Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2.4011.302.2021.2.ENB
z 25 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 marca 2021 r. (data wpływu 29 marca 2021 r.), uzupełnionym w dniu 11 czerwca 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego w Polsce – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 11 czerwca 2021 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego w Polsce.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest polskim obywatelem pracującym na stałe w Austrii. W Polsce w 2020 r. nie uzyskał żadnego dochodu. Od kilku lat jest po rozwodzie, ze związku małżeńskiego posiada dzieci mieszkające wraz z byłą żoną w Polsce, na które płaci alimenty. W Polsce jest również właścicielem mieszkania, które użytkuje podczas przyjazdu do kraju. Przez większość roku przebywa i pracuje w Austrii, tam też jest zameldowany, wynajmuje mieszkanie, w którym mieszka oraz posiada centrum interesów życiowych. W załączeniu Wnioskodawca przedłożył potwierdzenie zameldowania w Austrii.

W przesłanym uzupełnieniu Wnioskodawca doprecyzował, że pracę w Austrii rozpoczął w 2011 r., od tego czasu wynajmuje tam mieszkanie. Na przestrzeni lat miejsce zameldowania w Austrii ulegało zmianie. W 2020 r. Wnioskodawca nie przebywał na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni. W 2020 r. Wnioskodawca posiadał miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Austrii zgodnie z wewnętrznym prawem tego kraju. W 2020 r. stałe miejsce zamieszkania Wnioskodawcy znajdowało się w Austrii.

W Polsce Wnioskodawca posiada dwa konta bankowe (złotówkowe i walutowe), na jedno z nich otrzymuje wynagrodzenie za pracę w Austrii. Posiada również mieszkanie, które zakupił w 2020 r. Na ten cel Wnioskodawca zaciągnął kredyt w banku z ośmioletnim terminem spłaty. Mieszkanie to planuje w najbliższej przyszłości przepisać dziecku i w takim celu zostało ono zakupione. Wnioskodawca posiada również samochód zarejestrowany w Polsce, którym jeździ i użytkuje go w Austrii. W Polsce Wnioskodawca nie posiada żadnych znajomych.

Centrum interesów osobistych i gospodarczych (ośrodek interesów życiowych ) Wnioskodawcy znajduje się w Austrii. Tam Wnioskodawca pracuje, mieszka, prowadzi życie osobiste, posiada licznych znajomych, i osiedlił się tam na stałe. Nie planuje wracać już na stałe do Polski. W 2020 r. Wnioskodawca zazwyczaj przebywał w Austrii. Do Polski przyjeżdża tylko kilka razy w roku na kilka dni.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionej sytuacji Wnioskodawca ma obowiązek wykazywania i opodatkowania w polskim urzędzie skarbowym dochodów osiągniętych w Austrii?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma obowiązku składania deklaracji PIT w Polsce. Dochody osiągnięte w Austrii Wnioskodawca opodatkowuje w Austrii. W Polsce nie osiąga żadnych dochodów. Celem ustalenia obowiązku podatkowego wobec polskiego urzędu skarbowego należy określić rezydencję podatkową. Bazując na przepisach polskiej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za polskiego rezydenta podatkowego uznaje się osoby;

1. przebywające w Polsce dłużej niż 183 dni w danym roku,
2. bądź też posiadające w Polsce centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych).

Wnioskodawca uważa, że przeniósł do Austrii swój ośrodek interesów życiowych i spędza w Polsce mniej niż 183 dni w roku, jest uważany więc za nierezydenta podatkowego Polski.

Mógłby powiadomić polski organ skarbowy poprzez złożenie druku ZAP-3 o zmianie miejsca zamieszkania do celów podatkowych. W formularzu podałby stały adres zamieszkania w Austrii.

