2021.06.29 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0111-KDIB1-1.4010.123.2021.3.MMU

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.123.2021.3.MMU
z 29 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 marca 2021 r. (data wpływu 15 marca 2021 r.), uzupełnionym 26 maja 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia czy przekazanie pracownikowi zatrudnionemu na stanowisku robotnika drogowego, samochodu służbowego w celu realizacji czynności służbowych polegających na dojeździe na teren budowy z miejsca jego zamieszkania i z powrotem, wraz z pracownikami mieszkającymi w okolicznych miejscowościach, uprawnia Spółkę do zaliczenia wydatków związanych z eksploatacją samochodów będących przedmiotem wniosku takich jak: koszt zakupu paliwa, koszt przeglądów okresowych, koszt wymiany oleju, opon i innych materiałów eksploatacyjnych, koszt napraw mechanicznych związanych z normalną eksploatacją pojazdu, koszt ubezpieczenia komunikacyjnego do kosztów uzyskania przychodów w pełnej wysokości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 marca 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia czy przekazanie pracownikowi zatrudnionemu na stanowisku robotnika drogowego, samochodu służbowego w celu realizacji czynności służbowych polegających na dojeździe na teren budowy z miejsca jego zamieszkania i z powrotem, wraz z pracownikami mieszkającymi w okolicznych miejscowościach, uprawnia Spółkę do zaliczenia wydatków związanych z eksploatacją samochodów będących przedmiotem wniosku takich jak: koszt zakupu paliwa, koszt przeglądów okresowych, koszt wymiany oleju, opon i innych materiałów eksploatacyjnych, koszt napraw mechanicznych związanych z normalną eksploatacją pojazdu, koszt ubezpieczenia komunikacyjnego do kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 11 maja 2021 r., Znak: 0114-KDIP4-2.4012.151.2021.2.SKJ, 0111-KDIB1-1.4010.123.2021.3.MMU wezwano do ich uzupełnienia, co nastąpiło 26 maja 2021 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej: „Spółka”) prowadzi działalność w zakresie robót związanych z budową dróg i autostrad. Jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka użytkuje osobowe samochody w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Samochody te są wydane do użytkowania zatrudnionym pracownikom w celu dojazdu na tereny budów oraz właściwej realizacji powierzonych obowiązków służbowych. Pracownicy stawiają się na bazie spółki, skąd pobierają samochody i brygadami udają się na tereny budów. Zazwyczaj place budowy oddalone są od bazy Spółki o kilkadziesiąt a nawet kilkaset kilometrów. Spółka zatrudnia wielu pracowników, którzy mieszkają w znacznej odległości od siedziby. Brak komunikacji środkami transportu publicznego oraz znaczący czas, jaki pracownicy muszą poświęcić na dojazd na bazę Spółki aby pobrać samochody służbowe, skutkuje często rezygnacja z podjętego zatrudnienia. Aby zachęcić pracowników do pozostania w stosunku pracy oraz pozyskać nowych, spółka planuje udostępniać im samochody służbowe aby mogli bezpośrednio z miejsca zamieszkania dojechać na teren prowadzonej budowy bez konieczności przyjazdu na bazę spółki co wiąże się z oszczędnością czasu w dotarciu na plac budowy. Parkowanie pojazdu po zakończeniu pracy następowałoby w miejscu zamieszkania pracownika, któremu powierzono samochód. Wprowadzone zmiany pozwoliłyby Spółce na utrzymanie w zatrudnieniu pozyskanych pracowników oraz oszczędności, gdyż często miejsce zamieszkania pracowników jest w bliższej odległości od terenu budowy niż siedziba spółki, co wiąże się z kosztami m.in. zużytego paliwa.

Z pracownikami, którym zostanie powierzony samochód zostanie podpisana umowa, w której zawarte będą zasady użytkowania i garażowania pojazdu.

Zasady używania w Spółce powierzonych służbowych pojazdów samochodowych będą określone w ramach stosowanego zapisu w Regulaminie korzystania z samochodów służbowych. Samochody służbowe wykorzystywane będą wyłącznie do celów służbowych i wyłącznie w celach związanych z prowadzoną działalnością Spółki. Załącznik do Procedury wprowadzi bezwzględny zakaz używania samochodów służbowych do jakichkolwiek celów prywatnych pracowników. Zgodnie z Regulaminem, użycie samochodów służbowych w celu prywatnym będzie skutkować nałożeniem na pracownika kary porządkowej, może również zostać uznane za ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych. Użytkownik samochodu służbowego wykorzystujący ww. pojazdy, będzie zobowiązany do złożenia oświadczenia według ustalonego w Regulaminie wzoru, w którym zadeklaruje zapoznanie się z Procedurą oraz zapoznanie się z konsekwencjami w przypadku użycia do celów prywatnych samochodu służbowego, przeznaczonego wyłącznie do celów służbowych.

Samochody służbowe będące przedmiotem wniosku, są pojazdami samochodowymi, które nie spełniają warunków do uznania ich za wykorzystywane wyłącznie do działalności ze względów konstrukcyjnych (posiadają dwa rzędy siedzeń). Spółka kwalifikuje je jako pojazdy, o których mowa w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT, tj. pojazdy wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej ze względu na fakt, iż sposób wykorzystania tych pojazdów, potwierdzony prowadzoną ewidencją przebiegu pojazdu wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością Spółka złożyła dla samochodów objętych wnioskiem informację VAT-26.

W przypadku aktualnie posiadanych samochodów służbowych opisanych we wniosku, Spółka prowadzi ewidencję o której mowa w art. 86a ust. 7 ustawy VAT.

Ewidencja zawiera wszystkie wymagane w art. 86a ust. 7 ustawy VAT informacje, tj. między innymi:

numer rejestracyjny pojazdu samochodowego;
dzień rozpoczęcia i zakończenia prowadzenia ewidencji;
stan licznika przebiegu pojazdu samochodowego na dzień rozpoczęcia prowadzenia ewidencji, na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji;
wpis osoby kierującej pojazdem samochodowym dotyczący każdego wykorzystania tego pojazdu, obejmujący:
1. kolejny numer wpisu,
2. datę i cel wyjazdu,
3. opis trasy (skąd – dokąd),
4. liczbę przejechanych kilometrów,
5. imię i nazwisko osoby kierującej pojazdem
liczbę przejechanych kilometrów na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji.

Wyznaczona w Spółce osoba weryfikuje ewidencje przebiegu pojazdów. Każde użycie samochodu w sposób nieustalony ze Spółką będzie mogło być na bieżąco wykryte.

Spółka ponosi wszelkie wydatki związane z eksploatacją samochodów będących przedmiotem wniosku m.in. koszt zakupu paliwa, koszt przeglądów okresowych, w tym wymiany oleju, opon i innych materiałów eksploatacyjnych, koszt napraw mechanicznych związanych z normalną eksploatacją pojazdu, koszt napraw, drobnych uszkodzeń nie powstałych z winy użytkownika, koszt pełnego ubezpieczenia komunikacyjnego.

W odniesieniu do wydatków związanych z zakupem paliwa, faktycznym nabywcą paliwa w przypadku udostępnienia samochodu służbowego na rzecz użytkownika samochodu jest Spółka, faktury dotyczące zakupu paliwa są wystawiane na Spółkę.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 20 maja 2021 r., Wnioskodawca wskazał, że:

Dopuszczalna masa samochodów służbowych o których mowa we wniosku nie przekracza 3,5 tony. Spółka kwalifikuje je jako pojazdy, o których mowa w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT, tj. pojazdy wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej ze względu na fakt, iż sposób wykorzystania tych pojazdów, potwierdzony prowadzoną ewidencją przebiegu pojazdu wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością. Spółka złożyła dla samochodów objętych wnioskiem informację VAT-26. W przypadku aktualnie posiadanych samochodów służbowych opisanych we wniosku Spółka prowadzi ewidencję o której mowa w art. 86a ust. 7 ustawy VAT.
Samochody służbowe, o których mowa we wniosku nie są pojazdami określonymi w art. 86a ust. 9 pkt 1-3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, nie posiadają dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz adnotacji w dowodzie rejestracyjnym o spełnieniu tych wymagań. Nie są to także pojazdy konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym nie wynika takie przeznaczenie.
Wyznaczona w Spółce osoba weryfikuje na bieżąco ewidencję przebiegu pojazdów, sprawdzając m.in. stan licznika, liczbę przejechanych kilometrów, cel wyjazdu, opis trasy itd. Każde użycie samochodów w sposób nieustalony ze Spółką może być na bieżąco wykryte.
Spółka ponosi wszelkie wydatki związane z eksploatacją samochodów będących przedmiotem wniosku m.in. koszt zakupu paliwa, koszt przeglądów okresowych, koszt wymiany oleju, opon i innych materiałów eksploatacyjnych, koszt napraw mechanicznych związanych z normalną eksploatacją pojazdu, koszt ubezpieczenia komunikacyjnego.
Samochody, których dotyczy wniosek, są składnikami majątku Spółki objętymi ewidencją środków trwałych.
Samochody, o których mowa we wniosku, zostały nabyte przez spółkę na podstawie faktur VAT.
Wartość poszczególnych samochodów, o których mowa we wniosku, nie przewyższa kwoty 150.000,00 zł.
Spółka ponosi wszelkie wydatki związane z eksploatacją samochodów będących przedmiotem wniosku m.in. koszt zakupu paliwa, koszt przeglądów okresowych, koszt wymiany oleju, opon i innych materiałów eksploatacyjnych, koszt napraw mechanicznych związanych z normalną eksploatacją pojazdu, koszt ubezpieczenia komunikacyjnego.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z 20 maja 2021 r.):

Czy przekazanie pracownikowi zatrudnionemu na stanowisku robotnika drogowego, samochodu służbowego w celu realizacji czynności służbowych polegających na dojeździe na teren budowy z miejsca jego zamieszkania i z powrotem, wraz z pracownikami mieszkającymi w okolicznych miejscowościach, uprawnia Spółkę do zaliczenia wydatków związanych z eksploatacją samochodów będących przedmiotem wniosku takich jak: koszt zakupu paliwa, koszt przeglądów okresowych, koszt wymiany oleju, opon i innych materiałów eksploatacyjnych, koszt napraw mechanicznych związanych z normalną eksploatacją pojazdu, koszt ubezpieczenia komunikacyjnego do kosztów uzyskania przychodów?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku z 20 maja 2021 r.) stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Spółka uważa, że przejazdy pracowników wydanymi im samochodami służbowymi w opisanych powyżej okolicznościach, stanowić będą realizację ich obowiązków służbowych, a tym samym będą związane z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółki i nie będą stanowić użycia samochodów służbowych do celów niezwiązanych z prowadzoną działalnością, co znajdzie potwierdzenie w ewidencji przebiegu pojazdu, o której mowa w art. 86a ust. 4 ustawy VAT. W ocenie Spółki, po zezwoleniu pracownikom na dojazdy na budowy bezpośrednio z miejsca zamieszkania, spełnione będą warunki aby Spółka mogła wydatki związane z ich eksploatacją zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w pełnej wartości, ponieważ samochód służbowy wykorzystywany będzie wyłącznie do celów prowadzonej działalności gospodarczej Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1406 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Jednocześnie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, nie mogą być uwzględnione w rachunku podatkowym, jeżeli zostały ujęte w zamkniętym katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
został właściwie udokumentowany,
nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Koszty ponoszone przez podatników należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie, zwiększenie lub utrzymanie tego przychodu.

Jednocześnie wskazać należy, że zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 51 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów 25% poniesionych wydatków, z zastrzeżeniem pkt 30, z tytułu kosztów używania samochodu osobowego na potrzeby działalności gospodarczej - jeżeli samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika.

Natomiast zgodnie z art. 16 ust. 5f ww. ustawy, w przypadku nieprowadzenia przez podatnika ewidencji, o której mowa w art. 86a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, uznaje się, że samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą podatnika.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika m.in., że Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie robót związanych z budową dróg i autostrad. Spółka użytkuje osobowe samochody w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Samochody te są wydane do użytkowania zatrudnionym pracownikom w celu dojazdu na tereny budów oraz właściwej realizacji powierzonych obowiązków służbowych. Pracownicy stawiają się na bazie spółki, skąd pobierają samochody i brygadami udają się na tereny budów. Zazwyczaj place budowy oddalone są od bazy Spółki o kilkadziesiąt a nawet kilkaset kilometrów. Spółka zatrudnia wielu pracowników, którzy mieszkają w znacznej odległości od siedziby. Brak komunikacji środkami transportu publicznego oraz znaczący czas, jaki pracownicy muszą poświęcić na dojazd na bazę Spółki aby pobrać samochody służbowe, skutkuje często rezygnacja z podjętego zatrudnienia. Aby zachęcić pracowników do pozostania w stosunku pracy oraz pozyskać nowych, spółka planuje udostępniać im samochody służbowe aby mogli bezpośrednio z miejsca zamieszkania dojechać na teren prowadzonej budowy bez konieczności przyjazdu na bazę spółki co wiąże się z oszczędnością czasu w dotarciu na plac budowy. Parkowanie pojazdu po zakończeniu pracy następowałoby w miejscu zamieszkania pracownika, któremu powierzono samochód.

Z pracownikami, którym zostanie powierzony samochód zostanie podpisana umowa, w której zawarte będą zasady użytkowania i garażowania pojazdu. Zasady używania w Spółce powierzonych służbowych pojazdów samochodowych będą określone w ramach stosowanego zapisu w Regulaminie korzystania z samochodów służbowych. Samochody służbowe wykorzystywane będą wyłącznie do celów służbowych i wyłącznie w celach związanych z prowadzoną działalnością Spółki W przypadku aktualnie posiadanych samochodów służbowych opisanych we wniosku, Spółka prowadzi ewidencję o której mowa w art. 86a ust. 7 ustawy VAT. Wyznaczona w Spółce osoba weryfikuje ewidencje przebiegu pojazdów. Każde użycie samochodu w sposób nieustalony ze Spółką będzie mogło być na bieżąco wykryte.

Samochody, których dotyczy wniosek, są składnikami majątku Spółki objętymi ewidencją środków trwałych. Samochody, o których mowa we wniosku, zostały nabyte przez spółkę na podstawie faktur VAT. Wartość poszczególnych samochodów, o których mowa we wniosku, nie przewyższa kwoty 150.000,00 zł.

Jednocześnie wskazać należy, że w interpretacji z 28 maja 2021 r., znak 0114-KDIP4-2.4012.151.2021.3.SKJ wydanej dla Wnioskodawcy w zakresie podatku od towarów i usług zaznaczono, że „Analiza przedstawionego we wniosku opisu sprawy oraz przywołanych regulacji prawnych prowadzi do stwierdzenia, że opisana przez Wnioskodawcę procedura nie wyklucza użycia przedmiotowych samochodów do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy. Mimo, że prowadzona będzie ewidencja przebiegu pojazdu, nadzór wyznaczonego pracownika to jednak parkowanie samochodów służbowych w miejscach oddalonych od bazy Spółki powoduje bezpośrednią dostępność samochodów na potrzeby prywatne tych osób.

Wskazać należy, także że wprowadzenie przez Wnioskodawcę regulaminu korzystania z samochodów wyłącznie w celach służbowych, nie jest równoznaczne ze stworzeniem przez Wnioskodawcę stosownej procedury użytkowania pojazdów, która wykluczy ich potencjalne użycie do celów prywatnych. Z okoliczności sprawy wprost wynika, że nawet sam Wnioskodawca zakłada naruszenie zasad korzystania z samochodów i ich wykorzystywanie przez pracowników do celów prywatnych, bowiem wskazuje, iż w tej sytuacji nałożona będzie na pracownika kara porządkowa.

Przepisy art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a w związku z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy, na podstawie których przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z samochodami osobowymi, wskazują na wykluczenie użycia ich do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Zatem jak już wskazano, gdy istnieje możliwość, nawet potencjalna, wykorzystywania samochodów do użytku osobistego, nie można uznać, że Wnioskodawca stworzył mechanizmy i wprowadził zasady eliminujące wykorzystywanie pojazdów do innych celów niż działalność gospodarcza. Użycie samochodów do celów osobistych, uznaje się za wykorzystywanie do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Wobec powyższego wprowadzone przez Wnioskodawcę zasady (tj. regulamin, deklaracje pracowników, kary porządkowe, nadzór wyznaczonego pracownika) nie wykluczają obiektywnie prywatnego użytku tych pojazdów, tym samym planowane przez Wnioskodawcę działania nie zabezpieczają odpowiednio i nie wykluczają użycia samochodów do celów innych niż działalność gospodarcza.

Bez wpływu na powyższe rozstrzygnięcie pozostaje złożenie informacji VAT-26, skoro bowiem – jak wyżej stwierdzono – samochody nie będą wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej, Wnioskodawca nie będzie obowiązany do złożenia informacji VAT-26.

Tym samym, Wnioskodawca nie będzie miał prawa do odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego dotyczącej wydatków związanych z eksploatacją przedmiotowych samochodów służbowych, których dotyczą pytania, gdyż samochody te nie spełniają warunków, o których mowa w art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a w związku z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT.

W konsekwencji, samochody użytkowane przez pracowników w opisany powyżej sposób nie będą wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika i tym samym Spółka stosownie do art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a) ustawy nie będzie mieć prawa do odliczenia w całości podatku naliczonego od wydatków związanych samochodów będących przedmiotem wniosku.”

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy, przywołane przepisy prawa podatkowego oraz argumentację przedstawioną w ww. interpretacji z 28 maja 2021 r. wskazać należy, że Wnioskodawca nie będzie mógł zaliczyć w pełnej wysokości wskazane we wniosku wydatków związane z eksploatacją samochodów tj. koszt zakupu paliwa, koszt przeglądów okresowych, koszt wymiany oleju, opon i innych materiałów eksploatacyjnych, koszt napraw mechanicznych związanych z normalną eksploatacją pojazdu, koszt ubezpieczenia komunikacyjnego do kosztów uzyskania przychodów, ponieważ samochody te będą również wykorzystywana na cele nie związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. Zatem w niniejszym przypadku znajdzie zastosowanie ograniczenie w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 51 ww. ustawy, co oznacza że Wnioskodawca nie będzie mógł w całości zaliczyć wymienionych we wniosku wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Nie wyklucza to jednak zaliczenia ww. wydatków w wysokości 75% poniesionych kosztów.

W związku z powyższym Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów ww. wydatki, jednak nie w pełnej wysokości, lecz z ograniczeniem wynikającym z art. 16 ust. 1 pkt 51 ww. ustawy.

Podsumowując, stanowisko Wnioskodawcy sprowadzające się do twierdzenia, że Spółka mogła wydatki związane z ich eksploatacją zaliczyć do kosztów uzyskani przychodów w pełnej wartości, ponieważ samochód służbowy wykorzystywany będzie wyłącznie do celów prowadzonej działalności gospodarczej Spółki, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Nadmienić należy, że niniejsza interpretacja stanowi rozstrzygnięcie w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, natomiast w zakresie podatku od towarów i usług wydane zostało odrębne rozstrzygniecie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin