2021.06.18 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KSIB1-1.4019.102.2021.3.MM
z 18 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 1, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 października 2020 r. (data wpływu 27 października 2020 r.) uzupełnionym 12 listopada 2020 r., 27 kwietnia 2021 r., 24 maja 2021 r. i 15 czerwca 2021 r., o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie przepisów ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi dotyczącej obowiązku odprowadzenia opłaty za zezwolenie na obrót hurtowy napojami alkoholowymi w opakowaniach jednostkowych o pojemności do 300 ml, tj. opłaty o jakiej mowa w art. 9² ust. 11 ustawy o wychowaniu w trzeźwości:

w sytuacji przemieszczenia napojów alkoholowych do sklepu przyzakładowego dokonującego sprzedaży detalicznej – jest nieprawidłowe,
w sytuacji sprzedaży detalicznej w sklepie przyzakładowym – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 października 2020 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej przepisów ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi w zakresie opłaty od napojów alkoholowych.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismami z 19 maja 2021 r. Znak: 0111-KDSB1-1.4019.102.2021.1.MM oraz z 15 czerwca 2021 r. Znak: 0111-KDSB1-1.4019.102.2021.2.MM wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia.

Wniosek uzupełniono 24 maja 2021 r. i 15 czerwca 2021 r. (uiszczenie opłaty).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca będący spółką z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Spółka) jest jednym z czołowych producentów wysokiej jakości napojów alkoholowych w Polsce. Spółka jest również dystrybutorem wielu znanych na całym świecie marek napojów alkoholowych, wyprodukowanych przez inne podmioty. Spółka odsprzedaje przedmiotowe napoje alkoholowe (i te wyprodukowane i te, dla których jest dystrybutorem) innym podmiotom posiadającym zezwolenia na obrót hurtowy lub/i zezwolenia na sprzedaż detaliczną.

Spółka oprócz sprzedaży (wyprodukowanych) i odsprzedaży (dystrybuowanych) napojów alkoholowych innym podmiotom, posiadającym stosowne zezwolenia, posiada przyzakładowy sklep firmowy, który prowadzi sprzedaż detaliczną na podstawie posiadanego zezwolenia na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży. Spółka podkreśla, że zarówno działalność polegająca na sprzedaży i odsprzedaży napojów innym podmiotom mającym stosowne zezwolenia (dalej: obrót hurtowy), jak również sprzedaż detaliczna w sklepie przyzakładowym jest prowadzona przez ten sam podmiot, tj. Wnioskodawcę.

Przedmiotem działalności Spółki są m.in. napoje alkoholowe w opakowaniach jednostkowych o pojemności do 300 ml.

Od 1 stycznia 2021 r. Spółka zamierza nadal prowadzić działalność w wyżej opisany sposób, tj. zarówno sprzedawać i odprzedawać napoje alkoholowe innym podmiotom mającym stosowne zezwolenia, jak również dokonywać sprzedaży napojów alkoholowych w przyzakładowym sklepie.

Zgodnie z modelem logistyczno-akcyzowym Spółki wyroby są i będą najpierw wyprodukowane bądź wprowadzone w wyniku nabycia do jednego z magazynów wyrobów gotowych Spółki, a następnie, z magazynów wyrobów gotowych na podstawie przesunięcia międzymagazynowego przemieszczone do sklepu przyzakładowego, który dokonuje sprzedaży detalicznej.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że Spółka posiada zezwolenia na obrót hurtowy o jakich mowa w art. 9 ust. 1 i ust. 2 ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi, tj.:

zezwolenie na obrót hurtowy napojami alkoholowymi o mocy pow. 18%,
zezwolenie na obrót hurtowy napojami alkoholowymi o mocy pow. 4,5% do 18%, z wyjątkiem piwa,
zezwolenia na obrót hurtowy napojami alkoholowymi o mocy do 4,5% oraz piwem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

W związku z powyższym zdarzeniem przyszłym Spółka ma obowiązek dokonywać opłaty za zezwolenie na obrót hurtowy napojami alkoholowymi w opakowaniach jednostkowych o pojemności do 300 ml, tj. opłaty o jakiej mowa w art. 9² ust. 11 ustawy o wychowaniu w trzeźwości, w sytuacji przemieszczenia napojów alkoholowych do sklepu przyzakładowego dokonującego sprzedaży detalicznej i dalej w sytuacji sprzedaży detalicznej w tymże sklepie?

Przedmiotowe pytanie, w przypadku napojów dystrybuowanych, dotyczy sytuacji, w której nie wystąpił wcześniej obowiązek zapłaty opłaty przez inny podmiot, tj. zakupionych przed wejściem w życie opłaty lub też nabytych od zagranicznego podmiotu.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 9² ust. 11 ustawy o wychowaniu w trzeźwości opłata za zezwolenie, o którym mowa w art. 9 ust. 1 lub 2, dla przedsiębiorcy zaopatrującego przedsiębiorcę posiadającego zezwolenie na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży w napoje alkoholowe w opakowaniach jednostkowych o ilości nominalnej napoju nieprzekraczającej 300 ml wynosi dodatkowo 25 zł za każdy pełny litr 100% alkoholu w tych opakowaniach. Opłatę tę wnosi się również w przypadku dokonywania czynności, o których mowa w ust. 8-10, w stosunku do napojów alkoholowych w opakowaniach jednostkowych o ilości nominalnej napoju nieprzekraczającej 300 ml. Zgodnie z ust. 12 w przypadku gdy przedsiębiorca posiadający zezwolenie, o którym mowa w art. 9 ust. 1 lub 2, zaopatruje przedsiębiorcę posiadającego jednocześnie zezwolenie na obrót hurtowy i zezwolenie na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży, odprowadza opłatę od wszystkich napojów objętych opłatą, ustaloną na podstawie ust. 11, w które zaopatrzył tego przedsiębiorcę.

A zatem aby powstał obowiązek zapłaty podatku spełnione muszą być łącznie warunki:

Opłata jest opłatą za zezwolenie o jakim mowa w art. 9 ust. 1 i 2 ustawy.
Przedsiębiorca zaopatruje przedsiębiorcę posiadającego zezwolenie na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży lub przedsiębiorcę posiadającego jednocześnie zezwolenie na obrót hurtowy i zezwolenie na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży.
Zaopatrzenie dotyczy napojów alkoholowych w opakowaniach jednostkowych o ilości nominalnej napoju nieprzekraczającej 300 ml.

A zatem, żeby rozstrzygnąć czy opłatę należy ponieść kluczowe jest rozstrzygnięcie, czy czynność dotycząca napojów alkoholowych w opakowaniach jednostkowych o ilości nominalnej nieprzekraczającej 300 ml jest czynnością podlegającą zezwoleniu na obrót hurtowy. Bowiem opłata jest opłatą za zezwolenie na obrót hurtowy.

Zgodnie z art. 2¹ ust. 1 pkt 7 ustawy o wychowaniu w trzeźwości obrotem hurtowym jest zakup napojów alkoholowych w celu dalszej ich odsprzedaży przedsiębiorcom posiadającym właściwe zezwolenia.

W myśl art. 9¹ ust. 5 tej ustawy producent napojów alkoholowych jest obowiązany do uzyskania zezwolenia na obrót hurtowy napojami alkoholowymi, jeżeli zbywa swoje wyroby przedsiębiorcom posiadającym zezwolenia, o których mowa w art. 18 ust. 1 (tj. zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia w miejscu lub poza miejscem sprzedaży, zwane zezwoleniami detalicznymi).

Zgodnie ze słownikiem PWN (https://sjp.pwn.pl/szukaj/zby%C4%87.html ) słowo zbyć oznacza sprzedać coś. Natomiast definicja odsprzedaży (https://sjp.pwn.pl/sjp/j2493772 ) oznacza sprzedaż coś uprzednio kupionego.

Z powyższych przepisów jasno wynika, że zezwolenie na obrót hurtowy dotyczy wyłącznie sytuacji, w których podmiot dokonuje sprzedaży bądź dalszej odsprzedaży napojów alkoholowych.

Ustawa o wychowaniu w trzeźwości nie zawiera odrębnej, szczególnej definicji sprzedaży, a zatem zastosowanie powinny mieć przepisy ustawy Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 535 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2019 r., poz. 1145 z późn. zm.) przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

Zgodnie z powyższym, żeby mówić o sprzedaży musi mieć miejsce przeniesienie własności na inny podmiot, a także musi wystąpić zobowiązanie do zapłaty ceny.

Biorąc pod uwagę powyższe, w przypadku przeznaczenia napojów alkoholowych, wyprodukowanych przez Spółkę, bądź też uprzednio nabytych przez Spółkę w celu dalszej dystrybucji, Spółka nie jest zobowiązana posiadać zezwolenia na obrót hurtowy. Wykonywana czynność nie jest obrotem hurtowym, nie podlega zatem regulacjom dotyczącym zezwoleń na obrót hurtowy, w tym również opłacie za zezwolenie na obrót hurtowy.

Podsumowując, Spółka stoi na stanowisku, że Spółka nie ma obowiązku dokonywać opłaty za zezwolenie na obrót hurtowy napojami alkoholowymi w opakowaniach jednostkowych o pojemności do 300 ml, tj. opłaty o jakiej mowa w art. 9² ust. 11 ustawy o wychowaniu w trzeźwości, w sytuacji przemieszczenia napojów alkoholowych do sklepu przyzakładowego dokonującego sprzedaży detalicznej i dalej w sytuacji sprzedaży detalicznej w tymże sklepie. Dokonane przemieszczenie nie jest czynnością obrotu hurtowego, a Spółka przy dokonywaniu tej czynności nie jest zobowiązana posiadać zezwolenia na obrót hurtowy. Przemieszczenie wyrobów do sklepu zakładowego należącego do Spółki nie jest sprzedażą ani zbyciem, więc literalnie nie podlega pod regulacje związane z obrotem hurtowym, również w zakresie opłaty za zezwolenie o jakiej mowa w art. 9² ust. 11 ustawy o wychowaniu w trzeźwości. Również sprzedaż wyrobów w sklepie przyzakładowym nie podlega opłacie o jakiej mowa powyżej, ponieważ działalność sklepu przyzakładowego polega na sprzedaży detalicznej napojów alkoholowych do spożycia poza miejscem sprzedaży. Opłata jest natomiast opłatą za zezwolenie hurtowe, nie detaliczne.

Spółka jednocześnie podkreśla, że w systemie ERP Spółki przesunięcia do sklepu przyzakładowego są czytelne, jak również sprzedaż dokonywana ze sklepu przyzakładowego jest wyraźnie oddzielona od pozostałej sprzedaży (tj. sprzedaży dokonywanej w ramach obrotu hurtowego). Prowadzona przez Spółkę ewidencja pozwala więc na wyraźne odróżnienie czynności podlegających opłacie (czynności obrotu hurtowego) i czynności niepodlegających opłacie (czynności przesunięcia wyrobów do sklepu przyzakładowego i sprzedaż detaliczna napojów ze sklepu przyzakładowego).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego dotyczącego obowiązku odprowadzenia opłaty za zezwolenie na obrót hurtowy napojami alkoholowymi w opakowaniach jednostkowych o pojemności do 300 ml, tj. opłaty o jakiej mowa w art. 9^² ust. 11 ustawy o wychowaniu w trzeźwości:

w sytuacji przemieszczenia napojów alkoholowych do sklepu przyzakładowego dokonującego sprzedaży detalicznej – jest nieprawidłowe,
w sytuacji sprzedaży detalicznej w sklepie przyzakładowym – jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9² ust. 11 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2277, ze zm.), zwanej dalej ustawą – opłata za zezwolenie, o którym mowa w art. 9 ust. 1 lub 2, oraz za zezwolenie na wyprzedaż, o którym mowa w art. 9⁵ ust. 4, dla przedsiębiorcy zaopatrującego przedsiębiorcę posiadającego zezwolenie na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży w napoje alkoholowe w opakowaniach jednostkowych o ilości nominalnej napoju nieprzekraczającej 300 ml wynosi dodatkowo 25 zł za każdy pełny litr 100% alkoholu w tych opakowaniach.

Jak stanowi art. 9 ust. 1 ustawy – obrót hurtowy w kraju napojami alkoholowymi o zawartości powyżej 18% alkoholu może być prowadzony tylko na podstawie zezwolenia wydanego przez ministra właściwego do spraw gospodarki.

Stosownie natomiast do art. 9 ust. 2 ustawy – obrót hurtowy w kraju napojami alkoholowymi o zawartości do 18% alkoholu może być prowadzony tylko na podstawie zezwolenia wydanego przez marszałka województwa. Wydawanie zezwoleń, decyzji wprowadzających zmiany w tych zezwoleniach oraz duplikatów tych zezwoleń należy do zadań własnych województw.

Natomiast sprzedaż napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia w miejscu lub poza miejscem sprzedaży może być prowadzona tylko na podstawie zezwolenia wydanego przez wójta (burmistrza, prezydenta miasta), właściwego ze względu na lokalizację punktu sprzedaży, zwanego dalej "organem zezwalającym" (art. 18 ust. 1 ustawy).

Zgodnie z art. 18 ust. 7 pkt 3 ustawy – warunkiem prowadzenia sprzedaży napojów alkoholowych do spożycia w miejscu lub poza miejscem sprzedaży jest zaopatrywanie się w napoje alkoholowe u producentów i przedsiębiorców posiadających odpowiednie zezwolenie na sprzedaż hurtową napojów alkoholowych.

W myśl art. 9¹ ust. 5 ustawy – producent napojów alkoholowych jest obowiązany do uzyskania zezwolenia na obrót hurtowy napojami alkoholowymi, jeżeli zbywa swoje wyroby przedsiębiorcom posiadającym zezwolenia, o których mowa w art. 18 ust. 1.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca będący producentem i dystrybutorem napojów alkoholowych na podstawie zezwolenia na obrót hurtowy w kraju napojami alkoholowymi zaopatruje przedsiębiorców posiadających zezwolenia na obrót hurtowy lub/i detaliczny. Ponadto Wnioskodawca posiada przyzakładowy sklep firmowy, w którym prowadzi sprzedaż na podstawie zezwolenia na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy są m.in. napoje alkoholowe w opakowaniach jednostkowych o pojemności do 300 ml. Napoje wyprodukowane przez Wnioskodawcę oraz napoje nabyte przez Wnioskodawcę składowane są w magazynie wyrobów gotowych, skąd są przemieszczane do przyzakładowego sklepu.

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi to czy ma obowiązek dokonywać opłaty, o której mowa w art. 9² ust. 11 ustawy w sytuacji przemieszczania do sklepu przyzakładowego a następnie sprzedaży detalicznej w tymże sklepie napojów alkoholowych wyprodukowanych oraz napojów alkoholowych zakupionych od podmiotu zagranicznego lub też zakupionych przed wejściem w życie przepisów o opłacie.

Z przytoczonych powyżej przepisów wynika, że producent, który zbywa swoje wyroby przedsiębiorcom posiadającym zezwolenia na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych i jednocześnie prowadzi własny punkt sprzedaży, musi posiadać dwa rodzaje zezwoleń, tj. zezwolenie na obrót hurtowy oraz na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży, dotyczące napojów alkoholowych o określonej procentowo zawartości alkoholu.

Zatem Wnioskodawca w zakresie wymienionych powyżej rodzajów zezwoleń traktowany jest jako odrębny przedsiębiorca. Na podstawie zezwolenia na obrót hurtowy Wnioskodawca może zaopatrywać w napoje alkoholowe przedsiębiorców dokonujących m.in. sprzedaży detalicznej napojów alkoholowych. Natomiast sprzedaż detaliczna napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży w sklepie przyzakładowym prowadzona jest na podstawie zezwolenia na sprzedaż detaliczną wskazanych napojów.

W związku z faktem, że Wnioskodawca posiada zezwolenia na obrót hurtowy napojami alkoholowymi, o którym mowa w art. 9 ust.1 i ust. 2 ustawy oraz zaopatruje przedsiębiorcę (własny sklep przyzakładowy) posiadającego zezwolenie na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży, w napoje alkoholowe w opakowaniach jednostkowych do 300 ml, będzie zobowiązany do naliczania opłaty, o której mowa w art. 9² ust. 11 ustawy od własnych napojów alkoholowych, które przekaże, w ramach przesunięcia międzymagazynowego do sklepu przyzakładowego.

Odnosząc się natomiast do napojów alkoholowych, które Wnioskodawca nabędzie od innych podmiotów i następnie przekaże do sklepu przyzakładowego należy wskazać, że zgodnie z art. 9² ust. 12 ustawy – w przypadku gdy przedsiębiorca posiadający zezwolenie, o którym mowa w art. 9 ust. 1 lub 2, albo zezwolenie na wyprzedaż, o którym mowa w art. 9⁵ ust. 4, zaopatruje przedsiębiorcę posiadającego jednocześnie zezwolenie na obrót hurtowy i zezwolenie na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży, odprowadza opłatę od wszystkich napojów objętych opłatą, ustaloną na podstawie ust. 11, w które zaopatrzył tego przedsiębiorcę.

Zgodnie natomiast z art. 9² ust. 13 ustawy – przedsiębiorca dokonujący zaopatrzenia w napoje alkoholowe, od których zapłacono opłatę, o której mowa w ust. 12, nie jest obowiązany do zapłaty opłaty ustalonej na podstawie ust. 11.

Zatem Wnioskodawca zaopatrujący własny sklep przyzakładowy tylko wówczas nie będzie zobowiązany do zapłaty opłaty, o której mowa w art. 9² ust. 12 ustawy gdy od zakupionych przez Wnioskodawcę napojów opłata została już uiszczona. Jeżeli więc nie wystąpił wcześniej obowiązek zapłaty opłaty przez podmiot zaopatrujący Wnioskodawcę w napoje alkoholowe, tj. zostały zakupione przez wejściem w życie przepisów lub zostały nabyte od podmiotu zagranicznego, to Wnioskodawca będzie obowiązany do zapłaty opłaty. Obowiązek opłaty, o której mowa w art. 9² ust. 11 ustawy będzie dotyczył napojów alkoholowych w opakowaniach jednostkowych o ilości nominalnej napoju nieprzekraczającej 300 ml, w które zaopatrzy Wnioskodawca sklep przyzakładowy.

Reasumując, w przypadku gdy przedsiębiorca posiada zarówno zezwolenie na obrót hurtowy napojami alkoholowymi jak i zezwolenie na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych i prowadząc działalność zaopatruje w napoje alkoholowe własne punkty sprzedaży detalicznej prowadzone na podstawie posiadanego zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży, występuje obowiązek zapłaty opłaty, o której mowa w art. 9² ust. 11 ustawy.

Wnioskodawca ma obowiązek uiszczać opłatę, o której mowa w art. 9² ust. 11 ustawy, w sytuacji przemieszczenia do przyzakładowego sklepu napojów alkoholowych w opakowaniach jednostkowych o pojemności do 300 ml zarówno wyprodukowanych przez Wnioskodawcę jak i zakupionych przez Wnioskodawcę od podmiotów zagranicznych lub przed dniem wejścia w życie przepisów. Wnioskodawca zaopatrujący własny sklep przyzakładowy nie będzie zobowiązany do zapłaty ww. opłaty, tylko wówczas gdy od zakupionych przez Wnioskodawcę napojów opłata zostanie wcześniej uiszczona.

Wnioskodawca nie ma natomiast obowiązku odprowadzania opłaty, o której mowa w art. 9² ust. 11 ustawy, od sprzedaży napojów alkoholowych w opakowaniach jednostkowych o pojemności do 300 ml w sklepie przyzakładowym, gdyż niniejsza sprzedaż prowadzona jest na podstawie zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży, o którym mowa w art. 18 ust. 1 ustawy.

Przepis art. 9² ust. 11 ustawy odnosi się do opłaty za zezwolenie, o którym mowa w art. 9 ust. 1 i ust. 2 tj. zezwolenia na obrót hurtowy w kraju napojami alkoholowymi, w sytuacji zaopatrywania przedsiębiorcy posiadającego zezwolenie na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży w napoje alkoholowe w opakowaniach jednostkowych do 300 ml.

Stanowisko Wnioskodawcy dotyczące obowiązku odprowadzenia opłaty za zezwolenie na obrót hurtowy napojami alkoholowymi w opakowaniach jednostkowych o pojemności do 300 ml, tj. opłaty o jakiej mowa w art. 9² ust. 11 ustawy o wychowaniu w trzeźwości:

w sytuacji przemieszczenia napojów alkoholowych do sklepu przyzakładowego dokonującego sprzedaży detalicznej – jest nieprawidłowe,
w sytuacji sprzedaży detalicznej w sklepie przyzakładowym – jest prawidłowe.

W odniesieniu do dołączonej do uzupełnienia wniosku z 27 kwietnia 2021 r. decyzji Ministra Rozwoju, Pracy i Technologii z 11 lutego 2021 r. Znak: DMP-II.025.58.2021 informuje się, że zgodnie z art. 9² ust. 23 ustawy, organem właściwym w sprawie niniejszego wniosku, tj. interpretacji przepisów art. 9² ust. 11 i ust. 21 ustawy jest Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydaniaopinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin