Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-2.4011.319.2021.1.KP
z 18 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 marca 2021 r. (data wpływu 21 marca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży samochodu poleasingowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży samochodu poleasingowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest przedsiębiorcą prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji Działalności Gospodarczej. Podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów, wybrał opodatkowanie podatkiem wg skali podatkowej i rozlicza miesięczne zaliczki na podatek dochodowy w tej formie.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT i składa deklaracje kwartalne.

Przeważającym rodzajem działalności jest PKD 70.22.Z – pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania. Pozostałe rodzaje działalności to: 64.99.Z, 68.31.Z, 68.32.Z, 74.30.Z, 74.90.Z, 82.11.Z, 82.19.Z, 82.99.Z.

Wnioskodawca jako przedsiębiorca zawarł w 2018 roku umowę leasingu operacyjnego na samochód osobowy o masie poniżej 3,5 tony oraz pojemności silnika poniżej 2000 cm3. Umowa została zawarta na okres 36 miesięcy i przewiduje możliwość wykupu samochodu po zakończeniu okresu umowy.

Samochód wykorzystywany jest zarówno w działalności gospodarczej w celu dojazdów do klientów, jak i w celach prywatnych. W okresie leasingu Wnioskodawca odlicza 50% VAT z każdej faktury otrzymanej od leasingodawcy oraz faktur dotyczących wydatków eksploatacyjnych. Wraz z zakończeniem umowy leasingu zostanie wystawiona faktura na kwotę wykupu 650,40 zł netto na działalność gospodarczą, czyli na Wnioskodawcę, jako przedsiębiorcę. Jednak Wnioskodawca nie planuje wykorzystywać tego samochodu do końca umowy leasingowej dla celów prowadzenia działalności gospodarczej, a jedynie tylko dla celów prywatnych, dlatego Wnioskodawca nie będzie ujmować ostatniej raty leasingowej w kosztach oraz nie będzie odliczać wykazanego na fakturze podatku VAT, a także nie ujmie faktury dotyczącej wykupu w kosztach podatkowych, ani w ewidencji środków trwałych i nie odliczy podatku naliczonego z niej wynikającego w deklaracji VAT-7K.

W okresie nie krótszym niż 6 miesięcy liczonym od ostatniego dnia miesiąca, w którym nastąpi wykup samochodu, Wnioskodawca zamierza sprzedać samochód.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż takiego samochodu z majątku prywatnego, niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych prowadzonej działalności gospodarczej, po upływie 6 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpił wykup – nabycie samochodu, spowoduje powstanie obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych tytułem przychodu z działalności gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawcy, po wykupieniu z leasingu samochód stanie się składnikiem majątku prywatnego, ponieważ nigdy nie będzie składnikiem majątku w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Jeśli Wnioskodawca zdecyduje się na odpłatne zbycie pojazdu po upływie 6 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie, to jego zdaniem czynność taką może zakwalifikować jako przychód ze źródła przychodów określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie kwalifikować jako przychód z działalności gospodarczej. Zgodnie z treścią przepisu, nie stanowi źródła przychodów odpłatne zbycie m.in. rzeczy ruchomych, poza działalnością gospodarczą, jeśli następuje po upływie 6 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.

Mając na uwadze powyższe Wnioskodawca uważa, że planowana sprzedaż samochodu po upływie 6 miesięcy nie spowoduje powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm.): opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Powyższy przepis ustanawia generalną zasadę opodatkowania podatkiem dochodowym, zgodnie z którą opodatkowaniu tym podatkiem podlegają wszelkie uzyskane przez podatnika w danym roku korzyści majątkowe, z wyjątkiem tych, które na mocy ustawy wyłączone zostały z tego opodatkowania (np. poprzez wprowadzenie ustawowego zwolnienia z opodatkowania, czy też zaniechanie poboru podatku).

Przepis art. 10 ust. 1 ww. ustawy zawiera katalog źródeł przychodów, z których dochody podlegają opodatkowaniu według zasad określonych dla danego źródła przychodów.

Jednym ze źródeł przychodów jest wymieniona w pkt 3 pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie do art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy: przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1 500 zł,
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

– wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Odrębnym od pozarolniczej działalności gospodarczej źródłem przychodu jest wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Zgodnie z art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Wyłączenie zastosowania art. 10 ust. 1 pkt 8 obejmuje w szczególności te składniki majątku, które są wykorzystywane w działalności gospodarczej lub zostały z niej wycofane, a przy tym spełniają warunki określone w art. 14 ust. 2 pkt 1, a więc podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. v

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w 2018 r. zawarł umowę leasingu operacyjnego, której przedmiotem był samochód osobowy. Wnioskodawca wykorzystywał samochód w działalności gospodarczej, jak i w celach prywatnych. Umowa została zawarta na okres 36 miesięcy i przewiduje możliwość wykupu samochodu po zakończeniu okresu umowy. Wraz z zakończeniem umowy leasingu zostanie wystawiona faktura na kwotę wykupu 650,40 zł. Wnioskodawca nie planuje wykorzystywać ww. samochodu dla celów działalności gospodarczej a jedynie dla celów prywatnych, dlatego nie będzie ujmować ostatniej raty leasingowej w kosztach oraz nie będzie odliczać wskazanego na fakturze podatku VAT, a także nie ujmie faktury dotyczącej wykupu samochodu w kosztach podatkowych, ani w ewidencji środków trwałych i nie odliczy w deklaracji VAT-7 podatku naliczonego z niej wynikającego. Wnioskodawca planuje sprzedać samochód osobowy w okresie nie krótszym niż 6 miesięcy liczonym od ostatniego dnia miesiąca, w którym nastąpi wykup samochodu.

Mając na uwadze przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz przytoczone przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że w sytuacji, gdy wykupiony po zakończeniu umowy leasingu samochód nie będzie wykorzystywany przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej i nie zostanie zaliczony do składników majątku tej działalności, wymienionych w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to przychód uzyskany ze sprzedaży tego samochodu nie będzie stanowił przychodu z działalności gospodarczej. Wówczas skutki podatkowe sprzedaży takiego samochodu należy rozważyć pod kątem powstania przychodu ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d tej ustawy, czyli odpłatnego zbycia rzeczy. W konsekwencji, planowana sprzedaż samochodu będzie skutkować powstaniem przychodu z tego źródła, jeżeli nastąpi przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpi jego nabycie. Natomiast obowiązek podatkowy nie powstanie, jeżeli zbycie samochodu będzie miało miejsce po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie tego samochodu.

Reasumując – sprzedaż samochodu osobowego z majątku prywatnego, niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych prowadzonej działalności gospodarczej, po upływie 6 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpił wykup – nabycie samochodu, nie spowoduje powstanie obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.