Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-1.4011.145.2021.2.MG
z 1 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 8 lutego 2021 r. (data wpływu 15 lutego 2021 r.), uzupełnionym pismem z 17 maja 2021 r. (data wpływu 24 maja 2021 r.) na wezwanie organu z 6 maja 2021 r. znak 0114-KDIP3-1.4011.145.2021.1.MG o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika oraz obowiązków informacyjnych związanych z wypłacanym wspólnikowi wynagrodzeniem za powtarzające się świadczenia niepieniężne - jest:

• nieprawidłowe - w części dotyczącej obowiązku wystawienia wspólnikowi informacji PIT-8C,
  
• prawidłowe - w pozostałym zakresie.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 15 lutego 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika oraz obowiązków informacyjnych związanych z wypłacanym wspólnikowi wynagrodzeniem za powtarzające się świadczenia niepieniężne.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

A. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. posiada nieograniczony obowiązek podatkowy na terenie Rzeczypospolitej Polskiej. Spółka rozważa wprowadzenie do umowy Spółki (na podstawie art. 176 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych) zobowiązania dla wspólników do powtarzających się świadczeń niepieniężnych na rzecz spółki. Za wykonane przez wspólnika na rzecz spółki świadczenia niepieniężne spółka wypłaci wspólnikowi wynagrodzenie ustalone na zasadach rynkowych.

Pismem z 6 maja 2021 r. znak 0114-KDIP3-1.4011.145.2021.1.MG wezwano Spółkę do uzupełnienia braków formalnych wniosku poprzez:

1. Doprecyzowanie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego poprzez:
   
   

1. Jednoznaczne wskazanie jakiego rodzaju świadczenia wspólnik, o którym mowa we wniosku, będzie wykonywał na rzecz Spółki i w jakim zakresie? Zgodnie z art. 176 ustawy z 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych - rodzaj i zakres tych świadczeń uregulowany musi być w umowie Spółki.
   
2. Czy wspólnik, o którym mowa we wniosku, będzie miał miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na Ukrainie, w rozumieniu art. 4 konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Ukrainy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzona w K. w dniu 12 stycznia 1993 r. (Dz. U. z 1994 r., Nr 63, poz. 269, z późn. zm.)?
   
   

2. Czy przedmiotem zapytania Spółki, zgodnie z treścią sformułowanego we wniosku pytania Nr 2 są tylko i wyłącznie spoczywające na Spółce obowiązki płatnika, czy także obowiązki informacyjne związane z wypłatą wspólnikowi wynagrodzenia za wykonywanie określonych świadczeń niepieniężnych, co potwierdza treść stanowiska Spółki odnośnie tego pytania?
   
   Wątpliwości tut. organu w tym zakresie wynikają z faktu, że we własnym stanowisku Spółka odwołuje się także do spoczywającego na Spółce obowiązku wystawienia dla wspólnika informacji PIT-11 za rok, w którym doszło do faktycznej zapłaty przez Spółkę wynagrodzenia.
   W związku z powyższym organ podatkowy prosi o wyjaśnienie tej kwestii i w sytuacji , gdy zadane przez Spółkę pytanie N r 2 ma dotyczyć także obowiązków informacyjnych, organ podatkowy prosi o:
   
   • Ponowne precyzyjne sformułowanie pytania podatkowego Nr 2, tak aby z jego treści jednoznacznie wynikało jakich zagadnień podatkowych ono dotyczy, związanych ze spoczywającymi na Spółce obowiązkami płatnika oraz obowiązkami informacyjnymi.
     
   
   

Pismem z 17 maja 2021 r. (data wpływu 24maja 2021 r.) Spółka doprecyzowała zdarzenie przyszłe wyjaśniając, że:

1. Wspólnik zostanie zobowiązany do świadczenia na rzecz Spółki powtarzających się świadczeń niepieniężnych, tj. świadczenia prac ogólnoprodukcyjnych na rzecz spółki w zakresie 168 (słownie: sto sześćdziesiąt osiem) godzin miesięcznie w miesiącu kalendarzowym za stawkę nie mniejszą niż minimalne wynagrodzenie godzinowe obowiązujące na terytorium RP i nie większą niż minimalne wynagrodzenie godzinowe obowiązujące na terytorium RP powiększone o 5 zł (słownie: pięć złotych). Każdorazowo w protokole zdawczo odbiorczym przygotowanym przez Spółkę wskazana zostanie aktualna stawka godzinowa obowiązująca wspólnika w danym miesiącu kalendarzowym oraz harmonogram wykonywania powtarzających się świadczeń niepieniężnych przez wspólnika w kolejnym miesiącu kalendarzowym.
2. Wspólnik będzie miał miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na Ukrainie, zgodnie z art. 4 konwencji miedzy Rządem RP a Rządem Ukrainy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku z 1993 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy wynagrodzenie ze wykonanie określonych w umowie Spółki świadczeń niepieniężnych wypłacone wspólnikowi (będącemu obywatelem Ukrainy) przez Spółkę stanowi dla wspólnika (będącego obywatelem Ukrainy) przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy Spółka pełni rolę płatnika w stosunku do wynagrodzenie wypłacanego wspólnikom z tytułu wykonywania powtarzających się świadczeń niepieniężnych, tj. czy zobowiązana jest pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz czy jest zobowiązana do wystawienia dla wspólnika informacji PIT-11, czy natomiast jedynym obowiązkiem jest wystawienie informacji PIT-8C?

Zdaniem Wnioskodawcy, wynagrodzenie za wykonywanie określonych w umowie spółki świadczeń niepieniężnych wypłacane wspólnikowi (będącemu obywatelem Ukrainy) przez spółkę stanowić będzie dla tego wspólnika dochód z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ponadto Spółka nie jest zobowiązana do pobierania zaliczek na podatek dochodowy z tytułu wypłaty wspólnikowi wynagrodzenia za wykonanie określonych w umowie spółki świadczeń niepieniężnych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o PIT, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Źródła przychodów wyszczególniono w art. 10 ust 1 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o PIT za przychody z Innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Jak przedstawiono powyżej, wspólnik może być zobowiązany w umowie Spółki do powtarzających się świadczeń niepieniężnych na rzecz spółki zgodnie z art. 176 § 1 k.s.h. Zgodnie z treścią tego przepisu, jeżeli wspólnik ma być zobowiązany do powtarzających się świadczeń niepieniężnych, w umowie spółki należy oznaczyć rodzaj i zakres takich świadczeń.

Zgodnie z art. 42a ust. 1 ustawy o PIT osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Wobec powyższego, na Spółce ciąży jedynie obowiązek wystawienia dla wspólnika PIT-11 za rok, w którym doszło do faktycznej zapłaty przez Spółkę wynagrodzenia.

W uzupełnieniu wniosku z 17 maja 2021 r. Spółka doprecyzowała, że wynagrodzenie za wykonywanie określonych w umowie Spółki powtarzających się świadczeń niepieniężnych na rzecz Spółki będzie stanowić dla wspólnika dochód z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wobec powyższego Spółka nie jest zobowiązana do pobrania zaliczki na podatek dochodowy z tytułu wypłat wspólnikowi ani do wystawienia informacji PIT-11 dla Wspólnika. Jedyny obowiązek informacyjny dotyczy wystawienia informacji PIT-8C.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe w części dotyczącej obowiązku wystawienia wspólnikowi informacji PIT-8C, natomiast prawidłowe w pozostałym zakresie.

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.), płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Stosownie do treści art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Przepis art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 4a cytowanej ustawy, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Jak wynika z art. 9 ust. 1 powołanej ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Wyjaśnić należy, że za przychody należy uznać każdą formę przysporzenia majątkowego - zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Dla celów podatkowych przez nieodpłatne świadczenie rozumie się te wszystkie zdarzenia prawne lub gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie w majątku podatnika mające konkretny wymiar finansowy. Przysporzenie to może polegać na zwiększeniu majątku (aktywów) bądź uniknięciu jego pomniejszenia (zaoszczędzenie wydatków).

Źródła przychodów ustawodawca w sposób enumeratywny wyszczególnił w art. 10 ust. 1 ustawy, a wśród nich w pkt 9 zostały wymienione inne źródła.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użycie sformułowania „w szczególności” oznacza, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru (PIT-11) o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Wątpliwości Spółki dotyczą kwestii, czy wypłata wynagrodzenia wspólnikowi, mającemu miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na Ukrainie, z tytułu wykonywania na rzecz Spółki powtarzających się świadczeń niepieniężnych, podlega opodatkowaniu jako przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy w Polsce, a co za tym idzie, czy na Spółce ciążą w związku z tym obowiązki płatnika oraz obowiązki informacyjne.

Na podstawie art. 176 § 1 ustawy z 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1526 ze zm.), jeżeli wspólnik ma być zobowiązany do powtarzających się świadczeń niepieniężnych, w umowie spółki należy oznaczyć rodzaj i zakres takich świadczeń. Wynagrodzenie wspólnika za takie świadczenia na rzecz spółki jest wypłacane przez spółkę także w przypadku, gdy sprawozdanie finansowe nie wykazuje zysku. Wynagrodzenie to nie może przewyższać cen lub stawek przyjętych w obrocie (§ 2). W przypadku określonym w § 1 zbycie udziału, jego części lub ułamkowej części udziału, bądź obciążenie udziału, może nastąpić jedynie za zgodą spółki, o której mowa w art. 182, chyba że umowa spółki stanowi inaczej (§ 3).

Powołany wyżej przepis umożliwia tworzenie takich relacji między wspólnikiem a spółką, które pozwolą im wzajemnie odnosić określone korzyści. Dla spółki może to być pewność otrzymania w określonym czasie pewnych świadczeń, dla wspólnika możliwość zbytu świadczeń i otrzymania wynagrodzenia. Wypłacenie wynagrodzenia jest niezależne od tego, czy spółka wykazuje zysk czy też nie.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że otrzymane przez wspólnika wynagrodzenie z tytułu wykonywania powtarzających się świadczeń niepieniężnych na rzecz Spółki będzie stanowić dla wspólnika przychód z „innych źródeł”, o których mowa w cytowanym powyżej art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponieważ w przedstawionym zdarzeniu przyszłym wypłacane będzie wynagrodzenie z tytułu powtarzających się świadczeń niepieniężnych na rzecz Spółki, wspólnikowi będącemu obywatelem Ukrainy, zastosowanie w sprawie znajdą zapisy konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Ukrainy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w K. dnia 12 stycznia 1993 r. (Dz. U. z 1994 r. Nr 63 poz. 269 ze zm.).

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ww. Konwencji, przy stosowaniu niniejszej konwencji przez Umawiające się Państwo, jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej, każde określenie w niej nie zdefiniowane będzie miało takie znaczenie, jakie przyjmie się według prawa tego Państwa w zakresie podatków, do których ma zastosowanie niniejsza Konwencja.

Nieodpłatne świadczenie, o którym mowa w zdarzeniu przyszłym nie wchodzi w zakres art. 14 (wolne zawody) lub art. 15 (praca najemna) ww. Konwencji, zatem w sprawie będącej przedmiotem wniosku, zastosowanie znajdzie art. 21 ust. 1 ww. Konwencji, zgodnie z którym części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, bez względu na to, skąd one pochodzą, a które nie zostały wymienione w poprzednich artykułach niniejszej Konwencji, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Powyższe oznacza, że przychody uzyskiwane przez wspólnika Spółki zobowiązanego do powtarzających się świadczeń niepieniężnych na rzecz Spółki, mającego miejsce zamieszkania dla celów podatkowych (w świetle art. 4 ww. Konwencji) na terytorium Ukrainy - nie zostały wymienione w artykułach Konwencji polsko-ukraińskiej, a więc stanowić będą przychody objęte przepisem art. 21 ust. 1 konwencji i podlegać będą opodatkowaniu tylko na Ukrainie. Tym samym, przychód osiągnięty przez wspólnika Spółki w ogóle nie będzie podlegał opodatkowaniu w Polsce.

Spółka wypłacająca na rzecz wspólnika mającego miejsce zamieszkania na Ukrainie wynagrodzenie za wykonywane na Jej rzecz powtarzające się świadczenia niepieniężne nie będzie zobowiązana do pobierania i odprowadzania na rachunek właściwego urzędu skarbowego zaliczek na podatek dochodowy z tytułu wypłacanego wynagrodzenia. W opisanej sytuacji Spółka nie wystąpi w charakterze płatnika. Wynagrodzenie wypłacane wspólnikowi będzie bowiem opodatkowane wyłącznie w kraju, w którym wspólnik posiada miejsce zamieszkania dla celów podatkowych, tj. na Ukrainie.

W związku z powyższym, na Spółce w zaistniałej sytuacji nie będzie ciążył obowiązek wystawienia informacji PIT-11 o przychodach z innych źródeł oraz o dochodach i pobranych zaliczkach na podatek dochodowy.

Nieprawidłowe jest natomiast stanowisko Spółki odnośnie obowiązku wystawienia wspólnikom, mającym miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na Ukrainie informacji PIT-8C. Skoro zgodnie z cytowaną powyżej umową zawartą między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Ukrainy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, przychód uzyskany przez wspólników nie podlega opodatkowaniu na terytorium RP, to Spółka wypłacająca to wynagrodzenie nie wystawia również informacji PIT-8C.

Wyjaśnić przy tym należy, że informację PIT-8C odnośnie uzyskanych przez podatników przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, płatnicy zobowiązani byli wystawiać tylko do przychodów podatników uzyskanych do 31 grudnia 2017 r., natomiast odnośnie przychodów z innych źródeł uzyskanych przez podatników od 1 stycznia 2018 r. płatnicy zobowiązani są sporządzać informację PIT-11 o przychodach z innych źródeł oraz o dochodach i pobranych zaliczkach na podatek dochodowy.

W związku z powyższym stanowisko Spółki odnośnie zadanych pytań uznano w części za prawidłowe i w części za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) będzie zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.