Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDSB1-1.4019.100.2021.2.MM
z 25 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 1, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 2 grudnia 2020 r. (data wpływu 17 grudnia 2020 r.) uzupełnionym 20 i 21 maja 2021 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej przepisów ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi w zakresie opłaty od napojów alkoholowych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

17 grudnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej przepisów ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi w zakresie opłaty od napojów alkoholowych.

Z tytułu wniosku z 2 grudnia 2020 r. uiścili Państwo opłatę w wysokości … na rachunek Krajowej Informacji Skarbowej 14 grudnia 2020 r.

W związku w przekazaniem ww. wniosku 29 grudnia 2020 r. do Ministra Zdrowia, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej zwrócił Państwu wniesioną opłatę.

Na mocy ustawy z 30 marca 2021 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 694) od 16 kwietnia 2021 r., organem właściwym w sprawie wniosków o wydanie interpretacji indywidualnych przepisów dotyczących opłat, o których mowa w art. 9² ust. 11 i 21 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz.U. z 2019 r., poz. 2277 ze zm.) jest Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej.

W związku z powyższym pismem z 18 kwietnia 2021 r. (data wpływu 20 kwietnia 2021 r.), wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej przepisów ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi w zakresie opłaty od napojów alkoholowych, został przekazany przez Ministra Zdrowia, Dyrektorowi Krajowej Informacji Skarbowej.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z 10 maja 2021 r. Znak: 0111-KDSB1-1.4019.100.2021.1.MM wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia.

Wniosek uzupełniono 20 maja 2021 r. (uiszczenie opłaty) oraz 21 maja 2021 r. (wpływ pisma).

We wniosku przedstawili Państwo następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca będący spółka z ograniczoną odpowiedzialnością należy do grupy kapitałowej X (dalej: „Grupa X”) prowadzącej m.in. sieci sklepów detalicznych oraz współpracującej z tysiącami niezależnych partnerów w całej Polsce („Nabywca”).

Wnioskodawca uczestniczy w obrocie towarami, w tym także napojami alkoholowymi w opakowaniach jednostkowych o ilości nominalnej napoju nieprzekraczającej 300 ml („Napoje Alkoholowe”).

Wnioskodawca posiada zezwolenie, o którym mowa w art. 9 ust. 1 lub 2 Ustawy na obrót hurtowy w kraju Napojami Alkoholowymi („Zezwolenie na obrót hurtowy”) oraz zezwolenie, o którym mowa w art. 18 ust. 1 Ustawy na sprzedaż detaliczną Napojów Alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży („Zezwolenie na sprzedaż detaliczną”).

Obrót Napojami Alkoholowymi u Wnioskodawcy wygląda następująco:

Zasadniczo Wnioskodawca jest zaopatrywany w Napoje Alkoholowe przez producenta (ewentualnie hurtownika), tj. podmiot który posiada Zezwolenie na obrót hurtowy („Dostawca”).

Następnie Wnioskodawca, jako podmiot posiadający jednoczenie Zezwolenie na obrót hurtowy oraz Zezwolenie na sprzedaż detaliczną Napojów Alkoholowych zaopatruje hurtowo Nabywców, tj. podmioty posiadające Zezwolenie na sprzedaż detaliczną, ewentualnie Wnioskodawca sam prowadzi incydentalną sprzedaż detaliczną Napojów Alkoholów przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży bezpośrednio na rzecz konsumentów (w tym osób fizycznych będących formalnie przedsiębiorcami, ale dokonującymi zakupów dla celów prywatnych).

Napoje Alkoholowe, którymi obraca Wnioskodawca są oznaczone co do gatunku. W konsekwencji, Wnioskodawca nabywając Napoje Alkoholowe od Dostawcy, nie ma możliwości jednoznacznie rozstrzygnąć, które Napoje Alkoholowe zostaną następnie odsprzedane do Nabywców posiadających Zezwolenie na sprzedaż detaliczną, a które zostaną ewentualnie sprzedane przez Wnioskodawcę konsumentom w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę sprzedaży detalicznej na podstawie Zezwolenie na sprzedaż detaliczną.

W uzupełnieniu wniosku doprecyzowali Państwo opis zdarzenia przyszłego wskazując, że w ramach swojej działalności dokonujecie zaopatrzenia w napoje alkoholowe o ilości nominalnej napoju nieprzekraczającej 300 ml m.in. przedsiębiorców posiadających zezwolenie na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży.

W związku z powyższym opisem zadali Państwo następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym jeżeli Dostawca zaopatruje Wnioskodawcę, który posiada jednocześnie Zezwolenie na obrót hurtowy oraz Zezwolenie na sprzedaż detaliczną w Napoje Alkoholowe, to Dostawca jest zobowiązany uiścić opłatę od Napojów Alkoholowych, o której mowa w art. 9² ust. 11 Ustawy („Opłata Alkoholowa”) od wszystkich Napojów Alkoholowych dostarczanych do Wnioskodawcy, a zatem w takiej sytuacji Wnioskodawca nie jest zobowiązany do zapłaty Opłaty Alkoholowej w przypadku późniejszej sprzedaży Napojów Alkoholowych do Nabywców, niezależnie od tego, czy Dostawca prawidłowo uiścił swoją Opłatę Alkoholową, czego Wnioskodawca i tak nie ma możliwości zweryfikować?

Państwa zdaniem, w sytuacji gdy Dostawca zaopatruje Wnioskodawcę, który posiada jednocześnie Zezwolenie na obrót hurtowy oraz Zezwolenie na sprzedaż detaliczną w Napoje Alkoholowe, to Dostawca jest zobowiązany uiścić Opłatę Alkoholową od wszystkich Napojów Alkoholowych dostarczanych do Wnioskodawcy, a zatem w takiej sytuacji Wnioskodawca nie jest zobowiązany do zapłaty Opłaty Alkoholowej w przypadku późniejszej sprzedaży Napojów Alkoholowych do Nabywców. Nie ma przy tym znaczenia, czy Dostawca prawidłowo zapłacił Opłatę Alkoholową od dostarczanych Wnioskodawcy Napojów Alkoholowych, bowiem Wnioskodawca i tak nie jest w stanie tego zweryfikować (Ustawa nie przewiduje takiego uprawnienia dla Wnioskodawcy).

Uzasadnienie Państwa stanowiska

Ustawa z 14 lutego 2020 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z promocją prozdrowotnych wyborów konsumentów wprowadza do Ustawy przepisy regulujące nową opłatę, tj. Opłatę Alkoholową. Termin wejścia w życie przepisów dotyczących Opłaty Alkoholowej ustawą z 14 sierpnia 2020 r. o zmianie niektórych ustaw w celu zapewnienia funkcjonowania ochrony zdrowia w związku z epidemią COVID-19 oraz po jej ustaniu został przesunięty do 1 stycznia 2021 r. W związku z tym, Wnioskodawca występuje o potwierdzenie swojego stanowiska w zakresie zdarzenia przyszłego, które będzie miało miejsce po wejściu w życie przepisów wprowadzających Opłatę Alkoholową, tj. po 1 stycznia 2021 r.

W zakresie stosowania przepisów regulujących Opłatę Alkoholową istnieje możliwość wystąpienia z wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji. Bowiem po pierwsze, na podstawie art. 9² ust. 23 Ustawy do Opłaty Alkoholowej stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa („Ordynacja podatkowa”). Po drugie, zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej podmiot zainteresowany może wystąpić do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji w zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego. Definicja „przepisów prawa podatkowego” została uregulowana w art. 3 pkt 2) Ordynacji podatkowej. Zgodnie z ww. „Ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego - rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych. Natomiast w myśl art. 3 pkt 1) Ordynacji podatkowej „ilekroć w ustawie jest mowa o ustawach podatkowych - rozumie się przez to ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich”. Zatem, przepisy regulujące Opłatę Alkoholową są przepisami prawa podatkowego uregulowanymi w ustawach podatkowych w rozumieniu Ordynacji Podatkowej i mogą być przedmiotem wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji.

Zgodnie z art. 9² ust. 11 Ustawy „Opłata za zezwolenie, o którym mowa w art. 9 ust. 1 lub 2, dla przedsiębiorcy zaopatrującego przedsiębiorcę posiadającego zezwolenie na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży w napoje alkoholowe w opakowaniach jednostkowych o ilości nominalnej napoju nieprzekraczającej 300 ml wynosi dodatkowo 25 zł za każdy pełny litr 100% alkoholu w tych opakowaniach. Opłatę tę wnosi się również w przypadku dokonywania czynności, o których mowa w ust. 8-10, w stosunku do napojów alkoholowych w opakowaniach jednostkowych o ilości nominalnej napoju nieprzekraczającej 300 ml.

W myśl art. 9² ust. 12 Ustawy „W przypadku gdy przedsiębiorca posiadający zezwolenie, o którym mowa w art. 9 ust. 1 lub 2, zaopatruje przedsiębiorcę posiadającego jednocześnie zezwolenie na obrót hurtowy i zezwolenie na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży, odprowadza opłatę od wszystkich napojów objętych opłatą, ustaloną na podstawie ust. 11, w które zaopatrzył tego przedsiębiorcę".

Dodatkowo na postawie art. 9² ust. 13 Ustawy „Przedsiębiorca dokonujący zaopatrzenia w napoje alkoholowe, od których zapłacono opłatę, o której mowa w ust. 12, nie jest obowiązany do zapłaty opłaty ustalonej na podstawie ust. 11".

Zgodnie z art. 9² ust. 15 Ustawy obowiązek zapłaty Opłaty alkoholowej powstaje w momencie zaopatrzenia w Napoje Alkoholowe.

Na podstawie art. 9² ust. 17 Ustawy „Przedsiębiorca posiadający zezwolenie, o którym mowa w art. 9 ust. 1 lub 2, jest obowiązany, odrębnie w odniesieniu do każdego zezwolenia, do:

1. złożenia w postaci elektronicznej informacji, opatrzonej podpisem kwalifikowanym, według wzoru, o którym mowa w ust. 30, organowi, o którym mowa w ust. 16, za pośrednictwem systemu informatycznego ministra właściwego do spraw finansów publicznych,
2. obliczenia i wniesienia na rachunek właściwego urzędu skarbowego opłaty w wysokości, o której mowa w ust. 11

-do końca miesiąca następującego po zakończeniu półrocza.

W opisie zdarzenia przyszłego wskazano, że Dostawca zaopatruje Wnioskodawcę w Napoje Alkoholowe podlegające Opłacie Alkoholowej. Natomiast, Wnioskodawca posiada jednoczenie Zezwolenie na obrót hurtowy Napojami Alkoholowymi oraz Zezwolenie na sprzedaż detaliczną Napojów Alkoholowych. W konsekwencji, na podstawie art. 9² ust. 12 Ustawy obowiązek uiszczenia Opłaty Alkoholowej od wszystkich dostarczanych Wnioskodawcy Napojów Alkoholowych spoczywa na Dostawcy.

Zatem obowiązek uiszczenia Opłaty Alkoholowej spoczywa na Dostawcy niezależnie od tego, czy następnie Wnioskodawca sprzeda Napoje Alkoholowe detalicznie, czy też hurtowo. Z art. 9² ust. 12 Ustawy wynika, że wystarczającym jest obiektywny fakt posiadania Zezwolenia na obrót hurtowy Napojami Alkoholowymi oraz Zezwolenie na sprzedaż detaliczną Napojów Alkoholowych. Z uwagi na to, że Wnioskodawca posiada ww. zezwolenia, zatem nie powinno mieć znaczenia, w jakim zakresie i czy w ogóle sprzedaż detaliczna Napojów Alkoholowych jest faktycznie realizowana przez Wnioskodawcę.

Dodatkowo w Ustawie brak jest przepisów, które nakładałyby wprost obowiązek uiszczenia Opłaty Alkoholowej na inny podmiot, niż Dostawca. Brak jest również przepisów wprowadzających odpowiedzialność solidarną Wnioskodawcy w przypadku niespełnienia przez Dostawcę obowiązku zapłaty wynikającego z art. 9² ust. 12 Ustawy, tj. niezapłacenia Opłaty Alkoholowej przez Dostawcę.

W zakresie Napojów Alkoholowych dostarczanych Wnioskodawcy przez Dostawcę bezzasadne byłoby nakładanie obowiązku zapłaty Opłaty Alkoholowej również na Wnioskodawcę, skoro przepisy wprost nakładają taki obowiązek na Dostawcę w zakresie wszystkich dostarczanych Wnioskodawcy Napojów Alkoholowym. Powyższe stanowisko zgodne jest z poglądem prezentowanym przez sądy administracyjne. W jednym z wyroków Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie 4 stycznia 2008 r. w sprawie o sygn. III SA/Wa 1887/07 stwierdził, że: „Obowiązek podatkowy powstaje w warunkach przez prawo określonych, niezależnie od woli podmiotów temu obowiązkowi podlegających, czy też podmiotów ustawowo zobowiązanych do stosowania różnych środków jego realizacji”. Zatem, to nie organy podatkowe, ale również i nie podatnicy, decydują o powstaniu obowiązku podatkowego. Taki obowiązek musi wynikać wprost z ustawy. Tymczasem przepis art. 9² ust. 12 Ustawy nakłada jedynie na Dostawcę obowiązek zapłaty Opłaty Alkoholowej od wszystkich dostarczanych Wnioskodawcy Napojów Alkoholowych.

Według Wnioskodawcy przyjęcie przeciwnego stanowiska, tj. że w zakresie Napojów Alkoholowych dostarczanych Wnioskodawcy przez Dostawcę, również Wnioskodawca byłby zobowiązany do zapłaty Opłaty Alkoholowej (gdyby nie uiścił jej Dostawca), prowadziłoby w praktyce do irracjonalnych skutków.

Po pierwsze, Wnioskodawca nie ma możliwości weryfikacji, czy Dostawca wywiązał się z obowiązku zapłaty Opłaty Alkoholowej, nałożonego przez ustawodawcę w art. 9² ust. 12 Ustawy. Ustawa nie wprowadza przepisów, które umożliwiłyby Wnioskodawcy kontrolę Dostawcy w tym zakresie oraz upoważniłyby Wnioskodawcę do wymagania przedstawienia przez Dostawcę informacji o prawidłowym uiszczeniu Opłaty Alkoholowej. Innymi słowy Wnioskodawca nie dysponuje „narzędziami prawnymi” do kontroli spełnienia przez Dostawcę obowiązku zapłaty Opłaty Alkoholowej. Z uwagi na to, że wywiązanie się z obowiązku uiszczenia Opłaty Alkoholowej przez Dostawcę stanowi informację handlową dotyczącą wewnętrznych rozliczeń Dostawcy, w konsekwencji Dostawca może odmówić udzielenia Wnioskodawcy informacji odnośnie prawidłowości uiszczenia Opłaty Alkoholowej. W takiej sytuacji Wnioskodawca nie będzie w stanie ustalić, czy Dostawca w rzeczywistości uiścił Opłatę Alkoholową.

Po drugie, informacje odnośnie rozliczenia Opłaty Alkoholowej przez Dostawcę stanowią tajemnicę przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 11 ust. 2 ustawy z 6 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji („z.n.k.”). Nie sposób zatem zweryfikować prawidłowości uiszczenia Opłaty Alkoholowej przez Dostawcę bez naruszenia jego tajemnicy przedsiębiorstwa. Takie działanie ze strony Wnioskodawcy mogłoby zostać uznane za czyn nieuczciwej konkurencji, o którym mowa w art. 11 ust. 4 z.n.k. i narażać Wnioskodawcę na sankcje przewidziane w art. 18 z.n.k.

Po trzecie, nawet gdyby Dostawca przedstawił Wnioskodawcy swoje informacje dotyczące rozliczenia, z których wynikałaby wysokość uiszczonej przez Dostawcę Opłaty Alkoholowej to Wnioskodawca nie ma możliwości zweryfikowania prawidłowości dokonanego rozliczenia Opłaty Alkoholowej. Wnioskodawca nie ma wiedzy i nie może mieć na temat tego, ile łącznie (nie tylko na rzecz Wnioskodawcy) Napojów Alkoholowych objętych Opłatą Alkoholową sprzedaje Dostawca, a w związku z tym nie jest w stanie prawidłowo zweryfikować, jaką wysokość Opłaty Alkoholowej powinien uiścić Dostawca. Co więcej, Napoje Alkoholowe dostarczane Wnioskodawcy przez Dostawcę są towarami oznaczonymi co do gatunku (a nie co do tożsamości). W konsekwencji, Wnioskodawca nabywając Napoje Alkoholowe od Dostawcy, nie ma możliwości rozstrzygnąć, czy od tych konkretnych Napojów Alkoholowych została uiszczona Opłata Alkoholowa.

Dodatkowo, w momencie, gdy Dostawca zaopatruje Wnioskodawcę w Napoje Alkoholowe, Dostawca może jeszcze nie uiścić od tych napojów Opłaty Alkoholowej, z uwagi na brak upływu ustawowego terminu. Zgodnie z art. 9² ust. 17 Ustawy Dostawca ma bowiem obowiązek uiścić Opłatę Alkoholową do końca miesiąca następującego po zakończeniu półrocza. Zatem, jeżeli następnie Wnioskodawca przykładowo w tym samym miesiącu (a nawet półroczu), w którym nabył Napoje Alkoholowe, sprzedałby je na rzecz Nabywców, to nie ma możliwości zweryfikowania czy Opłata Alkoholowa została zapłacona przez Dostawcę. Inaczej mówiąc, Wnioskodawca nie ma w praktyce jak sprawdzić, czy Dostawca prawidłowo zapłacił Opłatę Alkoholową, gdyż zanim upłynie Dostawcy termin na uiszczenie tej opłaty, Wnioskodawca najczęściej zdąży już odsprzedać Napoje Alkoholowe. Gdyby zatem przyjąć, że Wnioskodawca ma obowiązek zapłaty Opłaty Alkoholowej w przypadku braku jej uregulowania przez Dostawcę, to w praktyce Wnioskodawca nie miałby jak weryfikować, czy taki obowiązek po jego stronie powstał (gdyż nie wiedziałby czy Dostawca uiści opłatę, czy też nie).

Co więcej, jeżeli przyjęlibyśmy, że Wnioskodawca jest zobowiązany do zapłaty Opłaty Alkoholowej, gdy Dostawca jej nie uiszcza, to z uwagi na to że Wnioskodawca nie może zweryfikować czy Dostawca w rzeczywistości uiścił Opłatę Alkoholową w prawidłowej wysokości, mogłoby dojść do podwójnego jej uiszczenia. Przykładowo, jeżeli Wnioskodawca otrzymałby od Dostawcy błędną informację odnośnie wysokości uiszczonej przez Dostawcę Opłaty Alkoholowej od dostarczonych Wnioskodawcy Napojów Alkoholowych, wówczas mogłoby dojść do zapłaty Opłaty Alkoholowej zarówno przez Wnioskodawcę, jak i Dostawcę. Podobnie, w sytuacji, w której Dostawca odmówiłby przekazania Wnioskodawcy informacji odnośnie wysokości uiszczonej Opłaty Alkoholowej od dostarczonych Wnioskodawcy Napojów Alkoholowych, a Wnioskodawca w celu uniknięcia ryzyka odpowiedzialności za nieuiszczenie Opłaty Alkoholowej, zapłaciłby taką opłatę. Uiszczenie zaś Opłaty Alkoholowej od tych samych Napojów Alkoholowych zarówno przez Dostawcę, jak i przez Wnioskodawcę w świetle art. 9² ust. 13 Ustawy byłoby nieprawidłowe.

Podsumowując, według Wnioskodawcy wyłącznie Dostawca jest zobowiązany do uiszczenia Opłaty Alkoholowej od Napojów Alkoholowych dostarczanych Wnioskodawcy, który posiada jednocześnie Zezwolenie na obrót hurtowy oraz Zezwolenie na sprzedaż detaliczną. Zatem, w takiej sytuacji Wnioskodawca nie jest zobowiązany do uiszczenia Opłaty Alkoholowej w przypadku dalszej odsprzedaży Napojów Alkoholowych nabytych od Dostawcy, niezależnie od tego czy Dostawca prawidłowo rozliczył Opłatę Alkoholową.

W świetle obowiązującego stanu prawnego Państwa stanowisko w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9² ust. 11 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2277 ze zm.), zwanej dalej ustawą – opłata za zezwolenie, o którym mowa w art. 9 ust. 1 lub 2, oraz za zezwolenie na wyprzedaż, o którym mowa w art. 95 ust. 4, dla przedsiębiorcy zaopatrującego przedsiębiorcę posiadającego zezwolenie na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży w napoje alkoholowe w opakowaniach jednostkowych o ilości nominalnej napoju nieprzekraczającej 300 ml wynosi dodatkowo 25 zł za każdy pełny litr 100% alkoholu w tych opakowaniach.

Jak stanowi art. 9 ust. 1 ustawy – obrót hurtowy w kraju napojami alkoholowymi o zawartości powyżej 18% alkoholu może być prowadzony tylko na podstawie zezwolenia wydanego przez ministra właściwego do spraw gospodarki.

Stosownie natomiast do art. 9 ust. 2 ustawy – obrót hurtowy w kraju napojami alkoholowymi o zawartości do 18% alkoholu może być prowadzony tylko na podstawie zezwolenia wydanego przez marszałka województwa. Wydawanie zezwoleń, decyzji wprowadzających zmiany w tych zezwoleniach oraz duplikatów tych zezwoleń należy do zadań własnych województw.

W przypadku gdy przedsiębiorca posiadający zezwolenie, o którym mowa w art. 9 ust. 1 lub 2, albo zezwolenie na wyprzedaż, o którym mowa w art. 95 ust. 4, zaopatruje przedsiębiorcę posiadającego jednocześnie zezwolenie na obrót hurtowy i zezwolenie na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży, odprowadza opłatę od wszystkich napojów objętych opłatą, ustaloną na podstawie ust. 11, w które zaopatrzył tego przedsiębiorcę (art. 9² ust. 12 ustawy).

W myśl art. 9² ust. 13 ustawy – przedsiębiorca dokonujący zaopatrzenia w napoje alkoholowe, od których zapłacono opłatę, o której mowa w ust. 12, nie jest obowiązany do zapłaty opłaty ustalonej na podstawie ust. 11.

Z powyższych przepisów wynika, że przedsiębiorca posiadający zezwolenie na obrót hurtowy napojami alkoholowymi, dokonujący zaopatrzenia w napoje alkoholowe w opakowaniach jednostkowych o ilości nominalnej napoju nieprzekraczającej 300 ml przedsiębiorcę posiadającego zezwolenie na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży , zobowiązany jest do uiszczenia dodatkowej opłaty za zezwolenie na obrót hurtowy. Wyjątek stanowi sytuacja, gdy zaopatrzenie dotyczy napojów alkoholowych, od których zapłacono opłatę.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia wynika, że zaopatrują się Państwo w napoje alkoholowe w opakowaniach jednostkowych o ilości nominalnej napoju nieprzekraczającej 300 ml u producenta (ewentualnie hurtownika), tj. podmioty, które posiadają zezwolenie na obrót hurtowy w kraju napojami alkoholowymi. Następnie Państwo jako podmiot posiadający jednocześnie zezwolenie na obrót hurtowy w kraju napojami alkoholowymi oraz zezwolenie na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży zaopatrujecie hurtowo nabywców, tj. przedsiębiorców posiadających zezwolenie na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży, ewentualnie sami prowadzicie incydentalną sprzedaż detaliczną.

Wątpliwość budzi to, czy w przypadku późniejszej sprzedaży napojów alkoholowych do nabywców ciąży na Państwu obowiązek odprowadzenia dodatkowej opłaty od napojów alkoholowych, o której mowa w art. 9² ust. 11, skoro to Państwa dostawca jest zobowiązany uiścić ww. opłatę od wszystkich dostarczanych napojów alkoholowych w opakowaniach jednostkowych o ilości nominalnej napoju nieprzekraczającej 300 ml.

Przenosząc wyżej cytowane przepisy ustawy na grunt niniejszej sprawy należy stwierdzić, że przedsiębiorca posiadający zezwolenie na obrót hurtowy w kraju napojami alkoholowymi i zezwolenie na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży nie jest obowiązany do zapłaty opłaty, o której mowa w art. 9² ust. 11, jedynie w sytuacji, jeśli opłata została odprowadzona na podstawie art. 9² ust. 12 ustawy. Jeżeli opłata nie została dotychczas zapłacona, a przedsiębiorca dokonuje zaopatrzenia, o którym mowa w art. 9² ust. 11 albo ust. 12, opłata powinna zostać zapłacona odpowiednio zgodnie z treścią tych przepisów.

Reasumując, skoro Państwo na podstawie zezwolenia na obrót hurtowy będziecie zaopatrywali w napoje alkoholowe w opakowaniach jednostkowych o ilości nominalnej napoju nieprzekraczającej 300 ml przedsiębiorców posiadających zezwolenie na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży, od których wcześniej nie zapłacono opłaty, to obowiązek o którym mowa w art. 9² ust. 11 ustawy będzie ciążył na Państwu.

Państwa stanowisko uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Przysługuje Państwu prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.