Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 28 lutego 2021 r. (data wpływu 18 marca 2021 r.) uzupełnionym pismem z 7 czerwca 2021 r. (data wpływu 11 czerwca 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia całości podatku naliczonego wynikającego z wystawionej faktury, dokumentującej zakup nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

18 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie m.in. prawa do odliczenia całości podatku naliczonego wynikającego z wystawionej faktury, dokumentującej zakup nieruchomości.

Wniosek został uzupełniony pismem z 7 czerwca 2021 r. (data wpływu 11 czerwca 2021 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 25 maja 2021 r. znak: 0112-KDIL2-2.4011.304.2021.2.MB, 0111-KDIB3-2.4012.210.2021.3.MGO.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jest obywatelką Rzeczypospolitej Polskiej prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie produkcji gier i zabawek. Dochody uzyskane z tego tytułu rozlicza na zasadach opisanych w art. 30c ustawy o PIT.

Wnioskodawczyni jest również czynnym podatnikiem podatku VAT – tytułem rejestracji został do właściwego miejscowo Urzędu Skarbowego złożony druk VAT-R, na którym wskazano rozpoczęcie wykonywania czynności opodatkowanych od dnia … 2006 roku.

Wnioskodawczyni pozostaje w związku małżeńskim, w którym pomiędzy małżonkami obowiązuje wspólność majątkowa (wspólność ustawowa). Małżonek Wnioskodawczyni nie jest podatnikiem podatku VAT.

Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem planują nabyć nieruchomość stanowiącą nowy (pochodzący z rynku pierwotnego) lokal niemieszkalny, znajdujący się w stanie deweloperskim, Nieruchomość ma zostać zakupiona do majątku wspólnego. Wobec powyższego podpisali umowę rezerwacyjną lokalu niemieszkalnego. Nieruchomość ta zostanie zakupiona od polskiej spółki kapitałowej (dalej jako: „Spółka”) zajmującej się budową oraz obrotem nieruchomościami. Na zakup lokalu niemieszkalnego zostanie wystawiona na nazwisko obojga małżonków faktura VAT.

Po przeniesieniu własności lokalu niemieszkalnego, Wnioskodawczyni zawrze ze Spółką, która również prowadzi działalność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, umowę wynajmu nieruchomości na okres 10 lat. Lokal niemieszkalny będzie wynajmowany jako majątek prywatny małżonków (niezwiązany z prowadzoną przez Wnioskodawczynię działalnością gospodarczą) z przeznaczeniem na prowadzenie w nim przez Spółkę działalności opodatkowanej podatkiem VAT.

Umowa wynajmu zostanie zawarta wyłącznie przez Wnioskodawczynię (jako zarejestrowanego podatnika VAT), jej małżonek nie będzie stroną umowy najmu. Na całą kwotę wynagrodzenia z tytułu najmu Wnioskodawczyni będzie wystawiała faktury i rozliczała je w składanej deklaracji VAT. Najem lokalu niemieszkalnego zostanie opodatkowany stawką podatku VAT 23%.

Wnioskodawczyni będzie samodzielnie dokonywała wynajmu lokalu niemieszkalnego, w związku z czym zgodnie z art. 12 ust. 6 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, małżonkowie złożą pisemne oświadczenie o opodatkowaniu całości przychodu wynikającego ze stosunku najmu przez Wnioskodawczynię.

W związku z powyższym opisem w zakresie podatku od towarów i usług zadano następujące pytanie oznaczone we wniosku nr 1:

Czy nabywając nieruchomość, która nie będzie związana z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Wnioskodawczynię, do majątku wspólnego, Wnioskodawczyni ma prawo, jako zarejestrowany podatnik podatku od towarów i usług (w przypadku gdy małżonek, będący współwłaścicielem nieruchomości nie jest zarejestrowanym podatnikiem), do odliczenia całości podatku naliczonego wynikającego z wystawionej faktury, dokumentującej zakup nieruchomości?

Stanowisko Wnioskodawczyni sformułowane w zakresie pytania nr 1:

Zgodnie z zapisem art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2. bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powołane wyżej przepisy art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT precyzują jakie podmioty wpisują się w definicję podatnika podatku od towarów i usług. Ustawodawca nie wymienił wśród nich małżonków. Ustawa o podatku od towarów i usług nie obejmuje także małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Tym samym na gruncie przepisów ustawy o VAT małżonkowie nie są uznawani za jeden podmiot podatkowy. Stwierdzić więc należy, że przepisy o podatku od towarów i usług nie sprzeciwiają się temu, aby w przypadku funkcjonowania ustroju wspólności majątkowej małżeńskiej tylko jeden z małżonków rozliczał podatek VAT jako czynny zarejestrowany podatnik VAT, o ile to właśnie wyłącznie on będzie stroną umowy najmu.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z treści art. 86 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Wskazać należy, że przedmiotowa nieruchomość zostanie wynajęta przez Wnioskodawczynię, a czynność ta zgodnie z art. 41 ust 1 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 1) ustawy o VAT objęta opodatkowaniem podatkiem VAT według stawki 23%.

Analiza powyższych przepisów prowadzi do wniosku, że w przypadku, gdy małżonkowie pozostają we współwłasności małżeńskiej i nabywają nieruchomość, która wykorzystywana jest następnie do czynności opodatkowanych, nie ma przeszkód aby małżonek pozostający czynnym podatnikiem VAT skorzystał z prawa do odliczenia podatku naliczonego przy jej zakupie.

Kwestię stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje natomiast ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Stosownie do art. 31 § 1 ww. ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny).

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym, np. nabycie nieruchomości, wymieniani są oboje małżonkowie jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1) ustawy o VAT, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2) ustawy o VAT, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Na podstawie art. 106e ust. 1 ustawy o VAT, faktura powinna zawierać m. in.: 1) datę wystawienia; 2) kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę; 3) imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy; 4) (...).

Z ww. uregulowań wynika, że faktura powinna m.in. jednoznacznie określać imiona i nazwiska lub nazwy podatnika (sprzedawcy) i nabywcy, ich adresy. Faktura winna zawierać dane nabywcy towaru lub usługi i tym samym dokumentować rzeczywiste zdarzenia gospodarcze, a jako wystawca i nabywca powinni widnieć faktyczni uczestnicy transakcji. Każdorazowo należy ustalić więc nabywcę towaru lub usługi, który winien wynikać z zawartej umowy.

Należy podkreślić, że celem faktury jest przede wszystkim udokumentowanie rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych, zarówno pod względem przedmiotu transakcji, jak i podmiotów biorących w niej udział.

Faktury są dokumentem o charakterze sformalizowanym. Co do zasady zatem, faktury muszą być wystawione zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze. Oznacza to, że nie można uznać za prawidłową fakturę, gdy sprzecznie z jej treścią wskazuje ona zdarzenie gospodarcze, które w ogóle nie zaistniało bądź zaistniało w innych rozmiarach albo między innymi podmiotami. Faktura potwierdza zaistniałe zdarzenia gospodarcze, a jej elementy formalne wymagane przez art. 106e ust. 1 ustawy o VAT mają wyłącznie znaczenie dowodowe. Jedynie braki merytoryczne faktury mogą wywołać skutek materialny w postaci zmian w przedmiocie lub podstawie opodatkowania, a także doprowadzić do niewłaściwego określenia wysokości podatku.

W konsekwencji należy stwierdzić, że w przypadku, gdy faktura zakupu jest wystawiona na oboje małżonków, podczas gdy tylko jeden z nich prowadzi działalność gospodarczą i będzie wykorzystywał nieruchomość do wykonywania czynności opodatkowanych, ma prawo do odliczenia całego podatku VAT wynikającego z takiej faktury.

Odnosząc się do kwestii umowy wynajmu. Umowa ta zostanie zawarta wyłącznie przez Wnioskodawczynię (jako zarejestrowanego podatnika VAT), jej małżonek nie będzie stroną umowy wynajmu. Wnioskodawczyni na całą kwotę wynagrodzenia z tytułu wynajmu będzie wystawiała faktury i rozliczała je w składanej deklaracji VAT.

Należy zauważyć, że podmiot świadczący usługę wynajmu będzie podatnikiem podatku od towarów i usług wówczas, gdy wynajem ten będzie wykonywał we własnym imieniu i na własny rachunek. Jeżeli przedmiotem wynajmu jest rzecz stanowiąca majątek wspólny małżonków, to podatnikiem podatku od towarów i usług, w okolicznościach wskazanych w art. 15 ustawy o VAT, będzie ten małżonek, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu, czyli ten, który dokonuje wynajmu we własnym imieniu (jest stroną czynności prawnej).

Zatem w omawianej sprawie warunki uprawniające do odliczenia są spełnione, gdyż Wnioskodawczyni jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT, a nabyta nieruchomość będzie związana z czynnościami opodatkowanymi. W związku z powyższym Wnioskodawczyni będzie miała prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu przedmiotowej nieruchomości.

Mając na uwadze opisane zdarzenie przyszłe oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, że nabywając nieruchomości niezwiązane z działalnością gospodarczą do majątku wspólnego Wnioskodawczyni ma prawo, jako zarejestrowany podatnik podatku od towarów i usług (w przypadku, gdy małżonek, będący współwłaścicielem nieruchomości, nie jest zarejestrowanym podatnikiem), do odliczenia całości podatku naliczonego wynikającego z aktu notarialnego i wystawionych faktur - zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy.

Podobne stanowisko zostało wyrażone m.in. w Interpretacji indywidualnej z dnia 10 stycznia 2014 r. ILPP1/443-920/13-3/MD wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu działającego w imieniu Ministra Finansów.

W uzupełnieniu Wnioskodawczyni wskazała, że:

W związku z pismem z dnia 25 maja 2021 r. (odebranym dania 31 maja 2021 r.) o brakach formalnych w złożonym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej z dnia 28 lutego 2021 r., Wnioskodawczyni pragnie uzupełnić stanowisko własne w zakresie pytania nr 1 i wskazać, iż podobne stanowisko zostało wyrażone w piśmie z dnia 14 listopada 2018 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej 0115-KDIT1-1.4012.686.2018.1.BS – „Prawo do odliczenia VAT w związku z nabyciem lokalu niemieszkalnego”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Zauważyć należy, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi. W każdym przypadku należy więc dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona w art. 86 ust. 1 ustawy zasada wyłącza więc możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Kwestię stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r. poz. 1359 ze zm.). Stosownie do art. 31 § 1 ww. ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zgodnie z art. 37 § 1 cyt. ustawy, zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym, np. nabycie nieruchomości, wymieniani są oboje małżonkowie jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Analiza powyższych przepisów prowadzi do wniosku, że w przypadku, gdy małżonkowie pozostają we współwłasności małżeńskiej i nabywają dobro inwestycyjne, które jest używane wyłącznie na potrzeby działalności gospodarczej jednego z nich, nie ma przeszkód aby małżonek ten skorzystał z prawa do odliczenia podatku naliczonego przy jego zakupie pod warunkiem, że występuje związek pomiędzy poniesionym wydatkiem a wykonywanymi z tytułu prowadzonej działalności, czynnościami opodatkowanymi.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni jest czynnym podatnikiem podatku VAT i pozostaje w związku małżeńskim, w którym pomiędzy małżonkami obowiązuje wspólność majątkowa (wspólność ustawowa). Małżonek Wnioskodawczyni nie jest podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem planują nabyć nieruchomość stanowiącą nowy (pochodzący z rynku pierwotnego) lokal niemieszkalny, znajdujący się w stanie deweloperskim, Nieruchomość ma zostać zakupiona do majątku wspólnego. Wobec powyższego podpisali umowę rezerwacyjną lokalu niemieszkalnego. Nieruchomość ta zostanie zakupiona od polskiej spółki kapitałowej zajmującej się budową oraz obrotem nieruchomościami. Na zakup lokalu niemieszkalnego zostanie wystawiona na nazwisko obojga małżonków faktura VAT. Po przeniesieniu własności lokalu niemieszkalnego, Wnioskodawczyni zawrze ze Spółką, która również prowadzi działalność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, umowę wynajmu nieruchomości na okres 10 lat. Lokal niemieszkalny będzie wynajmowany jako majątek prywatny małżonków (niezwiązany z prowadzoną przez Wnioskodawczynię działalnością gospodarczą) z przeznaczeniem na prowadzenie w nim przez Spółkę działalności opodatkowanej podatkiem VAT. Umowa wynajmu zostanie zawarta wyłącznie przez Wnioskodawczynię (jako zarejestrowanego podatnika VAT), jej małżonek nie będzie stroną umowy najmu. Na całą kwotę wynagrodzenia z tytułu najmu Wnioskodawczyni będzie wystawiała faktury i rozliczała je w składanej deklaracji VAT.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą kwestii, czy nabywając nieruchomość niezwiązaną z działalnością gospodarczą do majątku wspólnego Wnioskodawczyni ma prawo, jako zarejestrowany podatnik podatku od towarów i usług (w przypadku, gdy małżonek będący współwłaścicielem nieruchomości nie jest zarejestrowanym podatnikiem), do odliczenia całości podatku naliczonego wynikającego z wystawionej faktury, dokumentującej zakup nieruchomości.

Zatem w przedmiotowej sprawie kwestią wymagającą rozstrzygnięcia w pierwszej kolejności jest ustalenie, czy w przedstawionym we wniosku opisie zdarzenia przyszłego, wynajem lokalu niemieszkalnego będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, niekorzystającą ze zwolnienia od podatku.

Z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary – w myśl art. 2 pkt 6 ustawy – należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast w art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Na podstawie art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Stosownie do treści powyższego przepisu, oddanie rzeczy innej osobie do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony na podstawie umowy najmu związane jest z wzajemnym świadczeniem najemcy polegającym na zapłacie umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej własności i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie rzeczy przez jego najemcę.

Tak więc najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Należy zatem stwierdzić, że najem stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Konieczne jest więc, dokonanie oceny czy najem, pomimo, że stanowi odpłatne świadczenie usług będzie korzystał ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział dla niektórych czynności zwolnienie od podatku.

Z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy wynika, że zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Mając na uwadze przywołany przepis oraz opis sprawy należy stwierdzić, że wynajem lokalu niemieszkalnego nie będzie objęty zwolnieniem od podatku, bowiem przedmiotem wynajmu nie jest nieruchomość o charakterze mieszkalnym, a wynajem nie jest wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Należy także zauważyć, że podmiot świadczący usługę najmu będzie podatnikiem podatku od towarów i usług wówczas, gdy najem ten będzie wykonywał we własnym imieniu i na własny rachunek. Jeżeli przedmiotem najmu jest rzecz stanowiąca majątek wspólny małżonków, to podatnikiem podatku od towarów i usług, w okolicznościach wskazanych w art. 15 ustawy, będzie ten małżonek, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu, czyli ten, który dokonuje wynajmu we własnym imieniu (jest stroną czynności prawnej).

W omawianej sprawie umowa wynajmu zostanie zawarta wyłącznie przez Wnioskodawczynię (jako zarejestrowanego podatnika VAT), jej małżonek nie będzie stroną umowy najmu.

Tym samym podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu umowy wynajmu lokalu niemieszkalnego na rzecz Spółki będzie Wnioskodawczyni.

Zatem wynajem lokalu niemieszkalnego będzie opodatkowany podatkiem od towarów i usług przy zastosowaniu właściwej stawki podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika również, że Wnioskodawczyni zawrze ze Spółką, która także prowadzi działalność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, umowę wynajmu nieruchomości na okres 10 lat.

Odnosząc się zatem do wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczącej kwestii prawa do odliczenia całości podatku naliczonego wynikającego z wystawionej faktury, dokumentującej zakup nieruchomości należy stwierdzić, że nabywając nieruchomość do majątku wspólnego, która będzie wynajmowana tj. skutkująca uzyskiwaniem korzyści majątkowych z tego tytułu, Wnioskodawczyni w istocie nabywa ją do działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni bowiem wskazała, że po przeniesieniu własności lokalu niemieszkalnego zawrze ze Spółką, umowę wynajmu nieruchomości na okres 10 lat. Tym samym Wnioskodawczyni już w momencie nabycia lokalu ma zamiar wykorzystywać ten lokal na cele działalności gospodarczej związanej z wynajmem. Zatem zamiarem Wnioskodawczyni jest wykorzystywanie lokalu niemieszkalnego do celów działalności gospodarczej, gdyż wynajem lokalu na rzecz Spółki stanowi odpłatne świadczenie usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, podlegające opodatkowaniu i niekorzystające ze zwolnienia z tego podatku.

W związku z powyższym Wnioskodawczyni ma prawo, jako zarejestrowany podatnik podatku od towarów i usług (w przypadku, gdy małżonek, będący współwłaścicielem nieruchomości, nie jest zarejestrowanym podatnikiem), do odliczenia całości podatku naliczonego wynikającego z wystawionej faktury – zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy. Prawo to przysługuje pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych, o których mowa w art. 88 ustawy.

Podsumowując, Wnioskodawczyni ma prawo, jako zarejestrowany podatnik podatku od towarów i usług, do odliczenia całości podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej zakup opisanej w treści wniosku nieruchomości.

Zatem stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że w zakresie podatku od towarów i usług niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w kwestii prawa do odliczenia w całości podatku naliczonego wynikającego z wystawionej faktury, dokumentującej zakup nieruchomości. Natomiast w zakresie opodatkowania wynajmu nieruchomości stawką VAT w wysokości 23% zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Ponadto należy podkreślić, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie podatku od towarów i usług. Tym samym w zakresie opodatkowania przychodów zryczałtowanym podatkiem dochodowym zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Należy także podkreślić, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawczyni. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy i własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.