Jeśli zatem za rok 2020 Wnioskodawca nie miał żadnych dochodów w Polsce i spełnia kryteria wymienione powyżej świadczące, że nie jest podatkowym rezydentem w Polsce, to nie wykazuje ani nie opodatkowuje w Polsce żadnych dochodów osiągniętych w Austrii.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ww. ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem "lub", co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika "lub" w sformułowaniu "centrum interesów osobistych lub gospodarczych" dla doprecyzowania kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP. Tym samym określona osoba, która ma ścisłe powiązania biznesowe czy też gospodarcze w Polsce, a całą rodzinę i znajomych w innym państwie, może w takiej sytuacji podlegać opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Wymienione powyżej kryteria stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Stosownie do art. 4 ust. 1 Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Austrii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisanej w Wiedniu 13 stycznia 2004 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 224 poz. 1921), w rozumieniu niniejszej umowy określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo, jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Określenie to jednak nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie w zakresie dochodu osiąganego tylko ze źródeł w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym Państwie.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ww. umowy, jeżeli, stosownie do postanowień ustępu 1, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status określa się według następujących zasad:

1. osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, z którym ma ona ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych),
2. jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie ma ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa,
3. jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, którego jest obywatelem,
4. jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Przy tym wskazać należy, iż według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, iż osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Z opisu zdarzenia wynika, że Wnioskodawca jest polskim obywatelem pracującym na stałe w Austrii. W Polsce w 2020 r. nie uzyskał żadnego dochodu. Od kilku lat jest po rozwodzie, ze związku małżeńskiego posiada dzieci mieszkające wraz z byłą żoną w Polsce, na które płaci alimenty. W Polsce jest również właścicielem mieszkania, które użytkuje podczas przyjazdu do kraju. Przez większość roku przebywa i pracuje w Austrii, tam też jest zameldowany, wynajmuje mieszkanie, w którym mieszka oraz posiada centrum interesów życiowych. W załączeniu Wnioskodawca przedłożył potwierdzenie zameldowania w Austrii.

W przesłanym uzupełnieniu Wnioskodawca doprecyzował, że pracę w Austrii rozpoczął w 2011 r., od tego czasu wynajmuje tam mieszkanie. Na przestrzeni lat miejsce zameldowania w Austrii ulegało zmianie. W 2020 r. Wnioskodawca nie przebywał na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni. W 2020 r. Wnioskodawca posiadał miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Austrii zgodnie z wewnętrznym prawem tego kraju. W 2020 r. stałe miejsce zamieszkania Wnioskodawcy znajdowało się w Austrii.

W Polsce Wnioskodawca posiada dwa konta bankowe (złotówkowe i walutowe), na jedno z nich otrzymuje wynagrodzenie za pracę w Austrii. Posiada również mieszkanie, które zakupił w 2020 r. Na ten cel Wnioskodawca zaciągnął kredyt w banku z ośmioletnim terminem spłaty. Mieszkanie to planuje w najbliższej przyszłości przepisać dziecku i w takim celu zostało ono zakupione. Wnioskodawca posiada również samochód zarejestrowany w Polsce, którym jeździ i użytkuje go w Austrii. W Polsce Wnioskodawca nie posiada żadnych znajomych.

Centrum interesów osobistych i gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) Wnioskodawcy znajduje się w Austrii. Tam Wnioskodawca pracuje, mieszka, prowadzi życie osobiste, posiada licznych znajomych, i osiedlił się tam na stałe. Nie planuje wracać już na stałe do Polski. W 2020 r. Wnioskodawca zazwyczaj przebywał w Austrii. Do Polski przyjeżdża tylko kilka razy w roku na kilka dni.

Mając zatem na uwadze, że Wnioskodawca od 2011 r. pracuje i zamieszkuje w Austrii, gdzie na stałe się osiedlił, a ponadto – jak wskazał w uzupełnieniu – w 2020 r. nie przebywał na terytorium Polski więcej niż 183 dni oraz miał stałe miejsce zamieszkania w Austrii, gdzie znajduje się również Jego centrum interesów osobistych i gospodarczych – uznać należy, że Wnioskodawca w 2020 r. nie posiadał miejsca zamieszkania dla celów podatkowych na terenie Polski. W konsekwencji Wnioskodawca w 2020 r. podlegał w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. wyłącznie od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Oznacza to, że dochody osiągnięte w tym czasie z pracy wykonywanej w Austrii nie podlegają opodatkowaniu w Polsce i nie należy ich wykazywać w zeznaniu podatkowym. Ponadto jeśli Wnioskodawca w 2020 r. nie osiągnął w Polsce żadnych dochodów nie był zobowiązany do składania za ten rok zeznania podatkowego w Polsce.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.