Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-3.4012.261.2021.2.MWJ
z 25 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 13 kwietnia 2021 r. (data wpływu), uzupełnionym pismem z 18 czerwca 2021 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży działki 1 jako dostawy niezabudowanych terenów budowlanych niekorzystającej ze zwolnienia z opodatkowania – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

13 kwietnia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży działki 1 jako dostawy niezabudowanych terenów budowlanych niekorzystającej ze zwolnienia z opodatkowania.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z 18 czerwca 2021 r. (data wpływu) w zakresie doprecyzowania opisu sprawy, pytania oraz stanowiska.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

(ostatecznie doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku).

Gmina (dalej: Gmina lub Wnioskodawca) jest podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: podatek VAT), zarejestrowanym jako podatnik czynny.

Zgodnie z art. 7 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 713, dalej: ustawa o samorządzie gminnym) do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty, w szczególności zadania własne obejmują m.in. sprawy: ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej.

Gmina jest właścicielem nieruchomości położonej w Gminie w miejscowości …, obręb …, oznaczonej jako działka o 1 o powierzchni 1200 m² (dalej: Działka).

Aktualnie Działka przygotowywana jest do sprzedaży w drodze przetargu.

Zgodnie z treścią księgi wieczystej nr …, prowadzoną przez Sąd Rejonowy V Wydział Ksiąg Wieczystych, nieruchomość posiada oznaczenie R - grunty orne. W Podrubryce 1.4.2 - Budynek: brak wpisu. Także z Informacji o działce (Geopoprtal2.pl) wynika, że jest to nieruchomość niezabudowana, która posiada użytki gruntowe RVI - grunty orne klasy VI (0,09 ha) i LzrVI - grunty zadrzewione i zakrzewione klasy VI (0,03 ha).

We wrześniu 2020 roku rzeczoznawca majątkowy, uprawniony do szacowania nieruchomości przez Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa, sporządził wycenę, której przedmiotem jest nieruchomość gruntowa położona w miejscowości …, obręb …, w gminie , stanowiąca działkę gruntu 1 o powierzchni 1200 m². Zakres i cel wyceny obejmuje określenie rynkowej wartości nieruchomości gruntowej dla potrzeb sprzedaży w drodze przetargu. W tym celu przeprowadzono monitoring cen transakcyjnych niezabudowanych nieruchomości gruntowych, będących przedmiotem obrotu w gminie , w latach 2018 - 2020. Z mapy sytuacyjnej, będącej załącznikiem do operatu szacunkowego, wynika, że Działka jest niezabudowana - brak jest jakichkolwiek naniesień.

Aneksem z dnia 10 marca 2021 roku wprowadzono zmiany do ww. operatu szacunkowego w zakresie dostępu do drogi publicznej oraz uzbrojenia w media.

Zgodnie z ww. dokumentami Działka ma regularny prostokątny kształt i położona jest przy gruntowej polnej drodze przez wieś. Usytuowana jest przy posesji nr 16. Działka posiada dojazd z drogi publicznej przez działkę nr 2 (działka drogowa nabyta przez Gminę na podstawie decyzji komunalizacyjnej Wojewody … z dnia 21 stycznia 2021 r.).

Na Działce znajdują się ruiny dawnego budynku, prawdopodobnie mieszkalnego - ściany parteru murowane z cegły, bez stropu (pojedyncze zdewastowane belki drewniane), bez podłóg, bez okien. Ruiny o wymiarach ok. 12 m x 5 m. 

Otoczenie nieruchomości stanowi zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna i zagrodowa oraz tereny niezabudowane użytkowane rolniczo. Działka posiada możliwość uzbrojenia w media - energię elektryczną i wodę z uwagi na niewielką odległość - ok. 10 m - od przyłączy, które znajdują się w drodze (działka nr …).

Teren, na którym znajduje się Działka, nie jest objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. W obowiązującym Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Miasta i Gminy (Uchwała Nr … z dnia 30.10.2018 r.) Działka położona jest na terenie zabudowy mieszkaniowo-usługowej i zagrodowej o niskiej intensywności i na terenie dróg. Dla Działki została wydana decyzja o warunkach zabudowy z przeznaczeniem: zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna.

Z dokumentacji fotograficznej wynika, że ruiny budynku nie posiadają dachu oraz drzwi. Zarówno wewnątrz jak i na zewnątrz zarośnięte są młodymi drzewami i krzewami. Jedna ze ścian zewnętrznych jest częściowo zniszczona przez przewrócone drzewo, które opiera się na tej ścianie. Wewnątrz ruin budynku, oprócz młodych drzew i krzewów, znajduje się gruz ceglany ze ścian zewnętrznych i działowych (ostał się tylko fragment jednej ściany działowej) oraz pozostałości po belkach stropowych.

Działka została nabyta przez Gminę na podstawie decyzji komunalizacyjnej Wojewody … znak: … z dnia 4 września 2019 r., która uprawomocniła się 24 września 2019 r. Wobec tego z tytułu nabycia przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Gmina nie ponosiła na Działkę żadnych nakładów, w tym wydatków na ulepszenie znajdującego się obiektu (ruiny budynku, prawdopodobnie mieszkalnego jak wskazał rzeczoznawca majątkowy) o wartości przekraczającej 30% wartości początkowej obiektu.

Od momentu nabycia, aż do chwili obecnej Gmina nie wykorzystuje Działki w żaden sposób. Działka nie była wykorzystywana przez Gminę wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, nie była również przedmiotem żadnej odpłatnej i nieodpłatnej umowy.

Natomiast, gdy chodzi o okres przed nabyciem Działki przez Wnioskodawcę (przed wrześniem 2019 roku), to Gmina nie posiada żadnych informacji na temat: daty powstania obiektu, który obecnie jest ruiną oraz wydatków na ulepszenie tego obiektu, jak również odpłatnego lub nieodpłatnego udostępniania przedmiotowej nieruchomości.

Gmina nie wykonała i nie planuje wykonywać przed sprzedażą jakichkolwiek czynności związanych z rozbiórką ruiny.

W piśmie z 18 czerwca 2021 r., będącym uzupełnieniem wniosku, w odpowiedzi na pytanie o treści:

1. Czy obiekt znajdujący się na działce 1 w postaci ruin dawnego budynku, objęty zakresem wniosku, stanowi budynek/budowlę – w rozumieniu art. 3 pkt 2 i pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2020 r., poz. 1333) – lub ich części? Przy czym, przez pojęcie:
   • budynek – należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach;
   • budowlę – należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwałe związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową,
   
   

Wnioskodawca wskazał, że na działce poł. w … (…) numer ewidencyjny 1 znajduje się obiekt stanowiący ruinę budynku mieszkalnego - brak dachu, przyłączy instalacyjnych, ścianek działowych (jedna w znacznej części uszkodzona/rozwalona).

Zgodnie z definicją z prawa budowlanego budynek winien mieć dach, niestety ruina znajdująca się na przedmiotowej działce pokrycia dachowego nie posiada wobec czego budynkiem nie jest. W ewidencji gruntów i budynków budynek nie figuruje.

Sugerując się definicją budowli zawartą w Prawie budowlanym również nie można ww. ruiny zrównać z obiektem małej architektury czy obiektem budowlanym gdyż nie posiada przyłączy instalacyjnych. Przyłącza instalacyjne znajdują się w działce drogowej oznaczonej numerem 3.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie

(ostatecznie postawione w uzupełnieniu wniosku).

Czy dostawa Działki będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT jako dostawa niezabudowanych terenów budowlanych?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie przedstawionym w uzupełnieniu wniosku).

Dostawa Działki będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki podstawowej, która aktualnie wynosi 23%, jako dostawa terenów budowlanych.

Uzasadnienie

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Towarami, według art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem w świetle przytoczonych powyżej przepisów, grunt spełnia definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a jego sprzedaż traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy - opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy - czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do treści art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w świetle art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Gmina, która jak wskazano w opisie sprawy, jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, wykonując czynności na podstawie umów cywilnoprawnych dokonuje czynności dostawy towarów i świadczenia usług podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Z uwagi na fakt, że sprzedaż gruntów ma charakter cywilnoprawny, nie jest możliwe wyłączenie Wnioskodawcy z grona podatników podatku VAT, a tym samym planowana dostawa Działki będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku VAT wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast w oparciu o art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Wobec tego generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami nieprzeznaczonymi pod zabudowę - są zwolnione od podatku VAT.

Na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z powyższego wynika, że ustawa o VAT nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

W przedmiotowym stanie sprawy Gmina jest właścicielem Działki, którą przeznaczyła do sprzedaży. Z uwagi na to, że obszar na którym znajduje się Działka nie jest objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, to dla Działki została wydana decyzja o warunkach zabudowy z przeznaczeniem: zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna.

Wobec powyższego, w ocenie Wnioskodawcy, opisywana nieruchomość stanowi tereny budowlane w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, gdyż grunt ten jest przeznaczony pod zabudowę zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy.

Na Działce znajdują się ruiny dawnego budynku - jak wskazał w operacie szacunkowym rzeczoznawca majątkowy - prawdopodobnie mieszkalnego. Obiekt ten jest niekompletny, nie ma podłóg, nie ma dachu oraz stropu (pozostały pojedyncze zdewastowane belki drewniane). Ściany parteru murowane z cegły, jedna częściowo zniszczona przez przewrócone drzewo, które opiera się na tej ścianie, ze ścian działowych pozostał tylko fragment jednej. Obiekt nie posiada okien i drzwi. Ruiny budynku, zarówno wewnątrz jak i na zewnątrz, zarośnięte są młodymi drzewami i krzewami. Wewnątrz ruin budynku, oprócz młodych drzew i krzewów, znajduje się gruz ceglany ze ścian zewnętrznych i działowych oraz pozostałości po belkach stropowych. Obiekt jest tak mocno zniszczony, iż sam rzeczoznawca majątkowy miał trudności w jego zakwalifikowaniu (użył zwrotu „prawdopodobnie mieszkalny”).

Ustawodawca nie zawarł w ustawie o VAT definicji terenu niezabudowanego, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, wobec tego rozpatrując czy ruiny znajdujące się na Działce czynią przedmiotową nieruchomość terenem zabudowanym, należy sięgnąć do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2020 r. poz. 1333 z późn. zm.).

W myśl art. 3 pkt 1 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o obiekcie budowlanym - należy przez to rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Na mocy art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane, przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Przez budowlę - stosownie do art. 3 pkt 3 cyt. ustawy - należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych, elektrowni wiatrowych, morskich turbin wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Mając na uwadze powyższe przepisy należy ustalić, czy częściowo lub całkowicie zniszczone budynki lub budowle spełniają nadal warunki definicji zawartej w ustawie Prawo budowlane.

Z cytowanych przepisów wynika, że za budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem i jest wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Z kolei do budowli definicja nie odnosi się do stanu technicznego tychże obiektów. Zatem za budowlę należy rozumieć taki obiekt budowlany, który nie spełnia wskazanych dla budynku cech, nie jest też obiektem małej architektury.

Z analizy ww. przepisów wynika, że obiekty budowlane wyposażone są w instalacje zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem.

Tak więc z powyższych definicji należy wywieść, że zarówno budynki, jak i budowle mają konkretne przeznaczenie, tj. spełniają określone funkcje.

Wobec tego, w przypadku gdy ewidentnie obiekty nie nadają się do eksploatacji, to nie spełniają one cech budowli w rozumieniu ustawy Prawo budowlane. Należy przyjąć, że obiekty takie nie spełniają swojej pierwotnej funkcji, do której były przeznaczone.

Z opisu sprawy wynika, że Działka nie jest uzbrojona w media - energię elektryczną i wodę. Posiada taką możliwość z uwagi na niewielką odległość od przyłączy, które znajdują się w działce drogowej.

W konsekwencji powyższego sprzedaż Działki, na której znajdują się ruiny budynku (prawdopodobnie mieszkalnego), należy traktować jako dostawę nieruchomości niezabudowanej.

Ponadto z operatu szacunkowego opracowanego we wrześniu 2020 roku przez rzeczoznawcę majątkowego, uprawnionego do szacowania nieruchomości przez Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa wynika, że dla potrzeb sporządzenia wyceny Działki przeprowadzono monitoring cen transakcyjnych niezabudowanych nieruchomości gruntowych, będących przedmiotem obrotu w gminie , w latach 2018 - 2020.

W związku z powyższym należy przyjąć, że sprzedaż Działki należy traktować jako sprzedaż nieruchomości niezabudowanej.

Reasumując, zdaniem Gminy, dostawa Działki będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki podstawowej, która aktualnie wynosi 23%, jako dostawa terenów budowlanych.

W piśmie z 18 czerwca 2021 r., będącym uzupełnieniem wniosku, Wnioskodawca wskazał, że dostawa działki będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT jako dostawa niezabudowanych terenów budowlanych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Towarami – w świetle art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem zgodnie z powołanymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należy podkreślić, że nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak stanowi art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Jednakże w przypadku gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter wyłącznie podmiotowo-przedmiotowy.

W świetle wskazanych unormowań jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwojakim charakterze:

• podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz
  

• podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.
  
  

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp. umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Tylko w tym zakresie ich czynności mają bowiem charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Gmina jest właścicielem nieruchomości oznaczonej jako działka 1 o powierzchni 1200 m².

Zgodnie z treścią księgi wieczystej, prowadzoną przez Sąd Rejonowy nieruchomość posiada oznaczenie R - grunty orne. W Podrubryce 1.4.2 - Budynek: brak wpisu. Także z Informacji o działce wynika, że jest to nieruchomość niezabudowana, która posiada użytki gruntowe RVI - grunty orne klasy VI (0,09 ha) i LzrVI - grunty zadrzewione i zakrzewione klasy VI (0,03 ha).

We wrześniu 2020 roku rzeczoznawca majątkowy sporządził wycenę przedmiotowej działki. jest nieruchomość gruntowa położona w miejscowości …, obręb …, w gminie , stanowiąca działkę gruntu 1 o powierzchni 1200 m². W celu sprzedaży działki w drodze przetargu, przeprowadzono monitoring cen transakcyjnych niezabudowanych nieruchomości gruntowych, będących przedmiotem obrotu w Gminie. Z mapy sytuacyjnej, wynika, że Działka jest niezabudowana - brak jest jakichkolwiek naniesień. Aneksem z dnia 10 marca 2021 roku wprowadzono zmiany do ww. operatu szacunkowego w zakresie dostępu do drogi publicznej oraz możliwość uzbrojenia w media - energię elektryczną i wodę z uwagi na niewielką odległość - ok. 10 m - od przyłączy, które znajdują się w drodze (działka nr 3).

Na Działce znajdują się ruiny dawnego budynku, prawdopodobnie mieszkalnego - ściany parteru murowane z cegły, bez stropu (pojedyncze zdewastowane belki drewniane), bez podłóg, bez okien. Z dokumentacji fotograficznej wynika, że ruiny budynku nie posiadają dachu oraz drzwi. Zarówno wewnątrz jak i na zewnątrz zarośnięte są młodymi drzewami i krzewami. Jedna ze ścian zewnętrznych jest częściowo zniszczona przez przewrócone drzewo, które opiera się na tej ścianie. Wewnątrz ruin budynku, oprócz młodych drzew i krzewów, znajduje się gruz ceglany ze ścian zewnętrznych i działowych (ostał się tylko fragment jednej ściany działowej) oraz pozostałości po belkach stropowych.

Teren, na którym znajduje się Działka, nie jest objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. W obowiązującym Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Miasta i Gminy Działka położona jest na terenie zabudowy mieszkaniowo-usługowej i zagrodowej o niskiej intensywności i na terenie dróg. Dla Działki została wydana decyzja o warunkach zabudowy z przeznaczeniem: zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna.

Na działce numer ewidencyjny 1 znajduje się obiekt stanowiący ruinę budynku mieszkalnego - brak dachu, przyłączy instalacyjnych, ścianek działowych (jedna w znacznej części uszkodzona/rozwalona). Zgodnie z definicją z prawa budowlanego budynek winien mieć dach, niestety ruina znajdująca się na przedmiotowej działce pokrycia dachowego nie posiada wobec czego budynkiem nie jest. W ewidencji gruntów i budynków budynek nie figuruje. Ww. ruiny nie można zrównać z definicją budowli, obiektu budowlanego czy z obiektu małej architektury, o których mowa w Prawie budowlanym, gdyż nie posiada przyłączy instalacyjnych. Przyłącza instalacyjne znajdują się w działce drogowej oznaczonej numerem 3.

Mając na uwadze przywołane wyżej przepisy prawa należy w pierwszej kolejności stwierdzić, że z uwagi na fakt, że dostawa przedmiotowej nieruchomości przez Wnioskodawcę jest niewątpliwie czynnością cywilnoprawną (nie publicznoprawną), dla zamierzonej czynności Wnioskodawca występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług (o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy), natomiast powyższa czynność w świetle ustawy jest traktowana jako odpłatna dostawa towarów zgodnie z art. 5 ust. 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy. Zatem dostawa nieruchomości stanowiącej własność Wnioskodawcy będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Przy czym, wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może być albo opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane – w świetle art. 2 pkt 33 ustawy – rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W tym miejscu należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2020 r., poz. 293 z późn. zm.), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – w myśl zapisów ust. 2 powołanego wyżej przepisu – określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

• lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
  

• sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
  
  

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany” oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.

Zatem także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy art. 2 pkt 33, odpowiada więc także treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Z powyższego wynika, że ustawa nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Zatem dokonana wyżej analiza przepisów jednoznacznie wskazuje, że zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę. Elementem, który determinuje możliwość skorzystania z ww. zwolnienia od podatku VAT przy zbyciu gruntów jest przeznaczenie gruntu na cele inne niż budowlane. Przy czym – jak wyjaśniono wyżej – o tym, że dany teren jest terenem budowlanym przesadzają zapisy w planie zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy.

Analiza powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku obejmuje zbycie zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) innych niż tereny budowlane, w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy.

W tym miejscu wyjaśnić należy, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia budynku, budowli lub gruntu. Definicja budynku i budowli znajduje się w art. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2020 r., poz. 1333, z późn. zm.).

Za budynek uważa się obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach (art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane).

Zgodnie zaś z art. 3 pkt 3 ww. ustawy Prawo budowlane - przez budowlę należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową. Obiektem liniowym jest natomiast, na podstawie art. 3 pkt 3a ustawy Prawo budowlane, obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i, umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.

Jak wynika z opisu sprawy na działce znajdują się ruiny dawnego budynku - jak wskazał w operacie szacunkowym rzeczoznawca majątkowy - prawdopodobnie mieszkalnego. Obiekt ten jest niekompletny, nie ma podłóg, okien, drzwi, dachu oraz stropu (pozostały pojedyncze belki stropowe). Ściany parteru murowane z cegły, jedna ze ścian zewnętrznych jest częściowo zniszczona przez przewrócone drzewo, które opiera się na tej ścianie. Ze ścian działowych pozostał tylko fragment jednej z nich. Ruiny budynku, zarówno wewnątrz jak i na zewnątrz, zarośnięte są młodymi drzewami i krzewami. Wewnątrz ruin budynku, oprócz młodych drzew i krzewów, znajduje się gruz ceglany ze ścian zewnętrznych i działowych oraz pozostałości po belkach stropowych. Działka nie jest uzbrojona w media - energię elektryczną i wodę. Obiekt stanowiący ruinę budynku mieszkalnego (brak dachu, przyłączy instalacyjnych, ścianek działowych, jedna w znacznej części uszkodzona/rozwalona) znajdujący się na działce 1, nie jest budynkiem zgodnie z definicją prawa budowlanego. W ewidencji gruntów i budynków budynek nie figuruje. Ww. ruiny nie można zrównać z definicją budowli, obiektu budowlanego czy z definicją obiektu małej architektury, o których mowa w Prawie budowlanym, gdyż nie posiada przyłączy instalacyjnych.

Wobec tak przedstawionego opisu sprawy, skoro ruiny budynku znajdujące się na działce 1 – jak wskazał Wnioskodawca – nie są budynkiem zgodnie z definicją prawa budowlanego oraz obiektu nie można zrównać z definicją budowli, obiektu budowlanego czy z definicją obiektu małej architektury, o których mowa w Prawie budowlanym, to tym samym sprzedaż ww. działki należy traktować jako dostawę nieruchomości niezabudowanej.

W związku z powyższym, należy ustalić, czy działka, która będzie przedmiotem sprzedaży, jest terenem budowlanym w rozumieniu powołanego wyżej art. 2 pkt 33 ustawy.

Mając na uwadze przedstawiony przez Wnioskodawcę opis w kontekście obowiązujących przepisów prawa stwierdzić należy, że skoro – jak wskazano w opisie sprawy – dla działki została wydana decyzja o warunkach zabudowy z przeznaczeniem: zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna, to ww. działka spełnia definicję terenu budowlanego określonego w art. 2 pkt 33 ustawy i tym samym jej dostawa nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Z uwagi na fakt, że w przedmiotowej sprawie nie zaistniały przesłanki umożliwiające zastosowanie zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, należy rozpatrzyć warunki do zastosowania zwolnienia dla dostawy nieruchomości wynikające z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

W celu zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

• towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
  

• przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
  
  

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

NSA w wyroku z dnia 28 lutego 2013 r., sygn. akt I FSK 627/12 wskazał, że „zwolnienie, o którym mowa w art. 136 lit. b) dyrektywy 2006/112/WE, a więc również wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u., przysługuje tylko wtedy gdy podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku na skutek ograniczeń i zakazów przewidzianych przepisami dyrektywy lub u.p.t.u., co wynika np. ze związku ze sprzedażą zwolnioną od podatku (por. art. 86 i art. 88 ustawy), a więc nie ma zastosowania, gdy brak odliczenia podatku w poprzedniej fazie obrotu wynika z faktu, że dana czynność w ogóle nie podlegała opodatkowaniu (por. wyrok ETS z dnia 8 grudnia 2005 r. w sprawie C-280/04 Jyske Finanse A/S) oraz gdy podatnik, mając prawo do odliczenia podatku naliczonego, z uprawnienia tego nie skorzystał”.

W wyroku, na który powołuje się Naczelny Sąd Administracyjny, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że ze zwolnienia z VAT nie będzie korzystać dostawa towarów, w stosunku do których podatnik nie odliczył VAT naliczonego z powodów innych niż ściśle określone w art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE. Tym samym, przepis art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE wskazuje zatem, że w przypadkach, w których przy nabyciu towaru VAT w ogóle nie wystąpił, nie można uznać, że mamy do czynienia z brakiem prawa do odliczenia VAT.

Powyższe oznacza, że zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy nie może mieć zastosowania do zbycia towaru przez podatnika, jeżeli transakcja sprzedaży w wyniku której nabył on wcześniej ten towar nie była opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że działka została nabyta przez Gminę na podstawie decyzji komunalizacyjnej Wojewody … z dnia 4 września 2019 r., która uprawomocniła się 24 września 2019 r. Nie można zatem uznać, że Stronie nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT skoro dostawa nie była objęta tym podatkiem. W takiej sytuacji nie można mówić, że Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu ww. działki, lub że takie prawo Wnioskodawcy nie przysługiwało. Ponadto, działka nie była wykorzystywana przez Gminę wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku.

Mając zatem na uwadze okoliczności sprawy, stwierdzić należy, że dostawa przez Wnioskodawcę działki 1, nie będzie korzystała także ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, z uwagi na fakt, iż nie zostały spełnione warunki, o których mowa w tym przepisie.

W związku z powyższym sprzedaż przez Wnioskodawcę działki 1 będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT jako dostawa niezabudowanych terenów budowlanych z zastosowaniem właściwej stawki podatku od towarów i usług,.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na opisie sprawy, w którym – jak wskazał Wnioskodawca – „Zgodnie z definicją z prawa budowlanego budynek winien mieć dach, niestety ruina znajdująca się na przedmiotowej działce pokrycia dachowego nie posiada wobec czego budynkiem nie jest. W ewidencji gruntów i budynków budynek nie figuruje. Sugerując się definicją budowli zawartą w Prawie budowlanym również nie można ww. ruiny zrównać z obiektem małej architektury czy obiektem budowlanym gdyż nie posiada przyłączy instalacyjnych.” Powyższe zostało przyjęte jako element przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu sprawy i nie było przedmiotem oceny. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Ponadto, należy wskazać, że kwestia ustalenia wysokości stawki podatku od towarów i usług dla dostawy towarów lub świadczenia usług od dnia 1 lipca 2020 r. może być określona tylko i wyłącznie w ramach wydania wiążącej informacji stawkowej określonej w art. 42a ustawy o podatku od towarów i usług.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.