Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.142.2021.1.ŁN
z 22 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 marca 2021 r. (data wpływu 22 marca 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku rozpoznania czynności podlegających opodatkowaniu na terytorium Polski w związku z dostawami towarów na rzecz Klientów Biznesowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 marca 2021 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku rozpoznania czynności podlegających opodatkowaniu na terytorium Polski w związku z dostawami towarów na rzecz Klientów Biznesowych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka jest spółką z siedzibą w Holandii, należącą w całości do Spółki X z siedzibą w Japonii. Spółka miała 29 pracowników na koniec roku obrotowego 2019. Spółka pełni obecnie w ramach Grupy funkcje związane z akcjonariatem, finansami (obsługa środków pieniężnych), zarządzaniem (w tym zarządzaniem ryzykiem), przestrzeganiem przepisów prawnych oraz sprawozdawczością podatkową (tzw. compliance). W dniu 1 grudnia 2020 r. Spółka F w wyniku połączenia przejęła jedną ze swoich spółek zależnych z Wielkiej Brytanii. W wyniku tej transakcji Spółka rozpoczęła również dokonywanie sprzedaży, importu oraz eksportu produktów optycznych.

W związku z planowaną reorganizacją w Grupie, w dniu 1 kwietnia 2021 r. Wnioskodawca przejmie Spółkę B, austriacką spółkę prowadzącą działalność gospodarczą w Polsce w formie oddziału, zarejestrowaną w Polsce dla celów podatku VAT. W rezultacie tego przejęcia Spółka będzie prowadziła działalność w Polsce poprzez oddział i będzie zarejestrowana dla celów VAT w Polsce.

Po wejściu w życie przedstawionych powyżej zmian organizacyjnych Spółka w ramach prowadzonej działalności będzie realizowała dostawy towarów na rzecz polskich klientów będących polskimi podatnikami VAT (tzw. sprzedaż B2B).

Dostawy towarów na rzecz polskich podatników VAT (dalej: „Klienci Biznesowi”) będą realizowane w ramach następującego modelu logistycznego. Towary będą transportowane bezpośrednio z położonego na terytorium Holandii i prowadzonego w imieniu Spółki przez podmiot trzeci Europejskiego Centrum Dystrybucyjnego (dalej: „EDC”) do Klientów Biznesowych w Polsce. Dostawy pomiędzy Spółką a Klientami Biznesowymi będą dokonywane przy wykorzystaniu warunków Incoterms DDP (Delivered Duty Paid).

Oznacza to, że Spółka będzie odpowiedzialna za organizację transportu oraz za dostarczenie towarów z EDC do Klientów Biznesowych. Ponadto, zgodnie z przyjętymi warunkami dostaw prawo własności towarów przejdzie bezpośrednio ze Spółki na rzecz Klientów Biznesowych. W celu dostarczenia towarów z EDC do Klientów Biznesowych Spółka planuje korzystać z usług przewoźników.

Jak wskazano powyżej, w wyniku planowanej reorganizacji w Grupie kapitałowej, Wnioskodawca będzie posiadał w Polsce oddział (dalej: „Oddział”). W pewnym zakresie Oddział będzie uczestniczył w procesie sprzedaży realizowanej przez Spółkę na rzecz Klientów Biznesowych w Polsce. Jego rola będzie się jednak ograniczała do wyszukiwania klientów, negocjowania warunków, podpisywania umów, realizacji zamówień, wystawiania faktur sprzedaży, księgowania płatności od Klientów Biznesowych, windykacji należności czy podejmowania działań promocyjnych.

