Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-1.4010.34.2021.4.JS
z 15 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 2 lutego 2021 r. (data wpływu 9 lutego 2021 r.) uzupełnionego pismem z 23 kwietnia 2021 r. (data nadania 27 kwietnia 2021 r., data wpływu 6 maja 2021 r.) na wezwanie Nr 0114-KDIP2-1.4010.34.2021.1.JS z 14 kwietnia 2021 r. (data nadania 14 kwietnia 2021 r., data odbioru 20 kwietnia marca 2021 r.), oraz pismem z 22 maja 2021 r. (data nadania 24 maja 2021 r., data wpływu 1 czerwca 2021 r.) na wezwanie Nr 0114-KDIP2-1.4010.34.2021.3.JS z dnia 14 maja 2021 r. (data nadania 14 maja 2021 r., data odbioru 18 maja 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, w zakresie ustalenia, czy:

• podejmowana przez Wnioskodawcę działalność polegająca na tworzeniu programu komputerowego S. (Programu) oraz jego stałe rozwijanie i modyfikacja, stanowią działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26 updop (pytanie Nr 1) - jest prawidłowe,
  

• prawa autorskie do programu komputerowego S. (Programu) tworzonego samodzielnie przez Wnioskodawcę, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, są kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej w rozumieniu art. 24d ust. 2 pkt 8 updop (pytanie Nr 2) - jest prawidłowe,
  

• w przedstawionym powyżej opisie stanu faktyczne, możliwe jest zastosowanie stawki opodatkowania 5% do osiągniętego kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, wyliczonego zgodnie z art. 24d updop (pytanie Nr 3) - jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 9 lutego 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie działalność badawczo-rozwojowej oraz ulgi IP Box.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca pozostaje spółką kapitałową prawa handlowego - spółką z ograniczoną odpowiedzialnością - pod firmą (…) Sp. z o.o. z siedzibą w (…). Spółka została zarejestrowana przez Sąd Rejonowy (…)Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego w dnu 3 kwietna 2014 roku (…).

Przedmiotem przeważającej działalność Wnioskodawcy jest pośrednictwo w sprzedaży miejsca na cele reklamowe w mediach elektronicznych (…).

Wnioskodawca ma nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce w rozumieniu art. 3 ust 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2020 r poz. 1406 z późn. zm.) Wnioskodawca nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego określonego w ustawie z dnia 30 maja 2006 roku o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej (tj. Dz. U. z 2019 r poz. 1402. z 2020 r. poz. 568).

Przedmiot działalności Wnioskodawcy i charakterystyka prac programistycznych

Przedmiotowa działalność Wnioskodawcy dotyczy wytwarzania, rozwijania oraz ulepszania programu Komputerowego (dalej Programu), który według art. 1 ust 1 i ust 2 pkt 1) Ustawy z dnia 4 lutego 1994 r o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tj. Dz. U. z 2019 r. poz. 1231 z 2020 r. poz. 288) jest utworem.

Wnioskodawca w ramach swojej działalności gospodarczej wykonuje czynności:

1. w zakresie wytwarzania Programu, przykładowo w postaci tworzenia kodu źródłowego;
2. w zakresie zmian i modyfikacji Programu, w wyniku rozwijania lub jego ulepszania.
   
   

Wytworzone przez Wnioskodawcę, autorskie prawo do Programu podlega ochronie prawnej z art. 74 Ustawy z dnia 4 lutego 1994 roku o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tj. Dz. U. z 2019 r poz. 1231, z 2020 r. poz. 288).

Program pozostaje stworzoną przez Wnioskodawcę aplikacją w modelu S., świadczącą usługi dla kontrahentów/klientów Wnioskodawcy. Model S. oznacza, że dany program komputerowy jest przechowywany i wykonywany na komputerach dostawcy, a jego funkcjonalności udostępniane klientom/użytkownikom przez Internet. Dzięki takiemu modelowi klient kupuje działające rozwiązania o określonej funkcjonalności.

Dodatkowo Wnioskodawca ciągle rozwija i udoskonala swoją aplikację, wprowadzając do Programu okresowo nowe czy też ulepszone funkcjonalności i rozwiązania. Za rezultat prac oraz wykonywane czynności w ramach zawieranych umów odpowiedzialność ponosi Wnioskodawca. Sposób wykonywania czynności oraz użyte rozwiązania są wyborem Wnioskodawcy. Świadczenie usługi przez Wnioskodawcę na rzecz swojego klienta/kontrahenta za pośrednictwem Programu, polega na stworzeniu unikalnego profilu Klienta na witrynie (…) pod unikalnym numerem ID. W szacie graficznej kojarzonej z marką klienta/kontrahenta i umieszczeniem dużego logo klienta/kontrahenta - z możliwością aktualizacji w dowolnym momencie Wnioskodawca udostępnia klientowi/kontrahentowi login i hasło do profilu stworzonego w Programie, po zaakceptowaniu wyglądu stworzonego profilu Klient/kontrahent otrzymuje dostęp do funkcji Programu - panelu, który pozwala na publikowanie zdjęć, filmów, prowadzenie oficjalnej dyskusji z innymi użytkownikami Programu, publikowania ogłoszeń w sprawie pracy, śledzenia ich statystyk.

Stworzenie Programu a następnie jego modyfikacja i rozwój, przez Wnioskodawcę, opiera się na indywidualnych, autorskich pomysłach i obejmuje min. zaprojektowanie algorytmu, czynność programowania (tworzenia kodu źródłowego) oraz weryfikację, modyfikację i udoskonalanie dostępnych rozwiązań programistycznych. Działania te prowadzone są w ułożony, metodyczny sposób, czego wymaga specyfika tworzenia programu komputerowego, tj. określanie celu jaki ma on spełniać ustalenia sposobu dojścia do danego celu (dobór odpowiednich rozwiązań programistycznych oraz technologu), zaplanowanie prac, weryfikacja, zakończenie.

Wnioskodawca bez wątpienia w ramach działalność gospodarczej prowadzi w sposób systematyczny prace twórcze w celu tworzenia nowych zastosowań przy wykorzystaniu zasobów wiedzy. Bez wątpienia zmiany dokonywane w Programie polegają na tworzeniu nowych zastosowań, które wcześniej w ramach działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę nie miały miejsca.

Systematyczne zwiększanie zasobów wiedzy przez Wnioskodawcę w oparciu o dane analityczne pozyskiwane w ramach świadczenia usług na rzecz klientów/kontrahentów i użytkowników Programu daje możliwość stworzenia i ulepszenia procesów, a tym samym zwiększenia skuteczności funkcjonowania Programu.

Powyżej opisane działania obejmują przeprowadzanie przez Wnioskodawcę testów, tworzenie specyfikacji, jak i samą czynność programowania (tworzenia kodu źródłowego). W praktyce, w codziennej pracy, Wnioskodawca musi w drodze doświadczeń testów itd. zdobywać poszerzać i łączyć wiedzę z nauk podstawowych (matematyka statystyka), jak i stosowanych (informatyka) i następnie wykorzystywać tę wiedzę przy tworzeniu oprogramowania. Podejmowane przez Wnioskodawcę prace badawcze przekładają się de facto na konieczność podejmowania działań eksperymentalnych tj. dokonywania modyfikacji Programu także na podstawie metody prób i błędów. Wnioski wynikające z podejmowanych przez Wnioskodawcę działań eksperymentalnych przekładają się na konkretną wiedzę, która następnie jest wykorzystywana przy pracach modyfikacyjnych Programu.

W tym miejscu, należy podkreślić, Wnioskodawca rutynowo i okresowo wprowadza zmiany i modyfikacje do tworzonego Programu, które są także implikacją wystąpienia błędów lub usterek w Programie stwierdzonych w związku z realizacją umów z danym klientem/kontrahentem. Wnioskodawca odpowiedzialny jest za naprawienie tych błędów i uniknięcie ich na przyszłość.

Mając na uwadze powyżej opisane prace badawcze podejmowane przez Wnioskodawcę w związku z użytkowaniem Programu i świadczeniem usług na rzecz klientów istnieje konieczność usprawniania Programu. Wnioskodawca, w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej modyfikuje Program, zmieniając jego kod źródłowy dopasowując jego możliwości techniczne do zaistniałych potrzeb. Realizując modyfikację Programu Wnioskodawca wykonuje istotne rozszerzenia kodu ulepszając Program przez dodawanie nowych rozwiązań i funkcjonalności. Wytworzone przez Wnioskodawcę modyfikację i rozszerzenia oprogramowania są jego autorstwa, a zastosowane rozwiązania mają charakter prototypowy - nie występowały w jego dotychczasowej działalności i nie stosował ich wcześniej. Całokształt prac związanych z tworzeniem oraz zmianami Programu, ma charakter twórczy, powstaje nowe oryginalne oprogramowanie Prace modyfikacyjne w oparciu o Program podejmowane są przez Wnioskodawcę w sposób systematyczny.

Wnioskodawca zatrudnia lub współpracuje z programistami zaangażowanymi w realizacją powyżej opisanych prac badawczych oraz tworzeniem i modyfikacją Programu.

Podstawowe obowiązki pracowników lub współpracowników Wnioskodawcy, zaangażowanych w realizację prac programistycznych to prace o charakterze twórczym – tworzenie, modyfikacja, testowanie Programu. Majątkowe prawa autorskie do utworów stworzonych przez pracowników lub współpracowników Wnioskodawcy zgodnie z zapisami w umowach przechodzą na Wnioskodawcę w sposób pierwotny (w zakresie programów komputerowych) lub z chwilą przyjęcia utworu (w pozostałych przypadkach). Program tworzony przez Wnioskodawcę stanowi oryginalny wytwór twórczej pracy.

Twórcza działalność badawczo-rozwojowa Wnioskodawcy przejawia się poprzez opracowywanie nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań na tyle renowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących w ramach Programu stworzonego przez Wnioskodawcę.

Przychody z tytułu Programu

W ramach aplikacji S. - Programu, Wnioskodawca zawiera umowę o świadczenie usług dla klienta/ kontrahenta. Wartość usługi jest odgórnie narzucona na klienta/kontrahenta przez Wnioskodawcę. Wobec tego Klient zobowiązany jest do uiszczania opłaty abonamentowej. Zakresem tego korzystania jest wybrana opcja abonamentowa, która dopuszcza stosowanie szerszego lub węższego katalogu opcji w ramach panelu Programu, zależnie od wysokości opłaty abonamentowej. Jednocześnie miejsce oraz czas tego korzystania nie jest oznaczony w umowie. Wnioskodawca pobiera miesięczne opłaty abonamentowe. Wnioskodawca wciąż rozwija Program w modelu S., aby proponować swoim klientom/kontrahentom jak najlepsze rozwiązania. Wobec tego w ramach opłaty abonamentowej Wnioskodawca otrzymuje również należność za rozwój i modyfikacje Programu. Nie dochodzi do zwielokrotnienia utworu, dlatego też Wnioskodawca nie zawiera z klientami/kontrahentami umów licencyjnych na korzystanie z Programu. W ramach Programu, Wnioskodawca zawiera umowę o świadczenie usług z klientem/kontrahentem, z której wynika prawo klienta/ kontrahenta do korzystania z Programu.

Pismem z dnia 23 kwietnia 2021 r. Wnioskodawca doprecyzował wniosek, wskazując, że prowadzi działalność badawczo rozwojową (dalej: B+R) i uzyskuje z tego tytułu dochody, od początku swojej działalności, tj. od dnia 3 kwietnia 2014 roku.

W ślad za wnioskiem z dnia 2 lutego 2021 roku, Wnioskodawca wskazuje, iż działalność B+R Wnioskodawcy, polega m.in. na stworzeniu Programu a następnie jego modyfikacji i rozwoju, które opierają się na indywidualnych, autorskich pomysłach i obejmuje m.in. zaprojektowanie algorytmu, czynność programowania (tworzenia kodu źródłowego) oraz weryfikację, modyfikację i udoskonalanie dostępnych rozwiązań programistycznych. Prowadzona Działalność B+R obejmuje w szczególności następujące działania:

1. stworzenie aplikacji w modelu S., o którego właściwościach szczegółowo jest mowa w treści wniosku z dnia 2 lutego 2021 roku. Jest to Program strategiczny z punktu widzenia działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę, także ze względu na wysoki stopień jego innowacyjności,
2. ciągły rozwój i istotne ulepszenie Programu,
3. modyfikowanie Programu, nie noszących znamion jego istotnego rozwoju i ulepszenia, które są także implikacją wystąpienia błędów lub usterek w Programie, stwierdzonych w związku z realizacją umów z danym klientem/kontrahentem. Wnioskodawca odpowiedzialny jest za naprawienie tych błędów i uniknięcia ich na przyszłość.

Wszystkie wskazane powyżej czynności a) - c), tworzą pełny proces B+R związany z opracowaniem ulepszonego, zmienionego, rozwiniętego Programu.

Prace realizowane przez Spółkę nie są również projektami powtarzalnymi. Opisywane powyżej czynności a) - c), nie mają charakteru prac rutynowych, polegających na wprowadzeniu okresowych zmian, a skupione są wokół wprowadzania nowych i innowacyjnych rozwiązań, polegających na ciągłym tworzeniu, zmienianiu oraz dostosowywaniu Programu.

W związku ze stałym rozwijaniem Programu, prace nad jego rozwojem składają się z szeregu elementów, tj. w szczególności:

1. analizy zapotrzebowania biznesowego klientów/kontrahentów w związku z korzystaniem z Programu,
2. analizy uwarunkowań technicznych klientów/kontrahentów,
3. generowania propozycji rozwiązań i pomysłów,
4. wytworzenie, adaptacja i rozwój Programu,
5. zakończenie prac nad Programem (Program gotowy do udostępnienia klientowi/kontrahentowi).

Jednocześnie podkreślić należy, iż w ramach działalności B+R, Wnioskodawca nie prowadzi działań, które zarówno Ustawa z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1406, 1492, 1565, 2122, 2123. 2320, z 2021 r. poz. 11.) (dalej: Ustawa o CIT) jak i Podręcznik Frascati (OECD (2018), Podręcznik Frascati 2015: Zalecenia dotyczące pozyskiwania i prezentowania danych z zakresu działalności badawczej i rozwojowej, Pomiar działalności naukowo- technicznej i innowacyjnej, OECD Publishing, Paris/GUS, Warsaw, (...)), wyklucza z działalności badawczo-rozwojowej, w tym m.in. czynności rutynowych niepociągających ze sobą postępu technicznego.

Konstatując powyższe, wszystkie prace wykonywane przez Wnioskodawcę w ramach prac B+R są działalnością twórczą obejmującą prace rozwojowe, podejmowane w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań i nie stanowią one:

1. rutynowych i okresowych zmian,
2. czynności wdrożeniowych w zakresie opracowywanych już produktów i usług,
3. produkcji seryjnej/produkcji komercyjnej/działalności bieżącej Wnioskodawcy,
4. przekazania gotowego już produktu po zakończeniu prac B+R klientowi,
5. działalności wspomagającej/pomocniczej, wykraczającej poza zakres prac B+R,
6. czynności: testowania produktu/produktów, wykonania badań produktu/produktów, oceny produktu/produktów, bądź innych prac tego typu, dokonywanych po zakończeniu prac B+R w ramach danego projektu,
7. czynności serwisowych,
8. innych prac spoza prac B+R.
   
   

Podejmowana przez Wnioskodawcę działalność objęta przedmiotowym wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej, obejmuje działalność polegającą na pracach rozwojowych w rozumieniu art. 4 ust. 3 Ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz. 1668, z późn. zm.). Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym między innymi z zakresu narzędzi informatycznych i oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług.

Zgodnie z art. 4a pkt 28 ustawy CIT przez prace rozwojowe rozumie się prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 Ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz. 1668, z późn. zm.).

Kontynuując powyższe, wskazać należy iż Ustawa Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz. 1668, z późn. zm.) wskazuje, że prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

W odniesieniu do prac rozwojowych ustawodawca położył więc nacisk na wiedzę i umiejętności oraz późniejsze ich wykorzystanie do planowania produkcji oraz tworzenia i projektowania nowych, zmienionych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług. Jednocześnie jednak, z zakresu prac rozwojowych wyłączono prace obejmujące rutynowe i okresowe zmiany wprowadzone m.in. do produktów.

Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy za działalność B+R należy uznać działalność spełniającą łącznie następujące przesłanki:

1. działalność o charakterze twórczym obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe
2. podejmowaną w sposób systematyczny,
3. polegającą na wykorzystaniu wiedzy i umiejętności,
4. celem jest zwiększenie zasobów wiedzy lub jej wykorzystanie do planowania produkcji oraz tworzenia i projektowania nowych, zmienionych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług,
5. prace rozwojowe w ramach działalności B+R nie mogą mieć charakteru rutynowych i okresowych zmian.
   
   

W ocenie Wnioskodawcy, przywołane przepisy pozwalają stwierdzić, że wykonywana przez niego działalność, objęta niniejszym wnioskiem, w zakresie tworzenia, rozwijania lub ulepszania Programu, dostosowanego do obecnych lub przyszłych potrzeb rynku, stanowi przejaw działalności B+R, a mianowicie należy ją uznać za prace rozwojowe, w rozumieniu art. 4a pkt 28 ustawy CIT, w związku z art. 4 ust. 3 Ustawa Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz. 1668, z póżn. zm.).

Objęta przedmiotowym wnioskiem działalność prowadzi do stworzenia Programu, odpowiadającego potrzebom rynku, wypełniającego niszę, jak również cechującej się innowacyjnością oraz wykorzystaniem nowych technologii, co dodatkowo potwierdza okoliczność, iż przed przystąpieniem do prac nie jest znany jej dokładny wynik. Wnioskodawca przed przeprowadzeniem wewnętrznych analiz, testów, przygotowaniem oraz sprzedażą Programu, nie ma pewności, czy Program będzie spełniał wymogi jej klientów/kontrahentów.

W konsekwencji, Wnioskodawca potwierdza to także, iż sam proces tworzenia, rozwijania lub ulepszania Programu nie jest w żadnym stopniu mechaniczny czy zrutynizowany, ale wymaga określonej działalności twórczej.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej przez siebie działalności, objętej przedmiotowym wnioskiem, w sposób systematyczny opracowuje nowe, modyfikuje oraz ulepsza Program, w sposób niewystępujący dotychczas w praktyce gospodarczej Wnioskodawcy lub na tyle innowacyjnie, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już u niego funkcjonujących a charakter tych prac stanowi przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze (wyraz własnej twórczości intelektualnej).

Wytworzenie, rozwinięcie oraz ulepszenie prawa własności intelektualnej ma miejsce w ramach prowadzonej bezpośrednio działalności B+R Wnioskodawcy, tj. działalność o charakterze twórczym obejmującej prace rozwojowe podejmowany są w sposób systematyczny (tj. w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany), a jej celem jest zwiększenie zasobów wiedzy lub wykorzystanie zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Autorskie prawa do rozwijanego, ulepszanego przez Wnioskodawcę autorskiego prawa do Programu lub jego części podlegają ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności objętej przedmiotowym wnioskiem.

Program lub jego części, stanowią przedmiot ochrony praw autorskich, także na podstawie art. 74 Ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 1231, z 2020 r. poz. 288.).

Działania Wnioskodawcy polegające na rozwinięciu i ulepszeniu autorskiego prawa do Programu lub jego części zmierzają do poprawy użyteczności albo funkcjonalności tego autorskiego prawa do Programu lub jego części.

Działania Wnioskodawcy polegające na rozwinięciu i ulepszeniu autorskiego prawa do Programu lub jego części nie dotyczą rutynowych i okresowych zmian.

Wnioskodawca jest właścicielem autorskiego prawa do Programu. W przypadku gdy Wnioskodawca rozwija i ulepsza autorskie prawo do Programu lub jego części, jest właścicielem tego autorskiego prawa do Programu lub jego części. Wnioskodawca nabywa na własność kwalifikowane IP.

Wnioskodawca uzyskuje kwalifikowane dochody (które zamierza objąć preferencyjną stawką podatku) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi.

Wnioskodawca, w ślad za wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej z dnia 2 lutego 2021 roku, wskazuje, iż ramach aplikacji S. - Programu, Wnioskodawca zawiera umowę o świadczenie usług z klientem/kontrahentem, z której wynika prawo do korzystania z Programu. Zakresem tego korzystania jest wybrana opcja abonamentowa, która dopuszcza stosowanie szerszego lub węższego katalogu opcji w ramach platformy, zależnie od wysokości opłaty abonamentowej. Dochody uzyskane z autorskiego Programu, pochodzące z umowy świadczenia usługi S., (oprogramowanie jako usługa) stanowią opłaty wynikające z prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi.

W modelu działalności Wnioskodawcy, ww. abonament za korzystanie z Programu jest opłatą za korzystanie przez klientów/kontrahentów z kwalifikowanego IP w modelu S. Co należy podkreślić, uiszczenie opłaty abonamentowej, stanowi wyłącznie prawo klienta/kontrahenta do korzystania z Programu oraz udostępnionych w jego zakresie dodatkowych funkcjonalności. Zdaniem Wnioskodawcy to właśnie dochód osiągnięty z tytułu opłat abonamentowych w związku z umową o oświadczenie usług w ramach aplikacji S. (Programu), należy zakwalifikować jako dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi i opodatkować preferencyjną stawką.

Dochód z kwalifikowanego prawa własności IP zawarty w cenie usługi jest ustalany przez Wnioskodawcę w oparciu o zasadę ceny rynkowej zgodnie z art. 11c ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1406 z póżn. zm.).

Wnioskodawca prowadzi odrębną ewidencję, zgodnie z art. 24e ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1406 z póżn. zm.) i na tej podstawie można ustalić jaka część kosztów działalności związana jest z danym kwalifikowanym prawem.

Wnioskodawca prowadzi odrębną ewidencję, zgodnie z art. 24e ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1406 z późn. zm.), od dnia 1 stycznia 2019 roku, tj. od dnia kiedy weszła w życie ulga IP BOX.

Ponadto, pismem z 22 maja 2021 r. Wnioskodawca sformułował ostatecznie treść pytania ozn. we wniosku Nr 1 oraz doprecyzował stan faktyczny zaprezentowany we wniosku w związku z wezwaniem tut. Organu z 14 maja 2021 r. 0114-KDIP2-1.4010.34.2021.3.JS o jednoznacznie wskazanie:

1. Czy działania Wnioskodawcy polegające na modyfikacji autorskiego prawa do programu komputerowego lub jego części zmierzają, czy nie zmierzają do poprawy użyteczności albo funkcjonalności tego autorskiego prawa do programu komputerowego lub jego części?
   
2. Jeżeli w rozpatrywanej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, w której podejmowane są czynności, polegające na modyfikacji autorskiego prawa do programu komputerowego lub jego części, które nie zmierzają do poprawy użyteczności albo funkcjonalności tego autorskiego prawa do programu komputerowego lub jego części, proszę wskazać, czy Spółka zamierza uznać je jako prace badawczo-rozwojowe, czy też nie będą one uznawane za prace B+R?

z uwagi na fakt, że w treści wniosku z dnia 2 lutego 2021 r., w którym wskazano m.in., że:

(…) Wnioskodawca w ramach swojej działalności gospodarczej wykonuje czynności:

1. w zakresie wytwarzania Programu, przykładowo w postaci tworzenia kodu źródłowego;
   
2. w zakresie zmian i modyfikacji Programu, w wyniku rozwijania lub jego ulepszania.(…).”,

natomiast w piśmie z dnia 27 kwietnia 2021 r. Wnioskodawca uzupełniając wniosek wskazał m.in.:

• „(…) Prowadzona Działalność B+R obejmuje w szczególności następujące działania „(…) c) modyfikowanie Programu, nie noszących znamion jego istotnego rozwoju i ulepszenia, które są także implikacją wystąpienia błędów lub usterek w Programie, stwierdzonych w związku z realizacją umów z danym klientem/kontrahentem. Wnioskodawca odpowiedzialny jest za naprawienie tych błędów i uniknięcia ich na przyszłość.
  Wszystkie wskazane powyżej czynności a) - c), tworzą pełny proces B+R związany z opracowaniem ulepszonego, zmienionego, rozwiniętego Programu. (….).”

Wnioskodawca w tym samym piśmie wskazał jednocześnie, że:

• „(…) Opisywane powyżej czynności (…) c) {tj. modyfikowanie Programu, nie noszących znamion jego istotnego rozwoju i ulepszenia, które są także implikacją wystąpienia błędów lub usterek w Programie (…)}, nie mają charakteru prac rutynowych, polegających na wprowadzeniu okresowych zmian, a skupione są wokół wprowadzania nowych i innowacyjnych rozwiązań, polegających na ciągłym tworzeniu, zmienianiu oraz dostosowywaniu Programu. (…),
  

• (…) wszystkie prace wykonywane przez Wnioskodawcę w ramach prac B+R są działalnością twórczą obejmującą prace rozwojowe, podejmowane w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań i nie stanowią one:
  • rutynowych i okresowych zmian (pkt a),
    
  • (…) innych prac spoza prac B+R (pkt h). (….),

• (…) Działania Wnioskodawcy polegające na rozwinięciu i ulepszeniu autorskiego prawa do Programu lub jego części zmierzają do poprawy użyteczności albo funkcjonalności tego autorskiego prawa do Programu lub jego części.
  

Działania Wnioskodawcy polegające na rozwinięciu i ulepszeniu autorskiego prawa do Programu lub jego części nie dotyczą rutynowych i okresowych zmian. (…).

Co więcej, we własnym stanowisku Wnioskodawca wskazał, m.in., że: „(…) natomiast proces tworzenia danych rozwiązań - modyfikacji Programu, pomimo korzystania z istniejących metod informatycznych i języków programistycznych, powoduje wytworzenie całkowicie nowego rozwiązania, lub znaczną modyfikację archaicznych rozwiązań. (…)”

W związku z powyższym, Wnioskodawca wskazuje jednoznacznie, że działania Wnioskodawcy polegające na modyfikacji autorskiego prawa do programu komputerowego lub jego części, zawsze zmierzają do poprawy funkcjonalności tego autorskiego prawa do programu komputerowego lub jego części.

W rozpatrywanej sprawie nie mamy do czynienia z sytuacją, w której podejmowane są czynności, polegające na modyfikacji autorskiego prawa do programu komputerowego lub jego części, które nie zmierzają do poprawy użyteczności albo funkcjonalności tego autorskiego prawa komputerowego lub jego części.

Spółka wskazuje, że w piśmie Wnioskodawcy z dnia 23 kwietnia 2021 roku, zostało wskazane iż: „działalność B+R Wnioskodawcy, polega m.in. na stworzeniu Programu a następnie jego modyfikacji i rozwoju, które opierają się na indywidualnych, autorskich pomysłach i obejmuje m.in. zaprojektowanie algorytmu, czynność programowania (tworzenia kodu źródłowego) oraz weryfikację, modyfikację i udoskonalanie dostępnych rozwiązań programistycznych. Prowadzona Działalność B+R obejmuje w szczególności następujące działania:

Wszystkie wskazane powyżej czynności a) - c), tworzą pełny proces B+R związany z opracowaniem ulepszonego, zmienionego, rozwiniętego Programu."

Wyjaśniając wątpliwości tut. Organu, Wnioskodawca wskazuje, iż modyfikacje autorskiego prawa do programu komputerowego lub jego części, czynione przez Wnioskodawcę, nie noszące znamion jego istotnego rozwoju lub ulepszenia - czynności wskazywane w piśmie Wnioskodawcy z dnia 23 kwietnia 2021 roku - polegają na naprawianiu błędów lub usterek w programie, które stwierdzone zostały w związku z realizacją umów z danym klientem/kontrahentem. Ponadto precyzując wskazany stan faktyczny, podkreślić należy, iż Wnioskodawca dokonuje tych prac także na podstawie własnych spostrzeżeń/badań/testów, prowadząc między innymi wnikliwe obserwacje mechanizmu funkcjonowania programu, w celu wykrycia błędów i usterek programu. Obserwacje te mają na celu ustalenie strategii, w jaki sposób na potrzeby klientów/kontrahentów, zmaksymalizować funkcjonalność programu, dokonać jego ulepszenia lub rozwoju.

Prace te (naprawianie błędów lub usterek w programie), zawsze polegają na dodawaniu do programu nowych fragmentów kodu lub modyfikowaniu istniejącego już kodu, a zatem są to prace twórcze, nastawione na nowe innowacyjne rozwiązania. Prace te, są de facto niezbędne do ciągłego ulepszania i ewoluowania programu poprzez wyposażanie go w nowe, nieistniejące wcześniej funkcjonalności. Suma tych prac (naprawiania błędów lub usterek w programie) wykonywanych przez Wnioskodawcę, składa się na ciągły rozwój i istotne ulepszenie programu, bowiem jest impulsem tego procesu i de facto stanowi jego nierozłączną część.

Wszystkie prace opisane w stanie faktycznym wniosku z dnia 2 lutego 2021 roku oraz w treści pisma Wnioskodawcy z dnia 23 kwietnia 2021 roku (…), związane z programem, Wnioskodawca uznaje za prace badawczo-rozwojowe.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy podejmowana przez Wnioskodawcę działalność polegająca na tworzeniu programu komputerowego S. (Programu) oraz jego stałe rozwijanie i modyfikacja, stanowią działalność badawczo - rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26) Ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz. U. z 2020 r. poz. 1406, 1492, 1565, 2122, 2123. 2320, z 2021 r. poz. 11) (dalej: Ustawa o CIT)?”
2. Czy prawa autorskie do programu komputerowego S. (Programu) tworzonego samodzielnie przez Wnioskodawcę, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, są kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej w rozumieniu art. 24d ust. 2 pkt 8) ustawy o CIT?
   
3. Czy w przedstawionym powyżej opisie stanu faktyczne, możliwe jest zastosowanie stawki opodatkowania 5% do osiągniętego kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, wyliczonego zgodnie z art. 24d Ustawy o CIT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Art. 4a pkt 26 Ustawy o CIT, normuje działalność badawczo-rozwojową jako działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Badaniami naukowymi są więc:

1. badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 roku - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (tj. Dz. U. z 2020 r. poz. 85.374.695.875.1088, z 2021 r. poz. 160) rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowanych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne,
2. badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (tj. Dz. U. z 2020 r. poz. 85. 374. 695.875.1086, z 2021 r. poz. 159) - rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.
   
   

Zgodnie z art. 4a pkt 28 ustawy o CIT, pojęcie prace rozwojowe: oznacza prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipce 2018 r - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, czyli działalność obejmująca nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy niezbędne jest wyodrębnienie pewnych cech dotyczących możliwości zakwalifikowania Programu tworzonego oraz rozwijanego przez Wnioskodawcę jako prac badawczo-rozwojowych.

Odnosząc się do interpretacji indywidualnej o sygnaturze 0114-KDP3-2.4011.460.2020.2.MT i stanowiska wnioskodawcy, które zostało w niej przedstawione i zaaprobowane przez Organ podatkowy, działalność badawczo-rozwojowa powinna obejmować badania naukowe tub prace rozwojowe, mieć twórczy charakter, być podejmowana w sposób systematyczny, oraz być podejmowana w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Oprócz tego w Objaśnieniu podatkowym z dnia 15 lipca 2019 roku, dotyczącym preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej - IP BOX w definiowaniu działalności B+R następuje odniesienie do kryteriów z tzw. Podręcznika Frascati (OECD (2018), Podręcznik Frascati 2015: Zalecenia dotyczące pozyskiwania i prezentowania danych z zakresu działalności badawczej i rozwojowej. Pomiar działalności naukowo-technicznej i innowacyjnej. OECD Publishing, Paris/GUS, Warsaw. (...) Według podręcznika działalność badawczo-rozwojowa musi być nowatorska, twórcza, nieprzewidywalna melodyczna, możliwa do przeniesienia tub odtworzenia.

Działalność podejmowana przez Wnioskodawcę polegała na stworzeniu nowego Programu oraz jego stałe rozwijanie i modyfikacje w odpowiedzi na zapotrzebowanie biznesowe kontrahentów/klientów. Działania te stanowią prace rozwojowe w rozumieniu ww. ustaw. Polegają one bowiem na wykorzystaniu nowej i istniejącej wiedzy, tj. wiedzy i narzędzi programistycznych, języków programowania, znanych algorytmów, do zaprojektowania nowych i ulepszonych rozwiązań.

Zdaniem Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny, jak i kryteria niezbędne do uznania działalności za działalność badawczo-rozwojową jego działalność spełnia cechy takowej:

1. nowatorskość i twórczość Wnioskodawca stworzył Program i dokonuje jego rozwoju i modyfikacji, także w zależność od potrzeb i zgłoszeń kontrahentów/klientów, z którymi współpracuje,
2. nieprzewidywalność Zleceniodawcy, z którymi Wnioskodawca współpracuje. Oczekują od niego wykonywania prac, których skutek co prawda jest określony, natomiast proces tworzenia danych rozwiązań - modyfikacji Programu, pomimo korzystania z istniejących metod informatycznych i języków programistycznych, powoduje wytworzenie całkowicie nowego rozwiązania, lub znaczną modyfikację archaicznych rozwiązań.
   
   

Biorąc powyższe pod uwagę, można stwierdzić, zdaniem Wnioskodawcy, że tworzenie przez niego Programu, spełnia kryteria działalności badawczo-rozwojowej zawarte w Podręczniku Frascati oraz w art. 4a pkt 26 i 28 Ustawy o CIT.

Wnioskodawca, realizując wszelkie prace badawczo-rozwojowej, działa w sposób samodzielny - nie korzysta z usług podmiotów z zewnątrz, z wyjątkiem ekspertów, swoich pracowników lub współpracowników prowadzących działalność gospodarczą a także zleceniobiorców - programistów, którzy są zaangażowanymi w realizację powyżej opisanych prac badawczych oraz modyfikację Programu. Podstawowe obowiązki pracowników lub współpracowników Wnioskodawcy, zaangażowanych w realizację prac programistycznych to prace o charakterze twórczym - tworzenie, modyfikacja, testowanie Programu.

Efektem realizowanych prac badawczo-rozwojowych jest wytworzenie w oparciu o posiadane wykształcenie, wiedzę i doświadczenie zmodyfikowanego Programu, stanowią jego nowy utwór w rozumieniu przepisów prawe autorskiego.

Podejmowane przez Wnioskodawcę czynności w zakresie prac badawczo-rozwojowych są związane z łączeniem, kształtowaniem i wykorzystywaniem dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności z dziedziny nauki i technologii, do wytworzenia innowacyjnych rozwiązań i produktów. Wnioskodawca posiada doświadczenie niezbędne do opracowywania nowoczesnych rozwiązań w zakresie usprawnienia procesów produkcyjnych.

Ad. 2

Art. 24d ust. 2 Ustawy o CIT, wskazuje zamknięty katalog praw własności intelektualnych, z których dochód może zostać objęty preferencyjnym opodatkowaniem.

Autorskie prawo do programu komputerowego stanowi jedno z praw własności intelektualnych wskazanych w tym artykule w ust. 2 pkt 8. Przy czym, by można było mówić o „kwalifikowanym” prawie własności intelektualnej, przepis ten wymaga również, aby spełnione zostały dwa kryteria:

1. przedmiot ochrony jest wytworzony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, oraz
2. prawo własności intelektualnej podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska.
   
   

Należy uznać, że Program, stanowi przedmiot ochrony praw autorskich.

Artykuł 74 Ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tj. Dz. U. z 2019 r. poz. 1231, z 2020 r. poz. 288) kwalifikuje programy komputerowe jako utwory będące przedmiotem jego ochrony i to już z momentem ich wytworzenia, bez konieczności spełnienia jakichkolwiek wymogów formalnych.

Zgodnie z Polską Normą PN-ISO/IEC 2382-1:1996-1.05.01 program komputerowy to jednostka syntaktyczna zgodna z zasadami konkretnego języka programowania, składająca się z deklaracji i instrukcji lub rozkazów potrzebnych do rozwiązania funkcji, zadania lub problemu (M. Szmit. Wybrane zagadnienia opiniowania sądowo-informatycznego, Warszawa 2014, s. 178).

Przedmiotem ochrony prawa autorskiego mogą być poszczególne elementy lub nawet krótkie fragmenty (urywki) programu, jeśli tyko one same spełniać będą wymogi podane w art. 1 ust. 1 ustawy o PAIPP, tj. elementy programu jako takiego, a więc instrukcje działania dla komputera lub ich zestawy (wyr. TS z 22 grudnia 2010 r., C-393/09. Bezpećnostni softwarova asociate, ECLI:EU:C:2010:816). Do programów komputerowych stosuje się również wyrażoną w art. 1 ust. 3 ustawy o PAIPP zasadę, że chronione są także dzieła w postaci nieukończonej, np. wersja pre-alfa, alfa lub beta programu, wydanie testowe lub demonstracyjne (A. Michalak (red ). Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Komentarz, Warszawa 2019 - art. 74). Biorąc pod uwagę przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny można stwierdzić, że przedmiotem ochrony prawa autorskiego jest Program, wytwarzany przez niego oraz dokonywany w Programie modyfikacje i rozwój.

Zdaniem Wnioskodawcy, prawo autorskie do Programu, wytworzonego przez niego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w kontekście przedstawionej we wniosku działalności, zalicza się do kwalifikowanych praw własności intelektualnej, w rozumieniu art. 24d ust. 2 Ustawy o CIT, gdyż jest ono wymienione w zamkniętym katalogu praw własności intelektualnych sprecyzowanych w tym przepisie, podlega ochronie na podstawie Ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tj. Dz. U. z 2019 r. poz. 1231, z 2020 r. poz. 288.), a jego przedmiot został wytworzony przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, co zostało wykazane w zakresie pytania Nr 1.

Ad. 3

W pierwszej kolejności wskazać należy, iż zgodnie z treścią interpretacji indywidualnej o sygnaturze 0112-KDIL2-2.4011.536.2020.2.KP „dochody uzyskane z autorskiego programu komputerowego pochodzące z umowy świadczenia usługi S., (oprogramowanie jako usługa) stanowią opłaty wynikające z prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi zgodnie z art. 30ca ust. 7 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.”

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca wskazuję, iż dochód z kwalifikowanego IP zgodnie z art. 24d ust. 7 pkt 3) Ustawy o CIT, jest osiągnięty przez podatnika w ciągu roku podatkowego z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi.

Zgodnie z postanowieniami umowy o świadczenie usług, Wnioskodawca odpłatnie zobowiązuje się udostępnić kontrahentowi/klientowi Program - platformę związaną z określonymi funkcjonalnościami, które mogą ulec zmianie na rzecz rozszerzenia i ulepszenia ich działania. Wnioskodawca osiąga dochód z tytułu opłat pobieranych od zarejestrowanych użytkowników. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, w zamian za wykonane usługi, Wnioskodawca otrzymuje umówione wynagrodzenie. Niniejsza należność obejmuje honorarium za zapewnienie dostępu do stworzonego przez Wnioskodawcę Programu oraz do dokonanych w nim następnie zmian i modyfikacji w celu usprawnienia jego funkcjonalności.

Zdaniem Wnioskodawcy, odpłatny dostęp do wytworzonego Programu, na podstawie umowy o świadczenie usług, należy zakwalifikować jako dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi, dotyczących kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 24d ust. 7 pkt 3 Ustawy o CIT.

Z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej będziemy mieli do czynienia przy spełnieniu łącznie trzech warunków:

1. przedmiot ochrony jest wytworzony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, oraz
2. należy do jednej z kategorii wymienionych w katalogu w art. 24d ust. 2 ustawy o CIT,
3. podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska.
   
   

Według Wnioskodawcy zostały spełnione wszystkie trzy przesłanki uznania, ponieważ wytwarza, rozwija lub ulepsza kwalifikowane prawa własności intelektualnej w postaci praw autorskich do programu komputerowego, co zostało wykazane w zakresie pytania nr 1 i 2.

Tym samym, w sytuacji, gdy Wnioskodawca wytwarza Program, stanowiący utwór podlegający ochronie prawnej z art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych i otrzymuje wynagrodzenie z tytułu korzystania z posiadanych praw autorskich do wytworzonych przez siebie Programów, tj. świadczy usługę polegająca na:

1. stworzeniu unikalnego profilu kontrahenta/klienta na witrynie (…) pod unikalnym numerem ID. w szacie graficznej kojarzonej z marką klienta/kontrahenta i umieszczeniem dużego logo/klienta/kontrahenta - z możliwością aktualizacji w dowolnym momencie,
2. udostępnieniu klientowi/kontrahentowi loginu i hasła do profilu stworzonego w Programie, po zaakceptowaniu wyglądu stworzonego profilu,
3. udostępnieniu do funkcji Programu - panelu, który pozwala na publikowanie zdjęć, filmów, prowadzenie oficjalnej dyskusji z innymi użytkownikami Programu, publikowania ogłoszeń w sprawie pracy, śledzenia ich statystyk,
4. stałego rozwoju i modyfikowania Programu,

osiąga dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi i jest uprawniony do skorzystania z preferencyjnego opodatkowania kwalifikowanego dochodu uzyskiwanego z tego tytułu według stawki 5%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie ustalenia, czy:

• podejmowana przez Wnioskodawcę działalność polegająca na tworzeniu programu komputerowego S. (Programu) oraz jego stałe rozwijanie i modyfikacja, stanowią działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26 updop (pytanie Nr 1),
  

• prawa autorskie do programu komputerowego S. (Programu) tworzonego samodzielnie przez Wnioskodawcę, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, są kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej w rozumieniu art. 24d ust. 2 pkt 8 updop (pytanie Nr 2),
  

• w przedstawionym powyżej opisie stanu faktyczne, możliwe jest zastosowanie stawki opodatkowania 5% do osiągniętego kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, wyliczonego zgodnie z art. 24d updop (pytanie Nr 3),
  

- jest prawidłowe.

Zgodnie z brzmieniem art. 4a pkt 26 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 1406), przez działalność badawczo-rozwojową należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 4a pkt 27 updop w brzmieniu obowiązującym do 30 września 2018 r., ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych, oznacza to:

1. badania podstawowe - oryginalne prace badawcze, eksperymentalne lub teoretyczne podejmowane przede wszystkim w celu zdobywania nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne,
   
2. badania stosowane - prace badawcze podejmowane w celu zdobycia nowej wiedzy, zorientowane przede wszystkim na zastosowanie w praktyce,
3. badania przemysłowe - badania mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności w celu opracowywania nowych produktów, procesów i usług lub wprowadzania znaczących ulepszeń do istniejących produktów, procesów i usług; badania te uwzględniają tworzenie elementów składowych systemów złożonych, budowę prototypów w środowisku laboratoryjnym lub w środowisku symulującym istniejące systemy, szczególnie do oceny przydatności danych rodzajów technologii, a także budowę niezbędnych w tych badaniach linii pilotażowych, w tym do uzyskania dowodu w przypadku technologii generycznych.
   
   

Stosownie do treści art. 4a pkt 28 updop - w brzmieniu obowiązującym do 30 września 2018 r. - ilekroć w ustawie jest mowa o pracach rozwojowych - oznacza to nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do planowania produkcji oraz tworzenia i projektowania nowych, zmienionych lub ulepszonych produktów, procesów i usług, z wyłączeniem prac obejmujących rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do produktów, linii produkcyjnych, procesów wytwórczych, istniejących usług oraz innych operacji w toku, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń, w szczególności:

1. opracowywanie prototypów i projektów pilotażowych oraz demonstracje, testowanie i walidację nowych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług w otoczeniu stanowiącym model warunków rzeczywistego funkcjonowania, których głównym celem jest dalsze udoskonalenie techniczne produktów, procesów lub usług, których ostateczny kształt nie został określony,
2. opracowywanie prototypów i projektów pilotażowych, które można wykorzystać do celów komercyjnych, w przypadku gdy prototyp lub projekt pilotażowy stanowi produkt końcowy gotowy do wykorzystania komercyjnego, a jego produkcja wyłącznie do celów demonstracyjnych i walidacyjnych jest zbyt kosztowna.
   
   

Ustawa z dnia 3 lipca 2018 r. Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2018r. poz. 1669, dalej: „Ustawa wprowadzająca”) znowelizowała definicję badań naukowych oraz prac rozwojowych zawartą w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z treścią Ustawy wprowadzającej, nowelizacja powyższych pojęć weszła w życie z dniem 1 października 2018 r.

Należy zaznaczyć, iż przepisy Ustawy wprowadzającej zawierają przepisy intertemporalne jedynie w zakresie nowelizacji art. 18d ust. 4 ustawy o CIT. Natomiast nie zawiera ona przepisów przejściowych w zakresie stosowania definicji „badań naukowych” oraz „prac rozwojowych”.

W myśl art. 4a pkt 27 updop, w brzmieniu obowiązującym od 1 października 2018 r. , ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych, oznacza to:

1. badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce,
2. badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.
   
   

W myśl art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, badania naukowe są działalnością obejmującą:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.
   
   

Natomiast w myśl art. 4a pkt 28 updop, ilekroć mowa jest w ustawie o pracach rozwojowych oznacza to prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Tym samym, zgodnie z art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

W tym miejscu wskazać należy, że w ramach prac rozwojowych następuje połączenie wyników prac badawczych z wiedzą techniczną w celu wprowadzenia do produkcji nowego lub zmodernizowanego wyrobu, nowej technologii czy nowego systemu organizacji. Innymi słowy, prowadzone systematycznie prace opierają się na istniejącej wiedzy, uzyskanej w wyniku działalności badawczej oraz/lub doświadczeń praktycznych i mają na celu wytworzenie nowych materiałów, produktów lub urządzeń, inicjowanie nowych i znaczące udoskonalenie już istniejących procesów, systemów i usług. Podmioty gospodarcze zajmujące się działalnością badawczo-rozwojową realizują ją obok swojej działalności podstawowej (np. przedsiębiorstwa przemysłowe dysponujące własnym zapleczem badawczo-rozwojowym, laboratoria, zakłady i ośrodki badawczo-rozwojowe, działy badawczo-technologiczne, biura konstrukcyjne i technologiczne, zakłady rozwoju technik, biura studiów i projektów itp.). Prace rozwojowe mogą obejmować nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. Prace rozwojowe nie obejmują rutynowych i okresowych zmian wprowadzanych do istniejących produktów, linii produkcyjnych, procesów wytwórczych, usług nawet jeśli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Podkreślić, w tym miejscu należy, że przepisy o działalności badawczo-naukowej należy interpretować ściśle. Zatem, tylko te działania podatnika można zaliczyć do działalności badawczo-rozwojowej, które wyczerpują znamiona definicji zawartej w treści art. 4a pkt 26 updop, co oznacza, że aktywność podatnika winna być nastawiona na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym (które nie mają odtwórczego charakteru), związane z postępem naukowym, czy technologicznym.

Od 1 stycznia 2019 r. obowiązują przepisy ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018, poz. 2193). Na podstawie regulacji wprowadzonych ww. ustawą zmieniającą do systemu prawa podatkowego implikowano przepisy dotyczące preferencyjnego rozwiązania w podatkach dochodowych - tzw. Innovation Box.

Powyższe zmiany wprowadzają korzystne rozwiązania podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej. W tym zakresie wpisują się one w realizację „Planu na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju”, „Strategii na rzecz doskonałości naukowej, nowoczesnego szkolnictwa wyższego, partnerstwa z biznesem i społecznej odpowiedzialności nauki” oraz „Strategii na Rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju” w obszarze innowacyjności. Znowelizowane przepisy mają prowadzić do wzrostu zainteresowania pracami badawczo-rozwojowymi prowadzonymi w Polsce oraz stanowić swoiste „zamknięcie” łańcucha wartości związanego z procesem tworzenia i komercjalizacji innowacyjnych rozwiązań będących efektem prac badawczo-rozwojowych.

Regulacje dotyczące stosowania opisanej powyżej ulgi zostały odzwierciedlone w art. 24d - 24e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 24d ust. 1 Ustawy CIT, podatek od osiągniętego przez podatnika kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej w myśl art. 24d ust. 2 Ustawy CIT są:

1. patent,
   
2. prawo ochronne na wzór użytkowym,
   
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
   
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
   
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
   
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
   
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz.U. z 2018 r., poz. 432),
   
8. autorskie prawo do programu komputerowego

- podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

W myśl art. 24d ust. 12 Ustawy CIT, przepisy ust. 1-11 stosuje się odpowiednio do ekspektatywy uzyskania kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w związku ze zgłoszeniem lub złożeniem wniosku o uzyskanie takiego prawa ochronnego do właściwego organu, od dnia zgłoszenia lub złożenia wniosku.

Zgodnie z art. 24d ust. 3 Ustawy CIT, podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.

Sposób obliczenia wysokości kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej zawarty jest w art. 24d ust. 4. Zgodnie z treścią tego przepisu, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru (wskaźnik nexus):

(a+b)*1,3

a+b+c+d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a - prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b - nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 3,

c - nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4,

d - nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Stosownie do art. 24d ust. 5 Ustawy CIT, do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

W przypadku gdy wartość wskaźnika, o którym mowa w ust. 4, jest większa od 1, przyjmuje się, że wartość ta wynosi 1 (art. 24d ust. 6 Ustawy CIT).

Zgodnie z art. 24d ust. 7 updop - w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2020 r. - dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest osiągnięty przez podatnika w roku podatkowym dochód (strata):

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi,
   
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.
   
   

Natomiast zgodnie z art. 24d ust. 7 updop - w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2021 r. - dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest osiągnięty przez podatnika w roku podatkowym dochód (strata) ustalony zgodnie z art. 7 ust. 2:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi,
   
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.
   
   

W myśl art. 24d ust. 8 Ustawy CIT - w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2020 r. - do ustalenia dochodów, o których mowa w ust. 7 pkt 3, przepis art. 11c stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 24d ust. 8 Ustawy CIT - w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2021 r. - do ustalenia dochodów (strat), o których mowa w ust. 7 pkt 3, przepis art. 11c stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 24d ust. 10 updop, o wysokość straty z kwalifikowanych praw własności intelektualnej poniesionej w roku podatkowym obniża się dochód osiągnięty w najbliższych kolejno następujących po sobie 5 latach podatkowych z tego samego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tego samego rodzaju produktu lub usługi lub tej samej grupy produktów lub usług, w których zostało wykorzystane kwalifikowane prawo własności intelektualnej.

Jednocześnie, jak stanowi art. 24d ust. 11 updop, podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w którym osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Obowiązki podatników podlegających opodatkowaniu na podstawie art. 24d zostały określone w art. 24e Ustawy CIT. Art. 24e ust. 1 Ustawy CIT stanowi, że podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 24d są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonej ewidencji rachunkowej;
2. prowadzić ewidencję rachunkową w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 24d ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
4. dokonywać zapisów w prowadzonej ewidencji rachunkowej w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z tych kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonej ewidencji rachunkowej nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
5. dokonywać zapisów w prowadzonej ewidencji rachunkowej w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonej ewidencji rachunkowej nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.
   
   

Zgodnie z art. 24e ust. 2 Ustawy CIT, w przypadku gdy na podstawie ewidencji rachunkowej nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 19.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, stwierdzić należy, że:

Ad. 1

Wątpliwości Wnioskodawcy w zakresie pytania ozn. we wniosku Nr 1 związane są z ustaleniem, czy podejmowana działalność polegająca na tworzeniu programu komputerowego S. (Programu) oraz jego stałe rozwijanie i modyfikacja, stanowią działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26updop.

Z przedstawionego stanu faktycznego, wynika m.in., że:

1. Wnioskodawca ma nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce
   
2. Przedmiotowa działalność Wnioskodawcy dotyczy wytwarzania, rozwijania oraz ulepszania programu komputerowego , który według art. 1 ust 1 i ust 2 pkt 1) Ustawy z dnia 4 lutego 1994 r o prawie autorskim i prawach pokrewnych jest utworem.
   
3. Wnioskodawca w ramach swojej działalności gospodarczej wykonuje czynności:
   • w zakresie wytwarzania Programu, przykładowo w postaci tworzenia kodu źródłowego,
     
   • w zakresie zmian i modyfikacji Programu, w wyniku rozwijania lub jego ulepszania.
4. Program pozostaje stworzoną przez Wnioskodawcę aplikacją w modelu S., świadczącą usługi dla kontrahentów/klientów Wnioskodawcy. Model S. oznacza, że dany program komputerowy jest przechowywany i wykonywany na komputerach dostawcy, a jego funkcjonalności udostępniane klientom/użytkownikom przez Internet. Dzięki takiemu modelowi klient kupuje działające rozwiązania o określonej funkcjonalności.
   
5. Dodatkowo, Wnioskodawca ciągle rozwija i udoskonala swoją aplikację, wprowadzając do Programu okresowo nowe, czy też ulepszone funkcjonalności i rozwiązania. Sposób wykonywania czynności oraz użyte rozwiązania są wyborem Wnioskodawcy. Świadczenie usługi przez Wnioskodawcę na rzecz swojego klienta/kontrahenta za pośrednictwem Programu, polega na stworzeniu unikalnego profilu Klienta na witrynie (…) pod unikalnym numerem ID.
   
6. Stworzenie Programu, a następnie jego modyfikacja i rozwój przez Wnioskodawcę, opiera się na indywidualnych, autorskich pomysłach i obejmuje min. zaprojektowanie algorytmu, czynność programowania (tworzenia kodu źródłowego) oraz weryfikację, modyfikację i udoskonalanie dostępnych rozwiązań programistycznych. Działania ta prowadzone są w ułożony, metodyczny sposób, czego wymaga specyfika tworzenia programu komputerowego, tj. określanie celu jaki ma on spełniać ustalenia sposobu dojścia do danego celu (dobór odpowiednich rozwiązań programistycznych oraz technologu), zaplanowanie prac, weryfikacja, zakończenie.
   
7. Prowadzona Działalność B+R obejmuje w szczególności następujące działania:
   1. stworzenie aplikacji w modelu S., o którego właściwościach szczegółowo jest mowa w treści wniosku z dnia 2 lutego 2021 roku. Jest to Program strategiczny z punktu widzenia działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę, także ze względu na wysoki stopień jego innowacyjności,
      
   2. ciągły rozwój i istotne ulepszenie Programu,
      
   3. modyfikowanie Programu, które są także implikacją wystąpienia błędów lub usterek w Programie, stwierdzonych w związku z realizacją umów z danym klientem/kontrahentem. Wnioskodawca odpowiedzialny jest za naprawienie tych błędów i uniknięcia ich na przyszłość.
   Wszystkie wskazane powyżej czynności a) - c), tworzą pełny proces B+R związany z opracowaniem ulepszonego, zmienionego, rozwiniętego Programu. Prace realizowane przez Spółkę nie są również projektami powtarzalnymi. Opisywane powyżej czynności a) - c), nie mają charakteru prac rutynowych, polegających na wprowadzeniu okresowych zmian, a skupione są wokół wprowadzania nowych i innowacyjnych rozwiązań, polegających na ciągłym tworzeniu, zmienianiu oraz dostosowywaniu Programu.
   
8. W związku ze stałym rozwijaniem Programu, prace nad jego rozwojem składają się z szeregu elementów, tj. w szczególności:
   1. analizy zapotrzebowania biznesowego klientów/kontrahentów w związku z korzystaniem z Programu,
      
   2. analizy uwarunkowań technicznych klientów/kontrahentów,
      
   3. generowania propozycji rozwiązań i pomysłów,
      
   4. wytworzenie, adaptacja i rozwój Programu,
      
   5. zakończenie prac nad Programem (Program gotowy do udostępnienia klientowi/kontrahentowi).
9. Wszystkie prace wykonywane przez Wnioskodawcę w ramach prac B+R są działalnością twórczą obejmującą prace rozwojowe, podejmowane w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań i nie stanowią one:
   1. rutynowych i okresowych zmian,
      
   2. czynności wdrożeniowych w zakresie opracowywanych już produktów i usług,
      
   3. produkcji seryjnej/produkcja komercyjnej/działalności bieżącej Wnioskodawcy,
      
   4. przekazania gotowego już produktu po zakończeniu prac B+R klientowi,
      
   5. działalności wspomagającej/pomocniczej, wykraczającej poza zakres prac B+R,
      
   6. czynności: testowania produktu/produktów, wykonania badań produktu/produktów, oceny produktu/produktów, bądź innych prac tego typu, dokonywanych po zakończeniu prac B+R w ramach danego projektu,
      
   7. czynności serwisowych,
      
   8. innych praż spoza prac B+R.
10. Podejmowana przez Wnioskodawcę działalność objęta przedmiotowym wnioskiem, obejmuje działalność polegającą na pracach rozwojowych w rozumieniu art. 4 ust. 3 Ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.
    
    

Reasumując, biorąc pod uwagę przepisy prawa podatkowego oraz przedstawiony powyżej stan faktyczny, stwierdzić należy, że opisane i realizowane przez Wnioskodawcę prace polegające na tworzeniu programu komputerowego S. (Programu) oraz jego stałe rozwijanie i modyfikacja, spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej, w rozumieniu art. 4a pkt 26-28 updop.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania ozn. we wniosku Nr 1, należy uznać za prawidłowe.

Ad. 2

Wątpliwości Wnioskodawcy w zakresie pytania ozn. we wniosku Nr 2, związane są z ustaleniem, czy prawa autorskie do programu komputerowego S. (Programu) tworzonego samodzielnie przez Wnioskodawcę, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, są kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej w rozumieniu art. 24d ust. 2 pkt 8 updop.

Z przedstawionego stanu faktycznego, wynika m.in., że:

1. Przedmiotowa działalność Wnioskodawcy dotyczy wytwarzania, rozwijania oraz ulepszania programu komputerowego, który według art. 1 ust 1 i ust 2 pkt 1) ustawy z dnia 4 lutego 1994 r o prawie autorskim i prawach pokrewnych jest utworem.
2. Wnioskodawca w ramach prowadzonej przez siebie działalności, objętej przedmiotowym wnioskiem, w sposób systematyczny opracowuje nowe, modyfikuje oraz ulepsza Program, w sposób niewystępujący dotychczas w praktyce gospodarczej Wnioskodawcy lub na tyle innowacyjnie, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już u niego funkcjonujących a charakter tych prac stanowi przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze (wyraz własnej twórczości intelektualnej).
3. Wytworzenie, rozwinięcie oraz ulepszenie prawa własności intelektualnej ma miejsce w ramach prowadzonej bezpośrednio działalności B+R Wnioskodawcy, tj. działalność o charakterze twórczym obejmującej prace rozwojowe, podejmowane są w sposób systematyczny (tj. w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany), a jej celem jest zwiększenie zasobów wiedzy lub wykorzystanie zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.
4. Autorskie prawa do rozwijanego, ulepszanego przez Wnioskodawcę autorskiego prawa do Programu lub jego części podlegają ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności objętej przedmiotowym wnioskiem.
5. Program lub jego części, stanowią przedmiot ochrony praw autorskich, także na podstawie art. 74 Ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.
6. Działania Wnioskodawcy polegające na rozwinięciu i ulepszeniu autorskiego prawa do Programu lub jego części zmierzają do poprawy użyteczności albo funkcjonalności tego autorskiego prawa do Programu lub jego części.
7. Działania Wnioskodawcy polegające na rozwinięciu i ulepszeniu autorskiego prawa do Programu lub jego części nie dotyczą rutynowych i okresowych zmian.
8. Wnioskodawca jest właścicielem autorskiego prawa do Programu, natomiast w przypadku gdy Wnioskodawca rozwija i ulepsza autorskie prawo do Programu lub jego części, jest właścicielem tego autorskiego prawa do Programu lub jego części. Wnioskodawca nabywa na własność kwalifikowane IP.
   
   

Należy w tym miejscu zauważyć, że zgodnie z objaśnieniami podatkowymi Ministerstwa Finansów z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczącymi preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej - IP BOX, ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęcia „programu komputerowego” oraz brak w świetle polskiego prawa precyzyjnego określenia zakresu „autorskiego prawa do programu komputerowego”. Praktyka stosowania tego pojęcia na świecie potwierdza, że ze względu na dynamiczny rozwój nowych technologii, w których programy komputerowe zajmują kluczową pozycję, nie da się ustalić wyczerpującej i niezmiennej definicji tego pojęcia oraz uniknąć rozbieżności (wyrok irlandzkiego sądu II instancji z 1995 r. w sprawie News Datacom Ltd. versus Satellite Decoding Systems, (1995) FSR 201 oraz wyrok australijskiego sądu I instancji z 4 czerwca 1997 r. w sprawie Powerflex Services Pty Ltd v Data Access Corporation, (1997) FCA 490; 37 IPR 436). Należy zatem odwołać się w tym względzie do przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1231, z późn. zm., dalej: „Ustawa o prawie autorskim”).

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ww. ustawy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). Stosownie do art. 1 ust. 2 pkt 1 Ustawy o prawie autorskim, w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe).

Szczególne postanowienia dotyczące praw autorskich do programu komputerowego zawierają art. 74 ust. 1 i następne Ustawy o prawie autorskim.

Zgodnie z art. 74 ust. 1 i 2 tej ustawy, programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie, o ile przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej. Ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

Podstawą przyznania ochrony prawnej dla programu komputerowego jest fakt, że stanowi on przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze (wyraz własnej twórczości intelektualnej danego autora lub autorów), ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od przeznaczenia i sposobu wyrażania. O ocenie charakteru indywidualnej pracy twórczej nie decydują postanowienia umowy, ale rzeczywisty wkład pracy każdego z twórców programu komputerowego, co podlega każdorazowo odrębnej ocenie. Doktryna prawa autorskiego przyjmuje różne podejścia do definiowania pojęcia „autorskiego prawa do programu komputerowego”, które wskazują, że część chronioną prawem jest w szczególności kombinacja komend adresowanych do komputera w formie kodu źródłowego i kodu wynikowego. Pozaustawowa definicja pojęcia „autorskie prawo do programu komputerowego” w sposób uzasadniony nawiązuje zatem do terminologii informatycznej, dostosowywanej następnie do potrzeb dalszej analizy prawnej dobra niematerialnego jakim jest program komputerowy. Fundamentem informatycznego rozumienia programu komputerowego jest samo pojęcie „programu”, czyli zapisanego przy pomocy wybranego języka programowania algorytmu rozwiązania określonego zadania. Zatem, program komputerowy to w szczególności zestaw instrukcji przeznaczonych do wykonywania bezpośrednio lub pośrednio w komputerze czynności w celu osiągnięcia określonego rezultatu.

Reasumując, pojęcie „program komputerowy” nie powinno być rozumiane wąsko lecz szeroko. Program komputerowy obejmuje więc jego funkcjonalne części składowe, takie jak: kod źródłowy, opis procedur operacyjnych, zestawienie danych w informacjach konwersacyjnych i dialogowych oraz kod wynikowy i interfejs.

W celu poprawnego zastosowania preferencji IP Box wobec autorskiego prawa do programu komputerowego należy nadać mu znaczenia funkcjonalne, celowościowe i rozszerzające, w zgodzie z najbardziej istotnym międzynarodowym kontekstem przepisów o IP Box, czyli Raportem OECD BEPS Plan Działania nr 5. Zgodnie z akapitem 34 tego Raportu, copyrighted software, nie tylko program komputerowy chroniony prawem autorskim, ale szerzej oprogramowanie chronione prawem autorskim, może zawierać się w katalogu kwalifikowanych IP jako aktywo funkcjonalnie ekwiwalentne do patentu. OECD wskazuje, że oprogramowanie chronione prawem autorskim dzieli podstawowe cechy patentów, ponieważ jest nowatorskie, nieoczywiste i użyteczne, a zatem zasadniczo wynika z prowadzenia innowacyjnej działalności badawczo-rozwojowej, której prowadzenie powinny stymulować przepisy o IP Box. OECD stwierdza także, że nie wszystkie jurysdykcje zapewniają ochronę patentową oprogramowania i dlatego wielu podatników, którzy wytwarzają oprogramowanie, musi posiadać prawa autorskie, zamiast polegać na ochronie patentowej. Włączenie oprogramowania chronionego prawem autorskim do definicji funkcjonalnie równoważnych kwalifikowanych IP zapewnia również, że różne traktowanie oprogramowania na mocy prawa patentowego różnych jurysdykcji nie ma wpływu na to, czy dochody z oprogramowania mogą korzystać z różnych regulacji IP Box.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie - definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów - podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 Ustawy o prawie autorskim, oprogramowanie może być, zgodnie z wykładnią celowościową i kontekstualną (ww. Raport OECD), uznane za kwalifikowane IP w świetle rozszerzającej wykładni art. 24d ust. 2 pkt 8 u.p.d.o.p., jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Należy wskazać, że regulacje te polegają na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”.

Możliwość skorzystania z Innovation Box ma miejsce również w sytuacji, gdy podatnik dokona zakupu kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa powyżej, pod warunkiem że następnie poniesie on koszty związane z rozwojem lub ulepszeniem nabytego prawa.

Podatnik może również rozwijać lub ulepszać w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej „cudze IP”, np. program komputerowy. Jeżeli w wyniku efektów ww. prac, powstaną nowe prawa własności intelektualnej, przysługujące temu podatnikowi, który rozwinął lub ulepszył „cudze IP” oraz podlegają one ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, podatnicy są wówczas również uprawnieni do zastosowania preferencyjnej stawki w wys. 5% podatku od osiągniętego dochodu.

Stosowanie tej ulgi (niższej stawki podatku do kwalifikowanych dochodów) jest prawem, a nie obowiązkiem podatnika. Jest to o tyle istotne, gdyż z korzystaniem z ulgi wiążą się, bądź co bądź, dodatkowe obowiązki po stronie podatników, w szczególności obowiązek prowadzenia ewidencji pozwalającej na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Jednocześnie wskazać należy, iż z Objaśnień podatkowych z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej – IP BOX wynika, że rozwinięcie lub ulepszenie przedmiotu ochrony oznacza w szczególności rozbudowanie, poszerzenie zakresu funkcjonalnego albo użyteczności już istniejącego kwalifikowanego IP, nie zależnie od tego, czy podatnik uzyskał dodatkową ochronę na to rozwinięcie lub ulepszenie. Decydującym determinantem jest tutaj aspekt faktyczny rozumiany jako rozwinięcie lub ulepszenie istniejącego kwalifikowanego IP w dowolnej postaci, o ile działania te prowadzą do poprawy użyteczności albo funkcjonalności już istniejącego kwalifikowanego IP. Takie rozumienie wynika wprost z użycia słowa „ulepszonego”: ulepszać zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN oznacza „zmienić coś tak, żeby stało się bardziej użyteczne lub funkcjonalne”.

Podobnie do terminu „ulepszenie” należy rozumieć sformułowanie „rozwinięcie” kwalifikowanego IP. Wobec rozwinięcia kwalifikowanego IP decydujące znaczenie ma więc fakt poszerzenia zakresu funkcjonalnego albo użyteczności już istniejącego kwalifikowanego IP, bez względu na uzyskanie dodatkowego prawa ochronnego w tym zakresie. Nieracjonalnym byłoby stymulowanie przez ustawodawcę działań podatników polegających na rozwijaniu kwalifikowanego IP tak, że w efekcie tego rozwinięcia kwalifikowane IP stało się mniej użyteczne, funkcjonalne lub też jego użyteczność czy też funkcjonalność pozostałaby bez zmian.

Brak wymogu uzyskania dodatkowego prawa ochronnego w zakresie w jakim kwalifikowane IP zostało ulepszone lub rozwinięte wynika z tego, że patent, prawo ochronne na wzór użytkowy lub inne kwalifikowane IP, co do zasady stanowią ukończone, zdefiniowane rozwiązania lub odkrycia. W praktyce gospodarczej „rozwijanie” i „ulepszanie” takich praw obejmuje głównie rozwój i ulepszenie oraz poszerzenie wiedzy i technologii związanych z kwalifikowanym IP. W konsekwencji „rozwój”, czy też „ulepszenie”, może dotyczyć sposobu wdrożenia i zastosowania w praktyce przedmiotu ochrony tego prawa. Wynik takiego ulepszenia czy rozwinięcia nie musi natomiast zostać objęty dodatkową ochroną. Poza tym, w zdecydowanej większości przypadków zasadnych dla kwalifikowanych IP nie jest możliwe uzyskanie dodatkowego prawa ochronnego do już wytworzonego IP. Jedynym takim przypadkiem w świetle polskiego prawa jest prawo do uzyskania tzw. patentu dodatkowego zgodnie art. 30 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej.

Z tych względów, „rozwijanie” i „ulepszanie” kwalifikowanego IP należy rozumieć jako ogół prac badawczo-rozwojowych podatnika, skutkujących poszerzeniem zakresu funkcjonalnego albo użyteczności kwalifikowanego IP, co może dalej skutkować, między innymi, możliwością wdrożenia lub znalezienia nowych zastosowań dla kwalifikowanego IP.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny, stwierdzić należy, że prawa autorskie do programu komputerowego S. (Programu) tworzonego samodzielnie przez Wnioskodawcę, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, są kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej w rozumieniu art. 24d ust. 2 pkt 8 updop.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania ozn. we wniosku Nr 2, należy uznać za prawidłowe.

Ad. 3

Wątpliwości Wnioskodawcy w zakresie pytania ozn. we wniosku Nr 3 związane są z ustaleniem, czy dochód osiągany z Praw IP Box wskazanych we wniosku będzie mógł podlegać opodatkowaniu preferencyjną stawką 5% .

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej:

1. Wnioskodawca w ramach prowadzonej przez siebie działalności, objętej przedmiotowym wnioskiem, w sposób systematyczny opracowuje nowe, modyfikuje oraz ulepsza Program, w sposób niewystępujący dotychczas w praktyce gospodarczej Wnioskodawcy lub na tyle innowacyjnie, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już u niego funkcjonujących a charakter tych prac stanowi przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze (wyraz własnej twórczości intelektualnej).
   
2. Wytworzenie, rozwinięcie oraz ulepszenie prawa własności intelektualnej ma miejsce w ramach prowadzonej bezpośrednio działalności B+R Wnioskodawcy, tj. działalność o charakterze twórczym obejmującej prace rozwojowe podejmowany są w sposób systematyczny (tj. w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany), a jej celem jest zwiększenie zasobów wiedzy lub wykorzystanie zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Wnioskodawca wykonuje prace programistyczne zlecane przez klientów lub na potrzeby własne, prowadzące do powstania innowacyjnych, indywidualnych rozwiązań obsługujących dedykowane obszary działalności. Jest to oprogramowanie tworzone pod potrzeby indywidualne klientów lub autorskie oprogramowanie Wnioskodawcy (zwane dalej: "Oprogramowaniem").
   
3. Autorskie prawa do rozwijanego, ulepszanego przez Wnioskodawcę autorskiego prawa do Programu lub jego części podlegają ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności objętej przedmiotowym wnioskiem.
   
4. Program lub jego części, stanowią przedmiot ochrony praw autorskich, także na podstawie art. 74 Ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.
   
5. Działania Wnioskodawcy polegające na rozwinięciu i ulepszeniu autorskiego prawa do Programu lub jego części zmierzają do poprawy użyteczności albo funkcjonalności tego autorskiego prawa do Programu lub jego części.
   
6. Działania Wnioskodawcy polegające na rozwinięciu i ulepszeniu autorskiego prawa do Programu lub jego części nie dotyczą rutynowych i okresowych zmian.
   
7. Wnioskodawca jest właścicielem autorskiego prawa do Programu, natomiast w przypadku gdy Wnioskodawca rozwija i ulepsza autorskie prawo do Programu lub jego części, jest właścicielem tego autorskiego prawa do Programu lub jego części. Wnioskodawca nabywa na własność kwalifikowane IP.
   
8. Wnioskodawca uzyskuje kwalifikowane dochody (które zamierza objąć preferencyjną stawką podatku) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi.
   
9. Wnioskodawca prowadzi odrębną ewidencję, zgodnie z art. 24e updop, od dnia 1 stycznia 2019 roku, tj. od dnia kiedy weszła w życie ulga IP BOX.
   
   

Tym samym, przy spełnieniu wszystkich warunków wynikających z przepisów art. 24d-24e updop, możliwe jest zastosowanie stawki opodatkowania 5% do osiągniętego kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, w myśl art. 24d ust. 7 pkt 3 updop w zw. z art. 24d ust. 1 updop.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania ozn. we wniosku Nr 3, należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Należy zatem zastrzec, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe są zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego.

Zatem, niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie problematyki będącej ściśle przedmiotem zapytań Wnioskodawcy. Treść pytania wyznacza bowiem granice tematyczne wydawanej interpretacji. Przedmiotem niniejszej interpretacji, w zakresie pytania ozn. we wniosku Nr 1, była wyłącznie ocena prac podejmowanych przez Wnioskodawcę, a nie przez inne podmioty.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.