Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4012.128.2021.2.MW
z 21 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 8 marca 2021 r. (data wpływu 11 marca 2021 r.), uzupełnionym pismem z 14 maja 2021 r. (data wpływu 19 maja 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT transakcji sprzedaży niezabudowanej nieruchomości, działek nr(…) będących we współwłasności małżeńskiej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 marca 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT transakcji sprzedaży niezabudowanej nieruchomości, działek nr (…), będących we współwłasności małżeńskiej. Wniosek został uzupełniony pismemz 14 maja 2021 r. (data wpływu 19 maja 2021 r.)

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

W dniu 7 września 1990 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyła w akcie darowizny rodzinnej grunt rolny o powierzchni ok. 5 ha, wraz z budynkiem mieszkalnym w ustawowej wspólności, znajdujący się w miejscowości (…). W darowanym budynku mieszkalnym w dniu darowizny (tj. 7 września 1990 r.) do dnia dzisiejszego Wnioskodawczyni zamieszkuje wraz z mężem. Darowany grunt do dnia dzisiejszego stanowi grunt orny (R).

W 2010 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem postanowili dokonać podziału ww. darowanego gruntu. Zostały wyodrębnione cztery działki niezabudowanego gruntu o łącznej powierzchni ok. 1,2 ha (każda o powierzchni ok. 0,3 ha). Podział ten wiązał się z ewentualnym zamiarem przeznaczenia tych działek dla dzieci i ich budowy tam budynku mieszkalnego, lub ewentualnej sprzedaży tych działek w nieokreślonej przyszłości.

W 2019 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem wystąpiła o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla jednej z ww. działek, decyzja w tej sprawie została wydana w 2020 r. Wnioskodawczyni zamierza obecnie sprzedać osobom prywatnym tę działkę jako działkę budowlaną (z prawem do zabudowy).

Obecnie trwają prace w Urzędzie Gminy w (…) nad zmianą planu zagospodarowania przestrzennego dla terenu obejmującego m.in. ww. wymienione cztery działki gruntu. W projekcie tego planu zagospodarowania przedmiotowy teren jest przewidziany jako teren budowlany mieszkaniowy. W nieustalonej jeszcze przyszłości może wystąpić także okoliczność sprzedaży pozostałych trzech działek jako działek budowlanych (pojedynczo lub w całości).

Wnioskodawczyni, ani jej mąż nie prowadziła żadnej działalności gospodarczej, (teraz ani w przeszłości). Przedmiotowe działki nie były także w żaden sposób wykorzystywane do prowadzenia opodatkowanej VAT działalności gospodarczej. Do tej pory były i są wykorzystywane wyłącznie dla celów prywatnych (drobna działalność rolnicza). Planowana sprzedaż ma charakter całkowicie incydentalny i nie ma stałego charakteru. Wnioskodawczyni wraz z mężem nie prowadziła żadnych zorganizowanych czynności związanych z planowaną sprzedażą np. nabycia terenu w formie zakupu w celu odsprzedaży, uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, działań marketingowych podjętych w celu sprzedaży działki. Działania Wnioskodawczyni i jej męża nigdy nie wykraczały poza zwykły zakres zarządu majątkiem prywatnym.

W uzupełnieniu Wnioskodawczyni wskazała że:

Przedmiotowe działki (cztery) mają następujące numery geodezyjne: (…). Wnioskodawczyni wraz z mężem jest współwłaścicielem wszystkich przedmiotowych działek w ramach wspólności majątkowej małżeńskiej.

Budynek mieszkalny opisany we wniosku nie znajduje się na żadnej z przedmiotowych działek przeznaczonych do sprzedaży. Budynek ten znajduje się w niedalekiej odległości od tych działek, w budynku tym Wnioskodawczyni zamieszkuje wraz z mężem i nie jest przeznaczony do sprzedaży.

Na przedmiotowych działkach, Wnioskodawczyni z mężem prowadziła i prowadzi obecnie drobne własne gospodarstwo rolne prywatne, zasiewy kukurydzy, czasami rzepaku i innych zbóż, takie użytkowanie jest od samego początku nabycia nieruchomości i trwa nadal.

Przez cały okres posiadania przedmiotowych działek, działki te (teren) był wykorzystywany i jest nadal wykorzystywany wyłącznie na cele prywatne (drobne gospodarstwo rolne). Dochody z tego gospodarstwa były dodatkowymi dochodami do pensji męża Wnioskodawczyni, który pracował, a obecnie otrzymuje emeryturę.

Przedmiotowe działki nie były w żaden sposób przedmiotem sprzedaży, udostępniane innym osobom trzecim (najem, dzierżawa i inne umowy) w całym okresie posiadania.

Wyjątek – działka nr (…) została sprzedana osobom trzecim (osobie prywatnej) w dniu 17 marca 2021 r., już po złożeniu pierwotnego wniosku o wydanie interpretacji.

Prowadząc drobne gospodarstwo rolne, Wnioskodawczyni wraz z mężem jest rolnikiem ryczałtowym, uzyskuje z prowadzonego gospodarstwa średnio raz w roku dochód z tytułu sprzedaży upraw roślinnych z własnej uprawy (kukurydza, rzepak, czasami pszenica), sprzedaż nie była i nie jest opodatkowana podatkiem VAT (zwolnienie z VAT – rolnik ryczałtowy).

W 2019 r. Wnioskodawczyni wystąpiła wraz z mężem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy łącznie dla działek o numerach (…), a w roku 2020 o decyzję o warunki zabudowy dla działki nr (…). Celem było ewentualne darowanie przedmiotowych działek z prawem do zabudowy dzieciom Wnioskodawczyni lub/i ewentualna sprzedaż tych działek osobom prywatnym w nieokreślonej przeszłości.

Przedmiotowe działki są położone w sołectwie (…) w gminie (…). Urząd Gminy w (…) z własnej inicjatywy (wg podjętej uchwały przez Radę Gminy w (…) podjął pracę nad opracowaniem planu zagospodarowania terenu sołectwa (…). Wnioskodawczyni ani jej mąż nie występowali z wnioskami w tej sprawie. Urząd Gminy w (…) prowadzi obecnie także prace nad planami zagospodarowania przestrzennego dla innych sołectw w Gminie (…).

W momencie sprzedaży przedmiotowych działek, nie będą one w żaden sposób stanowiły gruntu zabudowanego budynkami i/lub jakimikolwiek budowlami czy niezakończonymi budynkami, będą stanowiły w momencie sprzedaży wyłącznie teren niezabudowany. Tak samo działka nr (…), która została już ostatecznie sprzedana w dniu 17 marca 2021 r. stanowiła w całości teren niezabudowany.

Wnioskodawczyni wraz z mężem posiada nieruchomość w postaci pozostałej części gospodarstwa rolnego (wspólność małżeńska) ok. 4,8 ha wraz z domem mieszkalnym, ale nie zamierza dokonywać sprzedaży tej części gospodarstwa gdzie zamieszkuje i pracuje. Przedmiotowe cztery działki wchodzą (wchodziła działka nr (…) w skład tego gospodarstwa. [Działka nr (…), została sprzedana w dniu 17-03-2021 – przypis Organu].

• Wnioskodawczyni wraz z mężem dokonali sprzedaży:
• w 21-07-2005 r. – niezabudowana część gruntu rolnego (wchodzącego w skład całego gospodarstwa rolnego) o pow. 12 arów w ramach sprzedaży sąsiedzkiej i prośby sąsiada,
• w dniu 01-04-2016 r. – niezabudowana część gruntu rolnego o pow. 15 arów (wchodzącego w skład gospodarstwa rolnego), sprzedaż osobie prywatnej, prośba kupującego,
• dodatkowo w dniu 17-03-2021 r. – niezabudowana część gruntu rolnego o pow. 30 arów o numerze 564/7, prośba kupującego,
• w posiadanie tych nieruchomości Wnioskodawczyni weszła wraz z mężem poprzez akt darowizny z dnia 7 września 1990 r. w ramach całego gospodarstwa rolnego i wspólności majątkowej małżeńskiej wraz z budynkiem mieszkalnym w którym zamieszkuje,
• wszystkie te nieruchomości (wraz z całym gospodarstwem), były nabyte (akt darowizny) wyłącznie w celach prywatnych tj. prowadzenia gospodarstwa rolnego przez Wnioskodawczynię i jej męża,
• wszystkie te nieruchomości (wraz z całym gospodarstwem), były wykorzystywane cały czas wyłącznie w celach prywatnych tj. prowadzenie gospodarstwa rolnego i wyłącznie przez Wnioskodawczynię i jej męża,
• z tytułu sprzedaży wymienionych działek Wnioskodawczyni nie odprowadzała podatku VAT, nie składała deklaracji VAT-7 oraz zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R.
  
  

Działka nr (…), która została ostatecznie sprzedana w dniu 17 marca 2021 r. – Kupujący zgłosił się do Wnioskodawczyni osobiście (Wnioskodawczyni nie znała tej osoby), następnie zwróciło się do Wnioskodawczyni później biuro nieruchomości, które reprezentowało Kupującego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy opisana, planowana transakcja sprzedaży jednej z ww. działek z prawem do zabudowy budynkiem mieszkalnym jako działki budowlanej (wg decyzji o warunkach zabudowy), podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług VAT?
2. Czy ewentualna sprzedaż pozostałych trzech działek jako działek budowlanych (w wyniku zmiany planu zagospodarowania przestrzennego), w nieokreślonej dalszej przyszłości podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług VAT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni przedmiotowa planowana transakcja sprzedaży jednej działki jako budowlanej nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług VAT Przedmiotowa sprzedaż działki gruntu, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług VAT z uwagi na fakt braku działania w charakterze podatnika VAT, prowadzącego działalność gospodarczą (wg art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT). Przedmiotowa sprzedaż działki gruntu będzie stanowiła wyłącznie realizację prawa do rozporządzania majątkiem osobistym.

Tak samo jak wyżej, ewentualna sprzedaż pozostałych trzech działek jako budowlanych w nieokreślonej przyszłości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług VAT. Przedmiotowa sprzedaż działek gruntu, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług VAT z uwagi na fakt braku działania w charakterze podatnika VAT, prowadzącego działalność gospodarczą (wg art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT). Przedmiotowa sprzedaż działek gruntu będzie stanowiła wyłącznie realizację prawa do rozporządzania majątkiem osobistym

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy VAT – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie VAT (art. 15 ust. 2) ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnika tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Kiedy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy VAT.

Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej lub zarejestrowanej działalności gospodarczej.

Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2021 r., poz. 685 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740 ze. zm.).

Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego). W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Zgodnie z art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 ustawy Kodeks cywilny). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Należy w tym miejscu zauważyć, że kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r., poz. 1359).

Stosownie do art. 31 § 1 powołanego wyżej Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez obojga małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, zgoda drugiego małżonka jest potrzebna m.in. do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie udziałów w nieruchomości gruntowej (działkach), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, bądź świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 ustawy.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Przy czym, w świetle przytoczonych wyżej przepisów status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem, kiedy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości (działek) istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy, Wnioskodawczyni w celu dokonania sprzedaży nieruchomości (działek) podejmowała lub będzie podejmowała aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006 s. 1 ze zm.) – a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy – jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych J. S. przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz E. K. i H. J.-K. przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Należy wskazać, iż przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

Stwierdzić należy, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z okoliczności przedstawionych w opisie sprawy wynika, że Wnioskodawczyni wraz z mężem są właścicielami niezabudowanych działek o nr (…), oraz byli właścicielami działki nr (…) Małżonkowie weszli w posiadanie tych działek, przyjmując w akcie darowizny w 1990 r. grunt rolny. W 2010 r. postanowili podzielić ten grunt, w wyniku tego podziału powstały ww. 4 działki.

Podział ten wiązał się z zamiarem przeznaczenia tych działek dla dzieci (w celu budowy budynku mieszkalnego) lub ich ewentualnej sprzedaży.

W 2019 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem wystąpiła o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla działek o numerach (…), a w 2020 r. o decyzję o warunki zabudowy dla działki nr (…). Działka nr (…), została sprzedana 17 marca 2021 r.

Obecnie trwają prace w Urzędzie Gminy w (…) nad zmianą planu zagospodarowania przestrzennego dla terenu obejmującego m.in. ww. wymienione cztery działki gruntu. W projekcie tego planu zagospodarowania teren ten jest przewidziany jako teren budowlany – mieszkaniowy. Wnioskodawczyni nie występowała do Urzędu z wnioskiem o zmianę planu zagospodarowania przestrzennego.

Wnioskodawczyni uzyskuje z prowadzonego gospodarstwa średnio raz w roku dochód z tytułu sprzedaży upraw roślinnych (własna uprawa), sprzedaż ta zwolniona jest z podatku VAT – Wnioskodawczyni jest rolnikiem ryczałtowym.

Działki te nie były udostępniane osobom trzecim w postaci najmu, dzierżawy czy innych umów w całym okresie posiadania.

Działki nr (…) będą stanowiły w momencie sprzedaży teren niezabudowany. Działka nr (…), która została już sprzedana 17 marca 2021 r. również stanowiła teren niezabudowany.

Wnioskodawczyni wraz z mężem posiada jeszcze nieruchomość w postaci pozostałej części gospodarstwa rolnego, z domem mieszkalnym, ale nie zamierza dokonywać sprzedaży tej części gospodarstwa.

Wnioskodawczyni wraz z mężem dokonali sprzedaży:

• 21 lipca 2005 r. – niezabudowanej część gruntu rolnego (wchodzącego w skład gospodarstwa rolnego) o pow. 12 arów w ramach sprzedaży sąsiedzkiej,
• 1 kwietnia 2016 r. – niezabudowanej część gruntu rolnego o pow. 15 arów (wchodzącego w skład gospodarstwa rolnego) – sprzedaż osobie prywatnej,
• 17 marca 2021 r. niezabudowana część gruntu rolnego o pow. 30 arów – działka nr (…).
  
  

Z tytułu sprzedaży wymienionych nieruchomości Wnioskodawczyni nie odprowadzała podatku VAT, nie składała deklaracji VAT-7 oraz zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R.

Sprzedaż powyższych gruntów inicjowana była przez strony kupujące. Wnioskodawczyni wraz z mężem nie prowadziła zorganizowanych czynności związanych z planowaną sprzedażą, takich jak np. nabycia terenu w formie zakupu w celu odsprzedaży, uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych. Nie podejmowała również działań marketingowych w celu sprzedaży gruntów.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą tego, czy sprzedaż niezabudowanych działek budowlanych, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Z przywołanych wyżej przepisów wynika, że dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że powyższe może mieć miejsce również w odniesieniu do czynności dokonanej jednorazowo. Dla uznania czynności za wykonywaną w ramach działalności gospodarczej nie ma bowiem znaczenia częstotliwość jej wykonywania, lecz okoliczności w jakich ją wykonano. Oznacza to, że w niniejszej sprawie należy przeanalizować całokształt działań jakie Wnioskodawczyni podjęła w odniesieniu do działek będących przedmiotem sprzedaży.

W przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Bowiem, co do zasady, osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, nie są podatnikami podatku VAT.

W świetle powyższego, aby wyjaśnić wątpliwości należy w pierwszej kolejności ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy Wnioskodawczyni działa w charakterze podatnika VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni podejmowała działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta winna przy tym uwzględniać, nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że z zawartego opisu sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawczyni, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawczyni nie podjęła ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami.

O uznaniu za podatnika Wnioskodawczynię nie może przesądzać fakt, że grunty te wykorzystywane były do prowadzenia działalności rolniczej, zwłaszcza że działalność ta podlegała zwolnieniu z VAT, ani że ich podział został dokonany z inicjatywy Wnioskodawczyni i jej małżonka. Podział ten bowiem został dokonany z zamiarem przekazania gruntu dzieciom lub ewentualnie sprzedaży osobom trzecim w nieokreślonej przyszłości. Samo wystąpienie o podział działek, bez podejmowania kolejnych czynności związanych z uatrakcyjnieniem działek, a także fakt że Wnioskodawczyni nie prowadziła działań marketingowych w celu ich zbycia, powoduje że w tym konkretnym przypadku nie wystąpi ciąg kolejno następujących zdarzeń świadczących o tym, że Wnioskodawczyni będzie działała jak profesjonalny podmiot zajmujący się obrotem nieruchomościami. Działki zostały przez Wnioskodawczynię nabyte w drodze spadku, nie było to zatem również nabycie w celu planowanej odsprzedaży w celach zarobkowych.

Uwzględniając przedstawiony opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego oraz ww. przepisy należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania Wnioskodawczyni – w związku ze sprzedażą niezabudowanej działki budowlanej nr (…) oraz z planowaną sprzedażą niezabudowanych działek budowlanych nr (…) – za podatnika podatku od towarów i usług prowadzących działalność gospodarczą w zakresie handlu nieruchomościami.

Zatem, w związku ze sprzedażą działek nr Wnioskodawczyni nie będzie działała w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, sprzedaż przedmiotowych działek, w analizowanej sprawie, należy uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Wobec powyższego, sprzedaż działek nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Reasumując, Wnioskodawczyni dokonując transakcji zbycia niezabudowanych działek budowlanych nie występuje w charakterze podatnika podatku VAT, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Zatem czynność sprzedaży działek nr (…) nie podlega opodatkowaniu VAT i tym samym nie jest konieczne odprowadzenie podatku VAT od ich sprzedaży.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie pytania nr 1 i 2 jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Należy zauważyć, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja wywiera skutki prawne wyłącznie dla Wnioskodawcy.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno–skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Ponadto, należy wskazać, że kwestia ustalenia wysokości stawki podatku od towarów i usług dla dostawy towarów lub świadczenia usług od dnia 1 lipca 2020 r. może być określona tylko i wyłącznie w ramach wydania wiążącej informacji stawkowej określonej w art. 42a ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.