2021.06.16 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0114-KDIP1-1.4012.168.2021.2.MKA

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.168.2021.2.MKA
z 16 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 14 marca 2021 r. (data wpływu 17 marca 2021 r.), uzupełnionym pismem, (data wpływu 27 maja 2021 r.) w odpowiedzi na wezwanie z 7 maja 2021 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

nieuznania Sprzedającej za podatnika podatku VAT z tytułu sprzedaży udziału w nieruchomości zabudowanej - jest nieprawidłowe,
opodatkowania dostawy udziału w nieruchomości zabudowanej i zastosowania zwolnienia z opodatkowania dla tej dostawy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 marca 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania Sprzedającej za podatnika podatku VAT z tytułu sprzedaży udziału w nieruchomości zabudowanej, opodatkowania dostawy udziału w nieruchomości zabudowanej i zastosowania zwolnienia z opodatkowania dla tej dostawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni wraz z innymi członkami rodziny, matką […] oraz siostrami […, … oraz…] jest właścicielką, z udziałem wynoszącym 27/320, nieruchomości położonej w miejscowości […] (dalej Nieruchomość). Pozostali współwłaściele mają pozostałe udziały i także składają wnioski ORD-IN o interpretację do Dyrektora Krajowej Informacji Podatkowej, gdzie wszyscy są stronami tej samej, wymienionej niżej w niniejszym wniosku, przedwstępnej umowy sprzedaży. Natomiast ze względu na fakt, że osobisty status każdej ze stron może się różnić i każdy może być odrębnym podatnikiem, każdy składa wniosek ORD-IN samodzielnie.

Nieruchomość stanowi działkę gruntu nr 1 o obszarze 2,1100 ha, dla której Sąd Rejonowy w […] VI Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą KW numer […] (dalej Nieruchomość). Udział w wysokości 3/40 Wnioskodawczyni nabyła na podstawie spadku po ojcu (który zmarł 1981 r.) na podstawie postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku wydanego przez Sąd Rejonowy w […]Wydział I Cywilny 13 grudnia 1994 r. Pozostałą część nabyła na podstawie spadku po bracie […] (zmarł w 2012 r). na podstawie ustawy co zostało stwierdzone prawomocnym Postanowieniem o stwierdzeniu nabycia spadku wydanym przez Sąd Rejonowy w […] Wydział I Cywilny 15 października 2014 r. Obecnie Wnioskodawczyni posiada udział w nieruchomości w wysokości 27/320.

Nieruchomość stanowi grunt oznaczony wg klasyfikacji: Br-RIVb - grunty rolne zabudowane, ŁIV - łąki trwałe, PslV - pastwiska trwałe, RIVa, RIVb, RV, RVI - grunty orne, a ponadto Nieruchomość jest zabudowana budynkiem mieszkalnym i zabudowaniami gospodarczymi, które nie są wykorzystywane obecnie do produkcji rolniczej. Nieruchomość jest objęta obowiązującym planem zagospodarowania przestrzennego uchwalonym Uchwałą (…) Rady Gminy […] z 10 lipca 2003 r. zgodnie z którym Nieruchomość położona jest na terenie zabudowy usługowo-produkcyjnej o wielofunkcyjnym przeznaczeniu o symbolu UP z siedliskami rolniczymi UP/MR i zielenią UP/Z oraz terenie komunikacji o symbolu KDE - droga eksploatacyjna. Na Nieruchomości nie jest prowadzone gospodarstwo rolne, przy czym wobec przeznaczenia Nieruchomości w obowiązującym planie zagospodarowania przestrzennego w części na cele siedlisk rolniczych, nieruchomość ta stanowi nieruchomość rolną w rozumieniu art. 2 pkt 1) ustawy z 11 kwietnia 2003 r. o kształtowaniu ustroju rolnego.

Kupujący jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością oraz cudzoziemcem w rozumieniu przepisów ustawy z 24 marca 1920 r. o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców (dalej Spółka), jednakże w związku z faktem, że Kupujący jest przedsiębiorcą państwa członkowskiego Europejskiego Obszaru Gospodarczego (spółką bezpośrednio kontrolowaną przez spółkę prawa luksemburskiego pod firmą X z siedzibą w […], to zgodnie z art. 8 ust. 2 powołanej ustawy, nabycie przez Kupującego Nieruchomości nie wymaga zezwolenia ministra właściwego do spraw wewnętrznych.

Razem z innymi współwłaścicielami [(…), (…), (…) oraz (…)] 3 lutego 2021 r. Wnioskodawczyni zawarła ze Spółką umowę przedwstępną sprzedaży nieruchomości w rozumieniu art. 389 Kodeksu cywilnego(Umowa), w formie aktu notarialnego, gdzie zobowiązała się zawrzeć umowę końcową sprzedaży, na podstawie której wraz ze współwłaścicielami dokona sprzedaży (przeniesienia własności) Spółce należących do współwłaścicieli udziałów, to jest sprzeda całą Nieruchomość. Cena będzie płatna proporcjonalnie do sprzedawanych udziałów, a Spółka Nieruchomość za podaną cenę zobowiązała się kupić, po spełnieniu się warunków zawarcia umowy sprzedaży, określonych w Umowie.

Ostateczna umowa sprzedaży ma zostać zawarta po spełnieniu się następujących warunków:

uzyskaniu przez Kupującego, jego kosztem i staraniem, nie wcześniej niż na 30 (trzydzieści) dni przed zawarciem Umowy Sprzedaży, zaświadczeń wydanych za zgodą Sprzedających przez właściwe: urząd skarbowy, urząd gminy oraz Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych w trybie art. 306g) ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa oraz zaświadczenia wydanego przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych i Kasę Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego, potwierdzających, że Sprzedający nie zalegają z płatnością należnych podatków i innych należności publicznoprawnych;
przeprowadzeniu przez Kupującego jego kosztem i staraniem, procesu analizy stanu prawnego, glebowo-środowiskowego i technicznego Przedmiotu Sprzedaży, w tym dostępu do drogi publicznej i uznaniu przez Kupującego, według jego oceny, wyników tej analizy za satysfakcjonujące;
uzyskaniu przez Kupującego jego kosztem i staraniem ostatecznej decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia zamierzonej przez Kupującego inwestycji polegającej na budowie centrum magazynowo-logistyczno-produkcyjnego z częściami socjalno-biurowymi i infrastrukturą towarzyszącą („Inwestycja”);
oświadczenia i zapewnienia Sprzedających zawarte w § 2 pozostają ważne i aktualne w dacie zawarcia Umowy Sprzedaży;
w dniu zawarcia Umowy Sprzedaży grunty wchodzące w skład Nieruchomości będą przeznaczone w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego w całości na cele nierolne lub zostanie geodezyjnie wydzielona działka gruntu.

W przypadku uznania za konieczne Spółka może podjąć działania konieczne do zmiany przeznaczenia gruntów wchodzących w skład Nieruchomości w całości na cele nierolne w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W razie konieczności Sprzedający zobowiązują się do współdziałania ze Spółką w tym zakresie, w tym podjęcia działań (na koszt Spółki) celem podziału Nieruchomości w ten sposób, że zostanie wydzielona zabudowana działka gruntu o powierzchni nie mniejszej niż 2600 m2 i nie większej niż 3500 m2, która to działka po jej wydzieleniu zostanie sprzedana innemu podmiotowi wskazanemu przez Spółkę. W takiej sytuacji obydwie działki zostaną sprzedane razem. Wszystkie działania faktyczne i prawne będzie na postawie Umowy oraz pełnomocnictwa wykonywała Spółka.

Działania Wnioskodawczyni oraz działania pozostałych sprzedających ograniczają się do zawarcia Umowy, udzielenia na tej postawie pełnomocnictwa Kupującemu do podjęcia działań niezbędnych do przygotowania Nieruchomości do realizacji inwestycji oraz (przy spełnieniu warunków Umowy) do sprzedaży Nieruchomości Spółce, na podstawie ostatecznej umowy przenoszącej własność.

Inwestycja Spółki będzie położona na dwóch lub więcej nieruchomościach, (działkach) gdzie przedmiotowa działka jest tylko częścią terenu, na którym będzie realizowana inwestycja Spółki. Ani Wnioskodawczyni, ani żadna ze sprzedających nie prowadzi działalności gospodarczej, ani nie są podatnikami VAT. Nie dokonywali też w ostatnich latach sprzedaży żadnych nieruchomości, ani nie czerpali dochodów z nieruchomości. Część nieruchomości, z której została wydzielona działka 1, została natomiast wywłaszczona pod drogę publiczną i na tej podstawie, w 2017 roku własność części naszych udziałów w pierwotnej nieruchomości (to jest działce nr 2) przeszła na rzecz skarbu państwa, na podstawie decyzji Wojewody […] nr […] z 16 marca 2017, w której wojewoda orzekł o przyznaniu odszkodowania za prawo własności działki 3. Działka w ramach postępowania wywłaszczeniowego została wydzielona z działki 2. Czyli działka 2 została podzielona na działki 1 (Nieruchomość będąca przedmiotem obecnej umowy przedwstępnej z [….]) oraz 3. Ta ostatnia została przejęta przez skarb państwa.

W nadesłanym do wniosku uzupełnieniu Wnioskodawczyni poinformowała, że:

Nieruchomość była wykorzystywana wyłącznie do celów prywatnych (socjalno-bytowych). Wnioskodawczyni nie prowadzi, ani nie prowadziła na niej żadnej działalności gospodarczej lub innej komercyjnej.
Nieruchomość nigdy nie była przedmiotem najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze.
Wnioskodawczyni nie planuje w przyszłości sprzedaży innych nieruchomości.
Na nieruchomości był postanowiony baner informujący o jej sprzedaży. Na przestrzeni ostatnich latach kilkukrotnie podejmowała współpracę z agencjami nieruchomości w zakresie pośrednictwa w sprzedaży, na standardowych zasadach, w zamian za prowizję płatną po sprzedaży. Ostatecznie potencjalny kupujący zgłosił się sam - bez pośrednictwa agencji.
Wnioskodawczyni nie poczyniła jakichkolwiek działań zmierzających do zwiększenia wartości Nieruchomości będących przedmiotem zapytania. Jedyne działania dotyczące Nieruchomości, jakie w ogóle są prowadzone, to działania administracyjno-prawne prowadzone przez Kupującego-opisane wcześniej we wniosku.
Budynki jak i cała nieruchomość były i są wykorzystywane wyłącznie do celów prywatnych.
Kupujący jest umocowany do wykonania czynności określonych we wniosku. Szczegółowy zakres pełnomocnictwa obejmuje:
1. uzyskanie warunków technicznych przyłączenia nieruchomości do infrastruktury technicznej, w szczególności przyłączenia do sieci energetycznej, gazowej, teleinformatycznej, wodociągowej, ciepłowniczej, kanalizacji deszczowej i sanitarnej lub innej infrastruktury technicznej umożliwiającej odprowadzenie wód opadowych, oraz włączenie do dróg, w tym składania i podpisywania wniosków i innych dokumentów, ich zmiany, cofania oraz odbioru;
2. uzyskanie decyzji o wyłączeniu gruntów z produkcji rolnej lub leśnej, zmiany klasyfikacji gruntów oraz uzyskania decyzji dot. Gospodarowania masami ziemi podlegającymi ochronie;
3. uzyskanie decyzji o wycince drzew i krzewów oraz uzyskania decyzji o nasadzeniach zastępczych, a także dokonania wyżej wymienionych czynności;
4. zawarcie w imieniu Mocodawcy umów przyłączenia do sieci oraz umów drogowych określających warunki przyłączenia do dróg;
5. uzyskanie decyzji - pozwolenia wodnoprawnego, decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach oddziaływania planowej przez Kupującego inwestycji na środowisko, decyzji zezwalającej na prowadzenie badań archeologicznych, decyzji zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej pozwolenia na budowę na Nieruchomości inwestycji planowanej przez Kupującego;
6. uzyskanie dla celów projektowych;
7. składanie wniosków o wydanie wypisów z ewidencji gruntów i budynków oraz wyrysów z map ewidencyjnych dotyczących Nieruchomości, w tym uzyskiwania archiwalnych materiałów geodezyjnych;
8. przeglądanie akt (w tym dokumentów i pism) księgi wieczystej prowadzonej dla Nieruchomości oraz ksiąg, z których nieruchomość objęta księgą została odłączona lub zawierających podstawy wpisu w tych księgach, w tym księgach zamkniętych, z prawem do składania wniosków, sporządzania kserokopii z akt oraz do odbioru takich kserokopii, wykonywania fotokopii, uzyskiwania (przeglądania i sporządzania kopii) dokumentów stanowiących podstawę do zamieszczenia wzmianek w powołanej wyżej księdze wieczystej oraz do uzyskiwania wypisów (odpisów) dokumentów złożonych do akt powołanej wyżej księgi wieczystej; i) uzyskiwanie od właściwych organów administracji rządowej i samorządowej wszelkich zaświadczeń, informacji, wypisów, wyrysów dotyczących stanu faktycznego i prawnego Nieruchomości koniecznych do przeprowadzenia kompleksowego badania prawnego Nieruchomości;
9. uzyskiwanie zaświadczeń i informacji z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego w sprawie figurowania w rejestrze płatników składek lub zaległości we wpłatach oraz odbioru zaświadczeń i informacji;
10. składanie w imieniu Mocodawcy oświadczeń o braku sprzeciwu wobec wydanych decyzji związanych z realizacją na Nieruchomości inwestycji polegającej na budowie centrum magazynowo-logistyczno-produkcyjnego z częściami socjalno-biurowymi i infrastrukturą towarzyszącą oraz składania oświadczeń o zrzeczeniu się prawa odwołania od decyzji wydanych w związku z przygotowaniem lub realizacją takiej inwestycji;
Pełnomocnictwo uprawnia pełnomocników do składania i podpisywania wniosków, pism, oświadczeń (w tym oświadczeń woli oraz oświadczeń wiedzy), umów i innych dokumentów, ich zmiany, cofania oraz przyjmowania i odbioru decyzji, postanowień, wypisów, wyrysów, map i pism oraz korespondencji związanych i wymaganych w związku ze sprawami objętymi pełnomocnictwem.

Wszelkie koszty oraz opłaty przyłączeniowe związane z warunkami technicznymi, decyzjami i umowami przyłączeniowymi określone w punktach a-f powyżej obciążają […] sp. z o.o.
Wszystkie budynki były i są wykorzystywane wyłącznie do celów prywatnych, socjalno-bytowych. Żaden z budynków nie był i nie jest wykorzystywany do prowadzenia jakiejkolwiek działalności gospodarczej czy innej komercyjnej. W opinii Wnioskodawczyni oznacza to, że korzystanie z tych budynków znajduje się poza zakresem przepisów dotyczących podatku od towarów i usług. Ewentualnie można uznać, że budynki były wykorzystywane do czynności niepodlegających opodatkowaniu VAT (czynności prywatne, własny użytek).
Wszystkie zabudowania pochodzą sprzed daty wejście w życie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z jedynymi dostępnymi dokumentami jeden budynek został oddany do użytkowania w 1952 r. (z braku dostępnych danych należy uznać, że nastąpiło to 31 grudnia 1952 lub wcześniej w 1952 r.). Pozostałe budynki zostały oddane do użytkowania w 1990 r. (z braku dostępnych danych należy uznać, że nastąpiło to 31 grudnia 1990 lub wcześniej w 1990 r.). Budynki były budowane sposobem gospodarczym (własnymi siłami), a po zakończeniu budowy używane dla własnych celów prywatnych (socjalno-bytowych).
Wnioskodawczyni od momentu nabycia do momentu planowanej dostawy nie ponosiła wydatków, stanowiących do najmniej 30% wartości początkowej danego budynku. Budynki były jedynie na bieżąco konserwowane. Nie odliczała nigdy podatku VAT od jakichkolwiek zakupów związanych z budynkami lub nieruchomością gruntową. Zakupy były dokonywane wyłącznie dla celów prywatnych, socjalno-bytowych, gdzie Wnioskodawczyni występowała jako konsument (osoba prywatna). Budynki jak i cała nieruchomość były przez Nią używane jedynie dla celów prywatnych (socjalno-bytowych). W związku z tym w opinii Wnioskodawczyni, używanie tych budynków pozostaje poza zakresem przepisów VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy sprzedaż udziału w Nieruchomości opisanej w stanie faktycznym, na podstawie umowy ostatecznej wspomnianej w Umowie przedwstępnej, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, a Wnioskodawczyni będzie podatnikiem z tego tytułu zobowiązanym do zapłaty tego podatku?
Jeśli sprzedaż udziału w Nieruchomości opisanej w stanie faktycznym będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, a Wnioskodawczyni będzie podatnikiem z tego tytułu zobowiązanym do zapłaty tego podatku, to czy będzie mogła skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania VAT ze względu na fakt, że na Nieruchomości znajdują się budynki, co do których nie przysługiwało Jej (ani innym współwłaścicielom) prawo odliczenia podatku naliczonego VAT, czy też sprzedaż będzie podlegała opodatkowaniu stawką 23%?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Wnioskodawczyni nie jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT, ani nie prowadzi działalności gospodarczej. Nie jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT z tytułu działalności rolniczej. Nie prowadzi żadnej działalności komercyjnej. Nieruchomość nie była przez Nią nigdy wykorzystywana na cele komercyjne lub związane z działalnością gospodarcza. Nie uzyskiwała żadnych dochodów z Nieruchomości.

Zdaniem Wnioskodawczyni, odsprzedając, jako osoba fizyczna, część działki dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność wykonana będzie okazjonalnie, nie będzie zmierzała do nadania jej stałego charakteru, co oznacza, że nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U z 2011 r. nr 177, poz. 1054 ze zm. - dalej jako ustawa o VAT). Przypomnieć trzeba, iż jak wynika z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Z kolei działalnością gospodarczą w rozumieniu tejże ustawy, stosownie do dyspozycji art. 15 ust. 2, jest wszelka działalność producentów, handlowców lub innych usługodawców, w tym również podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, jak również działalność osób wykonujących wolne zawody, także wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo, w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Na tle podobnych stanów faktycznych i prawnych wypracowane zostało stanowisko TSUE, do którego należy się odwołać przywołując chociażby orzeczenie z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10 Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10), oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10), w którym wskazano m in. kryteria, jakimi należy kierować się dla uznania danej transakcji dostawy (sprzedaży) gruntów za czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. TSUE stwierdził m.in., iż czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Nadto sama liczba i zakres transakcji sprzedaży dokonanych nie ma charakteru decydującego, gdyż zakres transakcji sprzedaży nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych. Także okoliczność, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego. Inaczej jest natomiast w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy VAT. Takie aktywne działania mogą polegać na przykład na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, w związku z czym w takiej sytuacji dostawy terenu budowlanego nie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Odwołać należy się również do orzecznictwa krajowego, które wypracowało jednolity pogląd (por. wyroki NSA: z 27 października 2009 r. sygn. akt I FSK 1043/08, z dnia 7 października 2011 r. sygn. akt I FSK 1289/10, z 16 listopada 2011 r., sygn. akt I FSK 1654/11 - dostępne, podobnie jak pozostałe przywołane w uzasadnieniu w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych pod adresem http://cbosa.nsa.gov. pl), że do uznania, iż dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, konieczne jest ustalenie, że prowadzi on zawodowo, w sposób profesjonalny działalność gospodarczą w danym zakresie. Wymaga to każdorazowo zbadania, czy dana dostawa towarów (usług), została wykonana w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej w tym konkretnym zakresie, gdyż podatnika definiuje się w związku z pojęciem działalności gospodarczej. Nie wystarczy zatem stwierdzenie, iż w ogóle dany podmiot prowadzi działalność gospodarczą, ale musi to być działalność o określonym profilu, bowiem wykonanie danej czynności nawet wielokrotnie nie przesądza o jej opodatkowaniu.

Przyjęcie więc, iż dana osoba fizyczna sprzedając grunty działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną (np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze). Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie pojedynczych z tych okoliczności.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT grunty, budowle spełniają definicję towarów i są w związku z tym opodatkowane podatkiem VAT, ale zdaniem Wnioskodawczyni osobiście przed planowaną sprzedażą nieruchomości nie dokonuje żadnych działań. Kupujący, który jest zainteresowany realizacją Inwestycji wykonuje działania na własną rzecz, celem umożliwienia mu realizacji Inwestycji zgodnie z przepisami prawa. Jego działania obejmują dwie lub więcej nieruchomości, z których Wnioskodawczyni posiada udział w jednej z nich. Z pewnością nie można tu mówić o jakiejkolwiek Jej samodzielnej działalności. Nawet gdyby uznać, że Spółka dokonuje jako pełnomocnik działań na jej rzecz, to ogranicza się to jedynie do administracyjnych formalności, niezbędnych do przygotowania Inwestycji do pewnego etapu (uzyskania decyzji środowiskowej), którą będzie we własnym imieniu i na własną rzecz realizował Kupujący. Wnioskodawczyni uważa, że nie mam żadnego wpływu na realizację takiej inwestycji, ani nie będzie czerpała z niej żadnych korzyści. Samo wykonanie pewnych czynności administracyjnych, formalno-prawnych czy faktycznych dotyczących przygotowania Inwestycji Spółki, nie może być traktowane jako Jej działalność gospodarcza. Brak tu jest bowiem własnych działań Wnioskodawczyni oraz powtarzalności, stałości a także zamiaru wykonywania działań w sposób ciągły. Z pewnością takie działania nie spełniają także kryteriów działalności profesjonalnej czy zawodowej. Są to czynności zwykłego zarządu własnym, prywatnym majątkiem. Ani Wnioskodawczyni ani żaden ze współwłaścicieli nie ponoszą także żadnych nakładów na podstawie Umowy, ani finansowych ani faktycznych. Wszelkie koszty ponosi Kupujący.

Nie można także pominąć okoliczności w jakich Wnioskodawczyni stała się współwłaścicielką nieruchomości. Własność nabyła na skutek zdarzenia losowego i jako osoba prywatna. Niewątpliwie wyklucza to stwierdzenie nabycia udziału w Nieruchomości w celu dalszego zbycia, co wskazywałoby na podejmowanie czynności w formie zorganizowanej. Bezsprzecznie osoba fizyczna może rozporządzać swoim majątkiem prywatnym, w tym zbywać jego elementy, chociażby poprzez sprzedaż nieruchomości, a działania te należy oceniać jako racjonalne gospodarowanie swoim mieniem. Ponadto zawarcie takiej umowy przedwstępnej towarzyszy wielu transakcjom zbycia nieruchomości i nie może być utożsamiana z działaniem komercyjnym. Fakt zawarcia takowej umowy nie świadczy o prowadzonej działalności gospodarczej, podobnie jak okoliczność umocowania Kupującego do podejmowania działań zmierzających do ziszczenia się opisanych w umowie warunków, od których uzależnione zostało nabycie, chociaż skutki działań podejmowanych przez Kupującego oddziałują bezpośrednio na jej sferę prawną (tak między innymi wskazał WSA w Łodzi w wyroku z 25.09.2019 sygn akt. I SA/Łd 352/19). Zdaniem Sądu w takiej sytuacji zbyt daleko idącym wnioskiem jest wywód organu, iż skarżąca w taki sposób zorganizowała sprzedaż ww. części zabudowanej działki, że niejako jej działania łącznie z działaniami przyszłego nabywcy stanowią pewnego rodzaju wspólne przedsięwzięcie.

Podejmowana współpraca ma na celu realizację opisanych w umowie warunków, bez których spełnienia nie dojdzie do zawarcia finalnej umowy sprzedaży. Oczywistym jest, iż skarżącej, racjonalnie gospodarującej swoim mieniem, zależy na zbyciu niewykorzystywanej nieruchomości, co oznacza, iż ze swej strony musi podejmować pewne działania, jak chociażby udzielenie pełnomocnictw celem uzyskania określonych rozstrzygnięć administracyjnych. Nie czyni jedocześnie żadnych nakładów, wszelkie wydatki związane ze ziszczeniem się warunków umowy ponosi kupujący, co więcej kwota sprzedaży została już ustalona i uzyskanie określonych pozytywnych dla kupującego decyzji nie spowoduje jej wzrostu, co byłoby wymierną korzyścią.

Zatem ziszczenie się warunków umowy uatrakcyjnia nieruchomość, ale wyłącznie dla kupującego. W ocenie Sądu powyższe nie może umykać uwadze organu. Rezygnacja strony z umocowania kupującego do określonych działań, uzyskania decyzji administracyjnych, pozwoleń, stanowiłaby bezsprzecznie nieracjonalny sposób rozporządzania własnym mieniem. Nie ma podstaw, aby takie umocowanie skarżącej kwalifikować na równi z angażowaniem środków podobnych do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. Opisana aktywność strony, zdaniem Sądu, jest właściwa dla zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, czynnością związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Zdaniem WSA w Łodzi przyjmując, iż zawarcie takiej umowy jak Umowa jawi się jako przejaw prowadzonej działalności gospodarczej polegającej na obrocie nieruchomościami, należałoby zupełnie wykluczyć z rynku transakcje sprzedaży zawierane przez osoby fizyczne. Nie można zaakceptować takiej tezy bezwarunkowo dla każdego możliwego stanu faktycznego (wyrok WSA we Wrocławiu z 14 maja 2019 r., sygn. akt I SA/Wr 124/19).

Brak jest podstaw do kwalifikowania jako działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, podejmowanych przez podatnika czynności mieszczących się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mających na celu prawidłowe gospodarowanie tym majątkiem oraz zaspokajanie swoich potrzeb. Działań z zachowaniem - normalnych w takich przypadkach - reguł gospodarności nie należy z gruntu utożsamiać z działalnością gospodarczą. W efekcie działania podatnika, w stosunku do stanowiących jego własność składników majątkowych (w tym mienia nieruchomego), wykazują cechy zorganizowania i ciągłości charakteryzujące działalność gospodarczą, gdy podejmowane przez niego czynności, związane z zagospodarowaniem tego mienia i jego rozporządzaniem, będą istotnie odbiegały od normalnego wykonywania prawa własności, a nadto podatnik z operacji tych uczyni sobie lub ma zamiar uczynienia stałego (a nie okazjonalnego) źródła zarobkowania (wyrok WSA w Warszawie z 10 stycznia 2018 r., sygn. akt III SA/Wa 421/17).

Zdaniem Wnioskodawczyni w sprawie może mieć również zastosowanie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, który określa, że zwolniona z podatku VAT jest dostawa budynków, których dostawa nie jest dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia, przez które należy rozumieć oddanie nieruchomości do użytkowania w wykonaniu czynności podlegającej opodatkowaniu VAT, pierwszemu nabywcy nieruchomości po wybudowaniu tej nieruchomości lub ulepszeniu, gdy wydatki poniesione na ulepszenie nieruchomości w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły 30% wartości początkowej (art. 2 pkt 14 ustawy o VAT).

Budynki na omawianej nieruchomości zbudowane zostały w latach 60-tych i 90-tych ubiegłego wieku, kiedy nie obowiązywała ustawa o VAT. W świetle zapisów art. 2 pkt 14, art. 41 ust. 1, art. 43 ust. 1 pkt 2, pkt 10, pkt 10a, ust. 11, art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, należy stwierdzić, że odnośnie znajdujących się na terenie Nieruchomości budynku mieszkalnego oraz budynków gospodarczych nie przysługiwało Wnioskodawczyni ani innym współwłaścicielom (w tym spadkodawcom) prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz ani Ona ani nikt inny nie ponosili wydatków na ulepszenie tych budynków z możliwością odliczenia VAT.

Wobec powyższego, nawet przy stwierdzeniu, że z tytułu dostawy Nieruchomości wnioskodawczyni jest podatnikiem, dostawa przedmiotowych budynków, znajdujących się na Nieruchomości korzystałaby ze zwolnienia na art. 43 ust. 1 pkt 10a ww. ustawy.

Konsekwentnie, skoro dostawa budynków korzystałaby ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, to również dostawa gruntu, na którym posadowione są ww. budynki - zgodnie z art. 29a ust 8 ustawy - korzystałaby ze zwolnienia od podatku. Nawet więc przy uznaniu, że sprzedaż udziału w Nieruchomości podlega VAT byłaby to jednocześnie sprzedaż z VAT zwolniona.

Konkludując, zdaniem Wnioskodawczyni transakcja sprzedaży Nieruchomości, w tym w szczególności Jej w niej udziału, nie będzie opodatkowana podatkiem VAT ponieważ nie będzie występowała w charakterze podatnika jako, że jest to jednorazowa transakcja dotycząca majątku osobistego (prywatnego).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

nieuznania Sprzedającej za podatnika podatku VAT z tytułu sprzedaży udziału w nieruchomości zabudowanej - jest nieprawidłowe,
opodatkowania dostawy udziału w nieruchomości zabudowanej i zastosowania zwolnienia z opodatkowania dla tej dostawy – jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowych (działek), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”, państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

określone udziały w nieruchomości,
prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,
udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.).

Zgodnie z art. 195 ww. ustawy Kodeks cywilny, własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).

Jak wynika z art. 196 § 1 ustawy Kodeks cywilny, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

Stosownie do art. 198 ustawy Kodeks cywilny, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli.

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności (art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego).

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Zatem, zgodnie z powołanymi przepisami grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju. Należy zauważyć, że dostawa towarów rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra.

Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z treścią art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe przepisy pozwalają stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Wobec tego, właściwe jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników podatku VAT w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. W tym kontekście, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej działalności gospodarczej. Jednakże każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy jest uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Zatem wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

W zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży nieruchomości wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10. TSUE orzekł, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił TSUE – w wypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni wraz z innymi członkami rodziny, jest właścicielką nieruchomości, która stanowi działkę gruntu nr 1. Udział w Nieruchomości Wnioskodawczyni nabyła na podstawie postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku po ojcu i po bracie.

Nieruchomość stanowi grunt oznaczony wg klasyfikacji: Br-RIVb - grunty rolne zabudowane, ŁIV - łąki trwałe, PsIV - pastwiska trwałe, RIVa, RIVb, RV, RVI - grunty orne, a ponadto Nieruchomość jest zabudowana budynkiem mieszkalnym i zabudowaniami gospodarczymi, które nie są wykorzystywane obecnie do produkcji rolniczej. Nieruchomość jest objęta obowiązującym planem zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którym Nieruchomość położona jest na terenie zabudowy usługowo-produkcyjnej o wielofunkcyjnym przeznaczeniu o symbolu UP z siedliskami rolniczymi UP/MR i zielenią UP/Z oraz terenie komunikacji o symbolu KDE - droga eksploatacyjna.

Na Nieruchomości nie jest prowadzone gospodarstwo rolne. Razem z innymi współwłaścicielami 3 lutego 2021 r. Wnioskodawczyni zawarła ze Spółką umowę przedwstępną sprzedaży nieruchomości w rozumieniu art. 389 Kodeksu cywilnego (Umowa), w formie aktu notarialnego, gdzie zobowiązała się zawrzeć umowę końcową sprzedaży, na podstawie której wraz ze współwłaścicielami dokona sprzedaży (przeniesienia własności) Spółce należących do współwłaścicieli udziałów, to jest sprzeda całą Nieruchomość. Ostateczna umowa sprzedaży ma zostać zawarta po spełnieniu się warunków: uzyskaniu przez Kupującego jego kosztem i staraniem zaświadczeń wydanych za zgodą Sprzedających przez właściwe urzędy, procesu analizy staniu prawnego, glebowo-środowiskowego i technicznego przedmiotu Sprzedaży, w tym dostęp do drogi publicznej, ostatecznej decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, zgody na realizację przedsięwzięcia zamierzonej przez Kupującego inwestycji polegającej na budowie centrum magazynowo-logistyczno-produkcyjnego z częściami socjalno-biurowymi i infrastrukturą towarzyszącą. W przypadku uznania za konieczne, Spółka może podjąć działania konieczne do zmiany przeznaczenia gruntów wchodzących w skład Nieruchomości w całości na cele nie rolne w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Wszystkie działania faktyczne i prawne będzie na postawie Umowy oraz pełnomocnictwa wykonywała Spółka. Działanie Wnioskodawczyni ograniczają się do zawarcia Umowy, udzielenia na tej postawie pełnomocnictwa Kupującemu do podjęcia działań niezbędnych do przygotowania Nieruchomości do realizacji inwestycji oraz do sprzedaży Nieruchomości Spółce, na podstawie ostatecznej umowy przenoszącej własność.

Inwestycja Spółki będzie położona na dwóch lub więcej nieruchomościach, gdzie przedmiotowa działka jest tylko częścią terenu, na którym będzie realizowana inwestycja Spółki.

Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej, ani nie jest podatnikiem VAT. Nie dokonywała też w ostatnich latach sprzedaży żadnych nieruchomości, ani nie czerpała dochodów z nieruchomości. Nieruchomość była wykorzystywana wyłącznie do celów prywatnych. Nieruchomość nigdy nie była przedmiotem najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Wnioskodawczyni nie planuje w przyszłości sprzedaży innych nieruchomości. Wnioskodawczyni wskazała, że na nieruchomości był postawiony baner informujący o jej sprzedaży. Na przestrzeni ostatnich lat, Wnioskodawczyni kilkukrotnie podejmowała współpracę z agencjami nieruchomości w zakresie pośrednictwa w sprzedaży, na standardowych zasadach, w zamian za prowizję płatną po sprzedaży. Ostatecznie potencjalny kupujący zgłosił się sam - bez pośrednictwa agencji.

Wnioskodawczyni nie czyniła jakichkolwiek działań zmierzających do zwiększenia wartości Nieruchomości będących przedmiotem zapytania. Budynki jak i cała nieruchomość były i są wykorzystywane wyłącznie do celów prywatnych.

Szczegółowy zakres pełnomocnictwa udzielonego Kupującemu obejmuje:

Uzyskanie warunków technicznych przyłączenia nieruchomości do infrastruktury technicznej w szczególności przyłączenia do sieci energetycznej, gazowej, teleinformatycznej, wodociągowej, ciepłowniczej, kanalizacji deszczowej i sanitarnej lub innej infrastruktury technicznej umożliwiającej odprowadzenie wód opadowych, oraz włączenie do dróg, w tym składania i podpisywania wniosków i innych dokumentów, ich zmiany, cofania oraz odbioru;
Uzyskanie decyzji o wyłączeniu gruntów z produkcji rolnej lub leśnej, zmiany klasyfikacji gruntów oraz uzyskania decyzji dot. gospodarowania masami ziemi podlegającymi ochronie;
Uzyskanie decyzji o wycince drzew i krzewów oraz uzyskania decyzji o nasadzeniach zastępczych, a także dokonania wyżej wymienionych czynności;
Zawarcie w imieniu Mocodawcy umów przyłączenia do sieci oraz umów drogowych określających warunki przyłączenia do dróg;
Uzyskanie decyzji - pozwolenia wodnoprawnego, decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach oddziaływania planowej przez Kupującego inwestycji na środowisko, decyzji zezwalającej na prowadzenie badań archeologicznych, decyzji zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej pozwolenia na budowę na Nieruchomości inwestycji planowanej przez Kupującego;
Uzyskanie decyzji dla celów projektowych;
Składanie wniosków o wydanie wypisów z ewidencji gruntów i budynków oraz wyrysów z map ewidencyjnych dotyczących Nieruchomości, w tym uzyskiwania archiwalnych materiałów geodezyjnych;
Przeglądanie akt (w tym dokumentów i pism) księgi wieczystej prowadzonej dla Nieruchomości oraz ksiąg, z których nieruchomość objęta księgą została odłączona lub zawierających podstawy wpisu w tych księgach, w tym księgach zamkniętych, z prawem do składania wniosków, sporządzania kserokopii z akt oraz do odbioru takich kserokopii, wykonywania fotokopii, uzyskiwania (przeglądania i sporządzania kopii) dokumentów stanowiących podstawę do zamieszczenia wzmianek w powołanej wyżej księdze wieczystej oraz do uzyskiwania wypisów (odpisów) dokumentów złożonych do akt powołanej wyżej księgi wieczystej;
Uzyskiwanie od właściwych organów administracji rządowej i samorządowej wszelkich zaświadczeń, informacji, wypisów, wyrysów dotyczących stanu faktycznego i prawnego Nieruchomości koniecznych do przeprowadzenia kompleksowego badania prawnego Nieruchomości;
Uzyskiwanie zaświadczeń i informacji z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego w sprawie figurowania w rejestrze płatników składek lub zaległości we wpłatach oraz odbioru zaświadczeń i informacji;
Składanie w imieniu Mocodawcy oświadczeń o braku sprzeciwu wobec wydanych decyzji związanych z realizacją na Nieruchomości inwestycji polegającej na budowie centrum magazynowo-logistyczno-produkcyjnego z częściami socjalno-biurowymi i infrastrukturą towarzyszącą oraz składania oświadczeń o zrzeczeniu się prawa odwołania od decyzji wydanych w związku z przygotowaniem lub realizacją takiej inwestycji;

Pełnomocnictwo uprawnia pełnomocników do składania i podpisywania wniosków, pism, oświadczeń (w tym oświadczeń woli oraz oświadczeń wiedzy), umów i innych dokumentów, ich zmiany, cofania oraz przyjmowania i odbioru decyzji, postanowień, wypisów, wyrysów, map i pism oraz korespondencji związanych i wymaganych w związku ze sprawami objętymi pełnomocnictwem. Wszelkie koszty oraz opłaty przyłączeniowe związane z warunkami technicznymi, decyzjami i umowami przyłączeniowymi określone w punktach a-f powyżej obciążają […] sp. z o. o.

Wszystkie budynki były i są wykorzystywane wyłącznie do celów prywatnych, socjalno-bytowych. Żaden z budynków nie był i nie jest wykorzystywany do prowadzenia jakiejkolwiek działalności gospodarczej czy innej komercyjnej. Zdaniem Wnioskodawczyni można uznać, że budynki były wykorzystywane do czynności niepodlegających opodatkowaniu VAT.

Wszystkie zabudowania pochodzą sprzed daty wejścia w życie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z jedynymi dostępnymi dokumentami jeden budynek został oddany do użytkowania w 1952 r. (z braku dostępnych danych należy uznać, że nastąpiło to 31 grudnia 1952 lub wcześniej w 1952 r.). Pozostałe budynki zostały oddane do użytkowania w 1990 r. (z braku dostępnych danych należy uznać, że nastąpiło to 31 grudnia 1990 lub wcześniej w 1990 r.). Budynki były budowane sposobem gospodarczym (własnymi siłami), a po zakończeniu budowy używane dla własnych celów prywatnych (socjalno-bytowych).

Od momentu nabycia do momentu planowanej dostawy Wnioskodawczyni nie ponosiła wydatków na ulepszenie przedmiotowych budynków, stanowiących co najmniej 30% wartości początkowej danego budynku. Budynki były jedynie na bieżąco konserwowane. Wnioskodawczyni nie odliczała nigdy podatku VAT od jakichkolwiek zakupów związanych z budynkami lub nieruchomością gruntową. Zakupy były dokonywane wyłącznie dla celów prywatnych, socjalno-bytowych, gdzie Wnioskodawczyni występowała jako konsument.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawczyni jest ustalenie, czy sprzedaż udziału w prawie własności przedmiotowych Nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT oraz ustalenie czy ww. sprzedaż będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania tym podatkiem.

W świetle powyższego, w pierwszej kolejności należy ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy, Wnioskodawczyni będzie działać w charakterze podatnika VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku okoliczności sprawy, obowiązujące przepisy prawa podatkowego oraz powołane powyżej wyroki Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdzić należy, że w analizowanym przypadku sprzedaż udziału we współwłasności działki nr 1 będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług bowiem zachodzą przesłanki pozwalające na uznanie Wnioskodawczyni w związku z przedmiotową transakcją za podatnika podatku od towarów i usług. Za uznaniem Wnioskodawczyni za profesjonalny podmiot prowadzący działalność gospodarczą przemawia m.in. fakt, że podjęła ona działania wskazujące na zamiar wykorzystania nieruchomości dla celów gospodarczych.

Jak wynika z okoliczności sprawy, Wnioskodawczyni podpisała przedwstępną umowę sprzedaży w postaci aktu notarialnego, w której zobowiązała się zawrzeć umowę końcową sprzedaży nieruchomości.

Należy w tym miejscu wskazać, że kwestie dotyczące stosunków cywilnoprawnych między podmiotami, w tym kwestie dotyczące przeniesienia własności nieruchomości, regulują przepisy cyt. wyżej ustawy Kodeks cywilny. Zgodnie z ogólnymi zasadami dotyczącymi sprzedaży – przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę (art. 535 Kodeksu cywilnego).

Moment przeniesienia własności nieruchomości został określony w art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego, w myśl którego – umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej, albo że strony inaczej postanowiły.

Z kolei umowa przedwstępna została uregulowana w art. 389-396 Kodeksu cywilnego.

Zgodnie z art. 389 § 1 Kodeksu cywilnego, umowa, przez którą jedna ze stron lub obie zobowiązują się do zawarcia oznaczonej umowy (umowa przedwstępna), powinna określać istotne postanowienia umowy przyrzeczonej.

Jeżeli termin, w ciągu którego ma być zawarta umowa przyrzeczona, nie został oznaczony, powinna ona być zawarta w odpowiednim terminie wyznaczonym przez stronę uprawnioną do żądania zawarcia umowy przyrzeczonej. Jeżeli obie strony są uprawnione do żądania zawarcia umowy przyrzeczonej i każda z nich wyznaczyła inny termin, strony wiąże termin wyznaczony przez stronę, która wcześniej złożyła stosowne oświadczenie. Jeżeli w ciągu roku od dnia zawarcia umowy przedwstępnej nie został wyznaczony termin do zawarcia umowy przyrzeczonej, nie można żądać jej zawarcia - art. 389 § 2 Kodeksu cywilnego.

Umowa przedwstępna jest więc jedynie zobowiązaniem do przeniesienia własności. Kupujący nie otrzymuje na mocy tej umowy żadnych uprawnień właścicielskich. Właścicielem zostaje dopiero dzięki zawarciu umowy przyrzeczonej. Tym samym, zgodnie z powyższymi normami prawa cywilnego, umowa przedwstępna - będąca przyrzeczeniem zawarcia właściwej umowy sprzedaży - nawet jeśli sporządzona została w formie aktu notarialnego, nie powoduje przeniesienia prawa własności nieruchomości.

Ponadto, w przedmiotowej sprawie należy zwrócić uwagę na kwestię udzielania pełnomocnictw, uregulowaną w Tytule IV Dziale VI Przedstawicielstwo, Rozdział I Przepisy ogólne i Rozdział II Pełnomocnictwo, Kodeksu cywilnego.

Z opisu sprawy wynika bowiem, że Wnioskodawczyni udzieliła kupującemu pełnomocnictwa do podjęcia działań niezbędnych do przygotowania Nieruchomości do realizacji inwestycji, m.in. do uzyskania warunków technicznych przyłączenia nieruchomości do infrastruktury technicznej, zawarcie w imieniu Mocodawcy umów przyłączenia do sieci, decyzji zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej pozwolenia na budowę na Nieruchomości inwestycji planowanej przez Kupującego, składania wniosków o wydanie wypisów i wyrysów z map ewidencyjnych, przeglądania akt, sporządzania kopii itp., uzyskiwania wszelkich zaświadczeń informacji od właściwych organów administracji rządowej i samorządowej, uzyskiwania zaświadczeń i informacji z ZUS oraz KRUS.

W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z art. 95 § 1 ustawy Kodeks cywilny, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych albo wynikających z właściwości czynności prawnej, można dokonać czynności prawnej przez przedstawiciela. W świetle § 2 tego artykułu, czynność prawna dokonana przez przedstawiciela w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego.

W myśl art. 96 ww. Kodeksu cywilnego, umocowanie do działania w cudzym imieniu może opierać się na ustawie (przedstawicielstwo ustawowe) albo na oświadczeniu reprezentowanego (pełnomocnictwo).

Stosownie do art. 98 ww. Kodeksu cywilnego, pełnomocnictwo ogólne obejmuje umocowanie do czynności zwykłego zarządu. Do czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu potrzebne jest pełnomocnictwo określające ich rodzaj, chyba że ustawa wymaga pełnomocnictwa do poszczególnej czynności.

Jak wynika z przepisów Kodeksu cywilnego, pełnomocnictwo – to jednostronne oświadczenie osoby (mocodawcy), na mocy którego inna osoba (pełnomocnik) staje się upoważniona do działania w imieniu mocodawcy. Zatem każda czynność wykonana przez pełnomocnika w imieniu mocodawcy i w zakresie udzielonego pełnomocnictwa wywoła skutki bezpośrednio w sferze prawnej mocodawcy.

Zatem, mimo że w analizowanej sprawie działania dotyczące działki mającej być przedmiotem sprzedaży podjął pełnomocnik, to jednak efekty tych działań wywierają bezpośredni skutek dla Wnioskodawczyni, tj. zmierzają do sprzedaży przedmiotowej działki i osiągnięcia pożytku z tego tytułu. Działania dokonywane za zgodą Wnioskodawczyni, wpływają na podniesienie atrakcyjności przedmiotowej działki będącej przedmiotem sprzedaży jako towaru i wzrost jej wartości. Czynności jakie będą podejmowane przed sprzedażą nieruchomości przez pełnomocnika Wnioskodawczyni wskazuje na chęć wyjścia naprzeciw oczekiwaniom nabywcy i dostosowanie gruntu do jego potrzeb jeszcze przed nabyciem. Wnioskodawczyni wskazała ponadto, że na przestrzeni ostatnich lat, przed zgłoszeniem się kupującego kilkukrotnie podejmowała współpracę z agencjami nieruchomości w zakresie pośrednictwa sprzedaży.

W rozpatrywanej sprawie podejmowane przez Wnioskodawczynię działania wykluczają uznanie, że sprzedaż udziału we współwłasności działki nr 1 nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Przedmiotowa sprzedaż będzie dostawą towarów dokonaną w ramach prowadzenia działalności gospodarczej w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, a Wnioskodawczyni będzie działała jako podatnik, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy.

W konsekwencji, skoro w przedmiotowej sprawie występują przesłanki stanowiące podstawę uznania Wnioskodawczyni za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, to czynność sprzedaży udziałów w prawie własności zabudowanej działki nr 1, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatna dostawa towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie pytania nr 1 należało uznać za nieprawidłowe.

Należy zauważyć, ze wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług, w tym dostawy budynków, zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim;
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zgodnie z przepisem art. 2 pkt 14 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o pierwszym zasiedleniu – rozumie się przez to oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej. W tym miejscu należy nadmienić, że w przypadku nieruchomości zabudowanych niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Według art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Z analizy powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Jak wskazano wyżej, aby zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,

przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie danego obiektu. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna.

W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga art. 29a ust. 8 ustawy, w myśl którego w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Wobec powyższego, przy sprzedaży budynków, budowli lub ich części, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawczyni nabyła Nieruchomość zabudowaną budynkiem mieszkalnym i zabudowaniami gospodarczymi na podstawie postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku. Od momentu nabycia do momentu planowanej sprzedaży Wnioskodawczyni nie ponosiła wydatków, stanowiących co najmniej 30 % wartości początkowej danego budynku. Budynki były jedynie na bieżąco konserwowane.

Odnosząc się do planowanej sprzedaży Nieruchomości zabudowanej, należy zauważyć, że decydujące dla rozstrzygnięcia, czy w przedmiotowej sprawie dla opisanej dostawy zastosowanie znajdzie zwolnienie z opodatkowania jest rozstrzygnięcie kwestii, czy i kiedy względem ww. budynków nastąpiło pierwsze zasiedlenie.

W świetle przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy należy stwierdzić, że planowana sprzedaż ww. budynku mieszkalnego i zabudowań gospodarczych, zostanie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia, gdyż – jak wynika z opisu sprawy – budynek mieszkalny został oddany do użytkowania w 1952 r., a pozostałe budynki (gospodarcze) w 1990 r. i tym samym pomiędzy pierwszym zasiedleniem budynku, a momentem sprzedaży upłynie okres dłuższy niż 2 lata.

Zatem, z uwagi na fakt, że od pierwszego zasiedlenia do chwili planowanej sprzedaży upłynie okres dłuższy niż 2 lata i jednocześnie nie ponoszono nakładów na ulepszenie przekraczających 30% wartości początkowej ww. budynków, to w odniesieniu do tych budynków zostaną spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku VAT określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W związku z powyższym – na podstawie art. 29a ust. 8 ustawy – również sprzedaż gruntu, z którym związany jest ww. budynek, będzie zwolniona od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Skoro planowana sprzedaż Nieruchomości zabudowanej będzie korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, to badanie przesłanek i rozstrzyganie zwolnienia na podstawie innych przepisów, tj. art. 43 ust. 1 pkt 10a i pkt 2 ustawy jest niezasadne.

Podsumowując, sprzedaż udziałów w prawie własności działki nr 1, będzie korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10.

Zatem w tej części stanowisko Wnioskodawczyni uznać należy za prawidłowe.

Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawczyni. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Powyższa interpretacja indywidualna dotyczy wyłącznie Wnioskodawczyni, a zatem nie obejmuje rozstrzygnięcia dla współwłaścicieli przedmiotowych Nieruchomości.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w […] za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z 530 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin