocie zryczałtowanej bądź wynagrodzenie rozliczane godzinowo. Faktura za usługi zawiera jedną pozycję, bez wyszczególnienia kwoty wynagrodzenia przysługującej za prawa autorskie. Wnioskodawca wraz z Kontrahentami ustalili podział wynagrodzenia: na wynagrodzenie za prawa autorskie oraz za pozostałe usługi informatyczne. Powyższe ustalenia stanowią opis do faktury.

Za świadczone przez Wnioskodawcę usługi przysługuje mu wynagrodzenie miesięczne w kwocie zryczałtowanej bądź wynagrodzenie rozliczane godzinowo. Umowa zawiera uregulowania dotyczące wysokości wynagrodzenia przypadającego za pozostałe usługi informatyczne oraz wysokości wynagrodzenia za prawa autorskie. Faktura zawiera odpowiednio obie wskazane pozycje.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca ponosi bądź zamierza ponosić między innymi wydatki na:

usługi telekomunikacyjne;
usługi księgowe;
literaturę związaną z tworzeniem oprogramowania;
usługi doradztwa podatkowego i prawnego;
wyposażenie biura i materiały biurowe;
sprzęt elektroniczny;
licencje na oprogramowanie;
wydatki związane z transportem (np. zakup biletów miesięcznych);
samochód osobowy oraz jego użytkowanie;
podnoszenie kwalifikacji (szkolenia, kursy, warsztaty, konferencje naukowe; w formie stacjonarnej oraz online);
składki na ubezpieczenia społecznego (ZUS).

Koszty stałe, takie jak użytkowanie samochodu, składki na ubezpieczenia społeczne, usługi księgowe czy telekomunikacyjne, mogą rozkładać się na więcej niż jeden projekt. W przypadku braku możliwości pełnego przyporządkowania konkretnego kosztu poniesionego przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej do przychodów ze zbycia oprogramowania, Wnioskodawca ustali faktyczny koszt poniesiony w danym okresie na prowadzoną działalność związaną z wytwarzaniem oprogramowania według odpowiedniej proporcji, która będzie odpowiadać przyczynieniu się danego kosztu do osiągnięcia konkretnego przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej w danym okresie.

Wnioskodawca prowadzi Podatkową Książkę Przychodów i Rozchodów oraz odrębną ewidencję, która pozwala na ustalenie przychodów i kosztów uzyskania przychodu, przypadających na kwalifikowane prawo własności intelektualnej. Odrębna ewidencja jest prowadzona od początku projektu, czyli od 11.2019 r. na bieżąco poprzez arkusz kalkulacyjny excel.

Ewidencja zawiera dane podatnika (nazwa, adres, NIP, REGON) oraz wskazuje okres, którego dotyczy. Ewidencja prowadzona jest za okresy miesięczne. Ewidencja zawiera datę poniesienia kosztu/datę uzyskania przychodu wraz ze wskazaniem numeru dokumentu źródłowego oraz pozycji w PKPiR oraz odpowiednio: wartość przychodu z kwalifikowanego IP, koszt kwalifikowanego IP z podziałem na: koszty bezpośrednie, nabycie wyników prac B+R od podmiotu niepowiązanego, nabycie wyników prac B+R od podmiotu powiązanego, nabycie kwalifikowanego IP, pozostałe przychody, pozostałe koszty.

Na podstawie prowadzonej ewidencji można ustalić informacje o: zbywanym w danym okresie prawie własności intelektualnej, tj. określonym oprogramowaniu; przychodach uzyskiwanych ze zbycia oprogramowania w danym okresie, tj:

wynagrodzeniu za przeniesienie autorskich praw majątkowych do oprogramowania;
kosztach faktycznie poniesionych w danym okresie przez Wnioskodawcę na prowadzoną bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalność związaną z wytworzeniem oprogramowania; dochodzie ze zbycia oprogramowania obliczonym jako różnica pomiędzy przychodami i kosztami opisanymi powyżej.

Ponadto w piśmie z 4 czerwca 2021 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca udzielił odpowiedzi na następujące pytania:

Czy wytwarzane przez Wnioskodawcę oprogramowanie podlega ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1231 ze zm.).

Tak, wytwarzane przez Wnioskodawcę oprogramowanie podlega ochronie prawnej zgodnie z art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. Z 2019 r., poz. 1231 ze zm.).

Wnioskodawca wskazuje, że obowiązujące przepisy nie zawierają definicji autorskiego prawa do programu komputerowego czy programu komputerowego. W praktyce w szczególności wskazuje się, że programem komputerowym jest kombinacja komend adresowanych do komputera w formie kodu źródłowego i kodu wynikowego. Podkreśla się również, że jest to zestaw instrukcji przeznaczonych do wykonywania bezpośrednio lub pośrednio w komputerze czynności w celu osiągnięcia określonego rezultatu. Elementami programu komputerowego, chronionymi prawem autorskim, są: forma programów (informacje zawarte w kodzie źródłowym programu komputerowego, w opisie procedur operacyjnych, zestawieniu danych) oraz interfejs.

Przedmiotem prawa autorskiego jest natomiast każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia.

Na podstawie odrębnych ustaw programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie i to już z momentem ich wytworzenia, bez konieczności spełnienia jakichkolwiek wymogów formalnych. Należy zatem uznać, że oprogramowanie komputerowe lub jego część stanowią przedmiot ochrony praw autorskich.

Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, autorskie prawa do tworzonego, modyfikowanego oraz ulepszonego przez Wnioskodawcę oprogramowania stanowią twór podlegający ochronie prawnej zgodnie z art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. Z 2019 r., poz. 1231 ze zm.).

Czy w przypadku rozwijania i ulepszania oprogramowania powstają nowe, odrębne od tego oprogramowania, utwory w postaci oprogramowania podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tj. nowe kwalifikowane prawa własności intelektualnej):

jeżeli tak − należy wskazać, czy Wnioskodawca przenosi całość autorskich praw do tego oprogramowania, otrzymując w zamian wynagrodzenie ze sprzedaży tego prawa,
jeżeli nie − należy wskazać, czy Wnioskodawca uzyskuje wynagrodzenie za efekty swoich prac badawczo-rozwojowych.

Tak, w przypadku gdy Wnioskodawca rozwija i ulepsza oprogramowanie, to w wyniku podjętych przez Wnioskodawcę czynności powstają odrębne od tego oprogramowania utwory (nowe kwalifikowane prawo własności intelektualnej w postaci nowego autorskiego programu komputerowego), podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych – nowe oprogramowanie.

Według Objaśnień podatkowych z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej – IP Box, chronione prawem autorskie prawo do programu komputerowego to kombinacja komend adresowanych do komputera w formie kodu źródłowego i kodu wynikowego.

Zatem program komputerowy to w szczególności zestaw instrukcji przeznaczonych do wykonywania bezpośrednio lub pośrednio w komputerze czynności w celu osiągnięcia określonego rezultatu. Elementy programu komputerowego chronione prawem autorskim to przede wszystkim forma programów – informacje zawarte w kodzie źródłowym, w opisie procedur operacyjnych, zestawieniu danych.

Tak więc Wnioskodawca, rozwijając i ulepszając oprogramowanie, tworzy absolutnie nowatorskie i mające charakter twórczy kody programistyczne (źródłowe i wynikowe) – właściwe oprogramowanie odpowiadające za formę i sposób działania, mające postać ciągów znaków (składających się w instrukcje, które są wykonywane przez odpowiednie urządzenia). Tworzy również zupełnie nowe, będące wynikiem jego działalności intelektualnej algorytmy. Są to dokładnie określone ciągi czynności, które należy wykonać w odpowiedniej kolejności, aby otrzymać oczekiwany rezultat.

A więc tworzy zupełnie nowe oprogramowanie, odrębne od rozwijanego i ulepszanego, które ma charakter twórczy – w ten sposób powstaje całkowicie nowe prawo własności intelektualnej.

Wnioskodawcy przysługują prawa autorskie do ulepszenia i rozwinięcia oprogramowania komputerowego, które podlegają ochronie prawnej zgodnie z art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Zgodnie z zawartą z Kontrahentem umową o współpracy całość autorskich praw majątkowych z tytułu wytworzonego oprogramowania, w ramach kontraktu, przenoszona jest z Wnioskodawcy na Kontrahenta za określonym w umowie wynagrodzeniem.

Czy w przypadku, gdy Wnioskodawca jest częścią zespołu, to efektem prac prowadzonych samodzielnie przez Wnioskodawcę jest oprogramowanie podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, czy też część oprogramowania, która dopiero w połączeniu z innymi częściami – wytworzonymi przez innych członków zespołu – będzie stanowić oprogramowanie podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W przypadku gdy Wnioskodawca jest częścią zespołu programistów pracujących nad przedmiotowym oprogramowaniem, to tworzone przez zespół oprogramowanie jest złożone, a każdy członek zespołu tworzy jego poszczególne części, moduły. Każdą z tych części można wydzielić, nazwać i przetestować.

Efektem prac prowadzonych samodzielnie przez Wnioskodawcę, jako członka zespołu, jest nowe oprogramowanie podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W wyniku działań Wnioskodawcy powstają odrębne utwory (nowe kwalifikowane prawo własności intelektualnej w postaci nowego autorskiego programu komputerowego).

Wnioskodawca opiera się tutaj na art. 1 ust. 3 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, który stanowi, iż „Utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał postać nieukończoną”. Prawo autorskie powstaje więc dopiero z chwilą ustalenia – uzewnętrznienia efektu prac. Tym efektem może być dowolnie krótki fragment programu komputerowego, jeśli tylko powstał w wyniku twórczej działalności, spełniającej omówione we wniosku kryteria oryginalności i indywidualności.

Wnioskodawca oddaje Kontrahentowi fragmenty tworzonego przez siebie kodu partiami. Owo uzewnętrznienie, w przypadku programów komputerowych, zgodnie z art. 74 ust. 2 ustawy prawo autorskie, obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Będzie to zarówno kod źródłowy (zapis alfanumeryczny), jak i kod wynikowy, powstały w wyniku kompilacji.

Czy w sytuacji, gdy w efekcie prac prowadzonych przez Wnioskodawcę będzie powstawać część oprogramowania, która dopiero w połączeniu z innymi częściami – wytworzonymi przez inne osoby – będzie stanowić kwalifikowane prawo IP podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, to ww. osoby (współtwórcy, w tym Wnioskodawca) przenoszą razem (łącznie) na rzecz zleceniodawcy (jako współwłaściciele) na podstawie odrębnej, wspólnie zawartej umowy prawo do stworzonego przez nich łącznie programu komputerowego podlegającego ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych i Wnioskodawca z tego tytułu otrzymuje wynagrodzenie.

Wnioskodawca wskazuje, jak w odpowiedzi na pytanie 3), że w przypadku gdy Wnioskodawca jest częścią zespołu programistów pracujących nad przedmiotowym oprogramowaniem, to efektem prac prowadzonych samodzielnie przez Wnioskodawcę jest oprogramowanie podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Są to odrębne utwory (nowe kwalifikowane prawo własności intelektualnej w postaci nowego autorskiego programu komputerowego).

Co należy rozumieć pod pojęciem poniesionych wydatków na usługi telekomunikacyjne.

Wnioskodawca wskazuje, że pod pojęciem poniesienia wydatków na usługi telekomunikacyjne należy rozumieć wydatki, które dotyczą abonamentu telefonicznego oraz opłat za internet.

Co należy rozumieć pod pojęciem poniesionych wydatków na usługi księgowe.

Wnioskodawca wskazuje, że pod pojęciem wydatków poniesionych na usługi księgowe należy rozumieć wydatki związane z prowadzeniem księgi przychodów i rozchodów, sporządzania deklaracji VAT, ewidencji JPK i innych, wymaganych przepisami prawa, dla rzetelnego prowadzenia ksiąg. Są to więc wydatki związane z prowadzeniem rozliczenia podatkowego, w tym rozliczenia ulgi IP Box.

Co należy rozumieć pod pojęciem poniesionych wydatków na literaturę związaną z tworzeniem oprogramowania.

Wnioskodawca wskazuje, że pod pojęciem wydatków poniesionych na literaturę związaną z tworzeniem oprogramowania należy rozumieć wydatki związane z zakupem książek, prenumerat, magazynów, czasopism związanych z działalnością Wnioskodawcy, czyli tworzeniem oprogramowania.

Co należy rozumieć pod pojęciem poniesionych wydatków na usługi doradztwa podatkowego i prawnego.

Wnioskodawca wskazuje, że pod pojęciem wydatków poniesionych na usługi doradztwa podatkowego i prawnego należy rozumieć wydatki związane z usługami doradztwa podatkowego dotyczące możliwości skorzystania z ulgi IP Box (zasięgnięcie porady prawnej), jak i samego złożenia wniosku o interpretację.

Co należy rozumieć pod pojęciem poniesionych wydatków na wyposażenie biura i materiały biurowe.

Wnioskodawca wskazuje, że pod pojęciem wydatków poniesionych na wyposażenie biura należy rozumieć wydatki poniesione na zakup np. biurka, fotela, szafek do przechowywania sprzętu i dokumentacji. Natomiast materiały biurowe to np. notesy, segregatory, długopisy, ołówki.

Czy wyposażenie biura stanowi środki trwałe w prowadzonej działalności gospodarczej.

Wyposażenie biura, ze względu na niewielki koszt, nie stanowi środków trwałych działalności.

Co należy rozumieć pod pojęciem poniesionych wydatków na sprzęt elektroniczny.

Wnioskodawca wskazuje, że pod pojęciem wydatków poniesionych na sprzęt elektroniczny należy rozumieć wydatki związane z zakupem np. komputera, klawiatury, podzespołów komputerowych, pamięci zewnętrznej, słuchawek.

Czy sprzęt elektroniczny stanowi środki trwałe w prowadzonej działalności gospodarczej.

Sprzęt elektroniczny, ze względu na niewielki koszt, nie stanowi środków trwałych w działalności gospodarczej. Wnioskodawca przewiduje jednak, że w przyszłości kupi np. droższy komputer, który będzie środkiem trwałym w działalności gospodarczej.

Co należy rozumieć pod pojęciem poniesionych wydatków na licencje na oprogramowanie.

Wnioskodawca wskazuje, że pod pojęciem wydatków poniesionych na licencje na oprogramowanie należy rozumieć wydatki związane z zakupem dostępu do szeregu programów użytkowych, które w dużej części są produktami komercyjnymi, podlegającymi opłatom licencyjnym.

Czy licencje na oprogramowanie stanowią wartości niematerialne i prawne w prowadzonej działalności gospodarczej.

Licencje, ze względu na niewielki koszt, nie stanowią wartości niematerialnych i prawnych w działalności gospodarczej.

Co należy rozumieć pod pojęciem poniesionych wydatków związanych z transportem (np. zakup biletów miesięcznych).

Wnioskodawca wskazuje, że pod pojęciem wydatków związanych z transportem (np. zakup biletów miesięcznych) rozumieć należy wydatki związane z zakupem biletów miesięcznych uprawniających do korzystania z komunikacji miejskiej.

Co należy rozumieć pod pojęciem poniesionych wydatków na samochód osobowy oraz jego użytkowanie.

Wnioskodawca wskazuje, że pod pojęciem wydatków poniesionych na samochód osobowy oraz jego użytkowanie należy rozumieć wydatki związane z eksploatacją samochodu osobowego, np. zakup paliwa, koszty ubezpieczenia, przeglądów technicznych, niezbędnych napraw. Samochód wykorzystywany jest bezpośrednio w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Czy samochód osobowy stanowi środek trwały w prowadzonej działalności gospodarczej.

W przypadku, gdy Wnioskodawca będzie ponosił koszty związane z samochodem osobowym oraz jego użytkowaniem, to samochód osobowy może: – stanowić środek trwały w prowadzonej działalności gospodarczej, – być wykorzystywany w ramach działalności bez wprowadzania samochodu jako środka trwałego w prowadzonej działalności (sytuacja, w której Wnioskodawca jest właścicielem samochodu), – być wykorzystywany na podstawie umowy leasingu/najmu/użyczenia.

Wnioskodawca wskazuje, że aktualnie korzysta z samochodu osobowego, który stanowi środek trwały w prowadzonej działalności gospodarczej.

Co należy rozumieć pod pojęciem poniesionych wydatków na podnoszenie kwalifikacji (szkolenia, kursy, warsztaty, konferencje naukowe; w formie stacjonarnej oraz online).

Wnioskodawca wskazuje, że pod pojęciem wydatków poniesionych na podnoszenie kwalifikacji (szkolenia, kursy, warsztaty, konferencje naukowe w formie stacjonarnej oraz online) należy rozumieć wydatki na uczestnictwo w szkoleniach, kursach, warsztatach, konferencjach naukowych w formie stacjonarnej oraz online, ściśle związanych z działalnością programistyczną, jaką prowadzi Wnioskodawca, a które umożliwiają Wnioskodawcy ciągły rozwój w dziedzinach programowania, informatyki, logiki, matematyki itp.

Co należy rozumieć pod pojęciem poniesionych wydatków na składki na ubezpieczenie społeczne.

Wnioskodawca wskazuje, że pod pojęciem wydatków poniesionych na składki na ubezpieczenie społeczne należy rozumieć wydatki z tytułu opłaty składek na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych: składek z tytułu ubezpieczenia emerytalnego, rentowego, wypadkowego oraz Funduszu Pracy. Składki te są obowiązkowe dla przedsiębiorcy, prowadzącego w Polsce działalność gospodarczą.

Czy wskazane we wniosku wydatki zostały faktycznie poniesione na prowadzoną przez Wnioskodawcę działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej; należy wskazać związek przyczynowo-skutkowy wskazanych we wniosku wydatków z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową, a w konsekwencji z wytworzeniem opisanego oprogramowania.

Wszystkie wskazane we wniosku wydatki zostały faktycznie poniesione na prowadzoną bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, zorientowanej na działalność badawczo-rozwojową, ponosi szereg wydatków wymienionych w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, związanych z wytworzeniem, rozwinięciem, ulepszeniem oprogramowania lub jego części.

Usługi telekomunikacyjne dotyczą abonamentu telefonicznego oraz opłat za internet. Usługi te zapewniają Wnioskodawcy kontakt z Kontrahentami w zakresie dostosowania tworzonego oprogramowania i kodu do indywidualnych potrzeb Kontrahentów. Szybkie i stabilne łącze internetowe jest nieodzowne w pracy programisty, m.in. umożliwia zdalny kontakt, pozwala na znalezienie informacji na temat powstałych błędów, testowanie tworzonego oprogramowania, szybkie dzielenie się efektami pracy. Usługi te są niezbędne do importowania danych z baz danych klienta oraz eksportowania modeli matematycznych czy wyników oraz aktywowania oprogramowania w środowiskach testowych i produkcyjnych.

Usługi księgowe pozwalają na prowadzenie rozliczenia podatkowego, w tym rozliczenia ulgi IP Box, zgodnie z przepisami prawa. Wnioskodawca, dzięki prowadzeniu księgowości przez specjalistów, ma więcej czasu na wykonywanie prac programistycznych, co przekłada się na jakość wytwarzanych programów komputerowych. Do tej kategorii kosztów zaliczają się usługi doradztwa podatkowego i prawnego dotyczące możliwości skorzystania z ulgi IP Box.

Literatura związana z tworzeniem oprogramowania jest Wnioskodawcy niezbędna, gdyż programy komputerowe wytwarzane są przede wszystkim na podstawie wiedzy i doświadczenia Wnioskodawcy. Dla jego finalnego kształtu decydujące znaczenie ma posiadana wiedza specjalistyczna. W tym celu Wnioskodawca ustawicznie pogłębia swój zasób wiedzy, kupując odpowiednią literaturę specjalistyczną.

Materiały biurowe i wyposażenie biura zapewniają Wnioskodawcy ergonomiczne miejsce pracy, co wpływa na jakość i efektywność świadczonych usług. Znajduje to odzwierciedlenie w uzyskiwanych przychodach z wytwarzanego programu komputerowego.

Sprzęt elektroniczny jest niezbędny Wnioskodawcy, ponieważ oprogramowanie wytwarzane jest przy pomocy komputera, zapisywane w jego pamięci i bez wykorzystania tego rodzaju sprzętu niemożliwe byłoby w ogóle jego zapisanie i odtworzenie. W szybko zmieniającym się świecie technologii, nowoczesne, wysokopoziomowe języki oprogramowania, wymagają ciągłego i konsekwentnego usprawniania posiadanych urządzeń. Dlatego Wnioskodawca zmuszony jest do zakupu stosownego sprzętu, ponieważ niekorzystanie z nowoczesnych rozwiązań technologicznych prowadziłoby do spadku wydajności jego pracy.

Licencje na oprogramowanie są Wnioskodawcy potrzebne do wytwarzania programów komputerowych. Jest to szereg programów użytkowych, które w dużej części są produktami komercyjnymi, podlegającymi opłatom licencyjnym.

Wydatki na transport, np. zakup biletów miesięcznych, umożliwia Wnioskodawcy sprawny transport np. do Kontrahentów w celu konsultacji dotyczących tworzonego oprogramowania, do specjalistycznego sklepu w celu nabycia potrzebnych urządzeń programistycznych.

Użytkowanie samochodu i inne wydatki związane z transportem umożliwiają Wnioskodawcy sprawny bezpośredni kontakt np. z Kontrahentami w celu konsultacji dotyczących tworzonego oprogramowania, do specjalistycznego sklepu w celu nabycia potrzebnych urządzeń programistycznych itd.

Udział w szkoleniach, kursach, warsztatach i konferencjach naukowych (w formie stacjonarnej lub online) służy do podnoszenia kwalifikacji i ciągłego rozwoju. Niewątpliwie branża, w której Wnioskodawca prowadzi działalność, rozwija się z dużą dynamiką i ciągłe zdobywanie wiedzy jest niezbędne.

Składki na ubezpieczenia społeczne (ZUS) są obciążeniami obowiązkowymi, aby móc prowadzić w Polsce jednoosobową działalność gospodarczą zgodnie z prawem, co w przypadku Wnioskodawcy przekłada się na możliwość świadczenia usług programistycznych.

W ocenie Wnioskodawcy wyżej wymienione wydatki i ich zastosowanie świadczą o bezpośrednim powiązaniu poniesionych wydatków/kosztów z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową, a w konsekwencji z wytworzeniem, ulepszeniem czy rozwojem oprogramowania.

Czy w odrębnej od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencji Wnioskodawca wyodrębnia każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej.

Tak, w odrębnej od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencji, Wnioskodawca wyodrębnia:

każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej,
przychody, koszty uzyskania przychodów i dochód przypadający na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej,
koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.

Czy i w jaki sposób Wnioskodawca obliczy tzw. wskaźnik nexus (art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Tak, Wnioskodawca obliczy wskaźnik nexus według wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

(a+b) x 1,3) / (a+b+c+d)

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,
b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego,
c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego,
d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Do powyższych kosztów nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że obliczony według tego wzoru (zgodnie z art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) wskaźnik nexus zostanie użyty do obliczenia dochodu z kwalifikowanego IP, który ustala się jako iloczyn:

dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i
wskaźnika nexus.

Jednocześnie w piśmie z dnia 11 czerwca 2021 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że składki społeczne uznaje za koszty uzyskania przychodu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy podejmowana przez Wnioskodawcę działalność polegająca na tworzeniu oprogramowania komputerowego wykazana w części stanu faktycznego stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 30ca ust. 2 w zw. z art. 5a pkt 38-40 ustawy o PIT?
Czy prawo autorskie do oprogramowania komputerowego lub jego części wytwarzanych samodzielnie przez Wnioskodawcę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT?
Czy wskazane w przedstawionym powyżej stanie faktycznym wydatki można uznać za koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust 1 ustawy o PIT, które stanowią koszty uzyskania przychodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w kontekście art. 30ca ust. 7 w związku z art. 9 ust. 2 ustawy o PIT?
Czy dochód ze zbycia prawa autorskiego do oprogramowania komputerowego lub jego części jest kwalifikowanym dochodem w rozumieniu art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT i tym samym możliwe jest zastosowanie stawki opodatkowania 5% stosownie do art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT?

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1.

W związku z opisanym stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym, Wnioskodawca spełnia kryteria działalności badawczo-rozwojowej, tj. prac rozwojowych, o których mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8 w zw. z art. 5a pkt 38-40 w zw. ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 5a pkt 38-40 ustawy o PIT, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej, oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Definicje badań naukowych i prac rozwojowych zostały zawarte w art. 5a pkt 39 i 40 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. I tak, w myśl art. 5a pkt 39 ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych, oznacza to:

badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne,
badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Natomiast prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeśli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zatem z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszenia istniejących produktów, usług oraz procesów i technologii produkcji.

W Objaśnieniach podatkowych z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej – IP Box opublikowanych przez Ministerstwo Finansów (dalej Objaśnienia MF) przywołano kryteria działalności badawczo-rozwojowej:

twórczość,
systematyczność,
zwiększenie zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Te kryteria muszą być spełnione kumulatywnie, by uznać daną działalność za działalność badawczo-rozwojową.

Z ustawowej definicji wynika zatem, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Oznacza to, że jest to aktywność, która nastawiona jest na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym, które nie mają odtwórczego charakteru.

Zdaniem Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny/zdarzenie przyszłe, jak i kryteria niezbędne do uznania działalności za działalność badawczo-rozwojową, jego działalność spełnia cechy takiej działalności:

nowatorskość i twórczość: Wnioskodawca tworzy oprogramowanie w zależności od potrzeb Kontrahentów, w wyniku twórczej działalności (oprogramowanie jest tworzone przy wykorzystaniu wiedzy i doświadczenia Wnioskodawcy), prowadzi to do powstania nowego oprogramowania (nowy wytwór intelektu) posiadającego nowe funkcjonalności dostosowane do zmieniających się wymagań Kontrahentów,
nieprzewidywalność: każdy z Kontrahentów, z którym Wnioskodawca współpracuje, oczekuje od niego wykonywania prac, których skutek co prawda jest określony, natomiast proces tworzenia danych rozwiązań (oprogramowania), pomimo korzystania z istniejących metod informatycznych i języków programistycznych, powoduje wytworzenie całkowicie nowego rozwiązania lub znaczną modyfikację archaicznych rozwiązań. Wnioskodawca w ramach swej działalności gospodarczej opracowuje nowe i ulepszone produkty, niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej lub na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już istniejących,
metodyczność: Wnioskodawca zobowiązany jest w ramach umów z Kontrahentami do ścisłej, zgodnej z harmonogramem współpracy, którą zobowiązany jest należycie udokumentować i wykonywać zgodnie z oczekiwaniami Kontrahentów i przedstawionym przez nich planem,
działalność badawczo-rozwojowa musi mieć określony cel, to znaczy być nakierowana na zwiększenie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań. Prowadząc działalność, Wnioskodawca zdobywa i rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności w zakresie narzędzi informatycznych oraz oprogramowania, które wykorzystuje do tworzenia innowacyjnego na rynku oprogramowania posiadającego nowe funkcjonalności. Działalność Wnioskodawcy nie obejmuje rutynowych, okresowych zmian i tworzone, rozwijane, modyfikowane i ulepszone przez Wnioskodawcę oprogramowanie, ze sprzedaży, którego uzyskuje on dochody, nie ma charakteru działań rutynowych, nie dotyczy również okresowych zmian tego oprogramowania.

Zatem, w ocenie Wnioskodawcy, działalność, którą prowadzi spełnia wszystkie wymogi, żeby uznać ją za działalność badawczo-rozwojową.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2.

Autorskie prawo do oprogramowania komputerowego lub jego części wytwarzane samodzielnie przez Wnioskodawcę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej stanowią kwalifikowane prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT.

Ustawa o PIT zawiera zamknięty katalog praw własności intelektualnych, z których dochód może zostać objęty preferencyjnym opodatkowaniem (art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT).

Kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, które zostało wymienione w ustawie o PIT jest m.in. autorskie prawo do programu komputerowego (art. 30ca ust. 2 pkt 8 Ustawy o PIT).

Przy czym, by można było mówić o kwalifikowanym prawie własności intelektualnej, przepis ten wymaga również, by spełnione zostały dwa kryteria:

prawo własności intelektualnej podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska;
przedmiot ochrony jest wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Autorskie prawo do programu komputerowego oraz autorskie prawo do części programu komputerowego podlega ochronie prawnej na mocy ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. z 2019 r, poz. 121, z późn. zm.). W myśl art. 74 ust. 1 tej ustawy programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie, o ile przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej. Zgodnie z art. 74 ust. 2 wyżej wymienionej ustawy ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jej wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

Wnioskodawcy przysługują również prawa autorskie do ulepszenia (rozwinięcia) oprogramowania komputerowego, które podlegają ochronie prawnej zgodnie z art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Biorąc pod uwagę przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny/zdarzenie przyszłe, można stwierdzić, że przedmiotem ochrony prawa autorskiego jest oprogramowanie wytwarzane przez Wnioskodawcę w ramach umowy o współpracy pomiędzy nim a Kontrahentami.

Zdaniem Wnioskodawcy prawo autorskie do oprogramowania wytwarzanego przez niego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w kontekście przedstawionej działalności na rzecz Kontrahentów zalicza się do kwalifikowanych praw własności w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT, gdyż jest ono wymienione w zamkniętym katalogu praw własności intelektualnej sprecyzowanych w tym przepisie, podlega ochronie na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, a jego przedmiot został wytworzony przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3.

Wskazane w przedstawionym stanie faktycznym wydatki można uznać za koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o PIT, które stanowią koszty uzyskania przychodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w kontekście art. 30ca ust. 7 w związku z art. 9 ust. 2 ustawy o PIT.

Dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty (art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT):

z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Dochodem ze źródła przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 9 ust. 2 Ustawy o PIT).

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy o PIT (art. 22 ust. 1 ustawy o PIT).

Z przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika, iż prowadzona przez Wnioskodawcę działalność gospodarcza w przeważającym zakresie obejmuje tworzenie programów komputerowych, do których prawa autorskie są następnie przenoszone w ramach realizacji umowy zwartej z Kontrahentem. Wnioskodawca za wykonane usługi otrzymuje ustalone wynagrodzenie, obejmujące również wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, zorientowanej na działalność badawczo-rozwojową, Wnioskodawca ponosi bądź planuje ponosić szereg wydatków wymienionych w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym związanych z wytworzeniem, rozwinięciem, ulepszeniem oprogramowania lub jego części.

Usługi telekomunikacyjne dotyczą abonamentu telefonicznego oraz opłat za Internet. Usługi te zapewniają Wnioskodawcy kontakt z Kontrahentami, a szybkie i stabilne łącze internetowe jest nieodzowne w pracy programisty – umożliwia zdalny kontakt, pozwala na znalezienie informacji na temat powstałych błędów, testowanie tworzonego oprogramowania, szybkie dzielenie się efektami swojej pracy.

Usługi specjalistyczne (księgowe, prawne) pozwalają na prowadzenie rozliczenia podatkowego, w tym rozliczenia ulgi IP Box, zgodnie z przepisami prawa. Wnioskodawca, dzięki prowadzeniu księgowości przez specjalistów, ma więcej czasu na wykonywanie prac programistycznych, co przekłada się na jakość wytwarzanych programów komputerowych.

Literatura związana z tworzeniem oprogramowania jest Wnioskodawcy niezbędna, gdyż programy komputerowe wytwarzane są przede wszystkim na podstawie wiedzy i doświadczenia Wnioskodawcy. Tym samym Wnioskodawca musi ustawicznie pogłębiać swój zasób wiedzy, kupując odpowiednią literaturę specjalistyczną.

Temu samemu, czyli podnoszeniu wiedzy i ciągłemu rozwojowi w tak bardzo dynamicznej branży informatycznej, służy podnoszenie kwalifikacji przez Wnioskodawcę podczas uczestnictwa w szkoleniach, kursach, warsztatach czy konferencjach naukowych (w formie stacjonarnej oraz online).

Sprzęt elektroniczny jest niezbędny Wnioskodawcy, gdyż oprogramowanie wytwarzane jest przy pomocy komputera, zapisywane w jego pamięci i bez wykorzystania tego rodzaju sprzętu niemożliwe byłoby w ogóle jego zapisanie i odtworzenie, lecz nie jest on wystarczający dla sprawnego tworzenia programu komputerowego przy pomocy nowoczesnych, wysokopoziomowych języków oprogramowania. Stąd też Wnioskodawca konsekwentnie usprawnia posiadane urządzenia poprzez zakup stosownego sprzętu elektronicznego.

Wyposażenie biura zapewnia Wnioskodawcy ergonomiczne miejsce pracy, co wpływa na jakość i efektywność świadczonych usług.

Użytkowanie samochodu osobowego oraz inne wydatki związane z transportem umożliwiają Wnioskodawcy sprawny transport, np. do Kontrahentów w celu konsultacji dotyczących tworzonego oprogramowania, do specjalistycznego sklepu w celu nabycia potrzebnych urządzeń programistycznych itd.

Natomiast składki z tytułu ubezpieczenia w ZUS, są wydatkiem, do którego Wnioskodawca jest zobowiązany przepisami prawa. Prowadząc działalność gospodarczą, Wnioskodawca nie ma w tym zakresie innego wyboru, stanowią zatem element niezbędny.

Biorąc pod uwagę wyżej wymienione wydatki i ich zastosowanie, to są one wprost związane z wytworzeniem, rozwinięciem, ulepszeniem oprogramowania lub jego części.

Wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę są również kosztami w rozumieniu art. 22 ustawy o PIT, gdyż mają na celu osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów, tj. prowadzonej przez niego pozarolniczej działalności gospodarczej.

W ocenie Wnioskodawcy wskazane w przedstawionym powyżej stanie faktycznym wydatki można uznać za koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o PIT, które stanowią koszty uzyskania przychodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w kontekście art. 30ca ust. 7 w związku z art. 9 ust. 2 ustawy o PIT.

Na poparcie swojego stanowiska, Wnioskodawca powołuje interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 4 września 2020 r. sygn. 0115-KDWT.4011.25.2020.2.BK, 26 czerwca 2020 roku, sygn. 0115-KDIT1.4011.332.2020.2.MR.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 4.

Dochód ze zbycia prawa autorskiego do oprogramowania komputerowego lub jego części jest kwalifikowanym dochodem w rozumieniu art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT, co oznacza, że możliwe jest zastosowanie stawki opodatkowania 5% stosownie do art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.

Stosownie natomiast do art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika nexus, którego wzór jest podany w art. 30ca ust. 4 updof.

Wskaźnik obliczany jest według wzoru:

(a+b) x 1,3) / (a+b+c+d)

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,
b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego,
c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego,
d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

W przypadku gdy wartość wskaźnika, jest większa od 1, przyjmuje się, że wartość ta wynosi 1 (art. 30ca ust. 6 Ustawy o PIT).

Wnioskodawca przenosi na Kontrahenta autorskie prawa majątkowe do wszystkich utworów, które wykonuje w ramach realizacji zawartej umowy z chwilą wskazaną w umowie. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, z tytułu realizowanych usług, na podstawie zawartych umów, Wnioskodawcy każdorazowo przysługuje wynagrodzenie. Rozliczenie usług Wnioskodawcy zależy od zapisów umowy.

Reasumując – prowadzona przez Wnioskodawcę działalność w zakresie oprogramowania jest działalnością badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 5a ust. 38 ustawy o PIT, a jej efektem jest kwalifikowane prawo własności intelektualnej (autorskie prawo do programu komputerowego), podlegające ochronie na podstawie art. 74 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W związku z czym, dochody uzyskiwane przez Wnioskodawcę z tytułu przeniesienia na Kontrahentów praw do korzystania z tego oprogramowania kwalifikują się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 2 wyżej wymienionej ustawy i w konsekwencji mogą korzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów z tego tytułu według stawki 5%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych oraz przedstawionych zdarzeń przyszłych jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm.): opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą: przez działalność badawczo-rozwojową należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 tej ustawy: ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych – oznacza to:

badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r. poz. 85, 374, 695, 875 i 1086),
badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2021 r. poz. 478 ze zm.): badania naukowe są działalnością obejmującą:

badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy: prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zatem z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, należy wyraźnie podkreślić, że w celu stwierdzenia, czy Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową, należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową (tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicję wskazaną w art. 5a pkt 38 ww. ustawy).

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: (i) badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz (ii) prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Należy zwrócić uwagę na wyłączenie zawarte w art. 4 ust. 3 tej ustawy, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu działalności badawczo-rozwojowej tych przejawów aktywności podatnika, które mimo ulepszenia istniejących procesów lub usług, z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość), nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Tymczasem z opisu sprawy przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, w zakresie pisania, modyfikowania, badania, dokumentowania i wspomagania oprogramowania. Wnioskodawca poinformował, że jego działalność polega na: projektowaniu oprogramowania i programowaniu, tworzeniu, przez pisanie kodu źródłowego, od podstaw autorskiego oprogramowania komputerowego, budowie modeli statystycznych oraz ekonometrycznych w formie oprogramowania komputerowego, ulepszaniu i rozwijaniu oprogramowania/systemu na podstawie kodu źródłowego. Wnioskodawca, w ramach prowadzonej działalności, osobiście tworzy, rozwija i ulepsza programy komputerowe na zlecenie Kontrahentów. Tworzone przez Wnioskodawcę oprogramowanie jest przejawem działalności twórczej, gdyż każdy jego fragment, element jest tworzony przez Wnioskodawcę samodzielnie. Wnioskodawca wykorzystuje w swojej pracy prace rozwojowe obejmujące nabywanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do projektowania i tworzenia nowych produktów. Wnioskodawca podał również, że prowadzi swoją działalność w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany, przyjmując do swoich projektów określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Wnioskodawca wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i własne umiejętności w zakresie narzędzi informatycznych oraz oprogramowania do tworzenia zupełnie nowych na rynku, innowacyjnych programów komputerowych i rozwiązań informatycznych. Rezultat pracy Wnioskodawcy ma indywidualny charakter i rozwiązania są na tyle innowacyjne, że wyróżniają się od tych już funkcjonujących. Poza tym posiadają nowe funkcjonalności, specyficzne i unikalne, dostosowane do indywidualnych potrzeb Kontrahenta. Wnioskodawca zawarł także informację, że nie świadczy usług polegających na wprowadzaniu okresowych i rutynowych zmian do tworzonego programu komputerowego.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz cytowane przepisy, należy stwierdzić, że przedstawione we wniosku działania Wnioskodawcy spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż są podejmowane w sposób systematyczny, mają charakter twórczy oraz podejmowane są w celu zwiększania zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Reasumując – podejmowana przez Wnioskodawcę działalność w zakresie przedstawionym w opisie sprawy stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Rozpatrując z kolei możliwość skorzystania przez Wnioskodawcę z tzw. ulgi Innovation Box, należy zauważyć, że przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy: kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

patent,
prawo ochronne na wzór użytkowy,
prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432 oraz z 2020 r. poz. 288),
autorskie prawo do programu komputerowego

– podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Należy przyjąć, że dochody z kwalifikowanego IP mogą być opodatkowane na preferencyjnych zasadach w takim zakresie, w jakim kwalifikowane IP wytwarza dochody w efekcie prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez podatnika. Innymi słowy, skorzystanie z preferencji IP Box jest możliwe w sytuacji występowania związku między dochodem kwalifikującym się do preferencji a kosztami faktycznie poniesionymi w celu jego uzyskania.

Stosownie natomiast do ust. 4 art. 30ca omawianej ustawy: wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a + b) * 1,3

---------------------

a + b + c + d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,
b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,
c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,
d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ww. ustawy).

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy: dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Ponadto należy wskazać, że podatnik, który chce skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Zgodnie bowiem z art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Stosownie do art. 30cb ust. 2 ww. ustawy: podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 omawianej ustawy: w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Powyższe przepisy wprowadzają korzystne rozwiązania podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej, tzw. Innovation Box. W tym zakresie wpisują się one w realizację „Planu na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju”, „Strategii na rzecz doskonałości naukowej, nowoczesnego szkolnictwa wyższego, partnerstwa z biznesem i społecznej odpowiedzialności nauki” oraz „Strategii na Rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju” w obszarze innowacyjności. Znowelizowane przepisy mają prowadzić do wzrostu zainteresowania pracami badawczo-rozwojowymi prowadzonymi w Polsce oraz stanowić swoiste „zamknięcie” łańcucha wartości związanego z procesem tworzenia i komercjalizacji innowacyjnych rozwiązań będących efektem prac badawczo-rozwojowych.

Należy także wskazać, że powyższe regulacje polegają na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”.

Możliwość skorzystania z ulgi Innovation Box ma miejsce również w sytuacji, gdy podatnik dokona zakupu kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa powyżej, pod warunkiem że następnie poniesie on koszty związane z rozwojem lub ulepszeniem nabytego prawa.

Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży produktu lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z omawianej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus. Poziom dochodu kwalifikowanego do zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania będzie wyliczany przy zastosowania formuły (wzoru) wynikającej z raportu nr 5 BEPS. Przewidziano także możliwość zlecenia wykonania prac badawczo-rozwojowych innym podmiotom zarówno niepowiązanym, jak i powiązanym.

Należy podkreślić, że stosowanie tej ulgi (niższej stawki podatku do kwalifikowanych dochodów) będzie prawem, a nie obowiązkiem podatnika. Jest to o tyle istotne, gdyż z korzystaniem z ulgi wiążą się, bądź co bądź, dodatkowe obowiązki po stronie podatników, w szczególności obowiązek prowadzenia ewidencji pozwalającej na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Podatnik będzie miał możliwość stosowania niniejszej ulgi przez cały okres trwania ochrony prawnej kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W przypadku tych aktywów, które podlegają procedurze zgłoszenia/rejestracji, podatnik będzie mógł skorzystać z preferencji podatkowej od momentu zgłoszenia lub złożenia wniosku o rejestrację (obowiązek zwrotu kwoty ulgi w przypadku wycofania wniosku, odmowy udzielenia prawa lub odrzucenia wniosku o rejestrację).

Odnosząc powyższe przepisy podatkowe do opisu sprawy, należy wskazać, że:

Wnioskodawca tworzy, rozwija i ulepsza programy komputerowe w ramach indywidualnej działalności gospodarczej;
wytwarzanie, rozwijanie i ulepszanie programów komputerowych przez Wnioskodawcę następuje w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej spełniającej definicję wskazaną w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych;
do tworzonych programów komputerowych przysługuje Wnioskodawcy autorskie prawo do programu komputerowego podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych;
w wyniku rozwinięcia i ulepszenia oprogramowania powstają nowe, odrębne od tego oprogramowania utwory, w postaci oprogramowania, podlegające również ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych;
Wnioskodawca przenosi całość autorskich praw majątkowych do wytwarzanego programu komputerowego i w zamian otrzymuje wynagrodzenie;
Wnioskodawca od listopada 2019 r. prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, która wyodrębnia każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej i pozwala na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przypadających na każde wyżej wymienione prawo i zapewniającą określenie kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Należy także wskazać, że oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1231 ze zm.). Stąd oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych: ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

Mając powyższe na uwadze, dochód z tytułu przeniesienia praw do opisanego przez Wnioskodawcę oprogramowania, które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone, ulepszone lub rozwinięte w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP. To oznacza, że Wnioskodawca może skorzystać z preferencyjnego opodatkowania według stawki 5% dochodów z tego tytułu, osiągniętych od listopada 2019 r.

Reasumując – autorskie prawo do oprogramowania komputerowego lub jego części wytwarzanych samodzielnie przez Wnioskodawcę jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dochód ze zbycia praw autorskich do oprogramowania opisanego we wniosku jest kwalifikowanym dochodem w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z tym – Wnioskodawca uprawniony jest do zastosowania stawki 5% do uzyskanego od listopada 2019 r. dochodu ze sprzedaży praw autorskich do ww. oprogramowania.

Przechodząc do kwestii wydatków ponoszonych przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Organ wyjaśnia, co następuje.

Należy przede wszystkim podkreślić, że wysokość dochodu z kwalifikowanego IP ustala się jako iloczyn:

dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i
wskaźnika nexus obliczonego według specjalnego wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem dla potrzeb obliczenia podstawy opodatkowania podlegającej preferencyjnemu opodatkowaniu stawką 5% podatnik jest zobowiązany do wyliczenia dwóch podstawowych wartości:

dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym oraz
wskaźnika, którym zostanie przemnożony powyższy dochód.

Z objaśnień podatkowych z 15 lipca 2019 r. wynika bowiem, że „Obliczając wysokość dochodu z kwalifikowanego IP, który w dalszej kolejności zostanie przemnożony przez wskaźnik nexus w celu obliczenia końcowego dochodu podlegającego 5% stawce podatku, niezbędne jest określenie związanych z kwalifikowanym IP przychodów oraz kosztów. Konieczne jest więc wskazanie przez podatnika przychodów osiąganych z danego kwalifikowanego IP oraz alokowanie do tych przychodów funkcjonalnie związanych z nimi kosztów, które w sposób bezpośredni i pośredni przyczyniły się do powstania tego przychodu. Zatem, dochodem z kwalifikowanego IP jest nadwyżka sumy przychodów osiągnięta z tego kwalifikowanego IP nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą z kwalifikowanego IP”.

Potwierdza to art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym: dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Do powołanej w zdaniu poprzednim regulacji odwołuje się również art. 30ca ust. 7 cytowanej ustawy.

W związku z powyższym należy określić – po pierwsze – przychody z kwalifikowanego prawa IP, a następnie koszty uzyskania tych przychodów.

Co do kosztów uzyskania przychodów to należy wskazać, że muszą to być koszty poniesione w celu uzyskania przychodów z tytułu wynagrodzenia za przeniesienie autorskich praw do programów komputerowych, a zatem funkcjonalnie związanych z nimi kosztów, które w sposób bezpośredni lub pośredni związane są z przychodem z kwalifikowanych praw IP.

W celu określenia takich kosztów zastosowanie znajdzie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym – kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy zawierającym katalog wydatków nieuznawanych za koszty podatkowe.

Ponadto stosownie do art. 22 ust. 8 ww. ustawy: kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
być właściwie udokumentowany.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, kosztami uzyskania przychodów z tytułu wynagrodzenia za przeniesienie praw autorskich do wytworzonego oprogramowania będą wszelkie koszty poniesione w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością badawczo-rozwojową, w tym koszty wskazane przez Wnioskodawcę na usługi telekomunikacyjne, usługi księgowe, literaturę związaną z tworzeniem oprogramowania, usługi doradztwa podatkowego i prawnego, wyposażenie biura i materiały biurowe, sprzęt elektroniczny, licencje na oprogramowanie, wydatki związane z transportem (w tym zakup biletów miesięcznych), samochód osobowy oraz jego użytkowanie, podnoszenie kwalifikacji (w tym szkolenia, kursy, warsztaty, konferencje naukowe; w formie stacjonarnej oraz online) oraz składki na ubezpieczenie społeczne.

W odniesieniu do kosztów leasingu oraz kosztów użytkowania leasingowanego samochodu należy mieć na uwadze ograniczenia w zaliczaniu takich wydatków do kosztów uzyskania przychodów zawarte w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto w odniesieniu do kosztów samochodu, który stanowi środek trwały, oraz zakupionego w przyszłości, który będzie środkiem trwałym, a także zakupionego w przyszłości komputera, który również będzie środkiem trwałym, należy mieć na uwadze, że kosztami uzyskania są tylko i wyłącznie wydatki w wysokości dokonanych w roku podatkowym odpisów amortyzacyjnych.

Należy podkreślić, że objaśnienia podatkowe wskazują na możliwość uwzględnienia w kalkulacji dochodu (który następnie zostanie przemnożony przez wskaźnik nexus) również kosztów pośrednich. Nie wskazują natomiast, w jaki sposób koszty pośrednie należy przyporządkować do przychodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej i do pozostałych przychodów.

Zdaniem Organu – w celu alokowania kosztów pośrednich do przychodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej można w drodze analogii zastosować zasadę wynikającą z treści art. 22 ust. 3 i ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z pierwszą regulacją wskazaną w zdaniu poprzednim: jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu, oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów.

Zasadę, o której mowa w ust. 3, stosuje się również w przypadku, gdy część dochodów z tego samego źródła przychodów podlega opodatkowaniu, a część jest wolna od opodatkowania, z wyłączeniem źródeł przychodów określonych w art. 10 ust. 1 pkt 1 i 2 (art. 22 ust. 3a ww. ustawy).

Zatem w przypadku braku możliwości alokowania konkretnego kosztu poniesionego przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej do przychodów ze zbycia praw autorskich, Wnioskodawca może przyporządkować wydatki do przychodów ze zbycia praw autorskich według proporcji ustalonej jako stosunek przychodów ze zbycia oprogramowania do przychodów ogółem Wnioskodawcy z prowadzonej działalności gospodarczej w danym okresie.

Reasumując – wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na usługi telekomunikacyjne, usługi księgowe, literaturę związaną z tworzeniem oprogramowania, usługi doradztwa podatkowego i prawnego, wyposażenie biura i materiały biurowe, sprzęt elektroniczny (w przypadku środków trwałych tylko w wysokości dokonanych w roku podatkowym odpisów amortyzacyjnych), licencje na oprogramowanie, wydatki związane z transportem (w tym zakup biletów miesięcznych), samochód osobowy oraz jego użytkowanie (w przypadku środków trwałych tylko w wysokości dokonanych w roku podatkowym odpisów amortyzacyjnych), podnoszenie kwalifikacji (w tym szkolenia, kursy, warsztaty, konferencje naukowe; w formie stacjonarnej oraz online) oraz składki na ubezpieczenie społeczne, które Wnioskodawca ponosi w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, są kosztami uzyskania przychodów z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w kontekście art. 30ca ust. 7 w zw. z art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji należy stwierdzić, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego niniejszą interpretację.

Interpretacja dotyczy:

zaistniałych stanów faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin