Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.285.2021.2.JS
z 25 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 2 marca 2021 r. (data wpływu 8 marca 2021 r.) uzupełnionym pismem z dnia 23 kwietnia 2021 r. (data wpływu 27 kwietnia 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży wierzytelności - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w ww. zakresie. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 23 kwietnia 2021 r. (data wpływu 27 kwietnia 2021 r.).

W ww. wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W 2013 r. Wnioskodawczyni nabyła wraz z matką i dwoma braćmi (każde z nich w 1/4 części) spadek po zmarłym rok wcześniej ojcu. Majątek spadkowy był związany z działalnością gospodarczą, którą Jej ojciec prowadził wraz z dwoma wspólnikami w formie spółki cywilnej. Decyzją Naczelnika Urzędu Skarbowego z marca 2014 r. matka, bracia i Wnioskodawczyni zostali zwolnieni z podatku od nabytego spadku. W 2015 r. wystąpili we czworo do sądu przeciwko wspólnikom ojca z żądaniem zapłaty należnego im spadku, wynikającego ze współudziału ojca w ww. spółce cywilnej. W listopadzie 2017 r. Sąd Okręgowy zasądził solidarnie od obu wspólników na rzecz matki, braci i Wnioskodawczyni łączną kwotę X zł (po Y zł dla matki, braci i Wnioskodawczyni) wraz z ustawowymi odsetkami i odsetkami za opóźnienie. W czerwcu 2018 r. Sąd Apelacyjny podtrzymał wyrok Sądu Okręgowego. Z powodu braku możliwości szybkiego uzyskania od wspólników ojca kwot zasądzonych przez sąd Wnioskodawczyni wraz z matką i braćmi sprzedali wierzytelność wynikającą z wyroków osobie trzeciej za łączną kwotę XX zł (po YY zł dla każdego z nich). Sprzedaż miała miejsce w styczniu 2021 r.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że:

1. Wnioskodawczyni oczekuje interpretacji indywidulanej w zakresie skutków podatkowych w podatku dochodowym od osób fizycznych w związku ze sprzedażą wierzytelności. Innymi słowy: czy zobowiązana jest do zapłaty podatku od przychodu uzyskanego z odpłatnego zbycia wierzytelności, która przysługiwała jej w związku z nabyciem spadku po zmarłym ojcu. Tym samym nie oczekuje wydania interpretacji w podatku od spadków i darowizn;
   
2. Wnioskodawczyni nie prowadzi i nigdy nie prowadziła działalności gospodarczej, tym samym sprzedaż wierzytelności nie została dokonana w wykonaniu działalności gospodarczej oraz nie stanowiła towaru handlowego;
   
3. w skład masy spadkowej po zmarłym ojcu wchodził:
   
   
   
   1. udział wynoszący 3/8 części w nieruchomości o pow. 2400 m. kw. zabudowanej budynkiem mieszkalnym,
      
   2. udział wynoszący 1/3 części w budynku produkcyjno-magazynowym,
      
   3. udział wynoszący 1/3 części w budynku magazynowym,
      
   4. udział wynoszący 1/3 części w budynku magazynowym wyrobów gotowych,
      
   5. udział wynoszący 1/3 części w działce pod budynkami przeznaczonymi na działalność gospodarczą,
      
   6. udział wynoszący 1/3 części w maszynach i urządzeniach (34 sztuki),
      
   7. udział wynoszący 1/3 części samochodu.
      
      
      
   Jednocześnie Wnioskodawczyni wyjaśnia, iż powyższa masa spadkowa wymieniona w pkt od b) do g) dotyczyła prowadzonej przez zmarłego ojca spółki cywilnej. Na dzień śmierci ojca w spółce cywilnej, w której posiadał on udział w wysokości 1/3, znajdowały się nieruchomości i ruchomości. Ojciec Wnioskodawczyni był bowiem wspólnikiem spółki cywilnej, w której łącznie z nim były 3 osoby, a udział w prawach i obowiązkach spółki dla każdego wspólnika wynosił po 1/3. Umowa spółki cywilnej nie zastrzegła możliwości wejścia do spółki spadkobierców zmarłego w miejsce wspólnika. W związku z tym, iż Wnioskodawczyni nabyła spadek po zmarłym ojcu wraz z rodzeństwem (2 braci) i matką, Jej udział w spadku po zmarłym ojcu wynosił 1/4. W dalszej kolejności jako spadkobiercy dochodzili roszczeń związanych z udziałem ojca w spółce od pozostałych dwóch wspólników spółki cywilnej. Pozostali wspólnicy nie dokonali na ich rzecz żadnej spłaty i w związku z tym wystąpili na drogę sądową.
   
   
   Sąd Apelacyjny utrzymał w mocy wyrok Sądu Okręgowego, w którym wartość spółki cywilnej na dzień śmierci ojca została ustalona w kwocie XXX zł. Tym samym kwota należna każdemu ze spadkobierców solidarnie od pozwanych wspólników spółki cywilnej z tytułu rozliczenia wartości udziału w spółce cywilnej po zmarłym ojcu wyniosła Y zł, co łącznie stanowiło kwotę X zł (XXX zł : 3 wspólników = X zł; X zł : 4 spadkobierców = Y zł/1 spadkobiercę).
   
   
   
4. spadek po zmarłym ojcu został zgłoszony w terminie do urzędu skarbowego, jego nabycie korzystało ze zwolnienia w podatku od spadków i darowizn na podstawie art. 4a ww. ustawy. Naczelnik Urzędu Skarbowego wyda zaświadczenie, że po zmarłym ojcu został zgłoszony następujący majątek spadkowy:
   
   
   
   1. udział wynoszący 3/8 części w nieruchomości o pow. 2400 m. kw. zabudowanej budynkiem mieszkalnym o pow. 69 m.kw.;
      
   2. udział wynoszący 1/3 części w budynku produkcyjno-magazynowym;
      
   3. udział wynoszący 1/3 części w budynku magazynowym;
      
   4. udział wynoszący 1/3 części w budynku magazynowym wyrobów gotowych;
      
   5. udział wynoszący 1/3 części w działce pod budynkami przeznaczonymi na działalność gospodarczą;
      
   6. udział wynoszący 1/3 części w maszynach i urządzeniach (34 sztuki);
      
   7. udział wynoszący 1/3 części samochodu.
      
      
      
   Ponadto Naczelnik zaświadczył, że Wnioskodawczyni nabyła prawo do ww. spadku, wraz z matką i dwoma braćmi (każde z nich w 1/4 części), oraz że podatek od spadków i darowizn nie należy się. Zaświadczenie zostało wydane na ich wniosek. Tym samym we wniosku o wydanie interpretacji błędnie wskazano, iż Naczelnik Urzędu Skarbowego wydał decyzję, gdyż wydał on zaświadczenie. Sąd Okręgowy zasądził kwotę X zł (Wnioskodawczyni wyjaśnia w tym miejscu, że we wniosku błędnie wskazano kwotę jako XXXXzł, gdyż prawidłowa to X zł) wraz z ustawowymi odsetkami z tytułu dochodzenia roszczeń udziału w spółce cywilnej po zmarłym ojcu, które nie zostały rozliczone przez pozostałych dwóch wspólników spółki cywilnej. Zgodnie bowiem z postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 21 maja 2013 r. Wnioskodawczyni nabyła po zmarłym spadek w wysokości 1/4, a tym samym z tytułu udziału zmarłego ojca przysługiwała Jej 1/4 kwoty (udział został ustalony na kwotę 104 140,56 zł). Wartość majątku spółki cywilnej, w której udziały miał ojciec, stanowiły: nieruchomości, maszyny i urządzenia, samochód.
   
   
   
   
5. przedmiotem sprzedaży była wierzytelność wynikająca z opisanego powyżej wyroku Sądu Okręgowego dotycząca powództwa z tytułu roszczeń w spółce cywilnej po zmarłym ojcu.
   
6. wierzytelność nabyła osoba trzecia (niespokrewniona, nie będąca stroną w sprawie), t.j. osoba fizyczna;
   
7. spadek po zmarłym ojcu został zgłoszony do Naczelnika Urzędu Skarbowego, gdyż stosownie do treści art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem dziedziczenia. Nabycie spadku podlegało więc opodatkowaniu, ale na podstawie art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn jego nabycie podległo zwolnieniu od podatku.
   
   
   Natomiast pieniądze, które Wnioskodawczyni otrzymała w wyniku sprzedaży wierzytelności, są według Niej równoznaczne z nabyciem spadku po ojcu. Wierzytelność została w całości sprzedana za kwotę XX zł, a Jej udział to 1/4, czyli YY zł. Oznacza to, że po zmarłym ojcu nabyła spadek z tytułu udziału ojca w spółce cywilnej o wartości XX zł (wierzytelność). Wierzytelność została zbyta za kwotę YY zł.

W związku z powyższym opisem Wnioskodawczyni sformułowała następujące pytanie.

Czy od przychodu uzyskanego z tytułu sprzedaży wierzytelności należy zapłacić podatek dochodowy od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, uzyskany przez Nią przychód z tytułu sprzedaży opisanej powyżej wierzytelności, która przysługiwała Jej w związku z nabyciem spadku po zmarłym ojcu, nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. Podatkowi od spadków i darowizn podlega natomiast nabycie własności rzeczy znajdujących się na terytorium RP lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium RP z tytułem m.in. dziedziczenia.

Powyższe oznacza, iż w związku z tym zbycie wierzytelności jest ściśle związane z udziałem i mieści się w udziale nabytego przeze Wnioskodawczynię spadku po zmarłym ojcu, czyli nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.) prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób stosownie do przepisów księgi niniejszej.

Stosownie do art. 924 oraz art. 925 Kodeksu cywilnego spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, a spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku.

W myśl art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2019 r. poz. 1813 ze zm.), podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej tytułem dziedziczenia, zapisu zwykłego, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego.

Zgodnie z art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn stanowi, że zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę, jeżeli:

1. zgłoszą nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego powstałego na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 2-5, 7 i 8 oraz ust. 2, a w przypadku nabycia w drodze dziedziczenia w terminie 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia sądu stwierdzającego nabycie spadku, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4, oraz
2. w przypadku gdy przedmiotem nabycia tytułem darowizny lub polecenia darczyńcy są środki pieniężne, a wartość majątku nabytego łącznie od tej samej osoby w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, doliczona do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych, przekracza kwotę określoną w art. 9 ust. 1 pkt 1 – udokumentują ich otrzymanie dowodem przekazania na rachunek płatniczy nabywcy, na jego rachunek, inny niż płatniczy, w banku lub spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej lub przekazem pocztowym.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm.), przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn.

Powyższy przepis należy interpretować w ten sposób, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym nie podlegają przychody wynikające w sposób bezpośredni ze zdarzeń powodujących powstanie obowiązku podatkowego w podatku od spadków i darowizn. Do wyłączenia z opodatkowania podatkiem dochodowym przychodów na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dochodzi przy nabyciu własności rzeczy lub praw majątkowych w drodze spadku.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni wraz z matką oraz dwoma braćmi nabyła spadek po zmarłym w 2012 r. ojcu. Ojciec Wnioskodawczyni był wspólnikiem spółki cywilnej, w której łącznie z nim były 3 osoby, a udział w prawach i obowiązkach spółki dla każdego wspólnika wynosił po 1/3. Umowa spółki cywilnej nie przewidywała możliwości wejścia do spółki spadkobierców zmarłego wspólnika w jego miejsce. Wnioskodawczyni wraz z pozostałymi spadkobiercami dochodzili roszczeń związanych z udziałem zmarłego w spółce od pozostałych dwóch wspólników spółki cywilnej na drodze sądowej. Sąd Apelacyjny utrzymał w mocy wyrok Sadu Okręgowego, w którym wartość spółki cywilnej na dzień śmierci ojca Wnioskodawczyni ustalono na XXX zł. Tym samym kwota należna każdemu ze spadkobierców solidarnie od pozwanych wspólników spółki cywilnej z tytułu roszczenia wyniosła Y zł dla każdego ze spadkobierców wraz z odsetkami. Wnioskodawczyni z powodu braku możliwości szybkiego uzyskania od wspólników ojca kwot zasądzonych przez sąd wraz z pozostałymi spadkobiercami dokonali sprzedaży wierzytelności osobie trzeciej w styczniu 2021 r. Sprzedaż wierzytelności nie nastąpiła w wykonaniu działalności gospodarczej.

Odnosząc się do dziedziczenia w spółce cywilnej po jej zmarłym wspólniku wskazać należy, że wyróżnia się dwie sytuacje, które mogą mieć miejsce:

1. gdy wspólnicy spółki cywilnej w ramach umowy zastrzegą, że w przypadku śmierci wspólnika na jego miejsce wstępują spadkobiercy. Kwestie te reguluje art. 872 Kodeksu cywilnego który stanowi, że można zastrzec, że spadkobiercy wspólnika wejdą do spółki na jego miejsce. W wypadku takim powinni oni wskazać spółce jedną osobę, która będzie wykonywała ich prawa. Dopóki to nie nastąpi, pozostali wspólnicy mogą sami podejmować wszelkie czynności w zakresie prowadzenia spraw spółki.
2. gdy wspólnicy spółki cywilnej w ramach umowy nie zastrzegą, że w przypadku śmierci wspólnika na jego miejsce wstępują spadkobiercy. W takiej sytuacji, w przypadku śmierci wspólnika jego spadkobiercy nie mają prawa wstąpienia w miejsce zmarłego wspólnika. Spadkobiercy nabywają wtedy z tytułu dziedziczenia prawa majątkowe w postaci roszczenia do pozostałych wspólników spółki cywilnej do rozliczenia udziału przysługującemu zmarłemu wspólnikowi – spadkodawcy. Roszczenie o spłatę odbywa się na zasadach określonych w art. 871 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego. W myśl powołanego przepisu wspólnikowi występującemu ze spółki zwraca się w naturze rzeczy, które wniósł do spółki do używania, oraz wypłaca się w pieniądzu wartość jego wkładu oznaczoną w umowie spółki, a w braku takiego oznaczenia - wartość, którą wkład ten miał w chwili wniesienia. Nie ulega zwrotowi wartość wkładu polegającego na świadczeniu usług albo na używaniu przez spółkę rzeczy należących do wspólnika. Ponadto wypłaca się występującemu wspólnikowi w pieniądzu taką część wartości wspólnego majątku pozostałego po odliczeniu wartości wkładów wszystkich wspólników, jaka odpowiada stosunkowi, w którym występujący wspólnik uczestniczył w zyskach spółki.

W niniejszej sprawie Wnioskodawczyni nabyła więc w drodze spadku prawa majątkowe powstające w razie wystąpienia wspólnika określone w przywołanym powyżej art. 871 Kodeksu cywilnego. Prawa te, podlegały regulacjom ustawy o podatku do spadków i darowizn. Jak sama Pani wskazała w opisie sprawy spadek po zmarłym ojcu zgłosiła Pani do urzędu skarbowego, a jego nabycie korzystało ze zwolnienia w podatku od spadków i darowizn.

Następnie jednak dokonała Pani sprzedaży wierzytelności zasądzonej wyrokiem sądowym od wspólników zmarłego ojca na rzecz osoby trzeciej. Transakcja ta nie podlega regulacjom ustawy od spadków i darowizn, a tym samym może podlegać przepisom ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podkreślenia wymaga, że obie te operacje: 1) nabycie z tytułu dziedziczenia prawa majątkowego w postaci roszczenia wobec wspólników spółki cywilnej oraz 2) późniejsza sprzedaż wierzytelności są odrębnymi, kolejnymi czynnościami, które należy ocenić niezależnie od siebie pod względem skutków prawnych. Są to oddzielne czynności i podlegają odmiennym regulacją podatkowoprawnym.

Zapytanie Wnioskodawczyni sprowadza się do ustalenia, czy w związku z uzyskanym przychodem z tytułu sprzedaży wierzytelności zobowiązana jest do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

W przedmiotowej sprawie konieczne jest zatem odwołanie się do przepisów związanych z cesją wierzytelności zawartych w art. 509-518 Kodeksu cywilnego. Stosownie do przepisu art. 509 § 1 tej ustawy, wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. W myśl art. 509 § 2 ww. ustawy, wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki.

Zgodnie z art. 510 § 1 powyższej ustawy, umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia wierzytelności przenosi wierzytelność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

W świetle powyższych przepisów, przeniesienie wierzytelności polega na tym, że prawa przysługujące zbywcy (dotychczasowemu wierzycielowi) przechodzą na nabywcę wierzytelności. Właściwość zobowiązania, uprawnienia wierzyciela i zobowiązania dłużnika pozostają bez zmian, gdyż w wyniku umowy cesji wierzytelności zmienia się tylko wierzyciel.

W wyniku przeniesienia (przelewu, cesji) wierzytelności wygasa u dotychczasowego wierzyciela (cedenta) stosunek zobowiązaniowy z dłużnikiem, powstają natomiast nowe stosunki zobowiązaniowe w rozumieniu cywilnoprawnym pomiędzy nabywcą wierzytelności (cesjonariuszem), a dłużnikiem oraz pomiędzy zbywcą a nabywcą wierzytelności, jeżeli przeniesienie wierzytelności jest odpłatne.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie zaś do art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy, źródłem przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c).

W myśl art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Zawarte w tym przepisie wyliczenie praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy jako odrębne źródło przychodów ma charakter otwarty, o czym świadczy użyte przez ustawodawcę sformułowanie „w szczególności”. Przyjęcie przez ustawodawcę otwartego katalogu tych przychodów pozwala na zaliczenie do tej kategorii wszystkich innych przychodów z praw majątkowych.

Prawa majątkowe są prawami podmiotowymi, realizującymi interes ekonomiczny uprawnionego i składającymi się na jego majątek. Co do zasady mają one wymiar pieniężny jednakże służą jedynie do realizacji interesu ekonomicznego uprawnionego, gdyż zapewniają mu możliwość domagania się konkretnego zachowania ze strony dłużnika (zobowiązanego). Samo nabycie prawa majątkowego nie oznacza jednoczesnego nabycia przedmiotu zobowiązania czy też jego realizacji.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawczyni z tytułu sprzedaży wierzytelności uzyskała przychód z praw majątkowych w rozumieniu art. 18 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji Wnioskodawczyni jest zobowiązana do odprowadzenia podatku dochodowego od osób fizycznych od ww. przychodu.

Dochód z tego źródła podlega zsumowaniu z dochodami z innych źródeł, opodatkowanymi na tzw. zasadach ogólnych czyli według skali określonej w art. 27 ust. 1 ww. ustawy, uzyskanymi w ciągu roku podatkowego i należy go wykazać w zeznaniu rocznym, składanym w terminie od dnia 15 lutego do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku, w którym przychód został otrzymany.

Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.