Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.356.2021.4.JS
z 28 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 28 marca 2021 r. (data wpływu 31 marca 2021 r.), uzupełnionym pismem z 7 czerwca 2021 r. (data wpływu 9 czerwca 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe, jednakże z innych względów niż wskazał Wnioskodawca.

UZASADNIENIE

W dniu 31 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w ww. zakresie. Wniosek uzupełniono pismem z 7 czerwca 2021 r. (data wpływu 9 czerwca 2021 r.).

W ww. wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Przedmiotem wniosku jest planowana sprzedaż prawa wieczystego użytkowania gruntu o powierzchni 760 m² zabudowanego utwardzonym placem składowym (dalej: nieruchomość). Nieruchomość jest położona w X. Nieruchomość jest zabudowana 116 płytami betonowymi o wymiarach ok 250 cm x 150 cm (435 m²), które łącznie stanowią utwardzony plac składowy. Są to płyty betonowe zbrojone (pręty stalowe) posadowione na podsypce żwirowo-piaskowej, głęboko wbite w ziemię i połączone ze sobą w sposób ścisły w taki sposób, że tworzą powierzchnię podobną do powierzchni dróg zbudowanych z płyt betonowych.

Nieruchomość jest objęta małżeńską wspólnością majątkową Wnioskodawcy i jego żony. Została nabyta przez małżonków w dniu 31 marca 1999 roku w drodze zniesienia współużytkowania wieczystego gruntu oraz wycofania gruntu ze spółki cywilnej w związku z wystąpieniem małżonków z tej spółki. Po otrzymaniu Nieruchomości Wnioskodawca wykorzystywał ją we własnej działalności gospodarczej, którą prowadził do końca roku 2013. Nieruchomość była w ramach tej działalności wynajmowana od roku 2000. Plac składowy był wykorzystywany w całości przez najemcę w jego działalności gospodarczej. Na placu stały kontenery budowlane, narzędziowe, blaszane lub blaszano-drewniane służące m.in. do przechowywania narzędzi i sprzętu budowlanego. Wnioskodawca zakończył prowadzenie działalności gospodarczej w roku 2013, a po jej zamknięciu, od 2014 roku Wnioskodawca nadal ją wynajmował i rozliczał dochody z tego tytułu w ramach źródła przychodów określonych w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tzw. najem prywatny).

Umowa najmu została zakończona w grudniu 2020 roku. Wnioskodawca uzyskuje jedynie dochody z emerytury oraz – do końca roku 2020 – z wynajmowania nieruchomości.

Nieruchomość nie została nigdy wprowadzona do ewidencji środków trwałych, mimo iż była wykorzystywana w działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Przez cały okres wynajmowania Wnioskodawca rozliczał z tego tytułu podatek VAT. Wyrejestrował się z rejestru podatników VAT z dniem 2 grudnia 2020 roku. Małżonka Wnioskodawcy nie była nigdy stroną umowy najmu oraz nie wykorzystywała nieruchomości we własnej działalności gospodarczej. Obecnie Wnioskodawca zamierza sprzedać nieruchomość.

Nieruchomość jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którym jest ona przeznaczona pod zabudowę przemysłową.

Plac znajdujący się na nieruchomości został wybudowany wiele lat temu i przez ten okres był nieprzerwanie użytkowany; nie był także nigdy ulepszany ani poddany przebudowie.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 7 czerwca 2021 r. (data wpływu 9 czerwca 2021 r.) wskazano, że:

1. wspólnicy spółki cywilnej wraz z małżonkami zakupili nieruchomość w roku 1997. Małżonka Wnioskodawcy była wspólnikiem spółki cywilnej przez kilka miesięcy po dacie zakupu nieruchomości, jednak po upływie tego czasu wystąpiła ze spółki i już nigdy potem nie prowadziła żadnej działalności gospodarczej;
2. sprzedaż nieruchomości nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej, ponieważ Wnioskodawca nie prowadzi takiej działalności od 1 stycznia 2014;
3. żona Wnioskodawcy będąca współwłaścicielką nieruchomości nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej;
4. od dnia zakończenia najmu tej nieruchomości, tj. od 31 grudnia 2020 r. nieruchomość nie jest w żaden sposób wykorzystywana;
5. Wnioskodawca w żaden sposób nie przygotowuje nieruchomości do sprzedaży. Nie podejmuje ani nie podejmie w przyszłości żadnych działań marketingowych w celu sprzedaży nieruchomości. Organizację sprzedaży oraz znalezienie nabywcy Wnioskodawca powierzył pośrednikowi na rynku nieruchomości;
6. Wnioskodawca ma dom mieszkalny, w którym mieszkam oraz prywatną działkę rekreacyjną nad jeziorem;
7. żadna z prywatnych nieruchomości Wnioskodawcy nie jest przeznaczona na sprzedaż;
8. Wnioskodawca nie dokonywał wcześniej sprzedaży nieruchomości. Jednak zaraz po nabyciu nieruchomości będącej przedmiotem wniosku Wnioskodawca wraz ze wspólnikiem spółki cywilnej dokonali w roku 1997 zbycia części tej nieruchomości ich sąsiadowi, który potrzebował dodatkowej powierzchni w celu rozbudowy dojazdu do swojej nieruchomości. Po tej dacie Wnioskodawca nie dokonywał sprzedaży nieruchomości.

W związku z powyższym opisem w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych Wnioskodawca sformułował następujące pytanie (oznaczone we wniosku nr 3).

Czy sprzedaż Nieruchomości będzie opodatkowana podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Nieruchomość była składnikiem majątku związanego z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Wnioskodawcę. Nieruchomość nie została nigdy wprowadzona do ewidencji środków trwałych, mimo iż była przez Niego wynajmowana od roku 2000. Działalność gospodarcza została zakończona w roku 2014. Nieruchomość była nadal wynajmowana, jednak od zakończenia działalności nie była składnikiem działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 updof, sprzedaż nieruchomości podlega opodatkowaniu, jeżeli nie następuje ona w wykonaniu działalności gospodarczej i zostanie dokonana przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie.

Zgodnie zaś z art. 10 ust. 2 pkt 3 updof tego przepisu nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy - nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat. Przepis art. 14 updof w całości reguluje zasady opodatkowania przychodu z działalności gospodarczej. W ust. 2 pkt 1 wymienia się następujące składniki majątku, których sprzedaż stanowi przychód z tej działalności:

1. środki trwałe albo wartości niematerialne i prawne, podlegające ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
2. tzw. niskocenne składniki majątku (środki trwałe o wartości do 10 tys. zł) ,
3. składniki majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
4. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 updof nie podlega ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

• wykorzystywane na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej.

Z katalogu tego wyłączono jedynie budynki i lokale mieszkalne wykorzystywane na potrzeby związane z działalnością gospodarczą.

W sytuacji objętej wnioskiem zastosowanie może mieć jedynie majątek wymieniony w pkt 1 tzn. środki trwałe albo wartości niematerialne i prawne, podlegające ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Zwrot „podlegające ujęciu w ewidencji” oznacza zarówno składniki majątku wprowadzone do tej ewidencji, jak i składniki majątku do niej niewprowadzone, mimo takiego obowiązku. Zgodnie z art. 22d ust. 2 updof podatnik ma obowiązek wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych każdy składnik majątku, który jest związany z jego działalnością gospodarczą, nawet jeśli dany składnik nie podlega amortyzacji (tak jak grunty i prawo wieczystego użytkowania gruntów). Wyjątkiem są jedynie składniki o niskiej wartości.

W związku z tym trzeba uznać, że nieruchomość tzn. prawo wieczystego użytkowania gruntu oraz zlokalizowana na nim budowla stanowiły środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, podlegające ujęciu w ewidencji, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 updof przez okres prowadzenia działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę Działalność gospodarcza została zakończona w roku 2014.

Zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. a) updof, do przychodów z działalności gospodarczej (w tym także przychodów ze sprzedaży środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych podlegających ujęciu w ewidencji) nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia składników majątku pozostałych na dzień likwidacji prowadzonej samodzielnie działalności gospodarczej - jeżeli od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja prowadzonej samodzielnie działalności gospodarczej, do dnia ich odpłatnego zbycia upłynęło sześć lat i odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Uzupełnieniem tego przepisu jest także przywołany wyżej przepis art. 10 ust. 2 pkt 3 updof, zgodnie z którym w przypadku sprzedaży składników majątku związanego z działalnością gospodarczą, które powinny zostać ujęte w ewidencji środków trwałych, do powstania przychodu dochodzi w sytuacji, gdy sprzedaż nastąpi przed upływem 6 lat liczonych od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności gospodarczej.

Jeżeli do sprzedaży dojdzie do upływie tego sześcioletniego okresu i jednocześnie sprzedaż ta nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej nie powstanie przychód do opodatkowania Ponieważ Wnioskodawca nie prowadzi obecnie żadnej działalności gospodarczej, uzyskując jedynie dochody z emerytury oraz - do końca roku 2020 - z wynajmowania nieruchomości, która stanowi jego majątek prywatny, należy uznać, że sprzedaż nieruchomości będzie wolna od podatku dochodowego od osób fizycznych zarówno u Niego, jak u Jego małżonki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe, jednakże z innych względów niż wskazał Wnioskodawca.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 wyżej powoływanej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 3 i 8 tego przepisu:

• pozarolnicza działalności gospodarcza,
• odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2 nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, prawa wieczystego użytkowania gruntów,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Z powyższych przepisów wynika, że przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw (po spełnieniu określonych przesłanek) może stanowić przychód z dwóch źródeł, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy) lub z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw (art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy). Ustalenie z jakiego źródła pochodzi przychód, ma znaczenie dla określenia chociażby sposobu opodatkowania przychodu bądź możliwości odliczenia kosztów uzyskania przychodu.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości lub praw przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub praw nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie lub wybudowanie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przychód uzyskany z odpłatnego zbycia w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 tej ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Jednakże przepisy art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie (art. 10 ust. 3 ww. ustawy).

Z powyższego wynika zatem, że aby przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości mógł zostać zaliczony do źródła przychodów, określonego wyżej wskazanym przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, spełnione winny zostać co najmniej dwie podstawowe przesłanki:

• nieruchomość nie może być przedmiotem odpłatnego zbycia w wykonywaniu działalności gospodarczej (nie może stanowić towaru handlowego),
• nieruchomość nie może być nieruchomością niemieszkalną wykorzystywaną w tej działalności.

Jak stanowi art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca wszedł w posiadanie prawa wieczystego użytkowania gruntu zabudowanego utwardzonym placem składowym poprzez jego zakup z małżonką, wspólnikiem spółki cywilnej i jego małżonką w 1997 r. Nieruchomość będąca przedmiotem wniosku była używana w prowadzonej działalności gospodarczej w ramach spółki cywilnej, której wspólnikiem był Wnioskodawca. Następnie Wnioskodawca wraz z małżonką wystąpił ze spółki cywilnej w 1999 r. i dokonano zniesienia współużytkowania wieczystego gruntu i oraz wycofania gruntu ze spółki cywilnej. Następnie Wnioskodawca wykorzystywał przedmiotową nieruchomość w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, którą prowadził do końca 2013 r. Nieruchomość ta w ramach tej działalności była wynajmowana. Przedmiotowa nieruchomość nie była wprowadzona do ewidencji środków trwałych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Wnioskodawca zakończył prowadzenie działalności gospodarczej w 2013 r., a od 2014 r. do 2020 r. Wnioskodawca wynajmował przedmiotową nieruchomość w ramach najmu prywatnego. Wnioskodawca obecnie zamierza sprzedać nieruchomość.

W sytuacji, gdy Wnioskodawca wykorzystywał przedmiotową nieruchomość w działalności gospodarczej do końca jej prowadzenia, czyli do końca 2013 r. konieczne jest odniesienie się do brzmienia art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych według stanu prawnego z dnia 31 grudnia 2013 r.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym w dniu 31 grudnia 2013 r. ( Dz. U. z 2021 r. poz. 361 ze zm.) przychodem z działalności gospodarczej są również:

1. przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:
   
   
   
   1. środkami trwałymi,
      
   2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł,
      
   3. wartościami niematerialnymi i prawnymi
      
      - ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Od dnia 1 stycznia 2015 r. przepis ten stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych – wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą (…).

Zmiana treści powyższego przepisu wynikała z przyjętej ostatecznie przez sądy administracyjne linii orzeczniczej, ukształtowanej uchwałą Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 lutego 2014 r., sygn. akt II FPS 8/13. W ocenie Sądu, poprzednie brzmienie art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obejmowało swoim zakresem przychód z odpłatnego zbycia wyłącznie tych składników majątku, które podatnik wprowadził do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a nie wszystkich składników majątku. Tym samym, przychód ze sprzedaży składników majątku spełniających ustawową definicję środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, których podatnik nie ujął w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie stanowił przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, mimo że zbyciu podlegały składniki majątku w rzeczywistości służące tej działalności, a nie celom prywatnym podatnika.

Uwzględniając zatem literalne brzmienie art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2014 r., stwierdza się, że brak wpisu do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych prawa wieczystego użytkowania gruntu, oznacza, że sprzedaż tego składnika majątku wykorzystywanego przy prowadzeniu działalności gospodarczej, nie generuje przychodów z działalności gospodarczej.

W związku z tym sprzedaż przedmiotowej nieruchomości należy rozpatrywać na gruncie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca nabył przedmiotową nieruchomość w 1997 r., a zatem 5 letni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych już upłynął. W związku z powyższym należy stwierdzić, że planowane odpłatne zbycie nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce jej nabycie i tym samym nie będzie źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przychód uzyskany z odpłatnego zbycia w ogóle nie będzie podlegał opodatkowaniu.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe, jednakże z innych względów niż wskazał Wnioskodawca. Wnioskodawca bowiem swoje stanowisko oparł m.in. na brzmieniu art. 14 ust. 2 pkt 1, które obowiązuje od 1 stycznia 2015 r., a w związku z tym, że Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą do końca 2013 r. to przepis w tym brzmieniu nie ma u Niego zastosowania.

Z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie Zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, a w przedmiotowej sprawie nie został złożony wniosek wspólny, o którym mowa w art. 14r. ww. ustawy, niniejsza interpretacja dotyczy jedynie Wnioskodawcy, jako występującego z wnioskiem. Oznacza to, że niniejsza interpretacja została wydana wyłącznie w indywidualnej sprawie Wnioskodawcy i nie wywołuje skutków prawnych dla jego małżonki. Małżonka Wnioskodawcy, chcąc uzyskać interpretację indywidualną, powinna wystąpić z odrębnym wnioskiem i uiścić stosowną opłatę.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.