Zasadniczo towary będą przewożone bezpośrednio z EDC w Holandii do położonych w Polsce magazynów Klientów Biznesowych, przy wykorzystaniu usług określonego przewoźnika i przy użyciu jego środka transportu. Jednak w przypadku dostaw realizowanych na rzecz niektórych Klientów Biznesowych może się okazać, że ze względów logistycznych nie będą oni w stanie przyjąć zamówionych towarów do swoich magazynów w danym terminie. W takim przypadku, w ramach transportu towarów z EDC do Polski towary te będą przewożone do centrum przeładunkowego położonego na terytorium Polski. Centrum przeładunkowe nie będzie należało do Spółki, ale do podmiotu zewnętrznego (nie jest wykluczone, że do samego przewoźnika). Towary będą pozostawały w centrum przeładunkowym przez krótki okres, zanim zostaną wysłane do Klientów Biznesowych. W celu efektywnej realizacji zamówień z Polski, Spółka będzie wysyłała towary z EDC do Polski w zbiorczych opakowaniach zawierających zapakowane w oddzielne paczki towary przeznaczone dla poszczególnych Klientów Biznesowych, które następnie - w centrum przeładunkowym - będą przedmiotem czynności o charakterze logistyczno-dystrybucyjnym. W ich ramach zbiorcze opakowania (np. w formie palety wyłożonej paczkami dla różnych odbiorców) będą rozdzielane na mniejsze, zawierające paczki wyłącznie z tymi towarami, które będą przedmiotem zamówienia konkretnego Klienta Biznesowego i trafią bezpośrednio do jego magazynu. Na terenie centrum przeładunkowego zawartość poszczególnych paczek nie będzie przedmiotem jakiejkolwiek ingerencji. W szczególności towary zapakowane w paczki przeznaczone dla poszczególnych Klientów Biznesowych nie będą przepakowywane lub dzielone. Co do zasady towary będą pozostawały w centrum przeładunkowym przez okres kilku dni - długość tego okresu będzie uzależniona od tego, czy Klienci Biznesowi będą mieli w danym okresie możliwość przyjęcia towarów do swoich magazynów. Gdy będzie to możliwe, towary opuszczą centrum przeładunkowe i wyruszą już bezpośrednio do danego Klienta Biznesowego. Ze względów logistycznych transport towarów z centrum przeładunkowego do określonego Klienta Biznesowego będzie mógł zostać powierzony innemu przewoźnikowi niż temu, który dostarczy towary z EDC w Holandii do centrum przeładunkowego w Polsce.

Spółka zaznacza, iż nie posiada i nie będzie posiadała magazynów w Polsce, ani też nie wynajmuje i nie planuje wynajmować tu przestrzeni magazynowej. Towary będą przewożone do punktu przeładunkowego przez przewoźnika ze względów logistycznych, które będą niezależne od Spółki.

Już w momencie rozpoczęcia wysyłki towarów z Holandii określony będzie Klient Biznesowy, do którego ostatecznie dotrą wysyłane do Polski towary, także w przypadku gdy dostawy będą realizowane przy wykorzystaniu centrum przeładunkowego zlokalizowanego w Polsce. Zatem towary, które trafią na pewien czas do centrum przeładunkowego już w momencie opuszczenia EDC będą przedmiotem konkretnych zamówień złożonych przez Klientów Biznesowych. Ich pobyt w centrum przeładunkowym będzie miał miejsce wyłącznie ze wskazanych wyżej względów logistycznych. Towary nie będą modyfikowane podczas ich pozostawania w centrum przeładunkowym.

W związku z wymienionymi już powyżej czynnościami realizowanymi przez personel Oddziału w ramach wsparcia sprzedaży Spółki , personel ten będzie również ustalał termin wysyłki towarów z centrum przeładunkowego do danego Klienta Biznesowego. Natomiast samym procesem transportu towarów, a także jego organizacją, zarówno w przypadku wykorzystania i jak niewykorzystania centrum przeładunkowego, będzie zajmował się personel Spółki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym dostawy towarów realizowane przez Spółkę na rzecz Klientów Biznesowych, w okolicznościach takich jak opisane powyżej, z perspektywy Spółki nie będą podlegały opodatkowaniu VAT w Polsce, gdyż w rozumieniu ustawy o VAT będą stanowiły dla Spółki wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów z Holandii do Polski?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy dostawy towarów realizowane przez Spółkę na rzecz Klientów Biznesowych w okolicznościach takich jak opisane powyżej, z perspektywy Spółki nie będą podlegały opodatkowaniu VAT w Polsce, gdyż w rozumieniu ustawy o VAT będą stanowiły wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów z Holandii do Polski.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

• odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju,
  

• eksport towarów;
  

• import towarów na terytorium kraju;
  

• wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju, oraz
  

• wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
  
  
  

Z kolei zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o VAT przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Jak natomiast wynika z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejscem dokonania dostawy towarów, a tym samym miejscem jej opodatkowania VAT jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Zgodnie z przedstawionym przez Wnioskodawcę opisem zdarzenia przyszłego, transport towarów w ramach dostaw dokonywanych przez Spółkę na rzecz Klientów Biznesowych będzie odbywał się z Holandii (tj. z EDC) do Polski. A zatem miejscem rozpoczęcia wysyłki tych towarów będzie terytorium Holandii.

W konsekwencji, zgodnie z brzmieniem wskazanego wyżej art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, dostawy dokonywane pomiędzy Spółką a Klientami Biznesowymi, jako wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów, nie będą opodatkowane w Polsce, ponieważ miejscem ich dostawy będzie terytorium Holandii.

Należy zauważyć, że towary będą dostarczane przez Spółkę bezpośrednio do Klientów Biznesowych w Polsce przy wykorzystaniu warunków Incoterms DDP (Delivered Duty Paid). Zasadniczo towary będą przewożone bezpośrednio z EDC w Holandii do położonych w Polsce magazynów Klientów Biznesowych, przy wykorzystaniu usług określonego przewoźnika i przy użyciu jego środka transportu. W ocenie Wnioskodawcy, w takiej sytuacji dostawy te należy uznać, z perspektywy Spółki, za wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów, których miejscem dostawy będzie terytorium Holandii.

Jednocześnie w przypadku dostaw realizowanych na rzecz niektórych Klientów Biznesowych może się okazać, że ze względów logistycznych nie będą oni w stanie przyjąć zamówionych towarów do swoich magazynów w danym terminie. W tej sytuacji transport towarów będzie realizowany z wykorzystaniem centrum przeładunkowego położonego na terytorium Polski, ale w centrum tym towary będą przebywały, ze względów logistycznych, przez krótki czas, a ponadto nie będą podlegały żadnym modyfikacjom. Co istotne, już w momencie rozpoczęcia wysyłki towarów z Holandii określony będzie konkretny Klient Biznesowy, do którego ostatecznie dotrą wysyłane towary, także w przypadku, gdy dostawy będą realizowane przy wykorzystaniu centrum przeładunkowego zlokalizowanego w Polsce.

Jak wskazano już powyżej, w centrum przeładunkowym w odniesieniu do towarów zamówionych przez Klientów Biznesowych będą dokonywane czynności o charakterze logistyczno-dystrybucyjnym. W ich ramach zbiorcze opakowania (np. w formie palety wyłożonej paczkami dla różnych odbiorców) będą rozdzielane na mniejsze, zawierające paczki wyłącznie z tymi towarami, które będą przedmiotem zamówienia konkretnego Klienta Biznesowego i trafią bezpośrednio do jego magazynu. Na terenie centrum przeładunkowego zawartość poszczególnych paczek nie będzie przedmiotem jakiejkolwiek ingerencji. W szczególności towary zapakowane w paczki przeznaczone dla poszczególnych Klientów Biznesowych nie będą przepakowywane lub dzielone. Co do zasady towary pozostaną w centrum przeładunkowym przez okres od kilku dni, a długość tego okresu będzie zależała między innymi od tego, czy Klienci Biznesowi będą mieli w danym okresie możliwość przyjęcia towarów do swoich magazynów. Transport towarów z centrum przeładunkowego do określonego Klienta Biznesowego będzie mógł zostać powierzony innemu przewoźnikowi niż temu, który dostarczy towary z EDC w Holandii do centrum przeładunkowego w Polsce.

Powyższe wykorzystanie centrum przeładunkowego w trakcie transportu towarów, jak również okoliczność, że transport towarów z centrum przeładunkowego do określonego Klienta Biznesowego będzie mógł zostać powierzony innemu przewoźnikowi niż temu, który dostarczy towary z EDC w Holandii do centrum przeładunkowego w Polsce, w ocenie Wnioskodawcy w żaden sposób nie wpłynie na zmianę kwalifikacji opisanych w zdarzeniu przyszłym dostaw jako wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, których miejscem dostawy będzie terytorium Holandii.

W szczególności nie można zdaniem Wnioskodawcy uznać, że „przejście” towarów przez centrum przeładunkowe będzie stanowiło przerwanie procesu transportu z perspektywy przepisów VAT.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że opisany wyżej element logistyczny jest standardem w przypadku dostaw międzynarodowych i bardzo często występuje w praktyce. Przykładowo towary będące przedmiotem transportu samochodowego bardzo często są przepakowywane z mniejszych środków transportu na większe (i odwrotnie), podobnie w przypadku transportu morskiego towary są przepakowywane z palet do kontenerów, a następnie na statki morskie. Przeładowanie towarów z jednego pojazdu na inny, czy też przepakowanie towarów z palet do kontenerów a następnie na statki nie powoduje przerwania ciągłości transportu (to znaczy zakończenia go i rozpoczęcia od nowa), mimo że działania takie mogą potrwać kilka dni. Innymi słowy, wykorzystanie centrum przeładunkowego i dokonanie w nim czynności o charakterze logistyczno-dystrybucyjnym nie powinno wpłynąć na kwalifikację dostaw dokonywanych przez Spółkę do Klientów Biznesowych. Nawet jeśli w drodze towarów do Klientów Biznesowych będą miały miejsce określone czynności w odniesieniu do towarów takie jak np. zmiana środka transportu, zdaniem Spółki z ekonomicznego punktu widzenia będą one elementem jednej dostawy z perspektywy VAT.

Co również istotne, w transport towarów z EDC do Klientów Biznesowych zasadniczo nie będzie zaangażowany personel Oddziału. Zdecydowana większość obowiązków związanych z realizacją dostaw z Holandii do Polski będzie bowiem spoczywała na personelu Wnioskodawcy. Spółka nie będzie dokonywała transportu towarów do Polski, by następnie dokonać ich sprzedaży (tj. zawrzeć odrębne transakcje), gdyż - jak zaznaczono powyżej - już w momencie wywozu towarów z Holandii ich nabywca będzie znany, a towary będą transportowane bezpośrednio do niego. Wnioskodawca (jak również Oddział) nie będą posiadali na terytorium Polski magazynów, a towary będą wprowadzane do centrum przeładunkowego jedynie ze względów logistycznych.

Mając powyższe na uwadze, w ocenie Spółki w zdarzeniu przyszłym nie zajdą przesłanki, o których mowa w art. 11 ustawy o VAT. Wnioskodawca dokonując dostawy towarów bezpośrednio z EDC w Holandii do Klienta Biznesowego w Polsce nie będzie zobowiązany do rozpoznania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów poprzez przemieszczenie towarów własnych, a następnie dostawy krajowej na rzecz Klienta Biznesowego. Co prawda Oddział będzie w ograniczony sposób uczestniczył w procesie sprzedaży realizowanej przez Spółkę na rzecz Klientów Biznesowych w Polsce wspierając działalność Wnioskodawcy w tym zakresie poprzez np. wyszukiwanie klientów, negocjowanie warunków, podpisywanie umów, realizację zamówień, wystawianie faktur sprzedaży, księgowanie płatności od Klientów Biznesowych, windykację należności czy podejmowanie działań promocyjnych. Niemniej w samym procesie dostarczenia zamówionych towarów do Polski jego rola będzie bardzo ograniczona. Sprowadzi się do ustalenia z niektórymi Klientami Biznesowymi terminu, w którym będzie możliwe zakończenie procesu transportu i przyjęcie zamówionych przez nich towarów transportowanych z centrum przeładunkowego do magazynów - co zasadniczo wynika z funkcji Oddziału polegającej na kontaktach z Klientami Biznesowymi. Nie zmieni to jednak faktu, że transport będzie zasadniczo organizowany przez Spółkę, a towary opuszczając terytorium Holandii będą przeznaczone dla konkretnego nabywcy w Polsce. Zatem do dostawy towarów dojdzie już na terytorium Holandii, ponieważ to na tym etapie znany będzie ich ostateczny nabywca. Należy podkreślić, że własność i prawo do rozporządzania towarem jak właściciel będzie przenoszone przez Spółkę bezpośrednio na rzecz danego Klienta Biznesowego, czyli bezpośredniego nabywcę towaru.

W konsekwencji należy uznać, że transakcje dokonywane według wskazanego powyżej modelu, także w przypadku wykorzystania centrum przeładunkowego w transporcie towarów, nie będą stanowiły dwóch odrębnych czynności na gruncie VAT, lecz jedną nieprzerwaną wewnątrzwspólnotową dostawę z Holandii, która będzie realizowana przez Spółkę na rzecz danego Klienta Biznesowego w Polsce. Zatem u Wnioskodawcy nie nastąpi wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w Polsce, a następnie sprzedaż krajowa na rzecz polskiego klienta, lecz transakcja ta będzie stanowiła wewnątrzwspólnotową dostawę towarów z Holandii do Polski.

Na poparcie powyższego Wnioskodawca pragnie przywołać wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 września 2018 r. (sygn. I FSK 1500/16). Wyrok ten dotyczył dostawy towarów z Polski do Wielkiej Brytanii poprzez centrum przeładunkowe w Belgii, lecz - co istotne dla tej sprawy - wskazano w nim, że czasowe zatrzymanie towarów w magazynie, z góry przewidywane i wynikające z umowy, nie powinno zmieniać traktowania transakcji z perspektywy VAT. W uzasadnieniu tego orzeczenia wskazano: „Za istotną cechę dostawy opisanej w stanie faktycznym sprawy Naczelny Sąd Administracyjny uznał to, że już momencie dokonywania wywozu towaru z terytorium Polski znany jest jego skonkretyzowany odbiorca z Wielkiej Brytanii. Specyfika opisanego we wniosku zdarzenia wiąże się z posiadaniem przez Spółkę umowy z kontrahentem brytyjskim, na podstawie której już wywóz towaru z Polski dokonywany jest w celu dostarczenia skonkretyzowanego towaru do tego właśnie kontrahenta. Ekonomicznie tak ułożona transakcja stanowi jedną, zorganizowaną całość z wykorzystaniem jedynie nowoczesnych form realizacji dostawy poprzez centrum logistyczne. Nie ma uzasadnienia dzielenie dostawy - która od początku ma adresata w kontrahencie brytyjskim, z którym skarżąca ma zawartą umową regulującą szczegółowy sposób przebiegu dostaw - w sposób proponowany w interpretacji. Nie uwzględnia on bowiem podstawowej okoliczności, że przemieszczenie towaru z Polski do Belgii odbywa się dla realizacji z góry zaplanowanego celu - WDT do odbiorcy z Wielkiej Brytanii, a nie bliżej nieokreślonych przyszłych dostaw do odbiorców zagranicą. (...) Stanowisko, by w ramach uproszczenia rozliczeń VAT traktować przedmiotową dostawę jako jedną WDT do Wielkiej Brytanii, zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego realizuje cel art. 138 ust 1 Dyrektywy 112, który stanowi, że państwa członkowskie zwalniają dostawy towarów wysyłanych lub transportowanych do miejsca przeznaczenia znajdującego się pozo terytorium danego państwa, ale na terytorium Wspólnoty, przez sprzedawcę, przez nabywcę lub na ich rzecz, dokonane dla innego podatnika lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem, działających w takim charakterze w państwie członkowskim innym niż państwo rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów.”

Na prawidłowość stanowiska Wnioskodawcy wskazują również interpretacje indywidualne wydawane w podobnych stanach faktycznych.

Przykładowo w interpretacji z dnia 7 lipca 2020 r. (sygn. 0114-KDIP1-1.4012.225.2020.2.KOM) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał na konieczność rozpoznania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w przypadku dokonania transakcji na podstawie umowy sprzedaży zawartej w imieniu spółki przez pracowników jej oddziału, w celu przeniesienia prawa do dysponowania jak właściciel na konkretny podmiot: „(...) W omawianej sytuacji do dostawy dochodzi już na terenie Niemiec, gdyż na tym etapie znany jest już ostateczny nabywca (...) Wnioskodawca nie dokonuje transportu towaru do Polski, by następnie dokonać jego sprzedaży (tj. zawrzeć odrębną transakcję), gdyż już w momencie wywozu towaru z Niemiec nabywca towarów jest znany, a towary są transportowane do tego nabywcy bezpośrednio, z pominięciem Oddziału. Tok więc, w tym konkretnym przypadku (opisanym we wniosku jako przypadki I-III) nie dochodzi do przemieszczenia towarów w ramach przedsiębiorstwa Wnioskodawcy i brak jest podstaw do rozpoznania przez Wnioskodawcę wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów poprzez przemieszczenie towarów własnych, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy.” Podobnie, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 11 grudnia 2019 r. (sygn. 0114- KDIP1-2.4012.539.2019.2.RM) uznał, że skoro podatnik dokonuje wywozu towarów z terytorium Belgii na terytorium Polski w wykonaniu czynności dostawy towarów na rzecz konkretnego polskiego klienta, to: „Wnioskodawca nie przemieszcza do Polski towarów własnych w celu dokonania ich sprzedaży na terytorium Polski na rzecz polskiego klienta. Wnioskodawca dokonuje wywozu towarów z terytorium Belgii na terytorium Polski w wykonaniu czynności dostawy towarów na rzecz konkretnego polskiego klienta. W konsekwencji, w tak przedstawionych okolicznościach sprawy, w związku z dostawami towarów z Belgii na rzecz polskich klientów Wnioskodawca nie powinien rozpoznać wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium kraju, a następnie dostaw krajowych dla klientów w Polsce”.

Z kolei w interpretacji z dnia 25 września 2017 r. (sygn. 0114-KDIP1-2.4012.375.2017.1.RD) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał: „Transport towarów z Niemiec będzie inicjowany przez Spółkę dopiero po złożeniu konkretnych zamówień i towar opuszczając terytorium Niemiec będzie przeznaczony do konkretnego nabywcy w Polsce i będzie mu bezpośrednio dostarczany. (...) Zatem w przedmiotowym przypadku Wnioskodawca nie przemieszcza towarów własnych z Niemiec do Polski, lecz przemieszczenia dokonuje w wyniku dostawy towarów na rzecz finalnego odbiorcy. Wnioskodawca nie dokonuje transportu towaru do Polski by następnie dokonać sprzedaży (tj. zawrzeć odrębną transakcję), gdyż w momencie wywozu towaru z Niemiec nabywca towarów jest znany, a towary są transportowane do tego nabywcy. Zatem w tym konkretnym przypadku nie dojdzie do przemieszczenia towarów w ramach przedsiębiorstwa / brak jest podstaw do rozpoznania w Polsce przez Wnioskodawcę wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy. W tym kontekście należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że nie dokonuje dostawy krajowej dla klienta polskiego, natomiast dostawa dokonywana będzie podlegała opodatkowaniu na terytorium Niemiec.”

Stanowisko, zgodnie z którym wywóz towarów z terytorium państwa członkowskiego UE na terytorium Polski w wykonaniu czynności dostawy towarów na rzecz konkretnego polskiego klienta nie jest opodatkowany w Polsce zostało też wyrażone przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 29 czerwca 2015 r. (sygn. IPPP3/4512-329/15-2/IG) oraz przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 27 lutego 2018 r. (sygn. 0114-KDIP1-2.4012.33.2018.1.KT).

Podsumowując, mając powyższe na uwadze Wnioskodawca jest zdania, że wskazane w opisie zdarzenia przyszłego dostawy towarów, realizowane przez Spółkę na rzecz Klientów Biznesowych w okolicznościach takich jak opisane powyżej, z perspektywy Spółki nie będą podlegały opodatkowaniu VAT w Polsce, gdyż w rozumieniu ustawy o VAT będą stanowiły wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów z Holandii do Polski.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu tym podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a. Natomiast ilekroć jest mowa o terytorium państwa członkowskiego - rozumie się przez to terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a (art. 2 pkt 4 ustawy).

Towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Jednocześnie zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:
   1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
      
   2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a
   - z zastrzeżeniem art. 10.
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.
   
   
   

Zatem przy spełnieniu warunków odnośnie podmiotów biorących udział w transakcji, wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy ma miejsce wówczas, gdy w wyniku dostawy w ramach której dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel towary są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki.

Ponadto, w myśl art. 11 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Przepis ten rozszerza zatem zakres transakcji uznawanych za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów o przemieszczenie towarów własnych podatnika z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju do Polski. Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy w sytuacji gdy następuje przemieszczenie należących do podatnika podatku od wartości dodanej towarów mających służyć działalności gospodarczej podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium Polski wówczas również ma miejsce wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru.

Przy tym, zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (Spółka) jest spółką z siedzibą w Holandii. W związku z planowaną reorganizacją w grupie Spółka będzie prowadziła działalność w Polsce poprzez oddział i będzie zarejestrowana dla celów VAT w Polsce. W związku z reorganizacją Spółka w ramach prowadzonej działalności będzie realizowała dostawy towarów na rzecz polskich Klientów Biznesowych będących polskimi podatnikami VAT (tzw. sprzedaż B2B). Oddział w pewnym zakresie będzie uczestniczył w procesie sprzedaży realizowanej przez Spółkę na rzecz Klientów Biznesowych w Polsce. Jednak jego rola będzie się ograniczała do wyszukiwania klientów, negocjowania warunków, podpisywania umów, realizacji zamówień, wystawiania faktur sprzedaży, księgowania płatności od Klientów Biznesowych, windykacji należności czy podejmowania działań promocyjnych. Towary będące przedmiotem dostaw na rzecz Klientów Biznesowych będą transportowane bezpośrednio z położonego na terytorium Holandii i prowadzonego w imieniu Spółki przez podmiot trzeci Europejskiego Centrum Dystrybucyjnego (EDC) do Klientów Biznesowych w Polsce. Spółka będzie odpowiedzialna za organizację transportu oraz za dostarczenie towarów z EDC do Klientów Biznesowych. Ponadto, zgodnie z przyjętymi warunkami dostaw prawo własności towarów przejdzie bezpośrednio ze Spółki na rzecz Klientów Biznesowych.

Zasadniczo towary będą przewożone bezpośrednio z EDC w Holandii do położonych w Polsce magazynów Klientów Biznesowych, przy wykorzystaniu usług określonego przewoźnika i przy użyciu jego środka transportu. Jednak w przypadku dostaw realizowanych na rzecz niektórych Klientów Biznesowych może się okazać, że ze względów logistycznych nie będą oni w stanie przyjąć zamówionych towarów do swoich magazynów w danym terminie. W takim przypadku, w ramach transportu towarów z EDC do Polski towary te będą przewożone do centrum przeładunkowego położonego na terytorium Polski. Centrum przeładunkowe nie będzie należało do Spółki, ale do podmiotu zewnętrznego. Towary będą pozostawały w centrum przeładunkowym przez krótki okres, zanim zostaną wysłane do Klientów Biznesowych. W celu efektywnej realizacji zamówień z Polski, Spółka będzie wysyłała towary z EDC do Polski w zbiorczych opakowaniach zawierających zapakowane w oddzielne paczki towary przeznaczone dla poszczególnych Klientów Biznesowych, które następnie - w centrum przeładunkowym - będą przedmiotem czynności o charakterze logistyczno-dystrybucyjnym. W ich ramach zbiorcze opakowania (np. w formie palety wyłożonej paczkami dla różnych odbiorców) będą rozdzielane na mniejsze, zawierające paczki wyłącznie z tymi towarami, które będą przedmiotem zamówienia konkretnego Klienta Biznesowego i trafią bezpośrednio do jego magazynu. Na terenie centrum przeładunkowego zawartość poszczególnych paczek nie będzie przedmiotem jakiejkolwiek ingerencji. W szczególności towary zapakowane w paczki przeznaczone dla poszczególnych Klientów Biznesowych nie będą przepakowywane lub dzielone. Towary nie będą modyfikowane podczas ich pozostawania w centrum przeładunkowym. Co do zasady towary będą pozostawały w centrum przeładunkowym przez okres kilku dni - długość tego okresu będzie uzależniona od tego, czy Klienci Biznesowi będą mieli w danym okresie możliwość przyjęcia towarów do swoich magazynów (gdy będzie to możliwe, towary opuszczą centrum przeładunkowe i wyruszą już bezpośrednio do danego Klienta Biznesowego). Przy tym jak wskazano już w momencie rozpoczęcia wysyłki towarów z Holandii określony będzie Klient Biznesowy, do którego ostatecznie dotrą wysyłane do Polski towary, także w przypadku gdy dostawy będą realizowane przy wykorzystaniu centrum przeładunkowego zlokalizowanego w Polsce. Zatem towary, które trafią na pewien czas do centrum przeładunkowego już w momencie opuszczenia EDC będą przedmiotem konkretnych zamówień złożonych przez Klientów Biznesowych.

