Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.380.2021.2.DA
z 24 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 19 marca 2021 r. (data wpływu 19 marca 2021 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 czerwca 2021 r. (data wpływu 20 czerwca 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 15 czerwca 2021 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.380.2021.1.DA, wezwano Wnioskodawczynię, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 15 czerwca 2021 r. (skutecznie doręczone w dniu 16 czerwca 2021 r.). W dniu 20 czerwca 2021 r. za pośrednictwem platformy ePUAP wpłynęło uzupełnienie wniosku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wyrokiem Sądu Okręgowego w … z dnia 23 grudnia 2019 r. orzeczono rozwód Wnioskodawczyni. Zgodnie z treścią wyroku Sąd powierzył obojgu rodzicom wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnimi dziećmi: … (urodzoną w dniu … lutego 2004 r.) oraz … (urodzoną w dniu … lutego 2014 r.), przy czym w treści wyroku wskazano, że miejscem pobytu dzieci jest miejsce zamieszkania matki. Władza rodzicielska miała być sprawowana przez oboje rodziców. Wyrok zobowiązał ojca dzieci ‒ byłego męża Wnioskodawczyni ‒ do opłacania alimentów oraz matkę do ponoszenia pozostałych kosztów utrzymania i wychowania dzieci. Ojciec dzieci z obowiązku alimentacyjnego wywiązuje się należycie. Od orzeczenia Sądu Wnioskodawczyni jest stanu wolnego (rozwódka). Ojciec dzieci ma stałą pracę, dającą mu przychód ponad 200 000 zł w roku (według PIT za 2019 r.) ‒ cały czas pracuje w tym samym zakładzie na tym samym stanowisku, ale Wnioskodawczyni nie dysponuje informacją o aktualnych przychodach ojca. Wnioskodawczyni w 2020 r. uzyskała przychód 67 000 zł. Żadne z dzieci nie ma dochodów. Wnioskodawczyni jako matka i faktyczny opiekun dziecka (młodszego) z niepełnosprawnością korzysta z ulgi rehabilitacyjnej. W stosunku do Wnioskodawczyni oraz Jej córek nie mają zastosowania przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (podatek liniowy), ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym z wyjątkiem najmu prywatnego lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym ani ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych. Starsza córka jest uczennicą drugiej klasy szkoły średniej. Osobiste kontakty z ojcem są bardzo sporadyczne. Ojciec przekazuje co miesiąc na konto córki 50 zł kieszonkowego. Poza tym starsza córka otrzymuje okazjonalne prezenty ‒ na urodziny, imieniny, dzień dziecka, święta i zakończenie roku szkolnego. Ojciec ma dostęp do dziennika elektronicznego starszej córki, widzi oceny jednak nigdy nie zaproponował pomocy przy trudnościach w nauce. Od czasu rozwodu nigdy nie uczestniczył w osobistych spotkaniach z wychowawcą, nigdy też podczas nauki zdalnej nie uczestniczył w spotkaniach z wychowawcą on-line ‒ mimo, że za każdym razem dostawał informację o spotkaniu w formie wiadomości od wychowawcy lub dyrektora szkoły (przez aplikację dziennika elektronicznego). Ojciec oprócz alimentów nie ponosi praktycznie żadnych innych kosztów utrzymania. Nie uczestniczy w finansowaniu wyprawki szkolnej (podręczników i pomocy), nie kupuje odzieży, obuwia, leków, nie finansuje badań, wizyt lekarskich, niezbędnych diagnoz czy bardzo kosztownych terapii. Wnioskodawczyni jako matka zakupiła laptop niezbędny w nauce szkolnej, bez wsparcia finansowego ojca. Wnioskodawczyni również finansuje opłaty za abonament telefoniczny, z którego korzysta córka. Starsza córka nie wyjeżdżała z ojcem na wakacje oraz ferie, sporadycznie nocowała u ojca w domu. W 2020 r. była na weekendowym wyjeździe na narty, oprócz tego jeszcze kilka razy po kilka godzin na wycieczkach w okolicy miejsca zamieszkania oraz sporadycznie uczestniczyła w wyjściach na kręgle czy koncert. Ojciec z córką ma sporadyczny kontakt przez telefon, wiadomości sms lub poprzez aplikację …. Młodsza córka uczęszcza do przedszkola, do grupy starszaków. Posiada orzeczenie o niepełnosprawności od lipca 2020 r. (diagnoza ‒ autyzm atypowy, orzeczenie z oznaczeniem 12-c jako całościowe zaburzenia rozwoju). Jest to pierwsze orzeczenie ważne do dnia 31 lipca 2021 r. Dziecko od urodzenia ma problemy ze zdrowiem. Obecnie jest przyjęta na Dzienny Oddział Rehabilitacji Leczniczej do Szpitala ‒ uczestniczy w zajęciach z logopedii, rehabilitacji ruchowej, z psychologii, naświetlania lampami leczniczymi, masażu leczniczego oraz czeka na wyznaczenie terminu rozpoczęcia zajęć z pedagogiem. Ponadto, dwa razy w tygodniu uczestniczy w zajęciach w poradni psychologiczno-pedagogicznej w zajęciach z psychologiem oraz pedagogiem. Dodatkowo, raz w tygodniu uczęszcza na zajęcia logopedyczne w prywatnym gabinecie terapeutycznym. Codziennie, w ramach zajęć z kształcenia specjalnego, uczestniczy w zajęciach jeden na jeden z nauczycielką w przedszkolu. Wszystkie te zajęcia odbywają się w godzinach pracy matki (Wnioskodawczyni) między godziną 7 a 15. Na każde zajęcia dziecko jest dowożone systematycznie przez matkę lub dziadka dziecka samochodem, którego Wnioskodawczyni jest właścicielką (auto Wnioskodawczyni otrzymała w formie darowizny od swojego ojca). Wnioskodawczyni pokrywa również wszystkie koszty związane z zakupem paliwa, eksploatacją i utrzymaniem odpowiedniego stanu technicznego auta. Ojciec dziecka od otrzymania informacji o diagnozie klinicznej (w czerwcu 2020 r.) nie interesował się ani niezbędnymi terapiami, ani koniecznymi zajęciami, ani żadnymi spotkaniami ze specjalistami, pomimo, że wcześniej (przed rozwodem) zapewniał, że będzie pomagał i aktywnie uczestniczył w każdej sferze życia dzieci. Wyłącznie Wnioskodawczyni jako matka koordynuje wizyty u lekarzy i specjalistów ‒ okulisty, neurologa, psychologa, logopedy oraz wszystkich terapeutów pracujących na co dzień z córką. Podobnie w przedszkolu, ojciec dziecka nie był na żadnym spotkaniu czy zebraniu, pomimo tego, że informacje o tym są zawsze wcześniej ogłaszane, w formie pisma wywieszanego na drzwiach placówki oraz na stronie internetowej. Oprócz okazjonalnych prezentów ‒ jak w przypadku starszej córki ‒ ojciec dziecka nie ponosi żadnych dodatkowych kosztów związanych z kosztownymi terapiami, zajęciami, diagnozami i opiniami, zakupami niezbędnych pomocy terapeutycznych, odzieży, obuwia, zabawek czy wyposażenia mieszkania. Jedyne koszty jakie ponosi to zakup posiłków kiedy przebywa dzieckiem (jedzenie garmażeryjne, zakupione w firmowej stołówce lub ugotowane przez babcię dziecka, ewentualnie drobne przekąski, owoce czy jogurty) oraz wydatków na bilety wstępu czy posiłki podczas wycieczek. Ojciec nie ponosi żadnych kosztów przystosowania mieszkania do pobytu dziecka u niego, ponieważ wszyscy mieszkali tam praktycznie do września 2019 r., kiedy to starsza córka miała 15 lat, a młodsza 5 lat. U ojca dziecka pozostała część zabawek, kredek, książek, itp. ‒ aby młodsza córka miała znajome rzeczy. Ojciec dziecka, według uzgodnień otrzymywanych przez Wnioskodawczynię raz na miesiąc (w formie elektronicznej), zajmuje się młodszą córką w każdy wtorek w godzinach 16-19, co drugi czwartek w godzinach 16-19 oraz co drugi weekend w godzinach 10:30 (sobota) ‒ 19 (niedziela). Jedyny dłuższy czas, tj. 7 dni, ojciec zajmował się młodszą córką podczas wyjazdu Wnioskodawczyni ze starszą córką w ramach ferii zimowych w 2020 r. Podsumowując czas (godziny), jaki ojciec spędza z młodszą córką można stwierdzić, że łącznie jest to „niecałe 3 dni w miesiącu”. W opisane powyżej wtorki i czwartki ojciec przyjeżdża po dziecko do przedszkola w drodze powrotnej z pracy, odwozi natomiast ze swojego domu znajdującego się 12 km od miejsca zamieszkania dziecka. Ojciec dziecka korzysta z samochodu służbowego udostępnionego przez pracodawcę ‒ Wnioskodawczyni nie jest nic wiadomo na temat dodatkowych kosztów utrzymania auta ponoszonych przez ojca dziecka. Ojciec nie ponosi żadnych kosztów związanych z wyposażeniem domu, pokoju dla młodszej córki, ponieważ dziecko przed rozwodem mieszkało w jego domu. Po przeprowadzce Wnioskodawczyni z dziećmi do Jej rodziców pozostało w miejscu zamieszkania ojca część zabawek, gier, kredek czy kloców i lalek. Podczas nieobecności dziecka w przedszkolu z powodu choroby oraz zamknięcia placówki z powodu pandemii dziecko było zawsze pod opieką matki (podobnie podczas każdej choroby oraz infekcji). Ze względu na niepełnosprawność i konieczność systematycznego kontaktu ze specjalistami Wnioskodawczyni zakupiła laptop niezbędny do zajęć on-line oraz urządzenie wielofunkcyjne, również niezbędne do ćwiczeń i utrwalania zdobytych umiejętności grafomotorycznych, czytania wybranych tekstów i rysunków. Ze względu na schorzenie, dziecko potrzebuje dużej ilości materiałów do terapii ręki, książek, gier, układanek i innych zabawek rozwojowych, jednak ojciec w najmniejszym stopniu nie współuczestniczy w wydatkach na ten cel. Podobnie jak starsza córka, młodsza nie była na dłuższych, kilkudniowych wakacjach oraz feriach u ojca (młodsza córka przebywała z ojcem w ramach ferii 1 dodatkowy dzień, kiedy nie była w przedszkolu, a ojciec miał urlop). W przypadku obu córek to Wnioskodawczyni jako matka sprawuje ciągłą opiekę, troszczy się o byt materialny, rozwój emocjonalny, edukację, zdrowie, rehabilitację i wszelkie możliwe terapie młodszej córki. Wnioskodawczyni wspiera córki w trudnych chwilach, cieszy się z sukcesów, organizuje czas pozalekcyjny i po przebywaniu w przedszkolu, wspiera każde pasje i zainteresowania dzieci. Wnioskodawczyni dba na co dzień o rozwój umiejętności społecznych młodszej córki poprzez codzienne ćwiczenia w ramach TUS (Trening Umiejętności Społecznych), właściwe zrozumienie sytuacji życiowych oraz respektowania ograniczeń, co jest niezwykle trudne w przypadku dziecka autystycznego. Praktycznie codziennie Wnioskodawczyni realizuje edukację dzieci (ojciec dziecka nadzoruje odrobienie zadań z przedszkola podczas wspólnie spędzonego czasu dwa razy w tygodniu). Wnioskodawczyni jest w bezpośrednim kontakcie z wychowawczynią starszej córki (poprzez dziennik elektroniczny) oraz z kadrą nauczycielek i opiekunek w przedszkolu. Rzeczywisty i faktyczny ciężar opieki i wychowania spoczywał i spoczywa właśnie na Wnioskodawczyni. To Ona umawia i opłaca wizyty lekarskie, wszelkie badania, organizuje wszystkie niezbędne terapie, zapewnia wsparcie fizyczne i duchowe. Faktycznie i z pełnym zaangażowaniem wychowuje dzieci wykonując władzę rodzicielską, dbając o rozwój w każdej sferze życia. Wszelkie działania Wnioskodawczyni wykonuje praktycznie z bardzo minimalnym udziałem ojca dzieci, a więc pełni rolę rodzica samotnie wychowującego swoje dzieci. Obecnie, to Wnioskodawczyni jako matka chce zakupić mieszkanie z własnych środków finansowych. Mieszkanie będzie zakupione w stanie deweloperskim, więc wszelkie dodatkowe koszty umożliwiające zamieszkanie w lokalu musi pokryć Wnioskodawczyni. Zakup całego wyposażenia, m.in. przygotowania pokojów dla dzieci, Wnioskodawczyni ponosi sama, bez jakiegokolwiek wsparcia finansowego ze strony ojca dzieci.

Motywacją do wysłania zapytania i prośby o wydanie interpretacji indywidualnej w tym przypadku było nieugięte stanowisko ojca (jego rzekomego prawa do skorzystania z ulgi) oraz publikacje wskazujące na stanowisko resortu finansów oraz sądów administracyjnych ‒ odpowiedź na interpelację nr 25045 ‒ resort finansów zwrócił uwagę, że posiadanie władzy rodzicielskiej bez jej faktycznego wykonywania, podobnie jak samo utrzymywanie sporadycznych kontaktów z dzieckiem, nie wystarcza do zastosowania odliczenia ulgi na dziecko na podstawie art. 27f ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 27 lipca 2016 r., sygn. akt II FSK 2360/15, określił, że wykonywanie władzy rodzicielskiej polega na sprawowaniu faktycznej pieczy nad małoletnim dzieckiem w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój, a w szczególności podejmowanie przez rodzica (rodziców) obowiązków w zakresie zaspokojenia potrzeb fizycznych, edukacyjnych i duchowych dziecka. Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretną aktywność rodziców wobec dziecka. Samo tylko uiszczanie alimentów na rzecz dziecka czy też sporadyczne spotkania z dzieckiem nie wypełniają tak rozumianego określenia „wykonywanie władzy rodzicielskiej”. Dalej Sąd dokonując wykładni przepisu art. 27f ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych orzekł, że tak zwana ulga prorodzinna nie jest ulgą z tytułu bycia rodzicem i posiadania władzy rodzicielskiej (pełnej bądź ograniczonej), ma natomiast pomóc rodzicom wykonującym władzę rodzicielską w jej wykonywaniu. Powyższe potwierdza wyrok NSA z dnia 5 kwietnia 2017 r., sygn. akt II FSK 573/15, który został wydany na skutek zaskarżenia wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 9 października 2014 r., sygn. akt I SA/Wr 1917/14, a także inne wyroki i treści w nich zawarte, m.in: wyrok WSA z dnia 12 września 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 2835/16, wyrok NSA z dnia 20 lutego 2020 r., sygn. akt II FSK 752/18, wyrok WSA z dnia 16 lutego 2018 r., sygn. akt I SA/Wr 1234/17, wyrok WSA z dnia 7 listopada 2018 r., sygn. akt I SA/Gd 831/18, a także interpretacje indywidualne KIS: nr 0115-KDIT2.4011.710.2020.1.KC, nr 0115-KDIT2.4011.202.2020.MU.

Ponadto, w piśmie z dnia 20 czerwca 2021 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że w orzeczeniu rozwodowym jest zapis, iż Sąd nie orzeka o utrzymaniu kontaktów z małoletnimi córkami oraz o tym, że obowiązek utrzymania dzieci obciąża obydwoje rodziców. Alimenty są płacone zgodnie z ugodą według orzeczenia sądowego do 15 dnia każdego miesiąca. Spotkania z młodszą córką ‒ według ustaleń między rodzicami, natomiast ze starszą córką ‒ według ustaleń ojciec-córka. Starsza córka spotyka się osobiście z ojcem bardzo sporadycznie (okazjonalnie), raczej kontakty odbywają się drogą elektroniczną przez …, sms lub telefonicznie. Z młodszą córką ojciec spotyka się według harmonogramu, który Wnioskodawczyni opisała powyżej (otrzymuje go drogą mailową na początku danego miesiąca) ‒ średnio (zliczając wszystkie godziny) łącznie ‒ „ok. 2-3 dni w miesiącu”. Wyjątek stanowił miesiąc styczeń 2020 r., kiedy ojciec opiekował się młodszą córką przez 7 dni (Wnioskodawczyni była ze starszą córką podczas jej ferii na wyjeździe poza miejscem zamieszkania), natomiast w miesiącu kwietniu 2020 r. ojciec nie widział się osobiście z młodszą córką ani raz ‒ kontakt tylko przez …. Wnioskodawczyni potwierdza wcześniejszą informację, że spotkania i osobista opieka ojca w przypadku młodszej córki wygląda następująco: pierwszy i trzeci tydzień miesiąca ‒ wtorek 3 godziny (od 16 do 19), czwartek 3 godziny (od 16 do 19); drugi i czwarty tydzień miesiąca ‒ wtorek 3 godziny (od 16 do 19), weekend ‒ sobota od godziny 10:30 do niedziela do ok. godziny 19. Propozycje spotkań na cały miesiąc Wnioskodawczyni otrzymuje od ojca drogą mailową. Ojciec nie opiekuje się dziećmi podczas choroby, nie chodzi z dziećmi do lekarzy ani na terapie, nie kontaktuje się z wychowawczynią starszej córki w szkole (sprawdza sporadycznie dziennik elektroniczny), od rozwodu (grudzień 2019 r.) dwa razy rozmawiał z opiekunkami córki w przedszkolu, nie chodzi na spotkania i zebrania w przedszkolu. Nie interesuje się na bieżąco potrzebami, postępami i zdrowiem dzieci.

