Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-2.4012.184.2021.3.MC
z 21 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z 17 marca 2021 r. (data wpływu 22 marca 2021 r.), uzupełnionym pismami z 27 maja 2021 r. (data wpływu 2 czerwca 2021 r.) oraz z 16 czerwca 2021 r. (data wpływu 16 czerwca 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT:

• dokonanej sprzedaży nieruchomości zabudowanej nr …,
  

• planowanej sprzedaży nieruchomości niezabudowanych nr …,
  

– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

22 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT:

• dokonanej sprzedaży nieruchomości zabudowanej nr …,
  

• planowanej sprzedaży nieruchomości niezabudowanych nr … .
  
  

Wniosek został uzupełniony pismami z 27 maja 2021 r. oraz z 16 czerwca 2021 r. poprzez wskazanie, że wnioskek złożony w zakresie zdarzenia przyszłego w części dotyczącej sprzedaży nieruchomości zabudowanej nr … dotyczy stanu faktycznego, doprecyzowanie opisu sprawy, uiszczenie brakującej opłaty oraz przedłożenie dowodu wpłaty ww. opłaty.

We wniosku złożonym przez:

• Zainteresowanego będącego stroną postępowania: …,
  

• Zainteresowaną niebędącą stroną postępowania: …,
  

przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

Zainteresowani składają wspólny wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej i jednocześnie informują o stanie faktycznym będącym przedmiotem zdarzenia przyszłego. Otóż, Zainteresowany będący stroną postępowania jest osobą nieprowadzącą pozarolniczej działalności gospodarczej i utrzymuje się obecnie z emerytury rolniczej. Od 1975 r. pozostaje w związku małżeńskim z … (Zainteresowaną niebędącą stroną postępowania). Pomiędzy Zainteresowanymi od dnia zawarcia związku małżeńskiego, tj. 1975 r. do chwili obecnej istnieje ustrój majątkowy małżeńskiej wspólności ustawowej. Zainteresowani posiadają 4 dzieci. W latach 1980-2009 Zainteresowany będący stroną postępowania był rolnikiem i prowadził gospodarstwo ogrodnicze na tzw. siedlisku, nieobjętym niniejszym wnioskiem, płacąc zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu działów specjalnych produkcji rolnej.

W związku z potrzebą zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych swoich dzieci, jako małżonkowie Zainteresowani nabyli w przeszłości dwie (2) nieruchomości gruntowe położone w … celem przekazania ich w przyszłości na rzecz dzieci. Środki na ten cel pochodziły z majątku osobistego Zainteresowanych i nabycie nieruchomości nastąpiło również do majątku osobistego. Nie były one wykorzystywane w działalności rolniczej ani gospodarczej.

I tak, w dniu 08.08.1996 r. Zainteresowani nabyli na podstawie notarialnej umowy kupna-sprzedaży nieruchomość gruntową zabudowaną budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym położonym w … o pow. 921 m² (oznaczona dla celów niniejszego wniosku jako nieruchomość nr 1). Nabycie nastąpiło do majątku wspólnego małżonków. Na nieruchomości w momencie zakupu znajdował się dom do rozbiórki. Budynek ten jak i cała nieruchomość gruntowa nie były i nie są wynajmowane ani dzierżawione z uwagi na zły stan techniczny budynku.

Następnie w dniu 09.08.1996 r. Zainteresowani nabyli na podstawie notarialnej umowy kupna-sprzedaży kolejną nieruchomość gruntową niezabudowaną położoną w … składającą się z 2 wyodrębnionych geodezyjnie działek o powierzchni odpowiednio: 700 m² oraz 645 m² wraz z drogą wewnętrzną między działkami o powierzchni 100 m² (oznaczona dla celów niniejszego wniosku jako nieruchomość nr 2). Nabycie nastąpiło do majątku wspólnego małżonków. Nadmienić należy, iż ww. nieruchomość była w ten sposób podzielona w momencie jej zakupu i zapewne wynikało to jeszcze z czasów powojennych, gdy ww. grunty odpowiednio dzielono i scalano. W tym zakresie Zainteresowani nie podejmowali żadnych czynności tytułem ich podziału lub scalania, poza wydzieleniem między działkami drogi wewnętrznej.

Z tytułu zakupu przedmiotowych nieruchomości nr 1 i nr 2 Zainteresowani nie odliczali podatku VAT, bowiem nie byli podatnikami tegoż podatku, a na przedmiotowych nieruchomościach nie prowadzili i nie prowadzą żadnej działalności gospodarczej, w tym rolniczej, jak też nie uzyskiwali żadnych pożytków w rozumieniu Kodeksu cywilnego. Również osoby trzecie nie korzystały z tychże nieruchomości.

Działki miały być w przyszłości przekazane dzieciom Zainteresowanych - tytułem darowizny - na ich potrzeby mieszkaniowe.

Jednocześnie Zainteresowani nie ponosili aż do dnia złożenia wniosku żadnych wydatków, poza podatkiem od nieruchomości oraz jednorazową opłatą z tytułu służebności przejścia i przejazdu w przypadku nieruchomości nr 1, celem uzyskania dostępu do drogi publicznej.

Zainteresowani nie występowali o żadne pozwolenia budowalne, czy też o decyzje o wydaniu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu. Działki są wolne od umów najmu, dzierżawy oraz nie znajdują się w posiadaniu osób trzecich. Działki posiadają bezpośredni dostęp do dróg publicznych oraz mają założone księgi wieczyste. Jeśli chodzi o ich przeznaczenie, to w przypadku nieruchomości nr 1 od 2011 r. obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego (vide: uchwała Nr … Rady Miejskiej w … z dnia 18 kwietnia 2011 r.), który przewiduje na tym terenie zabudowę mieszkaniową wielorodzinną z usługami wraz z urządzeniami towarzyszącymi i zielenią urządzoną.

Natomiast w przypadku nieruchomości nr 2 od 2006 r. obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego (vide: uchwała Nr …. Rady Miejskiej w … z dnia 23 października 2006 r.), który przewiduje na tym terenie zabudowę mieszkaniową jednorodzinną wraz z urządzeniami towarzyszącymi i zielenią.

W związku z tym, że dzieci Zainteresowanych mieszkają na stałe w innym mieście wojewódzkim i tam posiadają tzw. centrum interesów życiowych, cel jaki przyświecał Zainteresowanym w momencie zakupu nieruchomości nr 1 i nr 2 stał się bezprzedmiotowy (tj. zaspokojenie ich potrzeb mieszkaniowych) i tym samym utrzymanie ww. działek stało się niecelowe i obciążające budżet Zainteresowanych.

W związku z faktem, że zgłosiły się do Zainteresowanych przedsiębiorstwa zajmujące się działalnością deweloperską, Zainteresowani planują sprzedać przedmiotowe nieruchomości.

Jednak na chwilę obecną nie podejmowali i nie podejmują żadnych w tym względzie czynności (poza osobistymi negocjacjami). W szczególności Zainteresowani nie ogłaszali na portalach komercyjnych o możliwości ich zakupu, nie korzystali z usług pośredników w obrocie nieruchomości, jak też nie udzielali żadnych pełnomocnictw. Na chwilę obecną Zainteresowani nie podpisali żadnych umów, w tym przedwstępnych, jak też nie otrzymali żadnych zaliczek czy też zadatków, a potencjalni nabywcy nie występują o żadne pozwolenia administracyjne w imieniu Zainteresowanych.

Jednocześnie Zainteresowani oświadczają, że wobec nich nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani kontrola celno-skarbowa.

Ponadto w piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku wskazano:

1. Zainteresowana … nie była i nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.
2. Zainteresowana … nie prowadzi działalności gospodarczej.
3. Na pytanie tut. Organu o treści: „Jaki numer geodezyjny ma działka stanowiąca „nieruchomość nr 1” oraz działki stanowiące „nieruchomość nr 2” będące przedmiotem planowanej sprzedaży?”, Zainteresowany wskazał, że nieruchomość nr 1 ma nr geod. … (obręb: ….). Natomiast nieruchomość nr 2 - nr geod. … (obręb: …).
4. Nieruchomość nr 1 - nie była i nie jest przez Zainteresowanych w żaden sposób wykorzystywana. Budynek, a właściwie zgodnie z zapisem w ewidencji gruntów i budynków - 2 lokale mieszkalne, nie były użytkowane z uwagi na zły stan techniczny. Media, w tym prąd, woda były odłączone co najmniej od 2009-2010 przez operatorów. Nieruchomość nr 2 (nr geod. …) - nie była i nie jest w żaden sposób wykorzystywana. Leży tzw. odłogiem. Brak mediów i przyłączy do chwili obecnej.
5. Na nieruchomości nr 1 znajduje się budynek mieszkalny, nieużytkowany z odłączonymi mediami (według danych zawartych w ewidencji gruntów i budynków, składający się z 2 lokali mieszkalnych). Jak wynika z treści aktu notarialnego z dnia 30.03.2021 r. stanowiącego podstawę sprzedaży tejże nieruchomości, przedmiotem transakcji było: „lokal mieszkalny nr 1 składający się z 3 pokoi, kuchni i łazienki o łącznej powierzchni użytkowej 46,30 m² , usytuowany w budynku mieszkalnym położonym w … przy ul. … , gmina … wraz z udziałem obejmującym ½ część nieruchomości wspólnej, którą stanowi grunt (działka oznaczona numerem …) oraz części budynku i urządzenia (...) lokal mieszkalny oznaczony numerem 2, składający się z 2 pokoi i kuchni o łącznej powierzchni użytkowej 40,30 m² usytuowany w budynku mieszkalnym położonym w … przy ul. … , gmina … wraz z udziałem obejmującym ½ część nieruchomości wspólnej, którą stanowi grunt (działka oznaczona numerem …) oraz części budynku i urządzenia”. A więc z cywilnoprawnego punktu widzenia przedmiotem sprzedaży były 2 lokale mieszkalne wraz z gruntem. Do chwili obecnej budynek nie został rozebrany. Zainteresowani nie występowali w tym zakresie o żadne zgody administracyjne wynikające z prawa budowlanego. Na dzień sprzedaży nie były kierowane wnioski o pozwolenie na rozbiórkę. Brak decyzji administracyjnych w tym zakresie. Zainteresowani nie będą ponosić kosztów rozbiórki (zarówno kosztów administracyjnych, jak i technicznych). Jak też nie udzielali żadnych pełnomocnictw w tym zakresie obecnemu właścicielowi, jak też komukolwiek innemu. W dniu sprzedaży nieruchomość nr 1 (nr geod. …) była zabudowana.
6. Nieruchomość nr 2 (jako wszystkie działki o nr geod. …) jest i będzie niezabudowana do momentu ewentualnej i hipotetycznej sprzedaży.
7. Zarówno nieruchomość nr 1 i nieruchomość nr 2 nie są uzbrojone w media. W przypadku nieruchomości nr 1 - na dzień 30.03.2021 r. media (jak woda i prąd) były wyłączone (od ok. 2009-2010 r.). Zainteresowani nie składali żadnych wniosków i nie udzielali żadnych pełnomocnictw w zakresie ewentualnych przyłączy. W przypadku nieruchomości nr 2 - na chwilę obecną, jak i do momentu ewentualnej sprzedaży Zainteresowani nie będą uzbrajać ww. działek w media. Nie udzielali w tym zakresie pełnomocnictw.
8. Nieruchomość nr 1 - kontakt z nabywcą został nawiązany w ten sposób, że ów nabywca (duży lokalny deweloper) skontaktował się z Zainteresowanymi telefonicznie i zaprosił ich na spotkanie. Zainteresowani nie mają wiedzy skąd przedstawiciel dewelopera posiadał ich numer telefonu (przypuszczają, że od sąsiadów lub od urzędników gminnych). Również inne firmy deweloperskie nawiązywały z Zainteresowanymi kontakty np. poprzez zostawianie w skrzynce pocztowej informacji o chęci nabycia nieruchomości, czy też za pośrednictwem właścicieli sąsiednich działek. W przypadku nieruchomości nr 2 - podobnie, tj. kontakt telefoniczny, jak i kontakt bezpośredni z firmą działającą w tej samej dzielnicy, w której Zainteresowani mieszkają, a zatem Zainteresowani z ww. firmą znają się osobiście. Aczkolwiek żadne decyzje nie zostały podjęte.
9. W przypadku nieruchomości nr 1 - Zainteresowani nie zawierali umowy przedwstępnej. W przypadku nieruchomości nr 2 - Zainteresowani również nie planują zawierać takowych umów.
10. W odpowiedzi na pytanie: „Czy Zainteresowani do dnia złożenia wniosku dokonywali kiedykolwiek sprzedaży działek? (…)”, Zainteresowany wskazał, że w listopadzie 2004 r. Zainteresowani sprzedali 1 działkę rolną na terenie Białegostoku, na którym nie było i nie ma dotychczas planu zagospodarowania terenu. Była to jedna (1) transakcja. Działka w momencie sprzedaży była niezabudowana. We wrześniu 2005 r. Zainteresowani sprzedali 1 nieruchomość gruntową wraz z budynkiem gospodarczym, na terenie gminy Zabudów, na którym nie było planu zagospodarowania terenu. Była to jedna (1) transakcja. Nieruchomości w momencie sprzedaży miały status nieruchomości rolnych i przed sprzedażą Agencja Nieruchomości Rolnej musiała zrezygnować z prawa pierwokupu. Powodem obu transakcji był fakt, że w 2004 r. Zainteresowany uległ na terenie gospodarstwa rolnego poważnemu wypadkowi i Jego aktywność zawodowa stała się ograniczona. Zainteresowany potrzebował również środków pieniężnych na 2 odpłatne operacje chirurgiczne (w 2005 r. i w 2007 r.) oraz na dalsze utrzymanie rodziny, z uwagi na karygodnie niską rentę rolną, którą otrzymywał do 2009 r. A zatem nie przyświecał Zainteresowanemu cel gospodarczy.
11. Ponadto w odpowiedzi na pytanie: „Czy Zainteresowani posiadają inne działki, które w przyszłości zamierzają sprzedać?”, Zainteresowany wskazał, że Zainteresowani posiadają obecnie 2 nieruchomości gruntowe (poza wymienionymi we wniosku działkami opisanymi jako nieruchomość nr 2). Na chwilę obecną na pewno Zainteresowani nie planują ich sprzedawać, bowiem m.in. na jednej z nich mieszkają (jest to tzw. siedlisko rodowe). Acz jest to tylko ich hipotetyczne założenie, bowiem biorąc pod uwagę plany zwiększenia obciążeń fiskalnych w ramach tzw. nowego ładu, być może zostaną zmuszeni również i te nieruchomości zbyć, np. po wprowadzeniu podatku katastralnego, mając na względzie drastycznie niskie emerytury rolnicze. Ewentualna decyzja będzie również podyktowana imperatywem moralnym, tj. potrzebą udzielenia pomocy finansowej dzieciom Zainteresowanych, bowiem oni jako pokolenie 30-, 40-latków najbardziej odczują „dobrodziejstwo” owych fiskalnych planów rządu. Reasumując, na chwilę obecną Zainteresowani nie planują ich sprzedawać.
    
    

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Zainteresowani wnoszą o udzielenie odpowiedzi na pytanie, czy ewentualna sprzedaż opisanych nieruchomości gruntowych, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług z uwagi na brak przymiotu bycia podatnikami podatku od towarów i usług?

Zdaniem Zainteresowanych, ewentualna przyszła sprzedaż nieruchomości gruntowych - opisanych w niniejszym wniosku - nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, z uwagi na brak przymiotu bycia podatnikiem podatku VAT po stronie Zainteresowanych.

Zgodnie bowiem z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Definicję towaru ustawodawca zawarł w art. 2 pkt 6 ustawy o podatku VAT. Zgodnie z tym przepisem, pod pojęciem towaru należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu, ale tylko taka, która wykonana jest przez podmiot, który w związku z jej realizacją występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnika" i „działalności gospodarczej” na potrzeby podatku od towarów i usług zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT.

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności, stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o podatku VAT.

Natomiast przez pojęcie „działalność gospodarcza”, zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do wskazanych regulacji należy skonstatować, że zasadniczo dostawa gruntów jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

W świetle zaś definicji zawartej w art. 15 ustawy o VAT dla uznania określonych zachowań podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zatem dostawa towarów (w tym nieruchomości) podlega co do zasady opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika VAT.

Chcąc dokonać prawidłowej subsumpcji powyższych przepisów prawa, w przypadku sprzedaży nieruchomości należących do majątku prywatnego, należy ocenić w sposób indywidulany kwestię, czy dana transakcja stanowi czynność dokonaną w ramach zarządu majątkiem osobistym (bądź nie) osoby fizycznej dokonującej zbycia nieruchomości. Inaczej, czy dana osoba z tytułu sprzedaży nieruchomości prowadzi działalność handlową w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Odpowiadając na powyższe pytanie, należy mieć na względzie, to na co wskazał Minister Finansów w swoim piśmie z dnia 13.11.2019 r. (nr DD2.055.1.2019), skierowanym do Rzecznika Praw Obywatelskich. Otóż, w ocenie Ministra Finansów przy dokonywaniu danej oceny należy posiłkować się wskazówkami udzielonymi w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości UE m.in. w wyroku w sprawach połączonych C-180/10 i C-180/10, z uwagi na harmonizację podatku od towarów i usług. W szczególności przy ocenie danego stanu faktycznego na gruncie podatku od towarów i usług należy brać pod uwagę następujące tezy sformułowane przez TSUE:

• osoba fizyczna, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby,
  

• sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mają charakteru decydującego. Zakres transakcji sprzedaży nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych (zob. podobnie ww. wyrok w sprawie Wellcome Trust, pkt 37),
  

• okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej, sama w sobie nie jest decydująca; nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego (vide pkt 38 wyroku);
  

• jeżeli osoba w celu dokonania sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy 2006/112, należy uznać ją za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od wartości dodanej (vide sentencja wyroku). Takie aktywne działania mogą polegać np. na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych (vide pkt 40 wyroku).
  
  

Mając na uwadze opisany stan faktyczny i prawny sprawy, Zainteresowani stwierdzają, że w ich ocenie nie będą podatnikami podatku VAT z tytułu sprzedaży nieruchomości gruntowych opisanych we wniosku jako nieruchomość nr 1 i nr 2 bowiem:

• będą to czynności w ramach zwykłego zarządu majątkiem prywatnym,
  

• nieruchomości były nabyte na cele prywatne niezwiązane z jakąkolwiek aktywnością gospodarczą,
  

• nie odliczali podatku VAT z tytułu ich zakupu,
  

• nie podejmowali żadnych działań o charakterze tzw. profesjonalnego obrotu, tj. nie dokonywali ani ich podziału, ani ich scalania, nie uzbrajali terenu (brak jest części przyłączy, mediów),
  

• nie występowali do organów administracji publicznej o pozwolenia budowalne i nie angażowali żadnych środków pieniężnych choćby na cele marketingowo-reklamowe,
  

• nie udzielali żadnych pełnomocnictw z opisanych powyżej tytułów.
  
  

W powyższych okolicznościach brak jest zatem podstaw do przyjęcia, że podjęte przez Zainteresowanych działania zmierzające do zbycia nieruchomości stanowią przesłanki o podjęciu prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie handlu nieruchomościami o charakterze zawodowym, a contrario do art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku VAT. Z tych też względów uznać należy, że wskazany we wniosku opis stanu zdarzenia przyszłego nie pozwala na zastosowanie do jego treści art. 15 ust. 1 w związku z ust. 2 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie tut. Organ informuje, że w związku z uzupełnieniem wniosku z 27 maja 2021 r., niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego w zakresie sprzedaży nieruchomości zabudowanej nr …, natomiast zdarzenia przyszłego w zakresie sprzedaży nieruchomości niezabudowanych nr … .

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez sprzedaż należy rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów – art. 2 pkt 22 ustawy.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740, z późn. zm.).

Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego). W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Zgodnie z art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 ustawy Kodeks cywilny). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Należy w tym miejscu zauważyć, że kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r., poz. 1359).

Stosownie do art. 31 § 1 powołanego wyżej Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez obojga małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, zgoda drugiego małżonka jest potrzebna m.in. do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowych (działek), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Natomiast, stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy lub świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność będzie opodatkowana podatkiem VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy Zainteresowani, w celu dokonania sprzedaży przedmiotowych działek podejmowali/będą podejmować aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania ich za podmioty prowadzące działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatników podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r., s.1, z późn. zm.) (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

W tym miejscu należy przytoczyć orzeczenie z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10, z którego wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, producenta, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną.

Należy stwierdzić, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska TSUE – w przypadku osób fizycznych, które dokonują zbycia towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Z okoliczności sprawy wynika, że Zainteresowany będący stroną postępowania jest osobą nieprowadzącą pozarolniczej działalności gospodarczej i utrzymuje się obecnie z emerytury rolniczej. W latach 1980-2009 Zainteresowany był rolnikiem i prowadził gospodarstwo ogrodnicze na tzw. siedlisku, nieobjętym niniejszym wnioskiem. Zainteresowany pozostaje w związku małżeńskim z … - Zainteresowaną niebędącą stroną postępowania, która nie była i nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz nie prowadzi działalności gospodarczej.

Zainteresowani 08.08.1996 r. nabyli na podstawie notarialnej umowy kupna-sprzedaży nieruchomość gruntową nr … zabudowaną budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym – nieruchomość nr 1. Na nieruchomości w momencie zakupu znajdował się dom do rozbiórki. Budynek składa się z dwóch lokali mieszkalnych, które nie były użytkowane z uwagi na zły stan techniczny. Media, w tym prąd i woda były odłączone co najmniej od 2009-2010 r. przez operatorów. Ww. Budynek, jak i cała nieruchomość gruntowa nie były i nie są wynajmowane ani dzierżawione. Do chwili obecnej ww. budynek nie został rozebrany. Zainteresowani nie występowali w tym zakresie o żadne zgody administracyjne wynikające z prawa budowlanego. Na dzień sprzedaż, nie były kierowane wnioski o pozwolenie na rozbiórkę (brak decyzji administracyjnych w tym zakresie). Nieruchomość nr 1 nie była przez Zainteresowanych w żaden sposób wykorzystywana.

Nieruchomość nr 2 Zainteresowani nabyli 09.08.1996 r. na podstawie notarialnej umowy kupna-sprzedaży. Nieruchomość gruntowa niezabudowana składa się z 2 wyodrębnionych geodezyjnie działek wraz z drogą wewnętrzną o nr … . Ww. nieruchomość nr 2 była w ten sposób podzielona w momencie jej zakupu. W tym zakresie Zainteresowani nie podejmowali żadnych czynności tytułem ich podziału lub scalania, poza wydzieleniem między działkami drogi wewnętrznej. Nieruchomość nr 2 nie była i nie jest w żaden sposób wykorzystywana, leży tzw. odłogiem. Do chwili obecnej brak jest na niej mediów i przyłączy. Zainteresowani nie składali żadnych wniosków i nie udzielali żadnych pełnomocnictw w zakresie ewentualnych przyłączy. Zainteresowani nie będą uzbrajać ww. działek w media. Nie udzielali także w tym zakresie żadnych pełnomocnictw.

Z tytułu zakupu przedmiotowych nieruchomości nr 1 i nr 2 Zainteresowani nie odliczali podatku VAT, bowiem nie byli podatnikami podatku VAT. Na ww. nieruchomościach nie prowadzili i nie prowadzą żadnej działalności gospodarczej, w tym rolniczej, jak też nie uzyskiwali żadnych pożytków w rozumieniu Kodeksu cywilnego. Zainteresowani nie ponosili aż do dnia złożenia wniosku żadnych wydatków, poza podatkiem od nieruchomości oraz jednorazową opłatą z tytułu służebności przejścia i przejazdu w przypadku nieruchomości nr …, celem uzyskania dostępu do drogi publicznej. Zainteresowani nie występowali o żadne pozwolenia budowalne, czy też o decyzje o wydanie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu. Działki są wolne od umów najmu, dzierżawy oraz nie znajdują się w posiadaniu osób trzecich. Do Zainteresowanych zgłosiły się przedsiębiorstwa zajmujące się działalnością deweloperską. Zainteresowani 30.03.2021 r. dokonali sprzedaży zabudowanej nieruchomości nr … oraz planują sprzedać nieruchomość nr 2. Zainteresowani nie podejmowali i nie podejmują żadnych w tym zakresie czynności (poza osobistymi negocjacjami), w tym Zainteresowani nie ogłaszali na portalach komercyjnych o możliwości ich zakupu i nie korzystali z usług pośredników w obrocie nieruchomości. W przypadku nieruchomości nr … Zainteresowani nie zawierali umowy przedwstępnej. W przypadku nieruchomości nr … i … Zainteresowani również nie planują zawierać ww. umów przedwstępnych.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że z całokształtu okoliczności sprawy nie wynika taka aktywność Zainteresowanych, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Zatem należy uznać, że dokonana sprzedaż nieruchomości zabudowanej nr … oraz planowana sprzedaż nieruchomości niezabudowanych nr … nie stanowi/nie będzie stanowiła działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Zainteresowanych w przedmiocie zbycia opisanych nieruchomości, która jest porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Nie występuje bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że dostawa przedmiotowych nieruchomości wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Zainteresowani – jak wynika z całokształtu okoliczności sprawy – nie podejmowali/nie będą podejmować aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców.

Konsekwentnie, w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że Zainteresowani w związku z dokonaną sprzedażą nieruchomości zabudowanej nr … oraz planowaną sprzedażą nieruchomości niezabudowanych nr … występują/wystąpią w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Działania podejmowane przez Zainteresowanych należą zatem do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. W związku z tym, Zainteresowani będą korzystać z przysługującego im prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Wobec powyższego, Zainteresowani dokonując sprzedaży nieruchomości zabudowanej nr … oraz planowanej sprzedaży nieruchomości niezabudowanych nr … nie działają/nie będą działać w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Zatem dokonana sprzedaż ww. nieruchomości zabudowanej nr … oraz planowana sprzedaż ww. nieruchomości niezabudowanych nr … nie podlega/nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Zainteresowanych należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym,
  

• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanych. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy oraz własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Zainteresowanych. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowani ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Zainteresowanych w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, ul. … , za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.