Wątpliwości dotyczą kwestii, czy dokonywane na rzecz polskich Klientów Biznesowych dostawy towarów nie będą podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce przez Wnioskodawcę, gdyż stanowić będą wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów z terytorium Holandii na terytorium Polski.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy należy wskazać, że dokonywane na rzecz polskich Klientów Biznesowych dostawy towarów nie będą podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce przez Wnioskodawcę. Jak wynika z opisu sprawy w związku z dokonywanymi dostawami prawo własności towarów przejdzie bezpośrednio ze Spółki na rzecz Klientów Biznesowych. Przy tym towary będące przedmiotem dostaw na rzecz Klientów Biznesowych będą transportowane bezpośrednio z położonego na terytorium Holandii EDC do Klientów Biznesowych w Polsce. Przy czym, co istotne, już w momencie rozpoczęcia wysyłki towarów z Holandii określony będzie Klient Biznesowy, do którego ostatecznie dotrą wysyłane do Polski towary (niezależnie czy towary trafią bezpośrednio do położonych w Polsce magazynów Klientów Biznesowych czy też do centrum przeładunkowego zlokalizowanego w Polsce a nastanie do magazynów Klientów Biznesowych - już w momencie opuszczenia EDC towary będą przedmiotem konkretnych zamówień złożonych przez Klientów Biznesowych). Przy tym gdy towary trafią do centrum przeładunkowego zlokalizowanego w Polsce a nastanie do magazynów Klientów Biznesowych na terenie centrum przeładunkowego zawartość poszczególnych paczek nie będzie przedmiotem jakiejkolwiek ingerencji, towary nie będą modyfikowane podczas ich pozostawania w centrum przeładunkowym. Jednocześnie rola Oddziału w ramach transakcji dostawy towarów będzie się ograniczała do wyszukiwania klientów, negocjowania warunków, podpisywania umów, realizacji zamówień, wystawiania faktur sprzedaży, księgowania płatności od Klientów Biznesowych, windykacji należności czy podejmowania działań promocyjnych. Zatem nie można uznać, że Wnioskodawca w związku ze sprzedażą towarów na rzecz Klientów Biznesowych na terytorium Polski dokonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że w analizowanym przypadku Wnioskodawca dokonując sprzedaży towarów na rzecz Klientów Biznesowych nie będzie zobowiązany do rozpoznania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy (tj. z uwagi na przemieszczenie towarów własnych), a następnie dostawy krajowej na rzecz Klientów Biznesowych. W opisanym schemacie sprzedaży, transport towarów ze znajdującego się na terytorium Holandii EDC na terytorium Polski do Klientów Biznesowych następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym klientem z Polski, w celu przeniesienia na klienta z Polski prawa do dysponowania towarem jak właściciel. Towar opuszczając terytorium innego niż Polska kraju UE (Holandii) jest już przeznaczony dla konkretnego nabywcy (Klienta Biznesowego) i jest mu on dostarczany na terytorium Polski do określonego miejsca przeznaczenia, którym będzie wskazane miejsce na terytorium Polski. Zatem w przedmiotowej sprawie nie zachodzą przesłanki, o których mowa w art. 11 ust 1 ustawy, tj. nie dochodzi do przemieszczenia towarów z terytorium Holandii na terytorium Polski w ramach przedsiębiorstwa podatnika.

W konsekwencji dokonywane na rzecz polskich Klientów Biznesowych dostawy towarów nie będą podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce przez Wnioskodawcę. Natomiast kwestię czy dokonywane na rzecz polskich Klientów Biznesowych dostawy towarów stanowić będą wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów z terytorium Holandii należy rozpatrywać na podstawie przepisów obowiązujących na terytorium Holandii.

Zatem stanowisko w zakresie braku obowiązku rozpoznania przez Wnioskodawcę czynności podlegających opodatkowaniu na terytorium Polski w związku z dostawami towarów na rzecz Klientów Biznesowych należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP lub /KIS/wnioski (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.