Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDSB1-1.4019.97.2021.2.MM
z 30 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 1, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że Państwa stanowisko przedstawione we wniosku z 23 grudnia 2020 r. (data wpływu 28 grudnia 2020 r.), uzupełnionym 8 czerwca 2021 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej przepisów m.in. ustawy o zdrowiu publicznym w zakresie braku obowiązku uiszczenia przez Państwo opłaty od środków spożywczych w części dotyczącej:

• sprzedaży podmiotom prowadzącym sprzedaż detaliczną napojów znajdujących się na stanie magazynowym – jest prawidłowe,
• sprzedaży podmiotom prowadzącym sprzedaż hurtową napojów nabytych przed 1 stycznia 2021 r. – jest prawidłowe,
• sprzedaży napojów nabytych po 31 grudnia 2020 r. od podmiotu prowadzącego sprzedaż hurtową oraz detaliczną – jest prawidłowe,
• sprzedaży podmiotom prowadzącym sprzedaż detaliczną napojów nabytych na podstawie umowy, w której określono skład napoju, od podmiotu, który nie jest ich producentem lecz nabywa je lub sprowadza z zagranicy – jest prawidłowe,
• sprzedaży napojów nabytych po 31 grudnia 2020 r. od podmiotu, który pomimo ciążącego na nim obowiązku nie uiścił opłaty – jest prawidłowe,
• sprzedaży podmiotom prowadzącym sprzedaż detaliczną napojów sprowadzonych przez Wnioskodawcę z zagranicy – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 28 grudnia 2020 r. złożyli Państwo do Ministerstwa Zdrowia wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej przepisów m.in. ustawy o zdrowiu publicznym w zakresie braku obowiązku uiszczenia opłaty od środków spożywczych przez Wnioskodawcę.

Na mocy ustawy z 30 marca 2021 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r., poz. 694) od 16 kwietnia 2021 r., organem właściwym w sprawach wniosków o wydanie interpretacji indywidualnych przepisów dot. opłaty, o której mowa w art. 12a ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zdrowiu publicznym (Dz. U. z 2021 r. poz. 183 ze zm.) zwanej dalej ustawą, jest Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej.

W związku z powyższym 18 kwietnia 2021 r. (data wpływu 20 kwietnia 2021 r.), wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej przepisów ustawy o zdrowiu publicznym w zakresie opłaty od środków spożywczych, został przekazany przez Ministra Zdrowia, Dyrektorowi Krajowej Informacji Skarbowej.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z 21 maja 2021 r. Znak 0111-KDSB1-1.4019.97.2021.1.MM 0111-KDSB1-1.4019.140.2021.1.MM wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia.

Wniosek uzupełniono 8 czerwca 2021 r.

We wniosku przedstawili Państwo następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie sprzedaży hurtowej i detalicznej towarów, w tym również napojów, o których mowa w art. 12a ust. 1 (Napoje) ustawy o zdrowiu publicznym Dz.U. z 2019r., poz. 2365 oraz z 2020 poz. 322 (Ustawa).

Wnioskodawca przewiduje, że na dzień 31 grudnia 2020 r. będzie m.in. posiadał na stanie magazynowy Napoje, które zostały nabyte od podmiotów mających siedzibę na terenie Polski, a które zostaną sprzedane przez Wnioskodawcę po dniu 31 grudnia 2020 r.

Wnioskodawca nie jest producentem Napojów, jak również nie zleca ich produkcji w ramach umowy zawartej z producentem, która określałaby skład Napoju.

Wnioskodawca będzie również nabywał Napoje po 31 grudnia 2020 r. i sprzedawał je do podmiotów prowadzących sprzedaż detaliczną, jak również do podmiotów prowadzących sprzedaż hurtową.

Napoje te będą nabywane od podmiotów prowadzących sprzedaż hurtową, jak również od podmiotów prowadzących zarówno sprzedaż detaliczną jak i hurtową.

Wnioskodawca może również po dniu 31 grudnia 2020 r. sprowadzać Napoje z zagranicy.

Wnioskodawca prowadzi również sprzedaż napojów alkoholowych w opakowaniach jednostkowych o ilości nominalnej napoju nieprzekraczającej 300 ml (Napoje alkoholowe) na podstawie zezwolenia na obrót hurtowy napojów alkoholowych oraz zezwolenia na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych przeznczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży.

Wnioskodawca przewiduje, że na dzień 31 grudnia 2020 r. będzie m.in. posiadał na stanie magazynowym Napoje alkoholowe, które następnie zostaną sprzedane po 31 grudnia 2020 r.

W uzupełnieniu wniosku wskazali Państwo, że Napoje, które są przedmiotem wniosku są wyrobami w postaci napoju oraz syrop będący środkiem spożywczym, ujęty w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w klasach 10.32 i 10.89 oraz w dziale 11, w którego składzie znajduje się co najmniej jedna z substancji, o których mowa w art. 12a ust. 1 ustawy z dnia 1 września 2015 r. o zdrowiu publicznym, z wyłączeniem substancji występujących w nich naturalnie.

Napoje, będące przedmiotem wniosku zawierają dodatki w postaci:

• cukrów będących monosacharydami lub disacharydami oraz środków spożywczych zawierających te substancje oraz substancji słodzących, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie dodatków do żywności (Dz. Urz. UE L 354 z 31.12.2008, str. 16, z późn. zm.2), zwanym dalej „rozporządzeniem nr 1333/2008”,
• kofeiny lub tauryny.
  
  

Doprecyzowali Państwo również, że pytania oznaczone we wniosku numerami 1, 2, 3 i 7 odnoszą się do zapasów magazynowych na dzień 31 grudnia 2020 r., których sprzedaż nastąpi w 2021 r.

W związku z powyższym opisem zadali Państwo m.in. następujące pytania:

1. Czy Napoje znajdujące się na stanie magazynowym Wnioskodawcy na koniec 2020 r., które zostaną sprzedane przez Wnioskodawcę do podmiotów prowadzących sprzedaż detaliczną w rozumieniu Ustawy podlegać będą opłacie od środków spożywczych (Opłata)?
2. Czy w przypadku gdy Wnioskodawca sprzeda po dniu 31 grudnia 2020 r. Napoje do podmiotu prowadzącego sprzedaż hurtową, które nabyte były uprzednio przed 1 stycznia 2021 r., Wnioskodawca nie będzie on zobowiązany do uiszczenia Opłaty?
3. Czy w przypadku nabycia po 31 grudnia 2020 r., Napojów od podmiotu prowadzącego sprzedaż hurtową oraz detaliczną, a następnie ich sprzedaży w trakcie 2021 r. Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do uiszczenia Opłaty?
4. Czy w przypadku gdy Wnioskodawca określa skład Napoju w umowie zawartej z podmiotem, który nie jest ich producentem, lecz który nabywa je lub sprowadza z zagranicy i który nie uiści Opłaty (opłaty od środków spożywczych), na Wnioskodawcy nie będzie ciążyć obowiązek uiszczenia Opłaty w przypadku sprzedaż Napojów do podmiotów prowadzących sprzedaż detaliczną? (pytanie ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)
5. W przypadku gdy Wnioskodawca nabędzie Napoje po 31 grudnia 2020 r. od podmiotu prowadzącego sprzedaż hurtową, który to podmiot pomimo ciążącego na nim obowiązku nie uiści Opłaty, to czy Wnioskodawca będzie zobowiązany do uiszczenia Opłaty dokonując sprzedaży Napojów do podmiotów prowadzanych sprzedaż detaliczną?
6. Czy w przypadku gdy Wnioskodawca po dniu 31 grudnia 2020 r. będzie jednocześnie sprowadzał te samej Napoje (pochodzące od tego samego producenta) z zagranicy, jak również będzie je nabywał od podmiotów prowadzących na terenie kraju sprzedaż hurtową, to czy dokonując sprzedaży Napojów do podmiotów detalicznych Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do uiszczenia Opłaty?
   
   

Ad 1.

Zdaniem Państwa, zgodnie z art. 12a ust. 1 Ustawy wprowadzenie na rynek Napojów podlegać będzie opłacie od środków spożywczych. Powyższy przepis wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2021 r.

Zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż Napojów, nabytych przez Wnioskodawcę w 2020 r., a które zostaną sprzedane w 2021 r., nie będzie podlegać Opłacie.

Stanowisko to wynika bowiem z faktu, iż Napoje zostaną wprowadzone na rynek przed wejściem w życie Ustawy. Zatem, Opłacie może podlegać jedynie wprowadzenie na rynek Napojów przez podmiot prowadzący sprzedaż hurtową do podmiotów prowadzących sprzedaż detaliczną.

Zgodnie z opisem stanu faktycznego Wnioskodawca prowadzi również sprzedaż detaliczną i nie jest producentem, jak również podmiotem, o którym mowa w art. 12d ust. 1 pkt 2 Ustawy.

Zatem, Wnioskodawca nabędzie Napoje, które w rozumieniu Ustawy zostały już wprowadzone na rynek krajowy do podmiotu prowadzącego sprzedaż detaliczną (tj. do Wnioskodawcy) i z tego też względu dalsza odsprzedaż przez Wnioskodawcę Napojów nabytych w 2020 r., a które zostaną odsprzedane w 2021 r. do podmiotów prowadzących sprzedaż detaliczną nie może podlegać Opłacie.

W myśl art. 217 Konstytucji, nakładanie podatków, innych danin publicznych, określanie podmiotów, przedmiotów opodatkowania i stawek podatkowych, a także zasad przyznawania ulg i umorzeń oraz kategorii podmiotów zwolnionych od podatków następuje w drodze ustawy. Nie jest zatem dopuszczalne zgodnie z powyższym przepisem Konstytucji objęcie obowiązkiem uiszczenia Opłaty sprzedaży Napojów, która nie jest objęta dyspozycją art. 12a ust. 2 Ustawy.

Stanowisko takie zostało również wyrażone m.in. przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 17 grudnia 2019 r. (sygn. sprawy 11 FSK 183/18), który stwierdził, iż: „Z treści art. 217 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej wynika, że przedmiot opodatkowania stanowi istotny element konstrukcji podatku. Dopiero po jego ustaleniu możliwe jest określenie podstawy opodatkowania i zastosowanie właściwej stawki podatkowej. Nie ulega zatem wątpliwości, że przedmiot opodatkowania (podobnie jak inne elementy konstrukcyjne podatku) winien być w sposób jasny sprecyzowany w ustawie, by nie nastręczać podatnikowi istotnych problemów z konkretyzacją obowiązku daninowego, zwłaszcza w procesie samoobliczenia podatku. Przepis ten, w powiązaniu chociażby z art. 84 ustawy zasadniczej („Każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie”), powinien stanowić punkt wyjścia przy dokonywaniu interpretacji unormowań wywołujących skutki podatkowe”.

Podkreślić również należy, iż zgodnie z art. 2a Ordynacji podatkowej, niedające się usunąć wątpliwości co do treści przepisów prawa podatkowego rozstrzyga się na korzyść podatnika. Jak zostało wskazane w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 29 listopada 2017 r., sygn. akt II FSK 3280/15: „wątpliwości powstające w procesie wykładni przepisów prawa podatkowego, których nie da się usunąć z zastosowaniem podstawowych metod wykładni, tj. językowej, systemowej lub celowościowej, uzasadniają odwołanie się do zasady in dubio pro tributario i przyjęcie takiego rozumienia interpretowanego przepisu prawa, które jest korzystne dla podatnika”.

Mając, zatem powyższe na uwadze, zdaniem Wnioskodawcy ewentualna sprzedaż Napojów przez Wnioskodawcę w 2021 r., które zostały nabyte przez niego w 2020 r., nie stanowi wprowadzenia na rynek krajowy, o którym mowa w art. 12a ust. 2 Ustawy. Tym samym sprzedaż tych Napojów nie będzie podlegać Opłacie, którą musiałby uiścić Wnioskodawca.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy Opłacie powinna podlegać sprzedaż Napojów na terytorium kraju przez podmioty prowadzące sprzedaż hurtową do podmiotów prowadzących m.in. sprzedaż detaliczną, która mieć będzie miejsce wyłącznie od początku 2021 r.

Ad. 2

Zdaniem Państwa, zgodnie z art. 12a ust. 1 Ustawy obowiązek uiszczenia Opłaty w przypadku sprzedaży przez Wnioskodawcę Napojów do podmiotu prowadzącego sprzedaż hurtową nie będzie ciążyć na Wnioskodawcy, gdyż sprzedaż Napojów przez Wnioskodawcę w takim przypadku nie stanowi wprowadzenia Napojów na rynek krajowy w rozumieniu art. 12a ust. 1 w zw. z ust. 2 Ustawy.

Ad. 3

Zdaniem Państwa, zgodnie z art. 12e ust. 3 Ustawy, w przypadku sprzedaży Napojów do podmiotu prowadzącego sprzedaż hurtową i detaliczną obowiązek zapłaty Opłaty ciąży na podmiocie sprzedającym Napoje do tego podmiotu. W myśl zaś art. 12e ust. 4 Ustawy podmioty wprowadzające Napoje, za wprowadzenie których zapłacono Opłatę nie uwzględniają tych Napojów w informacji, o której mowa w art. 12g ust. 1 pkt 1 Ustawy i tym samym nie muszą one ponownie uiszczać Opłaty od dalszej sprzedaży tych Napojów.

Przepisy Ustawy nie nakładają na Wnioskodawcę obowiązku posiadania jakichkolwiek dowodów, które potwierdzałby fakt uiszczenia Opłaty przez podmiot, który sprzedaje Napoje do Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, skoro zgodnie z art. 12e ust. 3 Ustawy sprzedawca będzie z mocy prawa zobowiązany do uiszczenia Opłaty w stosunku do wszystkich Napojów, jakie zostaną przez niego sprzedane do Wnioskodawcy, to dalsza sprzedaż Napojów przez Wnioskodawcę nie będzie pociągała za sobą konieczności uiszczenia Opłaty bez konieczności posiadania jakichkolwiek dowodów potwierdzających fakt uiszczenia Opłaty przez podmiot, od którego Wnioskodawca nabędzie Napoje.

Wnioskodawca powinien jedynie przed nabyciem Napojów powiadomić swojego kontrahenta, że prowadzi on jednocześnie sprzedaż detaliczną jak i hurtową.

Ad. 4

Zdaniem Państwa, zgodnie z art. 12d ust. 1 pkt 2 Ustawy, obowiązek zapłaty Opłaty ciąży na zamawiającym, jedynie w sytuacji gdy w umowie zawartej z producentem Napoju określono jego skład.

W przypadku zatem, gdy umowa zawarta przez Wnioskodawcę ze sprzedawcą będzie określała skład Napoju, jednakże sprzedawca nie będzie producentem Napoju, to obwiązek uiszczenia Opłaty zgodnie z art. 12a ust. 1 Ustawy nie będzie ciążył na Wnioskodawcy, gdyż Wnioskodawca nie dokona wprowadzenia Napoju na rynek w myśl art. 12a ust. 1 w zw. z ust. 2 Ustawy.

Ad. 5

Zdaniem Państwa, zgodnie z art. 12d ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 12a ust. 2 Ustawy obowiązek zapłaty Opłaty ciąży na podmiocie sprzedającym Napoje do pierwszego punktu prowadzącego sprzedaż detaliczną. W konsekwencji, w przypadku nabycia przez Wnioskodawcę (prowadzącego zarówno sprzedaż hurtową jak i detaliczną) od podmiotu prowadzącego sprzedaż hurtową, obowiązek uiszczania Opłaty nie będzie ciążyć na Wnioskodawcy, gdyż przepisy Ustawy nie nakładają odpowiedzialności solidarnej na nabywcę (Wnioskodawcę) w sytuacji, gdy Opłaty nie uiści zbywca, tj. podmiot o którym mowa w art. 12d ust. 1 pkt 1 Ustawy.

Ad. 6

Zdaniem Państwa, zgodnie ze stanowiskiem przedstawianym przez Wnioskodawcę odnośnie pytania nr 3 w przypadku nabycia przez Wnioskodawcę Napojów od podmiotu prowadzącego sprzedaż hurtową, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do uiszczenia Opłaty dokonując dalszej sprzedaży Napojów.

Jednakże, w przypadku gdy Wnioskodawca po dniu 31 grudnia 2020 r. sprowadzi Napoje z zagranicy a następnie sprzeda je do podmiotu prowadzącego sprzedaż detaliczną, wtedy co do zasady Wnioskodawca byłby zobowiązany do uiszczenia Opłaty.

Ze względu jednak na skalę prowadzonej działalności, Wnioskodawca nie będzie w stanie określić źródeł pochodzenia Napojów. Tym samym, Wnioskodawca nie będzie w stanie jednoznacznie określić, czy sprzedane Napoje zostały sprowadzone z zagranicy, czy też zostały one nabyte od podmiotu prowadzącego sprzedaż hurtową. Brak zatem możliwości ustalenia, czy dany Napój został już wprowadzony na rynek do pierwszego punktu sprzedaży detalicznej, czy też nie, zdaniem Wnioskodawcy wyłącza jednoznaczną możliwość określenia momentu powstania obowiązku uiszczenia Opłaty. Brak zaś możliwości precyzyjnego określania, czy powstał obowiązek uiszczenia Opłaty, czy też nie, powoduje brak obowiązku jej uiszczania przez Wnioskodawcę.

Zdaniem Wnioskodawcy w tym przypadku brak jest podstaw do stosowania jakichkolwiek przybliżeń, szacowań, czy też domniemań, gdyż przepisy Ustawy nie przewidują takich regulacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego Państwa stanowisko w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego dotyczącego braku obowiązku uiszczenia opłaty od środków spożywczych przez Wnioskodawcę w sytuacji:

• sprzedaży podmiotom prowadzącym sprzedaż detaliczną napojów znajdujących się na stanie magazynowym – jest prawidłowe,
• sprzedaży podmiotom prowadzącym sprzedaż hurtową napojów nabytych przed 1 stycznia 2021 r. – jest prawidłowe,
• sprzedaży napojów nabytych po 31 grudnia 2020 r. od podmiotu prowadzącego sprzedaż hurtową oraz detaliczną – jest prawidłowe,
• sprzedaży podmiotom prowadzącym sprzedaż detaliczną napojów nabytych na podstawie umowy, w której określono skład napoju, od podmiotu, który nie jest ich producentem lecz nabywa je lub sprowadza z zagranicy – jest prawidłowe,
• sprzedaży napojów nabytych po 31 grudnia 2020 r. od podmiotu, który pomimo ciążącego na nim obowiązku nie uiścił opłaty – jest prawidłowe,
• sprzedaży podmiotom prowadzącym sprzedaż detaliczną napojów sprowadzonych przez Wnioskodawcę z zagranicy – jest nieprawidłowe.
  
  

Niniejsza interpretacja zawiera ocenę Państwa stanowiska w części dotyczącej wyłącznie przepisów ustawy o zdrowiu publicznym w zakresie opłaty od środków spożywczych. Ocena Państwa stanowiska w pozostałej części, tj. w części dotyczącej przepisów ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi w zakresie opłaty od napojów alkoholowych została zawarta w odrębnej interpretacji.

Zgodnie z art. 12a ust. 1 ustawy, wprowadzanie na rynek krajowy napojów z dodatkiem:

1. cukrów będących monosacharydami lub disacharydami oraz środków spożywczych zawierających te substancje oraz substancji słodzących, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie dodatków do żywności (Dz. Urz. UE L 354 z 31.12.2008, str. 16, z późn. zm.), zwanym dalej "rozporządzeniem nr 1333/2008",
2. kofeiny lub tauryny

-podlega opłacie, zwanej dalej „opłatą”.

Z kolei art. 12a ust. 2 ustawy, stanowi iż przez wprowadzenie na rynek krajowy napojów, o których mowa w ust. 1, rozumie się sprzedaż napojów przez podmioty obowiązane do zapłaty opłaty, o których mowa w art. 12d ust. 1, do pierwszego punktu, w którym jest prowadzona sprzedaż detaliczna oraz sprzedaż detaliczna napojów przez: producenta, podmiot, o którym mowa w art. 12d ust. 1 pkt 2, podmiot nabywający napoje w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub importera napoju, albo sprzedaż w przypadku, o którym mowa w art. 12e ust. 3.

Przez sprzedaż detaliczną w myśl art. 12a ust. 3 ustawy, rozumie się dokonywanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w ramach działalności gospodarczej zbywcy, odpłatnego zbywania towarów konsumentom na podstawie umowy zawartej:

1. w lokalu przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (Dz. U. z 2020 r. poz. 287),
2. poza lokalem przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta

-także w przypadku, gdy zbywaniu towaru towarzyszy świadczenie usługi odrębnie niezaewidencjonowanej.

Stosownie do art. 12b ust. 1 ustawy, za napój, o którym mowa w art. 12a ust. 1, uważa się wyrób w postaci napoju oraz syrop będący środkiem spożywczym, ujęty w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w klasach 10.32 i 10.89 oraz w dziale 11, w którego składzie znajduje się co najmniej jedna z substancji, o których mowa w art. 12a ust. 1, z wyłączeniem substancji występujących w nich naturalnie.

Zgodnie z przepisem art. 12d. ust. 1 ustawy obowiązek zapłaty opłaty ciąży na osobie fizycznej, osobie prawnej oraz jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej będącej:

1. podmiotem sprzedającym napoje do punktów sprzedaży detalicznej albo prowadzącym sprzedaż detaliczną napojów w przypadku: producenta, podmiotu nabywającego napoje w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub importera napoju;
2. zamawiającym, w przypadku gdy skład napoju objętego opłatą stanowi element umowy zawartej przez producenta a dotyczącej produkcji tego napoju dla zamawiającego.
   
   

Jak stanowi art. 12e ust. 1 ustawy, obowiązek zapłaty opłaty powstaje z dniem wprowadzenia na rynek krajowy napoju, o którym mowa w art. 12a ust. 1.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że prowadzicie Państwo działalność w zakresie sprzedaży hurtowej i detalicznej towarów, w tym również napojów, o których mowa w art. 12a ust. 1 ustawy o zdrowiu publicznym (dalej jako: Napoje).

Na dzień 31 grudnia 2020 r. będzie Państwo posiadali na stanie magazynowym ww. Napoje, które nabyliście od podmiotów mających siedzibę na terenie Polski. Sprzedacie Państwo Napoje znajdujące się na stanie magazynowym podmiotom prowadzącym sprzedaż detaliczną oraz podmiotom prowadzącym sprzedaż hurtową.

Odnosząc cytowane powyżej przepisy na grunt niniejszej sprawy, należy stwierdzić, że Napoje znajdujące się na stanie magazynowym na dzień 31 grudnia 2020 r. zostały już wprowadzone na rynek krajowy, zatem ich dalsza odsprzedaż w 2021 r. nie będzie podlegać opłacie, o której mowa w art. 12a ust. 1 ustawy, niezależnie od tego, komu sprzedacie Państwo te Napoje. Status podmiotu jako prowadzącego sprzedaż detaliczną albo prowadzącego sprzedaż hurtową pozostaje bez wpływu na obowiązek zapłaty opłaty od Napojów nabytych przed 1 stycznia 2021 r. i sprzedanych po tej dacie.

W konsekwencji Państwa stanowisko przedstawione do pytania oznaczonego nr 1 i 2 uznano za prawidłowe.

Państwa wątpliwości budzi również kwestia objęcia opłatą, o której mowa w art. 12a ust. 1 ustawy Napojów nabytych po 31 grudnia 2020 r. od podmiotów prowadzących sprzedaż hurtową oraz detaliczną i dalsza odsprzedaż tych Napojów w 2021 r.

Zgodnie z art. 12e ust. 3 ustawy, obowiązek zapłaty opłaty ciąży na podmiocie sprzedającym napoje, o których mowa w art. 12a ust. 1, podmiotowi prowadzącemu jednocześnie sprzedaż detaliczną oraz hurtową. W takim przypadku opłatę odprowadza się od wszystkich sprzedanych temu podmiotowi napojów objętych opłatą.

W myśl art. 12e ust. 4 ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 3, pozostałe podmioty wprowadzające na rynek napoje, o których mowa w art. 12a ust. 1, za których wprowadzenie została zapłacona opłata, nie uwzględniają tych napojów w informacji, o której mowa w art. 12g ust. 1 pkt 1.

Z wniosku wynika, że będziecie Państwo nabywali Napoje po 31 grudnia 2020 r. od podmiotów prowadzących sprzedaż hurtową oraz detaliczną i dokonywali ich dalszej odsprzedaży w 2021 r.

W związku z faktem, że jesteście Państwo podmiotem prowadzącym sprzedaż hurtową i detaliczną, zatem to nie Państwo dokonujecie wprowadzenia na rynek krajowy napoju, o którym mowa w art. 12a ust. 1 ustawy. W konsekwencji to nie Państwo jesteście zobowiązani do zapłaty opłaty, o której mowa w art. 12a ust. 1 ustawy.

Należy zaznaczyć, że ustawa nie reguluje w jaki sposób ma nastąpić rozpoznanie czy podmiot prowadzi sprzedaż detaliczną, hurtową lub detaliczna i hurtową. Kwestia ta pozostaje do decyzji przedsiębiorcy, natomiast udokumentowanie informacji w tym zakresie, leży po stronie podmiotu zobowiązanego do zapłaty opłaty.

Reasumując, Państwa stanowisko przedstawione do pytania oznaczonego nr 3 uznano za prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do sytuacji gdy nabędziecie Państwo po 31 grudnia 2020 r. Napoje od podmiotu prowadzącego sprzedaż hurtową, który mimo ciążącego na nim obowiązku nie uiści opłaty, o której mowa w art. 12a ust. 1 ustawy, należy stwierdzić, że nie powstanie po Państwa stronie obowiązek uiszczenia tej opłaty.

Ustawodawca w cytowanym powyżej art. 12d oraz art. 12e ust. 3 ustawy wskazał jednoznacznie podmioty zobowiązane do zapłaty opłaty.

Obowiązek zapłaty opłaty zgodnie z art. 12e ust. 3 ustawy ciąży na podmiocie sprzedającym napoje o których mowa w art. 12a ust. 1, podmiotowi prowadzącemu jednocześnie sprzedaż detaliczną oraz hurtową - w takim przypadku opłatę odprowadza od wszystkich sprzedanych temu podmiotowi napojów objętych opłatą. W tym przypadku, w myśl art. 12e ust. 4 ustawy, pozostałe podmioty wprowadzające na rynek krajowy napoje, za których wprowadzenie została zapłacona opłata, nie uwzględniają tych napojów w informacji, o której mowa w art. 12g ust. 1 pkt 1 ustawy. Przepis art. 12e ust. 4 ustawy stanowi jedynie o nie uwzględnianiu napojów objętych opłatą od środków spożywczych, za których wprowadzenie na rynek krajowy opłata została zapłacona w ściśle określonym przypadku (tj. sprzedaży na rzecz podmiotu prowadzącego równocześnie działalność detaliczną i hurtową) w informacji o opłacie. Przepis ten nie nakłada natomiast obowiązku zapłaty opłaty na inny podmiot aniżeli wynika wprost z przepisów ustawy.

Skoro zatem prowadzicie Państwo zarówno sprzedaż hurtową jak i detaliczną, to nie będzie Państwo zobowiązani do uiszczenia opłaty niezależnie od jej uiszczenia przez podmiot zobowiązany.

Zatem Państwa stanowisko przedstawione do pytania oznaczonego nr 5 uznano za prawidłowe.

Państwa wątpliwości budzi również sytuacja czy w przypadku gdy określicie skład Napoju w umowie zawartej z podmiotem, który nie jest ich producentem, lecz który nabywa je lub sprowadza z zagranicy i który nie uiści opłaty, to obowiązek jej uiszczenia będzie spoczywał na Państwu.

Zgodnie z przepisem art. 12d. ust. 1 pkt 2 ustawy obowiązek zapłaty opłaty ciąży na osobie fizycznej, osobie prawnej oraz jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej będącej zamawiającym, w przypadku gdy skład napoju objętego opłatą stanowi element umowy zawartej przez producenta a dotyczącej produkcji tego napoju dla zamawiającego.

Istotne w rozpatrywanym przypadku jest zatem to czy jesteście Państwo zamawiającym, o którym mowa ww. przepisie.

Z wniosku wynika, że nie zlecacie Państwo produkcji Napojów w ramach umowy zawartej z producentem, która określałaby skład Napoju. Podmiot, z którym zawieracie Państwo umowę nie jest producentem Napojów, lecz podmiotem sprzedającym Napoje, które nabywa lub sprowadza z zagranicy. Zatem nie jesteście Państwo zamawiającym, o którym mowa w art. 12d ust. 1 pkt 2 ustawy. Natomiast jako podmiot prowadzący zarówno sprzedaż hurtową jak i detaliczną, nie będziecie Państwo zobowiązani do uiszczenia opłaty, o której mowa w art. 12a ust. 1 ustawy.

Państwa stanowisko przedstawione do pytania oznaczonego nr 4 uznano za prawidłowe.

Z wniosku wynika także, że po 31 grudnia 2020 r. będziecie Państwo sprowadzać Napoje z zagranicy, jak również będzie nabywać od podmiotów prowadzących na terenie kraju sprzedaż hurtową.

Wskazaliście Państwo, że w przypadku nabycia Napojów od podmiotów krajowych prowadzących sprzedaż hurtową nie będziecie zobowiązani do uiszczenia opłaty w związku z dokonaniem dalszej odsprzedaży tych Napojów. Organ podziela stanowisko Państwa w tym zakresie.

Organ podziela również stanowisko, zgodnie z którym w przypadku gdy po 31 grudnia 2020 r. sprowadzicie Państwo Napoje z zagranicy i następnie zostaną sprzedane do podmiotu prowadzącego sprzedaż detaliczną, to wówczas będziecie Państwo zobowiązani do uiszczenia opłaty.

Będzie Państwo w takim przypadku podmiotem wprowadzającym Napoje na rynek krajowy w myśl art. 12a ust. 1 ustawy i stosownie do art. 12d ust. 1 ustawy będzie na Państwu ciążył obowiązek zapłaty opłaty.

Natomiast nie można się zgodzić z uzasadnieniem Państwa stanowiska, że brak możliwości określenia źródeł pochodzenia Napojów (nabyte od podmiotu z zagranicy bądź od podmiotu krajowego) spowoduje w dalszej kolejności brak możliwości ustalenia, czy dany Napój został już wprowadzony na rynek do pierwszego punktu sprzedaży detalicznej, czy też nie, wyłącza jednoznaczną możliwość określenia momentu powstania obowiązku uiszczenia Opłaty. Z kolei brak możliwości precyzyjnego określenia czy powstał obowiązek uiszczenia Opłaty, czy też nie, powoduje brak obowiązku jej uiszczenia.

Powinniście Państwo w taki sposób dokumentować źródło pochodzenia Napojów, aby rzetelnie wywiązać się z ciążącego obowiązku na Państwu uiszczenia opłaty od Napojów sprowadzonych z zagranicy.

Zatem stanowisko, zgodnie z którym nie będzie Państwo zobowiązani do uiszczenia opłaty od Napojów sprowadzonych z zagranicy i sprzedanych podmiotom prowadzącym sprzedaż detaliczną należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Przysługuje Państwu prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.