Wnioskodawczyni otrzymuje po 2 000 zł alimentów (zgodnie z ugodą rozwodową). Środki z alimentów pokrywają w części podstawowe potrzeby bytowe dzieci. Wnioskodawczyni nie jest w stanie powiedzieć, ile konkretnie (kwotowo) przeznacza co miesiąc środków stricte z alimentów na poszczególne kategorie wydatków. W przypadku starszej, 17-letniej córki, alimenty współfinansują wydatki szkolne (podręczniki, pomoce szkolne, bilety na dojazdy do szkoły (szkoła oddalona o 15 km od miejsca zamieszkania), opłaty, składki, ubezpieczenia, wyjścia i wyjazdy klasowe), ponadto alimenty pokrywają częściowo koszty badań i leczenia oraz leków, indywidualnych wyjazdów zimowych i letnich, wycieczek, korepetycji, hobby, odzieży i obuwia, częściowo wyżywienia i opłat stałych, spotkań ze znajomymi. W przypadku młodszej, 7-letniej córki, alimenty współfinansują opłatę za przedszkole (prywatne) oraz wydatki inne, tj. składki, ubezpieczenia, uczestnictwo w imprezach przedszkolnych, wycieczki, koszty badań, lekarzy, leków, wyjazdów zimowych i letnich, odzieży i obuwia, częściowo wyżywienia i opłat stałych. Ponadto młodsza córka ma orzeczenie o niepełnosprawności ‒ autyzm atypowy oraz zaburzenia rozwojowe (neurologiczne, sensoryczne, itp.) ‒ potrzebuje ciągłej rehabilitacji i dodatkowych zajęć oraz pomocy. Córka uczęszcza na zajęcia logopedyczne (prywatnie) oraz na rehabilitacją odbywającą się w ramach NFZ (dzienny oddział rehabilitacji w tutejszym szpitalu), w dłuższych przerwach pomiędzy cyklami zajęć w szpitalu uczęszcza na rehabilitację prywatnie. Młodsza córka uczestniczy w zajęciach z kształcenia specjalnego i w zajęciach logopedycznych (również w przedszkolu u innego logopedy) oraz zajęciach wczesnego wspomagania rozwoju w poradni psychologiczno-pedagogicznej. Z racji prowadzonej intensywnej, wielokierunkowej terapii córka potrzebuje bardzo dużo pomocy do pracy i nauki ‒ gier, książek, artykułów papierniczych, artykułów do zajęć plastycznych, układanek, różnego rodzaju zabawek rozwojowych i terapeutycznych, sprzętu do ćwiczeń, huśtawek. Córka dowożona jest autem Wnioskodawczyni na zajęcia, ponieważ terapeuci znajdują się w różnych częściach miasta. Zakup wszystkich niezbędnych rzeczy Wnioskodawczyni musi robić często podwójnie, tj. odzieży, obuwia, pomocy dla młodszej córki, ponieważ ojciec nigdy nic sam od siebie nie kupuje, podczas pobytu dziecka u niego finansuje tylko posiłki. Wnioskodawczyni jest w trakcie finalizacji zakupu mieszkania (mieszkanie będzie zakupione w stanie developerskim), więc część alimentów zostanie przeznaczona na zakup podstawowego wyposażenia pokojów dzieci oraz przystosowanie mieszkania do potrzeb niepełnosprawnej młodszej córki. W przyszłości Wnioskodawczyni planuje kupić niezbędny sprzęt oraz pomoce potrzebne w rehabilitacji i dalszym rozwoju dziecka. Wszystkie te wydatki i zajęcia tylko współfinansowane są z alimentów, ponieważ ojciec poza alimentami nie pomaga w żaden inny sposób ‒ ani finansowo, ani organizacyjnie. Wnioskodawczyni wskazuje, że jak widać, znaczące zaangażowanie w postaci opieki nad dziećmi oraz zapewnienie środków finansowych spoczywa na Niej.

Ponadto, Wnioskodawczyni wskazuje, że nie jest matką ani opiekunem prawnym innych dzieci. W 2020 r. osiągnęła i nadal osiąga dochód opodatkowany według skali podatkowej 17%, o której mowa w art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jej dochody pochodzą z umowy o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy, umowa podpisana na czas nieokreślony. Zaliczki na podatek dochodowy zostały pobrane i odprowadzone przez pracodawcę. W 2020 r. Wnioskodawczyni nie prowadziła żadnej działalności gospodarczej. Od lipca 2020 r. Wnioskodawczyni otrzymuje zasiłek pielęgnacyjny z tytułu niepełnosprawności młodszej córki w wysokości 215 zł 84 gr miesięcznie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wobec powyższego stanu faktycznego Wnioskodawczyni przysługuje prawo do odliczenia pełnej kwoty ulgi przewidzianej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (do chwili zmiany stanu faktycznego lub zmiany w prawie podatkowym) w pełnej wysokości jako matce samotnie wychowującej dzieci i samotnie wykonującej władzę rodzicielską w zeznaniu rocznym za 2020 r. oraz lata następne do uzyskania pełnoletności przez dzieci?

Zdaniem Wnioskodawczyni, może Ona skorzystać z pełnego odliczenia ulgi na dzieci na podstawie art. 27f ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w pełnej wysokości, tj. 100%, ponieważ wyłącznie na Niej spoczywają obowiązki związane z zaspokojeniem wszystkich potrzeb dzieci, podejmowanie działań mających na celu ich właściwy rozwój fizyczny, intelektualny, emocjonalny, zaspokojenie ich potrzeb zdrowotnych, edukacyjnych oraz wypoczynku (Wnioskodawczyni spełnia łącznie wszystkie warunki przewidziane do skorzystania z możliwości obliczenia podatku w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dzieci (art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych)). Prawo to w istniejącym stanie faktycznym i prawnym powinno przysługiwać Wnioskodawczyni jako matce do uzyskania pełnoletności przez dzieci. Brak sprawowania faktycznej pieczy nad małoletnimi przez ojca dzieci wyklucza zastosowanie wobec niego przesłanki zapisanej wprost w art. 27f ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, natomiast Wnioskodawczynię jako matkę uprawnia do pełnego wykorzystania przedmiotowej ulgi (pomimo informacji przedstawionej przez ojca dzieci, że jemu należy się 50% ulgi, z czym Wnioskodawczyni jako matka, realnie wykonująca codziennie obowiązki rodzicielskie, nie zgadza się). W świetle art. 92 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego (dziecko aż do pełnoletności pozostaje pod władzą rodzicielską) oraz brzmienia art. 27f ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, spełnienie obowiązku alimentacyjnego wobec pełnoletniego uczącego się dziecka będzie miało znaczenie przy ustalaniu prawa do ulgi w przyszłych okresach.

Dzieci u ojca są sporadycznie (starsza córka) lub na pobytach kilkugodzinnych. Ojciec uzasadnił swoje stanowisko tym, że on również ponosi znaczne koszty utrzymania dzieci. Mając na uwadze jego dochody (na podstawie jeszcze wspólnego rozliczenia Pit-37 za 2019 r. i przy kontynuacji dotychczasowego jego stosunku pracy) zaangażowanie ojca w utrzymanie dzieci jest minimalne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.
   
   

Natomiast, zgodnie z art. 27f ust. 2 ww. ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka – kwota 92 zł 67 gr, jeżeli dochody podatnika:
   1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł,
      
   2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;
2. dwojga małoletnich dzieci – kwota 92 zł 67 gr na każde dziecko;
   
3. trojga i więcej małoletnich dzieci – kwota:
   1. 92 zł 67 gr odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
      
   2. 166 zł 67 gr na trzecie dziecko,
      
   3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.
   
   

Zgodnie z art. 27f ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b ww. ustawy).

W myśl art. 27f ust. 2c ustawy, odliczenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

1. na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych,
2. wstąpiło w związek małżeński.
   
   

W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27 ust. 3 ww. ustawy).

Z przepisu art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Na podstawie art. 27f ust. 5 ww. ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów – imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka;
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.
   
   

Zgodnie z art. 27f ust. 7 ww. ustawy, przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6.

W myśl art. 6 ust. 8 ww. ustawy, sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Zgodnie z art. 6 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c, w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo w ustawie z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r., poz. 1359), dziecko pozostaje aż do pełnoletności pod władzą rodzicielską (art. 92 ww. Kodeksu). Władza rodzicielska, co do zasady, przysługuje obojgu rodzicom (art. 93 § 1 ww. Kodeksu). Obejmuje ona w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowania dziecka (art. 95 ww. Kodeksu). W myśl art. 96 § 1 ww. Kodeksu rodzice wychowują dziecko pozostające pod ich władzą rodzicielską i kierują nim. Obowiązani są troszczyć się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka i przygotować je należycie do pracy dla dobra społeczeństwa odpowiednio do jego uzdolnień. Jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest obowiązane i uprawnione do jej wykonywania (art. 97 § 1 ww. Kodeksu).

Natomiast, jeżeli wymaga tego dobro dziecka, sąd opiekuńczy może zmienić orzeczenie o władzy rodzicielskiej i sposobie jej wykonywania zawarte w wyroku orzekającym rozwód, separację bądź unieważnienie małżeństwa, albo ustalającym pochodzenie dziecka (art. 106 ww. Kodeksu). Zgodnie zaś z treścią art. 107 § 1 ww. Kodeksu, jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom żyjącym w rozłączeniu, sąd opiekuńczy może ze względu na dobro dziecka określić sposób jej wykonywania i utrzymywania kontaktów z dzieckiem. Sąd pozostawia władzę rodzicielską obojgu rodzicom, jeżeli przedstawili zgodne z dobrem dziecka pisemne porozumienie o sposobie wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem. Rodzeństwo powinno wychowywać się wspólnie, chyba że dobro dziecka wymaga innego rozstrzygnięcia. W braku porozumienia, o którym mowa w § 1, sąd, uwzględniając prawo dziecka do wychowania przez oboje rodziców, rozstrzyga o sposobie wspólnego wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem. Sąd może powierzyć wykonywanie władzy rodzicielskiej jednemu z rodziców, ograniczając władzę rodzicielską drugiego do określonych obowiązków i uprawnień w stosunku do osoby dziecka, jeżeli dobro dziecka za tym przemawia (art. 107 § 2 ww. Kodeksu).

Podkreślenia przy tym wymaga, że separacja bądź rozwód rodziców nie są równoznaczne z utratą przez rodzica prawa do wykonywania władzy rodzicielskiej. Sąd rodzinny, ogłaszając separację bądź rozwiązując związek małżeński określa także prawa rodzicielskie. Jeżeli zatem nie pozbawia tego prawa jednego z rodziców, to uznaje, że rodzice są zdolni do porozumienia w sprawach dotyczących dziecka.

Warunkiem niezbędnym do zastosowania ulgi na dzieci w stosunku do małoletniego dziecka jest wykonywanie władzy rodzicielskiej (a nie samo jej posiadanie). Nie można utożsamiać pojęcia „wykonywanie władzy rodzicielskiej” z pojęciem „przysługiwanie władzy rodzicielskiej”. Należy mieć na uwadze, że do nabycia prawa do odliczenia ulgi prorodzinnej konieczne jest zarówno posiadanie przez rodzica władzy rodzicielskiej nad małoletnim dzieckiem, jak i jej faktyczne wykonywanie w danym roku podatkowym. Należy przy tym odróżnić treść władzy rodzicielskiej od jej wykonywania, gdyż samo posiadanie władzy rodzicielskiej nie oznacza jej wykonywania.

Władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowania dziecka. Przy czym przez wychowywanie należy rozumieć zapewnianie stałej opieki, prowadzącej do uzyskania pełnego rozwoju fizycznego i psychicznego. Chodzi zatem o aktywne uczestniczenie w wychowywaniu dziecka i realny wpływ na rozwój jego osobowości. Realizacja prawa wykonywania władzy rodzicielskiej może następować przykładowo poprzez osobiste kontakty z nauczycielami, interesowanie się stanem zdrowia dziecka i pomoc w jego leczeniu, zapewnianie wsparcia w nauce, interesowanie się sposobem spędzania wolnego czasu.

W konsekwencji, wykonywanie obowiązku alimentacyjnego, czyli fakt płacenia alimentów na dzieci, nie jest rozstrzygający dla uznania, że rodzic wykonuje władzę rodzicielską. Obowiązek alimentacyjny jest bowiem niezależny od władzy rodzicielskiej, a wiec spoczywa także na rodzicach, którzy zostali pozbawieni tej władzy.

Stąd ulga na dzieci przysługuje tym rodzicom, którzy faktycznie sprawują pieczę nad osobą i majątkiem dziecka. Jeżeli władza rodzicielska przysługuje formalnie obojgu rodzicom, a tylko jeden z rodziców faktycznie ją wykonuje, to z odliczenia całości kwoty może skorzystać tylko ten rodzic. Jeżeli rodzic dziecka pomimo posiadania praw rodzicielskich nie zajmuje się dzieckiem albo jego kontakty są sporadyczne należy uznać, że nie wykonuje władzy rodzicielskiej i w związku z tym nie ma prawa do ulgi.

Powyższe potwierdza Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 27 lipca 2016 r., sygn. akt. II FSK 2378/15, stwierdzając; „(…) dla nabycia prawa do odliczenia ulgi prorodzinnej, konieczne jest łączne spełnienie dwóch przesłanek, to jest posiadanie władzy rodzicielskiej (nawet ograniczonej na podstawie wyroku sądowego) i jej faktyczne wykonywanie w danym roku podatkowym. Czym innym jest bowiem posiadanie władzy a czym innym jej wykonywanie, a to oznacza, że utożsamianie ich na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie znajduje uzasadnienia. W celu nabycia prawa do przedmiotowej ulgi podatnik powinien wykazać zatem, że w danym roku podatkowym wykonywał, a nie tylko posiadał władzę rodzicielską (…).”

Zatem, o wykonywaniu władzy rodzicielskiej nie świadczy tylko sam fakt jej posiadania, czy spełniania obowiązku alimentacyjnego, ani sporadyczne kontakty z dzieckiem. Wykonywanie władzy rodzicielskiej polega na sprawowaniu faktycznej pieczy nad małoletnim dzieckiem w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój, a w szczególności podejmowanie przez rodzica (rodziców) obowiązków w zakresie zaspokojenia potrzeb fizycznych, edukacyjnych i duchowych dziecka. Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretną aktywność rodziców wobec dziecka.

Z przytoczonych regulacji wynika, że wysokość odliczenia z tytułu ulgi na dzieci, o której mowa w art. 27f ustawy, została określona na dziecko, przy czym rodzicom dziecka ustawodawca przyznał jeden wspólny limit. Jeżeli zatem w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska i władza ta jest wykonywana przez oboje rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującej kwoty ulgi. Powyższe oznacza, że suma miesięcznych odliczeń dokonanych przez oboje rodziców względem tego samego dziecka nie może przekroczyć kwoty obliczonej zgodnie z art. 27f ust. 2 ww. ustawy. Co istotne, kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej, z tym że, biorąc pod uwagę umiejscowienie w przepisach ustawy sformułowania lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej, tj. po wyrazach kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych, należy przyjąć, że podstawową formą podziału przysługującego odliczenia pomiędzy rodziców – z których każdy ma prawo do zastosowania ulgi – jest podział tej kwoty w częściach równych. Tym samym, możliwość skonsumowania kwoty ulgi przez rodziców dziecka w inny sposób niż w proporcji pół na pół, należy traktować w kategorii przywileju (wyjątku od generalnej zasady) wymagającego zgody obojga rodziców.

Dotyczy to zarówno rodziców pozostających w związku małżeńskim lub partnerskim, jak i rodziców rozwiedzionych, czy będących w separacji.

Zatem, ustawodawca dał rodzicom możliwość wyboru, w jaki sposób dokonają odliczeń kwoty przysługującej im ulgi prorodzinnej. Istotne jest jednak to, aby odliczona kwota przez oboje rodziców nie przekroczyła rocznego limitu ulgi określonego ustawą. W związku z tym możliwe jest skorzystanie z odliczenia od podatku przez jednego z rodziców, przy czym konieczne jest w tym zakresie uzyskanie porozumienia pomiędzy osobami uprawnionymi, gdyż to im ustawodawca pozostawił decyzję w tym względzie. Natomiast w sytuacji braku takiego porozumienia odliczenie przysługuje w częściach równych.

Porozumienie rodziców co do wysokości dokonywanego odliczenia nie jest natomiast wymagane w przypadku, gdy rodzic spełnia warunki do zastosowania odliczenia na podstawie art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i odliczenia tego dokonuje w wysokości 50% kwoty ulgi określonej zgodnie z art. 27f ust. 2 tej ustawy.

Podkreślić należy, że korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym ulgi przewidzianej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzależnione jest od spełnienia wszystkich ustawowych przesłanek wymaganych do jej zastosowania.

Z okoliczności opisanych we wniosku wynika, że w 2020 r. ojciec spotykał się ze starszą córką sporadycznie (okazjonalnie), przeważnie kontaktował się drogą elektroniczną przez …, sms lub telefonicznie. Starsza córka nie wyjeżdżała z ojcem na wakacje oraz ferie, sporadycznie nocowała u ojca w domu. W 2020 r. była na weekendowym wyjeździe na narty, oprócz tego jeszcze kilka razy po kilka godzin na wycieczkach w okolicy miejsca zamieszkania oraz sporadycznie uczestniczyła w wyjściach na kręgle czy koncert. Z młodszą córką ojciec spotykał się według sporządzanego przez siebie harmonogramu, średnio (zliczając wszystkie godziny) łącznie ‒ „ok. 2-3 dni w miesiącu”. Wyjątek stanowił miesiąc styczeń 2020 r., kiedy ojciec opiekował się młodszą córką przez 7 dni (podczas wyjazdu Wnioskodawczyni ze starszą córką na ferie), natomiast w miesiącu kwietniu 2020 r. ojciec ani razu nie spotkał się z młodszą córką ‒ kontakt tylko przez …. Wnioskodawczyni w ww. okresie realizowała edukację dzieci (poprzez dziennik elektroniczny była w bezpośrednim kontakcie z wychowawczynią starszej córki oraz z kadrą nauczycielek i opiekunek w przedszkolu), wspierała córki w trudnych chwilach, cieszyła się z ich sukcesów, organizowała czas pozalekcyjny i po przebywaniu w przedszkolu, wspierała pasje i zainteresowania dzieci, dbała na co dzień o rozwój umiejętności społecznych młodszej córki poprzez codzienne ćwiczenia w ramach TUS, umawiała i opłacała wizyty lekarskie, wszelkie badania, organizowała wszystkie niezbędne terapie, zapewniała wsparcie fizyczne i duchowe, z pełnym zaangażowaniem wychowywała dzieci dbając o rozwój w ich każdej sferze życia. Z powyższego wynika, że w stosunku do dwójki dzieci to Wnioskodawczyni wykonywała władzę rodzicielską, sprawując nad nimi faktyczną i samodzielną pieczę w sposób zapewniający ich prawidłowy rozwój, jednocześnie mieszkając z nimi.

Z opisu sprawy wynika, że ojciec dzieci nie uczestniczył w ich wychowaniu i opiece na co dzień, nie ingerował w ich sprawy codzienne (np. wizyty u lekarzy, specjalistów i terapeutów, zebrania w szkole i przedszkolu, nauka szkolna i przedszkolna, zajęcia dodatkowe, zajęcia pozaszkolne (hobby), wakacje, ferie zimowe, życie na co dzień).

W sytuacji bowiem, gdy jak twierdzi Wnioskodawczyni ojciec dzieci nie wywiązywał się z obowiązków rodzicielskich jakie na nim ciążą, przede wszystkim nie interesował się na bieżąco potrzebami, postępami i zdrowiem dzieci, nie uczestniczył w ich wychowywaniu, nie sprawował władzy i opieki nad nimi, tj. nie opiekował się nimi podczas choroby, nie chodził z dziećmi do lekarzy ani na terapie, nie kontaktował się z wychowawczynią starszej córki w szkole, od czasu rozwodu dwa razy rozmawiał z opiekunkami córki w przedszkolu, nie chodził na spotkania i zebrania w przedszkolu, dzieci nie były na dłuższych, kilkudniowych wakacjach oraz feriach u ojca, nie ponosił żadnych dodatkowych kosztów związanych z kosztownymi terapiami, zajęciami, diagnozami i opiniami, zakupami niezbędnych pomocy terapeutycznych, odzieży, obuwia, zabawek czy wyposażenia, ograniczał się jedynie do płacenia alimentów, okazjonalnych spotkań, nie sposób uznać, że wykonywał on władzę rodzicielską w rozumieniu art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pomimo jej posiadania. To Wnioskodawczyni jako matka sprawuje ciągłą opiekę, troszczy się o byt materialny, edukację, rozwój fizyczny, emocjonalny, wypoczynek, zdrowie, rehabilitację i wszelkie możliwe terapie młodszej córki.

W przypadku, gdy władza rodzicielska przysługuje formalnie obojgu rodzicom, a tylko jeden z rodziców faktycznie ją wykonuje, to z odliczenia całości kwoty może skorzystać tylko ten rodzic.

Samo dysponowanie prawem wykonywania władzy rodzicielskiej nie jest bowiem wystarczające do skorzystania z ulgi na dzieci. Jeżeli rodzic dziecka pomimo posiadania praw rodzicielskich nie zajmuje się dzieckiem, a jego kontakty z dzieckiem są sporadyczne należy uznać, że nie wykonuje władzy rodzicielskiej i w związku z tym nie ma prawa do ulgi.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony stan faktyczny i zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, że w 2020 r. główny ciężar związany z wykonywaniem władzy rodzicielskiej w stosunku do małoletnich dzieci spoczywał na Wnioskodawczyni, która wykonywała władzę rodzicielską bez udziału drugiego rodzica. Zatem, przysługuje Jej prawo do odliczenia ulgi z tytułu wychowywania dzieci w pełnej wysokości. W związku z tym za 2020 r. oraz lata następne (o ile zmianie nie ulegnie stan faktyczny i prawny) Wnioskodawczyni przysługuje wyłączne prawo (po spełnieniu wszystkich przesłanek wymaganych do jej zastosowania) do dokonania odliczeń w ramach ulgi prorodzinnej wnikającej z art. 27f ust. 1 ww. ustawy, tj. w wysokości 100% kwoty ustalonej zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Końcowo należy wskazać, że tutejszy Organ nie odniósł się do kwestii możliwości skorzystania z preferencyjnego rozliczenia jako osoba samotnie wychowująca dzieci, gdyż nie stanowiło to przedmiotu zapytania Wnioskodawczyni. Niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie zagadnienia podatkowego będącego ściśle przedmiotem zapytania Wnioskodawczyni (tj. możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej za 2020 r. i kolejne lata do uzyskania pełnoletności przez dzieci), gdyż treść pytania wyznacza granice tematyczne wydawanej interpretacji.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tutejszy Organ podkreśla, że jednym z celów interpretacji indywidualnych jest zinterpretowanie przepisów budzących wątpliwość wśród podatników, w określonych stanach faktycznych czy zdarzeniach przyszłych. Przepis art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) nakłada na Organ podatkowy obowiązek udzielania interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ww. ustawy jest sam przepis prawa. Wnioskodawczyni ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku.

Należy również zastrzec, że w przypadku korzystania z ulg i zwolnień podatkowych, wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązek udowodnienia prawa do skorzystania z określonej ulgi przy spełnieniu wszystkich warunków wynikających z przepisów podatkowych spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki.

Szczegółowe ustalenia w powyższym zakresie mogą być poczynione wyłącznie w ramach prowadzonego przez właściwy organ podatkowy postępowania podatkowego. Zgodnie z zasadą samoopodatkowania, obowiązującą w polskim systemie podatkowym, na podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji prawnopodatkowej, a po jej dokonaniu zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego, bowiem prawidłowość takiego rozliczenia podlega weryfikacji przez organ podatkowy. Poczynienie pełnych ustaleń faktycznych na okoliczność, czy rodzic małoletnich dzieci faktycznie wykonywał w stosunku do dzieci władzę rodzicielską i ewentualnie w jakim okresie, jest możliwe wyłącznie w postępowaniu podatkowym. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Z uwagi na to, że wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej stosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych został złożony przez Wnioskodawczynię – jednego z rodziców, zaznacza się, że interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla ojca dzieci Wnioskodawczyni.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.