2021.07.01 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0113-KDIPT1-2.4012.304.2021.2.JSZ

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-2.4012.304.2021.2.JSZ
z 1 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 29 kwietnia 2021 r. (data wpływu 29 kwietnia 2021 r.) uzupełnionym pismem z 19 czerwca 2021 r. (data wpływu 19 czerwca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wliczania do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT wartości sprzedaży wysyłkowej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 kwietnia 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wliczania do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT wartości sprzedaży wysyłkowej.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 19 czerwca 2021 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Pan … (dalej: Wnioskodawca) korzysta ze zwolnienia podmiotowego przewidzianego w art. 113 ust. 1 ustawy o p.t.u. (dalej: Ustawa VAT), co czyni go podatnikiem podatku od towarów i usług zwolnionym z tego podatku. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą … w zakresie sprzedaży detalicznej prowadzonej przez domy sprzedaży wysyłkowej lub Internet.

Zasadniczą działalnością wykonywaną w ramach prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę jest skup mebli przeznaczonych do renowacji, a następnie ich dalszej sprzedaży głównie dla klientów zagranicznych (dalej: Klienci).

Poniżej szerszy opis prowadzonej działalności Wnioskodawcy: Wnioskodawca zajmuje się wyszukiwaniem oraz kupnem używanych mebli do renowacji z lat 60-70 ubiegłego wieku. Meble przeważnie kupowane są od osób prywatnych, rzadziej od firm. Następnie meble poddawane są renowacji – w zależności od potrzeb i stanu meble są czyszczone i polerowane. Przeprowadzany jest retusz uszkodzenia lub w razie konieczności odtworzenie zniszczonej powłoki lakierniczej. W meblach tapicerowanych wymianie podlegają zużyte wypełnienia oraz tkanina obiciowa. W wyniku ww. prac nie następuje zmiana przeznaczenia przedmiotu. Meble poddane renowacji zostają wystawione do sprzedaży na zagranicznych stronach Internetowych zajmujących się pośrednictwem w zakresie sprzedaży elektronicznej. Model sprzedaży realizowany za pośrednictwem portali Internetowych jest analogiczny do np. portali krajowych jak ...

Sprzedaż następuje poprzez:

wystawienie przedmiotu w serwisie Internetowym, następnie

zakup realizowany jest drogą elektroniczną poprzez zagraniczne portale Internetowe.

W zależności od portalu Internetowego sprzedaż następuje bezpośrednio do klienta, który zakupił towar lub poprzez portal Internetowy który staje się końcowym nabywcą towaru. Tak więc sprzedaż realizowana jest dla klientów indywidualnych (zagraniczne osoby fizyczne), jak i podmiotów prowadzących działalność gospodarczą. Transakcje sprzedaży realizowane są w obszarze krajów Unii Europejskiej jak i krajów spoza Unii Europejskiej.

Realizacja wysyłki towaru w zależności od opcji, którą wybierze klient podczas zakupu towaru poprzez Internetowy system transakcyjny może być zrealizowana na 2 sposoby:

zagraniczny portal Internetowy posiada podpisane umowy z firmami transportowymi za pośrednictwem których realizowana jest dostawa. Obowiązkiem sprzedawcy jest przygotować towar do wysyłki i zgodnie z terminem dostawy wydać towar do transportu. Firma transportowa przekazuje listy przewozowe (CMR) sprzedawcy towaru. Rozliczenie za transport następuje pomiędzy klientem a portalem Internetowych.

sprzedawca realizuje dostawę towaru za pośrednictwem firm transportowych, którym zleca bezpośrednio dostawę towaru.

Podsumowując, podstawowa działalność Wnioskodawcy ma głównie na celu pozyskanie towaru, jego renowację i dalsze odsprzedanie za pośrednictwem zagranicznych portali Internetowych do klientów indywidualnych i podmiotów gospodarczych w krajach Unii Europejskiej oraz krajów spoza Unii Europejskiej.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca wskazał:

W odpowiedzi na pytanie tut. Organu: „W odniesieniu do sprzedaży dokonywanej przez Wnioskodawcę wysyłkowo na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej:

czy sprzedaż dokonywana przez Wnioskodawcę wysyłkowo na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej, o której mowa w opisie sprawy, spełnia definicję sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju w myśl art. 2 pkt 23 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, z późn. zm.)?
czy całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe wysyłanych lub transportowanych do tego samego państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku, jest mniejsza lub równa w danym roku od kwoty wyrażonej w złotych, odpowiadającej kwocie ustalonej przez państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów?
czy całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe wysyłanych lub transportowanych do tego samego państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty wyrażonej w złotych, odpowiadającej kwocie ustalonej przez państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów?
czy Wnioskodawca wybrał miejsce opodatkowania dostawy towarów na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów w sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju?”

Wnioskodawca wskazał:

Ad. A Zgodnie definicją sprzedaży wysyłkowej zawartej w art. 2 pkt 23 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług - dalej u.p.t.u., sprzedaż wysyłkowa z terytorium kraju występuje, jeżeli łącznie spełnione są niżej wymienione warunki:

towary są wysyłane lub transportowanych przez podatnika podatku od towarów i usług lub na jego rzecz z terytorium Polski na terytorium innego państwa członkowskiego,

inne państwo członkowskie jest miejscem przeznaczenia dla wysyłanego lub transportowanego z Polski towaru,

dostawa dokonywana jest na rzecz podatnika podatku od wartości dodanej lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej, którzy nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub innego podmiotu niebędącego podatnikiem podatku od wartości dodanej.

Jak jednocześnie stanowi art. 23 ust. 1 u.p.t.u., w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju dostawę towarów uznaje się, co do zasady, za dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów.

Przepis ten stosuje się jednak z zastrzeżeniem art. 23 ust. 2 u.p.t.u., który stanowi, że w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium kraju, jeżeli całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe wysyłanych lub transportowanych do tego samego państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku, jest mniejsza lub równa w danym roku od kwoty wyrażonej w złotych, odpowiadającej kwocie ustalonej przez państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów.

Sprzedaż wysyłkowa z terytorium kraju występować może także u podatników zwolnionych od podatku. Powoduje to, że sprzedaż, o której mowa, stanowić będzie sprzedaż podlegającą opodatkowaniu VAT w Polsce (zakładając, że Wnioskodawca nie korzysta z opcji opodatkowania tej sprzedaży w kraju docelowym), lecz – zważywszy, że Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia podmiotowego – będzie to sprzedaż zwolniona od podatku.

A zatem, zdaniem Wnioskodawcy, z tytułu sprzedaży, o której mowa, powinien rozpoznawać sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju.

Ad. B Sprzedaż Wnioskodawcy wysyłkowa z terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku, jest mniejsza lub równa w danym roku od kwoty wyrażonej w złotych, odpowiadającej kwocie ustalonej przez państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów.

Ad. C Sprzedaż Wnioskodawcy wysyłkowa z terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku, jest mniejsza lub równa w poprzednim roku podatkowym od kwoty wyrażonej w złotych, odpowiadającej kwocie ustalonej przez państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów.

Ad. D W związku z powyższym Wnioskodawca nie ma obowiązku i nie wybrał miejsca opodatkowania dostawy towarów na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów w sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że wywóz towarów, o których mowa we wniosku, poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych. Transport towarów ma nieprzerwany charakter od początku działalności tak jak 17.01.2021 r. Wnioskodawca nie wykonuje żadnych czynności określonych w art. 113 ust. 13 u.p.t.u.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy działalność Wnioskodawcy, polegająca na renowacji oraz odsprzedaży wyrobów gotowych za pośrednictwem portali Internetowych, gdzie towar jest wysyłany lub transportowany z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego oraz terytorium państwa niebędącego członkiem Unii Europejskiej, a dostawa dokonywana była na rzecz podatnika podatku od wartości dodanej lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej, którzy nie mieli obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, lub innego podmiotu niebędącego podatnikiem podatku od wartości dodanej, podlega wliczeniu do limitu sprzedaży uprawniającej do zwolnienia podmiotowego?

Zdaniem Wnioskodawcy, działalność polegająca na sprzedaży towarów, gdy jest realizowana wysyłkowo w warunkach, o których mowa w art. 2 pkt 23 u.p.t.u, nie wlicza się tejże sprzedaży wysyłkowej do limitu sprzedaży, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o p.t.u.

Zatem do ustalenia wartości sprzedaży przyjmuje się jedynie wartość transakcji podlegających opodatkowaniu, z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w art. 113 ust. 2 pkt 2 i ust. 13 u.p.t.u., a nie sumę wartości sprzedaży towarów w rozumieniu art. 2 pkt 22.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o p.t.u. zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Stosownie do art. 113 ust. 2 powołanej ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się m.in. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju.

Podatnicy mogą zrezygnować ze zwolnienia, o którym mowa wyżej pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności – przed dniem wykonania tej czynności (art. 113 ust. 4 ustawy o p.t.u.).

W myśl art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Pojęcia sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju zostały zdefiniowane w przepisach art. 2 pkt 23 i pkt 24 ustawy o p.t.u.

I tak, ilekroć w ustawie jest mowa o sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju – rozumie się przez to dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych przez podatnika podatku od towarów i usług lub na jego rzecz z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które jest państwem przeznaczenia dla wysyłanego lub transportowanego towaru, pod warunkiem że dostawa dokonywana jest na rzecz:

podatnika podatku od wartości dodanej lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej, którzy nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9, lub
innego niż wymieniony w lit. a podmiotu niebędącego podatnikiem podatku od wartości dodanej.

Z kolei gdy mowa jest o sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju – rozumie się przez to dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, które jest państwem przeznaczenia dla wysyłanego lub transportowanego towaru, pod warunkiem że dostawa jest dokonywana na rzecz:

podatnika lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem w rozumieniu art. 15, którzy nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9, lub
innego niż wymieniony w lit. a podmiotu, niebędącego podatnikiem w rozumieniu art. 15 i niemającego obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9.

Sprzedaż wysyłkowa ma zatem miejsce, gdy podatnik z Polski, sam lub na swój rachunek, wysyła towar do innego kraju Wspólnoty, do podmiotu który nie jest zobowiązany do rozliczenia nabycia tego towaru z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia. Wśród tych podmiotów można wskazać podatników, którzy w państwie członkowskim nie są zarejestrowani dla potrzeb handlu wewnątrzwspólnotowego (nie mają numeru VAT UE swojego kraju), gdyż np. całkowita wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium ich kraju nie przekroczyła w trakcie roku podatkowego kwoty ustalonego przez to państwo limitu. Do podmiotów tych należy zaliczyć również osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej (konsumentów).

Co istotne, w przypadku gdy z tytułu nabycia towaru w kraju przeznaczenia jego odbiorca jest zobowiązany do rozliczenia (opodatkowania) wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (WNT) – nie zachodzi w ogóle kategoria dostawy określana w ustawie jako sprzedaż wysyłkowa z kraju (Polski). Dla sprzedaży wysyłkowej z terytorium Polski, gdy całkowita wartość wysłanych towarów przekroczyła w trakcie roku podatkowego kwoty ustalonego przez dane państwo limitu, przyjętą zasadą wyrażoną w art. 23 ust. 1 ustawy o p.t.u. jest to, że podlega ona opodatkowaniu w kraju przeznaczenia. W takim przypadku polski podatnik nie wykazuje tej sprzedaży w swoich rejestrach w Polsce, lecz powinien zarejestrować się jako podatnik VAT w państwie przeznaczenia i tam tę dostawę opodatkować. Tego rodzaju dostawę traktuje się jako przemieszczenie towarów z Polski do innego kraju Wspólnoty, którego nie uznaje się jednak za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na podstawie art. 13 ust. 4 pkt 2 ustawy o p.t.u. Jednocześnie dla nabywcy z państwa członkowskiego UE tego rodzaju nabycia towaru w ramach sprzedaży wysyłkowej nie uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, a więc nie jest on podatnikiem z tego tytułu.

Tego rodzaju sprzedaż wysyłkowa stanowi wyjątek od zasady określonej w art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy o p.t.u., według którego miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy. Zasada ta odnosi się bowiem do przypadków, gdy transakcja następuje między podatnikami podatku od towarów i usług; gdy dostawca jest opodatkowany u siebie w kraju w sposób nieobciążający go podatkiem (stawka 0%), a ciężar opodatkowania transakcji ponosi nabywca w ramach opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Natomiast w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium Polski, skoro nabywca nie jest zobowiązany do opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w kraju przeznaczenia wysyłki, przyjęto zasadę, że w kraju tym opodatkowany zostanie dostawca, ale według zasad obowiązujących w kraju przeznaczenia.

Inaczej rzecz ma się w odniesieniu do drobnych przedsiębiorców (którzy nie zrezygnowali ze zwolnienia podmiotowego).

Przepis art. 23 ust. 1 ustawy o p.t.u. stanowi, że w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów.

Jednakże, w myśl art. 23 ust. 2 ustawy, w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium kraju, jeżeli całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe wysyłanych lub transportowanych do tego samego państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku, jest mniejsza lub równa w danym roku od kwoty wyrażonej w złotych, odpowiadającej kwocie ustalonej przez państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów.

Regulacja powyższa stanowi implementację odpowiednio art. 32 ust. 1 i art. 33 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U.UE.L z 2006 r. Nr 347, poz. 1 - dalej zwana: Dyrektywa 112). Według tych przepisów, w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dostawcę lub nabywcę lub też osobę trzecią, za miejsce dostawy uznaje się miejsce, w którym znajdują się towary w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów do nabywcy. Jednakże w drodze odstępstwa od powyższej reguły, za miejsce dostawy towarów wysyłanych lub transportowanych przez dostawcę lub na jego rzecz z państwa członkowskiego innego niż państwo członkowskie zakończenia wysyłki lub transportu towarów, uznaje się miejsce, w którym towary znajdują się w momencie zakończenia wysyłki lub transportu towarów do nabywcy, w przypadku gdy zostaną spełnione następujące warunki:

dostawa towarów dokonywana jest na rzecz podatnika lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem, w przypadku których wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów nie podlegają opodatkowaniu VAT zgodnie z art. 3 ust. 1, lub na rzecz każdej innej osoby niebędącej podatnikiem;
dostarczane towary nie są nowymi środkami transportu ani towarami dostarczanymi po montażu lub instalacji, z próbnym uruchomieniem lub bez niego, przez dostawcę lub w jego imieniu.

Powyższe przepisy krajowe, a także wspólnotowe regulują miejsce dostawy towarów sprzedawanych wysyłkowo.

Natomiast przepisy art. 113 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 ustawy o p.t.u. zwalniają od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł (bez kwoty podatku), przy czym do wartości sprzedaży nie wlicza się wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz m.in. sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju.

A zatem transakcji realizowanych wysyłkowo na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej, którzy nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów bądź innego podmiotu niebędącego podatnikiem podatku od wartości dodanej.

Takie zapatrywanie potwierdza uzasadnienie projektu zmian do ustawy z 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Sejm VII kadencji, druk sejmowy nr 805), gdzie wprowadzenie do art. 113 ustawy o p.t.u. ust. 1 i 2 powiązano z implementacją wyłącznie art. 288 Dyrektywy 112.

Powyższe oznacza, że ustawodawca krajowy wprowadzając zwolnienie podmiotowe, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o p.t.u., skierował je do sprzedaży dokonywanej przez tych podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł, przy czym zastrzegł, że do wartości tej sprzedaży nie wlicza się m.in. sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju.

Mając na uwadze treść przywołanych wyżej przepisów, brak jest podstaw do tego, aby pojęciu sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju nadawać inne, węższe znaczenie, niż uczynił to prawodawca w art. 2 pkt 23 ustawy o p.t.u., szczególnie, że nie ustanowił on w art. 113 ustawy żadnego dodatkowego odstępstwa (np. ze względu na miejsce dostawy), warunku ani wyjątku (np. odesłania ustawowego), jak ma to miejsce choćby w przypadku art. 113 ust. 2 pkt 2 ustawy o p.t.u. Prowadzi to do wniosku, że do ww. limitu sprzedaży, gdy jest realizowana wysyłkowo w warunkach, o których mowa w art. 2 pkt 23 ustawy o p.t.u., nie wlicza się tejże sprzedaży wysyłkowej. Zatem do ustalenia wartości sprzedaży przyjmuje się jedynie wartość transakcji podlegających opodatkowaniu, z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w art. 113 ust. 2 pkt 2 i ust. 13 ustawy o p.t.u., a nie sumę wartości sprzedaży towarów w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie zajętego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na podstawie art. 2 pkt 1 ustawy – przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Przez państwa członkowskie – w myśl art. 2 pkt 2 ustawy – rozumie się państwo członkowskie Unii Europejskiej.

Na mocy art. 2 pkt 3 ustawy, przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (...) .

Natomiast przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3 (art. 2 pkt 5 ustawy).

Pod pojęciem sprzedaży – stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy – rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Sprzedaż wysyłkowa z terytorium kraju jest pojęciem zdefiniowanym w art. 2 pkt 23 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przez sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych przez podatnika podatku od towarów i usług
lub na jego rzecz z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które jest państwem przeznaczenia dla wysyłanego lub transportowanego towaru, pod warunkiem że dostawa dokonywana jest na rzecz:

podatnika podatku od wartości dodanej lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej, którzy nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9, lub
innego niż wymieniony w lit. a podmiotu niebędącego podatnikiem podatku od wartości dodanej.

Zatem sprzedaż wysyłkowa z terytorium kraju to dostawa, która rozpoczyna się na terytorium Polski, a więc odbywa się „z kraju” do innego państwa członkowskiego i stąd właśnie taka jej nazwa. Sprzedaż wysyłkowa z terytorium kraju zachodzi wówczas, gdy polski podatnik od towarów i usług dokonuje dostawy towarów, które są przez niego lub na jego rachunek wysyłane (transportowane) z terytorium Polski na terytorium innego państwa członkowskiego będącego miejscem przeznaczenia, dostawa zaś dokonywana jest na rzecz:

podatnika podatku od wartości dodanej (czyli podatnika VAT obowiązującego w danym państwie członkowskim), który jednak nie rozlicza wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
innego podmiotu, który nie jest podatnikiem podatku od wartości dodanej.

Sprzedaż wysyłkowa z terytorium kraju ma miejsce tylko wówczas, jeśli towary są wysyłane lub transportowane z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, a wysyłka lub transport kończą się w tym państwie (jest to państwo przeznaczenia).

Zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy – w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów, z zastrzeżeniem ust. 2.

Stosownie do art. 23 ust. 2 ustawy – w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium kraju, jeżeli całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe wysyłanych lub transportowanych do tego samego państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku, jest mniejsza lub równa w danym roku od kwoty wyrażonej w złotych, odpowiadającej kwocie ustalonej przez państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów.

Przepis ust. 2 stosuje się pod warunkiem, że całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe wysyłanych lub transportowanych do tego samego państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej kwocie ustalonej przez państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów (art. 23 ust. 3 ustawy).

W myśl art. 23 ust. 4 ustawy – w przypadku przekroczenia kwoty, o której mowa w ust. 2, miejsce opodatkowania na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów obowiązuje, począwszy od dostawy, którą przekroczono tę kwotę.

Zgodnie z art. 23 ust. 5 ustawy – podatnicy, do których ma zastosowanie ust. 2, mogą wybrać miejsce opodatkowania określone w ust. 1 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o skorzystaniu z tego wyboru (opcji), z zaznaczeniem nazwy państwa członkowskiego lub nazw państw członkowskich, których zawiadomienie to dotyczy.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju zasadą pozostaje opodatkowanie w państwie przeznaczenia wysyłki/transportu towarów, ponieważ dostawa ma miejsce w tym państwie.

Przyjęcie niniejszej zasady ma eliminować ewentualne zakłócenia konkurencji, które mogłyby mieć miejsce w przypadku dokonywania sprzedaży z państw, w których obowiązują niższe stawki podatku, do państw, w których obowiązują stosunkowo wysokie stopy podatku. Sprzedaż wysyłkowa jest bowiem opodatkowana w państwie faktycznej konsumpcji (na terenie państwa, do którego dokonano dostawy w ramach sprzedaży wysyłkowej).

Powyższe warunki opodatkowania są regułą. Jednakże, co do zasady, mają one zastosowanie wówczas, gdy całkowita wartość sprzedaży wysyłkowej do danego państwa członkowskiego w ciągu roku podatkowego oraz w poprzednim roku podatkowym przekroczyła określone kwoty wyznaczone przez państwo członkowskie przeznaczenia towaru. Tym samym, w przypadku osiągania wartości sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju w wysokości nieprzekraczającej wyżej określonych kwot obowiązuje zasada opodatkowania takich transakcji w państwie wysyłki towarów.

Zgodnie z powyższym w przypadku sprzedaży wysyłkowej do danego państwa członkowskiego, w sytuacji gdy nie zostały przekroczone limity ustalone w państwie przeznaczenia, miejscem opodatkowania dostawy dokonanej w ramach tej sprzedaży jest państwo wysyłki, a więc – w przypadku sprzedaży wysyłkowej z kraju – Polska.

Niemniej jednak w sytuacji gdy nie zostały przekroczone limity ustalone w państwie przeznaczenia i miejscem opodatkowania dostawy dokonywanej w ramach sprzedaży wysyłkowej winno być państwo wysyłki, a więc – w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju – Polska, możliwe jest złożenie stosownego zawiadomienia o wyborze miejsca opodatkowania takiej sprzedaży na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia towaru. W takiej sytuacji – mimo że istnieją przesłanki opodatkowania dostawy w kraju, gdzie się ona rozpoczyna – miejscem opodatkowania jest jednak państwo przeznaczenia (zakończenia dostawy).

Wybór miejsca opodatkowania w państwie przeznaczenia towarów dotyczy tych dostaw, które, co do zasady, opodatkowane są w państwie wysyłki towaru, z uwagi na nie przekroczenie limitów ustalonych przez państwo członkowskie zakończenia dostawy. Jeśli podatnik składa polskiemu organowi podatkowemu zawiadomienie o wyborze opodatkowania w państwie przeznaczania, to tym samym rezygnuje z opodatkowania dostaw dokonywanych w ramach sprzedaży wysyłkowej w kraju (w Polsce).

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy – zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Stosownie do art. 113 ust. 2 pkt 1 ustawy – do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju.

Przy ustalaniu prawa do zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ustawy, należy brać pod uwagę wyłącznie wartość sprzedaży towarów i usług podlegającej opodatkowaniu na terytorium kraju. W konsekwencji, przy ustaleniu limitu wartości sprzedaży, po przekroczeniu której podatnik traci ww. zwolnienie, nie uwzględnia się m.in. dostawy towaru, dla której miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia podmiotowego przewidzianego w art. 113 ust. 1 ustawy, co czyni go podatnikiem podatku od towarów i usług zwolnionym z tego podatku. Prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży detalicznej prowadzonej przez domy sprzedaży wysyłkowej lub Internet. Zasadniczą działalnością wykonywaną w ramach prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę jest skup mebli przeznaczonych do renowacji, a następnie ich dalszej sprzedaży głównie dla klientów zagranicznych (dalej: Klienci). Sprzedaż następuje poprzez:

wystawienie przedmiotu w serwisie Internetowym, następnie

zakup realizowany jest drogą elektroniczną poprzez zagraniczne portale Internetowe.

Realizacja wysyłki towaru w zależności od opcji którą wybierze klient podczas zakupu towaru poprzez Internetowy system transakcyjny może być zrealizowana na 2 sposoby:

zagraniczny portal Internetowy posiada podpisane umowy z firmami transportowymi za pośrednictwem których realizowana jest dostawa. Obowiązkiem sprzedawcy jest przygotować towar do wysyłki i zgodnie z terminem dostawy wydać towar do transportu. Firma transportowa przekazuje listy przewozowe (CMR) sprzedawcy towaru. Rozliczenie za transport następuje pomiędzy klientem a portalem Internetowych.

sprzedawca realizuje dostawę towaru za pośrednictwem firm transportowych, którym zleca bezpośrednio dostawę towaru.

Odnosząc się do sprzedaży dokonywanej przez Wnioskodawcę wysyłkowo na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej należy stwierdzić, że w tym przypadku Wnioskodawca dokonuje sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, o której mowa w art. 2 pkt 23 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na terytorium kraju, ponieważ nie zostały przekroczone limity, o których mowa w art. 23 ust. 2 i 3 ustawy, jak i Wnioskodawca nie wybrał miejsca opodatkowania dostaw towarów na terytorium państwa przeznaczenia.

Jednocześnie należy zauważyć, że podatnik korzystający ze zwolnienia podmiotowego powinien wliczyć do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju w części, która podlega opodatkowaniu na terytorium kraju. Trzeba zauważyć, że niewliczanie – do limitu określonego w art. 113 ust. 1 ustawy – wartości sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju podlegającej opodatkowaniu poza granicami kraju ma na celu uniknięcie podwójnego opodatkowania tej samej transakcji, tj. zarówno w kraju, jak i w państwie przeznaczenia towaru. Natomiast wliczenie do ww. limitu wartości sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju podlegającej opodatkowaniu na terytorium kraju, ma na celu zapobieganie uniknięcia opodatkowania tej sprzedaży.

Zatem sprzedaż wysyłkowa z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej do wysokości limitu ustalonego przez państwo członkowskie przeznaczenia towarów, podlega opodatkowaniu na terytorium kraju (stosownie do treści art. 23 ust. 2 ustawy). W konsekwencji – wbrew temu co twierdzi Wnioskodawca – wartość tej sprzedaży wysyłkowej – traktowanej jako sprzedaż krajowa – należy wliczać do limitu, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

Z kolei odnosząc się do sprzedaży dokonywanej przez Wnioskodawcę wysyłkowo na terytorium państwa niebędącego członkiem Unii Europejskiej należy wskazać, że jak stanowi art. 2 pkt 8 ustawy, gdy w przepisach ustawy jest mowa o eksporcie towarów – rozumie się przez to dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

dostawcę lub na jego rzecz, lub
nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych

- jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.

Aby zatem uznać daną czynności za eksport towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, powinny wystąpić łącznie następujące przesłanki:

musi mieć miejsce jedna z czynności określonych w art. 7 ustawy;

w konsekwencji tej czynności musi nastąpić wywóz towaru z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej poza terytorium UE przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni), lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz (eksport pośredni);

wywóz towaru musi być potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.

Dwie pierwsze przesłanki mają charakter faktyczny i musi je łączyć bezpośredni związek przyczynowo-skutkowy, tzn. w wykonaniu jednej ze ściśle sprecyzowanych w ustawie czynności (dostawy) towar opuszcza terytorium kraju w celu dostarczenia go do kraju trzeciego, przy czym nabywca tego towaru w wykonaniu tej czynności nabywa prawo do rozporządzania nim jak właściciel (zasadniczo warunek ten ziszcza się przez przeniesienie własności towaru). Ostatnia przesłanka ma charakter formalny i wiąże się z udokumentowanym i legalnym wywozem towarów poza terytorium kraju.

Trzeba tutaj zauważyć, że art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy przewiduje, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega eksport towarów. Jednak z uwagi na terytorialny charakter podatku VAT, opodatkowaniu podlegają wyłącznie czynności, których miejscem świadczenia jest terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, które w przypadku dostaw towarów wysyłanych lub transportowanych wyznacza art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy. Zgodnie z tym przepisem – miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Tylko zatem wywóz towarów, które w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu poza terytorium Unii Europejskiej znajdują się na terytorium kraju, stanowi eksport towarów w rozumieniu art. 2 pkt 8 i art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlegający opodatkowaniu w Polsce.

Z powyższego wynika, że zgłoszenie towaru do procedury wywozu towarów mających być przedmiotem eksportu nie musi nastąpić w krajowym urzędzie celnym oraz towar podlegający eksportowi nie musi opuścić terytorium Unii Europejskiej za pośrednictwem krajowego granicznego urzędu celnego, gdyż może to nastąpić przez każdy unijny urząd celny. Niezbędnym jest jednak, aby transport (wysyłka) tego towaru, przed opuszczeniem terytorium Unii Europejskiej, rozpoczął się na terytorium Polski oraz istotne jest, aby ten transport miał nieprzerwany charakter. Przy czym nie chodzi tutaj o aspekt fizyczny tego transportu, czyli o to aby transportu dokonywał np. tylko jeden podmiot (np. spedytor) czy też towar nie mógł być przeładowany, czy chwilowo składowany. Istotne jest, aby przeznaczeniem nadanego towaru było tylko jego wywiezienie z terytorium Unii Europejskiej.

Biorąc pod uwagę powyższe należy wskazać, że w odniesieniu do sprzedaży wysyłkowej na terytorium państwa niebędącego członkiem Unii Europejskiej zostały spełnione warunki do uznania transakcji dokonywanych przez Wnioskodawcę za eksport towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 ustawy, który podlega opodatkowaniu podatkiem VAT na terytorium kraju. Jak wynika bowiem z okoliczności sprawy Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje dostawy towarów do nabywców na terytorium państwa niebędącego członkiem Unii Europejskiej, w ramach których to transakcji towary zostają wywiezione z Polski na terytorium państwa trzeciego. Wywóz towarów, o których mowa we wniosku, poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych. Ponadto transport towarów ma nieprzerwany charakter.

Tym samym należy stwierdzić, że wartość sprzedaży wysyłkowej dokonywanej przez Wnioskodawcę na terytorium państwa niebędącego członkiem Unii Europejskiej, stanowiącej eksport towarów podlegający opodatkowaniu podatkiem VAT na terytorium Polski, wliczana jest do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

Reasumując, wartość sprzedaży dokonywaną przez Wnioskodawcę wysyłkowo na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, jak również na terytorium państwa niebędącego członkiem Unii Europejskiej, należy wliczać do limitu, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (zdarzeniem przyszłym). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, w szczególności, gdy efekty realizowanego zadania zostaną wykorzystane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin