Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.23.2021.2.NL
z 17 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 15 marca 2021 r. (data wpływu 16 marca 2021 r.), uzupełnionym 31 maja 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie ustalenia czy:

• opisany we wniosku stan faktyczny i czynność prawna, której przedmiotem jest osiąganie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej (autorskiego prawa do programu komputerowego), rodzi skutek podatkowy w postaci skorzystania z preferencyjnej stawki opodatkowania w wysokości 5%, tzw. ulgi IP Box za 2020 r.;
• prowadząc działalność gospodarczą, gdzie Wnioskodawca tworzy oprogramowania dla różnych kontrahentów (z różnych branż) przy czym twórczy charakter przedmiotu jego działalności pozostaje niezmienny tj. tworzenie nowatorskich kodów źródłowych, Wnioskodawca jest uprawniony do skorzystania z preferencyjnej stawki opodatkowania w wysokości 5% od dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej przy spełnieniu przesłanek z art. 30ca oraz 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w kolejnych latach, nawiązując współpracę z nowymi kontrahentami przy analogicznym stanie faktycznym;
• opisana we wniosku działalność, jest działalnością badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 w zw. z pkt 39 i 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych

- jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 marca 2021 wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatku.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 25 maja 2021 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4011.23.2021.1.NL wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 31 maja 2021 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, od dnia 6 sierpnia 2015 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod nazwą (…), której przeważającym przedmiotem jest działalność związana z wytwarzaniem oprogramowania - kod 62.01.Z. Na podstawie posiadanej wiedzy w zakresie technologii informatycznych i doświadczenia, Wnioskodawca realizuje zlecenia programistyczne na rzecz swoich kontrahentów tworząc nowatorskie programy komputerowe (oprogramowania) lub część oprogramowania. Ponadto, ulepsza istniejące już programy (unowocześniając przestarzałe rozwiązania), stosownie do potrzeb biznesowych klientów.

Ww. czynności nie są wykonywane ani pod kierownictwem, ani w czasie i w miejscu wyznaczonym przez kontrahentów. Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie. Wnioskodawca mieszka i odprowadza podatki w Polsce, zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm.), posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy. Wnioskodawca rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów, natomiast forma opodatkowania, którą wybrał to podatek liniowy 19%. Wnioskodawca nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego określonego w ustawie z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej (Dz. U. z 2008 r. Nr 116 poz. 730 ze zm.).

Dnia 6 sierpnia 2019 r. Wnioskodawca zawarł ze Spółką z o.o. z siedzibą w (…) (dalej „Spółka”) umowę współpracy i w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej tworzy nowe oraz udoskonala już istniejące oprogramowanie pozwalające na prowadzenie platformy wspierającej proces rekrutacji. Ponadto, wytwarza oprogramowanie śledzące użytkowanie tej platformy w celu wprowadzania w niej ulepszeń oraz aplikacje wspierające jej wdrażanie i działanie. Platforma ta umożliwia tworzenie dokumentów związanych ze zdobywaniem, utrzymaniem oraz zmianą pracy. Wnioskodawca jest odpowiedzialny za tworzenie interfejsów komunikacji pomiędzy komponentami tej platformy, implementację logiki biznesowej zawartej w jej komponentach, integrację komponentów platformy z zewnętrznymi usługami, dokonywanie analizy obecnie istniejących rozwiązań, które mogą zostać użyte w celu usprawnienia platformy oraz za tworzenie oprogramowania ułatwiającego monitorowanie jej jak również za wdrażanie w niej zmian.

W procesie tworzenia oprogramowania Wnioskodawca korzysta z aktualnej dostępnej wiedzy oraz technologii adaptując je do zmiennych potrzeb wynikających z domeny jaką zajmuje się owa platforma (rynek pracy) oraz wymagań biznesowych. W procesie tworzenia oprogramowania korzysta czasami z już istniejącego kodu (Frameworki jak Zend, Symfony lub inne gotowe rozwiązania podstawowych problemów) lub usług (silniki baz danych MySQL, Elasticsearch czy Redis, kolejek RabbitMQ) udostępnianych głównie na zasadach open-source, które następnie dostosowuje do działania z kodem jego autorstwa

Efektem pracy Wnioskodawcy jest nowy kod źródłowy lub usprawnienie już istniejącego kodu (rozszerzenie o nową funkcjonalność lub refaktoryzacja w celu niwelacji długu technicznego) napisanego w jednym z języków programowania, którym się posługuje (PHP, JavaScript, C#). Efektem pracy Wnioskodawcy może być także projekt architektoniczny rozwiązania IT zawierający specyfikację techniczną umożliwiający w szybki sposób implementację oprogramowania. Jego praca ma charakter twórczy i podejmowana jest w sposób systematyczny.

W ramach umowy współpracy ze Spółką, Wnioskodawca przenosi na Spółkę całość autorskich praw majątkowych do wyżej wskazanych oprogramowań (programów komputerowych), za co otrzymuje wynagrodzenie. Oprogramowanie wytwarzane przeze niego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej jest rezultatem jego własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej, a w konsekwencji, stanowi utwór podlegający ochronie na podstawie art. 1 oraz art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 1994 r. Nr 24 poz. 83 ze zm.; dalej: „Ustawa o PAIPP”). Wnioskodawca wykorzystuje przy tym dostępną aktualnie wiedzę, narzędzia informatyczne oraz umiejętności w celu tworzenia nowych rozwiązań przy rozwijaniu i ulepszaniu oprogramowania platformy rekrutacyjnej. Efekty jego działalności są nowatorskimi rozwiązaniami, są na tyle innowacyjne, że odróżniają się od rozwiązań już istniejących na rynku. Jak już wyżej wskazano, Wnioskodawca przenosi na Spółkę w ramach zawartej umowy współpracy całość autorskich praw majątkowych do wytwarzanego oprogramowania do platformy rekrutacyjnej oraz oprogramowania monitorującego ją i osiąga przez to dochody ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w myśl art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Od 1 stycznia 2020 r. Wnioskodawca prowadzi w arkuszu kalkulacyjnym odrębną ewidencję w myśl art. 30cb ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdzie dokonuje wyodrębnienia poszczególnych autorskich praw do wytwarzanych produktów i usług.

W związku z obowiązującą od dnia 1 stycznia 2019 r. tak zwaną regulacją IP Box wprowadzoną 23 października 2018 r., na mocy ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy -Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2018 r. poz. 2193 ze zm.), Wnioskodawca chciałby się upewnić, czy kwalifikuję się do skorzystania z preferencyjnej stawki opodatkowania w zeznaniu podatkowym za 2020 r. oraz w kolejnych latach (o ile nie zmieni stan prawny, a stan faktyczny nie będzie istotnie odbiegał od tego, który przedstawił). Wynika ona z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tj. z art. 30ca i art. 30cb i wynosi 5% od dochodu osiągniętego z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, to jest w jego przypadku autorskiego prawa do programu komputerowego w myśl art. 30 ca ust. 1 i ust. 2 pkt 8 ww. ustawy.

W związku z tym, że w obecnym stanie prawnym w Polsce nie ma ustawowej i wyczerpującej definicji pojęcia autorskiego prawa do programu komputerowego, zgodnie z punktem 75 Objaśnień podatkowych z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej - IP Box, chcąc skorzystać z nowej regulacji jaką jest IP Box, Wnioskodawca składa wniosek o interpretację indywidualną: „podatnik chcący skorzystać z preferencji IP Box wobec dochodów z autorskiego prawa do programu komputerowego i otrzymać w tym zakresie stosowną ochronę prawnopodatkową powinien złożyć wniosek o interpretację indywidualną do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej”.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 31 maja 2021 r. Wnioskodawca wskazał m.in., że:

• nawiązując współpracę ze Spółką z o.o., w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej tworzy on nowe oraz udoskonala już istniejące oprogramowanie pozwalające na prowadzenie platformy wspierającej proces rekrutacji. Tworzony przez Wnioskodawcę kod źródłowy umożliwia prowadzenie platformy ułatwiającej tworzenie dokumentów związanych z pozyskiwaniem i utrzymaniem pracy. Dzięki unikalności tego oprogramowania, platformy budowane w jego oparciu stają się liderami branży na wielu rynkach w tym polskim. Ponadto, Wnioskodawca wytwarza oprogramowanie śledzące użytkowanie tej platformy w celu wprowadzania w niej ulepszeń oraz aplikacje wspierające jej wdrażanie i działanie. Oprogramowanie to jest ciągle rozwijane, ulepszane i dostosowywane do potrzeb użytkowników co zwiększa jego unikatowość i innowacyjność. Tym samym tworzenie, rozwijanie, ulepszanie przez Wnioskodawcę oprogramowania i jego części stanowi przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze i stanowi utwór. Wyżej opisana działalność jest niewątpliwie działalnością twórczą obejmującą prace rozwojowe.
• podjęta działalność nie polega na badaniach naukowych w rozumieniu art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.
• tworzenie oprogramowań komputerowych spełnia przesłanki definicji prac rozwojowych, określonej w art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. W trakcie tworzenia kodu źródłowego oprogramowania Wnioskodawca korzysta z ogólnodostępnej wiedzy oraz oprogramowania i jego komponentów udostępnianych na zasadach open-source. Jego praca jednak nie ogranicza się tylko do użycia już istniejących rozwiązań, a w dużej mierze polega na tworzeniu nowego i unikatowego kodu źródłowego. Stale monitoruje on działanie wytworzonego przeze siebie oprogramowania pod kątem występowania ewentualnych błędów i jakości odbioru przez użytkownika końcowego. Pozwala to na zwiększenie zasobów wiedzy na polu użytkowania oprogramowania tego typu i pozwala na tworzenie jeszcze bardziej wydajnego oprogramowania. Działania Wnioskodawcy polegają na wykorzystaniu nowej i istniejącej wiedzy, tj. wiedzy i narzędzi programistycznych, technologii, języków programowania, znanych algorytmów do zaprojektowania nowych i ulepszonych rozwiązań. Bez wątpienia nie są to projekty powtarzalne, ponieważ każda nowa funkcjonalność wymaga indywidualnego podejścia, tj. w szczególności odpowiedniego zasobu wiedzy, doświadczenia oraz znajomości technologii. W procesie tworzenia oprogramowania korzystam z aktualnej dostępnej wiedzy oraz technologii adaptując je do zmiennych potrzeb wynikających z domeny jaką zajmuje się owa platforma (rynek pracy) oraz wymagań biznesowych. W procesie tworzenia oprogramowania Wnioskodawca korzysta czasami z już istniejącego kodu (frameworki jak zend, symfony lub inne gotowe rozwiązania podstawowych problemów) lub usług (silniki baz danych mysql, elasticsearch czy redis, kolejek rabbitmq) udostępnianych głównie na zasadach open-source, które następnie dostosowuje do działania z kodem jego autorstwa. Wobec powyższego, w ramach prowadzonej przez niego działalności nabywa, łączy i kształtuje oraz wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności (w tym z zakresu narzędzi informatycznych i oprogramowania), czego skutkiem są projekty i plany oprogramowania (plan implementacji, algorytmy) oraz implementacja oprogramowania (kod źródłowy oraz gotowe oprogramowanie).
• działalność badawczo-rozwojową Wnioskodawca prowadzi od dnia 6 sierpnia 2015 r. czyli od dnia kiedy zaczął prowadzić jednoosobową działalność gospodarczą i od tego też dnia uzyskuję z tego tytułu dochody. Przedmiot jego działalności związany jest z wytwarzaniem nowatorskich programów komputerowych (oprogramowania) lub części oprogramowania oraz ulepszaniem istniejących już programów i rozwiązań. Charakter tej działalności jest od samego początku niezmienny, zmieniają się jedynie kontrahenci, branże oraz potrzeby biznesowe.
• ulepszając oprogramowanie Wnioskodawca jest właścicielem części oprogramowania. Spółka zatrudnia również innych programistów, z którymi uzgadnia narzędzia i technologie których będą używać, aby na końcu programy komputerowe współdziałały ze sobą bez błędów. Finalny program składa się z kilku części, Wnioskodawca jest autorem jednej z części finalnego programu. Jest on odpowiedzialny za konkretne funkcjonalności, które wytwarza, przy czym korzysta ze swobody twórczej w tym zakresie. W ramach umowy ze spółką, odpłatnie zbywa na rzecz spółki autorskie prawa do programu komputerowego w tym również jego części. Działalność Wnioskodawcy opiera się na tworzeniu, ulepszaniu i modyfikacji programów komputerowych lub ich części, przy czym ulepszanie i rozwijanie oprogramowania powoduje powstanie części programu komputerowego, który staje się osobnym utworem prawnie chronionym i którego Wnioskodawca jest właścicielem.
• Wnioskodawca nie jest użytkownikiem posiadającym prawo do korzystania z tego oprogramowania na podstawie umowy licencyjnej, jak wskazał powyżej, jest on właścicielem części oprogramowania, które tworzy.
• ulepszenie programu następuje na podstawie zawartej umowy współpracy z kontrahentem, na mocy której Wnioskodawca jest zobowiązany do tworzenia aplikacji i komponentów aplikacji internetowych, analizy rozwiązań informatycznych kontrahenta oraz do tworzenia kodu i funkcjonalności stron internetowych. W ramach współpracy tworzy, ulepsza i modyfikuje programy komputerowe lub ich części, unowocześnia również przestarzałe rozwiązania. Wówczas, tworząc unikatowy kod źródłowy/algorytmy ulepsza istniejące już programy komputerowe.
• przy każdorazowym tworzeniu/rozwinięciu/ulepszeniu programu komputerowego lub jego części Wnioskodawca tworzy unikalny kod źródłowy w jednym z języków programowania, którym się posługuje: php, javascript, c#. Skutkiem tego jest powstanie utworu prawnie chronionego - programu komputerowego podlegającego ochronie i nowego prawa własności intelektualnej.
• w ramach umowy współpracy Wnioskodawca przenosi na kontrahenta wszelkie autorskie prawa majątkowe do wszystkich utworów stworzonych w związku z wykonywaniem obowiązków objętych umową współpracy w tym również do ulepszeń oprogramowania i jego części.
• w związku z ulepszeniem/rozwinięciem ww. oprogramowania Wnioskodawca osiąga dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ze sprzedaży oraz z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi. Natomiast nie osiąga on dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej ani z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

• Czy opisany we wniosku stan faktyczny i czynność prawna, której przedmiotem jest osiąganie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej (autorskiego prawa do programu komputerowego), rodzi skutek podatkowy w postaci skorzystania z preferencyjnej stawki opodatkowania w wysokości 5%, tzw. ulgi IP Box za 2020 r.?
• (pytanie ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z 31 maja 2021 r.)
• Czy prowadząc działalność gospodarczą, gdzie Wnioskodawca tworzy oprogramowania dla różnych kontrahentów (z różnych branż) przy czym twórczy charakter przedmiotu jego działalności pozostaje niezmienny tj. tworzenie nowatorskich kodów źródłowych, Wnioskodawca jest uprawniony do skorzystania z preferencyjnej stawki opodatkowania w wysokości 5% od dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej przy spełnieniu przesłanek z art. 30ca oraz 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w kolejnych latach, nawiązując współpracę z nowymi kontrahentami przy analogicznym stanie faktycznym?
• Czy opisana we wniosku działalność, jest działalnością badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 w zw. z pkt 39 i 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

(pytanie ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z 31 maja 2021 r.)

Ad 1

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku z 31 maja 2021 r.), zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych, możliwość zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania w wysokości 5% mają osoby które osiągają dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej. Wnioskodawca osiąga dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej jakim jest autorskie prawo do programu komputerowego, zatem w jego ocenie, skutkiem podatkowym jakie rodzi ta czynność prawna jest możliwość skorzystania z preferencyjnej stawki opodatkowania w wysokości 5% , tzw. ulgi IP Box za 2020 r.

Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w ramach której tworzy i sprzedaje oprogramowanie. Oprogramowanie lub część oprogramowania (programy komputerowe) stanowią przedmiot ochrony praw autorskich zgodnie z art. 1 i 2 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawach autorskich i prawach pokrewnych, ponadto oprogramowania o których mowa powyżej, podlegające autorskim prawom do programu komputerowego, tworzone są w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej. W ocenie Wnioskodawcy, tworzenie oprogramowań komputerowych spełnia przesłanki definicji prac rozwojowych, określonej w art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Tworząc nowe oprogramowanie i unikalny kod źródłowy oraz algorytmy Wnioskodawca opiera się na swoich autorskich pomysłach oraz dostępnej wiedzy i narzędziach programistycznych. Jest to praca twórcza o indywidualnym charakterze, której efektem jest utwór w myśl ustawy o PAIPP. W ramach umowy ze Spółką z o.o., Wnioskodawca odpłatnie zbywa na rzecz spółki autorskie prawa do programu komputerowego w tym również jego części oraz do jego ulepszeń.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z faktem iż osiąga on dochód z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej, skutkiem podatkowym jest możliwość skorzystania z preferencyjnego opodatkowania 5% stawką przychodów podatkowych w roku podatkowym 2020 zamiast stawki 19%.

Ad 2

Zdaniem Wnioskodawcy, charakter działalności gospodarczej, którą prowadzi jest raczej stały, tworzy oprogramowania lub jego część dla różnych kontrahentów z różnych branż. Przy czym twórcza natura przedmiotu jego działalności pozostaje niezmienna tj. tworzenie nowatorskich kodów źródłowych w ramach danego oprogramowania, a następnie przeniesienie praw autorskich do nich na kontrahenta. Realizując w przyszłości podobne projekty w ramach jego działalności gospodarczej zmienią się prawdopodobnie jedynie kontrahenci, natomiast innowacyjność rozwiązań i funkcjonalność tworzonych programów komputerowych będzie niezmienna. Wobec tego, w ocenie Wnioskodawcy przy spełnieniu wymogów ustawowych z art. 30ca i 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, będzie uprawniony do skorzystania z preferencyjnej stawki opodatkowania w wysokości 5% od dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej również w kolejnych latach podatkowych przy analogicznych stanach faktycznych.

Podsumowując powyższe, Wnioskodawca uzyskuje w ramach działalności gospodarczej dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tworzonego autorskiego oprogramowania, stanowiącego utwór prawnie chroniony. Oprogramowanie zostało wytworzone, rozwinięte lub ulepszone w ramach prowadzonej przez niego pozarolniczej działalności gospodarczej w ramach działalności badawczo-rozwojowej (prace rozwojowe) i zalicza się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Od 1 stycznia 2020 r. prowadzi odrębną ewidencję w sposób zapewniający wyodrębnienie poszczególnych, kwalifikowanych praw własności intelektualnej. Zdaniem Wnioskodawcy, jest on uprawniony do preferencyjnego opodatkowania 5% stawką podatkową wobec kwalifikowanych dochodów w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej z kwalifikowanych praw własności intelektualnej na podstawie art. 30ca i 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, poczynając od zeznania rocznego składanego za rok podatkowy trwający od 1 stycznia 2020 r. do 31 grudnia 2020 r. jak również w kolejnych latach podatkowych, o ile nie zmieni się stan prawny, a stan faktyczny nie będzie znacząco odbiegał od tego który został zaprezentowany w poniższym wniosku.

Stanowisko w sprawie znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach indywidualnych organów podatkowych przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z:

• 3 marca 2021 r., Znak: 0113-KDIPT2-1.4011.948.2020.RK,
• 1 marca 2021 r., Znak: 0113-KDIPT2-1.4011.934.2020.2.ISL,
• 1 marca 2021 r., Znak: 0113-KDIPT2-1.4011.949.2020.RK,
• 27 marca 2020 r., Znak: 0113-KDIPT2-1.4011.55.2020.2.DJD,
• 21 kwietnia 2021 r., Znak: 0113-KDIPT2-3.4011.26.2020.3.JŚ,
• 28 stycznia 2020 r., Znak: 0112-KDIL2-2.4011.53.2019.3.WS.
  
  

Ad 3

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku z 31 maja 2021 r.), działalność która jest przedmiotem wniosku jest działalnością badawczo-rozwojową. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych w art. 5a pkt 38-40, definiuje działalność badawczo-rozwojową jako działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W ramach prowadzonej działalności, Wnioskodawca tworzy na rzecz danego kontrahenta oprogramowanie lub jego część, w tym ulepsza już istniejące rozwiązania. W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. W przypadku Wnioskodawcy, wytworem takim jest nowe oprogramowanie i unikalny kod źródłowy. Wytwarzanie oprogramowania lub ich części oraz ulepszanie ich opiera się na autorskich pomysłach Wnioskodawcy i obejmuje m.in. zaprojektowanie algorytmu, czynność programowania (tworzenia kodu źródłowego) oraz weryfikację, modyfikację i udoskonalanie dostępnych rozwiązań programistycznych. Tworzenie nowego lub ulepszenie już istniejącego kodu źródłowego w celu rozwiązywania kolejnych problemów biznesowych, można bez wątpienia uznać za działanie twórcze. Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Działalność Wnioskodawcy jest prowadzona w sposób ułożony i zaplanowany czego wymaga specyfika tworzenia programu komputerowego, tj. określenie celu, jaki ma on spełniać, przy doborze odpowiednich rozwiązań programistycznych np. technologii. Praca nad kodem źródłowym jest podzielona na iteracje - zaplanowanie prac, implementacja, weryfikacja oraz zdanie efektu pracy, co pozwala na uporządkowanie prac. Systematyczność przejawia się poprzez wielokrotne powtarzanie iteracji w czasie, czego efektem jest dostarczanie kolejnych elementów kodu źródłowego finalnego oprogramowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 5a pkt 38 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej – oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Definicje badań naukowych i prac rozwojowych zostały zawarte w art. 5a pkt 39 i 40 powoływanej ustawy.

I tak, w myśl art. 5a pkt 39 tej ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych – oznacza to:

1. badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz. 1668, ze zm.),
2. badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.
   
   

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r. poz. 85), badania naukowe są działalnością obejmującą:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.
   
   

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zatem z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, należy wyraźnie podkreślić, że w celu stwierdzenia, czy Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową, należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową (tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicję wskazane w art. 5a pkt 38-40 ww. ustawy).

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.:

• badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz
• prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.
  
  

Należy zwrócić uwagę na wyłączenie zawarte w art. 4 ust. 3 tej ustawy, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu ulgi na działalność badawczo-rozwojową tych przejawów aktywności podatnika, które mimo ulepszenia istniejących procesów lub usług, z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość), nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego a także cytowane przepisy, należy stwierdzić, że przedstawione we wniosku działania Wnioskodawcy spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38-40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż są podejmowane w sposób systematyczny, mają charakter twórczy obejmujący prace rozwojowe oraz podejmowane są w celu zwiększania zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Podejmowana przez Wnioskodawcę działalność polegająca na tworzeniu nowego oraz udoskonalaniu już istniejącego oprogramowania komputerowego lub jego części (oprogramowanie) stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38-40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Rozpatrując z kolei możliwość skorzystania przez Wnioskodawcę z tzw. ulgi Innovation Box, należy zauważyć, że przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb.

W myśl art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432),
8. autorskie prawo do programu komputerowego

-podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.
   
   

Na podstawie art. 30ca ust. 11 ww. ustawy, podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w którym osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę). Ponadto należy wskazać, że podatnik, który chce skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Zgodnie bowiem z art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.
   
   

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji (art. 30cb ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 omawianej ustawy, w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Powyższe przepisy wprowadzają korzystne rozwiązania podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej, tzw. Innovation Box. W tym zakresie wpisują się one w realizację „Planu na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju”, „Strategii na rzecz doskonałości naukowej, nowoczesnego szkolnictwa wyższego, partnerstwa z biznesem i społecznej odpowiedzialności nauki” oraz „Strategii na Rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju” w obszarze innowacyjności. Znowelizowane przepisy mają prowadzić do wzrostu zainteresowania pracami badawczo-rozwojowymi prowadzonymi w Polsce oraz stanowić swoiste „zamknięcie” łańcucha wartości związanego z procesem tworzenia i komercjalizacji innowacyjnych rozwiązań będących efektem prac badawczo-rozwojowych.

Należy także wskazać, że powyższe regulacje polegają na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”.

Możliwość skorzystania z ulgi Innovation Box ma miejsce również w sytuacji, gdy podatnik dokona zakupu kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa powyżej, pod warunkiem że następnie poniesie on koszty związane z rozwojem lub ulepszeniem nabytego prawa.

Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również, co istotne, dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z omawianej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus. Poziom dochodu kwalifikowanego do zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania będzie wyliczany przy zastosowania formuły (wzoru) wynikającej z raportu nr 5 BEPS. Przewidziano także możliwość zlecenia wykonania prac badawczo-rozwojowych innym podmiotom zarówno niepowiązanym, jak i powiązanym.

Należy podkreślić, że stosowanie tej ulgi (niższej stawki podatku do kwalifikowanych dochodów) jest prawem, a nie obowiązkiem podatnika. Jest to o tyle istotne, gdyż z korzystaniem z ulgi wiążą się, bądź co bądź, dodatkowe obowiązki po stronie podatników, w szczególności obowiązek prowadzenia ewidencji pozwalającej na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Podatnik będzie miał możliwość stosowania niniejszej ulgi przez cały okres trwania ochrony prawnej kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W przypadku tych aktywów, które podlegają procedurze zgłoszenia/rejestracji, podatnik będzie mógł skorzystać z preferencji podatkowej od momentu zgłoszenia lub złożenia wniosku o rejestrację (obowiązek zwrotu kwoty ulgi w przypadku wycofania wniosku, odmowy udzielenia prawa lub odrzucenia wniosku o rejestrację).

Odnosząc powyższe przepisy podatkowe do przedstawionego opisu sprawy, z którego wynika, że:

1. Wnioskodawca tworzy, ulepsza i modyfikuje oprogramowanie komputerowe w ramach prowadzonej działalności gospodarczej;
2. Wnioskodawca tworzy, ulepsza i modyfikuje oprogramowanie/część oprogramowania w ramach prowadzonej w sposób systematyczny, metodyczny i zaplanowany działalności zmierzającej do wytworzenia oprogramowania, które są nowe i niewystępujące wcześniej w praktyce gospodarczej Wnioskodawcy lub są one innowacyjne i w znacznym stopniu odróżniają się od istniejących rozwiązań;
3. wytwarzane (rozwijane) przez Wnioskodawcę oprogramowanie/część oprogramowania stanowią programy komputerowe podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych;
4. Wnioskodawca uzyskuje dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ze sprzedaży oraz z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
5. Wnioskodawca prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów szczegółową ewidencję w sposób zapewniający wyodrębnienie poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej oraz ustalenie przychodu, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz w sposób pozwalający na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.
   
   

Należy także wskazać, że oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. z 2019 r. poz. 1231 ze zm.). Stąd oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

W celu poprawnego zastosowania preferencji IP Box wobec autorskiego prawa do programu komputerowego należy nadać mu znaczenia funkcjonalne, celowościowe i rozszerzające, w zgodzie z najbardziej istotnym międzynarodowym kontekstem przepisów o IP Box, czyli Raportem OECD BEPS Plan Działania nr 5. Zgodnie z akapitem 34 tego Raportu, copyrighted software, nie tylko program komputerowy chroniony prawem autorskim, ale szerzej oprogramowanie chronione prawem autorskim, może zawierać się w katalogu kwalifikowanych IP jako aktywo funkcjonalnie ekwiwalentne do patentu. OECD wskazuje, że oprogramowanie chronione prawem autorskim dzieli podstawowe cechy patentów, ponieważ jest nowatorskie, nieoczywiste i użyteczne, a zatem zasadniczo wynika z prowadzenia innowacyjnej działalności badawczo-rozwojowej, której prowadzenie powinny stymulować przepisy o IP Box. OECD stwierdza także, że nie wszystkie jurysdykcje zapewniają ochronę patentową oprogramowania i dlatego wielu podatników, którzy wytwarzają oprogramowanie, musi posiadać prawa autorskie, zamiast polegać na ochronie patentowej. Włączenie oprogramowania chronionego prawem autorskim do definicji funkcjonalnie równoważnych kwalifikowanych IP zapewnia również, że różne traktowanie oprogramowania na mocy prawa patentowego różnych jurysdykcji nie ma wpływu na to, czy dochody z oprogramowania mogą korzystać z różnych regulacji IP Box.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie - definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów - podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być, zgodnie z wykładnią celowościową i kontekstualną (ww. Raport OECD), uznane za kwalifikowane IP w świetle rozszerzającej wykładni art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

W związku z powyższym stwierdzić należy, że autorskie prawo do oprogramowania komputerowego wytwarzane (rozwijane i ulepszane) przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, które podlega ochronie na podstawie przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca zgodnie z art. 30ca ust. 7 pkt 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osiąga dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej oraz z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi. Dochód ze zbycia tego prawa stanowi kwalifikowany dochód w rozumieniu art. 30ca ust. 4 w związku z art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym Wnioskodawca może zastosować stawkę 5% do dochodów (strat) uzyskanych ze sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa we wniosku.

Tym samym Wnioskodawca będzie mógł skorzystać w zeznaniu rocznym za 2020 r. z preferencyjnego opodatkowania dochodów z tego tytułu według 5% stawki podatku dochodowego. Wnioskodawca będzie mógł skorzystać również z preferencyjnego opodatkowania dochodów z ww. tytułu w kolejnych latach podatkowych (przy założeniu, że jego sytuacja i obowiązujące prawo nie zmienią się w istotnym zakresie).

Reasumując stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia czy:

• opisany we wniosku stan faktyczny i czynność prawna, której przedmiotem jest osiąganie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej (autorskiego prawa do programu komputerowego), rodzi skutek podatkowy w postaci skorzystania z preferencyjnej stawki opodatkowania w wysokości 5%, tzw. ulgi IP Box za 2020 r.;
• prowadząc działalność gospodarczą, gdzie Wnioskodawca tworzy oprogramowania dla różnych kontrahentów (z różnych branż) przy czym twórczy charakter przedmiotu jego działalności pozostaje niezmienny tj. tworzenie nowatorskich kodów źródłowych, Wnioskodawca jest uprawniony do skorzystania z preferencyjnej stawki opodatkowania w wysokości 5% od dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej przy spełnieniu przesłanek z art. 30ca oraz 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w kolejnych latach, nawiązując współpracę z nowymi kontrahentami przy analogicznym stanie faktycznym;
• opisana we wniosku działalność, jest działalnością badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 w zw. z pkt 39 i 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych

-należało uznać za prawidłowe.

Końcowo Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b Ordynacji podatkowej jest sam przepis prawa. Wszelkie niezbędne działania w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy, organy podatkowe podejmują w toku postępowania podatkowego. Podstawowym narzędziem realizacji tej zasady jest postępowanie dowodowe, które nie jest prowadzone w ramach postępowania w sprawie wydania interpretacji indywidualnej. Jeżeli zatem przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe różnić się będzie od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie wiążą Organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.