Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-3.4014.176.2021.2.BD
z 29 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 28 kwietnia 2021 r. (data wpływu – 30 kwietnia 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 kwietnia 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Zarówno Wnioskodawca – Sp. z o.o. (jako Pożyczkobiorca) oraz Sp. z o.o. (jako Pożyczkodawca) jest:

• osobą prawną, posiadającą siedzibę oraz zarząd na terytorium Polski,
• polskim rezydentem podatkowym,
• polskim czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.
  
  

W przedmiocie działalności obu spółek, w Krajowym Rejestrze Sądowym, nie figuruje udzielanie pożyczek ani inna tego typu działalność finansowa.

Dotychczas Pożyczkodawca nie prowadził działalności w zakresie udzielania kredytów/pożyczek (mogły się zdarzyć jedynie ewentualne pożyczki dla pracowników Pożyczkodawcy), jednakże w dniu 20 listopada 2020 r. została zawarta umowa pożyczki (dalej jako: Umowa Pożyczki), w ramach której udzielił on pożyczki swojemu jedynemu wspólnikowi, tj. Wnioskodawcy.

Zgodnie z § 1 ust. 2 Umowy Pożyczki „pożyczka jest udzielana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej przez Pożyczkodawcę".

Pożyczka została udzielona celem sfinansowania przeprowadzenia umorzenia akcji jednego z akcjonariuszy Wnioskodawcy poprzez ich wykup celem ich umorzenia. Przedmiotowe umorzenie zostało przeprowadzone zgodnie z art. 359 Kodeksu spółek handlowych oraz zapisami statutu Wnioskodawcy – zostało ono dokonane za zgodą akcjonariusza, którego akcje były umarzane w drodze nabycia akcji przez Wnioskodawcę w celu umorzenia (umorzenie dobrowolne).

Zawarta Umowa Pożyczki spełnia przesłanki do uznania za umowę pożyczki w rozumieniu art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1964 r. – Kodeks cywilny, a także pożyczkę pieniężną w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku o podatku od towarów i usług.

Przedmiotowa pożyczka udzielana jest bezterminowo i podlega zwrotowi w określonym terminie po jej wypowiedzeniu przez Pożyczkodawcę. Pożyczka jest oprocentowana – oprocentowanie jest stałe i może ulec zmianie w sytuacji zmiany warunków rynkowych poprzez zawarcie stosownego aneksu. Odsetki wyliczane są w stosunku rocznym i są liczone od momentu wypłaty kwoty pożyczki przez Pożyczkodawcę, aż do momentu jej zwrotu przez Wnioskodawcę.

Przedmiotowa transakcja pożyczki została przez Wnioskodawcę wykazana jako podlegająca opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, tym samym Pożyczkodawca nie dokumentował transakcji poprzez wystawienie faktur, a także nie ujął transakcji wypłaty czy naliczenia/otrzymania odsetek w deklaracji VAT.

Do tej pory Spółki Grupy traktowały wszystkie transakcje udzielania pożyczek wewnątrzgrupowych jako podlegające pod podatek od czynności cywilnoprawnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy opisana we wniosku pożyczka nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych w zw. z art. 8 ust. 1 oraz art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług jako czynność (odpłatne świadczenie usług), co do której przynajmniej jedna ze stron czynności korzysta ze zwolnienia z podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, opisana w stanie faktycznym wniosku Umowa Pożyczki nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych – podatkowi podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Natomiast zgodnie z art. 4 pkt 7 ww. ustawy – obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych ciąży, przy umowie pożyczki, na biorącym pożyczkę.

Jednakże, zgodnie z art. 2 pkt 4 cyt. ustawy – nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

• w zakresie w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
• jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem przypadków wskazanych w tym przepisie (nie maja one jednak w analizowanym przypadku znaczenia).
  
  

Istota umowy pożyczki została zawarta w art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.). Zgodnie z ww. przepisem – przez umowę pożyczki, dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju.

Reasumując w przedmiotowym przypadku o wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych decydująca będzie okoliczność, że jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest z tego podatku zwolniona. W takiej sytuacji konieczne jest dokonanie odpowiedniej analizy na gruncie podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy prawidłowym jest stanowisko, zgodnie z którym przedmiotowa pożyczka stanowi usługę objętą zakresem podatku od towarów i usług kwalifikowaną jako świadczenie usług za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podlegające zwolnieniu temu podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze powyższe przedmiotowa pożyczka nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, gdyż Pożyczkodawca w związku z przedmiotową transakcją korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca przywołał interpretacje indywidualne wydane przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej.

Z uwagi na zakres niniejszej interpretacji przywołano powyżej tylko tę część stanowiska Wnioskodawcy, która odnosi się do zagadnienia dotyczącego podatku od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy tylko w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych. W pozostałym zakresie wniosku, dotyczącym podatku od towarów i usług, zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie – interpretacja indywidualna z 29 czerwca 2021 r., znak: 0111-KDIB3-2.4012.320.2021.2.ASZ.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2020 r. poz. 815 ze zm.) – podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Stosownie do art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.) przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

W myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych – obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 2 powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej.

Natomiast zgodnie z art. 4 pkt 7 ustawy – obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych ciąży, przy umowie pożyczki, na biorącym pożyczkę.

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy podstawę opodatkowania przy umowie pożyczki – stanowi kwota lub wartość pożyczki, a w przypadku umowy określającej, że wypłata środków pieniężnych nastąpi niejednokrotnie i ich suma nie jest znana w chwili zawarcia umowy – kwota każdorazowej wypłaty środków pieniężnych.

Stawka podatku od umowy pożyczki wynosi – 0,5%, z zastrzeżeniem ust. 5 – art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W związku z powyższymi regulacjami prawnymi należy stwierdzić, że umowa pożyczki podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tego podatku ciąży na biorącym pożyczkę.

Niezależnie od powyższego podkreślić należy, że w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych – nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

1. w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
   
2. jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:
   
   • umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
   • umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.
   
   
   

W przypadku umów pożyczki o wyłączeniu, o którym mowa w art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług. Podstawę do ww. wyłączenia może natomiast stanowić m.in. fakt, że jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest zwolniona od podatku od towarów i usług.

W świetle art. 1a pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, użyte w ustawie określenie podatek od towarów i usług oznacza podatek od towarów i usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2020 r., poz. 106 i 568) lub podatek od wartości dodanej pobierany na podstawie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jako Spółka otrzymał od Pożyczkodawcy (również Spółki) pożyczkę, która została udzielona celem sfinansowania przeprowadzenia umorzenia akcji jednego z akcjonariuszy Wnioskodawcy poprzez ich wykup celem ich umorzenia. Przedmiotowa pożyczka udzielana jest bezterminowo i podlega zwrotowi w określonym terminie po jej wypowiedzeniu przez Pożyczkodawcę. Pożyczka jest oprocentowana – oprocentowanie jest stałe i może ulec zmianie w sytuacji zmiany warunków rynkowych poprzez zawarcie stosownego aneksu. Odsetki wyliczane są w stosunku rocznym i są liczone od momentu wypłaty kwoty pożyczki przez Pożyczkodawcę, aż do momentu jej zwrotu przez Wnioskodawcę. Przedmiotowa transakcja pożyczki została przez Wnioskodawcę wykazana jako podlegająca opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W związku z powyższym należy podkreślić, że jakkolwiek przedmiotem interpretacji jest zapytanie Wnioskodawcy dotyczące opodatkowania zawarcia umowy pożyczki podatkiem od czynności cywilnoprawnych, to jednak w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia czy transakcja ta – dokonana pomiędzy wskazanymi we wniosku Stronami – podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem ocena ta ma zasadnicze znaczenie dla ewentualnego objęcia jej podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Objęcie tej czynności regulacjami z zakresu ustawy o podatku od towarów i usług skutkuje bowiem wyłączeniem obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 29 czerwca 2021 r., znak: 0111-KDIB3-2.4012.320.2021.2.ASZ, wydanej dla Wnioskodawcy w zakresie podatku od towarów i usług, Organ stwierdził, że czynność udzielenia oprocentowanej pożyczki przez Pożyczkodawcę na rzecz Wnioskodawcy, stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, będzie stanowić czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jednak z uwagi na fakt, że powyższa usługa mieści się w zakresie czynności, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług – to tym samym korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie ww. przepisu.

A zatem, skoro otrzymana przez Wnioskodawcę pożyczka będzie zwolniona z opodatkowania na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, to w analizowanej sprawie będzie miał zastosowanie art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W rezultacie na Wnioskodawcy (Pożyczkobiorcy), z tytułu zawarcia ww. umowy pożyczki, nie będzie ciążył obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.