Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4-1.4012.273.2021.2.MK
z 30 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 30 kwietnia 2021 r. (data wpływu 30 kwietnia 2021 r.), uzupełnionym pismem z 22 maja 2021 r. (data wpływu 22 maja 2021 r.) na wezwanie Organu z 19 maja 2021 r. (doręczone 22 maja 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych w związku ze sprzedażą udziału w niezabudowanej działce – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 kwietnia 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych w związku ze sprzedażą udziału w niezabudowanej działce.

Złożony wniosek został uzupełniony pismem z 22 maja 2021 r. (data wpływu 22 maja 2021 r.) na wezwanie Organu z 19 maja 2021 r. (doręczone 22 maja 2021 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca postanowieniem Sądu Rejonowego w (…) z dnia 9 listopada 2004 roku o sygnaturze akt (…) nabył 1/4 części spadku po ojcu R. S. a wraz z nim po 1/4 części matka T. S. oraz każde z rodzeństwa: T. S. i A. S., wszyscy z dobrodziejstwem inwentarza, gospodarstwo rolne położone w (…) opisane w księgach wieczystych prowadzonych przez Wydział Ksiąg Wieczystych Sądu Rejonowego w (…) pod numerami: KW nr (…) jako działka nr 1; KW nr (…) jako działka nr 2; KW nr (…) jako działka nr 3; KW nr (…) jako działki nr 4, 5; KW nr (…) jako działki nr 6, 7. Do 2010 roku działki użytkowane były jako tereny rolne przez Wnioskodawcę oraz pozostałych spadkobierców, jako współwłasność łączna. Nie były przedmiotem odpłatnej lub nieodpłatnej dzierżawy, najmu lub innej umowy o podobnym charakterze. W okresie od kwietnia 2019 roku do kwietnia 2020 roku Wnioskodawca wraz z pozostałymi spadkobiercami sprzedali 14 działek powstałych po podziale nieruchomości oznaczonej, jako działka nr ew. 8, tj. działki nr ew. 8/1 - 8/2. W związku z otrzymaną interpretacją indywidualną nr ITPP3/4512-261/15/EK z dnia 25 sierpnia 2015 roku Wnioskodawca oraz pozostali spadkobiercy zobowiązani byli do opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży ww. działek. Na potrzeby rozliczenia podatku VAT Wnioskodawca wraz z pozostałymi spadkobiercami złożył zgłoszenie rejestracyjne w zakresie podatku od towarów i usług. Wnioskodawca został zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług nieprowadzącym działalności gospodarczej. W sierpniu 2020 roku Wnioskodawca zgłosił w Urzędzie Skarbowym w (…) zaprzestanie dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i z dniem 16 lipca 2020 roku został wykreślony z rejestru podatników VAT. W roku 2021 Wnioskodawca wraz z pozostałymi spadkobiercami planuje sprzedać w całości działkę nr 2 położoną w (…) (bez jej uzbrajania oraz dzielenia). Przedmiotowa działka jest niezabudowanym i nieuzbrojonym gruntem rolnym o powierzchni 1,0805 ha. Przedmiotowa działka objęta jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego (m.p.z.p.) uchwalonym Uchwałą nr (…) Rady Gminy (…) z dnia 29 kwietnia 2005 roku w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego „(…)”. W m.p.z.p. teren działki nr 2 przeznaczono pod zabudowę mieszkalną jednorodzinną.

Wnioskodawca nie występował z wnioskiem o sporządzenie m.p.z.p., nie podejmował i nie podejmie działań zmierzających do wydania decyzji o zmianie przeznaczenia terenu, decyzji o wyłączeniu gruntu z produkcji rolnej lub jakichkolwiek innych tego typu działań. Wnioskodawca planuje sprzedać działkę nr 2 w (…) jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej. Wnioskodawca nigdy wcześniej nie prowadził działalności gospodarczej. Od sierpnia 2020 roku Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. W celu zbycia działki nie były i nie będą podejmowane przez Wnioskodawcę żadne działania zmierzające do zwiększenia wartości nieruchomości (np. budowa drogi, wyposażenie w urządzenia i sieci wodociągowe, kanalizację sanitarną) oraz żadne działania marketingowe, tj. nie będą podpisywane umowy z pośrednikami, nie będą zamieszczane na terenie działki oraz w mediach żadne ogłoszenia o sprzedaży.

Ponadto, w uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że działka nr 2 obręb (…) od 2010 roku nie była, nie jest i nie będzie użytkowana - leży odłogiem. Wnioskodawca nie prowadził, nie prowadzi i prowadzić nie będzie działalności rolniczej jako czynny zarejestrowany podatnik VAT, lub jako rolnik ryczałtowy z wykorzystaniem otrzymanej w spadku działki nr 2 obręb (…). Wnioskodawca przed sprzedażą działki nr 2 obręb (…) nie zamierza udzielić potencjalnemu Nabywcy pełnomocnictwa (zgody, upoważnienia) w celu występowania w Jego imieniu w sprawach dotyczących przedmiotowej działki. Wnioskodawca nie zawarł i nie zawrze umowy przedwstępnej sprzedaży działki nr 2 obręb (…).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy transakcja sprzedaży działki nr 2 będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż gruntu rolnego opisana w poz. 74 będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Dostawa gruntu, podobnie jak dostawa każdego innego towaru, aby podlegała opodatkowaniu VAT, musi być dokonywana przez podatnika tego podatku.

Podatnikami VAT są podmioty wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą zgodnie z art. 15 ust. 1 i ust. 2 u.p.t.u. Jak wskazał Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z 5 października 2015 r. (ITPP2/4512-97/15/EB): „jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej”. Podobnie wypowiedział się Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 31 sierpnia 2016 r., nr 1061-IPTPP3.4512.257.2016.3.JM: „Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje sprzedaży majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży”.

Przeznaczenie przedmiotowego gruntu w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego pod zabudowę mieszkalną jednorodzinną było niezależne od woli Wnioskodawcy i nie przesądza o tym, że sprzedaż otrzymanego w spadku gruntu czyni Wnioskodawcę podatnikiem VAT. Tak wynika m.in. z orzeczenia TSUE z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10. Jeśli więc dana czynność ma być dokonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, rolnika czy wykonującego wolny zawód i jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności nie noszą znamion działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 u.p.t.u., podmiotu dokonującego tych czynności nie można uznać za podatnika VAT a czynność sprzedaży powinna być zwolniona z podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.) – zwanej dalej „ustawą” – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Towarami, według art. 2 pkt 6 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przy czym dostawa towarów mieści się w definicji sprzedaży, określonej w art. 2 pkt 22 cyt. ustawy, który stanowi, że przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Towarem jest także udział w prawie własności. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”, państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

1. określone udziały w nieruchomości,
2. prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,
3. udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.
   
   

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.).

Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego). W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności (art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego).

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 ustawy Kodeks cywilny). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Należy przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie udziału w nieruchomości, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z treścią art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe przepisy pozwalają stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te powinny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów, jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zatem dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotne dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Zasadne jest zatem wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, aportu, darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Należy mieć na uwadze, że dla uznania danego majątku za prywatny, istotny jest sposób jego wykorzystania i charakter działań podejmowanych w odniesieniu do niego w całym okresie posiadania przez dany podmiot. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych. Potwierdził to Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej wyłącznie do celów prywatnych. „Majątek prywatny”, to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r. sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny, to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania towaru (np. nieruchomości) dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, powinien być uznany za podatnika tego podatku. Tym samym, wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym również nieruchomości, jest ustalenie m.in. czy majątek został nabyty i faktycznie wykorzystany na potrzeby osobiste, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Zatem w kwestii opodatkowania sprzedaży działek istotne jest, czy w danej sprawie Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntów podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Przejawem takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Ze wskazanych regulacji wynika, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca nabył 1/4 części spadku po ojcu a wraz z nim po 1/4 części matka oraz każde z rodzeństwa. Wszyscy z dobrodziejstwem inwentarza, nabyli gospodarstwo rolne w skład, którego wchodzą działka nr 1; działka nr 2; działka nr 3; działki nr 4, 5; działki nr 6, 7. Do 2010 roku działki użytkowane były jako tereny rolne przez Wnioskodawcę oraz pozostałych spadkobierców, jako współwłasność łączna. Nie były przedmiotem odpłatnej lub nieodpłatnej dzierżawy, najmu lub innej umowy o podobnym charakterze. W okresie od kwietnia 2019 roku do kwietnia 2020 roku Wnioskodawca wraz z pozostałymi spadkobiercami sprzedali 14 działek powstałych po podziale nieruchomości oznaczonej, jako działka nr ew. 8, tj. działki nr ew. 8/1 - 8/2. Na potrzeby rozliczenia podatku VAT Wnioskodawca wraz z pozostałymi spadkobiercami złożył zgłoszenie rejestracyjne w zakresie podatku od towarów i usług. Wnioskodawca został zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług nieprowadzącym działalności gospodarczej. W sierpniu 2020 roku Wnioskodawca zgłosił w Urzędzie Skarbowym zaprzestanie dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i z dniem 16 lipca 2020 roku został wykreślony z rejestru podatników VAT.

W roku 2021 Wnioskodawca wraz z pozostałymi spadkobiercami planuje sprzedać w całości działkę nr 2 (bez jej uzbrajania oraz dzielenia). Przedmiotowa działka jest niezabudowanym i nieuzbrojonym gruntem rolnym. Przedmiotowa działka objęta jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego jako teren przeznaczony pod zabudowę mieszkalną jednorodzinną. Wnioskodawca nie występował z wnioskiem o sporządzenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, nie podejmował i nie podejmie działań zmierzających do wydania decyzji o zmianie przeznaczenia terenu, decyzji o wyłączeniu gruntu z produkcji rolnej lub jakichkolwiek innych tego typu działań.

Wnioskodawca planuje sprzedać działkę nr 2 jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej. Wnioskodawca nigdy wcześniej nie prowadził działalności gospodarczej. Od sierpnia 2020 roku Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nie prowadził, nie prowadzi i prowadzić nie będzie działalności rolniczej jako czynny zarejestrowany podatnik VAT, lub jako rolnik ryczałtowy z wykorzystaniem otrzymanej w spadku działki nr 2. Wnioskodawca wskazał, że działka nr 2 od 2010 roku nie była, nie jest i nie będzie użytkowana - leży odłogiem. W celu zbycia działki nie były i nie będą podejmowane przez Wnioskodawcę żadne działania zmierzające do zwiększenia wartości nieruchomości (np. budowa drogi, wyposażenie w urządzenia i sieci wodociągowe, kanalizację sanitarną) oraz żadne działania marketingowe. Wnioskodawca przed sprzedażą działki nr 2 nie zamierza udzielić potencjalnemu Nabywcy pełnomocnictwa (zgody, upoważnienia) w celu występowania w Jego imieniu w sprawach dotyczących przedmiotowej działki. Wnioskodawca nie zawarł i nie zawrze umowy przedwstępnej sprzedaży działki nr 2.

W związku z tak przedstawionym opisem sprawy wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia czy transakcja sprzedaży działki nr 2 będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego, aby wyjaśnić wątpliwości Wnioskodawcy należy w pierwszej kolejności ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy Wnioskodawca działa w charakterze podatnika VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem, osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy na tle powołanych przepisów prawa należy stwierdzić, że w związku planowaną sprzedażą, udziału w działce nr 2 Wnioskodawca nie będzie działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

Powyższe wynika z faktu, że działka, będąca przedmiotem sprzedaży, została nabyta w drodze spadku i nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę do działalności gospodarczej. Działka nr 2 będąca przedmiotem sprzedaży jest niezabudowana i nieuzbrojona, nie była też przedmiotem odpłatnej lub nieodpłatnej dzierżawy, najmu lub innej umowy o podobnym charakterze. Wnioskodawca nie występował z wnioskiem o sporządzenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, nie podejmował i nie podejmie działań zmierzających do wydania decyzji o zmianie przeznaczenia terenu, decyzji o wyłączeniu gruntu z produkcji rolnej lub jakichkolwiek innych tego typu działań. W celu zbycia działki nie były i nie będą podejmowane przez Wnioskodawcę żadne działania zmierzające do zwiększenia wartości nieruchomości (np. budowa drogi, wyposażenie w urządzenia i sieci wodociągowe, kanalizację sanitarną) oraz żadne działania marketingowe. Działka nr 2 od 2010 roku nie była, nie jest i nie będzie użytkowana - leży odłogiem.

Z przedstawionego opisu sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawca w związku ze sprzedażą działki nr 2 nie podjął ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami. W niniejszej sprawie brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawcy w przedmiocie zbycia nieruchomości, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Nie wystąpi bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że sprzedaż ww. nieruchomości gruntowej wypełni przesłanki działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie podejmie takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Działania podejmowane przez Wnioskodawcę należą zatem do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Wnioskodawca sprzedając przedmiotową działkę będzie korzystać z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie będą miały zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując sprzedaży udziału w działce nr 2 Wnioskodawca wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Tym samym dostawa tej działki nie będzie podlegała opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

W tym miejscu należy nadmienić że sprzedaż udziału w działce nr 2 nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT co oznacza że nie jest objęta tym podatkiem z uwagi na fakt że Wnioskodawca nie będzie działać jako podatnik podatku VAT. Nie jest to równoznaczne z pojęciem zwolnienia z opodatkowania, o którym mówi Wnioskodawca w swoim stanowisku. Zwolnienie z opodatkowania oznacza, że dana czynność podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jednakże z uwagi na spełnienie określonych warunków czynność ta może być potraktowana w sposób uprzywilejowany i korzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.