Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.190.2020.2.EJU
z 22 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 1 marca 2021 r. (data wpływu 5 marca 2021 r.) uzupełniony pismem z 1 czerwca 2021 r. (data wpływu 8 czerwca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania sprzedaży działek nr – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 marca 2021 r. wpłynął ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy sprzedaż działek stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W 2004 roku Wnioskodawczyni nabyła nieruchomość rolną położoną ) o powierzchni 7,6500 ha, dla której prowadzona jest księga wieczysta.

Przedmiotowa nieruchomość została przez Wnioskodawczynię nabyta w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych i wybudowania na niej w przyszłości domu jednorodzinnego.

W 2018 roku Wnioskodawczyni dokonała podziału ww. nieruchomości na dwie działki o numerach ewidencyjnych o powierzchni 2,8963 ha oraz o powierzchni 4.6793.ha Następnie w 2019 roku Wnioskodawczyni dokonała podziału działki w ten sposób, że z jej części wydzieliła 6 mniejszych działek (oraz wspólną drogę dojazdową do każdej z nich o powierzchni 0,1317 ha). Droga ta objęta jest księgą wieczystą. Pozostała część z podziału działki otrzymała numer o powierzchni 1,3711 ha.

W 2019 roku Wnioskodawczyni zbyła 1 z ww. działek (nr,), a pierwszej połowie 2020 roku kolejne 4 z nich (przy czym 2 zostały sprzedane jednemu nabywcy). Dla działek sprzedanych w 2020 r. nie zostały jeszcze założone odrębne księgi wieczyste, natomiast stosowne wzmianki zostały ujawnione w dziale. Podkreślenia wymaga także, że wszystkie ww. działki zostały zbyte na rzecz osób fizycznych za pośrednictwem biura nieruchomości. Wnioskodawczyni zamieściła także na terenie ww. nieruchomości tabliczkę informacyjną z własnym numerem telefonu, jednakże żadna z działek nie została przez nią sprzedana w sposób bezpośredni.

W połowie 2020 roku Wnioskodawczyni zainicjowała proces podziału działki ewidencyjnej o nr o powierzchni 1,3711 ha w wyniku którego powstać ma 5 odrębnych działek oraz zostać wydzielona wspólna droga dojazdowa prowadząca do każdej z nich. Postępowanie podziałowe toczy się obecnie przed Urzędem Gminy (…), Wydział Planowania Przestrzennego, Nieruchomości i Ochrony Środowiska, sygn. i nie zostało jeszcze prawomocnie zakończone.

Wnioskodawczyni zamierza zbyć 4 z 5 wydzielonych w następstwie ww. postępowania działek osobom fizycznym. Zbycie tych działek powinno nastąpić w ciągu 1 roku. Uzyskane w następstwie sprzedaży środki mają zostać przeznaczone na pokrycie zobowiązań osobistych Wnioskodawczyni.

Podkreślenia wymaga także, iż w przyszłości Wnioskodawczyni zamierza ponownie dokonać podziału wspomnianych nieruchomości na mniejsze działki ewidencyjne, a następnie sprzedać je potencjalnym nabywcom. Czynności te zostaną jednak podjęte nie wcześniej niż za 1-2 lata.

Uzupełniając opis sprawy Wnioskodawczyni wskazała, że

Zapytanie sformułowane we wniosku dotyczy zdarzeń przyszłych, tj. ewentualne przyszłej sprzedaży działek o nr. ewidencyjnych:

• (pow. 0,2122 ha), (pow. 0,2120 ha), (pow. 0,2120 ha) oraz (pow. 0,2200 ha) powstałych w następstwie podziału działki;
  
• (pow. 0,2409 ha) powstałej w następstwie podziału działki o.
  
  

1. Podjęcie przez Wnioskodawczynię decyzji o sprzedaży działek podyktowane było następującymi okolicznościami:

Nieruchomość, z której wydzielone zostały działki o nr została nabyta w 2004 r. w celu zaspokojenia potrzeb rekreacyjnych. Nieruchomość ta zlokalizowana jest bowiem w rodzinnych stronach Wnioskodawcy.

Obecnie centrum życiowe Wnioskodawczyni znajduje się w (…)z. Z uwagi na znaczną odległość pomiędzy ww. nieruchomościami a aktualnym miejscem zamieszkania Wnioskodawczyni nie wykorzystuje ich zgodnie z planowanym przeznaczeniem. Wnioskodawczyni nie jest również w stanie utrzymać wspomnianych nieruchomości w należytym stanie, a to z uwagi na ich znaczną powierzchnię.

Dodatkowym powodem podjęcia przez Wnioskodawczynię decyzji o sprzedaży wspomnianych nieruchomości jest chęć spłaty części zaciągniętych zobowiązań kredytowych oraz budowa domu na jednej z działek.

2. W 2020 roku Wnioskodawczyni sprzedała działki o numerach (data sprzedaży 7 sierpnia 2020 r.), i (data sprzedaży: 22 kwietnia 2020 r.; jeden nabywca) oraz (data sprzedaży: 18 czerwca 2020 r.).

3. Wskazane działki wykorzystywane były przez Wnioskodawczynię od 2004 r. wyłącznie w celach rekreacyjnych. Wnioskodawczyni nie korzysta z tych działek w sposób regularny.

4. Działki będące przedmiotem zapytania nie były i nie będą przedmiotem najmu lub dzierżawy.

5. Na pytanie, „Czy Wnioskodawca do momentu sprzedaży działki oraz działek z niej wydzielonych będzie wykorzystywał je wyłącznie do czynności zwolnionych z opodatkowania?” Wnioskodawczyni udzieliła następującej odpowiedzi „Tak”.

6. Wnioskodawczyni nie podejmowała w stosunku do działek stanowiących przedmiot zapytania czynności zmierzających do zmiany przeznaczenia terenu, uzyskania planu zagospodarowania przestrzennego lub innych działań w podobnym charakterze.

7. W stosunku do działek stanowiących przedmiot zapytania Wnioskodawczyni podjęła jedynie czynności zmierzające do dokonania ich podziału. Postępowanie działowe zostało zakończone, a powstałe w jego następie działki zostały wyszczególnione we wcześniejszej części niniejszego pisma.

8. W chwili sprzedaży nieruchomości stanowiących przedmiot zapytania na rzecz ich nabywców poszczególne działki będą stanowiły teren niezabudowany.

9.

1. Według wiedzy Wnioskodawczyni brak jest obecnie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla nieruchomości stanowiących przedmiot zapytania. Wnioskodawczyni nie uzyskała także informacji na temat planowanego terminu uchwalenia takiego planu od przedstawicieli Urzędu Gminy.
   
2. W chwili sprzedaży dla nieruchomości stanowiących przedmiot zapytania obowiązywać będą decyzje o warunkach zabudowy przewidujące możliwość zlokalizowania na nich budowli mieszkaniowych jednorodzinnych,
   

10. Wnioskodawczyni posiada następujące nieruchomości:

1. Lokal stanowiący odrębną nieruchomość zlokalizowany w ul., objęty księgą wieczystą….
   Powyższa nieruchomość została nabyta przez wnioskodawcę w 2016 r. ze środków pochodzących z kredytu bankowego i jest obecnie wykorzystywana w celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych.
   
   
2. Zabudowana nieruchomość rolna zlokalizowana w xxx, woj. …, objęta księgą wieczystą.
   Powyższa nieruchomość została zakupiona przez Wnioskodawczynię w 2006 r. ze środków pochodzących z kredytu bankowego. Nieruchomość została przez Wnioskodawcę nabyta w celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawczyni planowała bowiem osiedlić się pod W. po powrocie z długoterminowego pobytu za granicą. Wobec zmiany planów życiowych posadowione na obszarze ww. nieruchomości budynki nie zostały wyremontowane i obecnie nie nadają się do użytku. Nieruchomość powyższa nie jest obecnie wykorzystywana przez Wnioskodawczynię, nie stanowi przedmiotu najmu, dzierżawy lub użyczenia, nie jest także wykorzystywana przez osoby trzecie.
   
   
3. Lokal stanowiący odrębną nieruchomość zlokalizowany (dla lokalu tego nie została jeszcze założona odrębna księgą wieczystą).
   Powyższa nieruchomość została zakupiona przez Wnioskodawczynię w 2018 r. ze środków pochodzących z kredytu bankowego. Nieruchomość została przez Wnioskodawczynię nabyta z myślą zaspokojenia przyszłych potrzeb mieszkaniowych osób najbliższych (rodziców Wnioskodawcy) oraz wykorzystania do celów biurowych w ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez małżonka Wnioskodawcy (obecnie działalność taka nie jest przez niego prowadzona z uwagi na sytuację życiową). Przedmiotowy lokal nie został jeszcze oddany do użytku - w dalszym ciągu trwają prace budowlane prowadzone przez generalnego wykonawcę. Z uwagi na powyższe nieruchomość ta nie jest obecnie wykorzystywana przez Wnioskodawczynię.
   
   

11. W 2011 r. Wnioskodawczyni zbyła niezabudowaną nieruchomość rolną położoną w (…), woj. objętą księgą wieczystą. Powyższa nieruchomość została nabyta przez Wnioskodawczynię w 2008 r. w celu zaspokajania potrzeb rekreacyjnych. Przyczyną sprzedaży powyższej działki była sytuacja osobista Wnioskodawczyni, który w następstwie utraty pracy nie posiadał środków na zaspokajanie bieżących potrzeb życiowych. Z tytułu sprzedaży ww. nieruchomości Wnioskodawczyni nie odprowadziła podatku VAT.

W uzupełnieniu złożonym do wniosku Wnioskodawczyni podała, że

1. Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej.
2. Wnioskodawczyni nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.
3. Wnioskodawczyni wystąpiła o wydanie warunków zabudowy dla działek wydzielonych z działki. W chwili jej nabycia przedmiotowa nieruchomość nie była objęta decyzją o warunkach zabudowy.
4. Nieruchomość wykorzystywana jest przez Wnioskodawczynię wyłącznie w celach osobistych, tj. rekreacyjnych (np. jednodniowe wycieczki po okolicach) czy organizacji krótkich spotkań rodzinnych (np. grill).
5. Działki mające być przedmiotem sprzedaży były przez Wnioskodawczynię wykorzystywane wyłącznie w celach zwolnionych z opodatkowania, takich jak wymienione w pkt 4 powyżej. Nieruchomości te nie były i nie są wykorzystywane do żadnych czynności, oprócz rekreacji osobistej.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym (opisanym we wniosku oraz uzupełnionym w niniej-szym piśmie) przyszła sprzedaż działek o nr. ewidencyjnych (pow. 0,2122 ha), (pow. 0,2120 ha, (pow. 0,2120 ha) oraz (pow. 0,2200 ha) powstałych w następ¬stwie podziału działki oraz (pow. 0,2409) powstała w następstwie podziału działki, stanowić będzie dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy:

W przedstawionym stanie faktycznym (opisanym we wniosku oraz w niniejszym piśmie) pla-nowana sprzedaż działek o nr. ewidencyjnych pow. 0,2122 ha), /15 (pow. 0,2120 ha, (pow. 0,2120 ha) oraz (pow. 0,2200 ha) powstałych w następstwie podziału działki oraz (pow. 0,2409 ha) powstała w następstwie podziału działki, nie stanowi dostawy w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. W świetle tego przepisu, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowych (działek), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Należy podkreślić jednak, że nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Jak wynika z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – w myśl art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma na tyle uniwersalny charakter, że pozwala na objęcie pojęciem „podatnika” te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem w kwestii opodatkowania planowanej sprzedaży działki istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy Wnioskodawczyni w celu dokonania sprzedaży nieruchomości podjął/podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Wnioskodawcy za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12. 2006, str. 1, z późn. zm.) (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy), jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Jednocześnie wykorzystywanie składników majątku, tj. takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania, które polega na czerpaniu dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. Należy stwierdzić, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, wykorzystywanie majątku należącego do danej osoby stanowi również działalność gospodarczą jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy.

Działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia TSUE z dnia 15 września 2011 r., w sprawach C-180/10 i C -181/10, czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie, zdaniem Trybunału, okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki, w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej, sama w sobie nie jest decydująca. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast, wyjaśnił Trybunał, w przypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Wskazać należy, iż przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazują powyżej przykładowo przytoczone okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży nieruchomości angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców, wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Ocenie podlegać muszą przede wszystkim działania, jakie podejmuje zbywca w celu dokonania sprzedaży.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT i nie prowadzi działalności gospodarczej. Na przestrzeni poszczególnych lat dokonała poniższych działań związanych z nieruchomościami:

• w 2004 roku nabyła nieruchomość rolną;
• w 2018 roku dokonała podziału ww. nieruchomości na dwie działki o numerach ewidencyjnych oraz ;
• w 2019 roku dokonała podziału działki wydzielając z jej części 6 mniejszych działek (o) oraz wspólną drogę dojazdową do każdej z nich ();
• w 2019 roku zbyła działkę nr ;
• w 2020 r. dokonała sprzedaży działek nr;
• w połowie 2020 roku zainicjowała proces podziału działki ewidencyjnej o nr w wyniku którego powstać ma 5 odrębnych działek oraz zostać wydzielona wspólna droga dojazdowa prowadząca do każdej z nich.
  
  

W przyszłości Wnioskodawczyni zamierza ponownie dokonać podziału nieruchomości na mniejsze działki ewidencyjne, a następnie sprzedać je potencjalnym nabywcom. Czynności te zostaną jednak podjęte nie wcześniej niż za 1-2 lata.

Przedmiotem zapytania Wnioskodawczyni jest dostawa w rozumieniu art. 7 ustawy działek o numerach oraz które w chwili sprzedaży będą stanowiły teren niezabudowany.

W związku z tym, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy, ocenie poddano wszystkie działania związane z nieruchomościami, podjęte przez Wnioskodawczynię.

Z całokształtu sprawy w ocenie Organu podejmowane przez Wnioskodawcę działania oraz dokonane czynności wykluczają sprzedaż wskazanych nieruchomości tj. działek o numerach w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

W pierwszej kolejności należy podkreślić, że Wnioskodawczyni w 2004 r. nabyła w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych i wybudowania na niej w przyszłości domu jednorodzinnego nieruchomość z której w 2018 r. zostały wydzielone działki.

W 2019 r. działka została podzielona na 6 mniejszych oraz wspólną drogę dojazdową do każdej z nich.

Również w 2019 r. Wnioskodawczyni zbyła 1 z ww. działek, a w pierwszej połowie 2020 r. kolejne z nich.

W 2020 r. zainicjowała proces podziału następnej nieruchomości gruntowej tj. działki o numerze w wyniku którego ma powstać 5 odrębnych działek oraz zostać wydzielona wspólna droga dojazdowa prowadząca do każdej z nich. Wnioskodawczyni zamierza zbyć 4 z 5 wydzielonych w następstwie ww. postępowania działek.

Ponadto w 2020 roku Wnioskodawczyni sprzedała działki o numerach. Wskazane działki wykorzystywane były przez Wnioskodawczynię od 2004 r. wyłącznie w celach rekreacyjnych.

Z opisu sprawy wynika również, że Wnioskodawczyni posiada następujące nieruchomości:

1. Lokal stanowiący odrębną nieruchomość zlokalizowany w (…)., nieruchomość została nabyta w 2016 r. ze środków pochodzących z kredytu bankowego i jest obecnie wykorzystywana w celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych.
   
   
2. Zabudowana nieruchomość rolna zlokalizowana w (…), nieruchomość została zakupiona przez Wnioskodawczynię w 2006 r. ze środków pochodzących z kredytu bankowego. Została nabyta w celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawczyni planowała bowiem osiedlić się pod W. po powrocie z długoterminowego pobytu za granicą. Wobec zmiany planów życiowych posadowione na obszarze ww. nieruchomości budynki nie zostały wyremontowane i obecnie nie nadają się do użytku. Nieruchomość powyższa nie jest obecnie wykorzystywana przez Wnioskodawczynię.
   
   
3. Lokal stanowiący odrębną nieruchomość zlokalizowany w (…).
   
   Powyższa nieruchomość została zakupiona przez Wnioskodawczynię w 2018 r. ze środków pochodzących z kredytu bankowego. Nieruchomość została przez Wnioskodawczynię nabyta z myślą zaspokojenia przyszłych potrzeb mieszkaniowych, osób najbliższych (rodziców Wnioskodawcy) oraz wykorzystania do celów biurowych w ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez małżonka Wnioskodawczyni (obecnie działalność taka nie jest przez niego prowadzona z uwagi na sytuację życiową).
   Przedmiotowy lokal nie został jeszcze oddany do użytku – w dalszym ciągu trwają prace budowlane prowadzone przez generalnego wykonawcę. Z uwagi na powyższe nieruchomość ta nie jest obecnie wykorzystywana przez Wnioskodawczynię.
   
   
4. W 2011 r. Wnioskodawczyni zbyła niezabudowaną nieruchomość rolną położoną w (…), woj., objętą księgą wieczystą. Nieruchomość została nabyta przez Wnioskodawczynię w 2008 r. w celu zaspokajania potrzeb rekreacyjnych.
   
   
   
   

Wszystkie wskazane wyżej fakty analizowane łącznie prowadzą do wniosku, że w sprawie wystąpił szereg okoliczności, wskazujących, że planowaną sprzedaż działek o numerach, należy zakwalifikować jako dokonaną w okolicznościach wskazujących na działalność gospodarczą.

W tym miejscu zaznaczyć należy, że na ocenę dokonanych przez Wnioskodawczynię działań nie może mieć wpływu to, że nieruchomości nigdy nie były wykorzystywane w działalności gospodarczej. Skala podjętych przez Wnioskodawczynię działań wskazuje, że czynności te wyrażają wolę Zainteresowanego i jego zamiar wykorzystania majątku nie na cele osobiste (prywatne), lecz w celu odniesienia korzyści finansowej.

Należy bowiem podkreślić, że przez termin „zamiar” należy pojmować nie wolę wewnętrzną, ale wolę dającą się określić na podstawie obiektywnych możliwych do stwierdzenia okoliczności. Przy ustalaniu zamiaru nie można poprzestawać tylko na oświadczeniach zainteresowanej osoby, lecz muszą istnieć obiektywne dowody potwierdzające przeznaczenie danej nieruchomości wyłącznie do celów prywatnych. Jak wynika z powyższego w niniejszej sprawie nie miało to miejsca.

Analiza przedstawionego opisu sprawy, dokonana w kontekście przywołanych wyżej przepisów prawa prowadzi do wniosku, że działania podjęte przez Wnioskodawczynię nie były działaniami podjętymi w celu wykorzystywania nieruchomości do zaspokojenia potrzeb osobistych Zainteresowanej (np. budowa domu), tylko w celach handlowych. Takie postępowanie jest charakterystyczne dla podmiotów występujących profesjonalnie w obrocie gospodarczym.

Jak wynika ze wskazanego powyżej orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości w ramach majątku osobistego, co w przedmiotowej sprawie nie miało miejsca, gdyż Wnioskodawczyni nie wykorzystała żadnej z nabytych działek dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych, a powodem sprzedaży tej części majątku jest chęć spłaty części zaciągniętych zobowiązań kredytowych. W rozpatrywanej sprawie nie można pominąć okoliczności, że Wnioskodawczyni nabywała również inne nieruchomości ze środków pochodzących z kredytu bankowego. Przy czym tylko lokal zlokalizowany w Sz., jest faktycznie wykorzystywany w celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych.

Zatem nie cele osobiste – w opisanym przypadku brak jest czynności charakteryzujących zarząd majątkiem osobistym – a cele gospodarcze leżą u podstaw działania Wnioskodawczyni, wobec czego czynność zbycia wskazanych działek nie będzie stanowiła rozporządzania majątkiem osobistym. Planowana sprzedaż wpisuje się w katalog czynności, które zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zatem skoro sprzedaż będzie wykraczała poza zakres zwykłego wykonywania prawa własności, będzie stanowiła działalność gospodarczą podjętą w celach zarobkowych, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a Wnioskodawczyni wystąpi dla tej czynności w charakterze podatnika tego podatku zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy.

Z przedstawionych okoliczności analizowanej sprawy wynika, że Wnioskodawczyni działa jako podatnik podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzący działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, a dokonana i planowana dostawa działek stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wobec powyższego należy uznać, że w okolicznościach wskazanych w opisie sprawy, zbycie przez Wnioskodawczynię działek nr względem których Wnioskodawczyni wystąpiła o warunki zabudowy będzie stanowić działalność gospodarczą podlegającą opodatkowaniu VAT. Występują bowiem działania świadczące o takiej aktywności Wnioskodawczyni, które są porównywalne do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Zatem, w przedmiotowej sprawie występują przesłanki pozwalających uznać, że dokonując ww. sprzedaży, Wnioskodawczyni wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy.

W konsekwencji sprzedaż działek nr będzie stanowiła – wskazaną w art. 7 ust. 1 ustawy – dostawę towarów, która zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni jest nieprawidłowe.

Ponadto biorąc pod uwagę, okoliczności sprawy oraz informację w zakresie użytkowania działek będących przedmiotem sprzedaży uznano, iż Wnioskodawczyni pisząc „Działki mające być przedmiotem sprzedaży były przez Wnioskodawczynię wykorzystywane wyłącznie w celach zwolnionych z opodatkowania” miała na myśli czynności niepodlegające opodatkowaniu.

Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy i własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.