2021.06.29 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0113-KDIPT2-2.4011.293.2021.2.MK

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.293.2021.2.MK
z 29 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 marca 2021 r. (data wpływu 4 marca 2021 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 czerwca 2021 r. (data wpływu 18 czerwca 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 marca 2021 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatku.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 25 maja 2021 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.293.2021.1.MK, wezwano Wnioskodawcę, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało za pośrednictwem platformy ePUAP w dniu 26 maja 2021 r. (skutecznie doręczone w dniu 7 czerwca 2021 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 14 czerwca 2021 r. nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 14 czerwca 2021 r. (data wpływu 18 czerwca 2021 r.).

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi profesjonalną działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług informatycznych, w szczególności w zakresie projektowania i tworzenia nowych programów komputerowych oraz prowadzenia prac badawczo-rozwojowych istniejących programów w celu rozbudowy aktualnych funkcjonalności. Z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca podlega na terytorium Polski nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. W ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej Wnioskodawca opracowuje nowe, dotychczas niewystępujące w praktyce gospodarczej oprogramowanie. Wskazane wyżej działania nie posiadają charakteru czynności rutynowych lub okresowych. Opracowanie nowych programów komputerowych następuje w ramach działań badawczych Wnioskodawcy prowadzonych – z racji rodzaju prowadzonej działalności – w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany, z wykorzystaniem znanych Wnioskodawcy języków programowania. Przedmiotowe działania Wnioskodawcy ukierunkowane są na zwiększenie zasobów wiedzy pozwalającej na wypracowanie nowych rozwiązań informatycznych, przybierających postać samodzielnych programów komputerowych, co spełnia definicję działalności rozwojowej określonej w art. 4 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Efektem pracy Wnioskodawcy jest opracowanie autorskiego kodu źródłowego objętego ochroną praw autorskich. Wytwarzane przez Wnioskodawcę oprogramowanie może przyjąć postać programu komputerowego stanowiącego samodzielny system informatyczny lub programu komputerowego stanowiącego odrębny, samodzielny element szerszego systemu informatycznego pozwalającego na rozbudowę funkcjonalności przedmiotowego systemu w zakresie dotychczas nieistniejącym. Należy podkreślić, że w związku z tak wykonywaną działalnością Wnioskodawca ponosi ryzyko gospodarcze, zarówno w kontekście odpowiedzialności za jakość i ewentualne wady świadczonych usług, jak i niepewności efektu i metod dojścia do umówionego rezultatu. W ekonomii definiuje się ryzyko jako możliwość wystąpienia wyników odmiennych od założonych celów. Zgodnie z tą definicją działalność Wnioskodawcy jest obarczona ryzykiem gospodarczym.

W ramach działalności gospodarczej prowadzonej w 2020 r. Wnioskodawca osiągał dochody m.in. z tytułu umowy współpracy nr … z dnia …r. (dalej: „Umowa”), zawartej z … Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa z siedzibą w …, posiadającej NIP … (dalej: „Spółka”). W ramach ww. Umowy, Wnioskodawca realizuje na rzecz Spółki usługi informatyczne na podstawie odrębnych zamówień składanych przez klientów Spółki. Każde z zamówień obejmuje zobowiązanie Wnioskodawcy do opracowania programu komputerowego przybierającego postać samodzielnego systemu informatycznego lub samodzielnego elementu szerszego systemu informatycznego. W 2020 r. Wnioskodawca wykonując ww. Umowę prowadził prace badawcze zmierzające do opracowania …. Prace prowadzone były przy wykorzystaniu następujących technologii i języków programowania: …, …, oraz narzędzie …. Efektem przedmiotowych prac było opracowanie autorskiego systemu …. Wykonane przez Wnioskodawcę programy komputerowe lub ich części opierają się na indywidualnych, autorskich pomysłach Wnioskodawcy i obejmują pełen proces twórczy, do którego zaliczyć należy m.in. zaprojektowanie algorytmu, podejmowanie czynności programowania (tworzenia kodu źródłowego) oraz weryfikacje, modyfikacje i udoskonalanie dostępnych rozwiązań programistycznych. Bez wątpienia ww. działalność na rzecz kontrahentów Spółki polegała na tworzeniu nowych zastosowań, które wcześniej w ramach działalności prowadzonej przez ww. kontrahentów nie miały miejsca. Programy komputerowe bądź ich części stworzone przez Wnioskodawcę powodowały wytworzenie zupełnie nowych funkcjonalności. Wypracowane rozwiązania powstają w ramach działalności badawczo-rozwojowej Wnioskodawcy, o której mowa w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednocześnie efektem wykonania prac jest powstanie programu komputerowego, stanowiącego utwór w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie z warunkami Umowy, przedmiotowy autorski utwór Wnioskodawcy przenoszony jest przez Wnioskodawcę na Spółkę na podstawie wynagrodzenia określonego w Umowie, przy czym wynagrodzenie za przeniesienie praw autorskich zostało przez strony odgórnie wliczone do ceny usługi świadczonej przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca ponosi wobec Spółki oraz jej klientów pełną odpowiedzialność za sposób i jakość oprogramowania stanowiącego rezultat wykonanych usług. Zgodnie z warunkami Umowy, Wnioskodawca dokonuje rozliczeń na podstawie wystawionych przez Niego faktur VAT obejmujących wartość iloczynu określonej przez strony stawki oraz liczby roboczodni świadczenia usług. Zawarcie Umowy nie rodzi przy tym po stronie stron zobowiązań finansowych, w szczególności jakiegokolwiek prawa Wnioskodawcy do stałego wynagrodzenia. Wnioskodawca nabywa prawo do wynagrodzenia wyłącznie w zakresie rzeczywiście prowadzonych prac rozwojowych oraz przeniesienia praw autorskich do utworów stanowiących efekt Jego pracy. Powyższe oznacza, że dochód Wnioskodawcy uzyskiwany w ramach ww. Umowy stanowi dochód z opracowanego programu komputerowego, tj. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży usługi. W tym miejscu należy wskazać, że Wnioskodawca w związku z przedmiotem usług objętych Umową przez cały okres jej trwania, prowadzi działalność badawczo-rozwojową. Ponadto, w związku z uzyskiwaniem dochodów z tytułu kwalifikowanych praw własności intelektualnej uwzględnionych w cenie sprzedaży usługi, Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów oraz odrębną ewidencję spełniającą warunki określone w art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w szczególności umożliwiającą wyodrębnienie kwalifikowanych praw własności intelektualnej oraz przychodów i kosztów ich uzyskania oraz dochodu (straty) przypadających na wykonywanie usług wytworzenia oprogramowania komputerowego stanowiącego przedmiot Umowy.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że od momentu założenia działalności gospodarczej prowadzi działania w zakresie opracowywania nowych, dotychczas niewystępujących w praktyce gospodarczej oprogramowań. Opracowanie nowych programów komputerowych następuje w ramach działań badawczych Wnioskodawcy, prowadzonych – z racji rodzaju prowadzonej działalności – w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany, z wykorzystaniem znanych Wnioskodawcy języków programowania. Przedmiotowe działania Wnioskodawcy ukierunkowane są natomiast na zwiększenie zasobów wiedzy pozwalającej na wypracowanie nowych rozwiązań informatycznych, przybierających postać samodzielnych programów komputerowych. Przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej są dochody uzyskiwane przez Wnioskodawcę w 2020 r. w ramach wskazanej we wniosku Umowy.

Zgodnie z informacją zawartą w opisie stanu faktycznego, efektem pracy Wnioskodawcy jest opracowanie autorskiego kodu źródłowego objętego ochroną praw autorskich. Powyższe stwierdzenie miało na celu wskazanie, że w przypadku podejmowania działań związanych z tworzeniem oprogramowania komputerowego, jego efektem jest program komputerowy oparty na kodzie źródłowym opracowanym przez Wnioskodawcę. Oznacza to, że kod źródłowy podlegający ochronie autorskiej Wnioskodawcy powoduje objęcie ochroną prawno-autorską na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych także zbudowanego na kodzie źródłowym programu komputerowego.

Zgodnie z informacją zawartą w opisie stanu faktycznego, wytwarzane przez Wnioskodawcę oprogramowanie może przyjąć postać programu komputerowego stanowiącego samodzielny system informatyczny lub programu komputerowego stanowiącego odrębny samodzielny element szerszego systemu informatycznego pozwalającego na rozbudowę funkcjonalności przedmiotowego systemu w zakresie dotychczas nieistniejącym.

Powyższe stwierdzenie oznacza, że Wnioskodawca w każdym przypadku wytwarza nowe oprogramowanie, oparte na nowym autorskim kodzie źródłowym. Oprogramowanie to może jednak stanowić zarówno ulepszenie, rozszerzenie systemu już istniejącego, jak i budowę zupełnie nowego systemu.

W tym miejscu wskazać należy, że w przypadku, gdy działania Wnioskodawcy polegają na ulepszaniu/rozwijaniu systemu już istniejącego, dotyczy to systemu, którego Wnioskodawca nie jest autorem. System ten z reguły został wytworzony na potrzeby określonego podmiotu prawnego, który w ramach działań ukierunkowanych na jego rozwój zleca Wnioskodawcy opracowanie zupełnie nowych, dotychczas niewykorzystywanych funkcjonalności.

W ramach prac rozwojowych nad oprogramowaniem Wnioskodawca realizuje prace poprzez:

uzyskanie licencji na korzystanie z oprogramowania uprawniającej do rozbudowy istniejącego kodu źródłowego oraz wdrożenie nowych, dotychczas me dostępnych funkcjonalności,
uzyskanie informacji o strukturze oprogramowania pozwalającej na opracowanie przez Wnioskodawcę samodzielnego komponentu możliwego do zaimplementowania w strukturze szerszego oprogramowania W takiej sytuacji, samodzielny komponent opracowany przez Wnioskodawcę posiada niezależny autorski kod źródłowy pozwalający na jego wdrożenie oraz uzyskanie nowych, dotychczas niedostępnych funkcji oprogramowania, w którym będzie implementowany.

Z uwagi na fakt, że właściciel IP zlecający prace rozwojowe zazwyczaj jest firmą o bardzo dużej skali działalności, angażujący szereg zespołów, których zadaniem jest rozwój oferowanych przez niego usług, w tym także poprzez rozwój oprogramowania na różnych polach, Wnioskodawca przeważnie nie dysponuje licencją wyłączną do IP od właściciela zlecającego ulepszenie. W każdym przypadku ulepszenie następuje na podstawie zlecenia prac rozwojowych przez właściciela IP, zmierzających do uzyskania nowych dotychczas niewystępujących funkcjonalności. W takiej sytuacji Wnioskodawca działa na podstawie określonej powyżej.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego zawartym we wniosku, w każdym przypadku efektem działań Wnioskodawcy jest powstanie programu komputerowego, który może stanowić zarówno samodzielny program, jak i podlegający ochronie prawno-autorskiej program stanowiący samodzielny i odrębny element większego systemu.

Należy podkreślić, że w związku z tak wykonywaną działalnością Wnioskodawca ponosi ryzyko gospodarcze zarówno w kontekście odpowiedzialności za jakość i ewentualne wady świadczonych usług, jak i niepewność efektu i metod dojścia do umówionego rezultatu. Jednocześnie Wnioskodawca ponosi wobec Spółki oraz jej klientów pełną odpowiedzialność za sposób i jakość oprogramowania stanowiącego rezultat wykonanych usług.

Powyższe oznacza zatem, że Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat oraz wykonywanie przez Wnioskodawcę opisanych we wniosku czynności.

Zgodnie z informacjami zawartymi w opisie stanu faktycznego, Wnioskodawca realizuje działania w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Jednocześnie działania Wnioskodawcy oparte są wyłącznie na Jego wiedzy oraz umiejętnościach twórczego jej wykorzystania dla potrzeb projektowana i opracowywania zupełnie nowych rozwiązań informatycznych podlegających ochronie prawno-autorskiej. Istota powyższego działania prowadzi zatem jednoznacznie do braku możliwości podejmowania tych działań pod kierownictwem zamawiającego. Istotą kierownictwa jest bowiem realizowanie działań pod nadzorem i według wytycznych kierownika. Z powyższych względów działania twórcze, obejmujące opracowanie zupełnie nowego oprogramowania, nie mogą być podejmowane pod kierownictwem osoby trzeciej. Jednocześnie zgodnie z umową łączącą Wnioskodawcę z Zamawiającym, realizuje On działania według czasu wymaganego do osiągnięcia celu, ale w granicach określonych w Umowie. Zgodnie z zawartą przez strony Umową, w pewnych wypadkach, dla pełnego zrozumienia potrzeb klienta, Zamawiający może wymagać od Wnioskodawcy realizowania usług w miejscu przez niego wskazanym (np. zakładzie klienta) co nie stanowi jednak zasady.

Usługi realizowane na rzecz Zamawiającego realizowane są na terytorium Polski, przy czym dla pełnego zrozumienia potrzeb klienta czasem może zachodzić potrzeba wizyt w siedzibie klienta za granicą.

Dochód Wnioskodawcy uzyskiwany w ramach ww. Umowy stanowi dochód z opracowanego programu komputerowego, tj. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży usługi.

Przedmiotem umowy zawartej przez Wnioskodawcę jest wyłącznie świadczenie usług polegających na wytwarzaniu programów komputerowych oraz przeniesienie praw autorskich do tych programów, stanowiące kwalifikowane prawo własności intelektualnej. Zatem Wnioskodawca zamierza objąć preferencyjną stawką podatkową wyłącznie dochody z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

W odniesieniu do dochodów stanowiących przedmiot wniosku, tj. uzyskiwanych przez Wnioskodawcę w ramach Umowy, Wnioskodawca prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, która wyodrębnia każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz pozwala na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 przypadających na każde ww. prawo w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu na bieżąco i od początku świadczenia usług w ramach Umowy. W związku z powyższym Wnioskodawca wskazuje, że dla potrzeb rozliczenia dochodów uzyskiwanych z tytułu Umowy prowadzi odrębną ewidencję od dnia 28 października 2019 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w stosunku do dochodów uzyskiwanych przez Wnioskodawcę w ramach realizacji Umowy, stanowiących ekwiwalent za świadczenie usług wytworzenia programu komputerowego i przeniesienie autorskich praw majątkowych do wytworzonego oprogramowania, Wnioskodawca uprawniony jest do zastosowania stawki 5% podatku dochodowego od osób fizycznych określonej w art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, dochody uzyskiwane przez Niego z tytułu wykonania Umowy podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych z zastosowaniem stawki w wysokości 5%.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej wynosi 5% podstawy opodatkowania. Jednocześnie zgodnie z art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

patent,
prawo ochronne na wzór użytkowy,
prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r., poz. 432 oraz z 2020 r., poz. 288),
autorskie prawo do programu komputerowego

‒ podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Z kolei w myśl art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej uprawniających podatnika do skorzystania z preferencyjnej stawki opodatkowania zaliczyć należy dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

W ramach Umowy Wnioskodawca zobowiązany jest do świadczenia na rzecz Spółki usług, których efektem jest wykonanie oprogramowania komputerowego podlegającego ochronie w trybie art. 74 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. 2019 r., poz. 1231, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ww. efekt prac Wnioskodawcy stanowi kwalifikowane prawo własności intelektualnej, do którego zastosowanie znajduje preferencyjna stawka podatku dochodowego w wysokości 5%, jeżeli dochód ten osiągany był w ramach prowadzonej działalności gospodarczej oraz zostanie zakwalifikowany zgodnie z którąś z przesłanek przewidzianych w art. 30ca ust. 7 ww. ustawy. Jak wskazano powyżej, wykonywanie przez Wnioskodawcę usług na rzecz Spółki następowało w ramach prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej. Jednocześnie wynagrodzenie należne Wnioskodawcy z tytułu wykonania Umowy stanowiło zapłatę za świadczenie usług wytwarzania kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz przeniesienia autorskich praw majątkowych do nich. W ocenie Wnioskodawcy dochody uzyskiwane przez Niego w ramach Umowy stanowią zatem dochody z tytułu wykonywanej działalności gospodarczej, określone w art. 30ca ust. 7 pkt 3 ww. ustawy, tj. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi, i podlegają opodatkowaniu według stawki preferencyjnej określonej w art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zakładając zgodnie z przedmiotowym wnioskiem oraz opisem stanu faktycznego, że wynagrodzenie uzyskiwane przez Wnioskodawcę objęte jest odrębną ewidencją, o której mowa w art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to przyjąć należy, że Wnioskodawca uprawniony jest do jego rozliczenia według stawki preferencyjnej, o której mowa w art. 30ca ust. 1 ww. ustawy.

W ocenie Wnioskodawcy, przedstawione przez Niego stanowisko potwierdzają liczne interpretacje podatkowe wydane przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, np.

z dnia 22 stycznia 2020 r., nr 0115-KDIT1.4011.27.2019.2.MN,
z dnia 17 stycznia 2020 r., nr 0115-KDIT2-1.4011.468.2019.3.MK,
z dnia 17 stycznia 2020 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.707.2019.2.GG,
z dnia 24 lutego 2020 r., nr 0112-KDIL2-1.4011.115.2019.3.KF.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej – oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych − oznacza to:

badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2018 r., poz. 1668, z 2020 r., poz. 85, 374, 695, 875 i 1086),
badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2021 r., poz. 478, z późn. zm.), badania naukowe są działalnością obejmującą:

badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zatem, z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą (jak już wyżej wskazano) przez działalność badawczo-rozwojową należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Z ustawowej definicji wynika zatem, że taka działalność musi mieć charakter twórczy. Posłużenie się tym sformułowaniem wskazuje, że działalność badawczo-rozwojowa to taka aktywność, która nastawiona jest na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym, które nie mają odtwórczego charakteru. Po drugie, z art. 5a pkt 38 ww. ustawy wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi być podejmowana w systematyczny sposób. Najbardziej właściwą definicją systematyczności prowadzenia działalności B+R jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona, ani też od istnienia planu, co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. Nie ma również wymogu ciągłego lub długotrwałego prowadzenia działalności przez podatnika, by uznać daną działalność za działalność spełniającą kryterium systematyczności, albo też by podatnik musiał planować tego rodzaju działalność na przyszłość. Podobnie, nie ma wymogu, aby podatnik otworzył działalność na przykład na okres trzech miesięcy lub nawet jednego miesiąca, lub jednego tygodnia, lub jednego dnia w celu przeprowadzenia określonego projektu badawczo-rozwojowego, jeżeli takie działania są uzasadnione charakterem i planowanym rezultatem działalności badawczo-rozwojowej. W każdym z powyższych przypadków zostanie bowiem spełnione kryterium systematyczności działalności prowadzonej przez podatnika. Po trzecie, taka działalność musi mieć określony cel, tj. powinna być nakierowana na zwiększenie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań.

Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: badania naukowe (zdefiniowane w art. 5a pkt 39 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) oraz prace rozwojowe (o których mowa w art. 5a pkt 40 ww. ustawy).

Należy zwrócić uwagę na podkreślone wyłączenie zawarte w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu ulgi na działalność badawczo-rozwojową tych przejawów aktywności podatnika, które pomimo ulepszenia istniejących usług oraz innych operacji w toku z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość) nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od dnia 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb. Ustawa ta wprowadziła do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych korzystne rozwiązanie podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej (tzw. IP Box).

W uzasadnieniu do projektu powyższej ustawy, wskazano, że proponowane w projekcie ustawy rozwiązanie polega na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane dalej „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”.

(...) Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również, co istotne, dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży produktu lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z projektowanej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus.

(…) Podatnik, który będzie chciał skorzystać z projektowanej preferencji będzie zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z praw IP powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

-prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1,2 i 4-9.

Stosownie do treści art. 5b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;
wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ww. ustawy, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

patent,
prawo ochronne na wzór użytkowy,
prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r., poz. 432 oraz z 2020 r., poz. 288),
autorskie prawo do programu komputerowego

Zatem, powyższe regulacje polegają na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy autorskie prawo do programu komputerowego, zwane „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”.

Podstawę opodatkowania w myśl art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.

Stosownie z kolei do treści art. 30ca ust. 4 tej ustawy, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

[(a+b) x 1,3]/(a+b+c+d)

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,
nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,
nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,
nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ww. ustawy).

Z powyżej powołanych przepisów wynika, że kwalifikowane prawo własności intelektualnej to prawo własności spełniające łącznie trzy warunki:

zostało wytworzone, rozwinięte lub ulepszone przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej;

należy do jednej z kategorii wymienionych w katalogu w art. 30ca ust. 2 ustawy;

podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw.

Zgodnie z art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

W myśl art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w którym osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej mamy do czynienia wówczas, gdy jest to prawo wskazane przez ustawodawcę w art. 30ca ust. 2 pkt 1-8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.

W celu poprawnego zastosowania preferencji IP Box wobec autorskiego prawa do programu komputerowego należy nadać mu znaczenia funkcjonalne, celowościowe i rozszerzające, w zgodzie z najbardziej istotnym międzynarodowym kontekstem przepisów o IP Box, czyli Raportem OECD BEPS Plan Działania nr 5. Zgodnie z akapitem 34 tego Raportu, copyrighted software, nie tylko program komputerowy chroniony prawem autorskim, ale szerzej oprogramowanie chronione prawem autorskim, może zawierać się w katalogu kwalifikowanych IP, jako aktywo funkcjonalnie ekwiwalentne do patentu. OECD wskazuje, że oprogramowanie chronione prawem autorskim dzieli podstawowe cechy patentów, ponieważ jest nowatorskie, nieoczywiste i użyteczne, a zatem zasadniczo wynika z prowadzenia innowacyjnej działalności badawczo-rozwojowej, której prowadzenie powinny stymulować przepisy o IP Box. OECD stwierdza także, że nie wszystkie jurysdykcje zapewniają ochronę patentową oprogramowania i dlatego wielu podatników, którzy wytwarzają oprogramowanie, musi posiadać prawa autorskie, zamiast polegać na ochronie patentowej. Włączenie oprogramowania chronionego prawem autorskim do definicji funkcjonalnie równoważnych kwalifikowanych IP zapewnia również, że różne traktowanie oprogramowania na mocy prawa patentowego różnych jurysdykcji nie ma wpływu na to, czy dochody z oprogramowania mogą korzystać z różnych regulacji IP Box.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane prawo własności intelektualnej w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Należy w tym miejscu zauważyć, że podatnik musi przyczynić się twórczo do powstania kwalifikowanego IP, tj. przez wytworzenie, rozwinięcie, lub ulepszenie kwalifikowanego IP. To oznacza, że podatnik, który nabył np. autorskie prawo do programu komputerowego (lub inne kwalifikowane IP), ale nie rozwinął lub nie ulepszył nabytego kwalifikowanego IP, nie będzie mógł skorzystać z preferencyjnego 5% opodatkowania zgodnie z przepisami o IP Box. Rozwinięcie lub ulepszenie przedmiotu ochrony oznacza w szczególności rozbudowanie, poszerzenie zakresu funkcjonalnego albo użyteczności już istniejącego kwalifikowanego IP, niezależnie od tego, czy podatnik uzyskał dodatkową ochronę na to rozwinięcie lub ulepszenie. Decydującym determinantem jest tutaj aspekt faktyczny rozumiany jako rozwinięcie lub ulepszenie istniejącego kwalifikowanego IP w dowolnej postaci, o ile działania te prowadzą do poprawy użyteczności albo funkcjonalności już istniejącego kwalifikowanego IP. Skoro podatnik ulepsza lub rozwija kwalifikowane IP, którego własności nie posiada, to nie może go zbyć. Zbywa on co najwyżej efekty swoich prac badawczo-rozwojowych związanych z ulepszeniem „cudzego” IP. Gdyby zbywał IP, to oznaczałoby, że wytworzył nowe IP, a nie ulepszył już istniejące. Innymi słowy, własność ulepszenia bez własności kwalifikowanego IP nie daje prawa do skorzystania z preferencji, ponieważ trudno przyjąć, że podatnik, który ulepszył na przykład autorskie prawa do IP może zbyć czy udzielić licencji na program komputerowy skoro nie jest właścicielem „całego IP” (programu komputerowego), tylko jest właścicielem efektów prac związanych z jego ulepszeniem.

Podatnik, który chce skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Z opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji wynika, że Wnioskodawca od dnia 28 października 2019 r. prowadzi odrębną ewidencję (poza podatkową księgą przychodów i rozchodów) w sposób umożliwiający wyodrębnienie każdego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej.

Zgodnie z art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku, gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Stosownie do treści art. 30cb ust. 2 ww. ustawy, podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji. W myśl art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy, w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Jak wynika z powyższych regulacji podatnicy, którzy opodatkowują dochody z kwalifikowanych IP stawką 5%, mają obowiązek prowadzenia wyodrębnionej ewidencji dla wszystkich operacji finansowych związanych z uzyskiwaniem tych dochodów. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.

Odrębna od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencja – zgodnie z art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – ma zatem na celu obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych. Wskazana ewidencja jest bardzo ważna, ponieważ jej prowadzenie w sposób niezapewniający osiągnięcie ww. celów, spowoduje po stronie podatnika obowiązek zapłaty podatku dochodowego wg skali bądź podatkiem liniowym.

Taka odrębna ewidencja, oprócz dat dokumentów księgowych, ich numerów oraz kwot z nich wynikających, powinna także:

wyodrębniać każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, z których Wnioskodawca uzyskuje przychody (przede wszystkim, jaki to jest rodzaj kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, na podstawie jakich przepisów prawa te podlegają ochronie),

wykazywać przychody, koszty ich uzyskania, a także dochód (stratę) przypadające na każde wyodrębnione kwalifikowane prawo własności intelektualnej,

wyodrębniać koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ww. ustawy.

Powyższe ma zapewnić możliwość ustalenia łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony stan faktyczny, stwierdzić należy, że uzyskany przez Wnioskodawcę dochód z tytułu kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży usługi, stanowi dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 3 w związku z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. To oznacza, że Wnioskodawca będzie mógł skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów uzyskanych w 2020 r. z tego tytułu według stawki 5% na podstawie art. 30ca ust. 1 ww. ustawy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Końcowo należy wskazać, że samodzielne prowadzenie działalności badawczo-rozwojowej nie było przedmiotem interpretacji indywidualnej, bowiem okoliczność ta stanowiła element stanu faktycznego.

Tutejszy Organ podkreśla, że jednym z celów interpretacji indywidualnych jest zinterpretowanie przepisów budzących wątpliwość wśród podatników, w określonych stanach faktycznych czy zdarzeniach przyszłych. Przepis art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) nakłada na Organ podatkowy obowiązek udzielania interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego.

Jednocześnie Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi On dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin