2021.06.18 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.151.2020.1.AR
z 18 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 31 marca 2021 r. (data wpływu 7 kwietnia 2021), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia:

Czy brak odpłatności za udzielone Spółce przez powiązane z nią podmioty poręczenia spłaty zobowiązań kredytowych, wynikające z sytuacji i otoczenia przedstawionego w zaistniałym stanie faktycznym uprawnia Spółkę do uznania otrzymanego poręczenia jako transakcji kontrolowanej dokonanej pomiędzy podmiotami powiązanymi ¬jest prawidłowe,
Czy w okolicznościach przedstawionych w pytaniu nr 1 transakcja udzielenia Spółce poręczenia bez odpłatności za poręczenie podlega obowiązkowi sporządzenia dokumentacji cen transferowych – jest prawidłowe,
Czy w okolicznościach przedstawionych w pytaniu nr 1 i w przypadku uznania przez organ interpretacyjny, że przedstawiona transakcja stanowi transakcję kontrolowaną pomiędzy podmiotami powiązanymi podlegającą obowiązkowi sporządzenia dokumentacji cen transferowych, Spółka będzie uprawniona do złożenia oświadczenia, że przeprowadzona transakcja, w okolicznościach braku odpłatności za udzielenie Spółce poręczenia została przeprowadzona na warunkach, które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane ¬- jest nieprawidłowe,
Czy w okolicznościach przedstawionych w pytaniu nr 1 i w przypadku uznania przez organ interpretacyjny, że przedstawiona transakcja stanowi transakcję kontrolowaną pomiędzy podmiotami powiązanymi, Spółka będzie zobowiązana do złożenia Szefowi Krajowej Administracji Skarbowej informacji o cenach transferowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 kwietnia 2021 r. do tutejszego organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie uznania udzielonego Spółce przez powiązane z nią podmioty poręczenia spłaty zobowiązań kredytowych za transakcję kontrolowaną oraz wynikających z powyższego obowiązków dokumentacyjnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest spółką z o.o. z siedzibą w Polsce i jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: Spółka). Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu i zarządzania nieruchomościami własnymi i dzierżawionymi. Spółka działa w grupie podmiotów powiązanych (powiązania kapitałowe i osobowe) prowadzących działalność gospodarczą w sektorze budowlanym (wspólnik - spółka CN z grupy C) i inwestycyjnym (wspólnik - osoba fizyczna 1). Podmioty z grupy C (spółki kapitałowe i osobowe) prowadzą działalność w zakresie świadczenia usług budowlanych, działalność deweloperską (budowa i sprzedaż mieszkań oraz lokali użytkowych), działalność finansową w zakresie udzielania pożyczek pozostałym podmiotom grupy, w zakresie wynajmu nieruchomości. Wiele kolejnych zrealizowanych i planowanych inwestycji przeprowadzone były, a planowane będą za pośrednictwem nowych podmiotów celowych zawiązanych do zrealizowania inwestycji budowlanej. Działalność podmiotów grupy C realizowana jest we wzajemnej współpracy na płaszczyźnie poszukiwania nowych lokalizacji, zdobywania nowych kontraktów budowlanych, planowania i przeprowadzania przedsięwzięć deweloperskich, prac projektowych, pozyskiwania finansowania zewnętrznego i ustanawiania poręczeń i gwarancji spłaty finansowania. Razem tworzą rozpoznawalną wspólną markę, pod którą działają podmioty z grupy C.

Spółka jako spółka celowa (przy wsparciu innych uczestników podmiotów grupy C) zakończyła w roku 2019 inwestycję polegającą na budowie nowoczesnego centrum skupiającego przestrzenie hotelowe, biurowe, konferencyjne oraz handlowe - budynek wielofunkcyjny o niskim zużyciu energii (Nearly-Zero Emission Building), będący równocześnie jednym z najbardziej proekologicznych obiektów w Europie. Dla wykonania zadania inwestycyjnego jedna z powiązanych spółek (Spółka C) świadczyła dla Spółki usługę budowlaną na zasadzie generalnego wykonawstwa, inne podmioty, w tym właściciele (wspólnicy Spółki oraz spółek grupy C) udzielali pożyczek oraz poręczeń dotyczących udzielanych kredytów i pożyczek ze strony podmiotów trzecich (banków, funduszy). Spółka C udzieliła Spółce także poręczeń (gwarancji) wykonania robót budowlanych w nałożonym budżecie inwestycji Spółki.

Inwestycja została sfinansowana m.in. kredytem bankowym udzielonym przez BGK (ze znacznym współudziałem Europejskiego Banku Inwestycyjnego (EBI) - tzw. „konsorcjum kredytowe”), pożyczką z Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej (WFOŚIGW), umowy pożyczki w ramach inicjatywy J oraz ze środków własnych.

W związku z powyższym Spółka otrzymała nieodpłatnie poręczenia (gwarancje) spłaty zaciągniętych zobowiązań finansowych. Wartość nieodpłatnych poręczeń przekraczała próg dokumentacyjny dla transakcji finansowych.

Spółka jako strona umowy pożyczki w ramach projektu J uzyskała gwarancję spłaty pożyczki przez wspólnika Spółki - Spółkę CN w postaci zastawu na udziałach Spółki CN posiadanych w Spółce.

Spółka jako strona umowy kredytu BGK uzyskała poręczenia spłaty kredytu na okres ok.15 lat przez:

swego wspólnika - osobę fizyczną 1;
swego wspólnika - Spółkę CN.

W momencie przekroczenia nałożonego budżetu inwestycji oraz potrzeby Spółki zwiększenia finansowania BGK zażądał od Spółki przedstawienia kolejnych poręczeń kredytu, które udzielone zostały Spółce przez:

Spółkę C (generalny wykonawca inwestycji) powiązany ze Spółką poprzez osoby fizyczne 2 i 3 - jako gwarancja zakończenia usługi budowlanej oraz gwarancja dalszego nieprzekraczania kosztów wykonania inwestycji;
osobę fizyczną 2 będąca wspólnikiem Spółki C i Spółki CN, która jest wspólnikiem Spółki;
osobę fizyczną 3 będąca wspólnikiem Spółki C i Spółki CN, która jest wspólnikiem Spółki;
oraz dodatkowo ustanowienie zastawów rejestrowych i finansowych na udziałach Spółki posiadanych przez Spółkę CN w formie odrębnej umowy pomiędzy BGK a Spółką CN. Poręczenie to miało charakter krótkoterminowy - na okres do zakończenia wykonania inwestycji (ok. 1,5 roku).

Skomplikowany projekt inwestycyjny wymagał specjalnego rodzaju finansowania dla dużych przedsięwzięć kapitałochłonnych w infrastrukturę, i mógł być realizowany wyłącznie poprzez spółkę celową (Spółkę). W przypadku udzielenia kredytu Spółce przez BGK standardową procedurą BGK warunkującą udzielenie kredytu było oczekiwanie jego zabezpieczenia przez wspólników, niezależnie od formy prawnej w jakiej wspólnicy działają. W konsekwencji dla potrzeb podpisania i realizacji umowy kredytowej opisanej inwestycji niezbędnym stało się udzielenie poręczeń przez Spółkę CN oraz osobę fizyczną 1, będących wspólnikami Spółki. Dla potrzeb ustalenia oprocentowania kredytu zdolność kredytowa poszczególnych wspólników nie była rozpatrywana i brana pod uwagę.

Spółka jako strona umowy pożyczki zawartej z WFOŚIGW udzielonej na finansowanie inwestycji przewidziała ustanowienie zabezpieczenia spłaty w formie:

poręczenia wekslowego udzielonego przez wspólników Spółki, tj. Spółkę CN oraz osobę fizyczną 1;
weksla własnego wystawionego przez Spółkę C;
poręczenia cywilnego udziałowców Spółki, tj. Spółkę CN oraz osobę fizyczną oraz wspólników Spółki CN, tj. osoby fizycznej 2 i 3 - z ograniczeniem czasowym na ok. 1,5 roku;
zastawu rejestrowego ustanowionego na udziałach w Spółce, które posiada Spółka CN.

Wartość poręczeń przekraczała wartość majątków posiadanych przez wszystkich poręczających.

Elementem przedstawionego stanu faktycznego są okoliczności, z których wynika, że podmioty grupy C oraz wspólnicy udzielający Spółce gwarancji i poręczeń spłaty kredytu BGK zaciągniętego na realizację inwestycji nie są podmiotami, których przedmiotem działalności jest udzielanie poręczeń i gwarancji, a co istotne, nie posiadali oni, na dzień udzielenia poręczeń oraz w chwili obecnej, wystarczającego majątku, z którego możliwe byłoby pokrycie istotnej części roszczeń kredytodawcy, w przypadku niedochowania warunków zawartej umowy na finasowanie inwestycji przez Spółkę. Wartości poręczeń udzielonych przez poszczególne podmioty czy osoby przekraczają wartość posiadanych ich majątków łącznie, w tym wartość majątku należącego do podmiotów grupy C, w których przynależy Spółka. BGK podejmując decyzję o przyznaniu dofinansowania miał tego świadomość, a informacje o braku możliwości spłaty zobowiązania przez gwarantów była znana Bankowi na etapie wnioskowania o przyznanie kredytowania. Jednym z najważniejszych warunków udzielenia kredytu na sfinansowanie inwestycji było uprzednie zapewnienie przystąpienia do umowy Europejskiego Banku Inwestycyjnego (EBI) - jako faktycznego gwaranta występującego w roli reasekuranta BGK. Dodatkowo, współfinansowanie inwestycji przy udziale EBI (kapitał dla BGK o niskim koszcie finansowania) spowodowało obniżenie oprocentowania kredytu, a wpływ poszczególnych poręczycieli nie miał znaczenia dla oceny warunków kredytowania (zdolności kredytowej), w tym wysokości oprocentowania. Kolejną istotną okolicznością jest fakt, iż EBI wspiera finansowo projekty ekologiczne, wysoko oceniając opisaną we wniosku inwestycję.

Z uwagi na powyższe oraz ze względu na przynależność Spółki do grupy C, które udzieliły Spółce poręczeń, Spółka nie uzyskała korzyści większych, np. w postaci obniżenia oprocentowania niż wynikające z faktu przynależności do grupy C, to nie było podstaw do żądania od Spółki opłat za otrzymane poręczenie.

Odnośnie przedstawionego stanu faktycznego wskazać również należy, że Spółka w związku uzyskaniem nieodpłatnego poręczenia sporządziła dokumentację cen transferowych, złożyła oświadczenie o sporządzeniu takiej dokumentacji oraz informację o cenach transferowych za rok podatkowy. Spółka nie miała prawa do skorzystania ze zwolnienia wskazanego w art. 11n u.p.d.o.p. Opisane wyżej działanie stanowi zaistniały stan faktyczny.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy brak odpłatności za udzielone Spółce przez powiązane z nią podmioty poręczenia spłaty zobowiązań kredytowych, wynikające z sytuacji i otoczenia przedstawionego w zaistniałym stanie faktycznym (tj. brak korzyści po stronie Spółki uzyskującej poręczenie, brak uszczerbku w majątku podmiotu udzielającego poręczenie i w związku z tym braku odpłatności za poręczenie), uprawnia Spółkę do uznania otrzymanego poręczenia jako transakcji kontrolowanej dokonanej pomiędzy podmiotami powiązanymi?
Czy w okolicznościach przedstawionych w pytaniu nr 1 transakcja udzielenia Spółce poręczenia bez odpłatności za poręczenie podlega obowiązkowi sporządzenia dokumentacji cen transferowych?
Czy w okolicznościach przedstawionych w pytaniu nr 1 i w przypadku uznania przez organ interpretacyjny, że przedstawiona transakcja stanowi transakcję kontrolowaną pomiędzy podmiotami powiązanymi podlegającą obowiązkowi sporządzenia dokumentacji cen transferowych, Spółka będzie uprawniona do złożenia oświadczenia, że przeprowadzona transakcja, w okolicznościach braku odpłatności za udzielenie Spółce poręczenia została przeprowadzona na warunkach, które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane?
Czy w okolicznościach przedstawionych w pytaniu nr 1 i w przypadku uznania przez organ interpretacyjny, że przedstawiona transakcja stanowi transakcję kontrolowaną pomiędzy podmiotami powiązanymi, Spółka będzie zobowiązana do złożenia Szefowi Krajowej Administracji Skarbowej informacji o cenach transferowych?

Ad. 1

Zdaniem Spółki, w zaistniałym stanie faktycznym, udzielenie Spółce nieodpłatnego poręczenia jest transakcją kontrolowaną w rozumieniu przepisów art. 11a ust. 1 pkt 1 i 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1406, dalej: u.p.d.o.p). Odwołując się do brzmienia tych norm, które w opinii Spółki w tej sprawie mają kluczowe znaczenie wskazać należy, że stosownie do art. 11a ust. pkt 1 u.p.d.o.p. ilekroć w niniejszym rozdziale jest mowa o: cenie transferowej - oznacza to rezultat finansowy warunków ustalonych lub narzuconych w wyniku istniejących powiązań, w tym cenę, wynagrodzenie, wynik finansowy lub wskaźnik finansowy. Zaś pkt 6 ww. przepisu stanowi, że gdy mowa o transakcji kontrolowanej - oznacza to identyfikowane na podstawie rzeczywistych zachowań stron działania o charakterze gospodarczym, w tym przypisywanie dochodów do zagranicznego zakładu, których warunki zostały ustalone lub narzucone w wyniku powiązań. Zestawiając przywołane definicje i ich wyjaśnienie, nie ma wątpliwości, że opisana przez Spółkę czynność nieodpłatnego poręczenia, po pierwsze jest transakcją kontrolowaną i że zawierana jest między podmiotami powiązanymi. Zaś jej przedmiot stanowi rzeczywiste działanie o charakterze gospodarczym stron tej transakcji. Po drugie, są wątpliwości, czy w przedstawionej sytuacji faktycznej występuje cena transferowa w rezultacie podjętych przez strony tej transakcji czynności. Osiągany jest rezultat działania - transakcja kontrolowana (nieodpłatnie ustanowione poręczenie) mogący być uznany za stanowiący cenę transferową w wysokości 0 złotych. Zdaniem Spółki uprawnione jest twierdzenie, że otrzymane nieodpłatnie świadczenie (poręczenie) zgodne jest z celem przepisów u.p.d.o.p. i stanowi transakcję kontrolowaną. Przyjęcie bowiem poglądu przeciwnego, że świadczenia nieodpłatne nie stanowią transakcji (w tym kontrolowanych) powodowałoby nieuprawnione i niezgodne z celem u.p.d.o.p. wyłączenie istotnych zdarzeń, których istnienie przewidują również opublikowane 11 lutego 2020 r. przez OECD „Wytyczne dotyczące cen transferowych w transakcjach finansowych Ramy Włączające BEPS Działania 4, 8-10” (dalej: Wytyczne OECD) wskazujące, że mogą wystąpić sytuacje, w których transakcje będą nieodpłatne. Sekcję D tych Wytycznych poświęcono analizie gwarancji wewnątrzgrupowych, zaznaczając konieczność uwzględnienia sytuacji i otoczenia obu stron transakcji. Gotowość do zapłaty przez Spółkę za poręczenie wówczas jest zasadne, gdy prowadzi to do korzyści podmiotu uzyskującego takie świadczenie, co w przedstawionym stanie faktycznym nie miało miejsca. Jeśli zaś poręczenie (gwarancja) jest tylko pisemnym potwierdzeniem tego, że grupa podmiotów (lub poszczególne podmioty) powiązanych nie pozwoli na przykład na upadłość danej spółki, czy też zobowiąże się do wykonania usługi w terminie i bez dalszego przekroczenia kosztów, ponieważ zaszkodzi to jej (grupy) interesom jako całości, nie wykracza więc poza zakres tzw. ukrytego wsparcia (ang. Implicite suport), wówczas odpłatność takiej gwarancji nie będzie zasadna, a więc cena (wynagrodzenie) może być kalkulowane na poziomie 0 złotych.

Wytyczne OECD wskazują wprost, iż korzyści, jakie członek grupy otrzymuje z tytułu implicit support, nie powinny kreować po jego stronie żadnych dodatkowych kosztów. Podobnie, w przypadku, gdy udzielenie gwarancji nie wiąże się z żadnymi dodatkowymi korzyściami dla korzystającego, nie powinien on dokonywać płatności za otrzymaną gwarancję. Gwarancją, za którą podmiot korzystający powinien zapłacić, jest pisemne zobowiązanie gwaranta do zaspokojenia określonych roszczeń w przypadku niewypłacalności dłużnika, które jednocześnie niesie za sobą korzyści w postaci lepszych warunków finansowania lub jest warunkiem koniecznym do otrzymania finansowania. W przedstawianym stanie faktycznym nie wystąpiły wskazane w poprzednim zdaniu korzyści.

Podsumowując, opisane powyżej zdarzenie faktyczne uprawnia Spółkę do uznania otrzymanego poręczenia jako transakcji kontrolowanej dokonanej pomiędzy podmiotami powiązanymi.

Ad. 2

Przyjmując konkluzję w stanowisku Spółki dotyczącym pytania nr 1 wystąpił zdaniem Spółki obowiązek sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych dla transakcji dotyczącej otrzymanego poręczenia.

W opinii Spółki obowiązek ten wynika z norm określonych w art. 11k i 11l u.p.d.o.p. Obowiązek dotyczy podmiotów powiązanych dokonujących transakcji o charakterze jednorodnym, a sporządzenie dokumentacji ma na celu wykazanie, że ceny transferowe zostały ustalone na warunkach, które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane. Obowiązek aktywuje się wówczas, jeżeli wystąpi transakcja kontrolowana o charakterze jednorodnym i o odpowiednim progu wartości. W przypadku uzyskanego poręczenia przez Spółkę (jak opisanego w niniejszym wniosku), transakcja taka zaliczana jest do kategorii transakcji finansowych, a wartość transakcji odpowiada sumie poręczeń (art. 11k ust. 2 pkt 2 w związku z art. 11l ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.p.).

Ad. 3

Spółka jest zdania, iż będąc zobowiązaną do sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych w zakresie transakcji kontrolowanej związanej z uzyskaniem poręczenia, wystąpił również obowiązek złożenia oświadczenia o jej sporządzeniu.

W złożonym oświadczeniu Spółka wskazała jednocześnie, że cena transferowa ustalona w odniesieniu do transakcji kontrolowanej związanej z uzyskaniem przez Spółkę poręczenia została ustalona na warunkach, które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane. Obowiązek ten wynika bezpośrednio z norm określonych w art. 11m ust. 1 i 2 u.p.d.o.p.

Zdaniem Spółki, wskazanie w oświadczeniu rynkowych warunków transakcji kontrolowanej w zakresie uzyskanego nieodpłatnie poręczenia jest prawidłowe. O braku rynkowych warunków transakcji dotyczącej uzyskanego poręczenia nie decyduje ustalenie pomiędzy stronami jej nieodpłatnego charakteru, a więc rezultatu finansowego tej transakcji w wysokości 0 złotych. Zdaniem Spółki, przedstawione w opisie stanu faktycznego okoliczności uzyskania nieodpłatnego świadczenia w postaci udzielonego jej poręczenia są prawidłowe i zgodne z art. 11c ust. 1 u.p.d.o.p. oraz Wytycznymi OECD. W stosunku do Spółki ma bowiem zastosowanie art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p. i w okolicznościach przedstawionego stanu faktycznego przychód z nieodpłatnego świadczenia wyniesie 0 złotych.

Spółka przyjęła bowiem, że w rezultacie dokonanych czynności nieodpłatnego poręczenia nie otrzymała korzyści kosztem innego podmiotu grupy, to winna jej wartość wykazać jako przychód w wysokości 0 złotych i uprawnionym jest stwierdzenie, że spełnia on wymogi rynkowe (a zatem odpowiadać warunkom na jakich takie transakcje zawarły by podmioty niepowiązane). Uzyskany przychód z nieodpłatnego świadczenia mieści się bowiem w pojęciu ceny transferowej.

Tym samym Spółka rozpoznała przychód w wysokości wartości nieodpłatnego świadczenia otrzymanego przez nią od podmiotów powiązanych. W związku z tym, że strony są podmiotami powiązanymi, a nieodpłatne świadczenie usług na rzecz Spółki jest transakcją kontrolowaną, to wartość rynkową nieodpłatnego świadczenia należy ustalić zgodnie z art. 11c u.p.d.o.p. Cena transferowa w wysokości 0 złotych została więc ustalona na poziomie wartości rynkowej, jaką ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane. W ten sposób zrealizowany został cel, dla którego ustanowiony został art. 11c ust. 1 u.p.d.o.p., ponieważ Spółka wykazała takie warunki, jakie wykazałaby zawierając transakcje z podmiotem niepowiązanym, tj. w okolicznościach, że uzyskane przez Spółkę poręczenie nie przynosi dla niej korzyści, a udzielający poręczenia nie ponosi uszczerbku w swym majątku. Jednocześnie należy wskazać, że art. 11c ust. 1 u.p.d.o.p. nie może być traktowany jako przepis nakładający na podmioty powiązane obowiązek ustalania wynagrodzenia za nieodpłatne świadczenie usług.

Powyższe dotyczy zarówno poręczenia przez bezpośrednich wspólników Spółki na czas kredytowania inwestycji, jak i krótkookresowego poręczenia przez Spółki C i CN oraz ich wspólników (osobę fizyczną 2 i 3) wynikające z przekroczenia kosztów inwestycji przez Spółkę C (głównego wykonawcę), co wymagało pozyskania dodatkowej kwoty kredytu BGK. Dodatkowa kwota kredytu nie miała żadnego wpływu na bazowe poręczenia, a samo poręczenie miało charakter czasowy - wyłączenia do zakończenia umowy oraz charakter prewencyjny, tj. zabezpieczający BGK przed dalszym przekroczeniem budżetu inwestycji.

Zasady wykładni celowościowej i systemowej wewnętrznej ww. przepisów nakazują spojrzenie na nie jeszcze z jednej strony. Przy ich właściwym odczytywaniu należałoby mieć na uwadze art. 11c ust. 4 oraz ust. 2 u.p.d.o.p. Przepis ust. 4 ww. przepisu stanowi, że w przypadku gdy organ podatkowy uzna, że w porównywalnych okolicznościach podmioty niepowiązane kierujące się racjonalnością ekonomiczną nie zawarłyby danej transakcji kontrolowanej lub zawarłyby inną transakcję, lub dokonałyby innej czynności, zwanych dalej „transakcją właściwą”, uwzględniając:

warunki, które ustaliły między sobą podmioty powiązane,
fakt, że warunki ustalone między podmiotami powiązanymi uniemożliwiają określenie ceny transferowej na takim poziomie, na jaki zgodziłyby się podmioty niepowiązane kierujące się racjonalnością ekonomiczną uwzględniając opcje realistycznie dostępne w momencie zawarcia transakcji

-organ ten określa dochód (stratę) podatnika bez uwzględnienia transakcji kontrolowanej, a w przypadku gdy jest to uzasadnione, określa dochód (stratę) podatnika z transakcji właściwej względem transakcji kontrolowanej.

Normy te są adresowane niewątpliwe do organów podatkowych zawierając uprawnienie - odniesieniu do transakcji kontrolowanych do określenia - podstawy opodatkowania w sytuacji zastosowania warunków odbiegających od rynkowych przy ustalaniu cen transferowych. Zdaniem Spółki uprawnienie takie nie jest zastrzeżone wyłącznie na rzecz tegoż organu podatkowego, zasadnym wydaje się - choćby w kontekście rozważań w zakresie nieodpłatnych świadczeń - aby takie działania mógł podjąć sam podatnik obowiązany do sporządzania dokumentacji. Takie pojmowanie tych przepisów dawałoby Spółce uprawnienie do przyjęcia, że w realiach opisywanego sanu faktycznego dążąc do urynkowienia transakcji skarżąca (winno być: Spółka) byłaby uprawniona do przyjęcia skutków w postaci ustalenia przychodu z tytułu transakcji w wysokości 0 złotych.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że jeżeli Spółka uzyskała nieodpłatne świadczenie, to oznacza że Spółka ustala cenę transferową dla tego świadczenia na warunkach, które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane, a w konsekwencji postępuje zgodnie z art. 11c ust. 1 u.p.d.o.p. i prawidłowo złożyła oświadczenie o rynkowych warunkach transakcji na podstawie art. 11m ust. 2 pkt 2 u.p.d.o.p.

Ad. 4

Zdaniem Spółki, rozpoznając transakcję kontrolowaną dotyczącą uzyskanego nieodpłatnego poręczenia i sporządzając w tym zakresie lokalną dokumentację cen transferowych, zobowiązana była do złożenia Szefowi Krajowej Administracji Skarbowej informacji o cenach transferowych sporządzoną na podstawie wzoru dokumentu elektronicznego zamieszczonego w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

Przepis art. 11t ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p. wyraźnie wskazuje, że podmioty powiązane (a jest nim Spółka) i obowiązane do sporządzania lokalnej dokumentacji cen transferowych - w zakresie transakcji kontrolowanych objętych tym obowiązkiem (Spółka sporządziła stosowną dokumentację) powinny przekazać Szefowi Krajowej Administracji Skarbowej, w terminie do końca dziewiątego miesiąca po zakończeniu roku podatkowego (wydłużonego w wyniku pandemii Covid-19 o 3 m-ce), za pomocą środków komunikacji elektronicznej, informację o cenach transferowych za rok podatkowy, sporządzoną na podstawie wzoru dokumentu elektronicznego zamieszczonego w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest częściowo prawidłowe a częściowo nieprawidłowe.

Na wstępie zauważyć należy, iż z uwagi na sformułowane we wniosku pytania wyznaczające zakres interpretacji indywidualnej przedmiotem niniejszej interpretacji nie jest ocena czy w opisanym stanie faktycznym doszło po stronie Wnioskodawcy do powstania przychodu z tytułu otrzymanych nieodpłatnych świadczeń w związku z udzielonymi przez podmioty powiązane poręczeniami/gwarancjami.

Ustawą z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r. poz. 2193; dalej: „ustawa nowelizująca”) zmieniono obowiązujące wcześniej przepisy m.in. w zakresie cen transferowych. Od 1 stycznia 2019 r. zasady dokumentacji cen transferowych ujęte zostały w Rozdziale 1a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1406 ze zm.; dalej: „updop”).

Zgodnie z art. 11k ust. 1 ww. ustawy, podmioty powiązane są obowiązane do sporządzania lokalnej dokumentacji cen transferowych za rok obrotowy w celu wykazania, że ceny transferowe zostały ustalone na warunkach, które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane.

Lokalna dokumentacja cen transferowych, w myśl art. 11k ust. 2 updop, jest sporządzana dla transakcji kontrolowanej o charakterze jednorodnym, której wartość, pomniejszona o podatek od towarów i usług, przekracza w roku obrotowym następujące progi dokumentacyjne:

10 000 000 zł – w przypadku transakcji towarowej;
10 000 000 zł – w przypadku transakcji finansowej;
2 000 000 zł – w przypadku transakcji usługowej;
2 000 000 zł – w przypadku innej transakcji niż określona w pkt 1-3.

Przy ocenie, czy transakcja kontrolowana ma charakter jednorodny, uwzględnia się, stosownie do art. 11k ust. 5 updop:

jednolitość transakcji kontrolowanej w ujęciu ekonomicznym oraz
kryteria porównywalności określone w przepisach wydanych na podstawie art. 11j ust. 1 pkt 1, oraz
metody weryfikacji cen transferowych, o których mowa w art. 11d ust. 1-3, oraz
inne istotne okoliczności transakcji kontrolowanej.

Wartość transakcji kontrolowanej o charakterze jednorodnym, w myśl art. 11k ust. 4 updop, jest ustalana bez względu na liczbę dokumentów księgowych, dokonanych lub otrzymanych płatności oraz podmiotów powiązanych, z którymi zawierana jest transakcja kontrolowane.

Z powyższych przepisów jednoznacznie wynika, że transakcje kontrolowane o charakterze jednorodnym mogą być realizowane z jednym lub z wieloma podmiotami powiązanymi. O jednorodności transakcji kontrolowanych nie decyduje bowiem fakt dokonywania tej transakcji z jednym podmiotem powiązanym, a przesłanki określone w art. 11k ust. 5 updop.

Zgodnie z art. 11m ust. 1 updop, podmioty powiązane, które są obowiązane do sporządzania lokalnej dokumentacji cen transferowych, składają urzędom skarbowym oświadczenie o jej sporządzeniu, w terminie do końca dziewiątego miesiąca po zakończeniu roku obrotowego.

Stosownie do art. 11m ust. 2 updop, w oświadczeniu o sporządzeniu lokalnej dokumentacji cen transferowych podmiot powiązany oświadcza, że:

sporządził lokalną dokumentację cen transferowych;
ceny transferowe transakcji kontrolowanych objętych lokalną dokumentacją cen transferowych są ustalane na warunkach, które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane.

Podmioty powiązane:

obowiązane do sporządzania lokalnej dokumentacji cen transferowych - w zakresie transakcji kontrolowanych objętych tym obowiązkiem lub
realizujące transakcje kontrolowane określone w art. 11n pkt 1

-przekazują Szefowi Krajowej Administracji Skarbowej, w terminie do końca dziewiątego miesiąca po zakończeniu roku podatkowego, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, informację o cenach transferowych za rok podatkowy, sporządzoną na podstawie wzoru dokumentu elektronicznego zamieszczonego w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych (art. 11t ust. 1 pkt 1 ww. ustawy).

W myśl natomiast art. 11a ust. 1 pkt 4 updop, ilekroć w rozdziale 1a jest mowa o podmiotach powiązanych, oznacza to:

podmioty, z których jeden podmiot wywiera znaczący wpływ na co najmniej jeden inny podmiot, lub
podmioty, na które wywiera znaczący wpływ:
- ten sam inny podmiot lub
- małżonek, krewny lub powinowaty do drugiego stopnia osoby fizycznej wywierającej znaczący wpływ na co najmniej jeden podmiot, lub
spółkę niemającą osobowości prawnej i jej wspólników, lub
podatnika i jego zagraniczny zakład, a w przypadku podatkowej grupy kapitałowej – spółkę kapitałową wchodzącą w jej skład i jej zagraniczny zakład.

Przez wywieranie znaczącego wpływu, o którym mowa w ust. 1 pkt 4 lit. a i b, stosownie do art. 11a ust. 2 updop, rozumie się:

posiadanie bezpośrednio lub pośrednio co najmniej 25%:
1. udziałów w kapitale lub
2. praw głosu w organach kontrolnych, stanowiących lub zarządzających, lub
3. udziałów lub praw do udziału w zyskach lub majątku lub ich ekspektatywy, w tym jednostek uczestnictwa i certyfikatów inwestycyjnych, lub
faktyczną zdolność osoby fizycznej do wpływania na podejmowanie kluczowych decyzji gospodarczych przez osobę prawną lub jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, lub
pozostawanie w związku małżeńskim albo występowanie pokrewieństwa lub powinowactwa do drugiego stopnia.

Transakcja kontrolowana to natomiast, zgodnie z definicją przedstawioną w art. 11a ust. 1 pkt 6 ww. ustawy, identyfikowane na podstawie rzeczywistych zachowań stron działania o charakterze gospodarczym, w tym przypisywanie dochodów do zagranicznego zakładu, których warunki zostały ustalone lub narzucone w wyniku powiązań.

Na podstawie art. 11c ust. 1 updop, podmioty powiązane są obowiązane ustalać ceny transferowe na warunkach, które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane. Jeżeli w wyniku istniejących powiązań zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane, i w wyniku tego podatnik wykazuje dochód niższy (stratę wyższą) od tego, jakiego należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały, organ podatkowy określa dochód (stratę) podatnika bez uwzględnienia warunków wynikających z tych powiązań (art. 11c ust. 2 updop).

Ważnym celem wprowadzenia powyższych regulacji było uproszczenie przepisów podatkowych, a także zmniejszenie obciążeń o charakterze biurokratycznym i administracyjnym dla przedsiębiorców, w szczególności małych i średnich przedsiębiorstw. Przepisy te wpisują się w pakiet działań legislacyjnych, których celem jest uszczelnienie systemu podatkowego, w szczególności w zakresie podatków dochodowych tak, aby zapewnić powiązanie wysokości podatku, płaconego przez duże przedsiębiorstwa, w szczególności międzynarodowe, z faktycznym miejscem uzyskiwania przez nie dochodu.

Przepisy o cenach transferowych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r. stosuje się – co do zasady – do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2019 r. Powyższe wynika wprost z art. 44 ust. 1 ustawy nowelizującej, który stanowi, że zmieniane przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stosuje się do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2019 r. Przepis ten stanowi odzwierciedlenie terminu wejścia w życie ustawy zmieniającej, zasady roczności obowiązującej na gruncie podatków dochodowych oraz zasady niedziałania prawa wstecz obowiązującej na etapie dokonywania zmian w tych podatkach. Ustawa nowelizująca weszła w życie z dniem 1 stycznia 2019 r. i co do zasady przyjąć należy, że od tego dnia powinna być stosowana.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest Sp. z o.o. działającą w grupie podmiotów powiązanych (powiązania kapitałowe i osobowe) prowadzących działalność gospodarczą w sektorze budowlanym (wspólnik - spółka CN z grupy C) i inwestycyjnym (wspólnik - osoba fizyczna 1). Podmioty z grupy C (spółki kapitałowe i osobowe) prowadzą działalność w zakresie świadczenia usług budowlanych, działalność deweloperską (budowa i sprzedaż mieszkań oraz lokali użytkowych), działalność finansową w zakresie udzielania pożyczek pozostałym podmiotom grupy, w zakresie wynajmu nieruchomości. Spółka jako spółka celowa (przy wsparciu innych uczestników podmiotów grupy C) zakończyła w roku 2019 inwestycję polegającą na budowie nowoczesnego centrum skupiającego przestrzenie hotelowe, biurowe, konferencyjne oraz handlowe - budynek wielofunkcyjny o niskim zużyciu energii (Nearly-Zero Emission Building), będący równocześnie jednym z najbardziej proekologicznych obiektów w Europie. Dla wykonania zadania inwestycyjnego jedna z powiązanych spółek (Spółka C) świadczyła dla Spółki usługę budowlaną na zasadzie generalnego wykonawstwa.

Prowadzona przez Spółkę inwestycja wymagająca znaczącego finansowania zewnętrznego - przekraczającego wielokrotnie majątek Spółki, wiązała się z uzyskaniem i przedstawieniem dla instytucji finansujących poręczeń dla zaciąganych zobowiązań. W związku z powyższym Spółka otrzymała od podmiotów powiązanych (swoich wspólników - osoby fizycznej 1 oraz Spółki CN, Spółki C, osób fizycznych 1 oraz 2 będących wspólnikami Spółki C i Spółki CN, jak również wspólnikami Wnioskodawcy) nieodpłatnie poręczenia (gwarancje) spłaty zaciągniętych zobowiązań finansowych, w tym kredytu udzielonego przez BGK. Wartość nieodpłatnych poręczeń przekraczał próg dokumentacyjny dla transakcji finansowych.

Podmioty grupy C oraz wspólnicy udzielający Spółce gwarancji i poręczeń spłaty kredytu BGK zaciągniętego na realizację inwestycji nie są podmiotami, których przedmiotem działalności jest udzielanie poręczeń i gwarancji, a co istotne, nie posiadali oni, na dzień udzielenia poręczeń oraz w chwili obecnej, wystarczającego majątku, z którego możliwe byłoby pokrycie istotnej części roszczeń kredytodawcy, w przypadku niedochowania warunków zawartej umowy na finasowanie inwestycji przez Spółkę. Jednym z najważniejszych warunków udzielenia kredytu na sfinansowanie inwestycji było uprzednie zapewnienie przystąpienia do umowy Europejskiego Banku Inwestycyjnego (EBI) - jako faktycznego gwaranta występującego w roli reasekuranta BGK. Dodatkowo, współfinansowanie inwestycji przy udziale EBI (kapitał dla BGK o niskim koszcie finansowania) spowodowało obniżenie oprocentowania kredytu, a wpływ poszczególnych poręczycieli nie miał znaczenia dla oceny warunków kredytowania (zdolności kredytowej), w tym wysokości oprocentowania. Z uwagi na powyższe oraz ze względu na przynależność Spółki do grupy C, które udzieliły Spółce poręczeń, Spółka nie uzyskała korzyści większych, np. w postaci obniżenia oprocentowania niż wynikające z faktu przynależności do grupy C, to nie było podstaw do żądania od Spółki opłat za otrzymane poręczenie.

Spółka w związku uzyskaniem nieodpłatnego poręczenia sporządziła dokumentację cen transferowych, złożyła oświadczenie o sporządzeniu takiej dokumentacji oraz informację o cenach transferowych za rok podatkowy. Spółka nie miała prawa do skorzystania ze zwolnienia wskazanego w art. 11n u.p.d.o.p.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest m.in. kwestia ustalenia czy w opisanych we wniosku okolicznościach brak odpłatności za udzielone przez powiązane z nim podmioty poręczenia spłaty zobowiązań kredytowych uprawnia Spółkę do uznania otrzymanego poręczenia za transakcję kontrolowaną i jednocześnie czy transakcja ta podlega obowiązkowi sporządzenia dokumentacji cen transferowych a na Wnioskodawcy ciąży także obowiązek złożenia Szefowi KAS informacji o cenach transferowych (pytania oznaczone nr 1, nr 2 oraz nr 4).

Odnosząc się zatem do powyższych wątpliwości Wnioskodawcy, w pierwszej kolejności należy ustalić czy transakcje zawarte między Wnioskodawcą a wskazanymi we wniosku podmiotami powiązanymi z Wnioskodawcą dotyczące udzielenia przez te podmioty nieodpłatnie poręczenia zobowiązań Wnioskodawcy, podlegają pod przepisy Rozdziału 1a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dot. cen transferowych. W tym celu należy odnieść się do pojęcia ceny transferowej, określonej w art. 11a ust. 1 pkt 1 updop. Zgodnie bowiem z tym przepisem, ilekroć w niniejszy rozdziale jest mowa o cenie transferowej – oznacza to rezultat finansowy warunków ustalonych lub narzuconych w wyniku istniejących powiązań, w tym cenę, wynagrodzenie, wynik finansowy lub wskaźnik finansowy.

Z powołanego wyżej przepisu wynika zatem, że ceny transferowe należy rozumieć nie tylko jako wartość danej transakcji wyrażonej w cenie, czy wynagrodzeniu, ale jako całościowy rezultat finansowy działania o charakterze gospodarczym.

Natomiast transakcja kontrolowana, to identyfikowane na podstawie rzeczywistych zachowań stron działania o charakterze gospodarczym, w tym przypisywanie dochodów do zagranicznego zakładu, których warunki zostały ustalone lub narzucone w wyniku powiązań (art. 11a ust. 1 pkt 6 updop).

Jednocześnie wskazać należy, iż aby powstał wymóg sporządzania dokumentacji cen transferowych konieczne jest ziszczenie się następujących ustawowych warunków. Po pierwsze w warunkach określonej transakcji musi powstać rezultat finansowy określonych, skonkretyzowanych transakcji. Po drugie - taka transakcja lub inne zdarzenie musi mieć miejsce między podmiotami powiązanymi. Przy czym dana transakcja lub inne zdarzenie jednego rodzaju musi przekraczać w roku obrotowym określone progi dokumentacyjne.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis stanu faktycznego oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, iż otrzymane przez Wnioskodawcę nieodpłatne poręczenia spłaty zobowiązań kredytowych stanowią transakcję kontrolowaną w myśl art. 11a ust. 1 pkt 6 updop, ponieważ warunki otrzymania ww. poręczeń mogły zostać ustalone lub narzucone w wyniku powiązań występujących pomiędzy Udzielającymi ww. poręczeń a Wnioskodawcą. Ponadto z uwagi na okoliczność, iż jak wynika z opisu stanu faktycznego, transakcje te przekroczyły próg dokumentacyjny, o którym mowa w art. 11k ust. 2 pkt 2 updop – podlegają zgodnie z art. 11k ust. 1 obowiązkowi sporządzenia dokumentacji cen transferowych. Wnioskodawca jako podmiot zobowiązany do sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych, zgodnie z art. 11t ust. 1 pkt 1 updop zobowiązany zatem będzie również do złożenia Szefowi Krajowej Administracji Skarbowej informacji o cenach transferowych na podstawie wzoru dokumentu elektronicznego zamieszczonego w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych

Stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie należało zatem uznać za prawidłowe.

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi również kwestia ustalenia czy Spółka będzie uprawniona do złożenia oświadczenia, że przeprowadzona transakcja, w okolicznościach braku odpłatności za udzielenie Spółce poręczenia została przeprowadzona na warunkach, które ustaliłyby miedzy sobą podmioty niepowiązane.

Jak już wskazano, na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, cena transferowa – oznacza rezultat finansowy warunków ustalonych lub narzuconych w wyniku istniejących powiązań, w tym cenę, wynagrodzenie, wynik finansowy lub wskaźnik finansowy (art. 11a ust. 1 pkt 1 updop.).

Zauważyć należy, iż w przepisach rozdziału 1a ustawodawca posługuje się pojęciem transakcja. Pojęcie to nie zostało zdefiniowane w przepisach prawa podatkowego. Z tej przyczyny definiując to pojęcie zasadnym jest odwołanie się do jego potocznego rozumienia. Internetowy słownik języka polskiego (https://sjp.pl) słowo „transakcja” definiuje m.in. jako umowę handlową.

Odnosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy, należy stwierdzić, iż nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, iż skoro przyjął, w rezultacie dokonanych czynności nieodpłatnego poręczenia, że nie otrzymał korzyści kosztem innego podmiotu (co nie podlega ocenie w niniejszej interpretacji) to winien był jej wartość wykazać jako przychód w wysokości 0 zł i uznać, że zostały spełnione warunki rynkowe, tj. uznać przyjęte warunki jako odpowiadające warunkom rynkowym na jakich transakcje zawarłyby podmioty niepowiązane.

Należy bowiem zauważyć, że skoro pod pojęciem ceny transferowej nie można rozumieć wyłącznie wartości danej transakcji wyrażonej w pieniądzu (cenie) lub poprzez jakiekolwiek inne świadczenie (szeroko pojęte wynagrodzenie), ale całościowy rezultat finansowy działania o charakterze gospodarczym to otrzymanie przez Wnioskodawcę nieodpłatnego poręczenia rodzi odmienny skutek zarówno finansowy jak i podatkowy od sytuacji w której poręczenie ma charakter odpłatny. Odmiennie bowiem na gruncie ustawy podatkowej należy traktować sytuację otrzymania przez podmiot gospodarczy nieodpłatnego świadczenia, w przypadku którego podatnik zobowiązany jest do rozpoznania przychodu podatkowego (w związku z uzyskaniem przysporzenia majątkowego) od transakcji uzyskania odpłatnego poręczenia, w przypadku której podmiot posiadałby możliwość rozpoznania kosztu podatkowego, w związku z uszczupleniem w majątku.

Mając zatem na uwadze odmienne skutki finansowe i podatkowe nieodpłatnego poręczenia w porównaniu do poręczenia za wynagrodzeniem, cena na poziomie 0 zł nie może w niniejszej sytuacji zostać uznana za cenę transferową, o której mowa w art. 11a ust. pkt 1 updop. Cena ta nie jest bowiem ceną ustaloną na poziomie rynkowym, jaką ustaliłyby miedzy sobą podmioty niepowiązane.

Reasumując, skoro jak wskazano wyżej skutek finansowy jaki powstałby dla Wnioskodawcy gdyby musiał zapłacić wynagrodzenie za udzielone mu poręczenia spowodowałby w istocie uszczuplenie jego majątku, a więc nie spowodowałby korzyści finansowej, to nie można stwierdzić, że Wnioskodawca był uprawniony do złożenia oświadczenia, że cena transferowa transakcji udzielenia poręczenia ustalona została w warunkach, które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że nie można przyjąć, iż przedstawiony w opisie sprawy sposób postępowania jest zgodny z art. 11c ust. 1 updop, a zatem Wnioskodawca nie był uprawniony do złożenia oświadczenia zgodnie z art. 11m ust. 2 pkt 2 updop, albowiem przychód z nieodpłatnych świadczeń (w omawianej sprawie wykazany na poziomie 0 zł) nie jest ceną transferową ustaloną na warunkach jakie ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane.

Właściwym postępowaniem – w świetle art. 11c ust. 1 updop – byłoby ustalenie wynagrodzenia za otrzymane poręczenia w wysokości odpowiadającej wartości rynkowej.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 należało zatem uznać za nieprawidłowe.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia:

Czy brak odpłatności za udzielone Spółce przez powiązane z nią podmioty poręczenia spłaty zobowiązań kredytowych, wynikające z sytuacji i otoczenia przedstawionego w zaistniałym stanie faktycznym uprawnia Spółkę do uznania otrzymanego poręczenia jako transakcji kontrolowanej dokonanej pomiędzy podmiotami powiązanymi ¬ - jest prawidłowe,
Czy w okolicznościach przedstawionych w pytaniu nr 1 transakcja udzielenia Spółce poręczenia bez odpłatności za poręczenie podlega obowiązkowi sporządzenia dokumentacji cen transferowych – jest prawidłowe,
Czy w okolicznościach przedstawionych w pytaniu nr 1 i w przypadku uznania przez organ interpretacyjny, że przedstawiona transakcja stanowi transakcję kontrolowaną pomiędzy podmiotami powiązanymi podlegającą obowiązkowi sporządzenia dokumentacji cen transferowych, Spółka będzie uprawniona do złożenia oświadczenia, że przeprowadzona transakcja, w okolicznościach braku odpłatności za udzielenie Spółce poręczenia została przeprowadzona na warunkach, które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane -¬ jest nieprawidłowe,
Czy w okolicznościach przedstawionych w pytaniu nr 1 i w przypadku uznania przez organ interpretacyjny, że przedstawiona transakcja stanowi transakcję kontrolowaną pomiędzy podmiotami powiązanymi, Spółka będzie zobowiązana do złożenia Szefowi Krajowej Administracji Skarbowej informacji o cenach transferowych – jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 i 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r., poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin