2021.06.08 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3.4012.88.2021.2.AW
z 8 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 lutego 2021 r. (data wpływu 15 lutego 2021 r.) uzupełnionego pismem z dnia 26 marca 2021 r. (data wpływu 31 marca 2021 r.) oraz pismem z dnia 6 maja 2021 r. (data wpływu 12 maja 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

określenia właściwej stawki podatku VAT w sytuacji obciążania najemcy kosztami faktycznego zużycia energii elektrycznej i gazu oraz poszczególnymi składowymi opłaty uiszczanej na rzecz spółdzielni mieszkaniowej (część pytania oznaczonego we wniosku nr 2) – jest nieprawidłowe,
określenia właściwej stawki podatku VAT w sytuacji obciążenia nabywcy opłatami zaliczkowymi z tytułu zużycia wody i ogrzewania (część pytania oznaczonego we wniosku nr 4) – jest prawidłowe,
zwolnienia z ewidencjonowania usług, tj. czynszu najmu, opłat za media (prąd, gaz, woda i ogrzewanie) oraz pozostałych opłat ponoszonych przez najemcę, w tym: opłaty z tytułu zarządzania nieruchomością, wydatki na część wspólną nieruchomości, opłaty na fundusz remontowy nieruchomości i ubezpieczenia, podatek od nieruchomości na kasie rejestrującej (pytanie oznaczone we wniosku nr 5) – jest prawidłowe,
obowiązku wystawienia faktury VAT za najem oraz opłaty za media (pytanie oznaczone we wniosku nr 6) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 lutego 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w ww. zakresie. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem w dniu 31 marca 2021 r. oraz 12 maja 2021 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz o należną opłatę.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Ze względu na wielkość przychodów ze sprzedaży na rzecz osób fizycznych zobowiązany jest do posiadania kasy fiskalnej. W ewidencji środków trwałych Wnioskodawca posiada lokal mieszkalny, który wynajmuje osobie fizycznej wyłącznie na cele mieszkaniowe na podstawie umowy. Wnioskodawca ponosi koszty z tytułu zużycia przez najemcę energii elektrycznej i gazu, które rozliczane są na podstawie wskazań liczników, a także opłat na rzecz spółdzielni mieszkaniowej, którymi następnie Wnioskodawca obciąża najemcę. Spółdzielnia nie wystawia faktury VAT, a jedynie notę obciążeniową ze stawką zwolnioną. W skład opłat na rzecz spółdzielni mieszkaniowej wchodzą:

opłaty z tytułu zarządzania nieruchomościami wydatki na część wspólną,
opłaty z tytułu usuwania nieczystości stałych i płynnych,
opłaty na fundusz remontowy, opłaty na ubezpieczenia,
podatek od nieruchomości,
opłaty z tytułu zużycia wody (opłata zaliczkowa, rozliczana raz w roku na podstawie wskazań liczników).

Za wyświadczone usługi wraz z opłatami na rzecz spółdzielni mieszkaniowej najemca dokonuje płatności przelewem na rachunek bankowy.

Wnioskodawca w uzupełnieniu do wniosku z dnia 26 marca 2021 r. wskazał, że:

Opłaty zaliczkowe miały miejsce zarówno do 30 czerwca 2020 jak i od 1 lipca 2020.
Nie występowałem z wnioskiem o wydanie Więżącej Informacji Stawkowej.
Wniosek dotyczy stanu faktycznego, który wystąpił przed 1 lipca 2020.
W zakresie przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej opisu sprawy w zakresie przeformułowanych ww. pytań, w taki sposób, by korespondowały one z treścią przeformułowanych pytań – nie dotyczy.

Użytkownicy lokalu mieszkalnego mają możliwość decydowania o wielkości zużycia mediów poprzez zaspokajanie własnych potrzeb mieszkaniowych.
Najemcy nie mają możliwości wyboru świadczeniodawców mediów.
Koszty wynikające ze zużycia energii elektrycznej i gazu rozliczane są wyłącznie na podstawie wskazań liczników. Koszty zużycia wody i ogrzewania są zaliczkowane, a następnie rozliczane również na podstawie wskazań liczników, natomiast koszty gospodarowania odpadami stanowią iloczyn liczby osób zamieszkujących lokal i stawki uchwalonej przez Radę Miasta. Pozostałe koszty naliczane przez Spółdzielnię Mieszkaniową rozliczne są w oparciu o powierzchnię lokalu.
Odbiór nieczystości dotyczy usług realizowanych w ramach gospodarowania odpadami komunalnymi przez gminę, rozliczany na podstawie Uchwały nr … Rady Miasta … z dnia … grudnia 2020 r. w sprawie wyboru metody ustalenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi oraz ustalenia stawki takiej opłaty.
Najemca obciążany jest wyłącznie faktycznie ponoszonymi kosztami, bez doliczania marży.
Czynsz jest kwotą stałą, media rozliczane są osobno na podstawie wskazań liczników.
Z zawartych z najemcami umów wynika, iż media rozliczane są osobno na podstawie wskazań liczników.
Nie, to najemca lokalu decyduje o ilości zużycia mediów.
Zawarta jest wyłącznie umowa najmu, w której wskazany jest sposób rozliczania mediów, nie ma odrębnych umów z najemcą na dostarczanie mediów
Usługi najmu lokali świadczy on we własnym imieniu i na własny rachunek.
Wątpliwość dotyczy ewidencjonowania na kasie fiskalnej czynszu najmu, opłat za media (prąd, gaz, woda i ogrzewanie) oraz pozostałych opłat ponoszonych przez najemcę, w tym: opłaty z tytułu zarządzania nieruchomością, wydatki na część wspólną nieruchomości, opłaty na fundusz remontowy nieruchomości i ubezpieczenia, podatek od nieruchomości.
Płatność za ww. usługi realizowana jest w całości za pośrednictwem banku na rachunek bankowy.
Z dokumentów wynika kto jest nadawcą przelewu i na czyją rzecz jest on realizowany, najemca nie podaje jednak w tytule przelewu czego płatność dotyczy.
Nie ma zielonego pojęcia kiedy powstał taki obowiązek, wydaje mu się że można wpisać 2009 rok w momencie w którym rozpoczęła się sprzedaż usług wulkanizacyjnych, chociaż kasa była już w … sierpnia 2009 roku.
Od … sierpnia 2000 roku prowadzona jest sprzedaż usług w zakresie naprawy pojazdów silnikowych oraz motorowerów (w tym naprawy opon, ich zakładania, bieżnikowania i regenerowania) a także w zakresie wymiany opon lub kół dla pojazdów silnikowych oraz motorowerów (§ 4 ust. 1 pkt 2 lit. c) oraz § 4 ust. 1 pkt 2 lit. d) Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących.
PKWiU 68.20.11.0 Wynajem i obsługa nieruchomości mieszkalnych własnych lub dzierżawionych – nie wie czy to jest dobrze i nie wie co z pozostałymi usługami
Faktury dostarczane są przez dostawców mediów, tj. za energię elektryczną od …. oraz za gaz od …
Usługi nabywa na swoją rzecz we własnym imieniu.

Natomiast w uzupełnieniu do wniosku z dnia 6 maja 2021 r. Wnioskodawca wskazał, że symbole PKWiU dla usług będących przedmiotem wniosku:

62.20.11.0 Wynajem i usługi zarządzania nieruchomościami mieszkalnymi własnymi lub dzierżawionymi,
36.00.20.0 Usługi związane z uzdatnianiem i dostarczaniem wody za pośrednictwem sieci wodociągowych,
37.00.11.0 Usługi związane z odprowadzaniem i oczyszczaniem ścieków,
35.11.10.0 Energia elektryczna,
35.13.10.0 Usługi związane z dystrybucją energii elektrycznej,
35.22.10.0 Usługi w zakresie dystrybucji paliw gazowych w systemie sieciowym.

Z realizowanych przez najemcę wpłat oraz prowadzonej ewidencji jednoznacznie można wskazać, że dotyczy usługi najmu oraz dostawy mediów na rzecz konkretnej nieruchomości lokalowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Jaką stawkę podatku VAT Wnioskodawca powinien zastosować obciążając najemcę kosztami faktycznego zużycia energii elektrycznej i gazu oraz poszczególnymi składowymi opłaty uiszczanej na rzecz spółdzielni mieszkaniowej? (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)
Czy obciążając najemcę opłatami zaliczkowymi na rzecz spółdzielni mieszkaniowej z tytułu zużycia wody i ogrzewania Wnioskodawca powinien doliczyć odpowiednią stawkę VAT? (pytanie oznaczone we wniosku nr 4)
Czy w związku z realizacją płatności przez najemcę przelewem na rachunek bankowy Wnioskodawca może zastosować zwolnienie podmiotowe z obowiązku rejestracji poszczególnych usług na kasie fiskalnej? (pytanie oznaczone we wniosku nr 5)
Czy nie rejestrując tego na kasie fiskalnej muszę wystawić fakturę VAT? (pytanie oznaczone we wniosku nr 6)

Zdaniem Wnioskodawcy:

Obciążenie najemcy kosztami zużycia energii elektrycznej i gazu powinno być realizowane poprzez przeniesienie kosztu w kwocie netto z doliczeniem podstawowej stawki VAT. Obciążenie najemcy opłatami ponoszonymi na rzecz spółdzielni mieszkaniowej (z wyjątkiem opłaty zaliczkowej z tytułu zużycia wody i ogrzewania) powinno być realizowane z zastosowaniem stawki VAT zwolnionej.
Opłaty zaliczkowe za zużycie wody i ogrzewanie realizowane na rzecz spółdzielni mieszkaniowej powinny być przeniesione na najemcę z doliczeniem odpowiedniej stawki VAT, zużycie wody – 8%, ogrzewanie – 23%.
W związku z dokonaniem płatności przez najemcę na rachunek bankowy Wnioskodawca ma prawo do zastosowania zwolnienia z obowiązku rejestracji wszystkich wyżej wymienionych usług na kasie rejestrującej.
W związku z zastosowaniem zwolnienia z rejestracji usług na kasie fiskalnej Wnioskodawca jest zobowiązany wyłącznie do wystawienia faktury dla osoby fizycznej z zastosowaniem odpowiednich stawek.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

określenia właściwej stawki podatku VAT w sytuacji obciążania najemcy kosztami faktycznego zużycia energii elektrycznej i gazu oraz poszczególnymi składowymi opłaty uiszczanej na rzecz spółdzielni mieszkaniowej (część pytania oznaczonego we wniosku nr 2) – jest nieprawidłowe,
określenia właściwej stawki podatku VAT w sytuacji obciążenia nabywcy opłatami zaliczkowymi z tytułu zużycia wody i ogrzewania (część pytania oznaczonego we wniosku nr 4) – jest prawidłowe,
zwolnienia z ewidencjonowania usług, tj. czynszu najmu, opłat za media (prąd, gaz, woda i ogrzewanie) oraz pozostałych opłat ponoszonych przez najemcę, w tym: opłaty z tytułu zarządzania nieruchomością, wydatki na część wspólną nieruchomości, opłaty na fundusz remontowy nieruchomości i ubezpieczenia, podatek od nieruchomości na kasie rejestrującej (pytanie oznaczone we wniosku nr 5) – jest prawidłowe,
obowiązku wystawienia faktury VAT za najem oraz opłaty za media (pytanie oznaczone we wniosku nr 6) – jest nieprawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, że niniejsza interpretacja dotyczy stanu prawnego obowiązującego do dnia 30 czerwca 2020 r.

Zauważyć należy, że zgodnie z poz. 7.3 Zasad Metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zawartych w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) – dalej: „PKWiU”, zaliczanie danego produktu do odpowiedniego grupowania jest obowiązkiem producenta (względnie usługodawcy). Wynika to z faktu, że właśnie producent (usługodawca) posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania, konstrukcji i przeznaczenia wyrobu lub charakteru usługi.

Należy jednak podkreślić, że dokonana przez producenta (usługodawcę) klasyfikacja nie może naruszać zasad budowy i logiki struktury PKWiU. W razie trudności przy zaliczaniu wyrobu (towaru) lub usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU można wystąpić w tej sprawie do organów statystycznych. Procedury udzielania informacji w sprawie standardów klasyfikacyjnych (w tym Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług) określa Komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych.

Tut. Organ w sprawie z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej nie jest uprawniony do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Podkreślić należy, że kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Tak więc niniejszą interpretację wydano w oparciu o grupowanie PKWiU wskazane przez Wnioskodawcę we wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanego zdarzenia przyszłego (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU wymienionych we wniosku czynności) lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zauważyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz wydane na jej podstawie rozporządzenia w wielu wypadkach odwołują się do grupowań PKWiU przy ustalaniu preferencyjnych stawek podatkowych. Prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja towarów i usług stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania podatkiem VAT w stosunku do towarów i usług, dla których przepisy powołują stosowną klasyfikację statystyczną.

Tut. Organ informuje, że zgodnie z § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. poz. 1676, ze zm.), zmienionym przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 27 marca 2020 r. (Dz. U. poz. 556), do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług – do dnia 30 czerwca 2020 r., stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU).

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – w oparciu o art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

W tym miejscu należy zauważyć, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy (od ogólnej zasady powszechności opodatkowania) i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalne. W efekcie podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji jedynie, gdy charakter czynności świadczonych przez niego w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zaznacza się, że zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

W myśl natomiast przepisu art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem art. 114 ust. 1.

Towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, niewymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, podlegają opodatkowaniu stawką w wysokości 22%, z wyjątkiem tych, dla których w ustawie lub przepisach wykonawczych określono inną stawkę (art. 41 ust. 13 ustawy).

Jak wynika z art. 146aa ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%:

stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Zastosowanie preferencyjnych stawek podatku lub zwolnienie od podatku możliwe jest tylko wówczas, gdy wynika to wprost z ustawy lub przepisów wykonawczych do ustawy.

Prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja towarów stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług. Klasyfikacja, do której odwołują się przepisy ustawy jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU).

W załączniku nr 3 do ustawy, który zawiera wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, wymieniono:

w poz. 140 – sklasyfikowane w PKWiU 36.00.20.0 – Usługi związane z uzdatnianiem i dostarczaniem wody za pośrednictwem sieci wodociągowych;
w poz. 142 – sklasyfikowane w PKWiU ex 37 – Usługi związane z odprowadzaniem i oczyszczaniem ścieków.

Natomiast od 1 kwietnia 2020 r. w załączniku nr 3 do ustawy, który zawiera wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8% wymieniono:

w poz. 24 – sklasyfikowane w PKWIU 36.00.20.0 – Usługi związane z uzdatnianiem i dostarczaniem wody za pośrednictwem sieci wodociągowych;
poz. 26 – sklasyfikowane w PKWiU ex 37 – Usługi związane z odprowadzaniem i oczyszczaniem ścieków.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 2 pkt 30 ww. ustawy, przez - PKWiU ex - rozumie się zakres wyrobów lub usług węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Umieszczenie ww. oznaczenia przy konkretnym symbolu statystycznym ma na celu zawężenie stosowania stawki preferencyjnej tylko do towarów/usług należących do wymienionego grupowania statystycznego, spełniających określone warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce „nazwa towaru lub usługi (grupy towarów lub usług)”.

Tak więc, wynikająca z konkretnego załącznika stawka VAT dotyczy wyłącznie danego towaru z danego grupowania – konkretnego towaru lub konkretnej usługi wymienionej obok symbolu PKWiU.

Zauważyć należy, że zgodnie z wyjaśnieniami do Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, PKWiU 2008, Dział 37 „Usługi związane z odprowadzaniem i oczyszczaniem ścieków; osady ze ścieków kanalizacyjnych” obejmuje:

obsługę sieci kanalizacyjnych i systemów oczyszczania ścieków,
usługi związane z gromadzeniem i transportem ścieków przemysłowych lub pochodzących z gospodarstw domowych oraz wody deszczowej za pomocą sieci kanalizacyjnej, kolektorów, zbiorników oraz pozostałych środków transportu (wagonów-cystern itp.),
usługi związane z opróżnianiem i czyszczeniem zbiorników gnilnych, dołów ściekowych (kloacznych);
usługi związane z utrzymaniem toalet chemicznych,
usługi związane z oczyszczaniem ścieków (włączając ścieki przemysłowe, ścieki pochodzące z gospodarstw domowych itp.) w procesach fizycznych, chemicznych i biologicznych, takich jak: odsiewanie, filtrowanie, oczyszczanie mechaniczne na kratach i sitach, sedymentację itp.,
usługi w zakresie utrzymania, czyszczenia systemów kanalizacyjnych i drenażowych, włączając przetykanie rur.

W Dziale 37 „Usługi związane z odprowadzaniem i oczyszczaniem ścieków; osady ze ścieków kanalizacyjnych” mieszczącym się w Sekcji E wymienione zostały następujące grupowania:

PKWiU 37.00 „Usługi związane z odprowadzaniem i oczyszczaniem ścieków; osady ze ścieków kanalizacyjnych”
PKWiU 37.00.1 „Usługi związane ze ściekami”
PKWiU 37.00.11 „Usługi związane z odprowadzaniem i oczyszczaniem ścieków”
PKWiU 37.00.11.0 „Usługi związane z odprowadzaniem i oczyszczaniem ścieków”
PKWiU 37.00.12 „Usługi związane z opróżnianiem szamb i dołów gnilnych”
PKWiU 37.00.12.0 „Usługi związane z opróżnianiem szamb i dołów gnilnych”
PKWiU 37.00.2 „Osady ze ścieków kanalizacyjnych”
PKWiU 37.00.20 „Osady ze ścieków kanalizacyjnych”
PKWiU 37.00.20.0 „Osady ze ścieków kanalizacyjnych”

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

W tym miejscu należy wskazać, że kwestia zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT w przypadku wynajmu lokalu mieszkalnego została rozstrzygnięta w interpretacji indywidualnej z dnia 27 kwietnia 2021 r. o nr 0112-KDIL3.4012.29.2021.2.AW, gdzie wskazano, że „w przypadku wynajmu lokalu mieszkalnego przez Wnioskodawcę na rzecz najemcy z przeznaczeniem na cele mieszkaniowe, zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT”.

Należy wskazać, że wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, określenia właściwej stawki podatku VAT w sytuacji obciążania najemcy kosztami faktycznego zużycia energii elektrycznej i gazu oraz poszczególnymi składowymi opłaty uiszczanej na rzecz spółdzielni mieszkaniowej.

W tym miejscu należy wskazać, że kwestia zwolnienia od podatku oraz opodatkowania podatkiem VAT kosztów faktycznego zużycia energii elektrycznej oraz gazu jak i opłaty uiszczane na rzecz Spółdzielni mieszkaniowej, którymi jest obciążany najemca (refaktura) została również już rozstrzygnięta w interpretacji indywidualnej z dnia 27 kwietnia 2021 r. o nr 0112-KDIL3. 4012.29.2021.2.AW. W interpretacji tej wskazano, że:

„brak jest podstaw, aby uznać, że dostawa mediów jest nierozerwalnie związana z najmem lokalu mieszkalnego, a ich rozdzielenie miałoby charakter sztuczny. Nie tworzą one bowiem obiektywnie tylko jednego niepodzielnego świadczenia, tj. nie stanowią kompleksowej usługi najmu ww. lokalu. Zatem, w przypadku najmu ww. lokalu mieszkalnego usługa dostawy mediów, których zużycie rozliczane jest w oparciu o ww. kryterium (liczniki lub inne kryteria uwzględniające zużycie mediów), winna być opodatkowana według stawek właściwych dla dostawy poszczególnych czynności, a nie dla usługi najmu. Dotyczy to opłaty za energię elektryczną, gaz, opłaty z tytułu usuwania nieczystości płynnych, opłaty z tytułu zużycia wody, opłaty z tytułu ogrzewania”;
„Wnioskodawca przenosząc koszty utrzymania nieruchomości (którymi jest obciążony przez Spółdzielnię), tj. opłaty z tytułu zarządzania nieruchomością, wydatki na część wspólną, opłaty na fundusz remontowy, opłaty na ubezpieczenia, podatek od nieruchomości, na najemców winien je opodatkować według zasad właściwych dla usługi najmu, również w sytuacjach, w których określone koszty nie zawierałyby podatku VAT, tj. zastosować zwolnienie dla najmu lokali mieszkalnych wyłącznie na cele mieszkaniowe na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy”.
„opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi (opłaty za wywóz nieczystości stałych) należy opodatkować według zasad właściwych dla usługi najmu, tj. zastosować zwolnienie dla najmu lokali mieszkalnych wyłącznie na cele mieszkaniowe na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy”.

Zatem, odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy, tj. określenia właściwej stawki podatku VAT należy wskazać, że w przypadku, gdy zużycie rozliczane jest w oparciu o kryterium (liczniki lub inne kryteria uwzględniające zużycie mediów), i usługa ta winna być opodatkowana według stawek właściwych dla dostawy poszczególnych czynności, to dla dostawy wody i odprowadzenia ścieków za pośrednictwem sieci wodociągowych (nieczystości płynne) (PKWiU 36.00.20.0 i PKWiU 37.00.11.0), należy zastosować stawkę 8% – zgodnie z art. 41 ust. 2 i art. 146aa ust. 1 pkt 2 w zw. z poz. 140 i 142 załącznika nr 3, a dla dostawy energii elektrycznej, gazu oraz opłat z tytułu ogrzewania należy zastosować stawkę 23% – zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, gdyż dostawa ta nie jest wymieniona w załączniku nr 3.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w zakresie części pytania oznaczonego we wniosku nr 2 w zakresie określenia stawki podatku VAT należało uznać za nieprawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również kwestii czy obciążając nabywcę opłatami zaliczkowymi z tytułu zużycia wody i ogrzewania Wnioskodawca powinien doliczyć właściwą stawkę podatku VAT. Ten zakres został również rozstrzygnięty w interpretacji indywidualnej z dnia 27 kwietnia 2021 r. o nr 0112-KDIL3.4012.29.2021.2.AW. W interpretacji tej wskazano, że: „Wnioskodawca powinien potraktować kwoty dotyczące zużycia wody i ogrzewania wynikające z not obciążeniowych wystawionych przez Spółdzielnię mieszkaniową, którymi następnie obciążani są najemcy, jeśli powstał wobec tych czynności obowiązek podatkowy, jako obrót i opodatkować je odpowiednią stawką podatku. (…) Zatem Wnioskodawca obciążając nabywcę opłatami zaliczkowymi z tytułu zużycia wody i ogrzewania powinien doliczyć właściwą dla tych usług stawkę podatku VAT”.

Zatem, odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy, tj. określenia właściwej stawki podatku VAT należy wskazać, że opłaty zaliczkowe z tytułu zużycia wody i ogrzewania podlegają opodatkowaniu właściwą stawką podatku VAT. Zatem, Wnioskodawca obciążając nabywcę opłatami zaliczkowymi z tytułu zużycia wody powinien zastosować stawkę 8% – zgodnie z art. 41 ust. 2 i art. 146aa ust. 1 pkt 2 w zw. z poz. 140 załącznika nr 3, a z tytułu opłat za ogrzewanie powinien zastosować stawkę 23% – zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w zakresie części pytania oznaczonego we wniosku nr 4 w zakresie stawki podatku VAT należało uznać za prawidłowe.

Kolejne wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii zwolnienia z obowiązku rejestracji poszczególnych usług, tj. czynszu najmu, opłat za media (prąd, gaz, woda i ogrzewanie) oraz pozostałych opłat ponoszonych przez najemcę, w tym: opłaty z tytułu zarządzania nieruchomością, wydatki na część wspólną nieruchomości, opłaty na fundusz remontowy nieruchomości i ubezpieczenia, podatek od nieruchomości na kasie rejestrującej.

Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

W myśl art. 111 ust. 1b ustawy w ewidencji, o której mowa w ust. 1, wykazuje się dane o sprzedaży, zawarte w dokumentach wystawianych przy zastosowaniu kas rejestrujących, w tym określające przedmiot opodatkowania, wysokość podstawy opodatkowania i podatku należnego oraz dane służące identyfikacji poszczególnych sprzedaży, w tym numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku albo podatku od wartości dodanej.

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Wskazany wyżej przepis art. 111 ust. 1 ustawy określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem jednym z podstawowych kryteriów decydujących o obowiązku stosowania do ewidencjonowania kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Należy jednak zauważyć, że na mocy delegacji ustawowej zawartej w art. 111 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa (…).

Może zatem zaistnieć sytuacja, w której podatnik będzie ewidencjonował przy zastosowaniu kasy rejestrującej jedynie część swojej sprzedaży, a niektórych czynności nie, bowiem mogą one korzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej.

Kwestie dotyczące zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy użyciu kas rejestrujących niektórych czynności i niektórych grup podatników oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących od 1 stycznia 2019 r. reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2018 r., poz. 2519, ze zm.), zwane dalej rozporządzeniem.

Zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących zostało określone w § 2 i 3 rozporządzenia.

Regulacje zawarte w ww. przepisach przewidują zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących ze względu na wysokość obrotu – do określonej tym przepisem wysokości obrotów (zwolnienie podmiotowe) oraz ze względu na rodzaj prowadzonej działalności zgodnie z załącznikiem do rozporządzenia (zwolnienie przedmiotowe).

Według § 3 ust. 1 pkt 1 i pkt 2 rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2021 r.:

podatników, u których obrót zrealizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych nie przekroczył w poprzednim roku podatkowym kwoty 20.000 zł, a w przypadku podatników rozpoczynających w poprzednim roku podatkowym dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli obrót z tego tytułu nie przekroczył, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w poprzednim roku podatkowym, kwoty 20.000 zł.
podatników rozpoczynających po dniu 31 grudnia 2018 r. dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli przewidywany przez podatnika obrót z tego tytułu nie przekroczy, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w danym roku podatkowym, kwoty 20.000 zł.

Zgodnie z § 3 ust. 2 rozporządzenia, zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, nie stosuje się do podatników, którzy w poprzednim roku podatkowym byli obowiązani do ewidencjonowania lub przestali spełniać warunki do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania.

Jak stanowi § 5 ust. 1 rozporządzenia, w przypadku podatników korzystających ze zwolnienia, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 1, zwolnienie to traci moc po upływie dwóch miesięcy następujących po miesiącu, w którym podatnik przekroczył obrót realizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych w kwocie 20.000 zł.

Z kolei stosownie do § 5 ust. 2 rozporządzenia, w przypadku podatników korzystających ze zwolnienia, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 2, zwolnienie to traci moc po upływie dwóch miesięcy następujących po miesiącu, w którym podatnik przekroczył obrót z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności, w kwocie 20.000 zł.

Powołane wyżej przepisy dotyczą zwolnienia podmiotowego – uwarunkowanego wysokością osiągniętego obrotu.

Wskazać w tym miejscu należy, że każda sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych ma wpływ na wielkość obrotu wyznaczającego obowiązek ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. Kwotę obrotu uprawniającą do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kas rejestrujących określa się sumując całą sprzedaż (w danym roku) na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca ze względu na wielkość przychodów ze sprzedaży na rzecz osób fizycznych zobowiązany jest do posiadania kasy fiskalnej. Płatność za usługi (tj. czynsz najmu, opłat za media: prąd, gaz, woda i ogrzewanie oraz pozostałych opłat ponoszonych przez najemcę, w tym: opłaty z tytułu zarządzania nieruchomością, wydatki na część wspólną nieruchomości, opłaty na fundusz remontowy nieruchomości i ubezpieczenia, podatek od nieruchomości) realizowana jest w całości za pośrednictwem banku na rachunek bankowy. Z dokumentów wynika kto jest nadawcą przelewu i na czyją rzecz jest on realizowany, najemca nie podaje jednak w tytule przelewu czego płatność dotyczy. Wnioskodawca nie wie kiedy powstał taki obowiązek, wydaje mu się że można wpisać 2009 rok w momencie w którym rozpoczęła się sprzedaż usług wulkanizacyjnych, chociaż kasa była już w … sierpnia 2009 roku. Od … sierpnia 2000 roku prowadzona jest sprzedaż usług w zakresie naprawy pojazdów silnikowych oraz motorowerów (w tym naprawy opon, ich zakładania, bieżnikowania i regenerowania) a także w zakresie wymiany opon lub kół dla pojazdów silnikowych oraz motorowerów (§ 4 ust. 1 pkt 2 lit. c) oraz § 4 ust. 1 pkt 2 lit. d) Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Jak już wcześniej wskazano do obrotu uprawniającą do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kas rejestrujących sumuje się całą sprzedaż (w danym roku) na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. W opisanej sytuacji – jak wskazał Wnioskodawca – ze względu na wielkość przychodów ze sprzedaży na rzecz osób fizycznych zobowiązany jest do posiadania kasy fiskalnej.

W związku z powyższym, w przypadku utraty przez Wnioskodawcę zwolnienia podmiotowego z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego.

Należy w tym miejscu wskazać, że stosownie do zapisu § 2 ust. 1 rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2021 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

Powyższe zwolnienie jest zwolnieniem przedmiotowym z obowiązku ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej, tj. dotyczy przedmiotu działalności.

Niezależnie od wysokości osiągniętych obrotów, czy też świadczonych czynności ustawodawca wykluczył jednak z prawa do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania sprzedaż usług i towarów, które szczegółowo zostały określone w § 4 rozporządzenia.

Zgodnie z § 4 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2020 r.), zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i § 3, nie stosuje się w przypadku:

przewozów pasażerskich w samochodowej komunikacji, z wyłączeniem przewozów wymienionych w poz. 15 i 16 załącznika do rozporządzenia,
przewozu osób oraz ich bagażu podręcznego taksówkami,
naprawy pojazdów silnikowych oraz motorowerów (w tym naprawy opon, ich zakładania, bieżnikowania i regenerowania),
w zakresie wymiany opon lub kół dla pojazdów silnikowych oraz motorowerów,
w zakresie badań i przeglądów technicznych pojazdów,
w zakresie opieki medycznej świadczonej przez lekarzy i lekarzy dentystów, z wyłączeniem usług świadczonych przez osoby wymienione w poz. 48 załącznika do rozporządzenia,
prawniczych, z wyłączeniem usług określonych w poz. 27 załącznika do rozporządzenia,
doradztwa podatkowego,
związanych z wyżywieniem (PKWiU 56), wyłącznie:
- świadczonych przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo, oraz
- usług przygotowywania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering),
fryzjerskich, kosmetycznych i kosmetologicznych,
kulturalnych i rozrywkowych – wyłącznie w zakresie wstępu na przedstawienia cyrkowe,
związanych z rozrywką i rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne.

Zatem bezwzględnemu obowiązkowi ewidencjonowania przy zastosowaniu kas rejestrujących, niezależnie od przysługującego podatnikowi zwolnienia od tego obowiązku na podstawie § 2 i § 3 powołanego rozporządzenia, podlegają czynności wymienione w § 4 ust. 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia, dokonywane na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Wnioskodawca w opisie sprawy wskazał, że oczekuje rozstrzygnięcia w zakresie zwolnienia z ewidencjonowania usług, tj. czynszu najmu, opłat za media (prąd, gaz, woda i ogrzewanie) oraz pozostałych opłat ponoszonych przez najemcę, w tym: opłaty z tytułu zarządzania nieruchomością, wydatki na część wspólną nieruchomości, opłaty na fundusz remontowy nieruchomości i ubezpieczenia, podatek od nieruchomości na kasie rejestrującej. Nie wynika zatem z wniosku aby usługi te zostały wymienione w § 4 ust. 1 rozporządzenia.

Zgodnie z § 2 ust. 2 rozporządzenia, w odniesieniu do niektórych czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, stosuje się zgodnie z warunkami określonymi w tym załączniku.

W wykazie czynności zwolnionych z obowiązku ewidencjonowania, stanowiącym załącznik do rozporządzenia, pod pozycjami:

nr 2 wymieniona została „Energia elektryczna, paliwa gazowe, para wodna, gorąca woda i powietrze do układów klimatyzacyjnych” symbol PKWiU 35;
nr 3 wymieniona została „Woda w postaci naturalnej; usługi związane z uzdatnianiem i dostarczaniem wody” symbol PKWiU 36;
nr 4 wymienione zostały „usługi związane z odprowadzeniem i oczyszczeniem ścieków; osady ze ścieków kanalizacyjnych” symbol PKWiU 37;
nr 25 wymieniony został „Wynajem i usługi zarządzania nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi, jeżeli świadczenie tych usług w całości zostało udokumentowane fakturą lub świadczący usługę otrzyma w całości zapłatę za wykonaną czynność za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła” symbol PKWiU ex 68.20.1.

Powyższe zwolnienia są zwolnieniami przedmiotowymi i dotyczą czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że z realizowanych przez najemcę wpłat oraz prowadzonej ewidencji jednoznacznie może wskazać, że dotyczy usług najmu oraz dostawy mediów na rzecz konkretnej nieruchomości lokalowej. Z dokumentów wynika kto jest nadawcą przelewu i na czyją rzecz jest on realizowany. Płatność za ww. usługi realizowana jest w całości za pośrednictwem banku na rachunek bankowy.

Z opisu sprawy nie wynika, aby Zainteresowany dokonywał świadczenia usług (czynsz najmu, opłaty za media: prąd, gaz, woda i ogrzewanie oraz pozostałe opłaty ponoszone przez najemcę, w tym: opłaty z tytułu zarządzania nieruchomością, wydatki na część wspólną nieruchomości, opłaty na fundusz remontowy nieruchomości i ubezpieczenia, podatek od nieruchomości), które zostały wymienione w § 4 ust. 1 rozporządzenia.

Zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług z 2008 r. odsprzedawane Najemcom media są sklasyfikowane następująco:

62.20.11.0 Wynajem i usługi zarządzania nieruchomościami mieszkalnymi własnymi lub dzierżawionymi,
36.00.20.0 Usługi związane z uzdatnianiem i dostarczaniem wody za pośrednictwem sieci wodociągowych,
37.00.11.0 Usługi związane z odprowadzaniem i oczyszczaniem ścieków,
35.11.10.0 Energia elektryczna,
35.13.10.0 Usługi związane z dystrybucją energii elektrycznej,
35.22.10.0 Usługi w zakresie dystrybucji paliw gazowych w systemie sieciowym.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że:

świadczenie usług najmu sklasyfikowane do grupy PKWiU (z 2008 r.) jako 68.20.11.0 (w skład których wchodzą opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi – opłaty za wywóz nieczystości stałych – śmieci, opłaty z tytułu zarządzania nieruchomością, wydatki na część wspólną, opłaty na fundusz remontowy, opłaty na ubezpieczenia, podatek od nieruchomości) w sytuacji gdy z realizowanych przez najemcę wpłat oraz prowadzonej ewidencji jednoznacznie może wskazać, że dotyczy usług najmu oraz dostawy mediów na rzecz konkretnej nieruchomości lokalowej również z dokumentów wynika kto jest nadawcą przelewu i na czyją rzecz jest on realizowany, a płatność za ww. usługi realizowana jest w całości za pośrednictwem banku na rachunek bankowy, korzysta ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej, na podstawie § 2 ust. 1 i 2 w powiązaniu z poz. 25 załącznika do rozporządzenia;
sprzedaż gazu (wyliczana wg wskazań licznika) sklasyfikowana w grupie PKWiU (z 2008 r.) 35.22.10.0 oraz dostawa energii elektrycznej (wyliczana wg wskazań licznika) sklasyfikowana w grupie PKWiU (z 2008 r.) 35.11.10.0 oraz usługa sklasyfikowana w grupie PKWiU (z 2008 r.) 35.13.10.0 – korzystają ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej, na podstawie § 2 ust. 1 i 2 w powiązaniu z poz. 2 załącznika do rozporządzenia;
dostawa wody zimnej (wyliczana wg wskazań licznika) sklasyfikowana w PKWiU (z 2008 r.) 36.00.20.0 korzysta ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej, na podstawie § 2 ust. 1 i 2 w powiązaniu z poz. 3 załącznika do rozporządzenia;
usługi związane z odprowadzaniem i oczyszczaniem ścieków sklasyfikowane w grupie PKWiU (z 2008 r.) 37.00.11.0 korzysta ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej, na podstawie § 2 ust. 1 i 2 w powiązaniu z poz. 4 załącznika do rozporządzenia.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 5 uznano za prawidłowe.

Kolejne wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą kwestii obowiązku udokumentowania ww. usług fakturą VAT, wystawioną dla osoby fizycznej wynajmującej lokal mieszkalny wyłącznie w celach mieszkaniowych.

Przez „fakturę” – stosownie do zapisu art. 2 pkt 31 ustawy – rozumie się dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

Jak wynika z przytoczonego wyżej przepisu art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik wystawia fakturę w przypadku sprzedaży, dostawy towaru lub świadczenia usługi. Faktura VAT jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonej zaszłości gospodarczej), który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa. Prawidłowość materialno-prawna faktury VAT zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt nabycia określonych towarów lub usług.

Natomiast, regulacja określona w art. 106b ust. 2 ustawy wyraża zasadę, zgodnie z którą nie ma obowiązku wystawiania faktury dla sprzedaży zwolnionej od podatku. Przepis ten pozwala, aby faktury nie były wystawiane dla czynności zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3. Nie pozbawia on wszakże podatników dokonujących tych czynności prawa do wystawiania faktury dokumentującej te czynności. Wystawienie faktury dla sprzedaży zwolnionej jest, co do zasady, pozostawione wyborowi wykonującego czynność.

Odnosząc zatem treść powyższych przepisów do analizowanej sprawy wskazać należy, że co do zasady Wnioskodawca ma obowiązek wystawienia faktury VAT nabywcy usługi najmu oraz nabywcy mediów (osobie fizycznej), tylko wtedy gdy najemca takiej faktury zażąda, w przeciwnym wypadku Zainteresowany nie jest zobowiązany do wystawiania faktur VAT.

Wnioskodawca będzie miał obowiązek wystawienia faktury jeśli żądanie wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym wykonano usługę. Po przekroczeniu tego terminu wystawienie faktury jest jedynie prawem, a nie obowiązkiem Wnioskodawcy, dlatego nie ma przeciwskazań do wystawienia faktury na żądanie po upływie terminu wskazanego w art. 106b ust. 3 ustawy o VAT.

Reasumując, Wnioskodawca nie jest zobowiązany do wystawienia faktury VAT za najem lokalu mieszkalnego na cele mieszkalne osobie fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej oraz opłaty za media, chyba że najemca zażąda jej wystawienia zgodnie z art. 106b ust. 3 ustawy o VAT.

Tut. Organ podkreśla, że Wnioskodawca ma prawo dokumentować najem lokalu mieszkalnego na cele mieszkalne osobie fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej fakturami VAT oraz opłaty za media, jednak nie ma takiego obowiązku.

Jednak w sytuacji kiedy Wnioskodawca nie otrzyma w całości zapłaty za wykonaną czynność za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę nie będzie jednoznacznie wynikać, jakiej konkretnie czynności dotyczyła, to Wnioskodawca aby korzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży na kasie rejestrującej usług najmu będzie zobowiązany udokumentować świadczenie tych usług w całości fakturą VAT.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 6 należało uznać za nieprawidłowe.

Ponadto, w zakresie:

zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług dla usługi najmu lokalu mieszkalnego najemcy z przeznaczeniem na cele mieszkaniowe (pytanie oznaczone we wniosku nr 1),
refakturowania usług dostarczenia mediów na rzecz najemców ze zwolnieniem od podatku VAT tj. opłaty z tytułu zarządzania nieruchomością, wydatki na część wspólną, opłaty na fundusz remontowy, opłaty na ubezpieczenia, podatek od nieruchomości oraz wywóz nieczystości stałych (część pytania oznaczonego we wniosku nr 2),
opodatkowanie czynności z tytułu obciążania najemcy opłatą za wywóz nieczystości płynnych (część pytania oznaczonego we wniosku nr 2),
opodatkowanie usługi (tj. energii elektrycznej, gazu, opłaty z tytułu zużycia wody, opłaty z tytułu ogrzewania), zgodnie z fakturami otrzymanymi od dostawców mediów (część pytania oznaczonego we wniosku nr 2),
prawa do odliczenia podatku naliczonego od ponoszonych wydatków związanych z zakupami towarów i usług (energia elektryczna, gaz) (pytanie oznaczone we wniosku nr 3) ,
opodatkowanie refakturowania usług dostarczenia wody i ogrzewania (pytanie oznaczone we wniosku nr 4),

dnia 27 kwietnia 2021 r. zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie o nr 0112-KDIL3. 4012.29.2021.2.AW.

Zauważyć należy, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

A zatem, należy zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie przedstawionego stanu faktycznego, w tym na informacji, że „z realizowanych przez najemcę wpłat oraz prowadzonej ewidencji jednoznacznie może wskazać, że dotyczy usług najmu oraz dostawy mediów na rzecz konkretnej nieruchomości lokalowej. Z dokumentów wynika kto jest nadawcą przelewu i na czyją rzecz jest on realizowany. Płatność za ww. usługi realizowana jest w całości za pośrednictwem banku na rachunek bankowy. (kwestia te nie była przedmiotem oceny tut. Organu, lecz przyjęto to jako element opisu sprawy). W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 9 sierpnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019, poz. 1751, ze zm.), w brzmieniu obowiązującym od dnia 31 marca 2020 r., zwanej dalej „ustawą nowelizującą”, przepisy art. 2 pkt 15, 20, 21 i 30, art. 5a, art. 19a ust. 5 pkt 3 lit. b i c i pkt 4 lit. b tiret drugie, art. 29a ust. 15 pkt 3, art. 41 ust. 2, 2a, 12, 12c-12f, 13 i ust. 14e pkt 3, art. 43 ust. 20, art. 83 ust. 1 pkt 1, 14 i 15, art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b tiret pierwsze i art. 120 ust. 1 pkt 1 lit. a-d i pkt 4 ustawy zmienianej w art. 1 oraz załączników nr 3, 10 i 12 do ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się od dnia 1 lipca 2020 r., z zastrzeżeniem ust. 3.

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy nowelizującej, w brzmieniu obowiązującym od dnia 31 marca 2020 r., w okresie od dnia 1 listopada 2019 r. do dnia 30 czerwca 2020 r. przepisy art. 2 pkt 15, 20, 21 i 30, art. 5a, art. 19a ust. 5 pkt 3 lit. b i c i pkt 4 lit. b tiret drugie, art. 29a ust. 15 pkt 3, art. 41 ust. 2, 2a, 12, 12c, 13 i ust. 14e pkt 3, art. 43 ust. 20, art. 83 ust. 1 pkt 1, 2, 14 i 15, art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b tiret pierwsze i art. 120 ust. 1 pkt 1 lit. a-d i pkt 4 ustawy zmienianej w art. 1 oraz załącznika nr 2, załącznika nr 3, z wyłączeniem poz. 72-75, załącznika nr 10, z wyłączeniem poz. 32-35, oraz załącznika nr 12 do ustawy zmienianej w art. 1 stosuje się w brzmieniu dotychczasowym.

Jak stanowi art. 7 ust. 3 ustawy nowelizującej, w brzmieniu obowiązującym od dnia 31 marca 2020 r., do wiążących informacji stawkowych, zwanych dalej „WIS”, wydawanych przed dniem 1 lipca 2020 r.:

nie stosuje się przepisów art. 83 ust. 1 pkt 2 oraz załącznika nr 2 do ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym, a także przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 41 ust. 15 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym,
stosuje się przepisy art. 2 pkt 15, 20, 21 i 30, art. 5a, art. 19a ust. 5 pkt 3 lit. b i c i pkt 4 lit. b tiret drugie, art. 29a ust. 15 pkt 3, art. 41 ust. 2, 2a, 12, 12c–12f, 13 i ust. 14e pkt 3, art. 43 ust. 20, art. 83 ust. 1 pkt 1, 14 i 15, art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b tiret pierwsze i art. 120 ust. 1 pkt 1 lit. a–d i pkt 4 ustawy zmienianej w art. 1 oraz załączników nr 3, 10 i 12 do ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą – z zastrzeżeniem art. 8 ust. 3 i 4.

W myśl art. 7 ust. 4 ustawy nowelizującej, w brzmieniu obowiązującym od dnia 31 marca 2020 r., WIS wydana przed dniem 1 lipca 2020 r. wiąże organy podatkowe wobec podatnika, dla którego została wydana w odniesieniu do towaru będącego przedmiotem dostawy, importu lub wewnątrzwspólnotowego nabycia dokonanych po dniu 30 czerwca 2020 r. oraz usługi, która została wykonana po tym dniu, z zastrzeżeniem art. 8 ust. 3.

Na podstawie art. 42b ust. 1 w powiązaniu z art. 42a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług podatnik może wystąpić do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej o wydanie wiążącej informacji stawkowej (WIS), która jest wydawana w formie decyzji na potrzeby opodatkowania podatkiem dostawy towarów, importu towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo świadczenia usług. Wystąpienie z wnioskiem o wydanie WIS jest możliwe od 1 listopada 2019 r. – przy czym WIS będzie dotyczyć stanu prawnego, który zacznie obowiązywać od 1 lipca 2020 r. Zatem kwestia ustalenia wysokości stawki podatku od towarów i usług dla dostawy towarów lub świadczenia usług od dnia 1 lipca 2020 r. może być określona wyłącznie w ramach wydania Wiążącej Informacji Stawkowej określonej w art. 42a ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin