Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.145.2021.2.DS
z 7 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 18 marca 2021 r. (data wpływu 26 marca 2021 r.) uzupełnionym pismem z 27 maja 2021 r. (data wpływu 31 maja 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT dostawy działki oraz jej ewentualnego zwolnienia od opodatkowania podatkiem VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

26 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT dostawy działki oraz jej ewentualnego zwolnienia od opodatkowania podatkiem VAT.

Wniosek został uzupełniony 31 maja 2021 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy oraz przeformułowanie pytania i stanowiska.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Aktem notarialnym z 11 lipca 2012 r., (…), sporządzonym przez notariusza (…), teściowie Wnioskodawczyni (…) dokonali na rzecz męża Wnioskodawczyni (…) darowizny gospodarstwa rolnego w skład, którego wchodziło prawo własności Nieruchomości położonej w miejscowości (…).

Gospodarstwo to stanowiły działki gruntu oznaczone nr (…)2, nr (…)6, nr (…)7, nr (…)9, nr (…)5, nr (…)8, nr (…)/1, nr (…)/2 i nr (…)/4, o łącznej powierzchni 5,3569 ha. Przy czym Nieruchomość zabudowana była i jest domem mieszkalnym murowanym, z podpiwniczeniem pod kuchnią, parterowym ze strychem częściowo mieszkalnym, częściowo użytkowym, o sześciu izbach, o pow. użytkowej 70 m², budynkiem inwentarsko składowym murowanym z dobudówką garażową, o pow. użytkowej 120 m² i garażem murowanym o pow. 30 m².

W dniu darowizny, jak wynikało z zaświadczenia (…) wydanego (…) z upoważnienia burmistrza (…), dla terenu tego nie było planu zagospodarowania przestrzennego, nie była też wydana decyzja o warunkach zabudowy, zmieniająca przeznaczenie terenu wchodzącego w skład ww. gospodarstwa rolnego. Nadto z wypisu z rejestru gruntów wydanego przez Starostwo Powiatowe (…) wynika, że opisane działki stanowiły grunty orne, pastwiska trwałe, użytki rolne zabudowane, nieużytki, lasy.

W tym akcie notarialnym mąż Wnioskodawczyni ustanowił nieodpłatnie na rzecz swoich rodziców służebność osobistą, polegającą na prawie dożywotniego zamieszkiwania w trzech pokojach i kuchni na parterze domu mieszkalnego, opisanego wyżej, z używalnością łazienki i WC, a także części użytkowej strychu wraz z prawem do wspólnego korzystania z części inwentarskiej budynku inwentarsko-składowego, opisanego wyżej, i prawem wspólnego korzystania z garażu oraz prawem swobodnego poruszania się po całej Nieruchomości, a nadto prawem do dożywotniego użytkowania działki gruntu, ogródka o pow. 0,1000 ha, położonej w granicach działki gruntu oznaczonej nr (…)/1.

Przedmiot darowizny stanowił majątek osobisty męża.

Mąż po otrzymaniu w drodze darowizny opisanego wyżej gospodarstwa rolnego prowadził działalność rolniczą na terenie wchodzącym w jego skład. Był rolnikiem ryczałtowym.

W związku z informacjami uzyskanymi (jak sądzi Wnioskodawczyni) z Urzędu Miasta i Gminy (…), zgłosiła się do męża (…) Spółka (…). Podmiot ten wyraził zainteresowanie i wolę zakupu części gruntu wchodzącego w skład opisanego wyżej gospodarstwa rolnego, otrzymanego przez męża w drodze darowizny. Spółka zainteresowana była nabyciem pewnego obszaru, położonego na terenie miejscowości (…), to jest części gruntu z działek oznaczonych nr (…)6 i nr (…)/4, objętych wyżej opisaną księgą wieczystą.

Mąż podjął decyzję o sprzedaży. 12 stycznia 2018 r. aktem notarialnym (…) zawarł przedwstępną umowę sprzedaży. Akt sporządzony został przez notariusza (…). Mąż zobowiązał się dokonać podziału geodezyjnego, położonych w miejscowości (…), działek gruntu nr (…)6 o pow. 0,3600 ha i nr (…)/4 o pow. 1,4169 ha, polegającego na wydzieleniu z tych działek, niezabudowanych działek o powierzchni 0,800 ha. Następnie wydzielone i niezabudowane oraz wolne od jakichkolwiek obciążeń działki zobowiązał się sprzedać. Ustalono, że zawarcie umowy ostatecznej sprzedaży ma nastąpić do końca czerwca 2018 r. Rodzice męża mieli zrzec się z ustanowionej na ich rzecz przez męża służebności osobistej oraz prawa użytkowania działki, w stosunku do przeznaczonych do przyszłej sprzedaży działek gruntu oraz wyrazić zgodę na bezciężarowe odłączenie wydzielonych do sprzedaży działek.

W dniu zawarcia tej przedwstępnej umowy sprzedaży, będące przedmiotem umowy działki gruntu nr (…)6 i nr (…)/4, położone w miejscowości (…), to teren, dla którego obowiązuje (zmieniony) miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, zatwierdzony uchwałą nr (…), zgodnie z którym działki stanowią teren przeznaczony pod: „6PU” – teren przemysłowo-usługowy. Natomiast z ewidencji gruntów Starostwa Powiatowego we (…), działka nr (…)6 stanowi RVI – grunty orne, zaś działka nr (…)/4 stanowi co do 0,6969 ha RV – grunty orne, co do 0,7200 ha RVI – grunty orne.

Mąż dokonał podziału geodezyjnego opisanych wyżej działek. W wyniku podziału z działki gruntu o nr (…)6 wydzielona została działka nr (…)6/1 o pow. 0,3393 ha, a z działki o nr (…)/4 wydzielona została działka nr (…)/6 o pow. 0,3629 ha. Nadto w wyniku podziału działki nr (…)/4 powstała działka nr (…)/5 o pow. 0,9953 ha. Jak Wnioskodawczyni nadmieniała działki te położone są w miejscowości (…). Sąd Rejonowy (…) prowadzi dla nich księgę wieczystą (…). Działki te wchodziły w skład Nieruchomości, gospodarstwa rolnego, otrzymanego przez męża w drodze darowizny od rodziców.

Mąż Wnioskodawczyni nie zdążył zawrzeć ostatecznej umowy sprzedaży. (…) listopada 2018 r. zginął tragicznie. Spadek po zmarłym mężu nabyła Wnioskodawczyni wraz z dwójką małoletnich dzieci: córką (…) oraz synem (…). Nabyli Oni ten spadek z dobrodziejstwem inwentarza, każdy w udziale 1/3. Powyższe potwierdza akt poświadczenia dziedziczenia (…), sporządzony przez notariusza (…) z kancelarii notarialnej (opisanej wyżej). Akt ten został zarejestrowany (…) w rejestrze spadkowym pod nr (…). W tym samym dniu sporządzony został przez tego notariusza również protokół dziedziczenia, akt notarialny (…). Z dokumentu tego wynika, że w skład masy spadkowej po zmarłym mężu wchodzi między innymi prawo własności Nieruchomości położonej w miejscowości (…), dla której Sąd Rejonowy (…) prowadzi księgę wieczystą nr (…), zatem wchodzi w gospodarstwo rolne, opisanej wyżej, które mąż otrzymał od rodziców w drodze darowizny.

Jako spadkobierca osobiście i działając na rzecz dzieci (jako spadkobierców po ojcu) Wnioskodawczyni chciała i musiała wywiązać się ze zobowiązań zmarłego. Zatem Wnioskodawczyni miała zawrzeć ostateczną umowę sprzedaży działek gruntu, zgodnie z opisaną wyżej przedwstępną umową sprzedaży z 12 stycznia 2018 r., zawartą przez zmarłego męża.

Postanowieniem z (…) Sądu Rejonowego (…), Wnioskodawczyni otrzymała zezwolenie na dokonanie czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu majątkiem dzieci. To jest dostała zgodę na dokonanie sprzedaży udziałów przysługujących dzieciom w działkach gruntu oznaczonych nr (…)6/1 o pow. 0,3393 ha i nr (…)/6 o pow. 0,3629 ha (objętych księgą wieczystą nr (…)).

Na odziedziczonym przez Wnioskodawczynię i dzieci gospodarstwie rolnym Wnioskodawczyni prowadzi działalność rolniczą. Jest Ona reprezentantem gospodarstwa i rolnikiem ryczałtowym.

Zawarcie umowy sprzedaży przedmiotowych działek gruntu miało nastąpić. Ta planowana sprzedaż była przedmiotem wniosku ORD-IN z kwietnia 2019 r. W czerwcu 2019 r. Wnioskodawczyni otrzymała interpretację indywidualną z (…) czerwca 2019 r., w której organ wydający ją, potwierdził Jej stanowisko, że planowana sprzedaż udziałów przysługujących Wnioskodawczyni w działkach gruntu oznaczonych nr (…)6/1 o pow. 0,3393 ha i nr (…)/6 o pow. 0,3629 ha (objętych księgą wieczystą nr (…)), nie będzie podlegać podatkowi od towarów i usług; będzie zbyciem majątku prywatnego, działaniem w sferze prywatnej, jako czynność związana ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawczyni nadmienia, że dzieci również otrzymały w tej sprawie interpretacje indywidualne z tożsamym stanowiskiem (jakie uzyskała Wnioskodawczyni) organu je wydającego. Nie doszło jednak do zawarcia ostatecznej umowy sprzedaży z przyczyn leżących po stronie Nabywcy, który od umowy odstąpił.

Do sprzedaży udziału w działkach opisanych wyżej może jednak w najbliższej przyszłości dojść, ponieważ zgłosił się do Wnioskodawczyni inny krajowy podmiot gospodarczy (z siedzibą w Polsce), który zainteresowany jest zakupem wskazanych działek gruntu. Informację na temat właścicieli gruntu uzyskał w gminie (…). Aktualnie były przeprowadzone rozmowy wstępne, co do zawarcia umowy sprzedaży przedmiotowych działek gruntu. Sprzedaż nie będzie już jednak wynikać z woli i obowiązku wywiązania się ze zobowiązań spadkodawcy (zawartej przez spadkodawcę umowy przedwstępnej sprzedaży).

Dodatkowo ostatnio zgłosił się do Wnioskodawczyni kolejny, krajowy podmiot gospodarczy (z siedzibą w Polsce), który jest zainteresowany zakupem innej działki gruntu. Wyraził on chęć zakupu działki oznaczonej nr (…)/5 o powierzchni 0,9953 ha, wchodzącej w skład gruntów z gospodarstwa rolnego, położonego w (…). Jak Wnioskodawczyni nadmieniła wyżej jest to działka gruntu wchodząca również w skład odziedziczonego po mężu gospodarstwa rolnego (księga wieczysta nr (…)). Z zaświadczenia burmistrza (…) wynika, że działka nr (…)/5 zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego miasta i gminy (…), zatwierdzonym uchwałą nr (…), przeznaczona jest pod „6PU” – teren zabudowy produkcyjno-usługowej (obiekty produkcyjne, składy i magazyny).

Możliwe jest zatem, że dojdzie do zawarcia dwóch umów sprzedaży przedmiotowych działek gruntu.

Teren działek nr (…)6 i (…)/4 (tych sprzed podziału) jest zgodnie z obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, zatwierdzonym uchwałą nr (…) Rady Miejskiej w (…), przeznaczony pod: „6PU” – teren zabudowy produkcyjno-usługowej (obiekty produkcyjne, składy i magazyny), zatem i wydzielone z nich działki gruntu nr (…)6/1 i (…)/6 mają takie samo przeznaczenie.

Działki gruntu, które Wnioskodawczyni planuje z dziećmi sprzedać będą wolne od praw osób trzecich za zgodą teściów. Działki, które mają być przedmiotem sprzedaży jak również te, z których zostały one wyodrębnione, są wykorzystywane w działalności rolniczej. Wnioskodawczyni podkreśla, że grunty te wchodziły w skład gospodarstwa rolnego otrzymanego w darowiźnie przez męża, a teraz stanowią w wyniku spadku współwłasność Wnioskodawczyni i dzieci. Nieruchomość wykorzystywano też do celów prywatnych męża, dzieci, Wnioskodawczyni ale też teściów. Na gospodarstwie rolnym położone są budynki mieszkalne i użytkowe. Budynek mieszkalny, używany był i jest do celów mieszkaniowych. Na gospodarstwie rolnym ustanowiona jest służebność na rzecz teściów. Gospodarstwo służyło także do produkcji żywności dla celów rodziny. Zatem jak wynika z faktów zaspokajane były i są potrzeby prywatne, w tym mieszkaniowe rodziny.

Wnioskodawczyni gospodarstwo nabyła z dziećmi w spadku, to jest bez prawa do odliczenia podatku naliczonego. Nieruchomość nie była przedmiotem dzierżawy. Działki gruntu, które mają być sprzedane nie były ogradzane, nie wyposażano ich w dostęp do mediów (nie uzbrajano ich). Nie występowano o warunki zabudowy. Nabywcy nie byli poszukiwani. Zarówno Wnioskodawczyni, mąż czy dzieci nie prowadzili żadnych działań marketingowych w związku ze sprzedażą. Nie ogłaszali Oni działek na sprzedaż. Nie udzielali żadnych pełnomocnictw przyszłym Nabywcom. Zmiany przeznaczenia Nieruchomości rolnych (położonych w (…)) w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego dokonała z urzędu gmina w roku 2011 bez Ich inicjatywy. Planowana sprzedaż działek gruntu o nr (…)6/1 i nr (…)/6 nie będzie już jednak wynikać z obowiązku wywiązania się przez spadkobierców ze zobowiązań spadkodawcy. Możliwym jest, że dojdzie do dwóch transakcji sprzedaży, to jest jednej, gdzie przedmiotem sprzedaży będą działki o nr (…)6/1 i nr (…)/6 oraz drugiej, gdzie przedmiotem tej sprzedaży będzie działka nr (…)/5.

Wniosek został uzupełniony 31 maja 2021 r. poprzez wskazanie poniższych informacji:

Wnioskodawczyni oświadcza, ze nie oczekuje udzielenia, wydania interpretacji w kwestii ewentualnej sprzedaży działek o nr (…)6/1 i nr (…)/6. Udziału w tych działkach teraz nie planuje sprzedawać. Natomiast Wnioskodawczyni oczekuje udzielenia, wydania interpretacji w zakresie planowanej sprzedaży działki o nr (…)/5.

1. i 2. 18 marca 2021 roku przed notariuszem (…) z kancelarii notarialnej (…), został zawarty akt notarialny (…) – przedwstępna warunkowa umowa sprzedaży działki gruntu nr (…)/5 o powierzchni 0,9953 ha, położonej w (…), to jest Nieruchomości dla, której prowadzona jest księga wieczysta (…) w Sądzie Rejonowym (…). Warunkiem zawarcia umowy sprzedaży jest to, że Wnioskodawczyni jako sprzedająca i matka nieletnich uzyska prawomocne postanowienie właściwego Sądu Rejonowego w sprawie wyrażenia zgody na sprzedaż w imieniu małoletnich dzieci. Warunkiem jest też otrzymanie interpretacji z Krajowej Informacji Skarbowej na temat konieczności odprowadzenia podatku od towarów i usług, przedłożenie prawem przewidzianej formy zgody (…) Spółka (…) na wykreślenie roszczenia z działu III księgi wieczystej (…), ewentualnie wykazanie dokumentami, wystawionymi przez geodetę lub właściwy wydział geodezji, iż przedmiot umowy nie jest tożsamy z przedmiotem umowy co do, której roszczenie jest ujawnione w dziale III ww. księgi wieczystej (tu Wnioskodawczyni nadmienia, że (…) Spółka (…) odstąpiła od zakupu działek nr (…)6/1 i nr (…)/6, której dotyczył wpis w księdze wieczystej) oraz uzyskanie zgody rodziców spadkodawcy na bezciężarowe odłączenie przedmiotowej działki (sprzedawanej) z księgi wieczystej. Warunkiem zawarcia umowy jest też to, że przyszły Nabywca (…) Spółka z o.o. (…) zawrze przedwstępne umowy sprzedaży z właścicielami dwóch przyległych do działki nr (…)/5 działek, to jest działek o nr (…)9/6 i nr (…)9/4. Nadto, w tym akcie notarialnym reprezentujący gminę (…) oświadczył, że zobowiązuje reprezentowaną gminę do tego, że wykonane zostanie nieodpłatnie przyłącze wodociągowe i kanalizacyjne na co przyszły Nabywca wyraził zgodę. Poza tym, reprezentujący gminę oświadczył, że teren działki nr (…)/5 o powierzchni 0,9953 ha należy do (…), która zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego dla obszarów położonych w miejscowości (…) przeznaczona jest pod „6PU” – teren zabudowy produkcyjno-usługowej (obiekty produkcyjne, składy, magazyny), a działka nr (…)/5 nie jest nieruchomością rolną w myśl przepisów ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego. Agencji Nieruchomości Rolnych nie przysługuje prawo pierwokupu. Działając w imieniu własnym i dzieci, Wnioskodawczyni zobowiązała się wydać Nieruchomość przyszłemu Nabywcy w takim stanie w jakim obecnie się ona znajduje, w terminie jednego dnia od zapłaty całej ceny. Zapłata ceny ma nastąpić w terminie 14 dni od podpisania umowy przyrzeczonej sprzedaży. Termin zawarcia umowy przyrzeczonej ustalono do 31 października 2021 r.

3. Wnioskodawczyni, ani też inni współwłaściciele działki nr (…)/5 nie udzielali Nabywcy pełnomocnictw, zgód, upoważnień w sprawach dotyczących przedmiotowej działki i nie będą takich udzielali.
4. Wnioskodawczyni, ani też inni współwłaściciele działki nr (…)/5 nie dokonywali wcześniej sprzedaży nieruchomości.
5. Działka nr (…)/5 jest niezabudowana, nie będzie zabudowania do dnia sprzedaży.
   
   

Wnioskodawczyni wyjaśnia, że po uzupełnieniu wniosku liczba stanów faktycznych jest zgodna z wnioskiem pierwotnym, są dwa takie stany: podleganie dostawy działki nr (…)/5 podatkowi od towarów i usług oraz opodatkowanie/zwolnienie od opodatkowania dostawy działki nr (…)/5.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy transakcja sprzedaży udziału w przedmiotowej działce gruntu nie będzie objęta podatkiem od towarów i usług, nie będzie podlegała temu podatkowi, będzie z niego wyłączona, odbędzie się poza zakresem czynności objętych ustawą o podatku od towarów i usług, będzie zbyciem majątku w okolicznościach, których nie można uznać za dokonane w ramach działalności gospodarczej, ani dokonane w charakterze podatnika, w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ww. ustawy o podatku od towarów i usług?

Czy też sprzedaż udziału w tej Nieruchomości powinna podlegać podatkowi od towarów i usług (jako, że grunty wykorzystywano do prowadzenia działalności rolniczej) co powoduje, że sprzedaż dokonana będzie przez Wnioskodawczynię w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ww. ustawy i zgodnie z art. 41 ust. 1 i art. 146a pkt 1 ww. ustawy, Nieruchomość – objęta przyszłą transakcją sprzedaży jest, jak wynika z planu zagospodarowania przestrzennego, przeznaczona pod zabudowę – nie podlega więc zwolnieniu na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9, bo spełnione jest kryterium z art. 2 pkt 33 ww. ustawy?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z dominującą linią orzeczniczą, w tym w szczególności mając na względzie uchwalę składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11 – sprzedaż udziału w nieruchomości należy traktować jak dostawę towaru.

Transakcja sprzedaży udziału w przedmiotowej, niezabudowanej nieruchomości gruntowej, to jest sprzedaż udziału w działce o nr (…)/5, położonej w miejscowości (…), to jest udziału w części Nieruchomości, dla której w Sądzie Rejonowym (…), prowadzona jest księga wieczysta (…), nie będzie objęta podatkiem od towarów i usług, nie będzie podlegała temu podatkowi, będzie z niego wyłączona, będzie czynnością spoza czynności objętych zakresem ustawy, będzie zbyciem majątku prywatnego w okolicznościach, których nie można uznać za dokonane w ramach działalności gospodarczej, ani też dokonane w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ww. ustawy. Nie stoi temu na przeszkodzie fakt, że grunty, w ramach gospodarstwa rolnego wykorzystywano do prowadzenia działalności rolniczej, gdzie Wnioskodawczyni jest rolnikiem ryczałtowym, reprezentantem gospodarstwa (współwłasność z dziećmi). Będzie to działanie w sferze prywatnej, czynność związana ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Nie stoi temu na przeszkodzie fakt, że nie będzie to już sprzedaż związana z wykonaniem zobowiązania do sprzedaży zaciągniętego przez spadkodawcę.

Nawet jednak gdyby uznać, że sprzedaży Wnioskodawczyni dokona jak podatnik, ponieważ grunt służył działalności rolniczej, to sprzedaż powinna podlegać zwolnieniu na mocy art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy jako, że grunt nabyty został bez prawa i możliwości odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu (spadek) oraz wykorzystywany był do prowadzenia działalności rolniczej zwolnionej od podatku.

Uzasadnienie.

Niezabudowana nieruchomość gruntowa, która ma być sprzedana jest towarem zgodnie z art. 2 pkt 7 ww. ustawy. Zgodnie z art. 2 pkt 33 jest też terenem budowlanym. Powyższe potwierdza miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego miasta i gminy (…), zatwierdzony uchwałą nr (…) w sprawie uchwalenia planu zagospodarowania przestrzennego dla obszarów położonych w miejscowości (…), gdzie teren działki nr (…)/5, położonej w tej miejscowości, przeznaczony jest pod: „6PU” teren zabudowy produkcyjno-usługowej (obiekty produkcyjne, składy i magazyny).

Sprzedaż nieruchomości gruntowej, co do zasady, jest uznawana za dostawę towarów zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy. Nie każda jednak sprzedaż, nawet jeżeli jej przedmiotem jest towar w rozumieniu ww. ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby taka czynność podlegała opodatkowaniu należy przeprowadzić ocenę czy sprzedający nieruchomość działał w charakterze podatnika. Ilość czy zakres transakcji, jej wartość czy też fakt wyodrębnienia nieruchomości w wyniku podziału innej, nie może mieć znaczenia dla powyższej oceny.

Istotne jest natomiast czy sprzedający podejmuje szereg działań w zakresie obrotu nieruchomościami i prowadzi taką aktywność oraz angażuje środki jak profesjonalny podmiot zajmujący się sprzedażą nieruchomości, oraz czy podejmuje również działania marketingowe.

W rozpatrywanym przypadku Wnioskodawczyni jest współwłaścicielem gospodarstwa rolnego otrzymanego w spadku, opisanego wyżej (gdzie Wnioskodawczyni jest rolnikiem ryczałtowym i reprezentantem gospodarstwa) i nie prowadzi innej działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni i pozostali współwłaściciele nie dokonywali uzbrojenia działki, która ma być przedmiotem sprzedaży, nie zaopatrzyli jej przecież w możliwość dostarczenia mediów, nie grodzili jej. Nie występowali Oni o warunki zabudowy, nie udzielali żadnych pełnomocnictw, zgód, upoważnień przyszłemu Nabywcy. Nawet nie poszukiwali nabywcy, który zgłosił się sam. Nie prowadzili też żadnych działań marketingowych w kwestii sprzedaży. Nie ogłaszali działki na sprzedaż. Czynności tych nie dokonywał zmarły mąż, ani też dzieci.

Dodatkowo, nie na żądanie Wnioskodawczyni i pozostałych współwłaścicieli doszło do zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu, gdzie uchwałą Rady Gminy z maja 2011 r. teren działek, z których wyodrębniono działkę do sprzedaży, został ujęty jako grunt pod budowę. Jedyną czynnością dokonaną z inicjatywy rodziny, to jest męża, było wydzielenie geodezyjne działek. Jest to zrozumiałe, skoro sprzedaż miała obejmować tylko część nieruchomości gruntowej (zgodnie z zainteresowaniem Nabywcy), wchodzącej w skład gospodarstwa rolnego.

Grunt został odziedziczony w spadku (dzieci po ojcu, Wnioskodawczyni po mężu), zatem bez prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu. Ze stanu faktycznego wynika, że gospodarstwo rolne było wykorzystywane nie tylko na cele działalności rolniczej ale własne rodziny. Na gospodarstwie rolnym położone są przecież budynki mieszkalne i użytkowe. Budynek mieszkalny wykorzystywany jest do celów mieszkaniowych, gdzie mieszkają teściowie oraz dzieci i Wnioskodawczyni. Na części gruntów ustanowiona jest służebność na rzecz teściów. Zaspokajane były i są potrzeby prywatne i nie tylko mieszkaniowe rodziny. Zatem czynności sprzedaży nie powinno się opodatkowywać podatkiem od towarów i usług uznając, że stanowić będzie ona zwykłe wykonywanie prawa własności.

Powyższe stanowisko o niepodleganiu podatkowi od towarów i usług sprzedaży w takich okolicznościach, jak opisane wyżej i dokonaniu jej nie w charakterze podatnika wyraźnie wynika z orzecznictwa sądowego. Szczególnie ważny jest tu wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z 15 września 2011 r., sygnatura C-180/10 i 181/10, opublikowany: www.eur-lex.europa.eu (również Legalis wydawnictwo Beck) gdzie z tezy wynika, że „(…) Dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej na podstawie prawa krajowego państwa członkowskiego, jeżeli państwo to skorzystało z możliwości przewidzianej w art. 12 ust. 1 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zmienionej dyrektywą Rady 2006/138/WE z dnia 19 grudnia 2006 r., niezależnie od częstotliwości takich transakcji oraz od kwestii, czy sprzedawca prowadzi działalność producenta, handlowca lub usługodawcy, pod warunkiem że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby.

Natomiast jeżeli osoba ta w celu dokonania wspomnianej sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2006/138, należy uznać ją za podmiot prowadzący »działalność gospodarczą« w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od wartości dodanej”.

Takie stanowisko pośrednio też potwierdza wydana na wniosek Wnioskodawczyni z kwietnia 2019 r. interpretacja indywidualna z (…) czerwca 2019 r.

Reasumując, planowana sprzedaż udziału w działce gruntu o nr (…)/5 położonej w miejscowości (…), nie będzie podlegała podatkowi od towarów i usług. Nie można bowiem uznać, że transakcja sprzedaży będzie dokonana przez Wnioskodawczynię jako podatnika w rozumieniu przepisów ustawy. Będzie to czynność związana ze zwykłym wykonywaniem przez Wnioskodawczynię prawa własności, czynność w sferze prywatnej.

Gdyby organ wydający interpretację uznał, że dokonując transakcji sprzedaży Wnioskodawczyni będzie działać jako podatnik podatku VAT, a nie jako osoba wykonująca zwykłe prawo własności, to należy zauważyć, że przedmiotowa transakcja sprzedaży winna podlegać zwolnieniu od podatku od towarów i usług, przewidzianemu w art. 43 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy. Bowiem udział w gruntach nabyła Wnioskodawczyni bez prawa i możliwości odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu (nabycie w spadku) oraz grunty wykorzystywane były do prowadzenia działalności rolniczej, zwolnionej (art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy), gdzie Wnioskodawczyni jest rolnikiem ryczałtowym, reprezentantem gospodarstwa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

1. określone udziały w nieruchomości,
2. prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,
3. udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.
   
   

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości gruntowej) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale siedmiu sędziów z 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Zgodnie z art. 195 ustawy Kodeks cywilny z 23 kwietnia 1964 r. (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.) – dalej jako kodeks, własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).

Z kolei zgodnie z art. 196 § 1 kodeksu, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy niniejszego działu (art. 196 § 2 kodeksu).

W przypadku współwłasności w częściach ułamkowych każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w rzeczy. Udział wyraża zakres uprawnień współwłaściciela względem rzeczy wspólnej. Współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, jako wyłącznego prawa współwłaściciela, zasadą jest, że każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 kodeksu).

Zatem w świetle przedstawionych powyżej przepisów, zarówno grunt, jak i udziały w nim spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy lub świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami – według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

„Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Jednocześnie, w art. 12 ust. 1 lit. b) Dyrektywy 2006/112/WE Rady wskazano, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego. „Teren budowlany” to każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie (art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE Rady).

Opodatkowaniu podatkiem VAT podlega, na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady, odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów, jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem natomiast takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem w kwestii opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek istotne jest, czy sprzedający w celu dokonania sprzedaży gruntów podjął/podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania zbywcy nieruchomości za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – jak wyjaśnił Trybunał – w przypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być, np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Ocenie podlegać muszą przede wszystkim działania, jakie podejmuje zbywca w celu dokonania sprzedaży.

Z opisu sprawy wynika, że do Wnioskodawczyni zgłosił się podmiot, który jest zainteresowany zakupem działki gruntu oznaczonej nr (…)/5. Jest to działka gruntu wchodząca również w skład odziedziczonego po mężu (w udziale 1/3) gospodarstwa rolnego.

Na odziedziczonym przez Wnioskodawczynię i dzieci gospodarstwie rolnym Wnioskodawczyni prowadzi działalność rolniczą. Jest Ona reprezentantem gospodarstwa i rolnikiem ryczałtowym.

Wnioskodawczyni gospodarstwo nabyła z dziećmi w spadku. Nieruchomość nie była przedmiotem dzierżawy. Działka gruntu, która ma być sprzedana nie była ogradzana, nie wyposażano jej w dostęp do mediów (nie uzbrajano jej). Nie występowano o warunki zabudowy. Nabywcy nie byli poszukiwani. Zarówno Wnioskodawczyni, mąż czy dzieci nie prowadzili żadnych działań marketingowych w związku ze sprzedażą. Nie ogłaszali Oni działki na sprzedaż. Zmiany przeznaczenia Nieruchomości rolnych (położonych w (…)) w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego dokonała z urzędu gmina bez Ich inicjatywy.

Działając w imieniu własnym i dzieci, Wnioskodawczyni zobowiązała się wydać Nieruchomość przyszłemu Nabywcy w takim stanie w jakim obecnie się ona znajduje.

Wnioskodawczyni, ani też inni współwłaściciele działki nr (…)/5 nie udzielali Nabywcy pełnomocnictw, zgód, upoważnień w sprawach dotyczących przedmiotowej działki i nie będą takich udzielali.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą w pierwszej kolejności ustalenia, czy dostawa działki nr (…)/5 podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle powyższego, aby wyjaśnić wątpliwości Wnioskodawczyni należy w pierwszej kolejności ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy Wnioskodawczyni działała/będzie działać w charakterze podatnika zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników podatku VAT.

W niniejszej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując dostawy działek Wnioskodawczyni wystąpiła/wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT nie wystarczy stwierdzić jedynie dostawy towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W analizowanej sprawie takich przesłanek brak. Z przedstawionego opisu sprawy nie wynika bowiem taka aktywność Wnioskodawczyni, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawczyni nie podjęła/nie podejmie ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami. Co istotne, działka którą Wnioskodawczyni planuje sprzedać nie była, nie jest i nie będzie wykorzystywana w działalności gospodarczej.

Wobec powyższego, w rozpatrywanej sprawie sprzedaż działki można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawczyni dokonując dostawy działki korzystała będzie z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie wypełni przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, i nie wystąpi w roli podatnika podatku od towarów i usług. Skutkiem powyższego, transakcja zbycia ww. działki nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Reasumując, Wnioskodawczyni przy sprzedaży udziału w ww. działce nie będzie występowała w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać jako prawidłowe.

Z uwagi na fakt, że Wnioskodawczyni dokonując sprzedaży udziału w ww. działce nie będzie działała jako podatnik, a czynność ta nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, pytanie dotyczące zwolnienia od podatku VAT nie wymaga odpowiedzi.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

W kwestii skutków prawnych, jakie wywołuje interpretacja indywidualna wydana dla Wnioskodawcy, należy stwierdzić, że w myśl art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Mając na uwadze, że wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego został złożony przez Panią (…), zaznacza się, że interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla pozostałych współwłaścicieli Nieruchomości.

Zwrócić należy uwagę, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanej. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.