2021.05.26 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.124.2021.2.PM
z 26 maja 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 11 marca 2021 r. (data wpływu 15 marca 2021 r.), uzupełnionym pismem z dnia – brak daty sporządzenia pisma (data wpływu 18 maja 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku czynności sprzedaży udziału zabudowanej działki oznaczonej nr 9 – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

15 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku czynności sprzedaży udziału zabudowanej działki oznaczonej nr 9.

Wniosek został uzupełniony 18 maja 2021 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

X, zwany dalej w treści podatnikiem, jest współwłaścicielem zabudowanej nieruchomości gruntowej składającej się z działki ewidencyjnej nr 9.

Nieruchomość zabudowana jest:

budynkiem oznaczonym jako pozostałe budynki niemieszkalne o powierzchni zabudowy 138 m² z roku 1950,
budynkiem oznaczonym jako budynek mieszkalny o powierzchni zabudowy 93 m² z roku 1950,
budynkiem oznaczonym jako pozostałe budynki niemieszkalne o powierzchni zabudowy 29 m² z roku 1985,
budynkiem oznaczonym jako pozostałe budynki niemieszkalne o powierzchni zabudowy 23 m² z roku 1985,
budynkiem oznaczonym jako budynek niemieszkalny o powierzchni zabudowy 102 m² z roku 1950,
budynkiem oznaczonym jako pozostałe budynki niemieszkalne o powierzchni zabudowy 108 m² z roku 1985.

Nabycie ww. nieruchomości nastąpiło w drodze postanowienia o nabyciu spadku Sądu Rejonowego z 2015 r. Nabycie nastąpiło od osób fizycznych.

W związku z tym, iż nieruchomość nabyta w drodze spadku została zasiedlona w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT i od daty pierwszego zasiedlenia upłynął okres dłuższy niż 2 lata, podatnik zamierza dokonać sprzedaży nieruchomości korzystając ze zwolnienia od podatku na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług. Sprzedaż gruntu, na którym posadowiony jest ww. budynek zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT będzie również zwolniona od podatku VAT.

Zdaniem podatnika sprzedaż ta spełnia określone w przepisie warunki i może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT przy sprzedaży gruntu i budynku.

Nieruchomość zabudowana jest:

budynkiem oznaczonym jako pozostałe budynki niemieszkalne o powierzchni zabudowy 138 m² z roku 1950, budynek stanowi budynek w rozumieniu art. 3 ustawy z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane, pierwsze zasiedlenie nastąpiło w roku 1960,
budynkiem oznaczonym jako budynek mieszkalny o powierzchni zabudowy 93 m² z roku 1950, budynek stanowi budynek w rozumieniu art. 3 ustawy z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane, pierwsze zasiedlenie nastąpiło w latach 1960,
budynkiem oznaczonym jako pozostałe budynki niemieszkalne o powierzchni zabudowy 29 m² z roku 1985, budynek stanowi budynek w rozumieniu art. 3 ustawy z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane, pierwsze zasiedlenie nastąpiło w roku 1985,
budynkiem oznaczonym jako pozostałe budynki niemieszkalne o powierzchni zabudowy 23 m² z roku 1985, budynek stanowi budynek w rozumieniu art. 3 ustawy z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane, pierwsze zasiedlenie nastąpiło w roku 1985,
budynkiem oznaczonym jako budynek niemieszkalny o powierzchni zabudowy 102 m² z roku 1950, budynek stanowi budynek w rozumieniu art. 3 ustawy z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane, pierwsze zasiedlenie nastąpiło w latach 1960,
budynkiem oznaczonym jako pozostałe budynki niemieszkalne o powierzchni zabudowy 108 m² z roku 1985, budynek stanowi budynek w rozumieniu art. 3 ustawy z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane, pierwsze zasiedlenie nastąpiło w roku 1985.

Strona kupująca będzie dokonywała inwestycji infrastrukturalnych jednak dopiero po zawarciu umowy ostatecznej.

W ocenie Wnioskodawcy kupujący będzie ponosił nakłady finansowe związane z ww. działkami do dnia podpisania umowy finalnej w postaci kosztów wydawanych decyzji i postanowień, oraz na podstawienie tymczasowego przyłącza energetycznego, które w przypadku niezawarcia umowy przyrzeczonej zostanie usunięte, zgodnie z aktem notarialnym umowy przedwstępnej.

Sprzedający udzielili kupującemu pełnomocnictwa z prawem do udzielania dalszych pełnomocnictw do występowania przed wszelkimi organami administracji publicznej oraz do podejmowania wszelkich działań faktycznych i prawnych niezbędnych dla uzyskania decyzji i pozwoleń dotyczących wydania decyzji o warunkach zabudowy, decyzji o pozwoleniu na budowę, decyzji na budowę wjazdu, wydania decyzji o warunkach technicznych przyłączy kanalizacji sanitarnej, wodnej, deszczowej i energetycznej, uzyskania zgody od zarządcy drogi gminnej na ruch pojazdów o masie powyżej 25 ton, pozwolenia na wycinkę drzew w zakresie niezbędnym do realizacji inwestycji oraz wydanie decyzji o pozwoleniu na rozbiórkę budynków i budowli posadowionych na ww. działce. Nabywca będzie występował w swoim imieniu na swoją rzecz o uzyskanie niezbędnych decyzji i pozwoleń. Decyzje i pozwolenia będą wystawiane na kupującego.

Przed dniem ostatecznej dostawy nie nastąpi rozpoczęcie rozbiórki budynków tym samym nie zostanie założony dziennik rozbiórki.

W chwili obecnej nie została wystawiona żadna decyzja o pozwoleniu na rozbiórkę budynków i budowli na ww. nieruchomości.

Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą we wskazanej nieruchomości w latach 1993-2018 na podstawie umowy najmu z poprzednimi właścicielami (rodzice). Nieruchomość ta służyła jako suszarnia drewna, główne miejsce prowadzenia działalności znajdowało się pod adresem: Z i do chwili obecnej działalność ta jest prowadzona wyłącznie pod tym adresem.

Nieruchomość będąca przedmiotem pytania składa się między innymi z budynku mieszkalnego oraz budynku gospodarczego. W budynku gospodarczym inny ze spadkobierców prowadził warsztat stolarski, służący do naprawy i produkcji mebli. W warsztacie położonym na przedmiotowej nieruchomości produkowane były meble pr. Sprzedaż ich stanowiła czynności opodatkowane podatkiem VAT dla jednego ze współspadkobierców.

W przeszłości Wnioskodawca ani żaden z współspadkobierców nieruchomości nabytej w drodze spadku, a będącej przedmiotem pytania, nie dokonywał sprzedaży innych nieruchomości.

Poszczególne budynki znajdujące się na przedmiotowej działce nigdy nie były przedmiotem najmu, dzierżawy ani innej umowy o podobnym charakterze.

W odniesieniu do transakcji sprzedaży działki zawarto umowę przedwstępną. Zgodnie z jej postanowieniami sprzedający zobowiązują się sprzedać a kupujący kupić ww. nieruchomość po spełnieniu następujących warunków:

uzyskania przez kupującego prawomocnej i ostatecznej decyzji o warunkach zabudowy,
uzyskania przez kupującego prawomocnej ostatecznej i wykonalnej decyzji o pozwoleniu na budowę, z której będzie wynikać możliwość zabudowania nieruchomości (w tym obiektem handlowym),
uzyskania przez kupującego prawomocnej i ostatecznej decyzji wydanej przez właściwy organ o pozwoleniu na budowę wjazdu na przedmiotową nieruchomość według koncepcji kupującego, bez konieczności przebudowy układu drogowego,
niestwierdzenia ponadnormatywnego zanieczyszczenia nieruchomości skutkującego koniecznością rekultywacji,
potwierdzenia badaniami geotechnicznymi możliwości posadowienia na nieruchomości budynków przy zastosowaniu tradycyjnych technologii budowlanych,
uzyskania przez kupującego warunków technicznych przyłączy – kanalizacji sanitarnych, wodnych, kanalizacji deszczowych oraz przyłącza energetycznego zgodnie z koncepcją kupującego,
uzyskania zgody od zarządcy drogi gminnej dojazdowej na ruch pojazdów o masie powyżej 25 ton w zakresie umożliwiającym realizacje dostaw do planowanego obiektu handlowo-usługowego,
uzyskania pozwolenia na wycięcie drzew w zakresie niezbędnym do realizacji zamierzeń inwestycyjnych kupującego,
uzyskania przez kupującego prawomocnej ostatecznej i wykonalnej decyzji o pozwoleniu na rozbiórkę budowli i budynków postawionych na przedmiotowej nieruchomości,
sprostowania działu I-O księgi wieczystej przez ujawnienie numeru działki i sprostowanie powierzchni działki oraz ujawnienie właścicieli w dziale II powyższej księgi zgodnie z postanowieniami Sądu Rejonowego,
uzyskania przez sprzedającego własnym kosztem i staraniem do dnia zawarcia umowy przyrzeczonej sprzedaży indywidualnej interpretacji podatkowej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej,
spełnienie warunków najpóźniej do 13 czerwca 2020 r.

Sprzedający udzielili pełnomocnictwa kupującemu z prawem do udzielenia dalszych pełnomocnictw, do występowania przed wszelkimi organami administracji publicznej oraz podejmowania wszelkich działań faktycznych i prawnych niezbędnych dla uzyskania decyzji i pozwoleń opisanych w postanowieniach umowy przedwstępnej, a w szczególności do składania wniosków oraz odbioru wymaganych decyzji i postanowień, dokonywania wszelkich czynności związanych z uzyskaniem na terenie przedmiotowej nieruchomości warunków technicznych dotyczących przyłączenia do sieci kanalizacyjnej, wodociągowej, kanalizacji, deszczowej oraz sieci elektroenergetycznej, złożenia wniosku o wydanie decyzji na lokalizację zjazdu publicznego.

W całym okresie własności nieruchomości, nie zostały poniesione żadne nakłady.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał:

Pozostali spadkobiercy:

Żaden ze spadkobierców w chwili obecnej nie prowadzi działalności gospodarczej na przedmiotowej nieruchomości.

X prowadził działalność gospodarczą we wskazanej nieruchomości w latach 1993-2018 na podstawie umowy najmu z poprzednimi właścicielami (rodzice). Nieruchomość ta służyła jako suszarnia drewna, główne miejsce prowadzenia działalności znajdowało się pod adresem: Z i do chwili obecnej działalność ta jest prowadzona wyłącznie pod tym adresem.

Nieruchomość będąca przedmiotem pytania składa się między innymi z budynku mieszkalnego oraz budynku gospodarczego. W budynku gospodarczym jeden ze spadkobierców prowadził warsztat stolarski, służący do naprawy i produkcji mebli. W warsztacie położonym na przedmiotowej nieruchomości produkowane były meble pr. Sprzedaż ich stanowiła czynności opodatkowane podatkiem VAT. W chwili obecnej nie jest prowadzona działalność gospodarcza.

W przeszłości Wnioskodawca ani żaden ze współspadkobierców nieruchomości nabytej w drodze spadku, a będącej przedmiotem pytania nie dokonywał sprzedaży innych nieruchomości. Na przedmiotowej nieruchomości nie były dokonywane żadne modernizacje ani remonty.

uzyskania przez kupującego prawomocnej i ostatecznej decyzji o warunkach zabudowy,
uzyskania przez kupującego prawomocnej ostatecznej i wykonalnej decyzji o pozwoleniu na budowę, z której będzie wynikać możliwość zabudowania nieruchomości (w tym obiektem handlowym),
uzyskania przez kupującego prawomocnej i ostatecznej decyzji wydanej przez właściwy organ o pozwoleniu na budowę wjazdu na przedmiotową nieruchomość według koncepcji kupującego, bez konieczności przebudowy układu drogowego,
niestwierdzenia ponadnormatywnego zanieczyszczenia nieruchomości skutkującego koniecznością rekultywacji,
potwierdzenia badaniami geotechnicznymi możliwości posadowienia na nieruchomości budynków przy zastosowaniu tradycyjnych technologii budowlanych,
uzyskania przez kupującego warunków technicznych przyłączy – kanalizacji sanitarnych, wodnych, kanalizacji deszczowych oraz przyłącza energetycznego zgodnie z koncepcją kupującego,
uzyskania zgody od zarządcy drogi gminnej dojazdowej na ruch pojazdów o masie powyżej 25 ton w zakresie umożliwiającym realizacje dostaw do planowanego obiektu handlowo-usługowego,
uzyskania pozwolenia na wycięcie drzew w zakresie niezbędnym do realizacji zamierzeń inwestycyjnych kupującego,
uzyskania przez kupującego prawomocnej ostatecznej i wykonalnej decyzji o pozwoleniu na rozbiórkę budowli i budynków postawionych na przedmiotowej nieruchomości,
sprostowania działu I-O księgi wieczystej przez ujawnienie numeru działki i sprostowanie powierzchni działki oraz ujawnienie właścicieli w dziale II powyższej księgi zgodnie z postanowieniami Sądu Rejonowego
uzyskania przez sprzedającego własnym kosztem i staraniem do dnia zawarcia umowy przyrzeczonej sprzedaży indywidualnej interpretacji podatkowej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej,
spełnienia warunków najpóźniej do 13 czerwca 2020 r.

Sprzedający udzielili pełnomocnictwa kupującemu z prawem do udzielenia dalszych pełnomocnictw, do występowania przed wszelkimi organami administracji publicznej oraz podejmowania wszelkich działań faktycznych i prawnych niezbędnych dla uzyskania decyzji i pozwoleń opisanych w postanowieniach umowy przedwstępnej, a w szczególności do składania wniosków oraz odbioru wymaganych decyzji i postanowień, dokonywania wszelkich czynności związanych z uzyskaniem na terenie przedmiotowej nieruchomości warunków technicznych dotyczących przyłączenia do sieci kanalizacyjnej wodociągowej kanalizacji deszczowej oraz sieci elektroenergetycznej, złożenia wniosku o wydanie decyzji na lokalizację zjazdu publicznego.

W całym okresie własności nieruchomości nie zostały poniesione żadne nakłady.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przy tak przedstawionym zdarzeniu przyszłym planowana sprzedaż tej nieruchomości będzie zwolniona z opodatkowania podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, do ww. transakcji zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, ma zastosowanie zwolnienie od podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, działka nr 90 jest zabudowana budynkiem i trwale związana z gruntem. Zatem grunt, będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według stawki, jaką opodatkowane są budynki i budowle. W tej sytuacji, gdy budynki korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również dostawa gruntu korzystać będzie ze zwolnienia.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że na podstawie art. 146aa pkt 1 ustawy, w okresie od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym, zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10, 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Definicja pierwszego zasiedlenia, o której mowa powyżej została zawarta w art. 2 pkt 14 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W praktyce oznacza to, że dostawa gruntu będzie opodatkowana stawką właściwą dla dostawy budynków/budowli, a gdy ich dostawa będzie zwolniona od podatku VAT, wówczas zwolnienie ma zastosowanie do pełnej wartości transakcji.

Wnioskodawca oświadcza, iż jest (spadkobiercy nie są podatnikami VAT) czynnym podatnikiem VAT. Nieruchomość będąca przedmiotem pytania zabudowana jest:

budynkiem oznaczonym jako pozostałe budynki niemieszkalne o powierzchni zabudowy 138 m² z roku 1950,
budynkiem oznaczonym jako budynek mieszkalny o powierzchni zabudowy 93 m² z roku 1950,
budynkiem oznaczonym jako pozostałe budynki niemieszkalne o powierzchni zabudowy 29 m² z roku 1985,
budynkiem oznaczonym jako pozostałe budynki niemieszkalne o powierzchni zabudowy 23 m² z roku 1985,
budynkiem oznaczonym jako budynek niemieszkalny o powierzchni zabudowy 102 m² z roku 1950,
budynkiem oznaczonym jako pozostałe budynki niemieszkalne o powierzchni zabudowy 108 m² z roku 1985.

Nieruchomość, która będzie zbywana nie jest przedmiotem żadnej umowy cywilno-prawnej podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT. Współwłaściciele w stosunku do opisywanej nieruchomości nigdy nie ponosili wydatków na ulepszenie i nie korzystali z prawa do odliczenia VAT.

Wątpliwości dotyczą opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości zabudowanej.

Z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części będzie korzystać ze zwolnienia z podatku VAT albo będzie opodatkowana w zależności od daty pierwszego zasiedlenia.

Zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE Rady oraz w świetle utrwalonego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

W świetle powyższego należy więc przyjąć, że jeżeli podatnik użytkował dany budynek, budowlę lub ich części i spełnia warunek korzystania z budynku, budowli lub ich części przez wymagany czas, to do zbycia tego budynku, budowli lub ich części zastosowanie znajdzie zwolnienie przewidziane w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości gruntowej) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z 24 października 2011 r., sygn. I FPS 2/11.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami – według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Przy czym, w świetle przytoczonych wyżej przepisów status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem, kiedy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Jednocześnie wykorzystywanie składników majątku, tj. takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania, które polega na czerpaniu dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. Należy stwierdzić, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, wykorzystywanie majątku należącego do danej osoby stanowi również działalność gospodarczą jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

W kwestii opodatkowania zbycia nieruchomości istotne jest, również czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawca, w celu dokonania jej sprzedaży podejmował aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. l. ze zm.) (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

Należy stwierdzić, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca, jest współwłaścicielem zabudowanej nieruchomości gruntowej.

Nabycie ww. nieruchomości przez Wnioskodawcę nastąpiło w drodze nabycia spadku.

Co istotne, Wnioskodawca, będący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, prowadził działalność gospodarczą we wskazanej nieruchomości. Poszczególne budynki znajdujące się na przedmiotowej działce, jak również grunt nigdy nie były przedmiotem najmu, dzierżawy ani innej umowy o podobnym charakterze.

W odniesieniu do transakcji sprzedaży działki zawarto umowę przedwstępną. Zgodnie z jej postanowieniami sprzedający zobowiązują się sprzedać, a kupujący kupić ww. nieruchomość po spełnieniu następujących warunków:

uzyskania przez kupującego prawomocnej i ostatecznej decyzji o warunkach zabudowy,
uzyskania przez kupującego prawomocnej ostatecznej i wykonalnej decyzji o pozwoleniu na budowę, z której będzie wynikać możliwość zabudowania nieruchomości (w tym obiektem handlowym),
uzyskania przez kupującego prawomocnej i ostatecznej decyzji wydanej przez właściwy organ o pozwoleniu na budowę wjazdu na przedmiotową nieruchomość wg koncepcji kupującego, bez konieczności przebudowy układu drogowego,
niestwierdzenia ponadnormatywnego zanieczyszczenia nieruchomości skutkującego koniecznością rekultywacji,
potwierdzenia badaniami geotechnicznymi możliwości posadowienia na nieruchomości budynków przy zastosowaniu tradycyjnych technologii budowlanych,
uzyskania przez kupującego warunków technicznych przyłączy – kanalizacji sanitarnych, wodnych, kanalizacji deszczowych oraz przyłącza energetycznego zgodnie z koncepcją kupującego,
uzyskania zgody od zarządcy drogi gminnej dojazdowej na ruch pojazdów o masie powyżej 25 ton w zakresie umożliwiającym realizacje dostaw do planowanego obiektu handlowo-usługowego,
uzyskania pozwolenia na wycięcie drzew w zakresie niezbędnym do realizacji zamierzeń inwestycyjnych kupującego,
uzyskania przez kupującego prawomocnej ostatecznej i wykonalnej decyzji o pozwoleniu na rozbiórkę budowli i budynków postawionych na przedmiotowej nieruchomości.

Wnioskodawca udzielił kupującemu pełnomocnictwa z prawem do udzielania dalszych pełnomocnictw do występowania przed wszelkimi organami administracji publicznej oraz do podejmowania wszelkich działań faktycznych i prawnych niezbędnych dla uzyskania decyzji i pozwoleń dotyczących wydania decyzji o warunkach zabudowy, decyzji o pozwoleniu na budowę, decyzji na budowę wjazdu, wydania decyzji o warunkach technicznych przyłączy kanalizacji sanitarnej, wodnej, deszczowej i energetycznej, uzyskania zgody od zarządcy drogi gminnej na ruch pojazdów o masie powyżej 25 ton, pozwolenia na wycinkę drzew w zakresie niezbędnym do realizacji inwestycji oraz wydanie decyzji o pozwoleniu na rozbiórkę budynków i budowli posadowionych na ww. działce. Nabywca będzie występował w swoim imieniu na swoją rzecz o uzyskanie niezbędnych decyzji i pozwoleń. Decyzje i pozwolenia będą wystawiane na kupującego.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą zwolnienia od podatku czynności sprzedaży udziału w zabudowanej działce.

Jak poinformował Zainteresowany, który jest czynnym podatnikiem podatku VAT, na sprzedawanej nieruchomości prowadził działalność gospodarczą w latach 1993-2018. Obecnie ww. nieruchomość nie jest wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej.

Zatem w tej sytuacji należy ustalić, czy przy sprzedaży przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawca będzie działał jako podatnik podatku VAT.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów prawa, dostawa towarów (w tym nieruchomości) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że powyższe może mieć miejsce również w odniesieniu do czynności dokonanej jednorazowo. Dla uznania czynności za wykonywaną w ramach działalności gospodarczej nie ma bowiem znaczenia częstotliwość jej wykonywania, lecz zamiar z jakim została zrealizowana i okoliczności w jakich ją wykonano. Oznacza to, że w przedmiotowej sprawie należy przeanalizować całokształt działań jakie Wnioskodawca podjął/podejmie w odniesieniu do nieruchomości będącej przedmiotem planowanej sprzedaży.

W przedmiotowej sprawie należy zwrócić uwagę na fakt zawarcia umowy przedwstępnej z kupującym, w ramach której udzielono mu szerokiego pełnomocnictwa, celem dokonywania szeregu czynności związanych z przedmiotową nieruchomością.

Należy w tym miejscu wskazać, że kwestie dotyczące stosunków cywilnoprawnych między podmiotami, w tym kwestie dotyczące przeniesienia własności nieruchomości, reguluje ustawa z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.) – zwana dalej Kodeksem cywilnym.

Zgodnie z ogólnymi zasadami dotyczącymi sprzedaży – przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę (art. 535 § 1 Kodeksu cywilnego).

Moment przeniesienia własności nieruchomości został określony w art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego – w myśl którego – umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej, albo że strony inaczej postanowiły.

Z kolei umowa przedwstępna została uregulowana w art. 389-396 Kodeksu cywilnego. Na podstawie art. 389 § 1 Kodeksu cywilnego – umowa, przez którą jedna ze stron lub obie zobowiązują się do zawarcia oznaczonej umowy (umowa przedwstępna), powinna określać istotne postanowienia umowy przyrzeczonej. Jeżeli termin, w ciągu którego ma być zawarta umowa przyrzeczona, nie został oznaczony, powinna ona być zawarta w odpowiednim terminie wyznaczonym przez stronę uprawnioną do żądania zawarcia umowy przyrzeczonej.

Jeżeli obie strony są uprawnione do żądania zawarcia umowy przyrzeczonej i każda z nich wyznaczyła inny termin, strony wiąże termin wyznaczony przez stronę, która wcześniej złożyła stosowne oświadczenie. Jeżeli w ciągu roku od dnia zawarcia umowy przedwstępnej nie został wyznaczony termin do zawarcia umowy przyrzeczonej, nie można żądać jej zawarcia (art. 389 § 2 Kodeksu cywilnego).

Umowa przedwstępna jest więc jedynie zobowiązaniem do przeniesienia własności, lecz własności nie przenosi. Kupujący nie otrzymuje na mocy tej umowy żadnych uprawnień właścicielskich. Właścicielem zostaje dopiero dzięki zawarciu umowy przyrzeczonej.

Tym samym zgodnie z powyższymi normami prawa cywilnego – umowa przedwstępna, będąca przyrzeczeniem zawarcia właściwej umowy sprzedaży, nawet jeśli sporządzona została w formie aktu notarialnego, nie powoduje przeniesienia prawa własności nieruchomości.

Ponadto należy zwrócić uwagę na kwestię udzielania pełnomocnictw, która została uregulowana w Dziale VI Przedstawicielstwo.

Zgodnie z art. 95 § 1 Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych albo wynikających z właściwości czynności prawnej, można dokonać czynności prawnej przez przedstawiciela.

Czynność prawna dokonana przez przedstawiciela w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego, o czym stanowi § 2 powyższego artykułu.

W myśl art. 96 Kodeksu cywilnego, umocowanie do działania w cudzym imieniu może opierać się na ustawie (przedstawicielstwo ustawowe) albo na oświadczeniu reprezentowanego (pełnomocnictwo).

Stosownie do art. 98 Kodeksu cywilnego, pełnomocnictwo ogólne obejmuje umocowanie do czynności zwykłego zarządu. Do czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu potrzebne jest pełnomocnictwo określające ich rodzaj, chyba że ustawa wymaga pełnomocnictwa do poszczególnej czynności.

Zgodnie z art. 99 § 1 Kodeksu cywilnego, jeżeli do ważności czynności prawnej potrzebna jest szczególna forma, pełnomocnictwo do dokonania tej czynności powinno być udzielone w tej samej formie.

W myśl § 2 powołanego artykułu, pełnomocnictwo ogólne powinno być pod rygorem nieważności udzielone na piśmie.

Pełnomocnik nie może być drugą stroną czynności prawnej, której dokonuje w imieniu mocodawcy, chyba że co innego wynika z treści pełnomocnictwa albo że ze względu na treść czynności prawnej wyłączona jest możliwość naruszenia interesów mocodawcy. Przepis ten stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy pełnomocnik reprezentuje obie strony (art. 108 Kodeksu cywilnego).

Z regulacji art. 109 Kodeksu cywilnego wynika, że przepisy działu niniejszego stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy oświadczenie woli ma być złożone przedstawicielowi.

Jak wynika z przepisów art. 95 do art. 109 Kodeksu cywilnego, pełnomocnictwo – to jednostronne oświadczenie osoby (mocodawcy), na mocy którego inna osoba (pełnomocnik) staje się upoważniona do działania w imieniu mocodawcy. Zatem każda czynność wykonana przez pełnomocnika w imieniu mocodawcy i w zakresie udzielonego pełnomocnictwa wywoła skutki bezpośrednio w sferze prawnej mocodawcy.

Z wniosku wynika, że w odniesieniu do transakcji sprzedaży działki zawarto umowę przedwstępną. Zgodnie z jej postanowieniami sprzedający zobowiązują się sprzedać, a kupujący kupić ww. nieruchomość po spełnieniu określonych ww. warunków. Sprzedający udzielili kupującemu pełnomocnictwa z prawem do udzielania dalszych pełnomocnictw do występowania przed wszelkimi organami administracji publicznej oraz do podejmowania wszelkich działań faktycznych i prawnych niezbędnych dla uzyskania decyzji i pozwoleń dotyczących wydania decyzji o warunkach zabudowy, decyzji o pozwoleniu na budowę, decyzji na budowę wjazdu, wydania decyzji o warunkach technicznych przyłączy kanalizacji sanitarnej, wodnej, deszczowej i energetycznej, uzyskania zgody od zarządcy drogi gminnej na ruch pojazdów o masie powyżej 25 ton, pozwolenia na wycinkę drzew w zakresie niezbędnym do realizacji inwestycji oraz wydanie decyzji o pozwoleniu na rozbiórkę budynków i budowli posadowionych na ww. działce.

Powyższe oznacza, że stroną postępowań zmierzających do ich realizacji będzie nie nabywca, ale Wnioskodawca. Kupujący jako pełnomocnik działać będzie w imieniu Wnioskodawcy, a nie w imieniu własnym. Zatem czynności podejmowane przez nabywcę jako przedstawiciela Wnioskodawcy, w granicach umocowania, są traktowane tak jak czynności wykonywane bezpośrednio przez Wnioskodawcę.

Zatem fakt, że działania podejmowane przez nabywcę w ramach udzielonego mu pełnomocnictwa nie będą podejmowane bezpośrednio przez Wnioskodawcę, ale przez osoby trzecie nie oznacza, że pozostają bez wpływu na sytuację prawną Wnioskodawcy. Po udzieleniu pełnomocnictwa czynności wykonane przez osoby trzecie wywołają skutki bezpośrednio w sferze prawnej Wnioskodawcy (mocodawcy).

Tak więc w niniejszych okolicznościach, przed planowaną sprzedażą, Wnioskodawca wykaże aktywność w przedmiocie sprzedaży działki porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

Zatem czynność zbycia działki nie będzie mieścić się w zakresie zarządu majątkiem prywatnym, stąd uznać należy, że działka będąca przedmiotem sprzedaży, wykorzystywana będzie w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W konsekwencji, biorąc pod uwagę wszystkie przedstawione we wniosku okoliczności, należy stwierdzić, że Zainteresowany z tytułu transakcji sprzedaży działki, będzie działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, wykonującego działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Sprzedaż działki będzie stanowić zatem czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Z uwagi na fakt, że Wnioskodawca wskazał, że przed dniem ostatecznej dostawy nie nastąpi rozpoczęcie rozbiórki budynków, tym samym nie zostanie założony dziennik rozbiórki, ponadto w chwili obecnej nie została wystawiona żadna decyzja o pozwoleniu na rozbiórkę budynków i budowli na ww. nieruchomości, to przedmiotem dostawy będzie działka zabudowana.

Podkreślić należy, że dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana podatkiem VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Zarówno w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do niej, przewidziano możliwość opodatkowania podatkiem VAT lub zwolnień od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług, zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w tych przepisach warunki.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem, dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie, według art. 2 pkt 14 ustawy, rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich nastąpiło pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Powyższe przepisy wskazują, jakie muszą zostać spełnione warunki aby sprzedaż budynków, budowli lub ich części mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Z przepisów tych wynika, że prawo do zwolnienia przysługuje wówczas, gdy w stosunku do obiektów będących przedmiotem sprzedaży nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, oraz dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ulepszenie tych obiektów, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Z analizy powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, to należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Natomiast jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, wówczas należy poddać badaniu zaistnienie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Dodatkowo wskazać należy, że zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Wobec powyższego, przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów. Stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter świadczonych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

W myśl art. 3 pkt 1 ustawy z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2020 r. poz. 1333 ze zm.), przez obiekt budowlany należy rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Zgodnie z art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane, przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Z opisu sprawy wynika, że przedmiotem planowanej sprzedaży będzie działka zabudowana budynkami w rozumieniu Prawa budowlanego, które zostały zasiedlone więcej niż 2 lata przed dokonaniem dostawy. Wnioskodawca nie poniósł i nie będzie ponosił nakładów na ulepszenie nieruchomości, które zwiększałyby ich wartość początkową.

Zatem z uwagi na fakt, że od pierwszego zasiedlenia ww. budynków do chwili ich sprzedaży upłynie okres dłuższy niż 2 lata, a ponadto Wnioskodawca nie ponosił żadnych wydatków na ulepszenie tych budynków, to w odniesieniu do ich sprzedaży na rzecz kupującego zostaną spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Tak więc skoro dostawa ww. budynków może korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, to bezzasadnym stało się badanie przesłanek do zastosowania zwolnienia od podatku w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 10a i pkt 2 ustawy.

W związku z powyższym, zgodnie z cytowanym wcześniej art. 29a ust. 8 ustawy, również sprzedaż gruntu, na którym znajdują się przedmiotowe budynki będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Reasumując, planowana sprzedaż udziału zabudowanej działki oznaczonej nr 90 będzie zwolniona od podatku od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać jako prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

W kwestii skutków prawnych, jakie wywołuje interpretacja indywidualna wydana dla Wnioskodawcy, należy stwierdzić, że w myśl art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Mając na uwadze, że wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego został złożony przez Pana X, zaznacza się, że interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla pozostałych współwłaścicieli zbywanej nieruchomości.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin