UZASADNIENIE

4 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników w zakresie posługiwania się NIP nadanym Publicznemu Przedszkolu oraz obowiązku nadania kolejnego nr NIP na nową, utworzoną przez Wnioskodawcę jednostkę w formie Przedszkola Niepublicznego. Wniosek został uzupełniony pismem, które wpłynęło 6 maja 2021 r. będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 20 kwietnia 2021 r. znak: 0111-KDIB3-2.4018.3.2021.1.MGO.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, na której wniosek dnia … 2000 r. został nadany numer identyfikacji podatkowej NIP ... Ponadto Wnioskodawca od sierpnia 2018 r. prowadzi Publiczne Przedszkole ... Z tytułu prowadzenia ww. przedszkola Wnioskodawca nie jest wpisany do CEiGD, gdyż zgodnie z art. 42 ust. 2 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej wpisowi do rejestru podmiotów nie podlega osoba fizyczna w zakresie prowadzonej działalności oświatowej obejmującej prowadzenie przedszkola, szkoły, placówki lub innej jednostki organizacyjnej, o której mowa w art. 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty, natomiast jest zarejestrowana w RSPO pod nr … zgodnie z art. 7 ustawy o systemie informacji oświatowej. Wnioskodawca jako osoba prowadząca publiczne przedszkole otrzymała zaświadczenia o numerze identyfikacyjnym REGON YYY. Publicznemu przedszkolu został nadany numer identyfikacji podatkowej NIP XXX. Od tej pory placówka faktycznie posługiwała się indywidualnym numerem NIP nadanym na Przedszkole Publiczne, posługiwała się nim także jako płatnik podatku dochodowego od wynagrodzeń pracowników (pracodawcą w ramach umów o pracę zawartych z pracownikami było Przedszkole, nie zaś Wnioskodawca).

Jednocześnie w związku z planowaniem otwarcia kolejnego przedszkola – niepublicznego – Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy na nowo powstałą jednostkę powinien mieć nadany kolejny numer NIP, czy też może posługiwać się nr NIP nadanym na jego osobę w roku 2000.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

Wnioskodawca na dzień rozpoczęcia działania Przedszkola Publicznego … nie prowadził innej działalności gospodarczej ale planuje taką działalność założyć w przyszłości (inną niż kolejne przedszkole/niezwiązaną z prowadzeniem przedszkoli).

Wnioskodawca na dzień zarejestrowania przedszkola … w RSPO nie był czynnie zarejestrowanym podatnikiem VAT.

Kolejne przedszkole Wnioskodawca ma zamiar otworzyć z dniem 1 września 2021 r.

Wnioskodawca na dzień otwarcia kolejnego Przedszkola nie będzie prowadził działalności gospodarczej w innym zakresie niż prowadzenie przedszkola.

Na dzień otwarcia kolejnego przedszkola Wnioskodawca nie będzie zarejestrowany czynnym podatnikiem VAT.

Kolejne otwarte przez Wnioskodawcę przedszkole będzie finansowo wyodrębnione w całości. Wyodrębnienie polegało będzie na: posiadaniu własnych źródeł finansowania (dotacji, opłat za wyżywienie, czesnego), posiadania własnego rachunku bankowego oraz własnych pracowników. Będzie to wyodrębnienie: funkcjonalne, administracyjne i fizyczne. Przedszkole funkcjonowało będzie w odrębnej lokalizacji.

Przedszkole nie będzie miało zdolności do zaciągania zobowiązań – nie posiada podmiotowości prawnej.

Płatnikiem składek na ubezpieczenie społeczne oraz ubezpieczenie zdrowotne będzie nowe Przedszkole.

Obowiązki podatnika oraz płatnika będą ciążyć na nowym Przedszkolu

Stroną umów o pracę będzie nowe Przedszkole.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Którym numerem NIP powinno się posługiwać Publiczne Przedszkole – nadanym na Przedszkole czy Wnioskodawcy jako organizatora?
2. Czy kolejna nowo utworzona przez Wnioskodawcę jednostka w formie Przedszkola Niepublicznego winna mieć nadany kolejny nr NIP (jak w przypadku Przedszkola Publicznego) czy też w jej ramach możliwe jest posługiwanie się numerem NIP Wnioskodawcy?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy (w zakresie pytania nr 2 ostatecznie sformułowane w piśmie, które wpłynęło 6 maja 2021 r.) :

Ad. 1

W myśl przepisu art. 3 Kodeksu pracy pracodawcą jest również jednostka organizacyjna nawet nieposiadająca osobowości prawnej jeśli zatrudnia ona pracowników. Zgodnie natomiast z art. 42 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 42 ust. 2a pkt 1 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej, przedszkolu, jako jednostce organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, nadaje się numer regon. Wynika z tego, że pracodawcą dla zatrudnionych w przedszkolu pracowników będzie przedszkole.

Ponadto, zdaniem Wnioskodawcy, ewentualne kwestionowanie samodzielności organizacyjnej w zakresie gospodarki finansowej przedszkola, nie przesądza o jego samodzielności w zakresie zatrudniania pracowników. Przesądzająca jest w tym wypadku wykładnia systemowa przepisów ustawy Prawo oświatowe, która pozwala na stwierdzenie, że jednostka oświatowa może być uznana za pracodawcę, gdyż jej samodzielność obejmuje również uprawnienie do zatrudniania pracowników.

W stosunku do przedszkoli, takie uprawnienie wynika przede wszystkim z art. 13 ust. 6 pkt 2 ustawy o Prawo oświatowe, gdzie stwierdzono wprost, iż publiczne przedszkole zatrudnia nauczycieli. Należy również wskazać, iż odrębność przedszkoli niepublicznych wynika również z art. 15 oraz art. 16 ust 1 ustawy z dnia 27 października 2017 r. o finansowaniu zadań oświatowych, gdyż z przepisów tych wynika, iż to przedszkole otrzymuje dotacje oświatowe, a nie jej organ prowadzący.

Poza tym, zwrócić należy uwagę na art. 35 ust 1 ustawy o finansowaniu oświaty, z którego wynika, iż dotacja udzielona przez konkretny organ może być wydatkowana wyłącznie na pokrycie wydatków bieżących placówki lub przedszkola, do których zaliczane są również wynagrodzenia. Z tych też względów, należy również zwrócić uwagę na przepis art. 5 Kodeksu pracy, zgodnie z którym, jeżeli stosunek pracy określonej kategorii pracowników regulują przepisy szczególne, przepisy Kodeksu pracy stosuje się w zakresie nieuregulowanym tymi przepisami. Dlatego też, przepis ten, w zakresie definicji pracodawcy, odsyła nas w tym przypadku do ustawy Prawo oświatowe i jest to wiążące dla rozumienia jednostki organizacyjnej, o której jest mowa w art. 3 Kodeksu pracy.

Zauważyć również należy, że w przedszkolu zatrudnieni będą przede wszystkim nauczyciele. W tym kontekście, wskazać należy na przepis art. 10a Karty Nauczyciela, z którego to przepisu wynika również, że podmiotem zatrudniającym pracowników przedszkola jest jednostka oświatowa, a nie jej organ prowadzący. Art. 10a Karty Nauczyciela stanowi, iż w szkołach zatrudnia się nauczycieli na podstawie umowy o pracę. Z przepisów Prawa pracy wynika, że umowa o pracę jest zawarta jeżeli określonego rodzaju praca jest wykonywana na rzecz pracodawcy, w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a co najważniejsze – pod kierownictwem pracodawcy. Sformułowania „pod kierownictwem” oznacza nadzór, a praca nauczyciela musi być wykonywana pod nadzorem pedagogicznym. Organ prowadzący nie ma natomiast uprawnień, żeby taki nadzór sprawować. Gdyby przyjąć więc, że nauczyciele zatrudnieni w przedszkolu są pracownikami organu prowadzącego, a nie przedszkola, jako jednostki odrębnej, powodowałoby to, że żadnej z tych osób nie można byłoby uznać za nauczyciela, o którym mowa w Karcie Nauczyciela, a to z kolei uniemożliwiałoby jakakolwiek działalność przedszkola.

W związku z powyższym, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że na podstawie art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, mógł wystąpić do właściwego Naczelnika Urzędu Skarbowego o nadanie numeru NIP, jako płatnik podatku dochodowego od wynagrodzeń pracowników zatrudnionych w przedszkolu, zaś samo przedszkole takim numerem NIP może się posługiwać.

Ustawa z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (tj. Dz. U. z 2020 r. poz. 170), zwana dalej ustawą o NIP, określa między innymi zasady ewidencji podatników, płatników podatków, płatników składek na ubezpieczenie społeczne oraz ubezpieczenie zdrowotne, zwanych dalej „płatnikami składek ubezpieczeniowych” ( art. 1 ustawy).

Stosownie do treści art. 2 ust. 1 ustawy o NIP, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu.

Na podstawie art. 2 ust. 2 i 3 ustawy o NIP, obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają również inne podmioty niż wymienione w ust. 1, jeżeli na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, oraz płatnicy podatków. Obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają także podmioty będące, na podstawie odrębnych ustaw, płatnikami składek ubezpieczeniowych.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o NIP, identyfikatorem podatkowym jest:

1. numer PESEL - w przypadku podatników będących osobami fizycznymi objętymi rejestrem PESEL nieprowadzących działalności gospodarczej lub niebędących zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług;
2. NIP - w przypadku pozostałych podmiotów podlegających obowiązkowi ewidencyjnemu, o którym mowa w art. 2 podleganie obowiązkowi ewidencyjnemu.

W myśl art. 4 ustawy o NIP, w sprawach określonych w art. 5 ust. 1, art. 8b, art. 8c, art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 c właściwymi naczelnikami urzędów skarbowych są:

1. dla podatników podatku od towarów i usług - naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach podatku od towarów i usług;
   
2. (uchylony)
   
3. dla pozostałych podatników:
   
   1. będących podatnikami podatku dochodowego - naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach tego podatku,
      
   2. niebędących podatnikami podatku dochodowego - naczelnik urzędu skarbowegowłaściwy ze względu na miejsce zamieszkania lub siedzibę podatnika, a jeżeli podatnik nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w Polsce - naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa Śródmieście;
4. dla płatników podatków oraz płatników składek ubezpieczeniowych, niebędących jednocześnie podatnikami, o których mowa w pkt 1-3 - naczelnik urzędu skarbowego właściwy ze względu na miejsce zamieszkania lub siedzibę płatnika; w pozostałych przypadkach właściwym naczelnikiem urzędu skarbowego jest naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa Śródmieście.
   Ww. przepis określa właściwość organów dla konkretnych podatników m.in. w sprawach nadania i potwierdzenia NIP.
   
   
   

Z brzmienia art. 5 ust. 1 ustawy o NIP wynika, że Podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2a, są obowiązani do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego do naczelnika urzędu skarbowego albo organu właściwego na podstawie odrębnych przepisów. Zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jednokrotnie, bez względu na rodzaj oraz liczbę opłacanych przez podatnika podatków, formę opodatkowania, liczbę oraz rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej oraz liczbę prowadzonych przedsiębiorstw. Zgłoszenia identyfikacyjnego nie dokonują natomiast podatnicy będący osobami fizycznymi objętymi rejestrem PESEL nieprowadzący działalności gospodarczej lub niebędący zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług (art. 5 ust. 2a ustawy o NIP).

Zgłoszenie identyfikacyjne podatników niebędących osobami fizycznymi w myśl art. 5 ust. 3 ustawy o NIP zawiera: pełną i skróconą nazwę (firmę), formę organizacyjno-prawną, adres siedziby, numer identyfikacyjny REGON, organ rejestrowy lub ewidencyjny i numer nadany przez ten organ, wykaz rachunków bankowych lub imiennych rachunków w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, z wyjątkiem rachunku VAT w rozumieniu art. 2 objaśnienie pojęć pkt 37 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, adresy miejsc prowadzenia działalności, dane prowadzącego dokumentację rachunkową, w tym jego NIP, adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej oraz przedmiot wykonywanej działalności określony według obowiązujących standardów klasyfikacyjnych, a ponadto:

1. w przypadku zakładów (oddziałów) osób prawnych oraz innych wyodrębnionych jednostek wewnętrznych będących podatnikami - NIP oraz inne dane dotyczące jednostki macierzystej;
2. w przypadku spółek cywilnych, osobowych spółek handlowych i podmiotów podlegających wpisowi do rejestru przedsiębiorców na zasadach określonych dla spółek osobowych - dane dotyczące wspólników, w tym również identyfikator podatkowy poszczególnych wspólników;
3. w przypadku podatkowych grup kapitałowych - dane dotyczące spółek wchodzących w skład grupy, w tym również NIP nadane tym spółkom.
   
   

Należy zaznaczyć, że powszechny obowiązek ewidencyjny jest zasadniczo niezależny od statusu organizacyjno-prawnego, jaki zachowuje konkretny podmiot, w szczególności od tego, czy (poza osobami fizycznymi) funkcjonuje on jako osoba prawna czy jako jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej. Zasadnicze znaczenie ma tutaj zachowanie statusu niezależnego podatnika w systemie opodatkowania co najmniej w jednym z obowiązujących podatków.

W myśl art. 7 § 1 powołanej wyżej ustawy Ordynacja podatkowa, podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu. Zgodnie z § 2 ustawy podatkowe mogą ustanawiać podatnikami inne podmioty niż wymienione w § 1.

Płatnikiem zgodnie z art. 8 ustawy Ordynacja podatkowa jest natomiast osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Należy zaznaczyć, że zgodnie z brzmieniem art. 31 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387) osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. Prawo oświatowe (Dz.U. z 2019 r. poz. 1148 ze zm.), szkoła i placówka może być szkołą i placówką publiczną albo niepubliczną.

Szkoła i placówka, z zastrzeżeniem ust. 4-13, może być zakładana i prowadzona przez:

1. jednostkę samorządu terytorialnego;
2. inną osobę prawną:
3. osobę fizyczną.
   
   

W myśl art. 2 ust. 1 ww. ustawy, system oświaty obejmuje przedszkola, w tym specjalne. integracyjne, z oddziałami specjalnymi lub integracyjnymi, a także inne formy wychowania przedszkolnego (...).

W myśl art. 13 ust. 6 pkt 2 ww. ustawy, niepubliczne przedszkole zatrudnia nauczycieli posiadających kwalifikacje określone dla nauczycieli przedszkoli publicznych; przepisy art. 15 ust. 1 i 4 stosuje się odpowiednio.

Należy zaznaczyć, że nauczyciele zatrudnieni w przedszkolu niepublicznym podlegają ustawie Karta nauczyciela. I tak zgodnie z art. 1 ust 2 pkt 2 lit. b ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. Karta nauczyciela (Dz. U. z 2019 r. poz. 2215) ww. ustawie podlegają również (..): nauczyciele zatrudnieni w przedszkolach niepublicznych, niepublicznych placówkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1. oraz szkołach niepublicznych i niepublicznych szkołach artystycznych o uprawnieniach publicznych szkół artystycznych.

W przedszkolach, innych formach wychowania przedszkolnego, szkołach i placówkach, o których mowa w art. 1 ust. 2 pkt 2. nauczycieli zatrudnia się na podstawie umowy o pracę, zgodnie z ustawą z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (art. 10a ust. 1 ustawy Karta nauczyciela).

Zgodnie z art. 2 ustawy z 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (tj. Dz. U z 2019 r. poz. 1040 ze zm.) pracownikiem jest osoba zatrudniona na podstawie umowy o pracę, powołania, wyboru, mianowania lub spółdzielczej umowy o pracę.

Pracodawcą jest jednostka organizacyjna, choćby nie posiadała osobowość prawnej, a także osoba fizyczna, jeżeli zatrudniają one pracowników (art. 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 168 ust. 1 ww. ustawy Prawo oświatowe osoby prawne i osoby fizyczne mogą zakładać szkoły i placówki niepubliczne po uzyskaniu wpisu do ewidencji prowadzonej przez jednostkę samorządu terytorialnego obowiązaną do prowadzenia odpowiedniego typu publicznych szkół i placówek.

W myśl art. 170 ust. 1 ww. ustawy, prowadzenie szkoły lub placówki, zespołu, o którym mowa w art. 182. oraz innej formy wychowania przedszkolnego nie jest działalnością gospodarczą.

Jak wynika z art. 12 ww. ustawy, publiczne i niepubliczne jednostki organizacyjne, o których mowa w art. 2. oraz ich zespoły wpisuje się do krajowego rejestru urzędowego podmiotów gospodarki narodowej jako podmioty, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. z 2019 r. poz. 649 i 730).

W myśl art. 42 ust. 1 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. z 2019 r. poz. 649) o statystyce Krajowy rejestr urzędowy podmiotów gospodarki narodowej, zwany dalej „rejestrem podmiotów”, obejmuje:

1) osoby prawne;
2) jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej;
3) osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą.
2. (uchylony)

Zgodnie z ust. 2a wpisowi do rejestru podmiotów nie podlega osoba fizyczna w zakresie prowadzonej działalności:

1. oświatowej obejmującej prowadzenie przedszkola, szkoły, placówki lub innej jednostki organizacyjnej, o której mowa w art. 2 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe (Dz. U. z 2019 r. poz. 1148, z późn. zm.),
2. o której mowa w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców.
   
   

Jak wskazano wyżej zgodnie z art. 5 ust. 2a ww. ustawy o NIP, zgłoszenia identyfikacyjnego nie dokonują podatnicy będący osobami fizycznymi objętymi rejestrem PESEL nieprowadzący działalności gospodarczej lub niebędący zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług.

Zatem w niniejszym przypadku, to nie osoba fizyczna zakładająca przedszkole była zobowiązana do wystąpienia do urzędu skarbowego o nadanie im NIP w celu posługiwania się tym numerem jako płatnika podatku dochodowego od wynagrodzeń pracowników zatrudnionych w przedszkolu. Osoby fizyczne w tym przypadku zakładające przedszkole, nieprowadzące działalności nie mogą wystąpić o nadanie NIP, gdyż nie są pracodawcami, a jak wynika z cytowanego wyżej art. 8 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Tylko osoby fizyczne osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego stosunku pracy. W konsekwencji osoby zakładające przedszkole nie są obowiązane na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Skoro w niniejszej sprawie pracodawcą jest przedszkole, to ono na postawie art. 2 ust. 2 ww. ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, było zobowiązane do wystąpienia o nadanie numeru identyfikacji podatkowej jako płatnik zaliczek na podatek dochodowy od pracowników. Mając bowiem na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy w tym fakt, iż pracodawcą zatrudniającym pracowników jest przedszkole to o numer identyfikacji podatkowej celem posługiwania się nim jako płatnik podatku dochodowego powinno wystąpić właśnie Przedszkole, jako pracodawca zobowiązany do obliczania, pobierania i odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy od pracowników.

Ad. 2

W myśl przepisu art. 3 Kodeksu pracy pracodawcą jest również jednostka organizacyjna nawet nieposiadająca osobowości prawnej jeśli zatrudnia ona pracowników. Zgodnie natomiast z art. 42 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 42 ust. 2a pkt 1 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej, przedszkolu, jako jednostce organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, nadaje się numer regon. Wynika z tego, że pracodawcą dla zatrudnionych w przedszkolu pracowników będzie przedszkole Ponadto, zdaniem Wnioskodawcy, ewentualne kwestionowanie samodzielności organizacyjnej w zakresie gospodarki finansowej przedszkola, nie przesądza o jego samodzielności w zakresie zatrudniania pracowników. Przesądzająca jest w tym wypadku wykładnia systemowa przepisów ustawy Prawo oświatowe, która pozwala na stwierdzenie, że jednostka oświatowa może być uznana za pracodawcę, gdyż jej samodzielność obejmuje również uprawnienie do zatrudniania pracowników.

W stosunku do przedszkoli, takie uprawnienie wynika przede wszystkim z art. 13 ust. 6 pkt 2 ustawy o Prawo oświatowe, gdzie stwierdzono wprost, iż publiczne przedszkole zatrudnia nauczycieli. Należy również wskazać, iż odrębność przedszkoli niepublicznych wynika również z art. 15 oraz art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 27 października 2017 r. o finansowaniu zadań oświatowych, gdyż z przepisów tych wynika, iż to przedszkole otrzymuje dotacje oświatowe, a nie jej organ prowadzący.

Poza tym, zwrócić należy uwagę na art. 35 ust. 1 ustawy o finansowaniu oświaty, z którego wynika, iż dotacja udzielona przez konkretny organ może być wydatkowana wyłącznie na pokrycie wydatków bieżących placówki lub przedszkola, do których zaliczane są również wynagrodzenia. Z tych też względów, należy również zwrócić uwagę na przepis art. 5 Kodeksu pracy, zgodnie z którym, jeżeli stosunek pracy określonej kategorii pracowników regulują przepisy szczególne, przepisy Kodeksu pracy stosuje się w zakresie nieuregulowanym tymi przepisami. Dlatego też, przepis ten, w zakresie definicji pracodawcy, odsyła nas w tym przypadku do ustawy Prawo oświatowe i jest to wiążące dla rozumienia jednostki organizacyjnej, o której jest mowa w art. 3 Kodeksu pracy.

Zauważyć również należy, że w przedszkolu zatrudnieni będą przede wszystkim nauczyciele. W tym kontekście, wskazać należy na przepis art. 10a Karty Nauczyciela, z którego to przepisu wynika również, że podmiotem zatrudniającym pracowników przedszkola jest jednostka oświatowa, a nie jej organ prowadzący. Art. 10a Karty Nauczyciela stanowi, iż w szkołach zatrudnia się nauczycieli na podstawie umowy o pracę. Z przepisów Prawa pracy wynika, że umowa o pracę jest zawarta jeżeli określonego rodzaju praca jest wykonywana na rzecz pracodawcy, w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a co najważniejsze – pod kierownictwem pracodawcy. Sformułowania „pod kierownictwem” oznacza nadzór, a praca nauczyciela musi być wykonywana pod nadzorem pedagogicznym. Organ prowadzący nie ma natomiast uprawnień, żeby taki nadzór sprawować. Gdyby przyjąć więc, że nauczyciele zatrudnieni w przedszkolu są pracownikami organu prowadzącego, a nie przedszkola, jako jednostki odrębnej, powodowałoby to, że żadnej z tych osób nie można byłoby uznać za nauczyciela, o którym mowa w Karcie Nauczyciela, a to z kolei uniemożliwiałoby jakąkolwiek działalność przedszkola.

W związku z powyższym, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że na podstawie art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, będzie mógł wystąpić do właściwego Naczelnika Urzędu Skarbowego o nadanie kolejnego numeru NIP na nowe przedszkole, jako płatnik podatku dochodowego od wynagrodzeń pracowników zatrudnionych w przedszkolu, zaś samo przedszkole takim numerem NIP może się posługiwać.

Ustawa z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (tj. Dz. U z 2020 r. poz. 170), zwana dalej ustawą o NIP, określa między innymi zasady ewidencji podatników, płatników podatków, płatników składek na ubezpieczenie społeczne oraz ubezpieczenie zdrowotne, zwanych dalej „płatnikami składek ubezpieczeniowych” (art. 1 ustawy).

Stosownie do treści art. 2 ust. 1 ustawy o NIP, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu.

Na podstawie art. 2 ust. 2 i 3 ustawy o NIP, obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają również inne podmioty niż wymienione w ust. 1, jeżeli na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, oraz płatnicy podatków. Obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają także podmioty będące, na podstawie odrębnych ustaw, płatnikami składek ubezpieczeniowych.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o NIP, identyfikatorem podatkowym jest:

1. numer PESEL - w przypadku podatników będących osobami fizycznymi objętymi rejestrem PESEL nieprowadzących działalności gospodarczej lub niebędących zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług;
2. NIP - w przypadku pozostałych podmiotów podlegających obowiązkowi ewidencyjnemu, o którym mowa w art. 2 podleganie obowiązkowi ewidencyjnemu.
   
   

W myśl art. 4 ustawy o NIP. w sprawach określonych w art. 5 ust. 1, art. 8b, art. 8c, art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1c właściwymi naczelnikami urzędów skarbowych są:

1. dla podatników podatku od towarów i usług – naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach podatku od towarów i usług:
   
2. (uchylony)
   
3. dla pozostałych podatników:
   
   1. będących podatnikami podatku dochodowego – naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach tego podatku.
      
   2. niebędących podatnikami podatku dochodowego – naczelnik urzędu skarbowego właściwy ze względu na miejsce zamieszkania lub siedzibę podatnika, a jeżeli podatnik nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w Polsce – naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa Śródmieście:
4. dla płatników podatków oraz płatników składek ubezpieczeniowych, niebędących jednocześnie podatnikami, o których mowa w pkt 1-3 – naczelnik urzędu skarbowego właściwy ze względu na miejsce zamieszkania lub siedzibę płatnika; w pozostałych przypadkach właściwym naczelnikiem urzędu skarbowego jest naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa Śródmieście.
   Ww. przepis określa właściwość organów dla konkretnych podatników m.in. w sprawach nadania i potwierdzenia NIP.
   
   

Z brzmienia art. 5 ust. 1 ustawy o NIP wynika, że podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2a, są obowiązani do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego do naczelnika urzędu skarbowego albo organu właściwego na podstawie odrębnych przepisów. Zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jednokrotnie, bez względu na rodzaj oraz liczbę opłacanych przez podatnika podatków, formę opodatkowania, liczbę oraz rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej oraz liczbę prowadzonych przedsiębiorstw.

Zgłoszenia identyfikacyjnego nie dokonują natomiast podatnicy będący osobami fizycznymi objętymi rejestrem PESEL nieprowadzący działalności gospodarczej lub niebędący zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług (art. 5 ust. 2a ustawy o NIP).

Zgłoszenie identyfikacyjne podatników niebędących osobami fizycznymi w myśl art. 5 ust. 3 ustawy o NIP zawiera: pełną i skróconą nazwę (firmę), formę organizacyjno-prawną, adres siedziby, numer identyfikacyjny REGON, organ rejestrowy lub ewidencyjny i numer nadany przez ten organ, wykaz rachunków bankowych lub imiennych rachunków w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, z wyjątkiem rachunku VAT w rozumieniu art. 2 objaśnienie pojęć pkt 37 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, adresy miejsc prowadzenia działalności, dane prowadzącego dokumentację rachunkową, w tym jego NIP. adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej oraz przedmiot wykonywanej działalności określony według obowiązujących standardów klasyfikacyjnych, a ponadto

1. w przypadku zakładów (oddziałów) osób prawnych oraz innych wyodrębnionych jednostek wewnętrznych będących podatnikami – NIP oraz inne dane dotyczące jednostki macierzystej,
2. w przypadku spółek cywilnych, osobowych spółek handlowych i podmiotów polegających wpisowi do rejestru przedsiębiorców na zasadach określonych dla spółek osobowych – dane dotyczące wspólników, w tym również identyfikator podatkowy (poszczególnych wspólników,
3. w przypadku podatkowych grup kapitałowych – dane dotyczące spółek wchodzących w skład grupy w tym również NIP nadane tym spółkom.
   
   

Należy zaznaczyć, ze powszechny obowiązek ewidencyjny jest zasadniczo niezależny od statusu organizacyjno-prawnego, jaki zachowuje konkretny podmiot, w szczególności od tego, czy (poza osobami fizycznym) funkcjonuje on jako osoba prawna czy jako jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej.

Zasadnicze znaczenie ma tutaj zachowanie statusu niezależnego podatnika w systemie opodatkowania co najmniej w jednym z obowiązujących podatków W myśl art. 7 § 1 powołanej wyżej ustawy Ordynacja podatkowa, podatnikiem jest osoba fizyczna osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu. Zgodnie z § 2 ustawy podatkowe mogą ustanawiać podatnikami inne podmioty niż wymienione w § 1.

Płatnikiem zgodnie z art. 8 ustawy Ordynacja podatkowa jest natomiast osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Należy zaznaczyć, że zgodnie z brzmieniem art. 31 ustawy z 26 lipca 1991 r . o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387) osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. Prawo oświatowe (Dz. U. z 2019 r. poz. 1148 ze zm.), szkoła i placówka może być szkołą i placówka publiczną albo niepubliczną.

Szkoła i placówka, z zastrzeżeniem ust. 4-13. może być zakładana i prowadzona przez:

1. jednostkę samorządu terytorialnego,
2. inną osobę prawną,
3. osobę fizyczną.
   
   

W myśl art. 2 ust. 1 ww. ustawy system oświaty obejmuje przedszkola, w tym specjalne, integracyjne z oddziałami specjalnymi lub integracyjnymi, a także inne formy wychowania przedszkolnego (…).

W myśl art. 13 ust. 6 pkt 2 ww. ustawy, niepubliczne przedszkole zatrudnia nauczycieli posiadających kwalifikacje określone dla nauczycieli przedszkoli publicznych przepisy art. 15 ust. 1 i 4 stosuje się odpowiednio.

Należy zaznaczyć, że nauczyciele zatrudnieni w przedszkolu niepublicznym podlegają ustawie Karta nauczyciela. I tak zgodnie z art. 1 ust. 2 pkt 2 lit. b ustawy z dnia 26 styczna 1962 r. Karta nauczyciela (Dz. U. z 2019 r. poz. 2215) ww. ustawie podlegają również (...): nauczyciele zatrudnieni w przedszkolach niepublicznych, niepublicznych placówkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1 oraz szkołach niepublicznych i niepublicznych szkołach artystycznych o uprawnieniach publicznych szkół artystycznych.

W przedszkolach, innych formach wychowania przedszkolnego szkołach i placówkach, o których mowa w art. 1 ust. 2 pkt 2 nauczycieli zatrudnia się na podstawie umowy o pracę, zgodnie z ustawą z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (art. 10a ust. 1 ustawy Karta nauczyciela).

Zgodnie z art. 2 ustawy z 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (tj. Dz. U z 2019 r. poz. 1040 ze zm.) pracownikiem jest osoba zatrudniona na podstawie umowy o pracę, powołania, wyboru, mianowania lub spółdzielczej umowy o pracę.

Pracodawcą jest jednostka organizacyjna, choćby nie posiadała osobowości prawnej, a także osoba fizyczna, jeżeli zatrudniają one pracowników (art. 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 168 ust. 1 ww. ustawy Prawo oświatowe osoby prawne i osoby fizyczne mogą zakładać szkoły i placówki niepubliczne po uzyskaniu wpisu do ewidencji prowadzonej przez jednostkę samorządu terytorialnego obowiązaną do prowadzenia odpowiedniego typu publicznych szkół i placówek.

W myśl art. 170 ust. 1 ww. ustawy, prowadzenie szkoły lub placówki, zespołu, o którym mowa w art. 182, oraz innej formy wychowania przedszkolnego nie jest działalnością gospodarczą.

Jak wynika z art. 12 ww. ustawy, publiczne i niepubliczne jednostki organizacyjne, o których mowa w art. 2, oraz ich zespoły wpisuje się do krajowego rejestru urzędowego podmiotów gospodarki narodowej jako podmioty, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. z 2019 r. poz. 649 i 730).

W myśl art. 42 ust. 1 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. z 2019 r. poz. 649) o statystyce Krajowy rejestr urzędowy podmiotów gospodarki narodowej, zwany dalej „rejestrem podmiotów", obejmuje:

1) osoby prawne;
2) jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej;
3) osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą.
2. (uchylony)

Zgodnie z ust. 2a wpisowi do rejestru podmiotów nie podlega osoba fizyczna w zakresie prowadzonej działalności:

1. oświatowej obejmującej prowadzenie przedszkola, szkoły, placówki lub innej jednostki organizacyjnej, o której mowa w art. 2 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe (Dz. U. z 2019 r. poz. 1148. z późn. zm.)
2. o której mowa w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców.
   
   

Jak wskazano wyżej zgodnie z art. 5 ust. 2a ww. ustawy o NIP, zgłoszenia identyfikacyjnego nie dokonują podatnicy będący osobami fizycznymi objętymi rejestrem PESEL nieprowadzący działalności gospodarczej lub niebędący zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług.

Zatem w niniejszym przypadku, to nie osoba fizyczna zakładająca przedszkole była zobowiązana do wystąpienia do urzędu skarbowego o nadanie im NIP w celu posługiwania się tym numerem jako płatnika podatku dochodowego od wynagrodzeń pracowników zatrudnionych w przedszkolu. Osoby fizyczne w tym przypadku zakładające przedszkole, nieprowadzące działalności nie mogą wystąpić o nadanie NIP, gdyż nie są pracodawcami, a jak wynika z cytowanego wyżej art. 8 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Tylko osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowość prawnej, zwane dalej „zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy.

W konsekwencji osoby zakładające przedszkole nie są obowiązane na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Skoro w niniejszej sprawie pracodawcą będzie przedszkole, to ono na postawie art. 2 ust. 2 ww. ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, będzie zobowiązane do wystąpienia o nadanie numeru identyfikacji podatkowej jako płatnik zaliczek na podatek dochodowy od pracowników. Mając bowiem na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy w tym fakt, iż pracodawcą zatrudniającym pracowników będzie przedszkole to o numer identyfikacji podatkowej celem posługiwania się nim jako płatnik podatku dochodowego powinno wystąpić właśnie Przedszkole, jako pracodawca zobowiązany do obliczania, pobierania i odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy od pracowników.

Reasumując, występuje w niniejszej sprawie prawna możliwości nadania planowanemu przedszkolu odrębnego od organu prowadzącego Numeru Identyfikacji Podatkowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest:

– nieprawidłowe w zakresie posługiwania się NIP nadanym Publicznemu Przedszkolu,

– nieprawidłowe w zakresie obowiązku nadania kolejnego nr NIP na nową, utworzoną przez Wnioskodawcę jednostkę w formie Przedszkola Niepublicznego.

Ustawa z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U z 2020 r. poz. 170 ze zm.), zwana dalej ustawą o NIP, określa między innymi zasady ewidencji podatników, płatników podatków, płatników składek na ubezpieczenie społeczne oraz ubezpieczenie zdrowotne, zwanych dalej „płatnikami składek ubezpieczeniowych” (art. 1 ustawy).

Stosownie do treści art. 2 ust. 1 ustawy o NIP, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu.

Na podstawie art. 2 ust. 2 i 3 ustawy o NIP, obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają również inne podmioty niż wymienione w ust. 1, jeżeli na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, oraz płatnicy podatków. Obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają także podmioty będące, na podstawie odrębnych ustaw, płatnikami składek ubezpieczeniowych.

Na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy identyfikatorem podatkowym jest:

1. numer PESEL – w przypadku podatników będących osobami fizycznymi objętymi rejestrem PESEL nieprowadzących działalności gospodarczej lub niebędących zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług;
2. NIP – w przypadku pozostałych podmiotów podlegających obowiązkowi ewidencyjnemu, o którym mowa w art. 2.
   
   

W myśl art. 4 ustawy o NIP, w sprawach określonych w art. 5 ust. 1, art. 8b, art. 8c, art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1c właściwymi naczelnikami urzędów skarbowych są:

1. dla podatników podatku od towarów i usług - naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach podatku od towarów i usług;
   
2. (uchylony);
   
3. dla pozostałych podatników:
   
   1. będących podatnikami podatku dochodowego – naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach tego podatku,
      
   2. niebędących podatnikami podatku dochodowego – naczelnik urzędu skarbowego właściwy ze względu na miejsce zamieszkania lub siedzibę podatnika, a jeżeli podatnik nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w Polsce – naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa Śródmieście;
4. dla płatników podatków oraz płatników składek ubezpieczeniowych, niebędących jednocześnie podatnikami, o których mowa w pkt 1-3 - naczelnik urzędu skarbowego właściwy ze względu na miejsce zamieszkania lub siedzibę płatnika; w pozostałych przypadkach właściwym naczelnikiem urzędu skarbowego jest naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa Śródmieście.
   
   

Jak stanowi art. 5 ust. 1 ustawy podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2a, są obowiązani do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego do naczelnika urzędu skarbowego albo organu właściwego na podstawie odrębnych przepisów. Zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jednokrotnie, bez względu na rodzaj oraz liczbę opłacanych przez podatnika podatków, formę opodatkowania, liczbę oraz rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej oraz liczbę prowadzonych przedsiębiorstw.

W myśl art. 5 ust. 2 ustawy zgłoszenie identyfikacyjne osób fizycznych zawiera nazwisko, imiona, imiona rodziców, datę i miejsce urodzenia, płeć, nazwisko rodowe, obywatelstwo lub obywatelstwa, adres miejsca zamieszkania, adres miejsca zameldowania na pobyt stały lub czasowy, rodzaj i numer dowodu tożsamości oraz numer PESEL w przypadku osób fizycznych objętych tym rejestrem.

Zgodnie z art. 5 ust. 2a ustawy zgłoszenia identyfikacyjnego nie dokonują podatnicy będący osobami fizycznymi objętymi rejestrem PESEL nieprowadzący działalności gospodarczej lub niebędący zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług.

W myśl art. 5 ust. 3 ustawy, zgłoszenie identyfikacyjne podatników niebędących osobami fizycznymi zawiera: pełną i skróconą nazwę (firmę), formę organizacyjno-prawną, adres siedziby, numer identyfikacyjny REGON, organ rejestrowy lub ewidencyjny i numer nadany przez ten organ, wykaz rachunków bankowych lub imiennych rachunków w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, z wyjątkiem rachunku VAT w rozumieniu art. 2 pkt 37 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, adresy miejsc prowadzenia działalności, dane prowadzącego dokumentację rachunkową, w tym jego NIP, adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej oraz przedmiot wykonywanej działalności określony według obowiązujących standardów klasyfikacyjnych, a ponadto:

1. w przypadku zakładów (oddziałów) osób prawnych oraz innych wyodrębnionych jednostek wewnętrznych będących podatnikami – NIP oraz inne dane dotyczące jednostki macierzystej;
2. w przypadku spółek cywilnych, osobowych spółek handlowych i podmiotów podlegających wpisowi do rejestru przedsiębiorców na zasadach określonych dla spółek osobowych - dane dotyczące wspólników, w tym również identyfikator podatkowy poszczególnych wspólników;
3. w przypadku podatkowych grup kapitałowych – dane dotyczące spółek wchodzących w skład grupy, w tym również NIP nadane tym spółkom.
   
   

Z ww. przepisów wynika, że podatnicy oraz płatnicy podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu. Podmioty te są zobowiązane do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego do właściwego organu. Każdy podmiot, który należy do jednej z ww. kategorii, jest obowiązany do złożenia zgłoszenia identyfikacyjnego. Należy podkreślić również, że nie jest prawnie dopuszczalna sytuacja nadania jednego NIP dwóm podmiotom, jak również posługiwania się numerem identyfikacji podatkowej nadanym innemu podmiotowi. Numer identyfikacji podatkowej nie może być używany w oderwaniu od nazwy podmiotu, która występuje w decyzji administracyjnej o nadaniu NIP. Należy również zaznaczyć, że powszechny obowiązek ewidencyjny jest zasadniczo niezależny od statusu organizacyjno-prawnego, jaki zachowuje konkretny podmiot, w szczególności od tego, czy (poza osobami fizycznymi) funkcjonuje on jako osoba prawna czy jako jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej. Zasadnicze znaczenie ma tutaj zachowanie statusu niezależnego podatnika (płatnika podatków lub składek ubezpieczeniowych) w systemie opodatkowania co najmniej w jednym z obowiązujących podatków.

W związku z powyższym numer NIP nadany może być wyłącznie podatnikowi lub płatnikowi w przypadku, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2 ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, przy czym podatnik może posiadać tylko jeden numer NIP.

Należy zaznaczyć, że zgodnie z brzmieniem art. 31 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426) osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Należy wskazać, że na podstawie art. 4 pkt 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. Prawo Oświatowe (Dz. U. z 2020 r., poz. 910 ze zm.), ilekroć w dalszych przepisach jest mowa bez bliższego określenia o szkole – należy przez to rozumieć także przedszkole;

Zgodnie z art. 8 ust. 1 i 2 Prawa oświatowego szkoła i placówka może być szkołą i placówką publiczną albo niepubliczną. Szkoła i placówka, z zastrzeżeniem ust. 4-13, może być zakładana i prowadzona przez:

1. jednostkę samorządu terytorialnego;
2. inną osobę prawną;
3. osobę fizyczną.
   
   

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy Prawo oświatowe system oświaty obejmuje przedszkola, w tym: specjalne, integracyjne, z oddziałami specjalnymi lub integracyjnymi, a także inne formy wychowania przedszkolnego.

Na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy Prawo oświatowe przedszkolem publicznym jest przedszkole, które:

1. realizuje programy wychowania przedszkolnego uwzględniające podstawę programową wychowania przedszkolnego;
2. zapewnia bezpłatne nauczanie, wychowanie i opiekę w czasie ustalonym przez organ prowadzący, nie krótszym niż 5 godzin dziennie;
3. przeprowadza rekrutację dzieci w oparciu o zasadę powszechnej dostępności;
4. zatrudnia nauczycieli posiadających kwalifikacje określone w odrębnych przepisach, z zastrzeżeniem art. 15 ust. 1.
   
   

Należy zauważyć, że nauczyciele zatrudnieni w przedszkolu publicznym podlegają ustawie Karta Nauczyciela.

Na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. Karta Nauczyciela (Dz. U. z 2019 r. poz. 2215 ze zm.) ustawie podlegają nauczyciele, wychowawcy i inni pracownicy pedagogiczni zatrudnieni w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach oraz placówkach doskonalenia nauczycieli działających na podstawie ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe (Dz. U. z 2019 r. poz. 1148, 1078, 1287, 1680, 1681 i 1818), z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 1a, 1b oraz pkt 2 lit. a.

Stosownie do art. 1 ust. 2 pkt 2 lit. a ustawy Karta Nauczyciela ustawie podlegają również, w zakresie określonym ustawą nauczyciele zatrudnieni w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach prowadzonych przez osoby fizyczne oraz osoby prawne niebędące jednostkami samorządu terytorialnego.

Na podstawie art. 10a ust. 1 ustawy Karta Nauczyciela w przedszkolach, innych formach wychowania przedszkolnego, szkołach i placówkach, o których mowa w art. 1 ust. 2 pkt 2, nauczycieli zatrudnia się na podstawie umowy o pracę, zgodnie z ustawą z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy.

Zgodnie z art. 2 ustawy z 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2020 r. poz. 1320 ze zm.) pracownikiem jest osoba zatrudniona na podstawie umowy o pracę, powołania, wyboru, mianowania lub spółdzielczej umowy o pracę.

Jak stanowi art. 3 Kodeksu pracy pracownikiem jest osoba zatrudniona na podstawie umowy o pracę, powołania, wyboru, mianowania lub spółdzielczej umowy o pracę.

Założenie szkoły lub placówki publicznej przez osobę prawną inną niż jednostka samorządu terytorialnego lub osobę fizyczną wymaga zezwolenia właściwego organu jednostki samorządu terytorialnego, której zadaniem jest prowadzenie szkół lub placówek publicznych odpowiednio danego typu lub rodzaju, wydanego po uzyskaniu pozytywnej opinii kuratora oświaty (art. 88 ust. 4 pkt 1 ustawy Prawo Oświatowe).

Na podstawie art. 168 ust. 1, 4 i 11 ustawy Prawo Oświatowe osoby prawne i osoby fizyczne mogą zakładać szkoły i placówki niepubliczne po uzyskaniu wpisu do ewidencji prowadzonej przez jednostkę samorządu terytorialnego obowiązaną do prowadzenia odpowiedniego typu publicznych szkół i placówek.

Zgłoszenie do ewidencji zawiera:

1) oznaczenie osoby zamierzającej prowadzić szkołę lub placówkę, jej miejsca zamieszkania lub siedziby;
2) określenie odpowiednio typu lub rodzaju szkoły lub placówki oraz daty rozpoczęcia jej funkcjonowania, a w przypadku szkoły prowadzącej kształcenie zawodowe – nazw zawodów, w których szkoła będzie kształcić, zgodnych z nazwami zawodów określonych w klasyfikacji zawodów szkolnictwa branżowego albo w klasyfikacji zawodów szkolnictwa artystycznego;
2a) w przypadku szkoły podstawowej lub liceum ogólnokształcącego - informację, czy szkoła jest przeznaczona dla dzieci i młodzieży czy dla dorosłych;
2b) w przypadku szkoły podstawowej - informację, czy w szkole będzie zorganizowany oddział przedszkolny lub oddziały przedszkolne;
3) wskazanie adresu siedziby szkoły lub placówki oraz innych lokalizacji prowadzenia zajęć dydaktycznych, wychowawczych i opiekuńczych, jeżeli ich utworzenie jest przewidywane, przy czym inne lokalizacje muszą znajdować się na terenie jednostki samorządu terytorialnego dokonującej wpisu do ewidencji, a w przypadku szkoły artystycznej na terenie tej samej miejscowości, a także informację o warunkach lokalowych zapewniających:
a) możliwość prowadzenia zajęć dydaktyczno-wychowawczych,
b) realizację innych zadań statutowych,
c) w przypadku szkoły prowadzącej kształcenie zawodowe, z wyjątkiem szkoły artystycznej - możliwość realizacji praktycznej nauki zawodu,
d) bezpieczne i higieniczne warunki nauki i pracy, spełniające wymagania określone w przepisach w sprawie bezpieczeństwa i higieny w publicznych i niepublicznych szkołach i placówkach, przepisach o ochronie środowiska, przepisach o Państwowej Inspekcji Sanitarnej, przepisach techniczno-budowlanych i przepisach o ochronie przeciwpożarowej; spełnienie tych wymagań potwierdza się przez dołączenie do zgłoszenia odpowiednio pozytywnej opinii właściwego państwowego powiatowego inspektora sanitarnego oraz pozytywnej opinii komendanta powiatowego (miejskiego) Państwowej Straży Pożarnej;
4) statut szkoły lub placówki;
5) dane dotyczące kwalifikacji pracowników pedagogicznych i dyrektora, przewidzianych do zatrudnienia w szkole lub placówce;
6) zobowiązanie do przestrzegania wymagań określonych odpowiednio w:
a) art. 14 ust. 3 - w przypadku szkoły niepublicznej niebędącej szkołą artystyczną,
b) art. 14 ust. 4 - w przypadku niepublicznej szkoły artystycznej realizującej kształcenie ogólne, której z dniem rozpoczęcia działalności mają być nadane uprawnienia publicznej szkoły artystycznej;
6a) w przypadku szkoły, o której mowa w art. 178 ust. 1 - informację o zgodzie ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania na założenie lub prowadzenie szkoły niepublicznej, która nie spełnia warunków określonych w art. 14 ust. 3;
7) dane niezbędne do wpisania szkoły lub placówki do krajowego rejestru urzędowego podmiotów gospodarki narodowej.

Zaświadczenie o wpisie do ewidencji, o którym mowa w ust. 9 i 10, zawiera:

1) nazwę organu lub podmiotu, który dokonał wpisu do ewidencji szkoły lub placówki;
2) datę i numer wpisu do ewidencji;
3) nazwę oraz odpowiednio typ lub rodzaj szkoły lub placówki;
4) osobę prawną lub fizyczną prowadzącą szkołę lub placówkę;
5) adres szkoły lub placówki oraz innych lokalizacji prowadzenia zajęć dydaktycznych, wychowawczych i opiekuńczych, jeżeli ich utworzenie zostało przewidziane;
6) w przypadku szkoły prowadzącej kształcenie zawodowe, z wyjątkiem szkoły artystycznej - nazwy zawodów, w których kształci szkoła;
6a) w przypadku szkoły artystycznej - nazwy zawodów oraz nazwy specjalności lub specjalizacji, w których kształci szkoła;
7) w przypadku niepublicznego przedszkola, niepublicznej szkoły podstawowej, w której zorganizowano oddział przedszkolny, lub niepublicznej innej formy wychowania przedszkolnego - informację o otrzymywaniu dotacji, o której mowa odpowiednio w art. 17 ust. 1, art. 19 ust. 1 lub art. 21 ust. 1 ustawy o finansowaniu zadań oświatowych.

W myśl art. 170 ust. 1 ww. ustawy, prowadzenie szkoły lub placówki, zespołu, o którym mowa w art. 182, oraz innej formy wychowania przedszkolnego nie jest działalnością gospodarczą.

Jak wynika z art. 12 ww. ustawy, publiczne i niepubliczne jednostki organizacyjne, o których mowa w art. 2, oraz ich zespoły wpisuje się do krajowego rejestru urzędowego podmiotów gospodarki narodowej jako podmioty, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. z 2020 r. poz. 443).

W myśl art. 42 ust. 1 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. z 2020 r. poz. 443 ze zm.) Krajowy rejestr urzędowy podmiotów gospodarki narodowej, zwany dalej „rejestrem podmiotów”, obejmuje:

1) osoby prawne;
2) jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej;
3) osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą.
2. (uchylony).