Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.411.2021.1.MM
z 30 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 10 kwietnia 2021 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 10 kwietnia 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych udzielania licencji do utworu za pośrednictwem portalów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 kwietnia 2021 r. za pośrednictwem platformy ePUAP wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych udzielania licencji do utworu za pośrednictwem portalów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym. W 2020 r. zaczął sprzedaż na X, ale dochody były bardzo niskie - według raportu X, który otrzymał kilka dni temu było to w sumie 236 $. Obecnie jest to około 500 $ miesięcznie. Z uwagi na specyfikę sprzedaży, nie da się przewidzieć z miesiąca na miesiąc, ile wynosić będą zarobki. Wnioskodawca otworzył również konto na Y oraz A, które również jak X, polega na udzielaniu licencji do książek, a one sprzedawane są w B2B. Na tych wyspecjalizowanych portalach Wnioskodawca publikuje produkty, które mają postać elektroniczną. Sprzedażą produktów zajmują się poszczególne portale. Otrzymany przychód pochodzi z udzielonej licencji do Jego utworów. Tworzone przez Wnioskodawcę produkty, są rezultatem Jego indywidualnej i autorskiej pracy twórczej. Udzielona przez Niego odpłatna licencja umożliwia portalowi sprzedaż utworów za pośrednictwem strony internetowej. Dodatkowo, Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, która otworzona została w innym celu i obecnie nie ma ona związku z udzielaniem licencji w oparciu o ww. portale. Działalność gospodarcza polega na sprzedaży fizycznych produktów poprzez portale internetowe. W ramach działalności gospodarczej nie uzyskuje On przychodów z tytułu udzielania licencji. Uzyskiwane w ten sposób przychody nie są związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę pozarolniczą działalnością gospodarczą. W zakresie działalności nie promuje On usług ww. portalów, w związku z czym nie otrzymuje żadnego wynagrodzenia. Czynności wykonywane w ramach działalności gospodarczej nie odpowiadają czynnościom wykonywanym w związku z udzielaniem licencji do utworów na portalach. Utwory, wobec których Wnioskodawca udziela licencji na wspomnianych portalach, to utwory, w stosunku do których jest autorem w myśl przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Okresy publikacji na portalach są różne i uzależnione wyłącznie od Jego nakładu pracy. Nie ma w tym zakresie stałego procesu ich publikowania. Czynności te nie były i nie są wykonywane w sposób ciągły i zorganizowany, w związku z czym, nie spełniają przesłanek pozarolniczej działalności gospodarczej, określonych w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Współpraca z portalami opiera się na udzieleniu licencji przez autora do produktów, które umieszczane są na portalu. Następnie portal zajmuje się procesem sprzedaży i dystrybucji. Wnioskodawca w zamian, jako autor, otrzymuje tantiemy z tytułu udzielonej licencji. Umowy z portalami nie są zawierane w ramach działalności gospodarczej. Umowa przy rejestracji oraz deklaracja podatkowa jest wypełniana na osobę fizyczną. Z umowy wynika, że portal przekazuje wynagrodzenie za udzielone do produktu licencje. Portale nie zajmują się ingerencją w utwory, które przesyła Wnioskodawca. Rozliczenia dokonywane są poprzez przelewy bankowe. Przychody, które otrzymuje, są różne w zależności od danego miesiąca. Przychody ze sprzedaży Wnioskodawca kwalifikuje, jako przychód z praw autorskich, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 w zw. z art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Odbiorcami utworów są klienci portalu, będący osobami fizycznymi, nieprowadzącymi działalności gospodarczej, jak i podmioty prowadzące działalność. Siedziba portalów, z którymi współpracuje Wnioskodawca znajduje się w Stanach Zjednoczonych. Dochodem Wnioskodawcy są należności z tytułu udzielonej licencji do produktu. Wnioskodawca nie ponosi odpowiedzialności wobec osób trzecich za rezultat oraz wykonywanie opisanych we wniosku czynności oraz nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego ze sprzedażą produktów. Te spoczywają na portalach.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy uzyskiwane przychody z portalu X, Y oraz A, stanowią przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawcy, uzyskiwane przychody nie stanowią przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej. Wynagrodzenie z tytułu udzielonej licencji w ramach Jego prywatnych praw autorskich, stanowi bowiem przychód z praw majątkowych, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128; dalej jako: „ustawa o PIT”), co wyklucza możliwość zakwalifikowania ich, jako pozarolniczą działalność gospodarczą.

Ustawa o PIT określa kilka różnych źródeł przychodów możliwych do osiągnięcia przez podatnika.

W art. 10 ust. 1 ustawy o PIT, jako źródła przychodów wymieniono m.in.:

• pozarolniczą działalność gospodarczą (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT),
  

• kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c (art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o PIT).
  
  

Jak wskazuje art. 18 ustawy o PIT, za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

W przypadku, gdy publikacja utworów następuje za pośrednictwem portalu internetowego (tu: X, Y i A), mamy do czynienia z udzieleniem licencji do utworu literackiego. Co oznacza, że właściciel portalu uzyskuje prawo do sprzedaży egzemplarzy utworów stworzonych przez autora. Kwestie licencji uregulowane są w ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Jak podaje art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1062), przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W myśl art. 1 ust. 2 tej stawy, w szczególności przedmiotem rozporządzaniem, będą istotnie odbiegały od normalnego wykonywania prawa własności, a nadto podatnik z operacji tych uczyni sobie lub ma zamiar uczynienia stałego (nie okazjonalnego) źródła zarobkowania.

Jak czytamy w wyroku NSA z dnia 18 grudnia 2018 r., sygn. akt II FSK 2577/17: „Nie ma podstaw, aby podejmowane przez podatnika czynności mieszczące się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mające na celu prawidłowe, racjonalne gospodarowanie tym majątkiem oraz zaspokajanie potrzeb rodziny, kwalifikować, jako prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f., która oznacza działalność prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 tej ustawy. Jednocześnie jednak prowadzenie działalności gospodarczej, jako uporządkowany ciąg czynności i zdarzeń faktycznych, ma charakter obiektywny.”

Po drugie, zwróćmy uwagę na treść art. 5b ust. 1 ustawy o PIT. W myśl tego przepisu, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.
   
   

W opisanym stanie faktycznym, to X, Y i A, ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich oraz ryzyko związane ze sprzedażą. X, Y i A zajmuje się całym procesem organizacyjnym. Sprzedaż nie odbywa się pod kierownictwem i w czasie wyznaczonym przez Wnioskodawcę. Kwestie te są ustalane przez X, Y i A. W konsekwencji są spełnione wszystkie trzy powyższe warunki, które powodują, że uzyskiwany przez Wnioskodawcę przychód nie stanowi pozarolniczej działalności gospodarczej.

W tym zakresie warto wskazać na treść wyroku NSA z dnia 9 stycznia 2019 r., sygn. akt II FSK 65/17, gdzie wskazano: „Jeżeli zatem twórca przenosi na nabywcę własność egzemplarza utworu, który został wytworzony bez przeniesienia na osobę trzecią autorskich praw majątkowych, twórca ten nie przenosi na nabywcę swoich praw majątkowych, a więc nie rozporządza nimi. W konsekwencji uzyskane w ten sposób przychody nie mogą być uznane za przychody z autorskich praw majątkowych, a więc kwalifikowane do źródła przychodów w postaci praw majątkowych w rozumieniu art. 18 oraz art. 10 ust. 1 pkt 7 u.p.d.o.f. Jest to sytuacja odmienna od tej, w której wydawcą (producentem egzemplarza utworu) nie jest jego twórca, ale osobą trzecią, na rzecz której twórca rozporządził swoimi majątkowymi prawami autorskimi, upoważniając ją do wytworzenia egzemplarzy utworu – w takim przypadku twórca uzyskuje przychód z majątkowych praw autorskich w następstwie rozporządzenia nimi na rzecz wydawcy, a wydawca uzyskuje przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej w postaci sprzedaży wytworzonych egzemplarzy utworu, nabytego od jego twórcy. Natomiast połączenie ról twórcy i wydawcy powoduje sytuację, w której wydawca nie musi nabywać praw autorskich do wydawanego utworu, gdyż już je posiada jako jego twórca. Tytułem do uzyskania przychodów nie jest więc rozporządzenie prawami autorskimi, ale działalność wydawnicza, w tym handel egzemplarzami utworu. Z niespornego stanu faktycznego rozpoznawanej sprawy wynika, że skarżący zlecając drukowanie książki własnego autorstwa i następnie je sprzedając zarówno wytwarzał egzemplarze utworu, jak i uzyskiwał przychód z ich odpłatnego zbycia. Nie uzyskiwał jednak przychodu z autorskich praw majątkowych, gdyż nie rozporządzał nimi na żadnym polu, jako że sprzedaż egzemplarza utworu nie powoduje przejścia autorskich praw majątkowych do tego utworu.”

W kontekście powyższego wyroku, z działalnością gospodarczą mamy do czynienia w sytuacji, gdy twórca jest jednocześnie wydawcą. Wytworzenie i jednoczesna samodzielna sprzedaż dzieł własnego autorstwa jest działalnością gospodarczą. Przy czym z taką sytuacją nie mamy do czynienia w opisanym przypadku, ponieważ choć Wnioskodawca jest twórcą, to nie jest wydawcą (nie organizuje procesu wytworzenia i sprzedaży). Dokonuje jedynie rozporządzenia swoimi prawami autorskimi. Identycznie wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 25 stycznia 2018 r., sygn. akt II FSK 33/16, gdzie Sąd wskazał, że dopiero, gdy mamy do czynienia jednocześnie z przychodem z wytworzenia i sprzedaży utworów własnego autorstwa możemy mówić o przychodzie z pozarolniczej działalności gospodarczej. W uzasadnieniu wyroku czytamy: „W konsekwencji uzyskane w ten sposób przychody nie mogą być uznane za przychody z autorskich praw majątkowych, a więc kwalifikowane do źródła przychodów w postaci praw majątkowych w rozumieniu art. 18 oraz art. 10 ust. 1 pkt 7 u.p.d.o.f. Jest to sytuacja odmienna od tej, w której wydawcą (producentem egzemplarza utworu) nie jest jego twórca, ale osoba trzecia, na rzecz której twórca rozporządził swoimi majątkowymi prawami autorskimi, upoważniając ją do wytwarzania egzemplarzy utworu – w takim przypadku twórca uzyskuje przychód z majątkowych praw autorskich w następstwie rozporządzenia nimi na rzecz wydawcy, a wydawca uzyskuje przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej w postaci sprzedaży wytworzonych egzemplarzy utworu, nabytego od jego twórcy. Natomiast połączenie ról twórcy i wydawcy powoduje sytuację, w której wydawca nie musi nabywać praw autorskich do wydawanego utworu, gdyż już je posiada jako jego twórca. Tytułem do uzyskania przychodów nie jest więc rozporządzenie prawami autorskimi, ale działalność wydawnicza, w tym handel egzemplarzami utworu. Z niespornego stanu faktycznego rozpoznawanej sprawy wynika, że skarżący zlecając drukowanie książki własnego autorstwa i następnie je sprzedając zarówno wytwarzał egzemplarze utworu, jak i uzyskiwał przychód z ich odpłatnego zbycia. Nie uzyskiwał jednak przychodu z autorskich praw majątkowych, gdyż nie rozporządzał nimi na żadnym polu, jako że sprzedaż egzemplarza utworu nie powoduje przejścia autorskich praw majątkowych do tego utworu.”

W odniesieniu do powyższego wyroku, z działalnością gospodarczą mamy do czynienia w sytuacji, gdy twórca jest jednocześnie wydawcą. Wytworzenie i jednoczesna samodzielna sprzedaż dzieł własnego autorstwa jest działalnością gospodarczą. Przy czym z taką sytuacją nie mamy do czynienia w opisanym przypadku ponieważ choć Wnioskodawca jest twórcą, to nie jest wydawcą (nie organizuje procesu wytworzenia i sprzedaży). Dokonuje jedynie rozporządzenia swoimi prawami autorskimi.

Identycznie wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 25 stycznia 2018 r., sygn. akt II FSK 33/16, gdzie Sąd wskazał, że dopiero, gdy mamy do czynienia jednocześnie z przychodem z wytworzenia i sprzedaży utworów własnego autorstwa możemy mówić o przychodzie z pozarolniczej działalności gospodarczej. W uzasadnieniu wyroku wskazano: „W konsekwencji uzyskane w ten sposób przychody nie mogą być uznane za przychody z autorskich praw majątkowych, a więc kwalifikowane do źródła przychodów w postaci praw majątkowych w rozumieniu art. 18 oraz art. 10 ust. 1 pkt 7 u.p.d.o.f. Jest to sytuacja odmienna od tej, w której wydawcą (producentem egzemplarza utworu) nie jest jego twórca, ale osoba trzecia, na rzecz której twórca rozporządził swoimi majątkowymi prawami autorskimi, upoważniając ją do wytwarzania egzemplarzy utworu - w takim przypadku twórca uzyskuje przychód z majątkowych praw autorskich w następstwie rozporządzenia nimi na rzecz wydawcy, a wydawca uzyskuje przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej w postaci sprzedaży wytworzonych egzemplarzy utworu, nabytego od jego twórcy. Natomiast połączenie ról twórcy i wydawcy powoduje sytuację, w której wydawca nie musi nabywać praw autorskich do wydawanego utworu, gdyż już je posiada, jako jego twórca. Tytułem do uzyskania przychodów nie jest więc rozporządzenie prawami autorskimi, ale działalność wydawnicza, w tym handel egzemplarzami utworu.”

W przypadku Wnioskodawcy nie dochodzi do połączenia roli autora oraz wydawcy, co w świetle przywołanego orzecznictwa wskazuje, że otrzymywane z tytułu licencji wynagrodzenie od X, Y i A, nie może być kwalifikowane, jako przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT).

W interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 8 maja 2020 r., 0113-KDIPT2-1.4011.120.2020.2.DJD, dotyczącej kwalifikacji podatkowej przychodów z tytułu udzielania licencji do utworu, wskazano: „Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym. Od 3 czerwca 2019 r. prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą związaną z kursami online oraz kanałem (...). Jego działalność opiera się na tworzeniu instrukcji oraz udzielaniu porad, jak zostać self-publisherem na rynkach zagranicznych. Prowadzi też kanał (...), gdzie nagrywa filmiki, a w przyszłości będzie z nich czerpał zyski w postaci reklam. W zakresie swojej działalności nie promuje usług (...) portalu sprzedażowego. Dodatkowo, jako osoba prywatna, uzyskuje przychody z (...) portalu w ramach self-publishingu. Uzyskiwane w ten sposób przychody nie są związane z prowadzoną przez Niego pozarolniczą działalnością gospodarczą. Odnosząc powyższe regulacje prawne na grunt omawianej sprawy stwierdzić należy, że uzyskiwane przychody, będące wynikiem udzielonej licencji na rzecz (...) portalu, nie noszą znamion pozarolniczej działalności gospodarczej w świetle przytoczonej wcześniej definicji. Ze względu na to, że czynności te są związane z korzystaniem z praw autorskich (rozporządzaniem takimi prawami), uzyskane z tego tytułu przychody należy kwalifikować do źródła przychodów z praw majątkowych, o którym mowa w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych”.

W ocenie Wnioskodawcy, bez znaczenia jest fakt, że prowadzi On pozarolniczą działalność gospodarczą. Zakres działalności obejmuje bowiem zupełnie inny zakres, niż przychody uzyskiwane z X, Y i A. Podkreślenia wymaga, że ustawa o PIT przewiduje rozbudowany katalog źródeł przychodów (art. 10 ust. 1 ustawy o PIT), co oznacza, że podatnik może osiągać przychody z wielu różnych źródeł. Przychody uzyskiwane w ramach X, Y i A w żaden sposób nie są związane z Jego działalnością gospodarczą. Z uwagi na powyższe okoliczności, w ocenie Wnioskodawcy, otrzymywane przez Niego wynagrodzenie z X, Y i A nie jest przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej. Wynagrodzenie z tytułu licencji stanowi przychód z praw autorskich kwalifikowany do przychodów opisanych w art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o PIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

W tym miejscu należy jednak zauważyć, że tutejszy Organ nie jest upoważniony do interpretacji ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych w trybie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, a tym samym do stwierdzenia, czy dana osoba (Wnioskodawca) jest twórcą w rozumieniu ww. ustawy lub czy konkretna praca (jej przedmiot - utwór) stanowi prawo autorskie lub prawo pokrewne. Przepisy prawa podatkowego nie określają bowiem kto jest, a kto nie jest artystą (twórcą).

Należy zauważyć, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Tym samym, jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie się różnił od stanu faktycznego, który wystąpi w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy stanu faktyczny przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.